Klassement

Hallo, het is winterstop Dit is de stand Tot binnenkort maar weer. Tags: @neva @Thierryvane @dimihuyghe @LouisPSV

Afgelopen zaterdag naar Gladbach - Stuttgart geweest. Verademing weer in alles (oké bijna alles) t.o.v. wedstrijden in Nederland. 2 vakjes vol met uitpubliek, heerlijke sfeer van Stuutgart kant. Prima gelijkstaande pot in de eerste helft, 2e helft kwam de kwaliteit van Stuttgart wel naar boven. Dit jaar nog 3 andere thuispotten van Gladbach voor de boeg. In december tegen Dortmund, eind maart tegen Red Bull en de laatste pot tegen Wolfsburg. Over 2 weken naar Shaktar Atalanta in de CL met wat collega’s. IMG_4194.mov IMG_4195.mov 1 van de megafoon boys moest even rusten

WK 2038 gewonnen met Ecuador, dus weer een doelstelling in mijn savegame afgestreept. Vooral de wedstrijden tegen Italië, Spanje en Frankrijk waren pittig. Wat nu nog rest zijn de 1000 doelpunten van Néstor González. Dit seizoen eindigde hij op precies 100 doelpunten. Hierdoor heeft hij er nog 138 nodig om de magische grens te bereiken. Daarna trek ik richting Europa om ervoor te zorgen dat één van de spelers uit de opleiding van Independiente del Valle een Ballon d'Or gaat winnen.

Ik ben inmiddels een save begonnen met Beira-Mar 4e niveau Portugal. Inmiddels tegen het einde van mijn 4e seizoen en ik sta 2e op het 2e niveau. Ik heb overigens een paar leuke spelertjes van amateurclubs overgenomen, wel een tip als je nie tin de top managed. Uit België Uit Argentinië Van de amateurs van Feyenoord Uit Colombia Ook Noorwegen, Denemarken, Frankrijk en Oostenrijk hebben als je goed zoekt hele goede newgens bij amateurclubs

EK wegwedstrijd Niemand had de juiste kopman, Milan, Pedersen en Philipsen waren de favorieten, maar het werd Merlier. Het is noemenswaardig dat bijna iedereen Pavel Bittner heeft, maar dat niemand (!) Arnaud Demare gekozen heeft. Het kan verkeren in de wielersport. Verder leken de lijstjes heel erg op elkaar, maar zijn het @aron24 en @Viktor die met Madis Mihkels een extra troef in handen hadden. Uiteindelijk wint @aron24 deze kampioenschappen! @aron24 1050 @Viktor 950 @chrisje1993 935 @michael16 935 @Lenstra 890 @Elano 825 @FlyD 815 @007mark 750 @Hans. 735 @delichris 635

Hoofdstuk 24: een drukke zomer In de zomer is het niet alleen maar tijd voor zon, zee, strand. Er moet ook gevoetbald worden, voor Gibraltar onder andere. Mijn interland bij Gibraltar Vanwege een schorsing verlies ik persoonlijk maar 1 keer dik van Oekraïne. In dat duel weet ik wel te scoren. Deelname Ninu aan EK -21 Ninu zijn deelname aan het EK -21 levert weinig succes op. Er volgt een snelle uitschakeling, in de groepsfase. Transfers Vertrekkende spelers Clublegende Neilson vertrekt als speler Ik zou Neilson altijd waarderen als medespeler, maar het is de juiste keuze om hem te laten gaan als speler. Vooral omdat hij als conditietrainer bij de club blijft. Eerdere transferdeals Chetkan, Bonnie, Alain en Quincy zijn definitief vertrokken naar hun nieuwe ploeg. Chetkan zal daarbij uitkomen voor Halifax Town dit seizoen. Ninu verkocht Ninu is vertrokken naar Hull City. Hij levert sowieso 475k op en de club krijgt 30% procent bij doorverkoop, tenminste dat is wat ik heb gelezen in de media. Het seizoen maakt hij bij ons af. Riley Moloney Riley is verkocht aan Bury (9k + 20% winst). Ik wens hem veel succes daar. Huurlingen Aron Sauer -> Bournemouth F.C. Panagiotis -> Bitton Phil -> AFC Sadbury Nieuwe gezichten Shannon Happe (Bromley) en Craig Sutcliffe (Chelsea) hebben zich transfervrij aangesloten bij FC MU. Later in de transfer window hebben we ook Owen Williams (Leeds) transfervrij gehaald! Zeer welkome versterkingen. De toekomstige aankoop Verder komt Diego Quevedo (Real Madrid) vanaf 2029 ook bij ons spelen. De 15-jarige Spanjaard heeft overigens ook een opa uit Gibraltar. Voorlopig traint hij met ons mee. Geslaagde oefencampagne We wonnen elk duel. De nieuwe jongens konden zo mooi aan elkaar wennen. Het is wel jammer dat Jorge al snel een knieblessure opliep. Daardoor miste hij 3 tot 4 weken aan speeltijd. Spelers: Bedankt voor de likes en reacties! @FlyD @DemoN @Fantasy @chrisje1993 @keano77 @DutchDoofus @JoonsterkeBE @Copywriter @bas huijsmans @Geppiej @Keeza @Blom @Oerlie

Het Engelse voetbalseizoen werd, naar jaarlijkse gewoonte, op gang getrapt door de Community Shield waarbij landskampioen en FA Cup winnaar City het mocht opnemen tegen vice-kampioen Chelsea. Voor vele analisten was City wederom de favoriet, maar Amorim en co. grepen de overwinning na een ijzersterke eerste helft. De Portugees zag zijn elftal een uitstekende partij spelen waarbij het voetballend de betere was en ook op defensief vlak pal stond. Gyökeres wist de score te openen waarna Nkunku kort voor de rust nog wist te verdubbelen. Na de pauze kwam City beter in de partij en Aké kon de aansluitingstreffer maken via een geplaatst schot. City voerde de druk op en keek dan vooral naar Haaland voor de gelijkmaker, maar de Noor kreeg geen centimeter ruimte van nieuwkomer Hjulmand die een uitstekende indruk naliet. Chelsea mocht de festiviteiten inzetten na het laatste fluitsignaal, Amorim pakt zijn tweede prijs als Chelsea-manager. Chelsea opende het nieuwe Premier League seizoen op bezoek bij Aston Villa en stelde alvast niet teleur. Deze affiche was de afsluiter van het afgelopen seizoen waarbij de punten werden gedeeld, maar nu wist Chelsea wel te winnen dankzij een omgezette penalty van Gyökeres. De eerste thuiswedstrijd van het seizoen was het burenduel met Crystal Palace dat met Terzic een nieuwe coach aanstelde voor het seizoen. Ondanks de nieuwe manager kregen de bezoekers een pak voor de broek waarbij Gyökeres en Dewsbury-Hall allebei twee doelpunten wisten te maken. Madueke en Real-huurling Endrick namen de andere doelpunten voor hun rekening. Ook het uitduel tegen promovendus Norwich City werd winnend afgesloten. Gyökeres knalde er weer twee tegen de netten en bracht zijn totaal op 5 doelpunten in 3 wedstrijden, een sterk begin voor de Zweed. Het derde Londense doelpunt viel via de voet van Caicedo die vanop 30 meter wist binnen te knallen. De laatste partij van de maand was de derby & topper tegen Arsenal dat onder Zidane opnieuw hoopt mee te doen voor de prijzen. Toch zag de Fransman zijn team na 8 minuten op achterstand komen nadat Hjulmand te veel ruimte kreeg om uit te halen en de Deen heeft een goed schot in de voeten. De partij was eigenlijk vrij evenwichtig waarbij de bezoekers ook nog enkele kansjes kregen, maar de drie punten bleven bij het blauwe gedeelte van Londen. Stand Premier League augustus VOLGEND DEEL: - Uitslagen Premier League & Champions League september @Rikkert90 Het geld liep zeker binnen en we deden mooi zaken! Bedankt voor de reactie! @Marius De overige transfers waren inderdaad al op voorhand gedaan ... voor te veel geld dat wel! Bedankt voor de reactie! @mattihamstra We hebben goede zaken gedaan, zeker qua prijswaarden! Bedankt voor de reactie! @Mordurette @Marius @keano77 @KayDeManaager @Svenpunt @Fantasy @DemoN @seb170455 @Boyzone @Djurovski @Rikkert90 @ROEMM @ElMarcos @mattihamstra @nasje92 @Michaelinho*

Leuke potjes, kijkende naar de wedstrijdstatistieken Gefeliciteerd @Thierryvane en bedankt voor je deelname @Geppiej!

Lekkere intake weer

GP Quebec: 1. @Hans. 665 PNT. 2. @chrisje1993 540 PNT. 3. @Lenstra 540 PNT. 4. @007mark 540 PNT. 5. @aron24 540 PNT. 6. @Viktor 540 PNT. 7. @Elano 540 PNT. 8. @delichris 525 PNT. 9. @michael16 480 PNT. 10. @FlyD 465 PNT. De keuze van Hans om Matthews captain te maken bleek de winnende keuze te zijn. GP Montreal: 1. @chrisje1993 790 PNT. 2. @Elano 770 PNT. 3. @Hans. 715 PNT. 4. @007mark 710 PNT. 5. @aron24 700 PNT. 6. @michael16 700 PNT. 7. @delichris 670 PNT. 8. @FlyD 560 PNT. 9. @Viktor 550 PNT. 10. @Lenstra 545 Met een combinatie van Pogacar (C), Alaphilippe, van Gils, Benoot, Jorgenson, Yates, Aranburu betekende voor ondergetekende de overwinning.

Nee helaas niet. Dit weekend had laptop ineens blauw scherm, Windows moest compleet nieuw erop gezet worden.... Maar inmiddels een nieuwe novelle gestart

Ik denk eerder dat België binnenvalt om Wallonië en Belgisch Limburg te schenken

Dit is het hele klassement nu (nog zonder de Canadese koersen) 1 @Elano 57.312 2 @michael16 56.295 3 @Hans. 56.145 4 @007mark 53.300 5 @aron24 53.120 6 @Lenstra 53.050 7 @Viktor 52.685 8 @FlyD 52.625 9 @chrisje1993 48.185 10 @Srangaman 46.240 11 @Kelvin 41.415 12 @Justin 39.900 13 @delichris 35.990 14 @Erwin. 35.870 15 @Satyr 34.850 16 @rich ruzzian 23.730 17 @JorisvdMeer 15.580 18 @Gert 13.650 19 @Rykjvk1 6.720 20 @Rogier. 4.935 21 @capelle12124.865 22 @Djurovski2.275

Seizoen 2026 - 2027 Helaas geen kans op de Copa Italia of de Champions League. Maar de titel zit er nog steeds in. En wat een spanning gaat het worden. De titel gaat beslist worden op de laatste speeldag. Maar voor het zover is moeten wij eerst tegen Juventus, Napoli, Salernitana, Parma en Atalanta Bergamo. We sluiten onze competitie af tegen Napoli. Als wij winnen dan maken wij kans op de titel. Dan moet Inter verliezen of gelijk spelen. Wat een spanning in de Serie A. Bologna - Juventus Serie A Napoli - Bologna Serie A Mei Stand Serie A Overzicht manager Financien Antwoorden op posts users @Marius Ik ben tevreden over mijn CL avontuur. En nu is de vraag of wij als nog de titel kunnen winnen. @Rikkert90 @Michaelinho* @Djurovski @John Terry 2.0 @MNie @'Jochem @Genkie_06 @chrisje1993 @KayDeManaager @Glenn08 @Satioz @keano77 @DemoN

Hoofdstuk 63: afscheid van de Ronde van Spanje en Il Lombardia Vuelta Mijn laatste Vuelta: nog een keer wil ik deze koers winnen. Er is overigens zeker concurrentie aanwezig, denk aan Stefan, Xabi, Leo Hayter, Larsson en Finlay. Dus makkelijk wordt het niet. Etappe 1 Deze heuvelachtige rit in Barcelona gaat veel problemen opleveren. 3 koplopers nemen onderweg de boni's weg, maar met nog 50 km te gaan begint de echte strijd. De winnaar is Ferrero, die met zijn aanval Marc en Stefan voorblijft. Ik word 6e in het clubje met Stefan en Larsson, die mijn concurrenten lijken in de strijd om de eindoverwinning. De gaten achter ons zijn namelijk al groot. Etappe 2 Deze rit ligt zowel Marcel als Marc, maar rijden hoeven we eigenlijk niet vandaag. De 3 vluchters zijn kansloos. We gaan punchen. Ik voel me geweldig en ik rijd weg. Marc had kunnen volgen als hij gewild, maar hij speelt het teamspel. Hij laat een gat vallen. Ik ben weg en met een solo van 5 km grijp ik het rood. De rest finisht op 33 seconden. Marc wordt zelf nog 4e. Een mooie dag voor de ploeg! Etappe 3 Deze rit is er een eentje voor de klimmers, of voor de vlucht van 18 man. Van die vluchters blijven er 6, waarna Da Silva wint. Daarachter gebeurt er echter van alles. Op de eerste van de 2 klimmen rijden de andere klassementsrenners zeer agressief. Ik ga bewust niet mee, omdat de afdaling tekort is om volledig te herstellen voor de slotklim. Jarne rijdt rustig op kop, en ondanks een achterstand, van 40 seconden rijden we samen 1 voor 1 iedereen voorbij. Op 2 km geeft Jarne pas af. Dan rijd ik al weer als eerste klassementsrenner. Ik word dus 7e in deze rit en blijf zo de concurrentie ruim voor. Ik kom redelijk fris aan de meet. Stefan en Larson hebben zichzelf voorbij gereden en verliezen zo een pak tijd. Ik sta er na 3 dagen dus zeer comfortabel voor. Etappe 4 Het zou mooi zijn als Marcel of Marc kan zegevieren vandaag, maar we zullen zien. Met een punchsprint trekken Johannes en ik aan voor Marc, aangezien Marcel te ver zit. Maar mijn sprint blijkt te sterk. Zo klop ik Roussel, Zingle en per ongeluk ook Marc. Winst, maar eigenlijk heel onverwachts en onbedoeld. Etappe 5 5 mannen rijden weg en we hebben Sebastian mee. Ze worden op 3 km van de meet pas gepakt. En dus schakelen wij razendsnel. Marcel zit weer te ver, maar Marc is ook rap. Ik trek voor hem aan en zo wint Marcel voor Quinn en mij. Heerlijke zege! Etappe 6 Na het succes van gisteren is het vandaag weer loeizwaar. Slechts 6 man rijden weg, maar de winnaar van gisteren Marc zit namens ons wel lekker mee. Zij halen het echter niet. Ik voel me niet top, maar toch weet ik het duel met Stefan en Leo in de finale in mijn voordeel te slechten. Zo win ik mijn derde rit! Mooi man! Etappe 7 Etappe 7 is de makkelijkste rit van deze Vuelta. Hij is voor de snelle mannen. Misschien kan Marcel eindelijk eens sprinten. Maar het zit er niet in. Perego wint namelijk. Etappe 8 Vandaag staan er weer wat Spaanse muren op het programma. En na een dagje niet winnen, begint het toch weer te kriebelen. 12 mannen rijden weg en Johannes is namens ons mee. Ze halen het net niet. Omhoog zijn Stefan en ik aan elkaar gewaagd. In de sprint weet de Oostenrijker helaas te winnen. Zo word ik 2e, zonde. Etappe 9 Deze rit werd op het laatste moment opeens op ander terrein verreden, vanwege het weer. De punchsprint bracht mij de zege voor Marc! Zo ga ik als leider de rustdag in. Etappe 10 Etappe 10 is er eentje voor Stefan, maar ook ik moet het hier goed kunnen doen. De winnaar is uiteindelijk Morrison, die Stefan, Piotrowski, Grant en mij voorblijft in een secondespel. Etappe 11 Stefan versus mij, dat lijkt deze slotklim te gaan geven. Maar die strijd komt er niet. Ik ben de sterkste puncher en win solo de rit. Daniel en Marc worden nog 3e en 5e. Etappe 12 Ook in deze rit ben ik de beste puncher. Ik trok hem eigenlijk aan, maar Daniel, Marc en Marcel kunnen mij niet voorbij. Ze worden 3e, 4e en 5e, ook achter Rousel. Etappe 13 Col du Tourmalet, daar finishen we vandaag. 14 man rijden weg en Marc zit namens ons mee in deze vroege vlucht. Zelf voel ik me helaas superslecht. Vooraan is Marc de sterkste. Hij is de enige die Stefan met een superdag voorblijft. Zelf ben ik de 2e klassementsrenner vandaag. Ik verlies net iets meer dan een minuut op Stefan, maar dat is wat het is. Stefan was super en ik was slecht. Daarom valt de schade eigenlijk wel mee. Etappe 14 In deze 14e etappe neem ik mijn wraak. Ik versla Stefan in een direct duel en win zo opnieuw een rit in deze Vuelta! Etappe 15 Een heuvelachtige rit kan in Spanje alle kanten op. Wordt het een sprint, een kopgroep of een klassementsman? 12 man rijden weg, maar een vrijgeleide volgt er nooit. Ze halen het niet, maar Schönholzer flikt het met zijn late aanval wel. Hij blijft zo Marc, Marcel, mij, Stefan en Daniel voor. Etappe 16 Spaans vlak en een pittige einde. Tijd voor een Stefan versus Jacob dus. Of gaan de vluchters ermee lopen? Voor ons zijn beide uitkomsten prima. Daniel zit namelijk mee in de kleine vlucht van 5. De vlucht blijkt uiteindelijk te klein en zo gaat het dus voor de grote mannen zijn. Op de slotklim time ik mijn punch net verkeerd (te laat), waardoor Poole voor mij, Finlay, Daniel en Johannes wint. Tijdwinst is er gelukkig wel. Etappe 17 Op de Angliru wil ik nog wel eens gaan winnen. De iconische berg ligt niemand als gegoten, maar ik ben er normaal gesproken wel het sterkst. Per ongeluk zit Liam mee in de grote vlucht van 21, maar nadat zich laat terugzakken op de eerste klim neemt hij een groot stuk van de vallei voor zijn rekening. De kopgroep heeft door ons harde werk geen kans. Daniel en Johannes doen goed werk op de Angliru. Ik rijd daarna solo weg. Stefan past vroeg, terwijl Finlay en Leo Hayter proberen aan te haken. Hayter kan lang mee, maar past uiteindelijk toch. Een zeer verrassende nummer 3 is Xabi, die compleet uit het niets vooraan verschijnt, maar de ritzege gaat naar mij! Etappe 18 Het wordt vandaag een strijd tussen 3 renners, Stefan, ik en Finlay. Het punchduel wordt uiteindelijk gewonnen door de Oostenrijker. Mijn ploeggenoot Daniel wordt nog knap 4e na belangrijk werk eerder op de klkm. Etappe 19 Wie gaat sprintje hier winnen? Het antwoord is Theo de Groote, die Wendt, Lund Andresen en Marcel klopt. Etappe 20 Deze rit is zeer zwaar. 200 km en bijna geen vlakke kilometer. Voor ons schuiven Johannes en Daniel mee in de vlucht. Die vlucht van 9 haalt het ook. Johannes sloopt de kopgroep, waarna Daniel het simpel afmaakt. Johannes wordt daarachter zelf nog 2e. Bij de favorieten zijn er enkel kleine verschillen, veroorzaakt door de sprint in de finale. Zo win ik dus de Vuelta. Etappe 21 We gaan nog een keertje sprinten in een zeer geslaagde Vuelta voor onze ploeg, en mij persoonlijk, ik won 3 truien en 8 ritten namelijk. Ook Marc (2x) en Daniel wonnen nog. De rit gaat naar Axel de Vos, die Perego en Buratti klopt. WK ITT Kort geleden reed ik nog een Vuelta, maar nu ben ik alweer aanwezig op het WK. Ik rijd een verdomd goede tijdrit, die mezelf een 2e plaats oplevert. Ik ben meer dan een minuut sneller dan de nummer 3. Alleen Mikkel Bjerg is nog een minuut sneller dan ik was. Zeer straf van hem. WK Dit WK kent veel favorieten, waaronder ik, maar ook Granados, Evenepoel, Pogacar, Privitera en vele anderen. Maar wij als Nederland nemen de koers in handen op dit heuvelachtige parcours. Vanaf 110 km van de meet rijden we alles aan gort. De koers is van ons. Alles breekt en vele favorieten hebben de slag gemist, maar wij hebben iedereen vooraan zitten. Het valt daardoor nooit meer stil. In de finale val ik voor het eerst aan op 30 km van de finish. De aanval heeft niet gelijk effect, maar sloopt veel renners. Op 10 km ga ik nog eens. De beslissende aanval. Enkel Privitera kan mee, maar ook hem sloop ik richting de finish. Ik win daardoor solo, terwijl Robin en Max nog 3e en 4e worden. Nog maar weer een titel! Met dank aan mijn landgenoten, die alles perfect deden vandaag! Il Lombardia Vandaag rijd ik mijn laatste Il Lombardia. Ik wil graag winnen, maar dat is nog niet zo eenvoudig. Ik kan Coppi uit de recordboek rijden als ik vandaag win. Op de langste klim breekt het peloton en zo blijven er 33 renners over. Daarom wordt er aangevallen in de vallei, maar echt weg raken doet niemand. Op de Civilgio rijden er wel 5 man weg. Milko, Kjeld, Leandro, ik en Johannes, maar het gat is nooit groot. Een heel pak renners komt terug en dus gaat het op de laatste klim gebeuren. Er wordt 2 kilometer langer doorgebeukt, met van onderop direct een aanval van Kjeld. Johannes rijdt daarachter voor mij gewoon stevig tempo, terwijl de rest zich op blaast, vanwege de aanval van Kjeld. Bijna bovenop de top val ik aan met mindere benen, maar niemand kan nog volgen. De vogel is gaan vliegen. Zo win ik voor de 6e en laatste keer in Il Lombardia! Overzicht 2034 Prestaties renners Stefano Demora Stefano was in geweldige vorm in de Renewi Tour. Met 2 etappes op zak en een 2e plaats in het algemeen klassement kon het niet meer misgaan voor de Belg, aangezien zijn terrein nog kwam. Maar hij viel uit in de laatste etappe en miste zo ook veel koersen in het najaar. Hij kwam nog wel terug, maar zonder succes. Lucho Escobar Lucho kwam tot weinig goede resultaten in Renewi. Hij werd wel 9e in Geraardsbergen en het eindklassement, maar stiekem had ik meer verwacht. Leonardo Aparecido Leonardo kwam niet tot zeges in het najaar. In Luxemburg kwam hij dichtbij met 1 2e plaats. Ook werd hij nog 3e in het eindklassement en in de 5e rit. In Il Lombardia streed Leonardo mee om de zege, maar winnen was er helaas voor hem niet bij. Enrico Veloce Collina Een zege in de Renewi Tour zette een mooi najaar in gang, met zeges in Bretagne Classic en Luxemburg als gevolg. Daarna kraaide de Italiaan nog victorie in Gooiske Pijl en Paris-Chauny. Zo heeft Enrico zijn jaar zeker nog wat extra glans gegeven. Arber Doka Arber reed degelijke resultaten in het najaar. In Paris-Tours, overigens ook de laatste koers van Mathieu van der Poel, zat hij in de voorste groep van 9. Helaas was de rappe Jepsen ook mee, waardoor Arber net niet kon winnen. Júan Alblas Júan reed nog 3 koersen in het najaar. Hij werd 4e in Bretagne, won in SUPER 8 Classic en fietste zichzelf naar de 7e plaats in zijn laatste koers van het jaar! Kjeld Kuiper Kjeld had in het najaar al zijn kaarten ingezet op Il Lombardia, maar daar werd hij slechts 3e. Daar zal hij toch van balen, want hij had zeer goede benen en echt een goede kans om te winnen, maar dat zat er voor hem niet in. Jan Anton Pijl Jan Anton kwam in Bretagne tot een knappe 2e plaats, maar in de 2 koersen daarna zat er geen groots resultaat in. Milko Djurovski Milko moest even opgang komen in het najaar. In Montreal werd hij 7e, maar dat betekende wel een stijgende lijn. In Giro dell'Emilia won hij nog niet, maar Milko wist in de Tre Valli Varesine en Gran Piemonte wel te winnen. Daarna volgde er nog een 13e plaats in Il Lombardia. Stefan Perauer Stefan was heel sterk in de Vuelta. Hij kwam tot 7 2e plaatsen, waarvan 3 in de klassementen. Hij wist overigens ook gewoon 2 ritten te winnen en maakte het mij zeker moeilijk op sommige dagen. De Oostenrijker kan zo terugkijken op een mooi jaar met winst in de Giro en een 2e plaats in de Vuelta. Marco Bossi Marco reed zich in Lelystad naar een ritzege en de leiding in het algemeen klassement, die hij in etappe 3 al weer verloor. Op de slotdag deed de Italiaan het echter geweldig. Hij werd knap 3e in Geraardsbergen en veroverde zo de eindzege! In Lombardia werd de Italiaan nog netjes 6e. Een mooie afsluiting van 2034 dus. Thierry Spintor Thierry reed in een dienende rol naar prima resultaten in het najaar, maar echt uitblinken heeft hij nog niet kunnen doen. Kan hij die extra stap nog zetten? Xabi Llorente Xabi kwam niet verder dan een 11e plaats in de Vuelta. Op Angliru kwam hij even tot leven, maar voor de rest was hij teleurstellend aan het rondrijden. Jammer voor hem. Bedankt voor de likes en de reacties! @chrisje1993 @Svenpunt @Copywriter @FlyD @Blom @007mark @ElMarcos @DemoN @neva @Elano @Djurovski @bas huijsmans

Moeten ze alsnog aan 't werk

Gefeliciteerd @bas huijsmans. Volgens mij is dit de eerste 3-0 van dit OBK Thanks voor je deelname @SpartaPiet!

Woensdag 17.00 gaat het gebeuren.

Gefeliciteerd

Man of muis. Dat is nu eens een uitdrukking die hier in België niet gekend of gebruikt wordt. Maar in het geval van John denk ik dat het in deze situatie het meest wijs was om voor muis te gaan.

Achteraf was het prima.

We hebben een paar artikelen en wellicht is er op onze podcastpagina wat te vinden. Ze zijn wat ouder, maar toch wel nog actueel. https://manutd.nl/de-eerste-dagen-bij-een-nieuwe-club/

Die was goed inderdaad. Cruz ooit tegen Juve in de Champions League. Wereld partij speelde hij toen.

Nee daar ken ik hem niet van. Wel als zanger van de band U2

Inmiddels hebben we het tweede seizoen erop zitten en wat een seizoen is het geworden. Voor ik meteen naar het einde van het seizoen ga jumpen eerst nog wel een prachtig affiche wat we hebben geloot in de FA Cup (altijd leuk voor de omzet) We hadden echter (zoals verwacht) geen schijn van kans tegen City maar toch leuk voor de supporters en de financieel directeur. Dan gaan we richting het einde van het seizoen (om precies te zijn naar de start van de laatste speelronde) en toen was dit de tussenstand: Op deze laatste speeldag moesten we aantreden tegen onze directe concurrent (Crewe) en we moesten uit. Alles dus nog in eigen hand om het kampioenschap binnen te slepen. Echter leek deze "druk" onze spelers toch fataal te worden want we zaten geen momenten in de wedstrijd en dat resulteerde dus in een terechte nederlaag: Nog niets verloren want we konden natuurlijk nog promoveren dankzij de magische play-offs. Hierin moesten we in de halve finale aantreden tegen York City (de nummer 5 van het reguliere seizoen) en hierin was toch wel sprake van enig klasseverschil en wisten we de partij te winnen met een overtuigende 4-1 zege. Hierdoor mochten we naar Wembley! In de finale moesten we aantreden tegen Scunthorpe (de nummer 7 van het reguliere seizoen). Hierdoor zou je op voorhand denken dat dit een fluitje van een cent zou worden. Maar zoals wel vaker in finales zijn dit niet de beste wedstrijden. De opluchting en ontlading was dan ook groot toen Taylor-Clarke in de 69e minuut de 1-0 wist binnen te schieten. Hierdoor mogen de fans back to back promoties vieren! Op naar de Sky Bet league 2 Hierdoor zijn er wat mooie vooruitgangen in het vooruitzicht om de club naar een hoger niveau te krijgen. Zie hieronder even twee voorbeelden: Echter hadden we nog een finale op de rol staan nadat we promotie hebben bewerkstelligd. We stonden namelijk in de finale van de FA Trophy tegen Bromley ( een van de degradanten uit onze competitie) en hier was wel sprake van een dergelijk niveauverschil. We wonnen namelijk de finale met 5-1: Tags en reacties: @chrisje1993 @KayDeManaager @bas huijsmans @delichris @Martijn1978 @Djurovski @Boyzone @seb170455 @John Terry 2.0 @Rikkert90

Dudek (Bijlow) Emerton (Janmaat) Van Wonderen (Vlaar) De Vrij (Hancko) Van Bronckhorst (Kongolo) El Ahmadi (Wieffer) Bosvelt (Van Gastel) Ono (Sahin) Tim Vincken, die éne wedstrijd tegen Ajax Kuijt (Toornstra) Van Hooijdonk (Pellè) Van Persie (Sinisterra) Zoiets zou het voor mij zijn. Heb de generatie Blinker, Taument, Kiprich, Larsson net niet actief genoeg meegemaakt. Combinatie van kwaliteit, impact en heldenstatus. En natuurlijk de mogelijkheid om Van Hooijdonk en Van Persie in hetzelfde team te zetten, succes gegarandeerd.

The Pianist (2002): 10/10. Gisteravond na een jaar of twee weer eens aangezet en dit blijft voor mij één van de beste films ooit. Wat een acteerwerk, wat een verhaal. Denial (2016): 8/10. Ook deze film had ik al eens gezien. Het gaat over de waargebeurde rechtszaak die de Britse Holocaustontkenner David Irving in de jaren negentig aanspande tegen historica Deborah Lipstadt. Het resultaat is een intrigerend verhaal over hoe geschiedenis (niet) betwist kan worden en hoe de fundamenten van onze visie op de Holocaust noodgedwongen opgeschud worden. Closer (2004): 8/10. Een romantisch drama over vier mensen die zichzelf schade toebrengen in hun relaties met anderen. Dat is eigenlijk wat deze film omhelst. Normaal gesproken sympathiseer je in een film met de good guy maar die blijft hier uit. Het maakt Closer tot een boeiend schouwspel. Ik had lage verwachtingen, maar werd blij verrast. Nathalie Portman is overigens de grote ster van de film. Fenomenaal acteerwerk.

Hoofdstuk 2: De rode draad De stem van Johan blijft maar in mijn hoofd klinken, zelfs nu, nu de knoop doorgehakt is. "De punten moeten dáár op de i gezet worden, waar ze horen." Elke keer als ik daaraan terugdenk, voel ik de druk en het gewicht van mijn beslissing. Na lang wikken en wegen heb ik gekozen voor Ajax, mijn club. Het voelt als thuiskomen, maar ook als een enorme verantwoordelijkheid. Dit is wat Johan altijd voor ogen had: niet zomaar een club leiden, maar een filosofie uitdragen, de club opnieuw vormgeven volgens zijn nalatenschap. Voorwaarde voor mijn handtekening onder een driejarig contract was simpel: ik zou de rode draad uitzetten. Het moet op mijn manier, met een duidelijke visie en structuur, of het gebeurt helemaal niet. Ze zijn akkoord gegaan. Er ligt nu een blanco canvas voor me, maar met een rijke geschiedenis die ik moet respecteren én moderniseren. Vandaag zit ik in de bestuurskamer, tegenover me ligt het lijstje met stafleden die ik wil benaderen. Mannen die net zo gepassioneerd zijn over voetbal als ik en die begrijpen wat Ajax nodig heeft. Ruben zit weer aan mijn zijde, stil, maar oplettend zoals altijd. "Het is een behoorlijke uitdaging die je op je neemt," zegt hij terwijl hij naar het raam kijkt. "Maar als iemand het kan, ben jij het." Ik knik. "Het moet ook gebeuren. De afgelopen jaren zijn we afgeweken van wat Ajax groot heeft gemaakt. Teveel gefocust op het kopen van spelers in plaats van het opleiden. Dat moet anders. We moeten terug naar onze kern." Ruben pakt het lijstje dat op tafel ligt en werpt er een blik op. "Dus, dit is je nieuwe staf?" "Dat hoop ik," antwoord ik. "Ik moet nog met een aantal van hen spreken, maar als ze allemaal beschikbaar zijn en bereid zijn mee te werken, hebben we een team dat Ajax weer naar de top kan brengen." Hij begint de namen op te sommen. "Dennis Bergkamp, Clarence Seedorf, Aron Winter... " "Precies," zeg ik. "Ervaring en vernieuwing, samen. We hebben mensen nodig die het Ajax-DNA begrijpen, die hier zelf groot zijn geworden en weten hoe we die filosofie weer terug in de club kunnen krijgen." Ruben leunt achterover en glimlacht. "Ik kan me geen beter team voorstellen. Maar ze moeten wel allemaal mee willen doen." "Dat is het volgende punt," zeg ik, terwijl ik naar het lijstje kijk. "Ik moet ze overtuigen. Niet alleen om terug te keren naar de club, maar om het allemaal volgens mijn plan te doen. Ik wil niet zomaar trainers. Ik wil mensen die begrijpen dat we moeten werken volgens vier belangrijke pijlers." Ik pak een pen en trek een lijn door het midden van het papier, als om mijn gedachten te structureren. "Ten eerste: aantrekkelijk en aanvallend voetbal. Ajax moet weer de ploeg worden die het spel domineert, met flair en durf. Geen angstig voetbal, maar hoog druk zetten, altijd op zoek naar de aanval." Ruben knikt instemmend. "Dat is altijd het Ajax-voetbal geweest. Je hebt gelijk, dat moet terug." "Dan het transferbeleid," vervolg ik. "We moeten realistisch blijven. Ajax is geen koopclub. We kopen alleen als het echt nodig is, en dan nog slim. De kern moet altijd uit eigen opgeleide spelers bestaan. Daarvoor is die jeugdopleiding essentieel." Ruben kijkt me scherp aan. "Daar komt je derde pijler in beeld, toch? De beste jeugdopleiding ter wereld." "Precies," zeg ik. "Dat is altijd ons fundament geweest. We hebben een reputatie opgebouwd met de jeugdopleiding, en die reputatie is wat ons naar de top bracht. Maar die status is de afgelopen jaren afgebrokkeld. Ik wil een opleiding neerzetten waar iedereen in Europa jaloers op is. Een plek waar we spelers niet alleen ontwikkelen op technisch en tactisch vlak, maar waar we ook naar het totaalplaatje kijken." "En dat brengt ons bij de vierde pijler," vult Ruben aan. "De individuele aanpak voor de totaalvoetballer." Ik leun voorover, vol enthousiasme over wat dit betekent. "Exact. Techniek, tactiek, fysiek en mentaal. Geen enkele speler moet hier vertrekken zonder volledig ontwikkeld te zijn. Dat betekent niet alleen dat we ze beter moeten maken als voetballer, maar ook als mens. Mentaliteit is net zo belangrijk als balgevoel. We moeten spelers klaarstomen voor de absolute top." Ruben haalt diep adem en kijkt me aan met een lichte glimlach. "Je hebt het allemaal uitgedacht, hè?" "Dat moest wel," zeg ik. "Het is de enige manier waarop we Ajax weer terug kunnen brengen naar de top. Het is niet alleen een voetbalclub, het is een instituut. En het is mijn taak om ervoor te zorgen dat we dat instituut weer op de juiste manier gaan runnen." Op dat moment gaat mijn telefoon. Het is een bericht van Bergkamp. "Laten we elkaar spreken. Ik ben geïnteresseerd." Ik kijk naar Ruben en grijns. "Eentje binnen," zeg ik. "Nu de rest nog." Ruben lacht. "Ik heb geen twijfel dat het je lukt. Je hebt de visie, de passie, en de stem van Johan in je hoofd. Dat is een dodelijke combinatie." "Johan," zeg ik langzaam, terwijl ik het bericht wegklik en mijn telefoon neerleg. "Hij heeft me altijd laten zien dat je groot kunt denken, zelfs als anderen zeggen dat het onmogelijk is. Hij zette ook de punten op de i, precies waar ze moesten komen. En dat is wat ik nu ga doen. Bij Ajax." Ruben staat op, klaar om te vertrekken. "Wat is de volgende stap?" Ik sta ook op en kijk nog even naar het lijstje. "De gesprekken voeren met de rest van de staf, en daarna beginnen met de herorganisatie. We hebben geen tijd te verliezen. Ajax moet weer de beste club van Nederland worden, en daarna van Europa." Hij loopt naar de deur, draait zich om en kijkt me nog even recht aan. "Dit is jouw moment. Zet die punten waar ze horen." Ik knik. "Dat ga ik doen. Dat is logisch, toch?" De deur valt dicht, en ik sta alleen in de kamer. Maar ik voel me niet alleen. Het is alsof Johan in de schaduwen toekijkt, zijn stem nog steeds in mijn hoofd. Dit is het begin van iets groots, dat weet ik. En Ajax gaat weer stralen, zoals het hoort.

Zijn er al mensen verliefd op Stolarczyk?

Brøndby mag van geluk spreken tijdens loting RB Leipzig, mooiste tegenstander dat op bezoek komt naar het Brøndby Stadion De loting zit er op van het kampioenenbal en het zijn niet de meest spraakmakende tegenstanders geworden. Vooraf hoop je altijd wel op het bezoek van een grote naam zoals Real Madrid. Helaas voor de neutrale toeschouwer is de meest lucratieve tegenstander het Duitse RB Leipzig geworden. Geen hapklare brok, dat zeker niet. Verder komen nog Ferencvàros, Rode Ster Belgrado en Villarreal over de vloer. Op verplaatsing zijn de tegenstanders iets aantrekkelijker. Alhoewel, je moet je nog steeds niet verwachten aan de heuse kleppers, maar Manchester City is natuurlijk de sterkste club die je kan treffen in de Champions League. Verder mogen de Deense landskampioenen op bezoek naar de benelux, daar worden Club Brugge en Ajax partij gegeven. Stade Rennais, is de opener van de competitiefase. Het spel in de vaderlandse competitie is uitmuntend en dat lieten de resultaten ook zien. We winnen alles en sluiten de heenronde af met maar één gelijkspelletje op de teller. Met name dankzij Lasse Nordàs die in bloedvorm verkeerde. Hij was in de Deense Superliga al goed voor 11 doelpunten. Ook in de toppers tegen AGF Aarhus, FC Kopenhagen en FC Midtjylland liepen we geen averij op. In de stand zijn we inmiddels al verzekerd van een plekje in de kampioensgroep. Met een kloof van 8 punten staat onze dichtste concurrent met een vreselijke irritante naam om te schrijven, FC Midtjylland op een veilige afstand. FC Kopenhagen brengt met 39 punten nog wat extra druk op de ketel voor onze naaste achtervolgers. Verder is de 10de plek voor de talentenfabriek van FC Nordsjaelland wel een heuse verrassing. Er werd ook al werk gemaakt voor volgend seizoen met twee gratis inkomende transfers. Met de komst van Kristoffer Olsson, werd er een 47-voudig Zweeds international aangetrokken vanuit de concurrentie. De centrale middenvelder, die succesvol terugvocht van een vreselijke ziekte, zal volgend seizoen de gelederen komen versterken. Ook de 33-jarige Jens Jønsson komt volgend seizoen het middenveld versterken. De Deen maakt de overstap van het Griekse AEK Athene. Welkom Kristoffer Olsson Screens @Djurovski @De Raam @Glenn08 @Marius@Rikkert90 En dat vlekkeloos parcours zetten we nog even voort. Even een vraagje: Hebben jullie liever een presentatie in artikelvorm zoals de voorbije updates of op deze manier? Alvast bedankt voor de reacties en likes.

Mijn rapportuitreiking op school is ooit een paar dagen verzet vanwege wateroverlast. Ik heb toen de school afgebrand leek me vrij logisch gezien ik mijn rapport wilde hebben en mijn medestudenten ook.

Wederom een prachtige update! Ik denk 6-1

Hebben we zoveel deelnemers aan de prono?

MU Europees Kampioen

Het winnen van de Renewi Tour is wel verrassend. 6e in Lombardije best okay, maar Canadese koersen helemaal ruk.

Ik hoop dat die club zo snel mogelijk ter zielen gaat. Droevige bende. En het blijft maar doorgaan.

1-3 winst voor Thierry. Overall gezien een verdiende winnaar. Dit laatste potje was ruk. Met een of andere rukgoal kom ik voor. Dacht al bijna aan een beslissend laatste potje, krijg ik de gelijkmaker in de 87e minuut om de oren. In de verlenging krijg ik om één of andere onverklaarbare reden een strafschop tegen. Daarna stuur ik iedereen naar voren en krijg ik er nog 3 om de oren. Succes @Thierryvane! Waren grappige potjes.

Gelijk oproepen voor Oranje!

Na het e.e.a. gelezen te hebben eens de poging gewaagd om zelf een tactiek in elkaar te knutselen. Eveneens wedstrijden zelf gespeeld en niet via instant result. Ik zie wel de dingen die ik zou willen zien. Return tegen Randers leek vooral op overschatting. Tegen Dortmund hadden we gewoon een off-day, ondanks dat we wel goede dingen lieten zien in het voetballende deel.

Een vlekkeloos parcours richting CL en ook in de competitie ging het meteen vlotjes. Dat doet het beste verhopen voor het vervolg!

Seizoen 22 Ik had het niet verwacht, maar we hebben ons gehandhaafd. En dat deden we echt op eigen kracht. De ploegen onderin waren namelijk erg goed en zelfs met 52 punten op het eind was het nog kiele kiele. Maar we mogen het dus nog een seizoen doen. Volgend seizoen wordt waarschijnlijk ook weer erg zwaar Transfers Dit seizoen zijn er een aantal transfers gedaan. Maar wel voor heel veel geld. We zitten nu in de Championship en spelers zijn meer waard. Daar moeten we echt van profiteren en dat hebben we gedaan. In totaal hebben we voor €15,25 miljoen verkocht. Hartley kan in de toekomst zelfs nog meer opleveren. Dit geld hebben we nodig om hogere salarissen te kunnen betalen de komende jaren. Het geld is dan ook meteen goed besteed en zodra deze uitbreiding rond is wil ik direct de volgende doen Prijzengeld einde seizoen Wellicht interessant (vooral voor @timpy00), dit is het prijzengeld wat je krijgt aan het einde van een seizoen in de Championship Onze financiën zijn dan ook mooi gezond. De salarissen kunnen omhoog en we hebben ruimte voor de nodige uitbreidingen Intake Dit seizoen kregen we echt een goddelijke intake! Echt met dikke afstand de beste die we gehad hebben. Dit is dus een intake op Championship niveau. De toekomst ziet er goed uit zo, met veel spelers die heel goed kunnen worden. Maar ze moeten natuurlijk nog wel groeien dus de komende seizoenen blijven we het waarschijnlijk wel lastig krijgen in de Championship Dit is mijn spits de komende jaren, deze kwam voort uit de afgelopen intake. Nu al goede attributen en ook nog eens een goede karakter en 5 sterren potentieel. Het kan niet anders dan dat dit een groeibriljantje wordt

Hier laatste lange ronde gelopen voor de halve marathon van Haarlem. Was niet van plan op dit tempo te gaan lopen, maar het ging echt verdomd lekker. Wel vanaf een km of 8 last van flinke blaarvorming onder mijn rechtervoet. Dat is een flinke jaap geworden nu. Hopelijk is die helemaal weg voor die halve marathon over twee weekjes, maar desalniettemin was het een heerlijke ronde. Qua uithoudingsvermogen en benen had ik hem nog wel een paar kilometer door kunnen pakken ook, zelfs nog wat sneller. Niet verwacht eigenlijk.

Eerste seizoen met KV Mechelen, kampioen + bekerwinst:

Hoofdstuk 5: De filosofie van Cruijff De ochtendzon scheen zacht door de ramen van het trainingscomplex, terwijl ik samen met Andries Ulderink een laatste blik wierp op de voorbereidingen voor het nieuwe seizoen. De lucht was gevuld met het geluid van voetballen die tegen het gras stuiterden en de stemmen van de spelers die zich klaarmaakten voor een nieuwe trainingssessie. De energie was voelbaar. Het moment waarop al het werk dat we hadden verricht zich moest gaan uitbetalen, stond voor de deur. "Het duurt altijd even voordat spelers gewend zijn aan een nieuwe tactiek," zei ik tegen Andries terwijl we naar het veld liepen. "Maar ik denk dat we op de goede weg zijn." Andries knikte. "Dat klopt, vooral met de veranderingen die je hebt doorgevoerd. Maar je ziet het, stap voor stap begrijpen ze beter wat je van ze vraagt." We liepen verder langs de zijlijn, terwijl Dennis Bergkamp bezig was met de aanvallers. Zijn stem schalde over het veld, terwijl hij de puntjes op de 'i' zette in de afwerkingsoefeningen. "Je ziet het, hè?" zei ik, wijzend naar Bergkamp. "Hij perfectioneert het afmaken. Elke keer weer die focus op techniek en precisie. Dat soort details maken het verschil in de wedstrijden." Andries grijnsde. "Als iemand weet hoe je moet scoren, dan is het Dennis wel. Het is geweldig om te zien hoe hij met de jongens werkt. Die jonge gasten kijken echt tegen hem op." Ik keek naar de spelers die nu begonnen aan een oefening waarin snelle passes werden gecombineerd met hoge druk. Het was een afspiegeling van wat ik voor ogen had: aanvallend voetbal met druk naar voren, de bal zo snel mogelijk heroveren en meteen weer in de aanval. Dit was het Ajax-DNA, dit was waar Johan Cruijff altijd voor stond. En ik wilde dat in ere herstellen. "Johan is mijn grote voorbeeld," zei ik, meer tegen mezelf dan tegen Andries. "Zijn filosofie is de blauwdruk voor alles wat ik hier probeer neer te zetten." Andries keek me aan. "En dat merk je in alles wat je doet. De spelers beginnen het nu ook echt te begrijpen. We hebben tijdens de voorbereiding uitstekend voetbal laten zien. We waren in elke wedstrijd de bovenliggende partij, zowel in balbezit als qua pressing. Dat zegt veel." Ik zuchtte. "Ja, maar ondanks dat we goed spelen, zijn er nog steeds analisten die ons afschrijven. Ze denken dat we niet klaar zijn voor de titel." Andries haalde zijn schouders op. "Laat ze maar praten. Jij weet wat je doet. We zijn op de goede weg, en die twijfels van buitenaf? Die zullen snel verdwijnen als ze zien hoe we spelen." Ik glimlachte. "Je hebt gelijk. Het is makkelijk om vanaf de zijlijn kritiek te leveren, maar ik zie wat er hier elke dag gebeurt. Dit team heeft potentie. Ik denk echt dat we de landstitel kunnen pakken." We bleven even staan en keken naar hoe Bergkamp de spelers toesprak. Brian Brobbey maakte een prachtige aanname, draaide en schoot de bal met precisie in de bovenhoek. Bergkamp stak zijn duim op en schreeuwde iets naar Brobbey, waarschijnlijk een compliment voor zijn techniek. "Dit seizoen gaat het om vertrouwen en geloof," vervolgde ik. "Ik wil dat mijn spelers niet alleen begrijpen wat ik wil qua tactiek, maar dat ze erin geloven. Als ze dat doen, dan zijn we niet te stoppen." Andries keek nadenkend naar het veld. "Het is mooi om te zien hoe alles samenkomt. En je hebt het goed aangepakt, rustig blijven ondanks de druk van buitenaf. Johan zou trots zijn." Ik voelde een warme gloed van trots bij die woorden. "Ik hoop het. Zijn filosofie, zijn visie op voetbal, dat is waar Ajax voor staat. Het is niet alleen maar winnen, het is hoe je wint. Dat aanvallende spel, de wil om altijd de bal te hebben en domineren." Andries draaide zich naar me toe en glimlachte. "En precies dat heb je erin gekregen. Dit team begint als een echte eenheid te spelen. De pressing, het positiespel, het balbezit... het klopt allemaal." Terwijl de training verderging, voelde ik een mix van opwinding en zenuwen. Dit was mijn eerste seizoen als manager van de mooiste club van Nederland. Een club waar ik sinds mijn vierde fan van was, waar legendes als de gebroeders De Boer, Jari Litmanen en Johan Cruijff het veld hadden betreden. En nu was het aan mij om mijn eigen stempel op deze club te drukken. "Ik heb er zin in," zei ik uiteindelijk, met een zekere vastberadenheid in mijn stem. "Dit wordt ons seizoen." Andries klopte me op de schouder. "En daar gaan we alles aan doen. De spelers zijn klaar, de staf is op orde, en jij hebt de leiding. Laten we ervoor zorgen dat de critici ongelijk krijgen." Ik knikte vastberaden. "Dat gaan we zeker doen. Ajax hoort aan de top, en daar gaan we weer naartoe." Met die woorden keerden we terug naar het veld, waar de spelers met nieuwe energie aan hun laatste oefening begonnen. Het seizoen stond voor de deur, en hoewel de buitenwereld twijfelde, wist ik diep van binnen dat we iets bijzonders konden bereiken. Dit was pas het begin van een nieuw hoofdstuk voor Ajax. Een hoofdstuk waarin mijn visie, geïnspireerd door Johan Cruijff, centraal zou staan. @mattihamstra @Copywriter @Nom de Guerre @ElMarcos @Marius @Vlonkie

UITGAANDE TRANSFERS De grootste transferverrassing bij Chelsea deze zomer is het vertrek van Raheem Sterling richting Al Hilal. De flankaanvaller was het afgelopen seizoen een uiterst belangrijke pion voor Amorim, maar het grote geld lokte de Engelsman dan toch richting Saudische competitie. Chelsea speelde het hard en plakte een prijskaartje van € 100 miljoen op Sterling, maar het team van onder andere Mitrovic & Milinkovic-Savic telde de nodige centen neer om Sterling over te nemen voor 3 jaar. Ook Armando Broja trok de deur in Stamford Bridge achter zich dicht nadat Everton zich melde voor de Albanees. Een bedrag van € 29 miljoen was voldoende voor Chelsea om de aanvaller te laten vertrekken, zeker aangezien Broja weinig tot geen kansen kreeg onder Amorim. João Felix was tevens een speler die, verrassend, vertrok al is het wel op huurbasis. Ondanks de speelminuten was zowel Amorim als de sportieve staf niet overtuigd over het afgelopen jaar van Felix. Er was interesse vanuit Saudi-Arabië, maar Felix koos voor een jaartje Serie A bij Lazio. Er werd geen aankoopoptie opgenomen in het contract. Het aflopende contract van Kepa werd zoals verwacht niet verlengd en de Spanjaard genoot interesse van heel wat teams, maar verkoos uiteindelijk toch voor een contract bij Juventus. Datzelfde Juventus had blijkbaar nieuwe doelmannen nodig, want ook Dorde Petrovic vertrok op huurbasis richting Italië. Beide clubs onderhandelde een optionele aankoopoptie van € 25 miljoen. Raheem Sterling - € 100.000.000 - Al-Hilal Armando Broja - € 29.000.000 - Everton Tosin Adarabioyo - € 15.000.000- Shabab Al-Ahli Tyrique George - € 560.000 - Wolves Kepa - transfervrij - Juventus João Felix - huur - Lazio Dorde Petrovic - huur - Juventus Angelo - huur - Augsburg Datro Fofana - huur - Brentford Deivid Washington - huur - Leicester Cesare Casadei - huur - Hull City Marc Guiu - huur - Ponferrada Aaron Anselmino - huur - KV Mechelen INKOMENDE TRANSFERS Het verlanglijstje van Amorim was kort na het seizoen al bekend, de Portugees was op zoek naar een extra centrale verdediger en hierbij kwam Chelsea uit bij Cristhian Mosquera (21). De Spaanse jeugdinternational stond hoog op het verlanglijstje bij Chelsea en Liverpool, maar de centrale verdediger koos uiteindelijk voor een avontuur in Londen. Mosquera staat gekend als een beenharde centrale verdediger die geen duels uit de weg gaat, ideaal voor de Premier League! Chelsea telde uiteindelijk € 10.750.000 neer voor de Spanjaard die voor 5 jaar tekende. Ook in het middenveld was versterking welkom en Chelsea leek lange tijd de nieuwe bestemming van Goretzka te worden, maar de Duitser koos nog voor Arsenal. Hierdoor schakelde de sportieve cel over naar plan 'B' en daarbij vond het al snel een vergelijk van € 45 miljoen met Sporting voor de Deense international Morten Hjulmand (26). Hjulmand is uiteraard geen onbekende voor Amorim die de middenvelder graag ziet komen en dan vooral voor zijn onuitputtelijkheid. Naast een stevige tackle heeft Hjulmand ook een uitstekend afstandsschot in de voeten. Chelsea leek ook nog zijn pijlen te richten op Mannsverk, maar Ajax wou te veel voor de Noor. Toch haalde de Engelse club een Noor binnen en dit met youngster Sverre Halseth Nypan (18). De centrale middenvelder werd verkozen in de top 50 van veelbelovende spelers en bewees bij Rosenborg dat hij een aardig potje kan voetballen. Nypan werd onmiddellijk opgenomen in de A-selectie. Door het vertrek van Broja was de spoeling vooraan wel heel erg dun. Amorim wou graag wat snelheid toevoegen vooraan en vond in Endrick (19) alvast het ideale profiel. De Braziliaan kon zich nog niet bewijzen bij Real en hoopt nu in de Premier League ervaring toe te voegen aan zijn conto. Met Kendry Paez (18), Estêvão (18) en Aaron Anselmino (20) kwamen nog drie spelers toe die dateren voor de aanstelling van Amorim al werden aangekocht. Chelsea telde voor de drie spelers samen zo maar even € 83.5 miljoen neer. Anselmino werd intussen verhuurd aan KV Mechelen en Estêvão werd toegevoegd aan de U21 selectie. Paez daarentegen kon Amorim bekoren en blijft een vaste waarde bij de A-selectie. Transfers onder Amorim Morten Hjulmand - € 45.000.000 - Sporting CP Cristhian Mosquera - € 10.750.000 - Valencia Sverre Halseth Nypan - € 7.000.000 - Rosenborg Endrick - huur - Real Madrid Transfers voor aanstelling Amorim Estêvão - € 44.500.000 - Palmeiras Kendry Paez - € 19.750.000 - Independiente del Valle Aaron Anselmino - € 19.250.000 - Boca Juniors VOLGEND DEEL: - Community Shield + uitslagen augustus @nasje92 Bedankt voor de reactie! @Marius Bedankt voor de reactie! @ROEMM Bedankt voor de reactie! @Mordurette @Marius @keano77 @KayDeManaager @Svenpunt @Fantasy @DemoN @seb170455 @Boyzone @Djurovski @Rikkert90 @ROEMM @ElMarcos @mattihamstra

CCXCVIII. Een dramatische exit Zwijgend deed Alex ons uitgeleide, haar passen zacht maar doelbewust door de lange gang. Mel had zich haastig uit de voeten gemaakt, haar hakken tikten snel en onrustig over de marmeren vloer. Terwijl ik mijn jas over mijn schouders hees en me voorbereidde om te vertrekken, voelde ik ineens een subtiele, maar ijskoude hand op mijn onderarm. De aanraking was amper merkbaar, maar genoeg om mijn aandacht te trekken. "Keep what's been said here tonight between us," fluisterde Alex. Haar stem was koel, scherp als het mes van een chirurg, en de kou leek zich diep in mijn botten te nestelen. Het was de soort kilte die je in een cryogenisch laboratorium zou verwachten; koud, ontdaan van elke emotie, bijna mechanisch. Ik draaide me om, keek haar aan, mijn ogen lichtjes samengeknepen van verbazing. Haar woorden sijpelden langzaam tot me door. "That includes keeping Colin in the dark," voegde ze er met dezelfde koele toon aan toe, alsof ze me net had opgedragen de afwas te doen in plaats van te liegen tegen iemand die ik als vriend beschouwde. Ik wist niet precies wat ik moest zeggen, maar de morele verontwaardiging laaide in me op. Mijn keel was droog. Colin... Hij was niet zomaar een collega, niet zomaar een speler. Hij was iemand met wie ik talloze gevechten had gestreden op en buiten het veld, iemand die me in korte tijd was gaan vertrouwen. Hoe kon ik zwijgen over het walgelijke racisme dat hier zo casual in de kamer werd gesmeten? Dat stuitte me zó tegen de borst dat ik haar even met open mond aankeek. Mijn handen balden zich onbewust tot vuisten in de zakken van mijn jas. Alex leek mijn gedachten te lezen, haar ogen priemden in die van mij, zoals ze dat altijd kon. "Or ignore my warning and see how Gökhan responds." Haar blik was zo ijzig dat het voelde alsof de temperatuur in de kamer nog verder daalde. "He is not the most levelheaded person in the world right now." Touché. Ze wist precies waar ze me had. Gökhan was een tijdbom, klaar om elk moment te ontploffen. Eén verkeerd woord van Colin, één confrontatie op het verkeerde moment, en hij zou alles verliezen; zijn baan, zijn carrière, zijn reputatie. Ik knikte geluidloos, als een marionet aan haar touwtjes. Ze had me in de tang. Wat een duivels dilemma. Vriendschap, maar dan op meerdere manieren te interpreteren. Was ik een vriend als ik Colin zou waarschuwen, hem zou beschermen tegen de achterlijke, racistische waanzin van zijn werkgever? Of was ik juist een vriend als ik het stilhield, hem niet zijn toekomst liet vergooien door de confrontatie op te zoeken met een man die slechts een lucifer nodig had om alles in lichterlaaie te zetten? Ik slikte, mijn mond droog, en wierp nog een laatste blik op Alex. Haar gezicht verraadde geen emotie meer. Ze had haar spel gespeeld, en ik was een pion die maar één richting op kon. Linksom of rechtsom, als de waarheid boven tafel zou komen, zou Colin zich verraden voelen. Dat was onvermijdelijk. Ik voelde het al aankomen, alsof er een donkere wolk boven ons hing die elk moment kon barsten. Het was een tikkende tijdbom. Niet of de waarheid naar buiten zou komen, maar wanneer. Gökhan was geen meester in subtiliteit, dat wist ik. Hij zou zich op een slechte dag verslikken in zijn eigen woorden, met zijn stijf van de coke verdoofde brein en zijn slappe controle over zijn emoties. Eén verkeerde opmerking en het zou gedaan zijn. Colin zou het horen, de bom zou barsten, en er was geen weg meer terug. Maar Gökhan was niet eens de grootste bedreiging in dit spel. Nee, dat was Alex. Als iemand kon manipuleren en informatie in haar voordeel kon gebruiken, was zij het wel. Die ijskoude, sluwe blik in haar ogen was een waarschuwing op zichzelf. Ze had me al doorzien, had de touwtjes strak in handen en kon iedereen naar haar pijpen laten dansen als ze dat wilde. Het was slechts een kwestie van tijd voordat ze besloot dat de waarheid een handig wapen was om haar eigen doelen te bevorderen. Ze zou het als een gif in de club injecteren, druppel voor druppel, totdat het Colin zou raken als een mokerslag. En ik? Ik zou er dan bijstaan, machteloos. Ik zag het al voor me: Colin die tegenover me zou staan, die grote, trouwe ogen vol pijn en woede. "Why didn’t you tell me, mate?" zou hij zeggen, zijn stem rauw van het verraad. Ik zou geen goed antwoord hebben. Geen excuus dat het goed zou maken. Alles wat ik nu deed, elke keuze die ik nu maakte, leidde onherroepelijk naar dat moment. De stilte tussen ons zou zwaarder zijn dan ooit. Ik zou hem niet eens recht in de ogen kunnen kijken, niet als ik wist wat eraan zat te komen. Gökhan zou er niet voor zorgen dat de waarheid aan het licht kwam; dat was slechts een ongeluk dat wachtte om te gebeuren. Alex daarentegen… zij speelde het spel. En ik? Ik was slechts een pion op haar schaakbord. Mijn kaken spanden zich onbewust aan, mijn vuisten balden zich weer samen in mijn zakken. Dit voelde als een slagveld, maar ik had geen controle over het gevecht. Het enige wat ik kon doen, was afwachten. Reacties en dergelijke.

CCXCVI. Een beladen diner 's Avonds moest ik dus naar Gökhan thuis, alsof ik zin had in een gezellig onderonsje met de vrouw die ik eerder die dag publiekelijk had afgeblaft en haar zus die niets liever deed dan mij het leven zuur maken. In zijn oneindige wijsheid dacht Gökhan dat een etentje wel zou helpen om de boel te sussen. Want ja, wat kon een goed diner nu niet oplossen? Toen ik binnenkwam, voelde de spanning in de lucht als dikke mist die je bijna met een mes kon snijden. Gökhan begroette me met een veel te brede grijns, maar zijn ogen spraken boekdelen. Hij wist dondersgoed dat dit geen ontspannen avond zou worden. "John, welcome, good to see you," zei hij, zijn stem iets te joviaal. Zijn handdruk was slap, maar zijn klamme hand drukte net iets te lang de mijne. Mel zat aan de eettafel, haar ogen boorden zich in me met de intensiteit van een roofdier dat op het punt stond zijn prooi te verscheuren. Ze had haar lippen strak op elkaar, haar gezicht een masker van ingehouden woede. Alex zat ernaast, ontspannen, een flauwe glimlach om haar lippen alsof ze naar een toneelstuk keek waarvan ze het einde al kende. "Let's sit down, shall we?" stelde Gökhan voor, zijn stem hoger dan normaal, een nerveuze trilling eronder die hij tevergeefs probeerde te verbergen. We namen plaats, ik tegenover Mel, die me nog steeds geen blik waardig had gegund. Alex tuitte haar lippen en speelde achteloos met haar vork, haar ogen speels en ondeugend, genietend van het tafereel. Ik zat als een marionet aan de tafel, nauwelijks in staat om de touwtjes van mijn eigen mond te besturen. Mijn gedachten tolden. Mel's mondhoeken trilden lichtjes, alsof ze elk moment wilde ontploffen. En daar was het: "So, John," begon ze, haar stem ijzig, "have you thought about our little... conversation earlier?" Haar ogen fonkelden van ingehouden boosheid. "Well," begon ik aarzelend, "I did apologise, didn't I?" Ik probeerde een luchtige toon aan te slaan, maar het klonk zwak, zelfs in mijn eigen oren. Mel snoof en leunde naar voren, haar handen met witte knokkels op de tafel gedrukt. "You humiliated me. In front of everyone!" Haar stem begon te trillen. De spanning in haar schouders was zichtbaar, ze zat stijf rechtop alsof ze elk moment de tafel omver kon werpen. Alex zat met een sluw lachje te toekijken, alsof ze popcorn zat te eten tijdens een spannende film. Gökhan keek ongemakkelijk naar zijn bord, roerde wat in zijn eten, terwijl zijn lippen strak op elkaar geknepen bleven. Ik kon zien dat zijn kaak spande en ontspande, alsof hij elk moment kon exploderen, maar hij hield zich in. Hij wilde de vrede bewaren, koste wat kost. Gökhan, die tot dat moment ongemakkelijk naar zijn bord had gestaard alsof er een schatkaart onder zijn salade verstopt zat, schoof plotseling zijn stoel met een krachtig geluid naar achteren. Zijn ogen waren bloeddoorlopen, en je zag de ader op zijn voorhoofd pulseren. "Enough," zei hij, zijn stem laag en dreigend, maar met een scherpte die dwars door de ruimte sneed. Mel hield meteen haar mond, alsof ze een standje van een schoolmeester kreeg. Zelfs Alex, die normaal niet bang was om olie op het vuur te gooien, verstijfde even. Hij keek ons één voor één aan, zijn blik rustte net iets te lang op mij voordat hij zich weer op Mel richtte. "I'm sick of this shit, Mel. Constantly nagging, whining, pushing your son into a spot he’s not ready for. Do you think I don’t see what’s going on?" Zijn stem werd steeds harder, terwijl hij met zijn hand op de tafel sloeg. Het glas voor hem rammelde kort, alsof het op het punt stond te barsten. "All I hear these days is complaints. From you. From Alex. From John. I can’t take it anymore!" Hij haalde diep adem, zijn borstkas op en neer gaand alsof hij net een marathon had gelopen. Zijn ogen schoten naar Alex, die hem nu aanstaarde met een blik die even uitdagend als verveeld was. "All this intrigue, all these games, it needs to stop!" ging hij verder, zijn stem nu iets zachter maar nog steeds geladen met frustratie. "I want to enjoy my life. I want to run this club without feeling like I’m stuck in the middle of a soap opera." Zijn blik verstrakte en richtte zich weer op mij. "And you, John, you need to control your temper. I don’t care what Mel says or how much she pushes you, you don't yell at my family in public again. Understand?" Ik knikte langzaam, terwijl ik ongemakkelijk in mijn stoel schoof. Gökhan’s ogen waren donker, zijn gezicht rood aangelopen. Ik kon zien dat hij op de rand van instorten stond, alsof hij elk moment van zijn stoel zou springen en de boel kort en klein zou slaan. Mel, die normaal nooit terugdeinsde voor een confrontatie, leek nu klein en kwetsbaar. Ze haalde diep adem, haar ogen glanzend alsof ze elk moment in tranen uit zou barsten. "I just want the best for Abdullah," fluisterde ze, haar stem trillend. Haar handen friemelden nerveus aan de servet voor haar, alsof ze de kracht zocht om verder te praten. Gökhan liet een zware zucht ontsnappen, zijn schouders zakten en voor het eerst die avond leek hij even de spanning los te laten. "I know, Mel," zei hij iets zachter, "but this… this constant pressure, it’s driving me insane. We will work it out. But for now, stop pushing. Laat John zijn werk doen." De stilte die volgde was beklemmend. Mel staarde naar haar bord, alsof ze elk moment door de grond wilde zakken. Alex, die net nog genoot van het spektakel, keek nu met een serieuze blik naar haar man, alsof ook zij zich realiseerde dat ze te ver waren gegaan. Gökhan liet zijn hoofd in zijn handen zakken, zijn stem nu nauwelijks meer dan een fluistering: "I need some fucking rest! Is that too much to ask?" Het enige geluid dat de kamer vulde was het zachte getik van Gökhan’s vingers op de tafel, als een metronoom die langzaam zijn tempo verloor, net als zijn geduld. Alex, die tot dan toe nog stil was gebleven, besloot haar kans te grijpen. Ze sloeg haar armen over elkaar, een zelfvoldane glimlach krulde om haar lippen terwijl haar ogen Gökhan fixeerden als een roofdier dat zijn prooi in het vizier heeft. "Oh, you need rest, do you?" begon ze, haar stem doordrenkt met sarcasme. "Maybe you should stop shoveling coke into your nose and making dodgy deals with criminals from Georgia!" De woorden hingen in de lucht als een dreigend onweer. Gökhan verstijfde onmiddellijk, zijn hoofd langzaam omhoog komend, ogen donker en zijn kaken zo strak dat ik dacht dat hij misschien zijn tanden zou breken. "What was that?" vroeg hij zacht, zijn stem zo vol spanning dat zelfs Mel ineen kromp. "You heard me," sneerde Alex. "Everyone's walking on eggshells around you. No one dares to say anything, but I will. You're destroying yourself with that shit, Gökhan. While you're sitting here pretending like all the problems in this family come from us, you're the one who's ruining everything." Haar vingers tikten ritmisch op de tafel, haar ogen nog steeds vastgeklemd op hem. "The Georgians, your addiction... you're trying to hide it all, but we all know. Mel, me, even John here." Ze wees met haar vinger in mijn richting, alsof ik er deel van uitmaakte. Gökhan's gezicht werd nog roder, de aders op zijn voorhoofd zwollen aan, en je zag hoe zijn borstkas op en neer bewoog van de opgekropte woede. Zijn handen waren tot vuisten gebald op tafel, de knokkels wit uitgeslagen. "Alex... God fucking damn it... you've gone too far," zei hij, elk woord voortkomend uit een diepe strijd om zijn zelfbeheersing te bewaren. "Gone too far?" Alex schoot voorover, haar ellebogen nu op tafel, haar stem scherp als een mes. "I haven't even started! Everyone here sees what's going on, Gökhan. You're a wreck. All you do is bury your problems under a mountain of coke and get yourself into deeper trouble with those Georgians. And we... we have to sit here and watch as you drag us all down with you." Ze stond nu op, haar ogen vuurspuwend, terwijl ze met haar handen in de lucht gebaarde. "But yeah, you're right, Gökhan, I'm the problem, aren't I? Me with my 'schemes.' I'm the one trying to make sure you don't end up in a ditch because you're destroying yourself. Maybe you should take a good look in the mirror and stop blaming us for everything." Gökhan stond nu ook op, zijn stoel krakend onder de plotselinge beweging. Zijn gezicht was donker, en je kon bijna de stoom zien opstijgen van de woede die hem consumeerde. "You have no idea what you're talking about," siste hij. Zijn stem klonk als het dreunen van een naderende storm. "Do you really think I work with those Georgians for fun? Do you think I snort coke because it's a hobby? This... all of this, I do it for you! To keep this family together!" Hij sloeg met zijn vuist op de tafel, en Mel sprong van schrik op. "I haven’t got a choice!" brulde hij. "Those Georgians have us in their grip. And if I don’t deliver... if I don’t keep going... we all know how that ends." Zijn ogen waren groot, wild bijna, alsof hij op het punt stond in elkaar te storten. Alex bleef hem aankijken, haar gezicht versteend, haar ogen schoten vuur. "Excuses," zei ze koeltjes. "That's all you have. Excuses. Keep making them, Gökhan. But sooner or later, you'll end up in that ditch. And me... I'm not planning on lying there next to you." Het enige geluid dat nog in de kamer overbleef was het snelle, woedende ademhalen van Gökhan. Zijn lichaam trilde van de woede, zijn ogen donker en vol met een pijn die dieper leek te gaan dan hij ooit zou toegeven. Gökhan sloeg met een klap zijn vuist op tafel. De glazen rinkelden. "I don't want to discuss these kinds of problems with outsiders present!" gromde hij. Zijn ogen schoten woest heen en weer tussen Alex en mij. Het was duidelijk dat hij zijn uiterste best deed om niet volledig de controle te verliezen. Zijn ademhaling ging zwaar, zijn schouders spanden zich op, en het leek alsof elk moment de storm los kon barsten. Alex, echter, was niet onder de indruk. Ze sloeg haar armen over elkaar en trok één wenkbrauw op, haar lippen lichtjes krullend in een zelfingenomen glimlach. "Outsiders?" sneerde ze. "Do you really believe that she," ze wees met een priemende vinger naar Mel, "is an outsider? Family doesn't count as an outsider, Gökhan. And he..." ze boog zich iets naar voren en liet haar ogen in mijn richting glijden, "...is more or less part of the problem. Or have you forgotten that?" Ik voelde hoe Gökhan’s blik als een mes op me gericht was. Ik had geen idee hoe ik hier nog ongeschonden uit zou komen. Dit was hun strijd, maar Alex had me midden in het slagveld geworpen alsof ik een van de oorzaken was. Mijn handen jeukten om een glas wijn op te pakken en weg te lopen, maar iets in de sfeer hield me vast. Een dreiging, bijna tastbaar, hing in de lucht. "What do you mean, part of the problem?" Gökhan’s stem klonk als een donderslag. Zijn ogen boorden zich in de mijne, en ik voelde de drukkende hitte van zijn wantrouwen. "What does he have to do with this?" Alex schudde haar hoofd, een vlaag van verachting in haar blik. "Oh come on, Gökhan," begon ze, haar toon nu zachter, maar doordrenkt van bittere ironie. "He came in through the Georgians. Do you really think he's here by chance? This whole circus, your deals, your contacts... it all revolves around what's happening behind the scenes, around people like him. He knows it, you know it, and I know it." Ik voelde het bloed uit mijn gezicht trekken. Gökhan’s blik veranderde, een mengeling van verontwaardiging en onmacht verscheen op zijn gelaat. "He is here to lead the club!" schreeuwde hij, maar het klonk minder overtuigend, alsof hij de woorden zelf niet helemaal geloofde. Alex grijnsde breed, haar tanden ontbloot als die van een roofdier dat op het punt staat toe te slaan. "Leading? Sure, you can call it that. But who do you think really pulls the strings, Gökhan? You're just a puppet, and all of this;" ze maakte een dramatisch armgebaar over de tafel, naar het huis, "is a façade. A smokescreen. And the longer you keep ignoring it, the deeper we're all going to sink into this mess." De spanning in de kamer was nu om te snijden. Gökhan’s borstkas hief zich op en neer, zijn gezicht vertrokken van woede. "We're not discussing this here anymore," hijgde hij uiteindelijk, zijn stem haperend, maar nog steeds krachtig genoeg om een bevel uit te stralen. "Not here. And definitely not with others around." Alex liet zich met een luide zucht achterover zakken in haar stoel, alsof ze gewonnen had. "Too late, Gökhan. The rotten flesh is already visible. But keep fooling yourself if you think you have everything under control. We all know how this ends." Gökhan’s hand klemde zich zo strak om zijn wijnglas dat het een wonder was dat het niet brak. Zijn ogen waren vol woede, maar ergens daarachter schuilde iets anders: angst, misschien zelfs wanhoop. Het was de blik van een man die steeds verder vast komt te zitten in zijn eigen web van leugens en verplichtingen, en die geen idee heeft hoe hij eruit moet komen zonder zichzelf te verliezen. En ik? Ik voelde me gevangen tussen de linies, een pion in een spel waar ik steeds minder grip op had. Reacties en dergelijke.

Seizoen 17 We hebben het geflikt. Play-offs behaald en die hebben we weten te winnen. Wel enorm veel geluk gehad tegen Forest Green waar we tegen de verhouding in wisten te winnen. Benieuwd naar de League One waar we natuurlijk de gedoodverfde degradatiekandidaat zijn.

5 potjes CL 15 punten.. EPBAL!

CXXIII. Een plasje Thuis tegen Iraklis Gerolakkou, op papier een makkie, maar in de praktijk een mijnenveld overwegend niet-sportieve uitdagingen. Onze recente successen op het veld hadden de aandacht getrokken, niet alleen van fans en media, maar ook van mensen binnen de voetbalbond die liever zagen dat we een toontje lager zongen. Eén van die mensen was Marios, de dopingarts, die na zijn laatste debacle in onze kleedkamer blijkbaar nieuwe methoden had ontdekt om Markellos zijn netwerk te omzeilen. Op de dag van de wedstrijd waren Paul en Markellos in een achterkamertje van het stadion bezig met het voorbereiden van de nepblazen met urine, een truc die we hadden bedacht om eventuele dopingtests te omzeilen. Het was een precaire onderneming, en de spanning was om te snijden. Paul, wiens handen soms trilden alsof hij elke dag tien espresso's, of twee El ϸousto’s dronk, was bezig met het vullen van een van de blazen toen het noodlot toesloeg. Met de finesse van een olifant in een porseleinkast liet hij de met nepurine gevulde blaas vallen. Het ding klapte uiteen op de grond, en de inhoud ervan verspreidde zich in een grote plas op het linoleum. De gele vloeistof vormde een soort abstract kunstwerk, een plas waar Jackson Pollock trots op zou zijn geweest. "Oh, shit," stamelde Paul, terwijl hij naar de ravage keek die hij had aangericht. Markellos keek toe, eerst met een uitdrukking van ongeloof, die snel overging in een geërgerde grimas. "Paul, you are not very bright, are you? Should I perhaps wrap you in bubblewrap?" Zijn stem had het geduldige timbre van een leraar die uitlegt waarom je geen metalen vork in een stopcontact moet steken. Terwijl Paul zich verontschuldigde in zijn gebroken Engels, probeerde hij wanhopig de aangerichte schade op te ruimen. Met een klungeligheid die bijna aandoenlijk was, probeerde hij de plas nepurine met handdoeken te deppen. Zijn concentratie op de vloer was zo intens dat hij niet merkte hoe zijn achterste tegen een bak met klaarstaande blazen stootte, waardoor hij een domino-effect van neerstortende nepblazen veroorzaakte. Het geluid van kletterende plastic blazen die de grond raakten, vulde de kleine ruimte, en elke blaas die neerkwam, was als een hamerslag op de zenuwen van Markellos. Markellos sloeg geërgerd een hand tegen zijn voorhoofd, zijn gezicht een masker van frustratie en ongeloof. Hij keek naar Paul alsof deze zojuist het laatste stukje van de wereldvrede had vernietigd. "Paul, I’ll explain what we are doing, and I’ll use small words so that you’ll be sure to understand, you warthog-faced buffoon. We are trying to prepare for the game. What you are doing is not helping. To call you stupid would be an insult to stupid people!" De woorden van Markellos waren scherp en sneden door de lucht, elke syllabe druipend van sarcasme. Paul, nog steeds struikelend over zijn excuses, leek op een verslagen hond, zijn ogen groot en vol schuldgevoel. "Sorry, sorry, I try fix," stamelde hij, zijn Engels zo gebroken als het vertrouwen dat Markellos in hem had. Hij bukte zich opnieuw, pogend om de blazen op te rapen, maar zijn handen trilden alsof hij midden in een aardbeving stond. De chaos in de kleine ruimte was compleet. De vloer was een zee van gele vloeistof en plastic blazen, en Paul’s pogingen om het op te ruimen leken alleen maar meer problemen te veroorzaken. Het was een scène die rechtstreeks uit een mislukte komische heist-film leek te komen, waarbij de klunzige sidekick keer op keer de eenvoudige plannen van de criminele meesterbrein saboteerde. Markellos keek naar de ravage, zijn gedachten ongetwijfeld racend over hoe hij dit fiasco kon omzeilen voordat de wedstrijd begon. Ondertussen probeerde Paul, met meer goede wil dan vaardigheid, de orde in de chaos te herstellen, onbewust van het feit dat elke beweging die hij maakte alleen maar meer aan het probleem toevoegde. Het was een perfecte storm van goede intenties en catastrofale uitvoering, een verhaal dat ongetwijfeld nog jaren verteld zou worden, als een legendarisch voorbeeld van hoe het niet moet. Terwijl Paul en Markellos haastig probeerden de boel op te ruimen, schoot ik in de lach. Het was zo'n absurde situatie, zo typerend voor de chaos die ons steeds leek te achtervolgen. Elke keer als we dachten dat we alles onder controle hadden, gebeurde er wel weer iets dat ons terugwierp in de realiteit dat in de voetbalwereld niets ooit echt zeker is. "Perhaps we should consider a career in slapstick comedy," grinnikte ik, terwijl ik toekeek hoe Paul met een handvol papieren handdoeken probeerde de urine op te deppen, een taak waar hij net zo geschikt voor leek als een kat voor het baden van een hond. In de tussentijd begon de klok te tikken naar de aftrap. Met elk moment dat verstreek, groeide de kans dat we onvoorbereid tegenover Marios zouden staan, deze keer zonder onze gebruikelijke trucs achter de hand. Maar zoals altijd, ondanks de tegenslagen en blunders, bleef er een vreemd soort optimisme hangen in de lucht. Misschien was het de geur van nepurine die hallucinaties veroorzaakte, of misschien was het gewoon de onverbeterlijke geest van een voetbalteam dat weigerde te buigen, laat staan te breken. De wedstrijd tegen Iraklis Gerolakkou was zo'n soort potje waarbij alles op zijn plaats viel, alsof het universum even besloot een pauze te nemen van chaos en gewoon keek hoe we het spel speelden. We wonnen met 4-0, en elke goal was een klein meesterwerk op zich. De openingstreffer kwam van Skyum, onze Deense dynamo, die van buiten de zestien de bal op zijn pantoffel nam. Het was zo'n zuivere trap dat je bijna zou denken dat hij de bal eerst had gepoetst voordat hij hem verstuurde. De bal vloog door de lucht, sierlijk als een zwaan, en landde in de hoek van het doel waar de keeper alleen maar naar kon grijpen als naar een mooie droom die vervliegt bij het wakker worden. Pittaras, de oude krijger, liet zien dat leeftijd slechts een getal is. Met een dribbel die meer weg had van een persoonlijke dansvoorstelling glipte hij door de verdediging alsof het standbeelden waren. Zijn schot, laag en hard, zoefde tussen de benen van de keeper door, een bal zo scherp dat je er brood mee kon snijden. Eristavi, altijd de showman, pakte de derde goal. Met een acrobatische flair die het publiek deed denken aan een circusact, nam hij een voorzet op de fiets. Zijn voet raakte de bal perfect; het was een volley die net zo goed ingelijst kon worden en opgehangen in een galerie. Bougafer sloot de rij met een kopbal die het resultaat was van een perfect getimede sprong, zoals een roofdier dat uit het water springt om een nietsvermoedende vlinder te vangen. De bal kopte hij zo hard dat je bijna medelijden kreeg met het net, dat trilde van de impact. De fans, 187 in totaal, waarvan 6 moedige zielen die de gasten vertegenwoordigden, vierden elke goal alsof het een persoonlijke overwinning was. De tribunes waren een zee van vlaggen, sjaals en rook. "No pyro, no party", het onofficiële motto van de trouwe aanhang, werd in ere gehouden, en de lucht was dik van de rook van fakkels, een mistige sluier die de feestvreugde alleen maar verhoogde. Het tifo-taferelen waren een visueel spektakel, kleurrijke choreografieën van stof en vuur, een levend schilderij dat elk doelpunt vierde. Het was een wedstrijd die leek op een perfect uitgevoerd plan, een symfonie waarin elke noot, elk instrument, precies op zijn plaats viel. En terwijl de spelers het veld verlieten, de fans nog steeds zingend en dansend op de tribunes, wist ik dat dit de momenten waren waarvoor we leefden. De chaos van de voorbereiding, de stress van de dreigende dopingcontroles, het verdween allemaal in de achtergrond tegen de pure, onvervalste vreugde van het voetbal. ===== Reacties en dergelijke.