Van de hemel naar de hel in een paar dagen tijd, soms overkomen die dingen je. De vraag is alleen hoe je eruit komt, heb je de mentale kracht om terug te slaan, om op te staan en van je af te bijten. Vol zelfvertrouwen waren we naar Rotterdam gereisd voor de wedstrijd tegen Feyenoord. Het was weliswaar “maar” RKC, maar we hadden de vorige wedstrijd royaal gewonnen en we waren nog ongeslagen. Feyenoord verkeerde niet bepaald in bloedvorm en bivakkeerde zo rond de vijfde plek op de ranglijst.
Het zou geen gemakkelijke wedstrijd worden, maar niets wees erop dat we zo enorm in de problemen zouden komen. Het begon al in de spelerstunnel. Je hoorde het deinen en schreeuwen van de supporters, als een gigantisch beest dat op de loer ligt om je te verscheuren. Er zijn spelers die gedijen in een dergelijke atmosfeer, die wat mij betreft een beetje Turks aandeed. Er zijn ook spelers die dichtklappen of gaan overcompenseren om maar te laten zien dat zij bestand zijn tegen de macht van de massa.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik onder de indruk was van de Kuip. Bij het leeuwendeel van mijn collega’s sloeg de druk van het publiek op de benen; ze waren niet bestand tegen die vele verwachtingsvolle ogen, die snel op hol slaande kelen, die makkelijk wapperende armen in het meest vibrerende stadion van Nederland. Die angst is dodelijk.
We werden weggespeeld. Overklast. Zo simpel is het. Met de rust stond het 1-0 voor Feyenoord, door een doelpunt van hun Poolse spelmaker Szymanski, maar het had ook 3-0 kunnen staan. We kwamen nog goed weg omdat de scheidsrechter een doelpunt van Danilo afkeurde. Niemand snapte waarom, maar Joey Kooij had een overtreding geconstateerd in een verder doodnormale aanval. Wij klaagden niet, maar het legioen op de tribune werd gek.
Het stadion kolte en beefde, de supporters schreeuwden de thuisploeg naar voren en wij bezweken onder die druk. De kansenverhouding in die eerste helft was 10-1, met een xG van bijna 1.0 versus 0.12. We kwamen overal een stap te laat, wonnen geen duels en al helemaal geen tweede ballen meer, dan houdt het op.
In de rust heeft de trainer ons gewezen op onze afspraken, dat we moesten blijven werken, dan zouden de kansen komen. Ik heb zelf een aantal ploeggenoten vastgepakt, hun hoofd met beide handen omklemd om ze vertrouwen in te praten. Je kunt in feite praten tot je een ons weegt, je hebt dat gewoon geluk nodig. Een bal die goed valt, waardoor de stemming in het stadion omslaat, waardoor je de macht van die deinende en schreeuwende massa uitschakelt.
In feite heb je een lucky goal nodig. Wat heet, we kregen de overtreffende trap van een lucky goal. Na een lange trap van Pandur kwam ik net tekort in het luchtduel, maar Ozzy pikte de bal op. Volgens mij was dat zo’n beetje de eerste tweede bal in de wedstrijd die in ons voordeel uitpakte. Ozzy stak me weg met een bekeken balletje, maar Feyenoords Rasmussen leek de bal te onderscheppen. Hij raakte de bal gelukkig verkeerd, waardoor zijn teamgenoot op het verkeerde been stond en ik kon doorlopen. Mijn schot was niet hard, maar werd door een toegesnelde verdediger van richting veranderd, waardoor de bal in de korte hoek verdween.
De Kuip werd hysterisch. Het volume steeg tot recordhoogte, maar wat in de eerste helft een wapen was gebleken, leek nu verlammend te werken. Feyenoord bleef dominant, maar de beslissende pass bleef uit of de beslissende actie werd te laat ingezet of te ver doorgedreven. Met kunst- en vliegwerk bleven we overeind. Toen na iets meer dan negentig minuten de kruitdampen waren opgetrokken en de orkaan luwde, hadden we met veel pijn en moeite een puntje uit het vuur gesleept.
We waren weggespeeld. Feyenoord had 20 doelpogingen ondernomen ten opzichte van onze 4 schoten, hun xG was 2.52 ten opzichte van onze 0.64. Het was niet fraai, maar dit zijn de resultaten die uiteindelijk prijzen opleveren.
-----
De gewenste tags voor @Kyrill, @Bogatyr, @Glenn08, @Handzeep, @KayDeManaager, @mattihamstra, @larrie, @DGremlin, @LouisPSV, @Willem, @Tim', @Djurovski
-----
De reacties staan in de spoiler.
