Klassement

Maar even serieus, Kyrill. Dit is dus waarom we liever hebben dat je je niet bemoeit met discussies van spelers, teams en wedstrijden die je niet kijkt. Je leest dingen verkeerd, komt dan met een heleboel gifjes en emojis waar je vooral tot doel hebt anderen te kleineren (facepalms, emojis als of ) en gaat achteraf een beetje wijsneusachtig roepen dat je het verkeerd hebt gezien en de volgende keer beter zal lezen, maar dat doe je eigenlijk nooit. Nu zal ik wel weer de klootzak zijn die je hier aan het wegpesten is, maar je hebt zelf nu gezien dat je jezelf heel hoog in de emotie hebt gezet op iets wat je totaal verkeerd hebt gelezen. Dus doe iedereen een lol en reageer alleen op nieuws of discussies van dingen die je zelf kijkt. Een whoscoredje lezen kan iedereen. Mocht je nu trouwens komen met iets als "Ik heb toch al gezegd dat ik fout zat" dan zou ik aanraden om dit bericht nog een keer te lezen.

Sinds een maand bezig met een game in Andorra. Speel eigenlijk de challenge geef de jeugd een kans, building a nation en nationalist challenge in één. In Andorra kwam er helaas geen nieuwe club na één seizoen in de tweede visie, dus moest ik een bestaande pakken. Had daar een simpele oplossing voor. Begonnen met de club FS Massana, uit de tweede divisie in Andorra. Daar het eerste jaar alle contracten gedurende het jaar kunnen ontbinden, club stond richting de 0 euro balans en de jeugdopleiding alle 15-jarige ventjes direct laten doorstromen. Manager met pensioen gestuurd en toen zelf begonnen in seizoen 2. Hoop niet dat het een probleem is voor deze challenge, maar anders jammer dan en deel ik het in andere topics. Seizoen 1 kampioen geworden en richting de hoofddivisie. Seizoen 2 op plek 2 kunnen eindigen, ook vanwege de vele schorsingen en blessures, dat ik een beroep moest doen op 'grijze' spelers en met 8 punten achter de koploper een prima seizoen kunnen eindigen. Seizoen 3 nu in de voorbereiding. Eerste kwalificatiematch gespeeld in de EL tegen de Ijslanders en volgende week hiermee bezig. Doel; Champions League winnen met alleen maar eigen jeugd uit de club. Heb deze challenge nodig om langdurig Football Manager leuk te gaan vinden. Though one.

met dank aan @Badmuts voor het aanpassen van de database Introductie '1 april 2013 Op de middenstip laat Henk de Haan de bugel van zijn lippen zakken. De laatste klanken waaien uit over de Langeleegte. Vandaag is het voor vele Veendammers en liefhebbers van het voetbal in Oost-Groningen D-day. Een schuld van ruim 600.000€ moet binnen twee dagen worden weggepoetst, anders houdt het betaalde voetbal in de Veenkoloniën op te bestaan. De 4000 aanwezigen die hebben genoten van de benefietmiddag krijgen te horen dat er een kleine 100.000 euro is opgehaald. Een half miljoen moet nog bij elkaar worden geraapt voor morgen. Geruchten, halve waarheden, fabels, over van alles wordt gesproken op de tribune. Zal de grote broer, FC Groningen, de helpende hand uitsteken en Michael de Leeuw kopen voor 500.000€? Komt er toch nog een investeerder die geld wil pompen in de BV? Over van alles wordt gesproken, alles in de hoop om de o zo geliefde BV Veendam in leven te houden. De meest realistische optie wordt ook wel ‘het pact van Borgercompagnie’ genoemd. Laat in de avond wordt bekend dat de ondernemers er onderling niet uit zijn gekomen. De vrees voor een faillissement wordt na deze uitspraak alleen maar groter. Zelfs als Diego Maradonna zich op de socials meldt, lijkt het gevaar niet geweken. '2 april 2013' Het doek valt definitief voor de BV Veendam. Alle inspanningen om de BV in leven te houden hebben helaas tot niets geleid. ‘De Langeleegte huilt’. Het is over en uit met het betaalde voetbal in Veendam’. Tranen vloeien rijkelijk bij supporters en liefhebbers die 59 jaar hebben kunnen genieten van betaald voetbal in Veendam. Echter na vandaag is de kans klein dat dit ooit nog gerealiseerd gaat worden. Het achterland is te klein. Er zit geen geld in de Veenkoloniën. Een doorstart behoort niet bij de opties, waardoor de BV Veendam definitief verloren gaat. Op het officiële twitteraccount van SC Veendam wordt de grootste angst voor velen, de waarheid. SC Veendam houdt op te bestaan '26 maart 2024' Voetbal in Veendam lijkt levendiger als ooit te voren. Ruim 6000 geïnteresseerden namen een kijkje bij de interland van Nederland U19 tegen de leeftijdsgenoten van België U19. Na afloop van de wedstrijd zet de speaker van dienst het welbekende ‘aan de Langeleegte’ in. Een bepaalde euforie ontstaat in het stadion. ‘Goh dat zou toch wat zijn hè, de BV Veendam weer terug aan de Langeleegte. Zou het kunnen? Als Vitesse haar licentie verliest … Oh en MVV zit ook in zwaar weer. Easytoys is net gestopt als hoofdsponsor bij MM. Dat zou ja prachtig zijn’. Volle tribunes, spelers van weleer. Eredivisie net als in de tijden van wijlen Henk Nienhuis? Ach dat zou toch wat zijn. Ze hebben wel net de tribunestoeltjes allemaal vernieuwd? Waarom zouden ze dat doen? Zullen er dan toch plannen zijn om Veendam weer in het betaalde voetbal te krijgen? Lokale favoriet Thijmen Blokzijl (FC Groningen) actief aan de Langeleegte. Met hem betraden o.a. Tygo Land, Jason van Duiven, Iscaac Babadi en Julian Rijkhof het 'heilige gras' van de Langeleegte '17 april 2024' Handen worden geschud, schouderklopjes worden uitgedeeld. ‘Het gaat gebeuren, we gaan het doen’. Vanaf 1 juli zal BV Veendam weer opgenomen worden in de voetbalpiramide van de KNVB. ‘Morgen zullen we het nieuws groots aankondigen in de media. ‘De wederopstanding aan de Langeleegte zal in heel Nederland te vernemen zijn’. Het nieuwe bestuur, de gemeente Veendam en een groot aantal sponsoren zetten er samen de schouders onder. Het stadion komt weer in handen van de BV Veendam, er kan gebruik gemaakt gaan worden van de fantastische faciliteiten van het Leer - & Sportpark. Een kunstgrasveld, hybrideveld en twee Athletic Skills Model velden kan men samen met de amateurvereniging Veendam 1894 gebruiken. Alles om de start van het 'nieuwe' BV Veendam mogelijk te maken. Veendam zal nooit verloren gaan.

XLI Met voorzichtige stappen nader ik het einde van mijn Deense hoofdstuk in dit grotere verhaal over de game waar ik verrassend veel plezier uithaal en die ik nog lang niet wil stoppen. Nog twee seizoenen scheiden me van het voltooien van de Big Brotherchallenge, ervan uitgaande er geen gekke dingen gebeuren in de beker. Ik ga het in ieder geval niet in mijn hoofd halen om spelers rust te gunnen in te beker, tenzij het tegen een amateurploeg is. In deze update het – hopelijk(!) – voorlaatste seizoen. Een blik op de selectie in het seizoen 2045-2046 In het jaar dat grote delen van Europa honderd jaar vrijheid vierden trad Fjordager aan met een selectie die gezien kan geworden als een niet eerder vertoonde alliantie van nationaliteiten. Als je terechte kritiek op me wilt uiten, dan kan dat gerust met het verwijt dat er slechts drie Deense spelers in het eerste elftal zitten en het totaal aantal Scandinaviërs op vier ligt. Maar hé, daar staan wel een Belgische Djibouti, een Liechtensteinse Bahamaan en een Jamaicaanse Guyaan tegenover! Heel gek heb ik het trouwens niet gemaakt; het geheel is aardig in balans en wordt gezien als de sterkste selectie van Denemarken. Het resultaat staat voorop. 3F Superliga: net niet Lange tijd leek het erop dat we het praktisch onmogelijke konden neerzetten: alle 32 wedstrijden in winst omzetten. Het ging dertig wedstrijden lang goed, tot we in de laatste twee speelrondes achtereenvolgens gelijkspeelden tegen Kopenhagen en verloren van Brondby. Daar hadden we alle reden voor: vanwege een nieuw succesvol parcours in Europa speelden we in deze fase om de dag een wedstrijd; dat valt niet vol te houden. Het kampioenschap was toch al lang en breed binnen, dus koos ik ervoor om veel spelers uit de B-garnituur op te stellen in deze wedstrijden. Hoe dan ook, met een voorsprong van veertig punten denk ik dat we het prima gedaan hebben in de competitie. Oddset Pokalen: nog eentje! Het belangrijkste toernooi in deze game. Klinkt gek voor een competitie waarin je van het prijzengeld niet eens een middenklasse auto kunt kopen. We doen het voor de fame, niet voor de money. Dit jaar was het tegelijkertijd het moeilijkste en makkelijkste jaar tot dusver in de Oddset Pokalen. Wanneer ik spreek over het moeilijkste jaar, heb ik het over het gemiddelde niveau van de tegenstanders die we troffen: voor het eerst in tijden geen amateurclub. Dat het ook makkelijk was, werd mede mogelijk gemaakt door Brondby, dat in de vierde ronde FC Kopenhagen opzij zette, nog altijd de lastigst te bespelen tegenstander in Denemarken. Bedankt, Brondby! De finale ziet er qua score spannender uit dan het was. Hoewel we ruim een half uur met tien man speelden, kwam de aansluitingstreffen van Midtjylland pas in de zesde minuut van de toegevoegde tijd. Nog één beker te gaan om Odense voorbij te steken! Champions League: extra snoepgoed Aan geld geen gebrek, dus voor de centen hoeven we het niet te doen. Volledig door eerzucht gedreven wil ik er elk jaar het beste van maken in de Champions League. Als je dan in de eerste twee speelrondes gelijk van Real en Bayern wint, weet je dat er iets moois kan gebeuren – opnieuw. Soeverein bereikten we de achtste finales, waar we tegen een verrassende tegenstander kwamen te staan: AZ. Nog verrassender was trouwens de deelname van De Graafschap in de competitiefase. Ik ontken nadrukkelijk elke betrokkenheid hierin, maar machtig mooi vond ik het wel. Enfin, na twee spannende tweeluiken met Barcelona en PSG – de return tegen de Fransen was denk ik onze beste Europese wedstrijd ooit – was het tijd om Real Madrid voor de tweede keer dit jaar te verslaan. Dat lukte dankzij een vroeg doelpunt van een van de drie Denen in ons team. Dat voelt goed. De vierde prijs van het jaar was binnen! Vier? Jup, bij aanvang van het seizoen pakten we de Europese Supercup ten faveure van Napoli. Diezelfde wedstrijd spelen we binnenkort trouwens tegen Ajax. Volgers @Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke, @Lensherr: we zijn er bijna! Nog iemand een leuke suggestie voor wat ik hierna kan gaan doen in deze game? Veto tegen Scandinavian challenge.

Barcelona speelde inderdaad tegen PSG.

I. Knallen door de Champions League Wat een geweldige start in de maand November want het is Liverpool dat we thuis met liefst 7-2 (!) aan de kant zetten. En dat was dik verdiend. Doelpunten werden gemaakt door Diao, Leonardo, Doku, Ouedraogo 2x, Yoro en een vrije trap van Grimaldo! Ook werd er thuis gewonnen met 3-2 van Lille, een belangrijke overwinning dankzij Yoro, Cherki en Salama. Maar de uitwedstrijd tegen Paris bleek erg lastig en verliezen we met 2-1. Tegen de Rangers herpakken we ons met 3-0 dankzij Ouedraogo, Zakharyan en Grimaldo maar tegen Lorient thuis weten we echt niet ons niveau te bereiken en spelen we met 1-1 (Doku) pijnlijk gelijk. Wel zijn we de hele maand December succesvol want we winnen met 1-0 van Toulouse (Cherki), 2-0 van Kiev (Doku, Zakharyan), 2-0 van Montpellier (Diao 2x) en 7-3 van Dijon (Diao, Adli, Leonardo 2x, Doku, Salama). Stand competitie In de competitie blijven we in het spoor van PSG. Leuk feitje, PSG is zojuist ook uit de beker omdat ze verloren. Inmiddels zitten we in de wintertransferperiode Januari. En in de Champions League staan we bovenaan maar moeten we nog Dortmund en Bayern. Reacties @MNie Zeker... Maar we zitten er nog steeds dicht op gelukkig. @Djurovski Ja niet normaal! @Marius We doen ons best. Maar sterker worden we zeker, het moet een keer gebeuren. @Kyrill Thanks! Tags @ElMarcos @MNie @19CH98 @Tim Windt @Bogatyr @chrisje1993 @Mordurette @Djurovski @De Raam @Jotew @Marius @DGremlin @RoWe @KayDeManaager @keano77 @Satioz @Kyrill @xJordinosaur @glennix @John Terry 2.0 @Willem @JoonsterkeBE @Jónstærke @Genkie_06

Niemand had een kopman in de punten, dat zal niet vaak gebeuren? @aron24@delichris@007mark @Erwin.@Gert@Justin@Viktor@FlyD@Lenstra@Elano@Srangaman@Hans.@rich ruzzian@michael16@Kelvin Waalse Pijl 2024 Punten 1e Kelvin 525 2e michael16 490 (8) 3e Rich Ruzzian 490 4e Hans. 475 5e Srangaman 450 6e Elano 415 7e Lenstra 375 8e FlyD 390 (3) 9e Viktor 390 (1) 10e Satyr 330 11e Justin 315 12e Gert 275 13e Erwin. 165 (2) 007mark 165 (2) 15e Delichris 165 16e Aron24 150 - Het getal tussen haakjes in de fotofinish, het juiste antwoord was 3 Nederlanders in de top-40 - Renners in het rood zijn wissels, ik heb ze nagekeken

Geertruida tekent gewoon Ditto na, dat kan je niet serieus nemen

Kunnen degenen die mij taggen in hun novelle mijn tag verwijderen? Ik heb geen tijd meer om alles goed te volgen. Merci!

#99 - SPILLERTRUPPEN SÆSON 2029/30 Daar zijn we weer. Terug van weggeweest, met een lijst van 23 namen, de namen van onze A-kernspelers. Jullie merken allicht meteen dat er een aantal bekende namen niet meer bij zijn en zien ook dat er vijf nieuwkomers (!) en drie jongens uit de 'loan farm' (-) zich bij de kern voegen. In doel rekenen we nog steeds op Tero Huovinen in de UEFA Champions League en 60% van de Superliga-wedstrijden, terwijl Sebastian Vinther tijdens de Oddset Pokalen en de resterende Superliga-wedstrijden tussen de palen staat. Kasper Kristensen is doelman van AaB II en komt enkel in geval van nood in actie. In de defensie zochten we naar - en vonden we - ervaring, maar plukten we voor € 9mln. ook een ongelofelijk talent weg bij Slavia Praag. De 19-jarige Simon Svendsen bezit zowel de Deense als Tsjechische nationaliteit, maar koos voor de nationale ploeg van Tsjechië. Hoewel hij ook uit de voeten kan als verdedigende middenvelder zie ik in hem een rasechte voetballende verdediger en verwacht ik al meteen veel van hem. In onze zoektocht naar ervaring viel ons oog op de 33-jarige routinier, Joachim Andersen. Joachim verloor de laatste jaren bij Crystal Palace het spelplezier en keert na 16 jaar terug naar zijn thuisland. Met zijn transfer was zo'n € 15mln. gemoeid. Met hun komst krijgen Kaare Barslund, Mathias Ross en Martin Madsen er twee geduchte concurrenten bij, al zal iedereen de nodige speelminuten maken. Op de wingback-posities beschikken we aan beide kanten over twee absolute toppers in de namen van Joakim Mæhle en Javier Sierra, maar ook Martin Hagen en Mads Askou bezitten meer dan voldoende kwaliteiten om zich goed spelers in de Superliga te noemen. Ook in het middenveld worden de plaatsjes duur. Alexander Holmberg en Viktor Viðarsson hebben zich het afgelopen seizoen enorm goed ontwikkelt en zijn op hun posities van de beste spelers uit de competitie. Jacob Christensen zal dit seizoen minder speelminuten maken dan voorheen, maar vertolkt met zijn professioneel karakter ene belangrijke rol in de kleedkamer. Als meest aanvallende middenvelder hebben we natuurlijk onze kapitein Melker Widell, die aan zijn zevende seizoen onder mijn hoede begint. Daarnaast zijn er ook nog twee nieuwkomers die de rol van Mezzala kunnen invullen. Jake Rivera werd enkel maanden geleden al vastgelegd (€ 17.5mln., Ajax) en zal waarschijnlijk meer van de bank komen. Hij kan overigens ook uit de voeten als hangende- of schaduwspits. Wie dichter bij een basisplaats staat, is de 18-jarige Japanner Daisuke Takahashi. Daisuke wordt bestempeld als één van de grootste Aziatische talenten en werd voor amper € 4.2mln. (ontsnappingsclausule) weggekaapt bij Kashiwa Reysol. Maar ook AaB Akademiet-product, Peter Juul heeft zich vorig seizoen, op uitleenbasis bij FC København enorm sterk ontwikkeld en zal mij de nodige positieve selectieproblemen bezorgen. Voor Kristian Nielsen - vorig jaar op uitleenbasis bij RKC Waalwijk - werd gezocht naar een uitleenbeurt, maar geen noemenswaardige club meldde zich. Hij zal veelal speelminuten maken als invaller. Voorin verwelkomen we Bram Davelaar in de A-kern na een succesvolle uitleenbeurt aan Odense BK. De Nederlandse spits vond in 21wedstrijden 10 keer de netten. Zijn spitsbroeder is Colombiaans wonderkind Brian Barreto. Brian kwam in zijn AaB-debuutjaar tot 25 goals in 33 officiële wedstrijden en was één van onze belangrijkste spelers. Dat was de situatie tot vier dagen voor de deadline day.. Bundgaard stond op vertrekken en als vervanger kwamen we uit op twee interessante profielen, waarvan we niet wisten of eentje ervan wel wou komen. Degene die sowieso wou komen was de 18-jarige Griek, Diamantis Giannitsanis. Diamantis is pijlsnel en heeft werkelijk een neusje voor doelpunten. We verzekerden ons alvast van zijn komst en betaalden PAOK € 12.5mln. Daags voor deadline day, bereikten we een akkoord met VfB Stuttgart over een transfersom van € 37.5mln. voor Japanse schaduwspits Hitoshi Koide. We zetten de contractsonderhandelingen snel in en bereikten diezelfde dag nog een akkoord, waardoor we Hitoshi op deadline day als nieuwste AaB-aanwinst konden presenteren. Met de nakende komst van een absolute topper als Koide, hadden we Giannitsanis te huur aangeboden bij andere Superliga-clubs. Pas enkele uren voor de deadline hapte Viborg FF. Een hectische maar geslaagde week voor Diamantis Giannitsanis, die een transfer naar ons versierde en vervolgens ook nog eens kon rekenen op interesse om als basisspeler speelminuten te maken in een hoger aangeschreven competitie dan die waar hij van kwam. Profielen nieuwkomers Profielen 'loan farm'-instromers Profiel Diamantis Giannitsanis (verhuurd aan Viborg FF) Tegenover de € 75mln. euro die werd gespendeerd aan inkomende transfers staan natuurlijk ook ontvangen bedragen voor uitgaande transfers. De ene transfer viel me persoonlijk al zwaarder dan de andere, maar dat is normaal zeker? Wie ons al eventjes volgt, zal wellicht hebben opgemerkt dat ronkende namen als Asp-Jensen, Filip Bundgaard, Pedro Henrique en Adrian Stan niet meer in onze kleuren te bewonderen zijn. Na vier seizoen in het Aalborgs rood-wit gaat Asp-Jensen zijn geluk beproeven in de Spaanse La Liga bij subtopper Villareal C.F., dat in totaal € 29.5mln. zal neertellen voor de middenvelder. Roemeens wonderkind Adrian Stan speelde maar twee seizoenen bij ons, maar daarin was hij van onschatbare waarde. Hij komt volgend seizoen uit voor het Franse Olympique Lyonnais, waar zijn marktwaarde al meteen tussen de € 100mln - 126mln. wordt geschat. Een veelvoud van de transfersom die kan oplopen tot € 23mln., maar ook 40% van de winst bij doorverkoop komt ons toe. Pedro Henrique houdt het bij één seizoen in Aalborg en trekt naar Newcastle Utd. voor € 25mln. Van zijn eventuele volgende transfersom wordt de helft op onze rekening overgeschreven. Dat belooft ook een serieuze boterham te worden, gezien het feit dat de marktwaarde van de 19-jarige verdediger nu al rond de € 75-80mln. wordt geschat. De naam Marcel Verweij zal jullie niet al te veel zeggen. Hij kwam samen met Davelaar over van Groningen en werd vorig seizoen meteen uitgeleend aan Vejle BK. Hij speelde aldus geen minuut voor ons en ook bij Vejle was hij geen onbetwiste basispeler. Toen Arsenal, Tottenham en Internazionale aan een bidding war begonnen keek ik het met pretogen aan en besloot ik te cashen voor € 16.5mln. Hiroki Iwata speelde vorig seizoen op uitleenbasis in de NordicBet Liga en kon maar weinig overtuigen. Hij vertrekt naar RB Leipzig voor € 2.9mln. Andrey Santos, Thomas Kristensen en Jhonatan waren overbodig en vonden onderdak bij andere Deense clubs. De transfer die het meest pijn doet is die van Filip Bundgaard. Na een mislukte passage bij Tottenham boden we hem de kans om zijn carrière te herlanceren en zagen in hem één van de toekomstige boegbeelden voor onze club. Hij moest een spilfiguur worden in onze toekomstige successen. Met dat in het achterhoofd zei hij afgelopen zomer al een keer 'nee' op de interesse van Feyenoord, maar dit jaar had hij wel oren naar een transfer naar Rotterdam. Met nog 7 officiële wedstrijden in dit seizoen op de teller, waarin hij driemaal tot scoren kwam en vier assists verzorgde, trok hij op deadline day, voor € 18mln. de deur achter zich dicht. In het kader van de groei van het Deense voetbal, hebben we weer geprobeerd om zoveel mogelijk spelers uit te lenen aan onze collega's in de 3F Superligaen. Achttien spelers uit onze stal van dertig (60%) worden verhuurd aan clubs die actief zijn in de Superliga. Verdedigende middenvelders Sosthène Diomandé en André Luiz vinden onderdak in de Eredivisie. Stefan Ellegaard zoekt iets zuidelijker speelminuten, bij Belgische promovendus Lommel SK. Oli Hilmarsson trekt naar het Noorse Sogndal en Max Tikkanen speelt bij het Zweedse Värnamo volgend jaar. Voor de transfervrij overgekomen Iliev werd geen Deens onderdak gevonden. De Bulgaar gaat naar Celta de Vigo, dat een verplichte aankoopoptie van € 1.2mln heeft bedongen. Zo dat was update #99, een vrij omvangrijke, maar vooral degene die voor #100 komt en dat is toch wel een persoonlijke mijlpaal. Ik heb een ietwat speciaal tussendoortje gepland voor de volgende update. Waarschijnlijk komt die er donderdagavond of vrijdag Reacties: @Willem@MNie@Bogatyr@Fantasy@De Raam@Glenn08@Marius@Lensherr@Tim Windt@Djurovski@Kyrill@Cervantes@FlyD@Thomassje123@Urbeto@ElMarcos@Badmuts@Keeza@KayDeManaager@Titan@Nom de Guerre

Ik bespeur een blauw-wit thema. Ook nog Koningsblauw op Koningsdag; passend. Was zelf afgelopen zondag bij Leverkusen - Bremen. 4 mei naar de Irish Cup final en 25 mei naar de Niederrheinpokal finale, als ik een kaartje kan krijgen.

XC. Demetrious regelt het wel Demetrious pakte een dikke sigaar uit zijn borstzakje en stak hem bedachtzaam aan, de rook kringelend in het schaarse licht van de straatlantaarns. Vassilis leunde tegen een muur aan het einde van de catacomben, zichtbaar ongemakkelijk bij het onderwerp dat ter tafel kwam. "You are distracted, John. Why?" vroeg Demetrious direct. Het was de directheid van een oud-strijder die gewend was om zowel op het slagveld als in duistere achterkamertjes zijn mannetje te staan. Met een stem die even koud en scherp was als de nachtlucht om ons heen, vuurde hij zonder enige omhaal zijn vraag op me af. De zucht die uit mijn mond rolde was diep en leek wel vanuit mijn tenen te komen, een tastbare uitdrukking van de innerlijke storm die in me woedde. Frustratie over de chaos die me leek te volgen en opluchting dat ik dit eindelijk kon delen met iemand die misschien, heel misschien, een oplossing had. "It's Yannis... He's made threats. Not just idle ones." Terwijl Demetrious zijn sigaar naar zijn lippen bracht, versmalde hij zijn ogen tot spleetjes. De gloeiende kers aan het einde van de sigaar flakkerde fel op in de duisternis, werpende een kortstondige gloed op zijn doordringende blik. Het was alsof hij de wereld in een ander licht zag, scherp en doordringend, terwijl de rook langzaam uit zijn mondhoeken krulde. "Threats? What kind of threats?" "Serious ones," vulde Vassilis aan, zijn blik zorgelijk. "He's not just talking bullshit, dad." Demetrious blies een wolk rook uit die even in de lucht bleef hangen voordat het langzaam optrok tegen de kille nachtlucht. Zijn gezicht verstrakte, de lijnen rond zijn ogen werden dieper, en zijn mond werd een dunne streep van afkeuring. "We can't have that, John. This is not just about you; it's about the entire team, our image, our operations here. I will sort it out." "How?" Ik kon het niet helpen dat mijn stem een octaaf steeg, mijn woorden haast verstikt in de zwaarte van de situatie. "He's not the kind of man you can just push around." Mijn stem trillende als een te strak gespannen gitaarsnaar. Demetrious lachte kort, een geluid dat meer koude rillingen veroorzaakte dan geruststelling bood. Het was geen vrolijke lach, maar een die uit de diepten van een donkere, rokerige kroeg had kunnen komen. "John, there are ways to handle men like Yannis. Ways he won't even see coming." Maar hoe hij het zei, hoe zijn ogen niet meelachten, dat stelde allesbehalve gerust. Vassilis knikte langzaam, omdat hij zowel de efficiëntie als de onverbiddelijkheid van Demetrious' methoden kende. "You just focus on the football, John. Let papa handle the rest." Met die woorden draaide Demetrious zich om, zijn gestalte vermengend met de nacht alsof hij een schaduw was die zich terugtrok in zijn natuurlijke habitat. Ik stond daar, alleen met mijn bonzende hart en een hoofd vol met racende gedachten. Wat had ik nu weer over mezelf afgeroepen? Demetrious' tussenkomst kon net zo goed een zegen als een vloek zijn. De consequenties waren onvoorspelbaar, net als het weer in Cyprus, waar een zonnige dag binnen minuten kon omslaan in een onverwachte storm. ===== Reacties en dergelijke.

De lijstjes voor de Waalse Pijl 2024:

Koningsdag 2024 staat in het teken van voetbal

LXXXVII. That takes balls Het was een uitdagend spelletje wat ik speelde, een soort van moderne versie van Russische roulette met voetballers in plaats van kogels. De spelersmarkt had ik eerder getrotseerd, maar nu de helft van mijn startelf verkocht was—tegen belachelijk hoge prijzen, dat wel—moest ik weer aan de bak. De ijle hoogten van onze competitietop, samen met de zoete geur van aankomende promotie, maakten ons aantrekkelijk voor hongerige, jonge spelers en doorgewinterde profs die hun laatste dagen wilden slijten op een zonnig eiland. Dus daar ging ik, met mijn laptop opengeklapt, glurend naar YouTube compilaties waarin zelfs de meest middelmatige voetballer eruitzag als een mengeling van Pele en Maradona. WyScout tabs stonden als een leger soldaten op wacht langs de zijlijn van mijn scherm, en mijn telefoon trilde continu met nieuwe berichten van tussenpersonen die allemaal beweerden dat zij de nieuwe Messi hadden gevonden—of tenminste, een speler die niet struikelde over zijn eigen voeten. Het was een duistere wereld, vol gladde praatjes en glanzende filmpjes die zorgvuldig alle missers, miskleunen en middelmatigheden verborgen. Maar ik, in mijn cynische wijsheid na maanden in deze slangenkuil, wist de juweeltjes wel te vinden. Of althans, ik hoopte dat mijn laatste gokken niet zouden eindigen als financiële stropdassen rond de nek van onze clubkas. Promotie naar een hogere divisie was een mooie droom, een luchtkasteel nog steeds stevig met beide benen in de modder van de realiteit. Elke nieuwe speler was een gok, elke transfer een dobbelsteenworp. Maar zo gaat dat in het voetbal en zeker hier, op dit heerlijke, chaotische eiland, waar elke dag weer een nieuw avontuur was. Wat kon er nou echt misgaan? Famous last words, natuurlijk. Terwijl ik daar zat, verzonken in gedachten over potentiële voetbaltalenten en toekomstige transfers, werd mijn idylle ruw verstoord door het schelle geluid van een scooter. Het ding kwam uit het niets, gierde langs het terras waar ik zat, en voordat ik het wist, gebeurde er iets bizar. Een schaduw op de scooter, een figuur met een helm, zwaar en onherkenbaar, gooide met een theatrale zwaai iets mijn kant op. Met een doffe klets landden twee vreemd uitziende, bloederige objecten op mijn tafel. Het geluid van de scheurende scooter was al weggestorven toen de realisatie van wat er net gebeurd was mij bereikte. Eerst leek het alsof mijn brein de verbinding met de realiteit had verloren, maar toen drong het tot me door. Twee bloederige testikels, glanzend en glad als natte kiezels, lagen daar, een macabere decoratie op het witte tafelkleed. Ik staarde ernaar, mijn espresso vergeten, de zon hoog en ongenaakbaar aan de hemel. Yannis, die woeste patriarch, had duidelijk een statement gemaakt, een herinnering aan zijn belofte of dreiging, net hoe je het bekijken wilde. De terrasbezoekers naast mij trokken vragende wenkbrauwen op of gaven discreet hun tafeltje op, vermoedelijk uit angst om betrokken te raken bij wat ongetwijfeld een maffiafilm leek. Ik zat daar maar, tussen verbazing en angst, onzeker over of ik moest lachen om de absurditeit of rennen voor mijn leven. Was dit hoe mijn tijd hier zou eindigen? Met een paar schapentestikels als teken aan de wand? Het was absurd, grotesk, en toch ook weer zo passend binnen het theater van de absurditeit dat mijn leven de laatste maanden geworden was. Misschien was het tijd om een gesprek met Yannis te plannen, of misschien was het tijd om maar eens na te denken over een enkeltje terug naar de normaliteit. Maar eerst, dacht ik terwijl ik een ober wenkte om het gruwelijke stilleven te verwijderen, eerst nog maar een espresso. Misschien zelfs iets sterkers. ===== Reacties en dergelijke.

Na drie seizoenen trouwe dienst is daar het vertrek van sterkhouder Setford. Terug naar Nederland waar hij bij het PSV van Raphaël Wicky komt te keepen. Ze haalde een paar dagen eerder al Ademola Lookman (Tottenham) op voor ook exact 48 miljoen. Genoeg geld in Eindhoven. Wil meer Duitsers in de basis en dus moet Seimen voor +- 40 miljoen zijn opvolger worden. Zit nog altijd bij Stuttgart. Enige probleem is dat Chelsea zich begint te bemoeien. #TommyBedankt

04. Útsýn frá fugla yfir tímabilið De ene keer zal ik jullie periodiek meenemen door een seizoen, de andere keer gaan we er in vogelvlucht doorheen. En we beginnen met een update op die tweede manier, want het eerste seizoen zit er al weer op. Toen ik aantrad bij de club, was de voorbereiding al ten einde. Echt oefenwedstrijden spelen zat er niet in dus, waardoor we direct 'voor het echie' aan de slag mochten. Te beginnen met het bekeravontuur. We hadden al wat competitieduels in de benen voordat we Álafoss troffen in ons eigen Brons völlurinn. Zij kregen met 5-1 klop, waarna we een weekje later opnieuw een lagergeklasseerde club troffen. Skallagrímur had net als Álafoss vrij weinig in te brengen, maar zij wisten de scoren meer binnen de perken te houden. Vervolgens kregen we bezoek van Valur, wat ik nog altijd als een van de beste ploegen van IJsland beschouw. De kampioen van o.a. 2017, 2018 en 2020 kwam op bezoek in ons nietige stadionnetje en ging met de staart tussen de benen terug huiswaarts na een 4-0 oorwassing. Koekoek! En zo stonden we zomaar in de vierde ronde van de beker en mochten we ons tot de beste zestien ploegen van het land rekenen. Voor zover je die redenering zo platgeslagen kunt toepassen op ons geliefde spelletje natuurlijk. In juni troffen we Fylkir, eveneens een ploeg van het hoogste niveau. Zij staan zelfs nog wat hoger op de ranglijst in de Pepsi Max Deild en zij kregen zowaar een nog grotere pandoering te verwerken. Voor het oog van 257 toeschouwers, waarvan 137 uitsupporters, eindigde het duel in maar liefst 6-1. En dus waren er minder mensen in het Brons völurinn tevreden met deze zege dan het aantal dat teleurgesteld naar huis ging. Er zijn nog genoeg stappen te zetten bij Reynir, zo blijkt. In de kwartfinale wonnen we van KR dankzij goals van Hrafn Heiðarsson en Arnar Árnason, die twee minuten voor het laatste fluitsignaal de tweede treffer tegen de touwen werkte. In de halve finale namen we het vervolgens op tegen Selfoss. Gezien de uitslagen tegen clubs van het hoogste niveau had ik er eigenlijk wel vertrouwen in dat we misschien de finale konden behalen, maar helaas mocht het niet zo zijn. In het nationale stadion van IJsland zaten slechts 917 toeschouwers om dit duel tussen ploegen van het vierde en tweede niveau van het land te aanschouwen. Uiteindelijk won Selfoss, nadat we gewoonweg niet thuisgaven in deze wedstrijd. Jammer, kan gebeuren. Al met al mag ik niet klagen over ons eerste bekeravontuur onder mijn hoede. In de competitie begonnen we wat weifelend. Met slechts twee overwinningen uit de eerste vijf duels konden we niet meteen spreken van een vliegende start. Gelukkig wisten we ons vanaf mei goed te presenteren en liep het alleraardigst. We bleven zelfs twee maanden ongeslagen, totdat we in Fifan kansloos onderuit gingen tegen medetitelkandidaat Augnablik. Nadat we even van de schrik moesten bekomen wisten we een opnieuw ongeslagen reeks in te zetten tegen Árbær, ook een medetitelkandidaat. De overwinning op hen bleek een start van veel puntverlies voor de club in het roze, wat hun titelkansen aanzienlijk deed slinken. Uiteindelijk wisten we onszelf zelfs tot kampioen te kronen in de 3. deild karla. Een spannende strijd met Augnablik werd pas op de laatste speelronde beslist, waar onze overwinning op Víðir genoeg was voor het veiligstellen van de titel. En zo keren we na de degradatie van vorig jaar dus direct terug naar het derde niveau van de IJslandse voetbalpiramide. Samen met Augnablik acteren we volgend jaar een niveautje hoger. Hoezee! Zoals gezegd deed Árbær lang mee om de titel. Zij stonden zelfs een hele reeks speelrondes aaneengesloten aan kop van de competitie. Maar na de nederlaag tegen ons kwam de klad erin en uiteindelijk zakten ze weg tot aan de vierde plek van de ranglijst. In de slotfase van de competitie wisselden Augnablik en wij elkaar af als koploper, waarna wij op het juiste moment de koppositie weer heroverden en niet meer weggaven in de laatste twee speelrondes van de competitie. Leuk is het altijd in IJsland, spannend vaak ook. Zoals dit jaar. Eens zien wat we een niveautje hoger kunnen bewerkstelligen. Bedankt allemaal weer voor jullie reacties en voor het volgen van dit IJslandse avontuur. Het eerste seizoen is voorbij gevlogen, letterlijk zoals je kunt zien. Ik zal de manier van updaten wat afwisselen. De ene keer ga ik sneller door de seizoenen heen dan de andere keer

Eind seizoen 19 We zitten nog steeds in de lift. De gemiddelde ranking zit bijna onder de 10, want deze is 10.6. Landencoefficienten Dit is het eerste seizoen waarin de punten van Hongarije (+19.500) in de buurt liggen van Engeland, hopelijk is dit het begin van een teloorgang voor Engeland. Noorwegen (+15.900) is stabiel in de kop en strijdt met Italie en Duitsland. Ook Armenie (+15.900) draait een goed seizoen en heeft vooral kansen over twee seizoenen als bij hen een matig jaar wegvalt en een topseizoen van Frankrijk weg gaat vallen. Met een beetje geluk kan Belgie (+15.400) hier ook bij aanhaken. Ook Kosovo (+11.800) doet nu serieus mee in de top 10. Polen (+12.400) staat al heel lang rond de 11e plek en wachten nog steeds op hun eerste intrede in de top 10. IJsland (+15.700) herstelt zich goed na een reeks van matige seizoenen en kunnen weer omhoog kijken. Finland (+7.000) had dan juist weer een relatief matig seizoen en ruilen om met IJsland qua positie. Zwitserland (+12.000) is mogelijk op de weg terug met een twee sterke seizoenen in 3 jaar. Ten slotte presteert Israel (+6.125) stabiel matig. Clubprestaties Champions League In de competitiefase zien we geen grote verrassingen. We zien hierin bekende namen en het is wederom Vasas die het beste presteert. Uiteindelijk gaan er 9 clubs naar de KO-fase en dat is een aardige score. In de 8e finales zien we de eerste kleine verrassingen terugkomen. Dit keer is het niet Vasas die doorgaat, maar zijn het Fehervar en Legia. Dit is volgens mij de eerste keer dat een Poolse club mag terugkomen in de kwartfinales. Helaas zijn alle sprookjes in de kwartfinales wel voorbij, beide clubs worden uitgeschakeld. Uiteindelijk zal het Chelsea zijn die in de finale Dortmund verslaat. Europa League Tijd voor een prijs. Na de competitiefase maken nog 9 clubs hier kans op. Kijkende naar de ranglijst lijken Paks en Noah hier de beste kansen te hebben. Echter blijft Paks al vroeg hangen in de KO-fase, ze worden door een landgenoot uitgeschakeld. Verder weten Trepca, Noah en Jagielliona deze fase ook te overleven. De helft van de clubs in de kwartfinales komen uit onze landen dus. Ook zit Sevilla er wederom bij. Heel fijn is om te zien dat 3 van de 4 clubs ook de kwartfinales weten te overleven, minimaal 1 finalist is hierbij dus verzekerd. Maar sterker nog, de finale zag gaan tussen twee van onze clubs. Het zal gaan tussen wederom een Kosovaarse en Hongaarse club. And the winner is.... Conference League Van alle clubs in de competitiefase is het alleen AA Gent die niet de KO-fase weet te halen. Van de 24 overige clubs zijn er maar liefst 15 uit onze landen. Na de 8e finales zijn er nog steeds 6 clubs in de race. Met Sporting en Salzburg zijn er nog wel twee andere geduchte tegenstanders. Een gelukje is dat Sporting en Salzburg tegen elkaar moesten er in ieder geval een van de twee hiermee werd uitgeschakeld. Nadeeltje is dat ook een van de twee verzekerd was van een plek in de halve finales. Daarnaast maakten Rosenborg, Alashkert en Club Brugge nog kans op de hoofdprijs. De finale zal gaan tussen Salzburg en Alashkert. Dit is het tweede seizoen achter elkaar dat een Armeense club in deze finale staat. And the winner is.... @chrisje1993 @Erwin. @Fantasy @Copywriter @Oerlie @Netzwerk @Geppiej @nasje92 @bas huijsmans @De Raam @JoonsterkeBE @DemoN @Badmuts

En dan verwijt je ons wel eens dat wij niets lezen hier

Zondag NEC slopen en de beker pakken! 3-0, 3x Trauner. Hopelijk met Geertruida op rechtsmid.

Voor de liefhebbers van historie en verdwenen voetbalclubs, er staat een nieuwe novelle online.

Weet de details niet, maar er is zeker wel een reden dat we dit niet doen helaas.

Doe je dit vaak met zulke jonge talenten? Onder de 18 jaar is training namelijk het belangrijkste. Als ze bij jouw selectie zitten, dan missen ze bij elke wedstrijd al een trainingsdag en op de dagen dat ze met de onder 18 mee doen trainen ze dus ook al niet. Aangezien je Europees speelt en hij doet ook nog met de onder 18 mee dan heeft hij 3 wedstrijddagen in de week en traint hij dus niet. Blijven er 4 dagen over waarvan er ook rustdagen tussen zitten en dan traint hij dus erg weinig. Afhankelijk van wat zijn persoonlijkheid is zou ik daar wel mee uitkijken. Als die een positief karakter heeft dan kan die zich ook al prima ontwikkelen tot zijn 18e in de jeugd om hem daarna over te hevelen en speeltijd te geven en te mentoren.

LXXXIX. Afgeleid en afleiding Terwijl ik met mijn demonen worstelde, speelde de wedstrijd zich voor mijn neus af. Ik kreeg er niks van mee. We wonnen moeizaam met 2-0 van Deryneia. Ewald scoorde met een ziedend afstandsschot, voordat Tenekedzhiev het eindstation werd van een vloeiende futsalaanval over vele schijven. Het kon me niet bekoren. Mijn aandacht werd volledig opgeslokt door mijn eigen levensverwachting op Cyprus. De angst dat elke schaduw de voorbode kon zijn van een wraakzuchtige Yannis, elke brommer die langsreed de brenger van een nieuw, bloederig cadeau. Ik voelde me als een moderne Prometheus, gebonden aan de rots van mijn eigen beslissingen, wachtend op de arend die kwam om mijn lever uit te rukken. Maar er was geen arend, alleen het sluipende, knagende besef dat ik iets moest doen. Op het moment dat Vassilis naar me toe kwam, wist ik dat hij iets belangrijks te zeggen had. Hij leunde naar me toe, zijn stem vermengd met de geluiden van het leeglopende stadion. "What is up with you, mate? You looked like you were miles away the whole game." Zijn stem had een aarzelend timbre, alsof hij door een mijnenveld liep en bij elke stap twijfelde of hij zijn been nog zou hebben. Elk woord dat hij uitsprak leek overwogen, alsof hij het eerst op een gouden weegschaal legde, bang om het verkeerde te zeggen. In de context van ons gesprek, een gesprek dat mogelijke explosies van emoties kon bevatten, leek elke lettergreep te resoneren met een onderhuidse spanning. Ik kon de nervositeit bijna proeven, bitter en scherp, hangend tussen ons in als een onzichtbaar gordijn dat elk moment kon scheuren. Ik zuchtte diep, terwijl mijn ogen over het verlaten veld dwaalden waar net nog het strijdtoneel was van onze zojuist behaalde overwinning. Het gras, platgetrapt en verwoest door de strijd, leek nu meer op een slagveld dan een voetbalveld. Ondanks de overwinning voelde het hol, als een echo in een lege kamer. De tribunes, nu leeg, hadden de vreugde van de fans opgeslokt, waardoor alleen de kilte van de avondlucht achterbleef. Het was een vreemd soort tegenstrijdigheid, een overwinning die zo leeg voelde dat het leek alsof we eigenlijk verloren hadden. "Just got a lot on my mind, Vassilis. It’s nothing to do with football." Vassilis knikte weliswaar, maar zijn ogen bleven me priemend aankijken alsof hij door mijn schedel heen kon kijken, op zoek naar wat zich in mijn hoofd afspeelde. Het was een blik die doordrenkt was met een soort journalistieke nieuwsgierigheid, vermengd met de sceptische inslag van iemand die zich in de loopgraven van het leven heeft bevonden. Het type blik waarmee een man probeert te peilen of de ander het spel meespeelt of dat er onder de oppervlakte iets broeit dat de sfeer zou kunnen doen omslaan. "You can’t let the outside crap ruin your game, John. You're better than that." Ik wierp Vassilis een flauwe glimlach toe, een poging om de façade van onverschilligheid hoog te houden. Hij had gelijk, natuurlijk had hij dat, maar het voelde anders. Het was alsof mijn emoties door een gehaktmolen waren gedraaid en nu onherkenbaar vermalen op de vloer van mijn psyche lagen. Ik probeerde mezelf op te peppen met de gedachte dat dit gewoon weer een van die momenten was waarop het leven je test, je op de proef stelt om te zien of je echt zo taai bent als je pretendeert te zijn. Maar deep down wist ik dat het een façade was, een dun laagje vernis dat op elk moment kon barsten. "Easier said than done, my friend," zuchtte ik. Vassilis klopte me op de schouder, een blijk van solidariteit of misschien wel medelijden, het was moeilijk te zeggen. Zijn stem, zacht en voorzichtig, sneed door de kille avondlucht alsof hij bang was dat zelfs de woorden die hij sprak de fragiele balans van de nacht konden verstoren. "Try and leave it behind you, John," zei hij, zijn woorden zwaar van onuitgesproken adviezen. De eenvoudige aanraking van zijn hand en de resonantie van zijn stem deden me bijna struikelen over de chaos in mijn hoofd, een struikelpartij die ik net niet kon verhinderen. Mijn zenuwen, al gespannen als de snaren van een viool, leken op het punt te staan om te breken onder de druk van onuitgesproken zorgen en het gewicht van zijn verwachtingen. "Oh, by the way, my father wants to speak to you. Seems important." Mijn hart stokte even, alsof het getroffen werd door een plotselinge stormvlaag, bij het horen van de woorden 'mijn vader'. Alarmbellen begonnen in mijn hoofd te rinkelen, een kakofonie van dreigend onheil dat zich een weg baande door mijn zenuwstelsel. Het voelde alsof iemand koud water in mijn nek had gegoten en me tegelijkertijd een dreun tegen mijn slapen had gegeven. De wereld om me heen vertraagde, terwijl mijn brein overuren draaide, elk scenario afwegend waarin het noemen van zijn vader een voorbode kon zijn van iets dat mijn al niet te stabiele situatie hier op Cyprus nog verder kon ondermijnen. "Is he now? What about?" Vassilis haalde zijn schouders op, een spijtig gebaar dat wel iets weg had van een oude man die te lang in de regen heeft gestaan zonder paraplu. Hij keek me verontschuldigend aan, alsof hij zich ervan bewust was dat hij meer onrust in mijn toch al stormachtige leven had gebracht, een leven dat de laatste tijd meer weg had van een onstabiele zeilboot op een ruige zee dan van het gestructureerde bestaan dat ik ooit gekend had. "Didn’t say, but knowing him, it’s either something about the club... or it could be something else." Ik knikte, terwijl mijn gedachten als wilde paarden door mijn hoofd galoppeerden. Die twee woorden, "mijn vader", deden een stroom van scenario's door mijn hoofd schieten, elk wilder en minder welkom dan de vorige. Wat nu weer? Wat kon Demetrious nu van mij willen? Was het een nieuw plan, een nieuwe pion in het schaakspel dat mijn leven op Cyprus was geworden, of gewoon een goedbedoelde uitnodiging voor een kop koffie? Ik schudde lichtjes mijn hoofd, alsof ik de absurde mogelijkheden fysiek uit mijn bewustzijn kon schudden. "Alright, let’s see what he has to say." We liepen zij aan zij, het enige geluid dat van onze voetstappen op het beton van de catacomben. Het licht van de tl-buizen wierpen lange schaduwen voor ons uit, als voorboden van de duisternis die ons gesprek mogelijk zou omhullen. Vassilis keek vooruit, zijn gezicht een masker van stoïcijnse rust, terwijl mijn eigen gezicht een grimas van anticipatie toonde. Wat kon zijn vader van me willen na alles wat er gebeurd was? Terwijl we de hoek omsloegen, naar het onbekende toe, voelde ik de spanning stijgen. Dit was een nieuw hoofdstuk, een dat met donkere inkt geschreven zou worden, vol onzekerheid en de echo's van beslissingen die nog gemaakt moesten worden. ===== Reacties en dergelijke.

Dat is wel de bedoeling. Ik heb enkel over het hoofd gezien dat je ook een groter stadion moet krijgen. Kan wel eens pittig worden.

Mooi avondje voetbal zeg. Heerlijk dat Dortmund door is en stiekem ook mooi dat PSG door is. De ware aard van Barca kwam ook weer naar boven, huilen over de scheidsrechter. Terechte rode kaart voor Araujo, Xavi die zich misdraagt als een klein kind langs de lijn. Scheidsrechter wel meteen aantal vage kaarten maar uiteindelijk verliezen ze daardoor niet de pot. Hopelijk Dortmund finale

LXXXVIII. Op zoek naar een uitweg Ik zat daar dan, met een telefoon in mijn hand die ik eigenlijk niet wilde gebruiken. Eleni was verdwenen uit mijn directe blikveld, en met het verdwijnen van Statham uit de eerste selectie, leek zij ook haar gezicht niet meer te laten zien. Bij het appartementencomplex waar de spelers verblijven, was ze een spook geworden, een herinnering die nog nasmeulde in de gangen. Ik wilde naar Yannis' taveerne gaan, maar het beeld van die bloederige schapentestikels weerhield me; het was duidelijk een slecht idee. Dus, wat restte mij anders dan mijn toevlucht te nemen tot technologie, een koude, kille poging om een brug te slaan via WhatsApp. Het was een wanhopige, bijna kinderlijke poging om haar toch als bemiddelaar in te zetten, een hoop dat zij misschien Yannis kon kalmeren. Want ondanks alles, was het niet te bevatten dat ik, een voetbalcoach op een rots in de Middellandse Zee, opeens verwikkeld was in een tragedie die meer weg had van een Griekse mythe dan van het dagelijks leven. Ik stuurde haar een bericht, mijn vingers trillend boven de verlichte toetsen, en wachtte op een reactie die misschien nooit zou komen. Eleni's antwoord, via een haastig getypt bericht, was even simpel als ontnuchterend. "Can't talk, John. Daddy is watching." Zo'n zin die je opslaat in je geheugen voor latere reflectie, maar op dat moment kon ik alleen maar de kille finaliteit van de situatie voelen. Daar stond ik dan, mijn enige potentiële bondgenoot in dit drama was onder huisarrest geplaatst door haar eigen vader, de man die mij naar het leven stond. Haar woorden echoden na in mijn hoofd als een nagalm van de bliksem, snel en fel, waarna alleen de dreigende donder overbleef. Waar had ik mezelf in verzeild laten raken? Elk scenario speelde zich af als een slechte film, met mij in de hoofdrol van een tragische held wiens cape te strak om zijn nek zat. De wedstrijd tegen Deryneia was de onvermijdelijke climax van een week die op zijn zachtst gezegd chaotisch was. Terwijl ik langs de zijlijn dwaalde, een zogenaamd beeld van rust en tactisch vernuft, was mijn hoofd een slagveld van chaotische gedachten. Angst, die zich als een olievlek verspreidde bij elke scooter die ik in de verte hoorde; berusting, omdat ik wist dat Yannis mogelijk ergens in een donkere hoek met een slijpsteen en zijn sikkel zat; lust, een smeulende herinnering aan Eleni, die danste als een vlam in de nacht, ongrijpbaar en onvermijdelijk. Het was allemaal zo intens dat de wedstrijd zelf aanvoelde als een achtergrondgeluid, een monotoon zoemen dat mijn werkelijke gevoelens probeerde te overstemmen. Ik zag hoe onze spits een doelpunt maakte, maar het juichen van het publiek kwam bij me binnen alsof het door water werd gefilterd. Een assistent tikte me aan, waarschijnlijk om een wissel te bespreken, maar zijn woorden bereikten me alsof ze van heel ver kwamen, gedempt door de surrealistische bubbel waarin ik me bevond. Elke fluit van de scheidsrechter, elke schreeuw van een speler, het kon me niet meer raken. Alles was een vervaging, een achtergrond voor de film die in mijn hoofd afspeelde, met Yannis als de sinistere antagonist die de draden van mijn lot in zijn bloedbesmeurde handen hield. Nu zat ik vast in een patstelling van mythische proporties, geketend tussen de rotsen van Scylla en Charybdis. Aan de ene kant de vaderlijke furie van Yannis, aan de andere kant het onwankelbare verlangen om alles te herstellen. Wat moest ik doen? In de dugout zittend, tuurde ik over de rand van mijn koffiekopje naar de voetballers op het veld, in mijn beleving slechts passanten, zoekend naar een teken, een ingeving die maar niet wilde komen. Het zweet parelde op mijn voorhoofd, niet enkel door de brandende Cypriotische zon, maar ook door de innerlijke hitte van mijn dilemma. Moest ik vluchten, vechten, of was er een derde weg, een list misschien, zoals Odysseus die had gebruikt om aan de Sirenen te ontsnappen? Elk geluid, elke beweging liet me opschrikken, in de ijdele hoop op een oplossing die als manna uit de hemel zou vallen. ===== Reacties en dergelijke.

De boodschap was duidelijk in het zuiden van Engeland: door blijven knallen op het elan van maart. En of dat gelukt is! We openden de maand april met een mooie 1-2 zegen bij Ipswich Town. Het leek lang af te stevenen op een gelijkspel, tot Charlie Goode in de 86ste minuut een hoekschop binnen kopte. De 3 punten waren binnen en nog eens een extra vertrouwensboost ook. Een paar dagen later pakten we een droge 1-0 overwinning na een vroeg doelpunt van Sima. Prima uit de startblokken in april. Ondertussen was de motor bij Middlesbrough ook wat aan het sputteren. Nadien volgde een thuiswedstrijd tegen Leeds United. Kort na rust maakte onze ex-speler Joseph de 0-2, een mogelijke rechtstreekse promotie leek opeens verder weg. Maar dan gebeurde het ondenkbare. Huurling Lipani maakte in de 75ste minuut de aansluitingstreffer en toen gebeurde er iets geks. Burke zorgde in de 83ste minuut voor de gelijkmaker via een corner en invaller Callum Lang, een belangrijke schakel in onze eerste promotie, zorgde nog voor 2 doelpunten in minuut 85 en 93! Wat een knotsgekke pot en levensbelangrijke overwinning. Toen volgde een wedstrijd op Hull City, dat lang meedeed om de titel maar in de eindfase ook niet meer presteerde. We kwamen vlak na rust achter, Charlie Goode was er in minuut 73 weer om de gelijkmaker binnen te koppen. Het leek lang een gelijkspel te worden, tot Sima in de blessuretijd er nog 1-2 van wist te maken. We waren gewoon onoverwinnelijk in deze eindfase. Door de heerlijke 12/12 kregen we de kans om de titel te pakken in eigen huis tegen Sheffield Wednesday. Deze wouden we absoluut niet laten liggen, iedereen was erop gebrand om kampioen te spelen. Onderstaande screen spreekt voor zich, denk ik: Het werd een heerlijke pot met maar liefst 8 (!!!) doelpunten langs onze kant. Mooier kan een namiddag voetbal niet zijn. Een klinkende zege en nadien de titel vieren, tegen alle verwachtingen in deden we het gewoon! Na deze fantastische ontknoping moesten we nog op bezoek bij Swansea, een wedstrijd die nergens meer over ging. Ik besloot nog enkele jongens te laten spelen die na het seizoen gingen vertrekken. Een heuse afscheidsmatch zowaar. We verloren jammer genoeg wel met 1-0, maar feestten nadien gewoon lekker door! Na 46 speeldagen voetballen levert dit de volgende stand op. Middlesbrough was nog fiere leider in onze vorige update, maar kende een totale inzinking en uiteindelijk werd het helemaal niets voor hen. Sunderland promoveert mee via rechtstreekse promotie en Luton Town haalde het uiteindelijk via de play-offs. Tot volgend seizoen in de Premier League!

Eindelijk eens iemand die niet voor de pop-nummertjes koos 😊

De kern waar ik seizoen 3 mee wil gaan spelen. Buiten de selectie ook nog Calvin Stengs en Igor Paixao, die ik tegen een hoofdprijs wilde verkopen. Lukte helaas niet, dus nog beetje bedenken in hoeverre ik ze van speeltijd ga voorzien. Wil namelijk Sauer en Slory de voorkeur gaan geven.

Met die 2 gelijke spelen direct al meer puntenverlies dan in de eerste 2 seizoenen van deze game Tegen Ajax wel echt veel beter, maar helaas.

We gaan door naar Lesotho waar Ivago op zijn Ivanhoes uh Ivagoes een onbekend maar zeker niet onbemind nummer heeft ingestuurd. Namelijk het Britse The Go! Team nee niet het A team. The Go! Team komt uit Brighton en bestaat uit 6 personen waarvan twee drummers. En is dus de tweede niet Amerikaanse inzending tot dus ver. De band mixt hip hop met een Sonic Youth geinspireerd gitaarmuziek. Met Grip like a Vice hoopt Ivago hier te verrassen met een niet al te bekende inzending. Ik kon het iig zeker waarderen. De punten uit Lesotho @chrisje1993 @bas huijsmans @Steels @Djordison @Urbeto @Kyrill @Bogatyr @Satyr @Tim' @Roprop @neva @ivago @xanderoo @Titan @Rykjvk1 @nasje92 @ElMarcos @Badmuts

Portugal werd niks, Spanje werd niks. Dan maar terug naar Duitsland.

Wie zullen in eerste instantie de basisspelers zijn? Wie kunnen er gaan verrassen oftewel wie zijn de mannen die het dit seizoen moeten laten zien? De aanwinsten zijn bekend en neem ik jullie nu per linie even mee wie het moeten gaan doen dit seizoen. Op het doel zal Seimen voornamelijk het fort moeten gaan bewaken. Slonina zullen we af en toe minuten laten maken tegen de " kleinere " ploegen en Hoël is home grown en zit daarom bij de "CL" selectie. Voor de positie als rechtsachter zal er vaker keuzen moeten gemaakt worden Na het vertrek van Che zou normaal gesproken Paulsen het stokje moeten overnemen. Maar met Petkovic heeft hij een sterke concurrent erbij gekregen en ze zijn beide even oud waar Petkovic net iets meer potentieel heeft. Daarnaast heeft onze huurspeler van City juist weer meer van nature de rol die ik daar het liefst zie maar wil weer niet mijn eigen talenten minder laten spelen daarvoor. Voor Kasanwirjo zal speelminten lastig worden terwijl de overige twee meer moet kijken naar een andere positie voor speeltijd. Keuzes , Keuzes Leite en Sauer zal het meerendeel van de wedstrijd de nieuwe twee eenheid moeten gaan vormen centraal achterin. Andreou en Nagai zullen minuten gaan maken voor de pokeplayer en zijn ook prima backups. Met Aviles hebben we nog een prima backup en mochten we echt een blessuregolf krijgen dan hebben we nog een aantal spelers die in geval van nood er kunnen spelen Met Gundmondsson en Manhoef was ik meer dan tevreden gezien de prestaties vorig seizoen. De selectie wou hier echter meer squad depth. Met Larsen hebben we hier een prima speler die hopelijk in de toekomst de positie van Gudmondsson over kan nemen. Zoals jullie kunnen zien , kunnen veel spelers op meerdere posities spelen dus met een goed roulatiesysteem hoop ik de meeste speeltijd te kunnen geven. Het middenveld kreeg wel een volledige makeover Achilleshiel was vaak de VMC positie. Denk dat we hier dit seizoen echt sterker geworden zijn met het aantrekken van Reis en van den Boomen. Terwijl wij ook nog kunnen beschikken over Kristmannsdottir. Het verlies van Huseinbasic en Rejczyk is niet makkelijk op te vangen voor een club van ons statuur. Met Herrera en Pranckus hoop ik dat enigzins te kunnen compenseren. Eventueel kan ik afhankelijk van onze starting eleven kiezen voor Tillman en er dan een meer verdedigende Reis of van den Boomen of Kristmannsdottir er naast zetten. Het zal vooral even uitvogelen worden welke combinatie het best met elkaar door 1 deur kunnen. Op pure qualiteit er misschien iets op achter uit gegaan maar in de breedte wel sterker. Het vertrek van Toklomati werd sterk opgevangen met Tesic wat heet ik denk dat we er zelf op vooruit gegaan zijn. Als concurrentie hadden wij daar vorig seizoen twee spelers voor gehuurd. Dat wou ik dit jaar niet meer. Tillman kan hier ook prima spelen wat een allrounder is dat maar ik zie Tillman liever op twee andere posities spelen dus heb ik Rachid Zeriouh over geheveld naar het eerste elftal. Net als Hiddink kwam hij door in de eerste jeugdinstroom en heeft de potentie om een belangrijke speler te worden. Het wordt wel tijd dat hij minuten gaat maken voor zijn ontwikkeling maar geef dan liever eigen jeugd de kans dan een speler te huren Tillman zie ik liever op de AMC in de asymetrische opstelling. Waar hij dit seizoen concurrentie gaat krijgen van Sousa terwijl Unavar daar ook nog kan spelen. Als linksbuiten zal het vooral wisselen worden tussen Hiddink en Adingra waar de laatste er voor de pokeplayer is. Hiddink is gewoon lekker bezig en kan nog een stuk beter worden dan hij nu al is. Tillman waar kan hij niet spelen is ook nog een optie en dan hebben we ook nog onze twee linksbacks die hier ook wel minuten willen maken. De keuze is reuze Op papier misschien wel onze zwakste deel van het team. Maar goed ik heb vertrouwen in Cullen/Mijatovic. Met Pepi een oud speler terug en met twee jeugdspelers als back up voel ik nog niet de behoefte om hier echt wat te moeten veranderen. Hopelijk betalen ze mijn vertrouwen uit @Kyrill Thnx ik ben zeer blij met de transferperiode. Ach hij wordt vanzelf wel 22 en hopelijk ook 24 toch? @delichris Ik vind persoonlijk van wel. @Vlonkie Daar gaan we van uit @Marius Klopt , nu vind ik de transferperiode ook het mooiste aan fm plus met pokeplayer moet je ook wel blijven handelen. Dit in combinatie met het proberen van succesen te halen maakt het wel leuk. Herrera was mijn eerste B keus nadat Rejczyk maar lastig bleef doen. @Lensherr Ik ben ook gek op Tongeren en dan vooral die tribune. Je weet vast wel over welke ik het heb gok ik zo @Satioz thnx @Vlonkie @ElMarcos @Boyzone @Badmuts @De Raam @Thomassje123 @broabander @John Terry 2.0 @Oerlie @MisterX @Rykjvk1 @Cervantes @Titan @Tim' @19CH98 @Djordison @Tim Windt @FlyD @chrisje1993 @DutchClass22 @reibleetsak @MKLVMOND @Lenstra @Glenn08 @MNie @Daz

LXXXVI. Stilte voor de storm Er zijn van die zeldzame momenten in het leven van een mens, vooral in het leven van een voetbalmanager in Cyprus, waarop de chaos even lijkt te wijken voor iets wat verdacht veel lijkt op vrede. De dagen na onze overwinning op Geroskippou waren van zulke momenten. De stilte voor de storm? Misschien. Maar even geen gezeik aan mijn hoofd. Geen Eleni om me emotioneel door de mangel te halen. Geen vileine vader met een sikkelmes die me naar het leven stond. Geen opgefokte energydrinks die de gezondheid en het moraal van mijn team ondermijnen. En vooral, geen Michael Statham die met zijn GoPro de kleedkamer verdeeld hield of mijn tactische besprekingen op sociale media slingerde. Nee, Michael zat nu in de reserveploeg, waar zijn grootste publiek de reservekeeper en een verdwaalde zeemeeuw waren. Alles leek op rolletjes te lopen. Te goed bijna, waardoor elke tik van de klok me deed denken aan een tikkende tijdbom. Want in dit leven, en zeker in dit beroep, is rust meestal slechts een voorspel tot meer chaos. Maar voor nu, voor dit moment, kon ik even ademhalen en genieten van de rust. En ik moet zeggen, dat voelde verdomd goed. De wedstrijd tegen Kouris stond symbool voor de ogenschijnlijke rust die ik had weten te creëren in de chaos die mijn leven was. We domineerden het spel vanaf het eerste fluitsignaal tot het laatste. Het leek wel alsof het universum me eindelijk een moment van adempauze gunde. Pittaras opende de score met een doelpunt dat even bizar als briljant was. Een voorzet die meer weg had van een verdwaalde vogel vond per ongeluk zijn voet. Zijn reactie was zo onverwachts dat de keeper nog stond na te denken over de waarschijnlijkheid van het gebeuren terwijl de bal al het net liet bollen. Mura volgde met een doelpunt dat het midden hield tussen een klucht en een meesterwerk. Na een scrimmage voor het doel waarbij de bal meermaals werd gered en weer verloren, tikte hij de bal met zijn teen over de doellijn terwijl hij zelf op zijn rug lag. Zelfs hij kon zijn lach niet onderdrukken toen hij opstond, bedekt met zowel glorie als grasvlekken. Caetano sloot de doelpuntenreeks af met een schot dat zo slecht was dat het goed werd. Vanaf twintig meter schoot hij, de bal stuiterde twee keer onhandig op de grond voordat het op miraculeuze wijze de binnenkant van de paal raakte en het doel in caramboleerde. De keeper van Kouris kon slechts zijn schouders ophalen; sommige dagen heb je gewoon pech. Het was 3-1, de thuisploeg scoorde een troostdoelpunt in de slotminuten, maar het was te weinig te laat. Terwijl ik langs de zijlijn liep, met de tevredenheid van een man die wist dat hij, al was het maar voor even, de storm had overleefd, voelde ik de oude bekende zwaarte weer op mijn schouders landen. Elk rustig moment was slechts de stilte voor de storm. Maar voor nu, voor dit moment, was er vrede in de chaos. ===== Reacties en dergelijke.

LXXXV. Alles terug op de rails Het was een vreemde paradox, dat hoe meer je probeerde de chaos in je leven te ordenen, des te meer het universum zich inspande om je te herinneren aan je inherente onmacht. Alsof de kosmos een perverse vreugde schiep in het verdraaien van je lot naar haar grillige capriolen. Met het sikkelmes van Yannis als een constante herinnering aan mijn kwetsbaarheid en de wankele relatie met de realiteit, vond ik mezelf terug op de training, starend naar een groep spelers die onbewust van mijn persoonlijke dilemma's hun drills afwerkten. Het voetbal, dat eens een zuivere ontsnapping bood, was nu vermengd met de schaduw van dreiging en onzekerheid. Elk fluitsignaal, elke schreeuw van Paul, het leek allemaal gedempt, alsof ik door een dikke, geluidsdempende sluier observeerde. De problemen die zichzelf oplosten, waren als zandkorrels die door mijn vingers glipten, slechts om plaats te maken voor nieuwe, grotere stenen van zorg. Het vertrek van Statham naar Lincoln City was een zucht van opluchting in een anders verstikkende atmosfeer van verwikkelingen. De papieren waren in orde, wat me een zekere mate van legitimiteit verschafte, maar de vreugde werd getemperd door het weten dat ik nu een open rekening had bij een woedende restauranthouder. En terwijl de spelers hun pass- en trapoefeningen vervolgden, voelde ik me als een dirigent van een orkest dat op het punt stond uit elkaar te vallen. De muziek van het spel, ooit zo helder en opbeurend, was nu een toonbeeld van dissonantie en conflict. Hoe kon ik mijn team naar succes leiden als mijn eigen leven een slagveld was van emotionele en fysieke dreigingen? Misschien was het tijd om mijn eigen raad op te volgen en opnieuw te focussen op de bal, op het veld, op het spel. Het voetbal had me tot hier gebracht, en het voetbal zou me erdoorheen slepen. Maar ergens, in het diepste van mijn gedachten, wist ik dat de confrontatie met Yannis, vroeg of laat, onvermijdelijk was. De wedstrijd tegen Geroskippou ontpopte zich als een verkwikkend intermezzo in een seizoen dat meer weg had van een Griekse tragedie dan van een voetbalcompetitie. De 7-2 overwinning voelde als een koude pint op een zwoele zomeravond, noodzakelijk en verfrissend. Pittaras opende de score met een schot dat zo scherp was dat het de netten bijna in tweeën sneed. De bal, die de keeper kansloos liet, boorde zich met chirurgische precisie in de hoek van het doel. Maisuradze volgde niet lang daarna met een kopbal die meer weg had van een kanonskogel dan van een voetbal. Het was duidelijk: we waren hier niet om de toerist uit te hangen. Osei-Kuffour danste door de verdediging van Geroskippou alsof het poppetjes van papier-maché waren, en rondde af met een nonchalance die grensde aan arrogantie. Kreubel, onze stille kracht op het middenveld, besloot ook zijn duit in het zakje te doen met een afstandsschot dat de keeper slechts kon nakijken. Bajrovic, die vaker wel dan niet ons geheime wapen bleek, liet zien dat hij ook van buiten de zestien kon scoren. Zijn vrije trap, een meesterwerk van precisie en kracht, liet de keeper versteend achter. Mura, onze sluipmoordenaar, de man die vaker schaduwen besloop dan dat hij in het volle licht trad, scoorde tweemaal. Zijn eerste doelpunt was typisch Mura: een stille toevoeging aan het scorebord vanuit het niets. Zijn tweede doelpunt was een toonbeeld van opportunisme, waarbij hij profiteerde van een fout van de keeper die meer met zijn verdedigers leek te debatteren dan zich op de bal te concentreren. De twee tegendoelpunten waren kleine smetjes op een anders smetteloze avond. Het eerste was een strafschop, toegekend na een handspel dat meer weg had van ballet dan van bewust balcontact. Het tweede was een moment van onachtzaamheid in onze verdediging, een herinnering dat zelfs de grootste overwinningen hun gebreken kennen. Toch, terwijl het fluitsignaal klonk en de avond overging in een feest van overwinning, wist ik dat deze momenten van triomf slechts tijdelijke afleidingen waren in de soap die mijn leven was geworden. ===== Reacties en dergelijke.

LXXXI. Yum yum gimme sum In de nasleep van onze glorieuze zege, die neerkwam als de hamer van Thor op het aambeeld van Kedros, en de onverwachte doch welkome doorbraak in mijn bureaucratische worstelingen, kondigde Vassilis aan dat we onze triomfen zouden vieren met een diner dat zelfs Poseidon groen van jaloezie zou maken. Het restaurant, gelegen aan de sierlijke kustlijn van Larnaca, bood uitzicht op de schuimende zee, die onder de laatste stralen van de zon leek op een zee van vloeibaar goud. Met een tafel lang genoeg om een klein legioen te huisvesten, zaten wij, de krijgers van Spartakos, daar als moderne goden te smullen van de rijkdommen van de zee. Octopus tentakels zo zacht als de nacht, garnalen die leken te dansen op onze tongen, en zeebaars die zich gewillig liet verdelen onder zijn aanbidders. Vassilis, de magnifieke gastheer, hief het glas en toastte op de toekomst, die opeens een stuk minder onzeker leek. Het was een avond waarop de sterren net wat helderder leken te schijnen en de wereld ons voor het grijpen lag. Terwijl we ons tegoed deden aan de vruchten van de zee op ons bord, leunde ik naar Vassilis, die net een stuk zeebaars met chirurgische precisie van de graat scheidde. "Thank fuck you didn't book a table at Yannis'," mompelde ik, de zilte lucht van de zee opsnuivend, alsof deze de zoetige geur van het onvermijdelijke schandaal kon verdringen. Terwijl Vassilis zich tegoed deed aan een perfect gegrilde zeebaars, schoot hij plots in de lach bij mijn laatste opmerking, bijna stikkend in een stuk vis. Zijn ogen traanden en zijn gezicht werd rood, terwijl hij probeerde de vis in zijn mond onder controle te krijgen zonder over de hele tafel heen te spugen. "Yeah, mate, I reckon stepping foot in there might get you served as the catch of the day, head on a platter and all that jazz." Met een halve grijns en een zweem van nervositeit knikte ik naar Vassilis. Het vooruitzicht om Yanis onder ogen te komen was even vermakelijk als angstaanjagend. Ik wist dat de confrontatie onvermijdelijk was, maar ergens hoopte ik nog steeds op een wonderbaarlijke oplossing voor dit naderende onheil. "Can you imagine the scene? 'Here comes the bloke who fancied my daughter more than my tzatziki!'" "More like, 'Here's the man who played hide the souvlaki with my Eleni!'" Terwijl Vassilis naar de ober wuifde voor nog een fles ouzo, was zijn stem doordrenkt met een schalks vermaak. Hij leek het hele tafereel rondom Yanis meer als amusement te zien dan als een mogelijk probleem. Het was duidelijk dat hij genoot van de situatie, zich wellicht zelfs verkneukelend over de mogelijke confrontaties die nog zouden volgen. "Wouldn't be the first time someone got skewered over a Greek tragedy," grinnikte ik. Grijnzend keek ik terug, het gesprek savourerend zoals de ouzo die door onze kelen brandde, even scherp en verraderlijk. Het was alsof elke slok van die anijsgedrenkte drank de absurditeit van de situatie onderstreepte, een perfecte metafoor voor de bizarre wendingen die mijn leven hier op Cyprus had genomen. Het was alsof de ouzo niet alleen mijn keel, maar ook de realiteit verzachtte, waardoor alles wat minder scherp en een beetje meer verteerbaar werd. "Better stick to places where the only knives you see are for the fish, mate. At least until Yannis decides you're off the menu," adviseerde Vassilis, terwijl hij een slok nam, zijn blik dansend over de horizon. Ik hief mijn glas, een glimlach spelend op mijn lippen. "To staying off menus and keeping heads attached. Cheers, mate." "Cheers, to dodging culinary executions," proostte Vassilis, terwijl we klonken, de avondlucht gevuld met het gelach van mannen die het noodlot te slim af waren, voor nu. ===== Reacties en dergelijke.

LXXX. De grote pandoering Het ging allemaal zo soepel als een mes door de boter, de verkoop van Michael Statham aan Lincoln City. De jongens in de kleedkamer waren er bijna nonchalant onder. Sommigen hadden het gevoel dat ze een realityshow van binnenuit beleefden, compleet met een plot twist die niemand echt zag aankomen, ondanks het voor de hand liggende script. Statham, nu veroordeeld tot het reservistenbestaan, leek een schim van de man die hij ooit was, een parodie op de influencer-keeper die hij dacht te zijn. De wedstrijd tegen Kedros was een demonstratie van hoe voetbal gespeeld moet worden, tenminste, als je ons bent en tegen een ploeg speelt die verdedigt alsof ze liever ergens anders zouden zijn. De score opende met een doelpunt van Maisuradze, die een afvallende bal van buiten de zestien op zijn slof nam en met een verraderlijke curve de bal in de kruising joeg. De keeper van Kedros, een arme ziel die meer leek op een hert gevangen in de koplampen, kon slechts toekijken hoe de bal zijn doel trof. Felix Ewald, onze kleine Duitse dynamo, verdubbelde de score met een karakteristiek staaltje blitzkrieg. Hij sneed door de verdediging alsof het warme halloumi was en schoof de bal behendig langs de keeper. Zijn viering was even minimalistisch als effectief; een simpele vuist in de lucht, alsof hij dit elke dag deed. En toen was het de beurt aan Tenekedzhiev, de Bulgaarse bulldozer, die een vrije trap kreeg te nemen net buiten het strafschopgebied. Met de finesse van een balletdanser en de kracht van een stormram stuurde hij de bal over de muur, waar deze neerdaalde in het doel, net buiten bereik van de keeper. Zijn blik was staalhard, zijn viering een stille erkenning van zijn eigen grootsheid. Ook Pittaras, onze Griekse god van het doelpunt, pikte zijn graantje mee in deze doelpuntenregen. Met een finesse die grenst aan het bovennatuurlijke, wist hij met een subtiel lobje de keeper, die op dat moment waarschijnlijk nadacht over het zinloze van zijn bestaan binnen de zestien meter, te verschalken. De bal beschreef een perfecte parabool over de arme man heen, om uiteindelijk zachtjes in het net te ploffen. Pittaras keek even naar de hemel, alsof hij de voetbalgoden bedankte voor dit moment van pure voetbalmagie, voordat hij zich omdraaide naar het juichende publiek, zijn armen gespreid in een gebaar van triomf en dankbaarheid. Het debuut van Tommy Kögel was het sprookje van de avond. Deze jonge knul, net 17 lentes jong, verving in de tweede helft Ewald en nam zijn kans met beide handen aan. Zijn doelpunt, een geplaatst schot van net buiten de zestien, was een droom die uitkwam. Terwijl hij naar de zijlijn rende, zijn armen wijd uitgestrekt, leek hij op een jonge god die zojuist zijn stempel op de wereld had gedrukt. De overige doelpunten waren een mix van technisch vernuft, puur geluk en de onkunde van Kedros om adequaat te verdedigen. Toen het eindfluitsignaal klonk en de score 10-1 in ons voordeel toonde, was het duidelijk dat deze wedstrijd meer was dan een overwinning; het was een verklaring, een belofte van wat nog komen ging. En terwijl de fans hun helden toejuichten, kon ik alleen maar denken aan de volgende stap. Wat zou de toekomst brengen, nu een van onze meest polariserende figuren zijn biezen pakte? ===== Reacties en dergelijke.

LXXIX. Tying up loose ends Het moment dat Vassilis en ik ons neervlijden in de krappe, met posters van oude voetbalhelden behangen kantoorruimte bij Spartakos, voelde als de stilte voor de storm. Op het scherm van Vassilis’ laptop stond een mail, een aanbod voor Michael Statham. Vassilis keek me aan, zijn wenkbrauwen hoog opgetrokken, een mengeling van verbazing en opportunisme glinsterde in zijn ogen. "Lincoln City, mate? That's League One. They're actually interested in our little drama king?" begon ik. "Yeah, can you believe it? They must be desperate," grinnikte Vassilis. "But let's not look a gift horse in the mouth. What do you reckon, John? It's good money, and God knows we can use it." Leunend achterover, mijn ogen gericht op een vergeelde poster van George Best, bedacht ik hoe voetbalgrootheden ook hun persoonlijke drama's hadden. Best, met al zijn talent en zijn tragiek, leek ineens een passend symbool voor de situatie waarin ik me bevond. Een held, maar dan wel een met flink wat bagage. "It's tempting, Vass. It's not just the money; it's the chance to get rid of the drama. The lads have been on edge ever since that... incident." Vassilis knikte, een beweging zo subtiel dat het bijna leek alsof hij het zelf niet eens doorhad. Zijn blik, normaal gesproken zo doordringend als die van een roofdier op jacht, was nu zacht en nadenkend. In dat moment van stilte deelden we meer dan woorden ooit hadden kunnen uitdrukken. "True, but he's also a hell of a keeper. You sure we can cope without him? Stratilatis ain't getting any younger." Er was iets in zijn toon, een lichte trilling of misschien een onzekerheid, die me deed fronsen. Vassilis, normaal de onverstoorbare rots in de branding, klonk opeens alsof hij zelf niet helemaal overtuigd was van wat hij zei. Een zeldzaam moment van twijfel, gevangen in slechts enkele woorden. "We've been doing fine without Statham in the goal, haven't we? Stratilatis might be old, but he's solid. And there's always the January transfer window if we need to find a replacement." "Fair point," gaf Vassilis toe. "But think about the locker room. If word gets out we sold Statham after the tape... Might look like we're taking sides. Could ruffle some feathers, no?" Een diepe zucht rolde over mijn lippen, een zucht zo zwaarbeladen dat hij bijna tastbaar in de lucht bleef hangen. De last van de aanstaande beslissing drukte op mijn schouders, een loden last. "Yeah, it's a mess. But let's face it, the situation with Statham and Eleni, it's already affected the team. Maybe it's better to cut our losses, move him on, and focus on the squad harmony." Vassilis' vingers trommelden een ongeduldig ritme op het versleten hout van het bureau, een geluid dat zich mengde met de zware stilte in de kamer. Elk tikje leek een echo van de tijd die wegstroomde, terwijl we daar zaten, gevangen in het web van besluiteloosheid. "And the money would help. Maybe spruce up the facilities, get a few new faces in. Might even boost morale." "Exactly," knikte ik. "It's not just about getting rid of a problem. It's about investing in the future of Spartakos. This could be the break we've been looking for." We vielen even stil, verzonken in onze eigen gedachten, ieder voor zich het doolhof van potentiële consequenties van onze keuze aftastend. De kamer was gevuld met het soort spanning dat je verwacht in de laatste seconden voor een storm losbarst. Uiteindelijk doorbrak Vassilis de stilte, zijn stoel schraapte over de vloer toen hij opstond. In zijn ogen las ik een zekere vastberadenheid. "Alright, John. I'll get in touch with Lincoln City, start the negotiations. We'll get the best deal for Spartakos, and for Michael. It's time to move on, for everyone's sake," zei hij, met een stem die geen tegenspraak duldde. Het was een moment waarop de koers van onze toekomst bepaald werd, op het scherpst van de snede. Ik knikte, terwijl een vreemde cocktail van opluchting en anticipatie zich meester van me maakte. Het was alsof we samen op het punt stonden uit een vliegtuig te springen, zonder te weten of onze parachutes wel zouden openen. Een sprong in het diepe, maar ergens voelde het juist. "Good. Let's tie up this loose end, then. It's high time Spartakos focused on the future, not on the past dramas." Terwijl Vassilis de kamer uitliep, belofte van een nieuwe dageraad in zijn stappen, bleef ik achter, starend naar de brief. De beslissing voelde juist, noodzakelijk zelfs. Tying up loose ends, inderdaad. Voor Spartakos, voor Statham, en voor mij. ===== Reacties en dergelijke.

LXXVIII. De slangenkuil In Nicosia werden we ontvangen in een kamer die zo stoffig was dat ik half verwachtte dat een van de stoelen uit elkaar zou vallen als we erop gingen zitten. De kamer ademde een ijzige sfeer uit, alsof de temperatuur met elke gespannen seconde verder daalde. Leandros, met zijn magere gestalte nog verder uitgerekt, hield zijn recorder als een zwaard in de aanslag, klaar om elk woord vast te leggen dat deze bijeenkomst zou voortbrengen. Angie daarentegen leek zijn best te doen om één te worden met het behang, hopend onzichtbaar te blijven voor het oog van de storm die ongetwijfeld zou losbarsten. Aan de ene kant van de tafel zaten de voorzitter van de bond en zijn advocaat, strak in het pak, hun gezichten strak getrokken in een grimas van schadebeperking. Hun blikken waren die van mannen die wisten dat ze op dun ijs dansten, maar vastbesloten waren niet door het ijs te zakken. Aan de andere kant zaten Vassilis en ik, vastberaden om door de façade van formaliteiten en verontschuldigingen heen te breken. We waren niet gekomen voor halve waarheden of diplomatieke dansjes. We wilden duidelijkheid, en wel nu. De onuitgesproken spanning hing als een zwaar gordijn in de ruimte, elk moment klaar om te scheuren. "Mister John," begon de voorzitter op een toon die ergens tussen neerbuigend en verzoenend zweefde, "we have heard your complaints. After a serious discussion and internal review, we managed to pinpoint some discrepancies in our system." Triomf gloeide warm in mijn borst toen ik mijn bondgenoten aankeek, een stille samenzwering van blikken uitwisselend die boekdelen sprak. Leandros, met zijn recorder nog steeds paraat alsof het een schild was, gaf me een bijna onmerkbare knik. Vassilis, wiens gebruikelijke bravoure nu was vermengd met een dosis tevredenheid, glimlachte breed, zijn tanden blinkend in het kunstlicht van de kamer. De voorzitter en de advocaat schoven ongemakkelijk heen en weer op hun stoelen, duidelijk overrompeld door onze standvastigheid en het vooruitzicht van het maken van een deal op onze voorwaarden. Zelfs Angie, die zich zo wanhopig had geprobeerd te verschuilen, kon de onderhuidse spanning niet negeren die nu tastbaar werd. Dit was nog maar het begin, maar wat een begin. De eerste stap naar een ongekende overwinning was gezet, en het smaakte naar meer. "And that is why," vervolgde de advocaat, terwijl hij een stapel papieren schikte die voor hem op tafel lag, "we would like to offer our most sincere apologies for what happened. It was… unconventional… and unprofessional..." Mijn woede kolkte, borrelde op uit de diepten van mijn wezen bij het aanhoren van deze gladde praatjes, deze verhullende termen die niets meer waren dan een armzalige poging om de scherpe randjes van de waarheid af te vijlen. Eufemismen, ja, zoetgevooisde leugens, ingepakt in het fluweel van diplomatie, maar bij mij wekten ze alleen maar een diepe, bijna fysieke afkeer. Het was alsof ik een hap bedorven vlees in mijn mond had; ik wilde het uitspugen, deze smakeloze woorden die als een goedkope parfum in de lucht hingen en probeerden de stank van corruptie en nalatigheid te verhullen. "Unconventional?" onderbrak ik hem, "That is the fucking understatement of the century. The entire exam was in Greek and my bloody predecessor was present for the whole shitshow. That is a fucking disgrace!" Een ongemakkelijke stilte daalde neer over de ruimte, zo dik en ondoordringbaar dat je hem bijna kon snijden met een mes. Zelfs Angie, normaal gesproken de personificatie van zelfverzekerdheid en arrogantie, leek zich ongemakkelijk te voelen onder de zware blikken die door de kamer vlogen. Hij schoof heen en weer op zijn stoel, alsof hij probeerde te ontsnappen aan de onzichtbare ketenen van de gespannen atmosfeer. Zijn blik dwaalde af, zocht iets, wat dan ook, om zich aan vast te klampen in de stille storm die was losgebarsten. Maar er was geen ontsnappen aan; de stilte was een vijand die niet verslagen kon worden met woorden of blikken. "So," begon de voorzitter, duidelijk geïrriteerd door mijn onderbreking, "we are offering you a UEFA Pro degree to compensate you for your trouble." Ik leunde achterover in mijn stoel, een pose aanmetend van iemand die alles al gezien heeft in dit leven, maar vanbinnen voelde ik een mengeling van verbazing en ongeloof. De kamer, zojuist nog het toneel van een gespannen stilte, leek nu ineens te klein voor de enorme omvang van mijn verrassing. Mijn ogen gleden van de ene naar de andere deelnemer aan dit absurde theater, alsof ik ergens een aanwijzing zou vinden dat dit allemaal een slecht geregisseerde grap was. Maar de realiteit is vaak vreemder dan fictie, en ik besefte dat dit één van die momenten was waarop het leven besluit om je te testen, om te zien of je wel echt zit op te letten. "So what does all of that mean?" vroeg ik, terwijl ik probeerde niet al te gretig over te komen. "It means you are now eligible to coach any professional club in the world. And," voegde hij eraan toe, "we will refund the costs of your exam." Vassilis fluisterde zachtjes naar me: "This is a pretty sweet deal, John." Leandros knikte instemmend. "An unexpected but welcome development," zei hij met een grijns die zijn magere gezicht in tweeën spleet. De advocaat, een man met het uiterlijk van een muis die net te veel aan de kaas heeft gezeten, begon nerveus met zijn papieren te rommelen. Zijn handen beefden licht, alsof de documenten die hij vasthad niet zozeer papier waren, maar bladen vol gevaarlijke geheimen, klaar om elk moment te exploderen. "In return," vervolgde hij, "we like you to refrain from pressing charges or any other legal repercussions." Angie, mijn voormalige voorganger, zat daar als een vulkaan op het punt van uitbarsten. Zijn gezicht, normaal een doek van zelfvoldaanheid, was nu een grimas van woede en schaamte. Zijn ogen schoten vuur, gericht op iedereen en niemand tegelijk. Zijn knokkels waren wit van het knijpen in de armleuningen van zijn stoel. Het leek alsof hij elk moment kon opspringen en een tirade kon beginnen of juist in zichzelf kon imploderen, verslagen door de situatie. De atmosfeer rondom hem was geladen met een haast tastbare spanning, een storm die op het punt stond los te barsten. "And what about this fucknugget?" vroeg ik, knikkend in Angie's richting. De voorzitter draaide zijn hoofd langzaam richting Angie, zijn ogen kil als een winterochtend. Die blik, ontdaan van alle warmte, leek dwars door Angie heen te snijden, hem te reduceren tot minder dan hij was. Het was de blik van iemand die gewend is aan macht, onverstoorbaar en afstandelijk. "Mister Papastopoulos has decided to end his career in football," zei hij, een glimlach onderdrukkend. Ik leunde naar voren, mijn ogen priemden in die van de voorzitter. "And what about the apologies, eh?" Mijn toon was scherp, een mes dat door de kamer sneed. Vassilis naast me, stoïcijns als altijd, maar ik zag de knik in zijn nek, een teken van goedkeuring. Leandros, met zijn opnameapparaatje klaar, een grijns die net zo breed was als de tafel tussen ons in. Angie, die arme drommel, zakte nog wat dieper weg in zijn stoel, alsof hij door de grond kon zakken. De voorzitter wisselde een blik met de advocaat, die haastig begon te bladeren door zijn papieren. "Well," begon de voorzitter met een stem die kraakte onder de druk, "we do apologize for the... misunderstanding." Zijn woorden vielen als lood in de ruimte, maar ik wist dat dit slechts het begin was. Ik draaide me naar Angie, mijn stem koud en berekend. "I want to hear it from him." Angie keek alsof hij liever ergens anders zou zijn, elke centimeter van hem schreeuwde ongemak uit. Met tegenzin en zijn kaken zo strak op elkaar dat ik dacht dat ze zouden breken, kwamen de woorden eruit. "Alright, I... I apologize." Het klonk alsof het tegen zijn zin was, elke lettergreep gesleept en vol weerzin. Vassilis gaf me een knikje, bijna onzichtbaar voor de anderen in de kamer, terwijl Leandros een brede grijns niet kon onderdrukken, zijn opnameapparaat nog altijd in de aanslag. Angie's blik, vol van woede en schaamte, ontweek de mijne. "Not just to me, Angie. To everyone you've wronged." Zijn antwoord was een gemompel, bijna onhoorbaar. "To everyone, then." De kamer was gevuld met een gespannen stilte, maar voor mij klonk het als overwinning. Angie's stem was een gefluister, geladen met weerzin. "Motherfucker," ontsnapte hem, nauwelijks hoorbaar. Ik leunde naar voren, een glimlach spelend op mijn lippen. "What's that, mate? Didn't quite catch that." De spanning was voelbaar, terwijl iedereen in de kamer zijn adem inhield, wachtend op Angie's volgende zet. Met een gezicht alsof hij citroenen kauwde en ogen die vlammen leken te schieten, keek hij me aan. Zijn stem was nu harder, maar het ongemak en de tegenzin waren overduidelijk. "I apologize... to everyone." Zijn blik bleef op mij gericht, vol onuitgesproken woorden en onafgemaakte zinnen. Ik leunde achterover, mijn grijns breder wordend. "There we go, wasn't so hard, was it?" Angie's antwoord was een stille, giftige blik, maar ik had gekregen wat ik wilde. De kamer voelde plots lichter, alsof we net een beslissende slag hadden gewonnen. "Very well," zei ik. "Let’s get this show on the road." Terwijl ik opstond, schoven de papieren die de advocaat nauwgezet voor me had klaargelegd mijn kant op. Met een sierlijke zwier van zijn pols presenteerde hij ze alsof het de menukaart in een driesterrenrestaurant betrof. De documenten ritselden zachtjes toen ik ze een voor een omdraaide, elk blad dikker met juridisch jargon dan een doorsnee telefoonboek. Ik krabbelde mijn handtekening eronder, elke keer weer, alsof ik een vredesverdrag ondertekende dat de wereld zou veranderen. Angie keek toe, zijn gezicht een masker van ongeloof en woede, terwijl ik met een simpele handeling mijn toekomst veiligstelde. Terwijl we de statige, maar ongetwijfeld muffe kamer van het bondsbureau verlieten, wierp ik een laatste blik over mijn schouder. Angie zat daar nog, versteend en bleek, alsof de schim van zijn eigen voetbaldromen plots voor zijn neus was verschenen om hem voor eeuwig te achtervolgen. Zijn ogen volgden ons, groot en rond van verbazing, terwijl we wegglorieden, de toekomst tegemoet. De voorzitter mompelde nog wat onverstaanbaars, maar mijn aandacht lag bij Angie. Hij leek kleiner te worden naarmate de deur achter ons in het slot viel, achtergelaten met de echo’s van zijn gefnuikte ambities. Ik kon een grijns niet onderdrukken bij de gedachte dat hij misschien getuige was geweest van het overlijden van zijn laatste hoop op wederopstanding in de voetbalwereld. Karma is een bitch, en soms draagt ze voetbalschoenen. Buiten sloeg de warmte van de Cypriotische namiddag als een natte handdoek in mijn gezicht. Nicosia lag erbij als een bruid in het gouden uur voor de zonsondergang, klaar om de nacht te omarmen. Met de UEFA-papieren stevig onder mijn arm geklemd, was het alsof ik de wereld aan kon. Eindelijk, na maanden van bureaucratische nachtmerries en onzekere toekomstbeelden, lag de weg open naar een heldere horizon. De voldoening was tastbaar, bijna bedwelmend. Dit was het moment waarop alles begon te kantelen, van onzekere chaos naar een beloftevolle nieuwe dageraad. ===== Reacties en dergelijke.

Vauquelin

2028/29

Vorig seizoen 2e op de ranglijst, dus zijn aan onze stand verplicht om weer door te komen. Maar geen makkelijke loting. Overigens 4 Nederlandse ploegen al in seizoen 3. Wij zelf, samen met PSV en FC Utrecht direct geplaatst. Ajax kwam de voorrondes door tegen Young Boys en Celtic.

De Pils, voor Vitoria fans smaakte beetje zuur en bitter @La Pulga Vanaf morgen maar eens Legendarisch weer proberen ipv dit wereldklasse.

Ik zie Geertruida Frimpong niet vervangen. Zou Geertruida eerder als vervanger van die Kosso zien (dat is de RCV toch?) dan van Frimpong. Lutsa is een goede RA maar denk nog betere RCV in 3/5 mans verdediging

Jeetje, waarom heb je daar nooit over verteld? Lijkt mij leuk om te volgen hoe jij de #Karelball bij Barcelona doet. Wie heb je daar in de spits staan en welk seizoen zit je?

Echt een stille lezer hier. Ideaal voor mijn treinreizen om een paar updates te lezen. Ben weer helemaal bij. Je schrijfstijl man. Zo super makkelijk om weg te lezen. Heel knap gedaan. Mooie afsluiter ook man. 'Een zeldzaam moment van harmonie in een wereld vol chaos.' Doet mij altijd denken aan een Engelse supporter op zondag, die de volgende dag weer de fabriek in mag.

Seizoen 2023 - 2024 Daar is dan de finale van de KNVB Beker. Twee verrassende finalisten gaan de finale spelen. Sparta uit Rotterdam en ADO Den Haag uit Den Haag. Eén van deze twee ploegen gaat dus bij winst Europees voetbal spelen. Voor beide clubs zou dat een mooie winst zijn. En uiteraard eeuwige roem voor wie deze beker wint. Want wie herinnert zich nog de verliezer? Wist je dat ADO Den Haag maar twee keer de KNVB Beker heeft gewonnen? Aankondiging KNVB Beker Road to the final Sparta Road to the final ADO Den Haag Opstellingen Sparta - ADO Den Haag Finale KNVB Beker Antwoorden op posts van users @Lensherr Je zou denken dat wij Sparta ook moeten verslaan na zo'n bekeravontuur. Maar ja het is een finale. @Rossini' Het gaat een strijd worden om promotie. @Djurovski Normaal niet, maar nu wel. @MNie We hebben het goed voor elkaar dus wie weet. @Marius Ik denk dat het ook spannend wordt tot het einde. @Kyrill @xJordinosaur @ElMarcos @Genkie_06 @Boyzone @joostmakaay @keano77 @DemoN

- 74. La Liga 2025 - 2026, deel III - Nadat de bekernederlaag was weggespoeld, was het tijd voor de ontknoping in La Liga en een mogelijk andere prijs. Daarvoor moesten we natuurlijk nog wel over Real zien te spring in het klassement, die op vijf speeldagen van het einde nog steeds 1 punt voorsprong telden op Girona. We begonnen de eindspurt op speeldag 34 met een uitwedstrijd bij Eibar, dat zelf nog in volle degradatiestrijd verwikkeld was. We hielden het bij een zuinige 0-1, maar het waren de drie punten die het belangrijkst waren. Real won ook, met 2-0 van rode lantaarn Mallorca en zo bleef alles hetzelfde. Speeldag 35 dan maar. Real mocht eerst aan de bak en trok naar Camp Nou. Na vijf minuten kreeg Militao al een rode kaart onder de neus. Barcelona profiteerde in de tweede helft van de vermoeidheid en man-meer-situatie en scoorde nog twee keer. Een welgemeende dankjewel ging richting onze Catalaanse buren maar nu was het zaak van het cadeautje zelf nog te verzilveren. Tegen het verraderlijke Villarreal lukte dat maar net. Van de Beek zorgde na 9 minuten al voor het enige doelpunt van de wedstrijd. Met ondertussen ook een ticket voor de Champions League finale op zak trokken we als leider naar Madrid, om de 3e club van de stad partij te geven. Opnieuw hadden we geen overschot maar dankzij een doelpunt van Artero op het halfuur haalden we toch weer drie punten binnen. Real won met 3-1 van Sociedad en hield ons in het vizier. Op speeldag 37 kregen wij met Athletic een Baskische tegenstander voorgeschoteld. Dovbyk en van de Beek wisten ons naar veilige oorden te loodsen. Een tegendoelpunt in blessuretijd deed ons nog even zweten. Real won met 0-3 in Sevilla van Betis en hield de druk op de ketel. Zo wisten we bij aanvang van speeldag 38 waar we aan toe waren. Bij hetzelfde resultaat als Real waren we kampioen. Bij een gelijkspel van de Madrilenen konden we ons een nederlaag permitteren. En met Real dat het moest opnemen tegen stadsgenoot Atlético was dat niet eens ondenkbaar. De zenuwen stond strak gespannen en dat was eraan te zien op het veld maar toen Joao Felix de gasten op het halfuur op voorsprong bracht in Bernabeu keerde rust alvast op de bank wat terug. Na een kwartier in de tweede helft was de situatie op beide velden nog onveranderd maar enkele minuten later trapte Rafa Mir Sevilla tegen ons op voorsprong en kwam het nieuws uit Bernabeu dat Vinicius gelijk had gemaakt. Het zou toch niet? Nee hoor! Na 82 minuten trapte Pablo Barrios ons met een schicht van net buiten de zestien opnieuw op gelijke hoogte. In Real-Atlético veranderde niets meer en dus pakken we onze derde titel op rij! We realiseerden uiteindelijk 96 punten en dat was maar net genoeg om Real af te houden. Ook Barcelona scoorde met 90 punten allesbehalve slecht. In de vorige twee seizoenen sprokkelden we respectievelijk 99 en 101 punten als kampioen. Toen hadden de nummers twee en drie er 94 en 89, en het jaar voordien 88 en 86. Het is duidelijk dat we dit jaar dan ook tot het uiterste gedreven werden. Tags & reacties