Klassement

Terugblik: De winnaars Terwijl de teller voor deze editie al op 23 inzendingen staat, gaan we terugblikken op de winnaars van de vorige 49 edities. En natuurlijk kan ik daar een heel epistel over schrijven, maar ik denk dat het veel leuker voor een ieder is om gewoon lekker te gaan grasduinen in de eregalerij. Mede dankzij @Urbeto is de Spotify-lijst met alle winnaars helemaal up-to-date. De oplettende luisteraar zal het opvallen dat er meer dan 49 nummers in de lijst staan. Dat komt omdat er twee edities zijn gewest waarin er een gelijkspel aan kop was. https://open.spotify.com/playlist/3vqDhzq177IE49PG3AWChO?si=44113c1392134ce1 Zo, hebben jullie alvast wat te doen voordat de stemfase aanbreekt. Een aardig playlistje voor op vakantie, lijkt me zo. Veel luisterplezier! En aan allen die nog niets hebben ingezonden: je kunt nog altijd deelnemen! Stuur je nummer, artiest en land vóór a.s. maandag per PM naar ondergetekende.

Deze week begonnen met hardlopen. Begin met een half uur. Loop drie keer per week. Heb nu 3.5 minuut hardlopen 2.5 minuut wandelen gedaan en dan kom ik tot dit: Uiteindelijk 5 kilometer in een half uur lopen moet dus lukken. Nu aantal keer dit doen en daarna wil ik uitbouwen naar 4 minuten hardlopen 2 minuten wandelen em zou uitbouwen naar half uur hardlopen.

We zijn 3 maanden verder en de 4 deelnemers in de Europese competitie halen wisselende resultaten. Vooral RB Salzburg valt tegen en wist nog geen punt te halen in Europa. In de ÖFB Uniqa cup valt de uitschakeling in de 2e ronde door lager geklasseerde clubs op van Wolfsberg AC en Austria Wien. In de Admiral Bundesliga vallen de goede prestaties van Sturm Graz en WSG Tirol op. @chrisje1993 @FlyD @aron24 @007mark @neva @nasje92 @Genkie_06 @Jeroen. @bas huijsmans @Svenpunt @keano77 @Fantasy Stand: Statistieken

Goh. Aantreden na Guido. Het was al een tijdje geleden dat ik aan het roer van onze carrière heb gestaan, de laatste keer mocht ik zelfs een club uitkiezen. Dat werd toen Goražde, terwijl ik geen beurt met Drita heb gespeeld. De bedoeling was om het met Goražde weer op te pakken, maar het tactisch vernuft van mijn fijne voorganger was dusdanig vernuftig, dat we Bosnië af konden vinken. De volgende stap, weer eentje die op mijn schouders terecht zou komen. De keuze voor Goražde was vorige keer een bewust, een kleine club op het derde niveau omdat we wat tijd nodig zouden hebben om naar de top te komen. Dit keer had ik een andere uitdaging in gedachten. Sterker nog, ik negeerde de gedachte die we bij deze carrière hadden, want eigenlijk was het de bedoeling om Noord-Macedonië onder handen te nemen. Echter zag ik een buitenkansje en dit kon ik met mijn hele hart niet negeren. Het afgelopen seizoen was de voormalig Sloveense topclub NK Maribor één na laatste geworden in de competitie op het hoogste niveau in Slovenië. Ooit een veelvraat, een nietsontziende stoomwals in het Sloveense voetbal, nu afgezwakt tot een clubje dat degradatieplayoffs moest spelen. Ze wonnen dan wel, maar de schrik zat er goed in bij de paars-gele brigade die ooit spelers als Marcos Tavares en Jasmin Handanovic liet stralen. Zesentwintig maal waren ze al de beste van Slovenië, de laatste keer was ruim twee jaar geleden. Nu staan ze dicht bij de afgrond. Niet alleen sportief is het drama. Een eerste selectie van negenendertig spelers, een salarislast van ruim tien miljoen euro op jaarbasis en in de kassa zijn nog slechts betalingsherinneringen te vinden, want de club staat ruim vier miljoen euro in het rood. Kort overleg achter de schermen was er maar nodig om deze uitdaging aan te gaan. We gaan naar Maribor! Wat maakt Maribor zo bijzonder dan? Naast dat ze de beste ploeg ooit zijn in Slovenië kent de club ook een fantastische jeugdopleiding. Perfect om de financiële problemen aan te gaan pakken en de club zowel sportief als zakelijk weer op hoog niveau te krijgen. De opdracht is duidelijk. Maribor wil ons heel graag hebben, maar de sollicitatieprocedure was juist het makkelijkste deel. Het salarisbudget gaat omlaag en dat betekent dat de huidige salarislast zo'n beetje gehalveerd moet worden. Geld voor versterkingen is er absoluut niet, maar er zitten zat leuke spelers in de jeugd. Prachtig hoe snel een carrière kan veranderen. Waar @Nom de Guerre het nog had over een openhartoperatie voor een groot publiek, voelde het hier alsof ik juist die chirurg met de botte bijl was. Zo eentje die bij de spoedhulp van de EHBO zit in één of ander gehucht waar de plaatselijke EHBO-post direct naast een geel-bruine kroeg zit waar de walmen sigarettenrook en de barfights je om de oren komen vliegen op het moment dat je er alleen al naar kijkt. Nee, subtiel was het niet. Effectief wel. En uiteraard kan ik een lijst maken met spelers die zijn vertrokken, dat zijn er heel wat, maar dat ga ik niet doen. Dat heeft een simpele reden: jullie kennen ze niet. En ik ook niet trouwens, want dit was gewoon kijken naar wie er veel verdienen, wie er dertig jaar en ouder zijn en op een enkeling na ging het allemaal direct via tussenpersonen weg. Ten tijde van de eerste competitiewedstrijd zag het er als volgt uit: Later in de transferperiode zouden onder meer Esor en Buisson nog vertrekken en dat leverde zoveel geld op dat we in ieder geval twee spelers konden halen. Een Senegalese middenvelder van AS Dakar en vleugelaanvaller Rijald Guso (25), die mislukte bij FK Goražde, maar hier bij ons zeker van grote waarde zou kunnen zijn. Eerder werd er al een rechtsback gehuurd van Dinamo Zagreb, zonder kosten en mét een koopoptie van 50K. Rijald Guso in december 2043, na zijn eerste halfjaar bij Maribor. Mamadou Moustapha Souaré, overgekomen van AS Dakar, hier na zijn eerste halfjaar bij Maribor. Karlo Igor Situm, de gratis rechtsback met koopoptie, hoewel hij dat zelf na zijn succesvolle halfjaar nog niet ziet zitten. Uiteraard moeten we dan kijken naar wat dit voor gevolgen heeft gehad voor de financiën, want dat was opdracht 1: Dat is niet verkeerd, al zag ik het zelf. De salariskosten zijn meer dan gehalveerd en dat is positief voor de balans. Toch kunnen we niet voorkomen dat deze in december nog steeds negatief is en we 2,4 miljoen euro rood staan. Overigens is de reorganisatie compleet gemaakt door de staf ook nog eens op de schop te nemen. De fundering is gelegd. Genoeg economisch geneuzel. Wat kan je met een elftal waar het hart uit is gesneden, de armen en benen geamputeerd zijn en alles opnieuw opgebouwd moet worden met onderontwikkelde lichaamsdelen? Veel. Heel veel. En dus geven we de game verder, halverwege de competitie. Die is overigens prettig opgebouwd; je speelt 4x tegen elkaar en dan is het klaar. Easy. Aan @Glenn08 om de prijzen binnen te gaan hengelen. @Djurovski / @Glenn08/ @Bogatyr/ @FlyD/ @Djurovski/ @neva/ @bas huijsmans/ @Arezo/ @De Raam/ @Lensherr/ @KayDeManaager/ @timpy00/ @bigtukker/ @Michaelinho*/

Na vijf seizoenen in de coulissen, was het tijd voor mijn grote comeback. Goražde, ooit de kleine underdog van het Bosnische voetbal, was nu uitgegroeid tot een ware gigant. Maar grootsheid in eigen land is één ding; het ware podium waar we naar verlangden was het Europese toneel. En zo viel de eer te beurt aan mij om deze nobele queeste te leiden, een poging om Europese glorie binnen te slepen. Het voelde als terugkeren naar een oud, geliefd huis, maar deze keer was het huis gerenoveerd, uitgebreid, en stond het in een veel ruigere buurt: Europa. Hier, waar de lucht dik is van ambitie en de velden bezaaid met tegenstanders die niets liever doen dan dromen vertrappen, moest ik mijn tactisch vernuft en strategisch inzicht tonen. Toen ik het stuur overnam van Goražde, voelde het alsof ik de sleutels kreeg van een goed geoliede, onverslaanbare machine. Mijn voorganger had meer dan uitstekend werk verricht. We lagen op koers voor nog een landstitel, alsof het gewoon een item was op onze jaarlijkse boodschappenlijst. En Europees? Nou, laten we zeggen dat we meer krassen op onze loten hadden dan een kat in een kussenfabriek—met andere woorden, we hadden amper averij opgelopen. Nu was het mijn beurt om de leiding te nemen, en de boodschap was kristalhelder: doorpakken. Het ijzer was niet alleen heet, het was roodgloeiend, wachtend op de hamerslag die onze successen zou bezegelen in de annalen van het Europese voetbal. Geen tijd voor twijfel, geen ruimte voor aarzeling. We moesten handelen, en snel. In deze fase van het spel werd elk besluit, elke tactische aanpassing, en elk detail van de training cruciaal. Het was alsof ik een chirurg was die een openhartoperatie uitvoerde terwijl het hele ziekenhuis toekeek. Maar de druk, hoe intens ook, was een bekende vriend. Het hield me scherp, gefocust, en onverzettelijk in mijn streven om deze ploeg niet alleen aan de top te houden, maar ook te zorgen dat we daar bleven. We zetten onze zinnen volledig op Europese overwinningen, waarbij elke wedstrijd voelde als een hoofdstuk in een episch verhaal dat nog geschreven moest worden. Dus, met de vlam van ambitie brandend in onze harten, smeedden we voorwaarts. De toekomst was onzeker, zoals altijd in sport, maar één ding was zeker: Goražde zou geen genoegen nemen met minder dan het beste. Doorpakken, steeds weer, tot we onze doelen hadden bereikt, of tot het ijzer was afgekoeld. Maar iets vertelde me dat dat laatste nog lang niet aan de orde zou zijn. Het leek wel een uitverkoop bij Goražde, maar elke ambachtsman weet dat je soms oude gereedschappen moet vervangen om vakwerk te blijven leveren. Hier een korte tour door onze recente uitstroom van spelers, waarbij sentiment een ondergeschikte rol speelde aan harde noodzaak en kille logica. Fatmir Pasha werd uitgeleend aan Istra 1961 voor een bescheiden vergoeding van £8K. Soms is een frisse start het beste voor beide partijen, en in dit geval hoopten we dat Fatmir ergens anders kon schitteren, of op zijn minst niet in de weg liep. Ian McDonnell vond een nieuwe thuis bij Posušje. Een transfersom van £14.5K—iets meer dan de prijs van een fatsoenlijke auto—was genoeg om afscheid te nemen van Ian, wiens tijd bij ons gekenmerkt werd door meer enthousiasme dan uitvoering. David Spasovski en Dagoberto Dieppa werden beiden uitgeleend, aan Spartak Subotica en Sydney FC respectievelijk, voor totaalbedragen van £105K en £135K. Uitleenbeurten als deze waren perfecte voorbeelden van 'try before you buy'-beleid in voetbal. Robert Ćosić verkochten we rechtstreeks. Hij weigerde zijn contract te verlengen, dus hij mocht voor voor £2M richting Lugano. Bautista Gonzalez was tot nu toe een prima kracht gebleken, maar hij nam ook een waardevolle buitenlanderplek in. Daar waren betere spelers verkrijgbaar. Voor £240K verhuurden we hem aan Talleres. Robert's vertrek voelde als het verkopen van een betrouwbare oude bank: comfortabel en vertrouwd, maar je weet dat je ruimte moet maken voor iets nieuws. Goran Stojković, Rok Horvat en Livio Borsi zetten ook stappen naar nieuwe avonturen, naar Al-Wehda voor £5.75M, Al-Tai voor £8M, en Monza voor £625K. Deze deals toonden onze bereidheid om stevig te onderhandelen, en elk bedrag weerspiegelde niet alleen hun waarde op het veld, maar ook onze vaardigheid om goede zaken te doen buiten het veld. Tenslotte verliet Nicholas Dlamini ons voor Cádiz voor een respectabele £950K. Soms moet je gewoon erkennen dat iemand anders meer behoefte heeft aan wat je hebt, en in Nicholas' geval was Cádiz die iemand. Elke transfer was een mix van noodzaak, opportuniteit en soms een beetje verdriet. Maar zoals bij elk goed beheerd team, was het doel altijd duidelijk: verbeteren, vernieuwen, en klaar zijn voor de uitdagingen die nog komen. En met £25M rijker op de bankrekening, konden we zeggen dat het een productieve uitverkoop was. Een beetje zoals je oude gadgets opruimt voordat ze de geest geven en niks meer waard zijn, zo gingen we ook te werk met onze selectie. Het was simpelweg de perfecte combinatie van praktisch management en opportunistisch handelen. We hadden spelers die anders kosteloos de deur uit zouden wandelen, en laat ik duidelijk zijn, in de voetbalwereld is ‘gratis’ een woord dat ongeveer evenveel enthousiasme opwekt als 'belastinginspecteur' op een feestje. Dus ja, we namen afscheid van enkele trouwe dienaren, en ja, sommigen daarvan waren buitenlandse spelers die vervangen konden worden door betere opties. Is het harteloos? Misschien een beetje. Is het slim? Absoluut. Want in deze wereld, waar elke cent kan bijdragen aan een toekomstige overwinning, is elk contract dat afloopt zonder compensatie een gemiste kans. Hoe kon iemand dit nu een slechte zaak vinden? Als je een manager bent die waakt over de financiële gezondheid van een club, dan is elke speler die je voor geld de deur uit kunt werken in plaats van ze gratis te laten gaan een overwinning. En laten we eerlijk zijn, het vervangen van spelers door betere opties is het voetbalequivalent van het upgraden van je oude telefoon naar het nieuwste model. Het doet misschien even pijn aan je portemonnee, maar de verbeteringen zijn het waard. Met de financiële smarts van mijn voorgangers als vangnet, was het tijd om de kassa te laten rinkelen en de ploeg flink op te poetsen. Met een budget dat royaler was dan een middeleeuwse koning tijdens een feestmaal, kon ik mijn boodschappenlijstje afwerken zonder ooit echt naar prijskaartjes te hoeven kijken. En wat stond er op dat lijstje? Jonge, talentvolle spelers met EU-paspoorten. Waarom? Flexibiliteit, toekomstige winst, en minder gedoe met buitenlanderrestricties—dat zijn de ingrediënten voor een succesrecept. Santiago Huertas van San Lorenzo kwam binnen voor £6.5M. Deze jonge ster was als een briljante nieuwe smartphone: duur, maar de investering waard voor iedereen die houdt van high-end specificaties. Een Argentijns international in de Bosnische competitie, wie had dat gedacht? Met zijn dribbelvaardigheden en eerste aanname liet hij de monden van zelfs de meest geharde voetbalfanaten openvallen, en bracht meer flair naar Goražde dan een rockster naar een uitverkocht concert. Rómulo, rechtstreeks van Vasco da Gama, kostte ons £7.5M, met wat extra bonussen die het totaal naar £8.25M konden duwen. Een prijs die zegt, "Ja, hij is zo goed als hij eruitziet, en ja, hij zal je trots maken." Hij had de elegantie van een balletdanser en de robuustheid van een pantserwagen. Op slechts 18-jarige leeftijd demonstreerde hij een mix van technische vaardigheden en mentale scherpzinnigheid die je zelden ziet bij spelers van zijn leeftijd. Echter, Rômulo's echte invloed lag in zijn onverzettelijke verdedigingswerk. Hij beschikte over een natuurlijke fitheid en kracht, en zijn vermogen om het spel te lezen was uitzonderlijk. Zijn techniek en werktempo waren onberispelijk, wat hem tot een onmisbare schakel in onze defensieve linie maakte. Hoewel hij jong was, speelde hij met de wijsheid en vastberadenheid van een ervaren veteraan. Rômulo belichaamde het ideale toekomstbeeld voor onze verdediging, iemand die nog jaren de ruggengraat van ons team zou vormen. Daarnaast beschikte hij ook over een Portugees paspoort, waardoor hij altijd opgesteld kon worden. Sebastián Aelbrecht was een koopje van Universidad de Chile voor slechts £1M. Denk aan die ene geweldige deal die je vindt op een rommelmarkt, waar je bijna schuldig voelt omdat je weet dat het eigenlijk veel meer waard is. Zoals zijn naam deed vermoeden, had deze Chileen ook een Belgisch paspoort. Deze Chileense middenveldmagiër, wervelde vorig seizoen over het veld als een stijlvolle storm. Met technische vaardigheden die hem in staat stelden om tegenstanders te omspelen alsof het kegels waren, werd hij snel een sleutelfiguur in ons team. Zijn dribbelen en eerste aanname waren scherp, zijn afwerking was slim, en zijn visie op het veld was haast profetisch. Zijn ware invloed was zichtbaar in de manier waarop hij ruimtes creëerde, kansen orkestreerde, en onze aanvallen dirigeerde met de precisie van een maestro; hij was een kunstenaar wiens canvas het voetbalveld was. Daniel Rivas werd ingelijfd van Millonarios voor een coole £3M. Niet te goedkoop, niet te duur, precies goed voor iemand van zijn kaliber. Deze jonge Colombiaanse verdediger nam de linkerflank voor zijn rekening met de energie en het enthousiasme van een gelanceerde raket. Zijn natuurlijke fitheid en snelheid maakten hem tot een nachtmerrie voor elke aanvaller die de pech had hem tegen te komen. Daniel's spel was een combinatie van brute kracht en verrassende wendbaarheid, waardoor hij zich snel onmisbaar maakte in onze verdediging. Met zijn vermogen om snel te anticiperen en beslissingen te nemen die vaak zijn tegenstanders te slim af waren, speelde hij een cruciale rol in onze defensieve successen. Zijn technische vaardigheden, hoewel nog in ontwikkeling, waren al indrukwekkend, met een behoorlijke pass en een uitstekende werkethiek. Rivas was niet alleen een betrouwbare verdediger, maar als een toekomstige ster van het wereldvoetbal. Fernando Monteagudo van Peñarol werd de onze voor £4.1M. Een prijs die zegt: "We verwachten grote dingen van jou, jongeman." Iedereen zat achter onze rechtsbuiten Ojeda aan, dus dit was alvast zijn vervanger. Daarnaast was hij met zijn pure snelheid een luxe invaller tegen vermoeide defensies. Daarom dus Fernando Monteagudo, onze jonge Uruguayaanse vleugelspeler, stormde vorig seizoen over de rechterflank met de kracht van een orkaan. Zijn behendigheid en snelheid waren adembenemend, waardoor hij zich snel onderscheidde als een cruciale speler voor ons team. Fernando's vermogen om langs verdedigers te dansen alsof ze standbeelden waren, gekoppeld aan zijn scherpe voorzetten en slimme spelpatronen, maakte hem een constante bedreiging voor elke tegenstander. Zijn technische vaardigheden waren uitzonderlijk, met een voortreffelijke eerste aanname en dribbelen die toeschouwers deed juichen. Zijn inzicht op het veld en vermogen om cruciale passes te geven waren een wapen, maar Fernando's ware impact lag in zijn onvermoeibare werkethiek en zijn vermogen om cruciale kansen te creëren wanneer we die het meest nodig hadden. Tomáš Pouček van Bohemians Praha kwam voor £850K, een aankoop van mijn voorganger, evenals Daudi Ali van TP Mazembe trouwens. Deze transfers waren niet alleen aankopen; het waren strategische zetten in een groter spel, waarbij elk paspoort en elke jonge ster een pion was die ons hielp richting een toekomst waarin de Europese velden niet alleen speelplaatsen waren, maar podia waarop wij de show stalen. Met deze jongens in de gelederen was de boodschap duidelijk: Goražde was hier om te blijven, te imponeren, en natuurlijk, om te winnen. Na een seizoen waarin de geldkraan royaal werd opengedraaid voor spelers die onze aspiraties met prestaties moesten waarmaken, voldeed Goražde niet alleen aan de verwachtingen, maar overtrof deze glansrijk. Met een indrukwekkende reeks overwinningen en een bijna ongeslagen record in de competitie werd duidelijk: investeren loont. Onze bekerreis was een demonstratie van dominantie, beginnend met een overwinning tegen Željezničar Sarajevo en culminerend in een glorieuze finale waarin Zvijezda 09 nipt werd verslagen. Elke wedstrijd vormde een heroïsch hoofdstuk, waarin onze spelers niet alleen hun waarde bewezen, maar ook hun prijskaartjes rechtvaardigden. In de competitie stonden we een klasse apart. We lieten onze rivalen achter met een gat zo groot, dat het meer een kloof was. Željezničar Sarajevo, onze dichtstbijzijnde achtervolger, eindigde op een respectabele tweede plaats, maar met een puntentotaal dat onze ongeëvenaarde superioriteit onderstreepte. Elke geïnvesteerde cent had niet alleen een doel, maar bereikte ook dat doel. Met een trofeeënkast die nu uitpuilde, kon niemand ontkennen dat Goražde de onbetwiste koning van het Bosnische voetbal was geworden, een resultaat dat iedereen, van de bestuurskamer tot de tribunes, deed glimlachen van oor tot oor. Onze honger naar glorie was nog lang niet gestild. Natuurlijk, de binnenlandse trofeeën waren mooi—schitterend zelfs—maar het echte feest, de ware maatstaf van onze grootse ambities, lag over de grenzen. Ja, we hadden onze klauwen in het Bosnische voetbal gezet, maar nu lonkte Europa, met al zijn glanzende, prestigieuze prijzen. Europa was geen speelveld voor de hartslappen; het was de grote liga, waar de lichten feller schijnen en de nachten langer zijn. Elk team dat we tegenkwamen zou een harde noot zijn om te kraken, elk stadion een fort dat veroverd moest worden. Dit was geen plek voor de zwakkeren; dit was het domein van de titanen. Onze voorbereidingen waren intens. Elke training, elke bespreking, elke tactische aanpassing werd gedaan met een enkel doel voor ogen: Europa veroveren. De Champions League, de heilige graal van clubvoetbal, daar zetten we ons zinnen op. Niets minder zou volstaan. Dus met de trofeeën van het thuisfront veilig in onze vitrine, keken we vooruit, naar de sterren, naar de nachten vol met Europese gevechten. Want onze honger naar glorie was nog niet gestild, en het ware feest moest nog beginnen. Onze mars door Europa was niets minder dan een epische odyssee, een reeks voetbalgevechten die Goražde van de periferie naar het centrum van de Europese voetbalscene katapulteerde. Het begon allemaal tamelijk onschuldig, met een overtuigende 3-1 overwinning op FK Partizan thuis. Maar dat was slechts de ouverture. De confrontaties met Milan en Eintracht Braunschweig toonden aan dat we niet alleen konden vechten, maar ook konden dansen met de groten. Een gelijkspel tegen Milan op eigen veld, gevolgd door een overwinning in Braunschweig, zette ons op de kaart. Maar de echte test was de ontmoeting met FC København, waar we onszelf bewezen met een dominante 3-1 uitoverwinning. De achtste finales tegen Villarreal waren een schaakspel van tactiek en geduld, waarbij thuisvoordeel in de return ons een 2-1 overwinning opleverde na een gelijkspel in Spanje. Daarna kwam Arsenal, een reus die we niet alleen één keer, maar twee keer onder ogen zagen, resulterend in een gelijkspel in Londen en een glorieuze 2-0 thuisoverwinning. De halve finales tegen Manchester City waren een Goliath tegen David verhaal. Na een 0-2 nederlaag in Manchester, leken onze kansen verspeeld. Maar thuis, in een wedstrijd die nu al legendarisch is, versloegen we hen met 4-0, een ommekeer die in de annalen van de club zal worden gegrift. De finale tegen Barcelona was de kers op de taart. Niemand gaf ons een kans, maar in typische underdogstijl wonnen we met 2-1. Het was het perfecte einde van een campagne die bewees dat Goražde niet alleen in Bosnië kon heersen, maar ook een macht was waarmee rekening gehouden moest worden op het allerhoogste Europese podium. Elk spel, elke stad, elke overwinning was een bewijs dat in voetbal, net als in het leven, alles mogelijk is als je het lef hebt om groot te dromen. Voor de liefhebbers; de reeks. Hoe Goražde als David veranderde in een Goliath-killer? Eerst en vooral, de basis: een solide tactiek. Wij zijn het voetbalequivalent van dat keukenmes uit de infomercial dat door blikjes kan snijden en nog steeds een tomaat perfect kan fileren. Flexibel, betrouwbaar, en scherp genoeg om elke verdediging aan flarden te scheuren. Dan, de standaardsituaties. Denk hierbij niet aan je standaard schoolvoetbalhoekschop. Nee, onze vrije trappen en corners zijn als goed geoliede Broadway-shows; elke beweging is gechoreografeerd, elke kopbal getimed als een klokwerk. Het is een combinatie van ballet en schaken, waarbij we de koning keer op keer schaakmat zetten. En ten slotte, de tactische meesterzet: Opposition Instructions. Dit is waar het spel echt gespeeld wordt. Wij bestuderen onze tegenstanders zoals een grootmeester het schaakbord bekijkt. Elke zwakte wordt geëxploiteerd, elke sterke speler geneutraliseerd. We halen de angel uit hun spel alsof we tijd hebben voor een theekransje in de achtertuin. Dat, mijn vrienden, is hoe je van underdog naar top dog gaat in de arena van het Europese clubvoetbal. Met een vleugje strategie, een snufje precisie en een flinke dosis lef. Dat is de korte versie. @Djurovski / @Glenn08/ @Bogatyr/ @FlyD/ @Djurovski/ @neva/ @bas huijsmans/ @Arezo/ @De Raam/ @Lensherr/ @KayDeManaager/ @timpy00/ @bigtukker/ @Michaelinho*/

@delichris @Marius @Djurovski @ElMarcos @Boyzone @Glenn08 @keano77 @KayDeManaager @'Jochem @Svenpunt Wil jij een tag of juist niet? Laat het weten!

Bah, Belgen.

Deze albino besloot toch te gaan hardlopen met dit weer. En omdat ik toch al dood zou gaan vd hitte probeerde ik de 5km aan te tikken zolang ik geen weerstand zou krijgen vd hamstring. En dat lukte. Na 22 maanden eindelijk weer eens 5km aan een stuk, zonder pijn en ook zonder wandelstuk ertussen. Heel blij mee.

Ik ben een tevreden man Alleen zonde van Virtus

Etappe 18

Seizoen 2023 - 2024 De laatste maand van het seioen staat op het programma. Gaan we Europees voetbal pakken of wordt het uithuilen en volgend seizoen een poging wagen? Om überhaupt Europees voetbal veilig te stellen moeten wij punten pakken tegen AS Roma, Internationale, Juventus en Atalanta Bergamo. Het gaat dus moeilijk worden, maar je weet het maar nooit. Internationale - Bologna Serie A Bologna - Juventus Serie A Mei Stand Serie A Financien Antwoorden op post van users @MNie We zijn dichtbij Europees voetbal, maar we zijn er nog niet. @Djurovski Het is nog niet veilig, maar wat zou het mooi zijn als wij het halen. @Marius CL voetbal zou al heel mooi zijn, maar ik hoop gewoon op Europees voetbal. @'Jochem Dat zou wel heel mooi zijn. @chrisje1993 @Genkie_06 @KayDeManaager @Glenn08 @Satioz @keano77 @DemoN

# 002 - ONZE RENNERS Terwijl alle WorldTeams zich opmaken voor de start van de Santos Tour Down Under (16 jan - 21 jan) bereiden wij ons stilaan voor op onze eerste koersdagen in de Challenge Mallorca, een weekje na de Australische rittenkoers. Verder zijn ook alle wildcard-aanvragen ingediend voor de UWT-wedstrijden die we dit seizoen willen verrijden. In de loop van de komende zes weken krijgen we te horen of we welkom zijn. De geviseerde races betreffen hoofdzakelijk de Italiaanse en Vlaamse voorjaarskoersen, Parijs-Nice en de Ronde van Frankrijk. Hoofdsponsor Uno-X wilt vooral dat we in thuisland Noorwegen, Denemarken, Frankrijk en België goed voor de dag komen. Vandaar dat het verkrijgen van wildcards voor grotere wedstrijden als Parijs-Roubaix, de Ronde van Frankrijk en De Ronde van Vlaanderen an sich al als een soort van kleine overwinning zou worden beschouwd. We zouden daar niet misstaan ook, volgens mij. Ook daar is het mogelijk om resultaten bij elkaar te rijden. KOPMANNEN Met zijn 36 lentes en tonnen ervaring mag Alexander Kristoff zich met recht en rede de papa van groep noemen. De oud-winnaar van Milan-Sanremo (2014), de Ronde van Vlaanderen (2015) en vier Touretappes is nog niet uitgekoerst en barst nog steeds van de ambitie. Søren Wærenskjold (23) is dertien jaar jonger en net als Kristoff snel aan de meet. Voorts kan de 1m94 grote Noor ook goed uit de voeten op de Vlaamse en Noord-Franse kasseien en heeft hij een goede tijdrit in de benen. Lichtgewichten Tobias Halland Johannessen (24) en Andreas Leknessund (24) floreren dan weer wanneer het bergop gaat. Waar Andreas een echte beredeneerde ronderenner is, is Tobias wat aanvallender aangelegd. Met zijn snedige versnelling en acceleratie kan Johannessen eerder gekwalificeerd worden als een soort van puncheur of baroudeur in bergritten van de grote rondes. Of dat avontuurlijk koersen hem ook een leiderstrui zal opleveren in een etappekoers, is nog maar de vraag. Moest hij dat ooit ambiëren, kan hij steeds bij Leknessund te rade gaan. In dienst van Team DSM droeg hij 4 dagen de Maglia Rosa in de Giro van 2023. Uiteindelijk won Primoz Roglic (Jumbo-Visma) en strandde Andreas op plek 7 in het algemeen klassement en plek 3 in het jongerenklassement achter João Almeida (UAE Team Emirates) en Thymen Arensman (INEOS Grenadiers). BESCHERMDE RENNERS / VRIJBUITERS Rasmus Tiller (27) was de man die Uno-X misschien wel voor het eerst echt op de kaart zette toen hij in 2021 in Le Samyn tweede werd achter sprintbom Tim Merlier. Het leverde de ploeg uitnodigingen op voor de UWT-koersen Classic Brugge-De Panne, E3 Saxo Bank Classic en de Amstel Gold Race. Ook de 28-jarige Jonas Abrahamsen was toen al van de partij. Jonas kan van alles wat, maar blinkt nergens echt in uit.. Ja, jawel in aanvallen en afzien, ongeacht het terrein. Eigenlijk een vergelijkbaar type met de renner die Magnus Cort Nielsen (30) nu is. Een niet te onderschatten verschil tussen beide heren situeert zich in het palmares dat ze kunnen voorleggen. Cort weet hoe hij een koers moet winnen. Door zijn ritzege in etappe 10 van de Giro van 2023 met aankomst in Viareggio (foto) mocht hij de ‘Heilige Drievuldigheid’ in het wielrennen afvinken. Het was zijn eerste ritwinst in de Giro na al eerdere ritzeges in de Tour (2) en de Vuelta (6). Fredrik Dversnes (26) is een renner die op een goede dag overal mooie dingen kan laten zien, en sowieso altijd goud waard is als meesterknecht. Één van die goede dagen had Dversnes op 23 juni 2023 toen hij zich tot nationaal kampioen van Noorwegen kroonde. Christian Odd Eiking (29) is één van de nieuwe gezichten en kwam net als Magnus Cort over van EF Education - EasyPost. In het jaar vóór zijn tweejarige periode bij de ploeg van Jonathan Vaughters, reed Eiking voor Intermarché-Wanty en was hij van etappe 11 tot en met 17 trotse eigenaar van de rode leiderstrui van de Vuelta. Komend seizoen schaduwt hij Leknessund en Johannessen in de heuvel- en klimwedstrijden. JONGENS VOOR DE TOEKOMST In ons ProTeam zijn er twee neoprofs die wat extra aandacht verdienen omdat ze in een ideaal scenario een hele mooie toekomst voor zich hebben. Johannes Kulset (19) wordt beschouwd als de meest veelbelovende Noorse klimmer van het moment. Vorig jaar reed hij al enkele koersen mee met het ProTeam. In het jongerenklassement van de Sibiu Cycling Tour (Roemenië) eindigde hij net achter Lennert van Eetvelt, maar voor Isaac del Toro en Giulio Pellizzari. Ook in de door Tao Geogheghan Hart gewonnen Tour of the Alps eindigde Johannes als tweede beste jongere, na Max Poole. Stian Fredheim (20) verbaasde dan weer vriend en vijand door op amper 19-jarige leeftijd zich in een zware regenachtige editie van de Classic Brugge-De Panne te mengen in een deelnemersveld van topsprinters en zichzelf naar een achtste plek te knokken. Simon Dalby (20) maakt volgend seizoen de overstap van het Development Team. In de Ronde van de Toekomst droeg de jonge Deen twee dagen de gele leiderstrui, maar in de individuele tijdrit op dag 7 werd hij op bijna drie minuten gereden door Matthew Riccitello. Hij heeft zeker nog een aantal werkpunten, maar desalniettemin heeft hij potentieel. Henrik Pedersen (19) rijpt volgend jaar nog verder bij het Development Team, maar maakt daarna de aansluiting bij het ProTeam. Op het EK U23 reed Pedersen met twee metgezellen zo goed als de hele koers voorin, totdat de Pool Mateusz Gajdulewicz in de vierde plaatselijke ronde liet lopen. Enkel Ivan Romeo bleef nog over als kompaan. Op de laatste passage van de Col du VAM (Drenthe) lukte het Pedersen om ook de Spanjaard te lossen en solo de winst binnen te halen. Het aanstormend peloton met o.a. Paul Magnier, Madis Mihkels en Tim Torn Teutenberg kwam een kleine 40 seconden te laat, waardoor de toen 18-jarige Henrik Pedersen zich de fiere Europese U23-kampioen mag noemen. @chrisje1993, @Bogatyr, @Djurovski: bedankt, met deze gasten gaan we aan de slag. @Marius: dank voor de mooie woorden! Blij dat je er weer bij bent!

Ik denk, op dit moment de twee grootste talenten van Kroatië. We beginnen met een jeugdproduct: Kwam in 25-26 onze jeugd binnen wandelen en kreeg vrijwel direct de kans, toen we onze 1e doelman kwijt raakten aan City. Daarna niet meer terug gekeken: Ik hoop en denk dat er nog heel wat rek zit in deze beste man. Heeft zijn debuut ook al gemaakt, maar moet vooralsnog wel Livakovic voor zich duiden bij de nationale ploeg. Tezak: Deze zomer voor 8,5 miljoen overgenomen van Osijek. Eigenlijk zit die een eigen jeugdspeler van ons vreselijk in de weg, maar deze man is gewoon next level. Had ook een daverend debuut in de nationale ploeg met een hattrick. Gaan we hopelijk nog veel plezier aan beleven.

Lekker hoor op naar het nieuwe land

Even weer een tip van flip. Misschien is dit al algemeen bekend, maar aangezien ik echt een WTF momentje had toen ik hem las, dacht ik: Ik deel hem hier toch maar even. Dubbelpost dan maar, want hij is voor mij echt gamechanging. Ik loop heel erg tegen het probleem van onhandelbare clausules aan. De grootste toptalenten willen wel bijtekenen, maar tegen een clausule van 12 miljoen ofzo. Nu blijkt het dus zo te zijn dat je eerst met de zaakwaarnemer kunt praten, waarin dan aangegeven wordt wat ongeveer de eisen zijn. Hier staan dan de clausules bij die niet onderhandelbaar zijn. Vervolgens kies je de optie: Mooi contract, maar ik vind niet dat je op voorhand onhandelbare eisen kan stellen. En hopsakee: Je kunt de onderhandelingen in, zonder dat er een niet onderhandelbare clausule in zit.

Topspelers met obscure nationaliteiten. Dat is meer dan eens mijn leidraad wanneer ik de wereld verken op zoek naar nieuw talent. Op deze manier kwam ik ruim vier jaar geleden uit bij Pakhtakor in Oezbekistan. Hier stuitte ik op Aziz Fayzullayev, een jonge spits die alles in zich had om een echte allrounder te worden. Na een korte huurperiode kocht ik hem voor 93k. Een regelrecht koopje. In de afgelopen vier jaar is Fayzullayev immers uitgegroeid tot onze vaste topschutter. Hij kwam in precies 100 wedstrijden tot 50 doelpunten - kan een moyenne nog mooier? - en speelde zichzelf daarmee in de kijker van andere clubs. Nu, in de zomer van 2031, is het tijd voor zijn volgende stap. Schalke 04 legt liefst 46 miljoen op tafel, maar door de doorverkoopclausule heb ik er vertrouwen in dat dit in de toekomst nog een stuk hoger uit gaat vallen. De opvolgers van Fayzullayev staan al een tijdje klaar, maar toch ga ik mijn favoriete Oezbeek wel een klein beetje missen

Seizoen 10 Na vorig seizoen eindelijk serieuze stappen te hebben gezet hebben we het dit seizoen waar weten te maken. Het duurde lang maar eindelijk is daar die promotie. Lang streden we om de titel maar 5 nederlagen op rij in maart hielpen niet mee. Uiteindelijk glansrijk door de play offs en eindelijk door. Vergeten screens van de lichting te maken maar zitten weinig spelers bij die de komende twee seizoenen aan zullen sluiten bij de mensen die speelminuten maken denk ik. Hopelijk kunnen we iets sneller door de National League. Ook financieel zou dat fijn zijn want de financiën zijn niet opperbest. Komend seizoen wordt er in elk geval niks van ons verwacht: \ Plan is dus om dit seizoen te overleven en hopelijk het seizoen daarop al een stapje richting de middenmoot te kunnen zetten.

Etappe 17

De droom geleefd maar net te vroeg wakker geworden. Zo zou ik ons Champions League seizoen 2030-2031 wel omschrijven. Na onze minste competitiefase tot nu toe plaatsen we ons 'slechts' voor de play-off ronde, maar vanaf dat moment begint het te lopen. We schakelen Nice en Feyenoord terecht uit, maar hebben tegen City al het geluk van de wereld (rode kaart City + verlenging) nodig om door te bekeren. Uiteindelijk weten we tegen Real Madrid een wereldprestatie neer te zetten en zo plaatsten we ons voor het eerst in de Zweedse voetbalgeschiedenis voor de ultieme titanenstrijd: de Champions League finale. Tegen Barcelona pas ik mijn tactiek aan en hierdoor krijgen we een hele stugge wedstrijd, maar wel een wedstrijd waar die ene kans het verschil zal maken. Helaas haalt Kiwior een minuut of tien na rust een bal van ons van de lijn en, zoals dat dan gaat in het voetbal, weet je dat hij dan aan de andere kant wél gaat vallen. In de 73e minuut zorgt een vrije trappenvariant ervoor dat Ferran Torres de winnende goal maakt. We kunnen trots en met opgeheven hoofd terug naar Göteborg, maar daar koop je natuurlijk niets voor.

Kampioen zonder puntverlies!

Oh thanks. Die had ik al genoteerd stiekem @Copywriter

Nog minder dan 24 uur om jullie transfertargets door te geven of spelers te kopen van andere COTT-deelnemers jongens

Hahah die pikkebaas was 11 toen Corona begon.

Een Champions league League ticket blijft in zicht.

Twee keer kans om meer seizoen un dit seizoen te krijgen dan het vorige.

Ik kom er later op terug, even overleggen hier.

Prima periode weer! Je wint ook regelmatig van de topclubs. Je blijven mengen in de strijd voor CL voetbal lijkt zeker aannemelijk.

Je blijft iedereen verbazen. Zijn er schulden? Aangezien je in het rood staat.

Heerlijk bezig met Everton hoor!

John heeft weer gedaan waar John goed in is. Een flink blik nieuwe spelers binden aan zichzelf en de club. Nu maar hopen dat de eigenaren, de Georgiërs en de fans er blij mee zijn.

Ik ga 6 tot en met 10 augustus naar de Olympische Spelen. Ben erg benieuwd.

Dat is om activiteit te bewerkstelligen en jullie scherp te houden.

Ik had deze classic nog liggen thuis, wat een tijden hahaha. Succes met Vitesse !

CCXXIX. De Gordiaanse knoop der scouting De daaropvolgende dagen vormden een opeenvolging van trainingen, waarin mijn jongens zich net zo vastberaden als onhandig bleken, en lange avonden achter de laptop. Met de hoop op wonderen en wat slimme zoektermen op WyScout en Transfermarkt slaagde ik er uiteindelijk in om een bonte verzameling spelers uit alle uithoeken van Europa te verzamelen. Ze hadden allemaal één gemeenschappelijke factor: een Turks paspoort. Het voelde als het vinden van naalden in hooibergen, maar met de nodige dosis geluk en doorzettingsvermogen had ik ze gevonden. Elke ochtend startte ik de dag met een kop koffie, gevolgd door een kakofonie van commando’s op het trainingsveld. Mehmet en Ahmet begrepen me nog steeds niet helemaal, maar met handen- en voetenwerk kwamen we een heel eind. De routine werd een beetje vertrouwd, al bleef het een uitdaging om zelfs de simpelste oefeningen door hun dikke koppen te krijgen. 's Avonds kroop ik weer achter mijn laptop, op zoek naar die ene speler die het verschil kon maken. Mijn zoektocht bracht me door talloze databases en scoutingrapporten. Ik voelde me een moderne schattenjager, met de enige schat die ik zocht, verstopt in statistieken en videoclips. Colin Kazim-Richards en Aykut Demir waren mijn sergeanten in het veld, maar ik had meer nodig. Jong talent dat nog niet ontdekt was door de grote clubs, ervaren rotten die nog iets te bewijzen hadden. Elk profiel dat ik vond, bracht een nieuwe golf van hoop en motivatie. Nadat ik een groep had samengesteld die leek te passen bij mijn visie, begon het echte werk: onderhandelen. Contracten, salarissen, bonussen—alles moest kloppen. En alsof dat nog niet genoeg was, moesten ook de persoonlijke eisen van de spelers en hun zaakwaarnemers worden ingecalculeerd. De onderhandelingen waren een ballet van geven en nemen, waarbij ik mezelf soms voelde als een schimmige makelaar, balancerend op de dunne lijn tussen belofte en werkelijkheid. Mijn mailbox explodeerde met vragen, tegenvoorstellen en contractuele details. Ik was een meester in het jongleren geworden, elke dag weer bezig om de puzzelstukken op hun plek te krijgen. De telefoongesprekken verliepen in een mengelmoes van Engels, Turks en gebarentaal, terwijl ik probeerde om elke deal door te drukken. Soms voelde het alsof ik meer tijd besteedde aan praten dan aan daadwerkelijk trainen, maar het moest. De droom van 24 Erzincanspor, die moest ik waarmaken. Na een week van mailen, onderhandelen en marchanderen was het me gelukt om een selectie samen te stellen. Het was een huzarenstukje geweest, een werkje dat net zoveel diplomatie als brutaliteit vergde. Colin en Aykut hadden me geholpen de slechtste appels uit de mand te verwijderen en die mannen had ik, met een flinke dosis geluk en geslijm, kunnen slijten aan andere clubs. Sommige deals leken bijna verdacht soepel te verlopen, alsof de ontvangende clubs de belabberde kwaliteit van de spelers niet eens doorhadden. Maar daar stonden ze dan, mijn nieuwe troepen. Veertien kersverse gezichten die neerstreken in Erzincan als landverhuizers op zoek naar een nieuw leven. Het voelde als een wonder dat ik ze allemaal hier had gekregen, net op tijd, want onze oefencampagne stond op het punt van beginnen. Het waren dagen van chaos geweest, mijn inbox een warboel van aanbiedingen, tegenvoorstellen en onderhandelingen die tot diep in de nacht doorgingen. Elke deal had gevoeld als een veldslag, elk contract een verovering. En nu, nu was het tijd om te zien of al die moeite ook daadwerkelijk iets had opgeleverd. In deze mallemolen van onderhandelingen, administratieve rompslomp en eindeloze avonden achter het scherm, bleef ik lachen. Altijd blijven lachen, zelfs als de lach meer leek op een grimas van pure uitputting. Dit was mijn missie, mijn nieuwe leven. En ik was vastbesloten om te slagen, tegen alle verwachtingen in. Reacties en dergelijke.

Qua loting was eigenlijk enkel Feyenoord een relatief makkelijke horde; onder leiding van Jagoba Arrasate is Nice uitgegroeid tot de vaste nummer twee van Frankrijk. In 2028/2029 wonnen ze zelfs de Champions League. De uitwedstrijd in Nice waar ik de competitiefase mee opende is de meest kansloze nederlaag die ik de afgelopen jaren geleden heb. Echt een stugge ploeg dus. Des te lekkerder dat het in de knock-outfase verrassend makkelijk ging. Het niveau vind ik lastig om in te schatten. Sinds we in de CL uitkomen zijn we gestrand in de kwartfinale, achtste finale, halve finale en nu dus de finale. Hierbij heb ik wel ieder jaar het idee dat we echt aan het stunten zijn. Mijn ploeg bestaat immers vooral uit jeugdig (top)talent en niet uit de echte vedettes waar de absolute top haar teams mee vult. Je zou het - en dat zeg ik natuurlijk niet graag - een beetje kunnen vergelijken met het Ajax van 2018/2019 qua verhoudingen. Ik vind het jammer dat je vanuit de CL niet meer af kan vloeien naar de EL, want ik denk dat we die zeker zouden kunnen winnen met de huidige selectie. Het Zweedse voetbal zit sowieso wel in de lift, we zijn qua coëfficiënten Duitsland zelfs voorbij, maar qua reputatie gaat het traag. Heel traag. Ik denk dat we de CL kunnen pakken wanneer het echt meezit, maar voordat we een vanzelfsprekende kanshebber zijn zullen we nog wel enkele jaren door moeten spelen, vrees ik. Ik heb geen idee of ik dat geduld ga hebben overigens. De competitie in Zweden is dusdanig eenrichtingsverkeer geworden dat alles om de CL draait. Hoe dan ook, moedig voorwaarts!

Knap bezig hoor. Winnen van Liverpool is zeker lekker ook voor de sfeer

Ondanks wat puntverlies her en der toch een zeer goed seizoen gedraaid

Kenner

Gave keuze

Succes. Mooie keuze!

Succes!

#Update 42: Eindfase seizoen 2029/2030. De laatste vier maanden van het seizoen vat ik samen in één update. Het zal jullie namelijk niet verbazen dat ik wederom de dubbel binnen heb gehaald. Na het behalen van de titel ben ik overigens vooral met jonge spelers gaan spelen en heb ik lekker de instant result knop gebruikt. Dat is wel te zien aan de resultaten. Toch worden we eenvoudig kampioen met 18 punten verschil. Het mag wat mij betreft wel spannender worden komende jaren. Als gezegd was de beker winnen ook niet moeilijk. De finale gaat over twee wedstrijden en is daardoor misschien wel nóg meer een zekerheidje dan normaal. Dan de Champions League: we spelen de tussenronde tegen Shaktar Donetsk. Uit waren we beter, komen we twee keer op voorsprong maar scoorde Shaktar in de blessuretijd een penalty: 2-2. Toch gingen we met een goed gevoel de tweede wedstrijd in. Dat bleek meer dan terecht. We wonnen eenvoudig met 3-0 en zo plaatsen we ons voor de volgende ronde: Daarin direct een tegenstander van formaat. Wat heet. We spelen tegen Manchester City. Ik besluit daarom maar wat meer terug getrokken te spelen. In de thuiswedstrijd gaat het eigenlijk heel goed en spelen we verrassend gelijk: 0-0. Dan denk je: laten we in de uitwedstrijdd hetzelfde doen. Na dik een half uur staan we 2-0 achter. Dan maar vol op de aanval. Ik vreesde er totaal vanaf te gaan, maar niets was minder waar. Via goals van Yuri Alberto en Jedlicka komen we terug tot 2-2. Dat is ook de eindstand. We gaan verlengen en houden knap stand. Dat betekent dat penalties de beslissing moeten brengen. Alle strafschoppen worden geweldig genomen. Behalve de laatste: uitgerekend specialist Yuri Alberto mist. We liggen eruit, maar wel met opgeheven hoofd: We hebben een redelijke intake met twee redelijk grote talenten. Vivibald Bibic kan een prima spits worden en Zankario Colak heeft alles om een goede linksback te worden, behalve zijn instelling. Die moeten we nog flink kneden dus. Twee aankopen van afgelopen periode waren nog niet goed voorgesteld, maar verdienen zeker aandacht. Darko Saric was een aankoop voor de breedte maar speelt zich nu al in de basis en doet het erg goed. Ik vind dit een heel fijne speler voor de toekomst. Heeft inmiddels al zijn debuut gemaakt voor Kroatië: Ook spits Marko Mezga is voor de breedte gehaald, maar is dusdanig goed dat hij komend seizoen met Briski mag bepalen wie eerste spits gaat worden. Is groot en sterk en toch redelijk snel en behendig. Ik verwacht veel van hem. Coëfficiëntenpolonaise. Afgelopen seizoen ging het al erg goed met Kroatië. Dankzij onze halve finale maakten we een grote sprong. Een jaar later is het nog beter. We klimmen zelfs naar plaats 10! Omdat ook Dinamo een prima Europees seizoen kende halen we al twee jaar op rij behoorlijk wat punten. Dinamo slaagde er in met veel overwinningen de halve finale van de Conference League te bereiken. Erg knap dus. Typisch ook dat ze verloren van mijn oude team: Wat hebben we de afgelopen twee jaar toch bizar veel punten gehaald: Nu komen er natuurlijk een aantal teams bij dus we zijn zeer benieuwd hoe dat zich gaat ontwikkelen. Ahmet Rendic werd uitgeroepen tot Speler van het Jaar in Kroatië. Niet slecht voor een mannetje van net 17. Zo hebben we weer een prima seizoen achter de rug, met een verlies tegen City dat zelfs gewoon de andere kant op had kunnen vallen. Nu komt er weer een transferperiode aan. Er gaan weer een aantal spelers vertrekken, waarvan een groot deel binnen Kroatië. Zo krijgen we het niveau wel meer omhoog. Voor de komende periode staan er in elk geval twee wensen op het verlanglijst: een betere keeper en een ervaren topper voor een centrale positie. Een grote meevaller is dat alle overige landen van het voormalig Joegoslavië vanaf nu deel uitmaken van de EU en daardoor geen "buiten EU"-status meer hebben. Dat maakt onze vijver een stuk groter. Dit is overigens de laatste update met de profielfoto van Yuri Alberto. Hij is namelijk voorbij gestreefd door Briski en gaat in de zomer vertrekken! We kijken alweer met veel goede zin uit naar komend seizoen, waar we slechts één ronde kwalificatie hoeven te spelen. Heerlijk!

Altijd balen als je niet kan doorstoten ondanks dat je evenveel punten behaald als een ploeg die wel doorstoot!

Derde kit van Inter Miami, gebaseerd op de Miami Dolphins. Wat vinden we?

https://store.steampowered.com/app/1486630/Intravenous/ Gratis spelletje op Steam.

Lol!

Beto - €69.000.000 - Al Nassr (KSA) Stuart McKinstry - Transfervrij - Queen's Park Marc Guéhi - €53.000.000 - Crystal Palace Badredine Bouanani - €18.000.000 - OGC Nice Marcus Edwards - €24.000.000 - Sporting CP Maurits Kjærgaard - €18.000.000 - Red Bull Salzburg Na een zeer sterk seizoen is het jammer om naast Europees voetbal te grijpen. Newcastle United greep inderdaad de UEFA Europa League en gaat daarom de UEFA Champions League in dit seizoen. @delichris @Marius @Djurovski @ElMarcos @Boyzone @Glenn08 @keano77 @KayDeManaager @'Jochem @Svenpunt Wil jij een tag of juist niet? Laat het weten!

@delichris @Marius @Djurovski @ElMarcos @Boyzone @Glenn08 @keano77 @KayDeManaager @'Jochem Wil jij een tag of juist niet? Laat het weten!

Zo, ik schrok even:

Holy moly jongens.. Tegen Argentinië ook nog drie afgekeurde goals helaas. Nu tegen Bulgarije, daarna winnaar van Egypte - Spanje. Haha, Egypte wint na penalties en een vroege Spaanse rode kaart. EDIT: Oh, ik kom zelf 2-1 achter. (Leuk om live te volgen hè jongens?)