[FM24] Never gonna give you up - Neva Gönäletyoudäün

[neva]

 

Never gonna run around.. O wacht. Dat wel.

 

Neva Gönäletyoudäün. Ja, een bijzondere naam. Laat me mezelf even voorstellen. Ik ben een Albanese Nederlander, volgens mijn paspoorten. Geboren in Pukë (echt om te kotsen) en op jonge leeftijd geëmigreerd naar Nederland, waar ik ben opgegroeid onder de rook van Rotterdam. Tussendoor gewoond in Duitsland en Kroatië. Gewerkt op Bali, in Kaapstad en op Antigua. Een echte wereldreiziger.

 

Geen doorsnee Albanees, maar ik voel me ook niet echt Nederlands. Ik ben als een soort kameleon, ik pas mezelf aan om op te gaan in de omgeving. Ik heb dan ook geen vaste baan, maar ik heb wel een droom en die ga ik achterna. Ik wil namelijk heel graag een voetbaltrainer worden. En niet zomaar een voetbaltrainer, maar de allerbeste allertijden. En dan nog wat zaken presteren die ik voor mezelf ga houden al die tijd en dan, als alles hopelijk heel erg meezit, met m’n pensioen kan roepen “dat hadden jullie niet in de gaten hè?!”. Oké, jullie mogen het natuurlijk wel weten, maar niet doorvertellen, oké?

 

Hoe ik dat wil doen? Ik heb mezelf drie doelen gesteld, naast dat ik de beste ter wereld wil worden. Ten eerste wil ik op ieder continent, behalve Oceanië want dat stelt niks voor op voetbalgebied, de Champions League winnen. Dat is al heel wat. Dan kan ik mezelf vast wel de beste trainer allertijden noemen. Daarnaast wil ik twee doelen behalen die mensen misschien wel helemaal niet doorhebben, mits dit geleidelijk gaat. Ik wil namelijk van iedere letter uit het alfabet een allitererende speler in mijn team hebben gehad. Dus van Aaron Achterberg tot Zeljko Zonkovic. En ik wil van iedere erkende nationaliteit een speler in mijn teams hebben gehad. Niet zomaar hoor, nee, voor beide doelen geldt dat de desbetreffende speler wel minimaal twintig duels gespeeld moet hebben voor één van mijn teams. Wat een gekkigheid!

 

 

Ik ben ook wel een beetje gek van mezelf hoor. Ik neem het leven niet zo serieus, wat misschien ook maar goed is als je weet wat ik weet en hebt meegemaakt wat mijn familie heeft meegemaakt. Inmiddels wil ik daar niet teveel aan terugdenken en dat is ook niet nodig. Ik ben 27 jaar jong en heb een keivette spaarrekening. Dat is pas relaxed. Vandaar dat ik ook mijn droom na kan gaan jagen. Hoe ik rijk werd? Een klein start-up-bedrijfje, gespecialiseerd in remote workspaces, dat werd overgenomen door een grote multinational voor een heel geil bedrag. Geen miljarden, maar wel een bedrag met netto zeven nullen. Meer hoeven jullie niet te weten.

 

Hoe je voetbaltrainer wordt? Dat is ook mijn geheimpje. Maar met een zak centen en een hoop motivatie kan je toch wel ergens komen. Uiteraard is het niet zo dat ik zelf een voetbalclub kan kópen, hallo, zo rijk ben ik nu ook weer niet. Dan zou ik mezelf wel laten verwennen op een strand in de Bahama’s met een stapel cocktails en met m’n fallus in mijn hand. Maar hé, ik heb voldoende middelen om een tijdlang te kunnen proberen mijn droom na te jagen.

 

De focus ligt nu op de Aziatische of Afrikaanse competities, dat lijkt me een fraai startpunt. Daarom zit ik inmiddels met m’n dikke derrière op de Malediven. Geen cocktails. Geen knappe dames die me helpen ontstressen. M’n handen op mijn laptopje. Dus gewoon mijn laptop en ik. Ik gooi er een stel sollicitaties uit, compleet voorzien van hele analyses over de sterktes en zwaktes en hoe ik voorzie om de boel aan te pakken. Een hoop gebakken lucht eigenlijk, maar misschien trapt iemand er in. Er gaat elke dag een vlucht vanaf hier weg en dat zit nooit vol, dus als het moet ben ik zo in andere delen van Afrikazië.

 

Mooie intro hè? Oogjes dicht, pootjes omhoog en laptopje dicht. Ik voel de zon stralen op mijn gezicht en de frisse lucht van de helderblauwe zee betreedt mijn neusvleugels en gaan en route naar de hersenen. Ik ben heel relaxed nu en wacht gewoon af op wat er komen gaat..

 

Citaat

Eigenlijk mijn eerste poging tot een echte novelle. Ik heb ooit de X-FM gehad, waar ik toen wat experimenten deed rond Clint Leemans en Pol Llonch onder anderen. Voor nu gaat het om m'n grote carrière. Ik was eerder m'n Journeyman al gestart, maar na een seizoen of 6 kwam de full release en kon ik de game niet meer openen. Balen! Ik had al een Afrikaanse Champions League gewonnen.. Daarom start ik nu lekker in Japan, in plaats van wéér bij Milford. En ik ga er over schrijven. Luchtig. Gewoon vooral om het voor mezelf leuk te houden. En hopelijk ook voor jullie. De manier van updaten zal misschien hier en daar wat variëren, net als de tijdspanne die besproken wordt. Het kan zijn dat ik de ene keer slechts drie dagen bespreek en de volgende keer bijna drie maanden besla in een update die net zo lang is. Veel tekst. Weinig screens. Maar dat kan altijd op aanvraag. Reden dat ik het uit mezelf niet zo snel doe; ik heb geen binding met deze spelers. Ik ken ze niet. En het is een Journeyman, dus ik wil ook niet te lang bij één team blijven. 

Naast de Journeyman Challenge hoop ik in deze game ook de Pentagon Challenge, Alliteratie Challenge en Poképlayerchallenge af te ronden. En misschien nog wel meer naar mate de game vordert. 

O ja, die banner is niet fantastisch, dat weet ik  

 

[19CH98]

Leuk dat je ook een novelle begint, veel plezier en succes!

[De Raam]

Lekker begin, zeg! Zet mij maar bij de tags..

[MNie]

Succes!!

[Titan]

Hehe, de prijs voor beste alter ego is al bekend. Veel succes! Dat het geen Neva Endynstöri mag worden.

[DGremlin]

Stevige uitdagingen die je aangaat. Veel succes.

[KayDeManaager]

Neva gonna give U up, dus graag een tag   

[ElMarcos]

Ik ga deze in ieder geval volgen! Leuke start van je novelle! 

[Marius]

Die novelle over Clint Leemans kan ik me nog levendig herinneren ... dat schept dus wel verwachtingen! Zeker met de ambities die je hier ook nog eens neerzet. Ik ben benieuwd! Succes alvast!

[neva]

 

Dinsdag 8 augustus – een bijzondere dag

 

Jemig. Ik ben het wel gewend om veel te reizen, maar twee sollicitatiegesprekken op één dag, beiden in een ander werelddeel? Ik moest flink wat investeren om dit voor elkaar te krijgen, maar dat vond ik belangrijk. Ik wilde niet verzetten, want hoe kan je het als werkloze ongediplomeerde wannabe manager nou druk hebben? Ja niet hè.

Dus zo zat ik ’s ochtends 08:00 lokale tijd in Milford, tussen eSwatini en Lesotho in Zuid-Afrika en ’s avonds laat schoof ik aan in Takamatsu, dat weer tussen Osaka en Hiroshima in ligt, in Japan. Milford FC en Kawatamara Sanuki zijn de bestemmingen, om precies te zijn. Twee voetbalclubs zonder ambitie, want ze durven het aan om het gesprek aan te gaan met een onervaren, ongediplomeerde wannabe voetbaltrainer. Een duik in het diepe, voor zowel de voetbalclubs als voor mij natuurlijk. Dus ik moet het wel heel serieus nemen.

 

De gesprekken gingen best goed. Beide partijen hadden wat vragen over het boekwerk dat ik had ingeleverd en hoe ik de selectie voor me zag, wat voor budget ik nodig had en waarom ik in hemelsnaam op zoveel banen tegelijk solliciteerde. Ik vroeg me vooral af hoe ze dat wisten, maar goed, dat mocht de pret niet drukken. Zonder al te veel verwachtingen ging ik weer verder, maar in plaats van terug naar de Malediven te trekken had ik het idee om toch maar in Japan te blijven, waardoor ik een aantal nachten doorbracht in het JR Hotel Clement, dat vlakbij de grote pier ligt in Takamatsu.

 

 

Na drie dagen krijg ik een verlossend telefoontje. Ze willen me hebben! Al ging dat wel om Milford FC, een promovendus op het tweede niveau van Zuid-Afrika die als doelstelling hebben om niet hopeloos te degraderen dit jaar. Klinkt dat veelbelovend? Ik vraag of ze het toch nog even uit kunnen stellen en daar gaan ze mee akkoord, hoe wanhopig moeten ze daar zijn?! Ik geef Katastrofu, nee, Kwatamare Sanuki, excuus, een week om mij te bellen. Zij zitten al middenin een competitie en staan 14^e van de 20. Dat zou toch wel een stuk beter zijn, ook al is dat op het derde niveau.

 

Na nog eens drie dagen komt er ook een belletje vanuit Takamatsu, dus voor mij een lokaal gesprek. De keuze om hier te blijven was een prima keuze en na korte onderhandelingen en een voorstelronde kan mijn droom echt gaan beginnen. In principe ben ik de komende zestien maanden (van augustus tot volgend jaar december) voetbaltrainer. Kicken!

 

 

Ik had de laatste zes dagen natuurlijk al gebruikt om trainingen te bezoeken en de selectie te analyseren, wat ik voorheen al op basis van data had gedaan. Nu kon ik ze in het echt zien en ik had al het idee dat ik ze helemaal kende. Dat is natuurlijk gekkigheid en mij kennen ze al helemaal niet, maar hé, details.

Wat betreft de selectie: veel spelers, weinig vleugelspelers, dus wat ik momenteel heel fijn vindt om te zien (3-6-1/5-4-1 met echte wingbacks) zal het uitgangspunt gaan worden. Daarnaast had ik op allesbehalve sportieve basis al besloten dat ik Takuya Takahashi en Hayato Hasegawa zeker twintig duels de kans wil geven om zich te tonen. Daarnaast verwacht ik dat Himan Morimoto mijn spits wordt, al dan niet twintig keer als invaller, aangezien hij ook over de Congolese (DR Congo) nationaliteit beschikt.

 

 

Over zes dagen is het grote debuut, thuis tegen Imabari. De koploper. Bring it on.

 

--------------------

@19CH98 @De Raam @MNie @Titan @DGremlin @KayDeManaager @ElMarcos @Marius @Fantasy @Svenpunt @Satioz @Tim Windt @rich ruzzian @FlyD @keano77

 

Allereerst; allen heel erg bedankt voor jullie reacties en likes. Ik ben overweldigd door het aantal reacties.

Wat betreft de uitdaging; die is fors, maar daar hou ik wel van. Normaal gesproken moet Pentagon/Journeyman niet zo'n probleem zijn, het is vooral een kwestie van het leuk genoeg houden om het lang vol te houden en daar zijn de andere twee uitdagingen voor. Laten we inderdaad hopen dat het geen Neva Endynstöri gaat worden  

Voor nu heb ik iedereen die gereageerd heeft (al dan niet met een like) in de taglijst gezet. Als je hier uit wil, laat het dan vooral even weten, dan regel ik dat weer.

[De Raam]

Japan, leuk! Ik weet helemaal niets van het voetbal daar dus wellicht valt er nog wat te leren hier.

[Marius]

Japan is meer dan een interesse plek om je avontuur te starten! Erg benieuwd hoe het hier gaat verlopen.

[Titan]

Klinkt als een brommermerk, dus dan zal het wel goed zijn. Volle kracht vooruit!

[Tim Windt]

Leuk om in Japan aan de slag te gaan!

[Bogatyr]

Succes in Japan! 

[KayDeManaager]

Gelijk tegen Ralf Seuntjens (Imabari), dat is ook al wat ik verder weet over de Japanse J-League nr 3?? 

[DGremlin]

Veel succes in Japan!

[MNie]

Mooie plek om van start te gaan natuurlijk, zeker nu de database standaard in FM zit, succes!

[19CH98]

Japan is een mooie start lijkt mij, ben zeer benieuwd hoe snel je het op de rit kan krijgen. Normaal gesproken is er dit seizoen niets meer mogelijk dan handhaving maar ik laat mij graag verrassen. 

[Badmuts]

Is dat de halfbroer van Neva Gönärunäräünd?

 

Volgertje!

[Djurovski]

Deze gaan we volgen je haalt je heel wat op de hals. Veel succes in het land van de rijzende zon

[ElMarcos]

Leuke update weer zeg! Heel veel succes in Japan!

[neva]

Spoiler

19CH98 @De Raam @MNie @Titan @DGremlin @KayDeManaager @ElMarcos @Marius @Fantasy @Svenpunt @Satioz @Tim Windt @rich ruzzian @FlyD @keano77 @Djurovski @Badmuts @Bogatyr @bigtukker @Sliepy

 

Wederom bedankt voor alle reacties! Handhaven is sowieso een vereiste, anders volgt er hier geen tweede seizoen. Daarnaast is Neva ambitieus, dus wie weet zit er wel een mooie eindklassering in. En @Badmuts; als je heel veel muziek luistert hoor je misschien nog wel meer verre verwanten van Neva Gönäletyoudäün!

 

 

 

 

 

Op naar een droomdebuut

 

De eerste dagen gaan als een trein. Japanners zijn heel vriendelijk, maar ook gedisciplineerd. Eigenlijk fantastisch volk om mee te werken, al is het buiten het werk om wel een beetje saai. Het scheelt dat ik altijd wel goed alleen kan zijn, dus echt veel zorgen maak ik me er niet over. Daarnaast heb ik voorlopig nog genoeg te doen, want naast de trainingen en de kennismakingrondes door de hele organisatie heen moet er ook nog een formatie worden geformeerd. Op basis van de selectie en op basis van wat ik de eerste dagen heb gezien, heb ik een idee. Ik heb het uitgewerkt op mijn nieuwe Japanse telefoon:

 

 

Dat de eerste wedstrijd tegen de koploper is, is natuurlijk fantastisch. Zeker omdat het thuis is. Een thuiswedstrijd tegen de nummer 1 zal ongetwijfeld goed bezocht worden en daarnaast staat er geen druk op, omdat iedereen een nederlaag verwacht. Oké, het moet geen 0-5 worden, maar verder kan je weinig fout doen zo bij je debuut.

 

Ik ben ook erg benieuwd hoe veel mensen er in het stadion zitten, al snap ik heus wel dat je in de derde divisie van Japan het niet helemaal vol krijgt. Het stadion kent namelijk een capaciteit van ruim dertigduizend… Overigens trainen we haast nooit in het stadion. Om redenen die mij niet duidelijk zijn staat ons stadion in Marugame, een voorstad van Takamatsu en zo’n dertig kilometer van het centrum van de thuisstad af.  Tijdens het vorige thuisduel van de ploeg, lees ik op internet, zaten er bijna achttienhonderd fans. Tegenvaller.

 

Wat leuk is aan de eerste tegenstander is dat Ralf Seuntjens er onder contract staat. Sterker nog, tijdens de 2-1 uitnederlaag die de ploeg eerder dit jaar leed, scoorde Seuntjens nog. Al schijnt hij nu op de transferlijst te staan en met de reserves mee te trainen, blijkbaar zijn de IJsselmeervogels voor hem in de markt.

 

Het was trouwens sowieso hectisch hoor, die hele voorbereiding. Er was namelijk ook nog sprake van het einde van de transferperiode. Niet dat we wat besteden hadden, maar ik had graag nog wat verkocht. Helaas zou ik niet weten wie, dus we blijven bij de situatie zoals deze was. Die toont weinig ruimte voor versterkingen, maar lijkt ons ook niet in de problemen te brengen.

 

 

Op de wedstrijddag zelf ben ik gezond gespannen. We hebben een tactisch plan uitgewerkt dat onze basis moet worden voor alles wat we dit seizoen gaan doen. Ik pas me wel eens aan uiteraard, aan de tegenstanders, maar ik wil eerst een eigen speelstijl ontwikkelen waar de spelers zich comfortabel bij voelen. En ja, op de training zag het er goed uit, maar hoe gaat dat dan als je tegen de koploper aantreedt?

 

Ken je die momenten dat je droomt en jezelf helemaal gelukkig waant en dan ineens wakker wordt? Die teleurstelling die dan overheerst, terwijl er niets gebeurd is, behalve dat je bent gaan slapen? Zo’n droommoment had ik nu ook. Dat ik voetbaltrainer ben bij een onbeduidend Japans clubje en bij m’n debuut tegen de koploper al na 56 seconden op voorsprong kom.

 

Alleen word ik helemaal niet wakker. Ik ben namelijk al wakker. Sterker nog, we zetten een dijk van een wedstrijd neer. Even is daar die teleurstelling als het 1-1wordt in de 17^e minuut, maar als we op slag van rust al onze vierde treffer maken kom ik bijna klaar van de euforie. Het is echt ongelooflijk en ik ga in de rust al bijna op de schouders van de spelers. Na negentig minuten zijn de cijfers schokkend: 7-2. En daar was niets geflatteerd aan.

 

Met tranen in mijn ogen ontvangen we de staande ovatie van de ruim tweeduizend toeschouwers. Dat echoot wel lekker zo in zo’n grote bak, maar goed, dat doet absoluut niets af aan deze fantastische ervaring. Mijn droom is begonnen. Ik ben voetbaltrainer.

 

 

En een verdomd goede ook.

 

[Marius]

Van een veel beter debuut kan je inderdaad niet dromen. Kwestie van nu niet te gaan zweven. Maar dat zal voor de spelers zeker ook van toepassing zijn.

[19CH98]

Een heerlijk begin, goed gedaan! Daarnaast ook een leuke schrijfstijl dus ook daarvoor complimenten!