[IDS '25] [FM24] Op weg naar de top

[Djurovski]

Is er al een Welcome to Beira-Mar docu op komst? Promotie kan bijna niet meer misgaan. En die beker finale is wel een gevaarlijke. Ploeg die het zwaar heeft maar juist zo'n finale kan dan wel een opsteker zijn in een klote seizoen. Ik ben er niet geheel gerust op

[delichris]

Je hebt zeker kans tegen Boavista.

[Nom de Guerre]

Is "in petto" codetaal voor grote jetsers, die ze dadelijk tevoorschijn haalt?  Succes in die bekerfinale, amigo.

[timpy00]

Weer even twee updates bijgelezen. Promotiepoule erg lekker natuurlijk. Zeer benieuwd naar die bekerfinale, dat moet het sprookje van dit seizoen echt afmaken.

[Marius]

 

- 19. De bekerfinale, deel I -
 

Zondag 26 mei. De dag van de bekerfinale. Een dag voor de geschiedenisboeken. De finale zou plaats hebben in het Estadio Nacional de Jamor, gelegen in één van de buitenwijken van Lissabon. Een vergane glorie, want ondanks dat het stadion in het verleden vaak genoeg dienst heeft gedaan als gastheer voor de nationale ploeg, heeft het al betere tijden gekend. Maar dat zouden de fans van beide ploegen zich niet aan het hart laten komen. Er was plaats voor 37.000 mensen. Helemaal vollopen zou het echter niet. Elke ploeg had zo'n 15.500 kaartjes aan de man weten te brengen.

Voor ons als vierdeklasser was dat natuurlijk een enorm aantal. Gezien hoe de wedstrijd echter leefde onder de inwoners van Aveiro was het geen verrassing. Alles en iedereen die ook maar een beetje sympathie had voor de club zou mee de verplaatsing naar Lissabon maken. Een ganse kolonne aan bussen werd ingelegd om de trip te maken. Het was nochtans een pittige trip van meer dan 3u doordat er meer dan 250km diende overbrugd te worden. Heel wat supporters hadden dan ook besloten om de trein te nemen.

 

Zelf waren we al een dag eerder afgereisd. Op de vooravond van de finale hadden we zelfs al een keertje getraind in het stadion. Het werd geen intensieve training meer maar het was vooral een moment om de spieren wat op te warmen en los te gooien. Onder het oog van de camera's en enkele kijklustigen liet ik ook het inoefenen van stilstaande fases achterwege. Daar hadden we al een week lang genoeg op geoefend na de beelden van onze tegenstander geanalyseerd te hebben. Mijn ervaring op dit niveau was dan wel beperkt, maar met mijn logisch verstand was nog steeds niets mis.
 

De sfeer onder de jongens was meer dan prima. Enkele jongens hadden onderling afgesproken om hun haar te kleuren. Anderen hadden weddenschappen afgesloten om een tattoo te laten zetten indien we de match zouden winnen. Er werd dus genoeg gegrapt en gegrold, maar tegelijkertijd was er ook voldoende focus aanwezig. De ervaren jongens klopten in handen en gebruikten een luide stem om iedereen scherp en geconcentreerd te houden. Maar eigenlijk besefte iedereen goed genoeg wat er op het spel stond. Negentig minuten was alles wat er tussen hen stond en de mogelijkheid om levende legendes te worden.
 

 

Tijdens de opwarming schalden opzwepende songs uit de boxen en zetten de supportersgroepen van beide clubs al duchtig hun keel open. Het ene deel van het stadion was geelzwart gekleurd, het andere witzwart. Het zorgde voor een kleurenspel in het stadion waar menig fan een vlag had meegebracht en wild stond mee te zwaaien. Ik keek toe vanaf de zijlijn en moet toegeven dat ik best onder de indruk was. De jongens stonden op te warmen op het veld en ik vroeg me af hoe zij zich hierbij voelden. Zij stonden straks aan de aftrap en alle ogen zouden op hen gericht zijn.
 

Dat gevoel probeerde ik naar te vertalen en over te brengen tijdens de laatste minuten voor de aftrap in de kleedkamer. 'I have been watching you guys during the warm-up. I have tried to imagine myself being you on the field. Surrounded by these thousands of people. People that look up to you and that will still remember your name and face in 30 years. Because that's what they will do. It has been a unique achievement to reach this final. And whatever the result will be, you will become legends after this game. Go out and try to give all you've got inside you. And you might be remembered as a legend that actually won the final too. Breath in, and take it all in you when you step on the field. Don't let the fans of the other side get to you. Let it be wasted energy and focus on what we have been training for. That's all I can ask of you.'
 

Onder luid gejoel betraden beide teams even later het veld. De zenuwen gierden ondertussen nog meer door mijn keel. En dat was bij sommige van onze jongens wellicht niet anders. De momenten tot de aftrap leken wel uren te duren. Niet verwonderlijk met een obligate foto en het nationale volkslied dat ook nog eens de revue moesten passeren. En dan zwijg ik nog over de plaatselijke miss die de aftrap kwam geven.
 

Maar dan klonk uiteindelijk toch het eerste fluitsignaal. De bal was rond. Anything could happen.

 

Reacties

Spoiler

@Djurovski Die docu is misschien nog wel een leuk ideetje  In de finale zijn we als vierdeklasser sowieso de grote underdog natuurlijk, wie de tegenstander ook had geweest.

 

@delichris Kansloos zijn we niet tegen dit soort tegenstander. Maar afgelopen seizoen speelden ze nog steeds drie divisies hoger dan ons natuurlijk.

 

@Nom de Guerre Thanks! Die jetsers zijn één optie, maar volgens mij heeft ze nog andere troeven  

 

@timpy00 Die play-offs gingen echt als vanzelf tot hiertoe. De bekerfinale bouwen we nog even op. Dat verdient deze wedstrijd wel  

 

Andere volgers @roeliho @ElMarcos @Copywriter @MNie @Krabby @jeffrey koole @De Raam

 

[Copywriter]

Mooie opbouw naar de aftrap. We gaan er vanuit dat het geen deceptie wordt. 

Neemt de trainer ook een tattoo? 

[Nom de Guerre]

De sfeer zit er lekker in, hopelijk volgt er ook een sportieve bekroning nu.

[delichris]

Wat een sfeer en nu die finale winnen.

[Djurovski]

De fans en de spelers en coach hebben er zin in. Hopelijk weten ze het over de streep over te trekken

[Marius]

 

- 20. De bekerfinale, deel II -
 

De eerste helft ging me in een waas voorbij. Het joelende publiek, de tierende uitsupporters, de TV camera's, het besef dat dit een finale was ... Het was alsof ik daar ter plekke voor de dug-out tot het besef kwam wat we nu exact gerealiseerd hadden. De omstandigheden maakten een diepe indruk op me en ik had tijd nodig om dat te verwerken. Hier en daar gaf ik wel wat flauwe instructies, maar ik moet toegeven dat het vooral de jongens zelf waren die het hoofd boven water hielden in de eerst helft.

Want dat deden ze wel degelijk. Meer zelfs. Eigenlijk waren we de bovenliggende ploeg. Al is dat niet helemaal af te lezen van de heatmap. Veel middenveldspel. Geen uitgespeelde kansen. Een paar schoten langs beide kanten, maar amper op doel gericht. Wel een dwarrelende bal van Boavista die de paal wist te raken. Meer was het niet. En toch voelde je aan alles dat wij, als grote underdog, de bovenhand hadden. Maar voetbal is niet altijd eerlijk. Niet altijd wint de beste ploeg. Niet altijd de beste ploeg komt altijd als eerste tot scoren. 

Daar lag dan ook mijn taak. Ervoor te zorgen dat voetbal vandaag wel zou zegevieren. Wat deze jongens aan het presteren waren, verdiende een beloning. En de enige faire beloning zou het in de lucht steken van die beker worden. 'Guys, you're making me proud. To be honest, I was deeply impressed by the circumstances. All the noise, all the yelling. It struck me by surprise. But you, you kept the head above the water. You survived. Even more, you made sure that everybody saw that we were the better team. I guarantee you that we have a decent shot at lifting that trophy after 90 minutes if we can continue this way.'

Ik zag de verbeten blik bij de jongens die op adem probeerden te komen terwijl ze daar zaten in de kleedkamer. Ze zwegen. Ze keken me aan. Maar het vuur in hun ogen ging alleen maar meer oplichten. Ze waren op een missie. En ze waren niet zomaar van plan om op te geven. Deze kans kregen ze nooit van hun leven meer. Ze beseften maar al te goed dat ze er dan ook alles aan wilden doen om deze te grijpen.

Bij het ingaan van de tweede helft ging ik resoluut voor de dug-out staan. Ik zou me niet meer uit lood laten slaan en onze jongens gedurende de komende 45 minuten bijstaan op elke mogelijke manier. Met elke minuut die voorbij tikte, ging ik harder schreeuwen. De jongens leken mijn aanwezigheid ook te gaan voelen en hun vertrouwen leek ook met de minuut nog meer te gaan stijgen. Ze namen de wedstrijd nog meer in handen. 

Minuut 68. Een domme overtreding van één van de verdedigers van Boaviste in hun eigen zestien. De scheidsrechter floot. Ik hield mijn adem in. Samen met al die duizenden Beira-Mar supporters. En dan die beweging. Een gestrekte arm. Wijzend naar de strafschopstip. Hij wees hem toe! We kregen een penalty! Diogo Ribeiro twijfelde niet. Als kapitein zou hij zijn verantwoordelijkheid nemen. Hij ging de bal ophalen en legde hem resoluut neer. Terwijl de tegenstand hem probeerde te intimideren, liet hij zich geen moment afleiden. Met evenveel vertrouwen als dat hij de bal had neergelegd, trapte hij hem staalhard binnen. De doelman lag uitgeteld in de andere hoek.

Het stadion ontplofte. Van ongeloof bij de supporters van onze tegenstanders. Van totale blijdschap en geluk bij de onze. Ik keek in de tribunes achter mij en zag Mister Miranda met beide armen in de lucht. Tatiana ernaast sprong hevig in het rond. Op en rond onze bank vloog iedereen mekaar in de armen. Terwijl een muur van geluid nog niet eens was verdwenen, kreeg onze andere spits, Niang, de bal aangespeeld op ongeveer dertig meter van de goal. Hij besloot op wandel te gaan, hield een paar verdedigers op afstand en ondertussen ook aan de praat. Een kleine versnelling was genoeg om plots de zestien in te duiken. Hij bleef zelfs koel genoeg om op doel te schieten. En ook die bal verdween tegen de netten! In enkele luttele minuten waren we op een 2-0 voorsprong gekomen.

Het gejuich bleef van de tribunes rollen. Nog minder dan 20 minuten op de klok. Gingen we écht een sprookje schrijven? Een doemscenario kwam natuurlijk ook al bij mij op, maar deze tegenstander had nog te weinig laten zien vandaag om ons écht zorgen over te maken. We probeerden de wedstrijd volwassen uit te spelen. Tot minuut 89. Boavista vond met Ibrahima een vrije man aan de rand van de zestien. De hoek was scherp maar met de moed der wanhoop besloot hij toch op doel te trappen. Met een enig mooie krul verdween de bal in de rechter bovenhoek. 

Het werd stil. Langs één kant van het stadion toch. Langs de andere kant barstte het net los. Vertwijfeling langs onze kant. Vernieuwde moed langs de andere kant. Het contrast kon bijna niet groter zijn. De resterende minuten tikten in slow motion voorbij. Elke beweging, elke baltoets, elke controle leek wel een eeuwigheid te duren. 

Maar wat bleek? Het was enkel en alleen een eerredder. Meer niet. Tijdens de laatste minuten konden ze niet meer voor gevaar zorgen. Het laatste fluitsignaal klonk strak en scherp. We hadden het geflikt. Onze ganse bank stormde het terrein op, waar sommige jongens uitgeteld neervielen op het veld. De wereld viel van mijn schouders.

We hadden het geflikt.

 

Spoiler

 

Reacties

Spoiler

@Copywriter Een deceptie werd het allerminst! En misschien neemt de trainer nu ook wel een tattoo. Stiekem dan  

 

@Nom de Guerre De bekroning is weldegelijk gevolg!

 

@delichris De sfeer is wellicht nog beter nu we de beker nog gewonnen hebben ook  

 

@Djurovski We did it!

 

Andere volgers @roeliho @MNie @timpy00 @ElMarcos @Krabby @jeffrey koole

 

[ElMarcos]

Wat een ongekende prestatie om de bekerfinale te winnen zeg! Ongekend knap! Ook hulde voor hoe je het verhaal blijft schrijven. 

[Nom de Guerre]

Hoppa! Gefeliciteerd met de prijs en wat een fijne beschrijving.

[delichris]

Wat een stunt is dit zeg. Maar mag je nu ook Europa in?

[timpy00]

Wat een bizarre prestatie. Europees voetbal, een waar sprookje. Heel benieuwd naar komend seizoen.

[Marius]

 

- 21. Kampioenen -

 

De dagen na de bekeroverwinning gingen in sneltreinvaart voorbij. De hele stad stond op zijn kop. We werden als helden onthaald en gingen van het ene feestje naar het andere. We werden gehuldigd op het stadhuis en gaven meerdere keren een acte de présence. Eén keer liep een feestje ook volledig uit de hand bij mij thuis. Voor zover dat ik me er ook nog iets van kan herinneren dan. En wat ik er nog van weet, wil ik liefst van me afschudden. Zonder het mezelf of anderen moeilijk te maken. Dat dan ook weer wel.

Maar er diende nog voetbal gespeeld te worden ook natuurlijk. Hoe we amper een week later alsnog ietwat fit op het veld stonden, is me een raadsel. Getraind hadden we immers amper of niet. Sommige jongens waren volgens mij nog niet eens nuchter toen ze aan de aftrap verschenen voor de laatste wedstrijd in de eindronde. Onze tegenstanders vormden alvast een erehaag toen we zelf het veld betraden, maar ze lieten het ook niet na om ons na amper zeven minuten spelen al op achterstand te zetten. Ik hoef er wellicht geen tekening bij te maken als ik zeg dat er aan dat doelpunt ook behoorlijk wat geklungel vooraf ging? We leken dan ook lang op weg naar een nederlaag maar vijf minuten voor het verstrijken van de reguliere tijd besloten de bezoekers een bal veel te zwak terug te spelen op hun doelman. Diogo Riberio was er als de  kippen bij en schoot de gelijkmaker tegen de netten. Het leek bijna doorgestoken kaart, maar we bleven wel ongeslagen in de eindronde.

 

Spoiler

Zodoende mochten we het opnemen tegen het zogenaamde B-elftal van Maritimo, die de andere poule in de play-offs wisten te winnen met een 15 op 18. Gelukkig voor ons hadden we meer dan een week om ons voor te bereiden op die wedstrijd. De match zelf werd afgewerkt op neutraal terrein, maar we werden wel gesteund door 2.500 supporters. Heel veel maakte het allemaal niet meer uit maar toch waren we nog gebrand op een goede prestatie.

Dat uitte zich door de wedstrijd meteen in handen te nemen maar toch konden we niet voorkomen dat we tegen de gang van het spel in op achterstand kwamen. Na een dik halfuur belandde een uittrap van de doelman bij één van hun spitsen en die trapte de bal pardoes via de rug van één van onze centrale verdedigers in doel. Een afgeweken bal, maar die tellen ook natuurlijk.

De reactie liet niet lang op zich wachten want nog voor de pauze hingen de bordjes opnieuw in evenwicht. Vanop rechts infiltreerde Ivandro in het strafschopgebied en vond vervolgens zijn maatje van aan de overkant - Sérginho - die van dichtbij binnen trapte. 

Ook na rust bleven de kansen voor ons maar toch moesten we lang wachten op de beslissing. Pas elf minuten voor tijd kwam die er na een al even komisch doelpunt als datgene waar Maritimo mee op voorsprong gekomen was. Sérginho was de gelukkige die deze keer op doel mocht trappen. Via het hoofd van een Maritimo verdediger verdween het leer vervolgens in doel. Het voelde aan als een kleine revanche.
 

Spoiler

 

 

Een bijhorend feestje mocht niet ontbreken maar ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat ik er niet helemaal bij was met mijn hoofd. Die ene nacht na de bekeroverwinning spookte nog steeds door mijn hoofd. En dan vooral dat beeld van Cristina met haar indrukwekkend balkon bovenop me. Als ze met haar grote mond maar niets ging rondbazuinen, en vooral Tatiana ergens lucht van zou krijgen. En dan was er natuurlijk nog volgend seizoen. We speelden niet alleen een niveau hoger, we mochten - als derdeklasser - ook nog eens de Europa League in. Hoe gingen we dat in godsnaam bolwerken?

 

Spoiler

 

Reacties

Spoiler

@ElMarcos Thanks! Het is eigenlijk ongekende waanzin dat we als ploeg van ons niveau de beker hebben weten te winnen. Ik sta er zelf nog altijd van te kijken.

 

@Nom de Guerre Merci! Als kleine club leek het me wel fijn om dieper in te gaan op de beleving van zo'n uniek moment

 

@delichris Een stunt van jewelste inderdaad! En ja, we mogen Europa in. Meer zelfs, we stromen meteen in de groepsfase in. (al hebben we daar eigenlijk absoluut niets te zoeken  )

 

@timpy00 Zelf ben ik ook wel benieuwd. Maar toch ook wat bevreesd om hoe vaak we een pak slaag voor de broek gaan krijgen  

 

Andere volgers @roeliho @MNie @Copywriter @Djurovski @Krabby @jeffrey koole

 

[delichris]

Gefeliciteerd met deze titel en nu de klasse laten zien op een hoger niveau en ook nog eens Europa in.

[ElMarcos]

De titel is de bekroning op een geweldig seizoen zeg! 

[Gert]

Knappe prestaties dit seizoen. Die EL wedstrijden gaan je hopelijk een mooie financiële boost geven.

[Copywriter]

Mooi seizoen, nu de selectie upgraden voor een divisie hoger. 

[Marius]

 

- 22. Slapeloze nachten -
 

Een dag na de titelwinst was ik al opnieuw op de club aanwezig. Op aandringen van Mister Miranda natuurlijk. Vlak voor ik de avond voordien wou vertrekken op het feestje had hij mij immers nog aangeklampt met de dringende vraag om in de namiddag naar de club te komen om een aantal hoogst belangrijke zaken te bespreken. Zo gezegd, zo gedaan. Al van ver zag ik dat de deur van zijn kantoor open stond en dus ging ik er ook vanuit dat ik vrij kon binnen wandelen. Terwijl ik net wilde binnen stappen hoorde ik nog net het geluid van een rits die werd omhoog getrokken. De voorzitter stond met zijn rug naar me, sloeg een diepe zucht en terwijl ik vertwijfeld bleef staan in deuropening zag ik in mijn ooghoek plots hoe Tatiana zich met snelle passen uit de voeten probeerde te maken. Haar hoofd was rood aangelopen, maar dat draaide ze snel weg toen ik daar een glimp van probeerde op te vangen.

De Présidente liet ziet niet uit zijn lood slaan. 'Ah, you're finally there Santos. Take a seat. We have a few things to discuss. And take that look of your face. It's not like she's your propriety.' Ik wist er geen woord op uit te brengen. 'OK, Santos, listen. Let's talk business. You've done some great work over the past year. You already know how proud I am. But it doesn't stop here of course. If we go down next year, it wasn't worth a thing.'

'I agree' reageerde ik. 'We need to make sure we can stay up'. Daarop begon Mister Miranda toch wat te fronsen. 'Let's try to do a bit better than only stap up, shall we? I suggest we try to have another go at battling for promotion. And of course, we also have a European campaign coming up. And I don't want to leave the stadium with red cheeks too many times.'

M'n gezicht vertrok. 'With all respect, aren't those expectations a bit too high?' reageerde ik rechtuit. 'Shhh, Santos. Let's stay realistic. I don't expect that this comes out of nowhere. You can count on a salary budget of 154K next year. That's more than the double of this year. I suggest you spend it wisely. That's all. For now.' Ik wist niet goed of hij nu een bedankje verwacht maar ik hield het bij eenvoudig knikje.

Terwijl ik naar buiten liep, sprak hij me opnieuw aan. 'Santos. You don't have to do this alone of course. If you need the help of Tatiana over the coming weeks, you can count on her. I'm happy to let her free up some time for you.' Het zorgde ervoor dat ik helemaal verbouwereerd was.

Maar er moest natuurlijk ook voldaan worden aan de eisen van de voorzitter. We konden volgend seizoen rekenen op de bijna voltallige selectie die afgelopen jaar succes had geboekt. Bijna iedereen lag immers nog onder contract. Aangezien we dit jaar vrij eenvoudig door het vierde niveau waren gefietst, en ook nog eens een indrukwekkend bekerparcours hadden afgelegd, durfde ik er wel vanuit gaan dat onze betere spelers ook op het derde niveau een woordje konden meespreken. Maar we gingen ook Europa in, en ondanks dat we daar eigenlijk niets te zoeken hadden, moesten we wel over genoeg kwaliteit kunnen beschikken om een dubbel programma af te werken.

Het plan was dan ook eenvoudig. We hadden zo veel mogelijk extra spelers nodig die minstens even goed, en liefst beter waren, dan onze sterkste elf. Transferbudget was verwaarloosbaar, en dus dienden we te mikken op spelers die vrij beschikbaar waren. Ik ging meteen aan de slag en wilde nog voor het hervatten van de trainingen een aantal nieuwelingen aangetrokken hebben. Een netwerk had ik nog niet opgebouwd, en dus diende ik van 0 te starten.

Dagen- en nachtenlang bracht ik door achter mijn laptop en gsm. Het internet werd afgeschuimd, emails werden verstuurd en beantwoord, en telefoontjes allerhande werden gepleegd. De hulp van Tatiana kreeg ik. Overdag althans. Dat liep niet helemaal van harte. De sfeer tussen ons was kil. Onder nul zou ik durven stellen. In contrast met alles wat zich de maanden daarvoor tussen ons had opgebouwd. Ze deed wat ik vroeg. Dat wel. Maar van enige small talk was verder geen sprake. Al het werk en deze situatie bezorgden me meermaals slapeloze nachten.

Uiteindelijk besloot ik dan ook om Tatiana toch aan te spreken over wat er tussen haar en Mister Miranda speelde. Met elk woord dat ik uitsprak, zag ik meer en meer stoom uit haar oren komen. Toch waagde ik ook te refereren naar de 'special arrangement' waar ik een paar maanden geleden iets van had opgevangen. Toen ging het hek helemaal van de dam. Tatiana begon helemaal te briesen. 'Are you serious Santos? Are you suggesting that something sexual is going on between me and Afonso?' Het feit dat ze zowat de enige was op de ganse club die altijd over hem sprak met zijn voornaam pleitte niet in haar voordeel, maar nog voor ik kon reageren, stoomde ze weg. 'Fuck you Santos' hoorde ik haar nog van ver achterna roepen. 'I don't think so.' fluisterde ik bij mezelf.

Ondanks al het drama naast het veld was ik er wel in geslaagd om een aantal spelers die momenteel zonder club zaten voor een halve dag te laten afzakken naar ons oefenveld. Het was wat een raar zicht. Midden juni en de meeste spelers genoten momenteel van een dik verdiende vakantie, maar deze jongens waren behoorlijk wanhopig op zoek naar een nieuwe club om hun carrière nieuw leven in te blazen of nog wat te rekken. Ze hadden dan ook allemaal ingestemd met een test. Heel veel wijzer werd ik er niet van, maar zonder deftige scouting had ik ook niet veel anders om een beroep op te doen. 

Vier jongens kregen op dit moment een contract aangeboden. En gingen daar ook op in. Of ze het ook waard waren, zou later blijken. Maar een eerste deel van mijn werk zat er alvast op. Nu de situatie met Tatiana nog weten te ontmijnen. Dat wordt een ander paar mouwen.

 

Spoiler

 

Spoiler

 

Spoiler

 

Spoiler

 

Reacties

Spoiler

@delichris Bedankt! Over wat ons nationaal te wachten staat, maak ik me nog niet al te veel zorgen. Over dat Europees avontuur daarentegen.

 

@ElMarcos De titel lijkt wat ondergesneeuwd door de bekerwinst, maar is inderdaad een erg fijne bekroning.

 

@Gert Thanks! Hopelijk zorgen de Europese wedstrijden inderdaad voor een extra zakcentje. Het vertrouwen gaan ze geen deugd doen vrees ik.

 

@Copywriter Met een upgrade van de selectie zijn we dus al volop bezig. Maar er komt nog meer aan  

 

Andere volgers @roeliho @MNie @Nom de Guerre @timpy00 @Djurovski @Krabby @jeffrey koole

 

 

 

[timpy00]

Twee leuke stukjes om te lezen. Fijne schrijfstijl.

Benieuwd naar het vervolg met Tatiana. Waar rook is is vuur?

Fijn dat er weinig druk gelegd wordt qua verwachtingen in de competitie voor komend seizoen not.

Maar aan de andere kant na zo'n mooi seizoen acht ik je er toe in staat.

[Copywriter]

Twee sterspelers binnen was de 2e garnituur speler wel nodig als de huidige selectie blijft? 

Tatiana gauw aan de kant schuiven en de stoot van het feestje aan de haak slaan 

[Nom de Guerre]

The plot thickens...

[Marius]

 

- 23. Een mes in de rug -
 

Het was intens geweest. Het is ondertussen al een paar jaar geleden dat ik België halsoverkop achter me liet maar afgelopen jaar leek alles in de plooi te vallen. Voor het eerst kon ik stellen dat ik mezelf terug gelukkig voelde. Een kans als hoofdtrainer had daar veel mee te maken. Het sportieve succes dat daarmee gepaard ging deed me dan ook nog eens geloven in mezelf. En voor het eerst in jaren leek het alsof ik opnieuw gevoelens van verliefdheid kon ontwikkelen. Zelfs dat had een paar maanden nodig gehad om dat te beseffen. 

De vloer verdween dan ook zowat onder mijn voeten toen dat allemaal weer abrupt van me leek afgenomen te worden. Het begon met een telefoontje van de Présidente die me tijdens mijn vakantie wakker belde met de vraag om op de club langs te komen. En dat terwijl ik maar enkele dagen vrijaf had genomen. Dat het de voorzitter was die me persoonlijk opbelde, bezorgde me ook al een naar gevoel. Tatiana leek dus nog steeds niet in de mood om met me te praten.

Dit werd zo'n soort dag waarop je beter gewoon in je bed was blijven liggen. Dat voelde ik meteen aan alles eromheen. En mijn voorgevoel zat er zelden naast. Mister Miranda kennende was weigeren om naar de club af te zakken niet meteen een optie, en dus sloeg ik ook maar mijn ontbijt over om me naar het stadion te begeven. Ondanks dat het nog steeds behoorlijk vroeg in de ochtend was, voelde ik al dat dit een snikhete dag zou worden. Als rasechte Belg was ik er na al die jaren nog steeds niet aan gewend. De meeste dagen stond er hier richting de kust wel een briesje, maar dit was onmiskenbaar zo'n dag dat er geen ontsnappen was aan de hitte.

Dat hoefde allemaal niet zo erg te zijn, maar mijn lichaam reageerde door extra te transpireren op dit soort momenten en dat maakte meteen dat je jezelf nog slechter in je vel ging voelen. Alsof de stress door het telefoontje van de Présidente nog niet genoeg was. Terwijl ik door de hitte naar mijn wagen wandelde, voelde ik al dat een zweetkring zich zou beginnen vormen onder mijn oksel. Gelukkig had ik gekozen voor een wit hemd vandaag. 

Alsof de hitte nog niet genoeg was, bleek het vanochtend ook nog eens extra druk op de baan. Terwijl ik op andere dagen vlot naar de club kon rijden, stond ik nu meer stil dan wat anders. Het getoeter en het misbaren van andere bestuurders onderweg joegen mijn hartslag alleen maar meer de hoogte in. Om te zwijgen over de minuten die steeds meer wegtikten op de klok. Op tijd komen, was vandaag ook geen optie.

Volledig bezweet, met de zweetdruppels parelend op mijn voorhoofd kwam ik het kantoorcomplex binnen gelopen. Van ver hoorde ik al schaterlachen. In de verte zag ik dan ook drie schimmen staan. Terwijl ik dichterbij kwam, kon ik onmiskenbaar de silhouetten van Mister Miranda en Tatiana herkennen. Ze werden echter vergezeld door iemand die ik vanop een afstand niet meteen kon thuis brengen.

Terwijl ik dichterbij kwam, probeerden mijn gedachten enige herkenningspunten te detecteren. Het ging om een slank, sportief figuur die gekenmerkt werd door een uiterst opmerkelijk kapsel. Afgeschoren langs de zijkanten, met een opvallende hanekam in het midden van zijn hoofd. Het was iets wat je - ik althans - niet elke dag tegenkwam. Een scherpe en strakke kaaklijn. Ogen diep in de kas. Een snor, en een verzorgd ringbaardje. En toch. Het was alsof ik deze man al eerder had ontmoet.

 

'Santos!' hoorde ik de voorzitter al van ver roepen. 'You've finally made it! We already thought that we had to call the police to tell them that you went missing!' Tatiana reageerde met een bulderlach. 'Apologies Présidente' stamelde ik. 'I got stuck in traffic.' Ik voelde hoe een zweetdruppel van de zijkant van mijn voorhoofd een weg naar beneden zocht. 'Well, I wanted to introduce you to someone' pikte Mister Miranda in. 'Santos, please meet Mister Hamsik. He has just signed a two year agreement with our club.' De man in kwestie stak vervolgens zijn rechterhand uit. Aan zijn linkerzijde hing Miranda met haar twee handen ter hoogte van zijn schouder en zijn bovenarm. 

Ze leek al helemaal betoverd door hem. Haar ogen leken wel te flikkeren terwijl ze hem bewonderend aankeek. 'Nice to meet you Mister Santos' waren de eerste woorden uit de mond van de man. 'Please call me Marek.' En toen viel mijn frank. Was dit de voormalig Napoli legende? Die net een tweejarig contract getekend had bij de club? Mijn hersenen gingen meteen in overdrive en trokken hun eigen conclusies. Een contract? Dat had ik toch juist begrepen? Ben ik nu net voorgesteld aan mijn opvolger? Het werd spontaan zwart voor mijn ogen.

 

Reacties

Spoiler

@timpy00 Tatiana brengt in ieder geval leven in de brouwerij  En dat de voorzitter ook best veeleisend is, wisten we natuurlijk al langer.

 

@Copywriter Misschien hebben die eerste vier transfers nog wel wat verduidelijking nodig. Ik had op dat moment geen enkele scout in dienst en had dus geen zicht op volledige spelersprofielen. Door hen uit te nodigen voor een stage kreeg ik al wat beter zich op de attributen, maar niet allemaal. De transfer van Martins was op die manier een beetje een gok, maar ik haal momenteel liever een speler te veel dan te weinig

 

@Nom de Guerre Er zit in ieder geval nog genoeg in de pijplijn om het plot aan te dikken  

 

Andere volgers @roeliho @MNie @ElMarcos @Gert @delichris @Djurovski @jeffrey koole @Krabby

 

[Nom de Guerre]

Het is een slangenkuil aldaar.