FMusic100 - 2018

[Laki]

Spoiler

 

London Grammar - Strong: Vaag al gehoord van de band, maar nog nooit iets van geluisterd. Ik ken het nummer wel wanneer ik het beluister, en ik vind het wel een mooi nummer. Ook opgeslagen in mijn favorietenlijst, en maar eens naar luisteren naar hun albums. Ik moet wel zeggen dat ik een beetje verbaasd ben dat het de top 100 hier haalt, omdat ik het een beetje een atypisch nummer vind voor de lijst (erg 'poppy'), maar ik ga er zeker niet om klagen. Het is een enorme verbetering tegenover de hoeveelheid saaie muziek voor mij persoonlijk.

 

Mumford & Sons - The Cave: Ik ben hier niet zo zeker over wat ik ervan moet vinden. Ik heb het nummer 1 of 2 keer al gehoord, maar het album dat ik 1 keer heb beluisterd vond ik zeer repetitief. Misschien moet ik het meer beluisteren, maar ik had wel het gevoel dat hetzelfde trucje elke song opnieuw word gedaan, en dat het dan verveelt. Apart klinkt het nummer dan wel mooi en dat zal zo zijn voor elk nummer, maar als geheel klinkt het album dus repetitief, en ik weet nog niet of dat nummer apart zijnde er dan wel voldoende uitspringt. Ik moet het wat meer beluisteren. 

 

Lord Huron - The Night We Met: Nog nooit van gehoord van dit, hoewel Lord Huron me iets zegt. Het begin van het nummer doet me trouwens denken aan de theme song van 13 Reasons Why (of de soundtrack), en naar het schijnt blijkt dat ook dus te kloppen als ik rap even opzoek. Het valt me op dat er heel veel recente muziek in de FMusic top 100 staat. Het is wel fijn om op die manier ook een beetje te weten waar veel naar geluisterd werd de laatste tijd, maar ik ben ook benieuwd of die nummer ook de test of time zullen overleven. Ik vind het alleszins wel een mooi nummer.

 

George Michael - Careless Whisper: Nooit van gehoord, hoewel George Michael me wel zegt, en natuurlijk komt het me direct weer bekend voor als ik het hoor. Kijk, dit is dus waarvoor zoiets als de FMusic top 100 goed voor is. Het is niet iets dat ik vaak opleg, maar het is wel op zich een mooi nummer. Ik heb me even ingelezen over de zanger. Ik wist niet dat Wham! van hem een groep was. Ja, ik zal er ook wel wat meer over moeten luisteren. Opnieuw dus eigenlijk wel een popnummer die de lijst haalt. Dat is goed voor de variatie. Zeker en vast een nummer die erin thuishoort. 

 

Wu-Tung Clan - Triumph: Ja, niet echt een genre dat me ligt. En uit het genre luister ik gewoon liever echt naar gangstarap dan naar dit. Qua hip-hop ben ik ook echt een leek, en ben ik eigenlijk gewoon meer into rap. Ik vind ook dat men altijd te veel leunt op goedkope beats of productie om hun muziek te verkopen, en dat het zonder dat alles al een pak minder zou zijn.

 

 

Wist ik niet, @Dansmeister maarja dat zo een nummer een betekenis heeft voor iemand zal ik niet ontkennen, maar ik noem gewoon op wat het voor mij doet. Ik heb die voorkennis niet. Ik denk ook niet dat iemand me dat kwalijk zal nemen.

 

Goede update trouwens!

 

 

 

 

8 januari 2019 bewerkt door Laki

[Grote Ree]

 
Wel, als we het over era's hebben.
 
1996 - Jan 2009: Ik haatte muziek toen (maar onbewust hield ik van sommige liedjes die op de radio afspeelden zoals Lily Allen - Smile). Coldplay kende ik bvb ook al van toen (maar dan die singles van op de radio)
Jan 2009 - Aug 2011: Pop uit de hitlijsten (wekelijks ultratop 50 volgen, soms op MTV of MNM luisteren, een album van Lily Allen en MGMT toen eens in Londen gekocht, de eerste keer dat ik de ultratop 50 volgde stond Lady GaGa - Poker Face op 1 en was ik 12-13 jaar. In die tijd is van rock me dit bijgebleven: Editors - Papillon, Muse - Knights of Cydonia, Green Day - 21 Guns, Snow Patrol - Just Say Yes, The Prodigy - Omen -> een beetje pop rock dus. 
Aug 2011 - Feb 2016: Drum & Bass & EDM era. Ik heb zelfs ooit eens een top 100 ingestuurd voor de FMusic 100 in 2015 waarvoor ik me zelfs schaam, en dat is pas drie jaar geleden... Er zijn gewoon nummers in die lijst die ik gewoon niet ken (wtf). In 2016 heb ik blijkbaar niet meegedaan. Maar van 2015 blijven maar 5 nummers overeind, en het beste nummer uit die lijst staat op de 69ste plaats. Enkel Pendulum - Blood Sugar, Deadmau5 - Alone With You, B-Complex - Beautiful Lies, Blue Foundation - Eyes on Fire, Django Django - Default en Nirvana - Smells Like Teen Spirit bleven erin staan. Dit is gestart toen ik voor het eerst Modestep - Sunlight en Rusko - Everyday (Netsky Remix) hoorde, en ik weet nog goed dat dat op de dag van het Pukkelpopdrama was. En voor mij ging toen een nieuwe wereld open, en drum & bass hype was er toen overal blijkbaar. Iedereen naar school luisterde naar drum & bass. Dat was ook in een periode dat ik het erg moeilijk had, en eigenlijk enorm rebelleerde / puberde.
Feb 2016 - Eind 2018 Grimes (art pop) en house era: Met Grimes - Genesis (dat was mijn trigger) ging er een hele nieuwe wereld opnieuw open. De eerste keer dat ik het luisterde (en dat werd ergens gedeeld op een forum), vond ik het eigenlijk absoluut niet mooi, maar zoals met zoveel Grimes nummers raakte ik verslaafd aan de nummers ('dat is haar kracht'). Zij geeft echt soms de gave om je verslaafd te maken aan 'foute muziek', en ervoor te zorgen dat je dat nummer tientallen of honderd keer oplegd, of dat had ik toch. Bij nummers die je soms eerst niet goed vind. Kill V Maim, Appreciate Power en Genesis zijn zo een voorbeelden van nummers. In die periode ook echt van dnb overgestapt naar (deep) house, hoewel ik misschien niet ruim genoeg (granted) luisterde, al stond ik in het algemeen wel open tegenover meer genres dan ervoor, maar zocht ik er niet actief naar
Eind 2018 - ... En dat doe ik nu dus wel. Al luister ik nog altijd veel naar Grimes enzovoort, maar house heb ik bijvoorbeeld echt al amper gehoord de laatste maand, en ik luister veel meer (alternatieve) rock, post-punk/new wave, (en nog meer) shoegaze/dream pop dan voorheen. En ik experimenteer ook meer, dus dat ik naar muziek / genres luister waar ik dat voorheen niet zou gedaan hebben, en dat soms zelfs nog goed bevalt (bvb. The National vind ik zeer goed, of Deftones etc...), daarom dat ik een beetje de top 2000 lijsten en nu deze lijst een beetje gebruik als inspiratie om nieuwe muziek te ontdekken, of muziekmeter en RYM (bij die laatste sorteer ik dan wel vaak op genre, om van een bepaald genre het beste te ontdekken).
 
 

Vind het wel bijzonder dat je tijdperken zo nauwkeurig weet af te bakenen. Bij mij is dat eigenlijk heel soepeltjes / geleidelijk / onbewust gegaan. Luisterde op mijn vijftiende voornamelijk pop/rock/punk en dat heeft zich eigenlijk heel langzaam maar zeker ontwikkeld naar allerlei andere stijlen. Sterker nog, ik ontdek nog steeds nieuwe genres. Ik zou het dus voor mijzelf heel lastig vinden om bepaalde tijdperken af te bakenen

[Laki]

9 minuten geleden zei Grote Ree:

2 uur geleden zei Laki:

 
Wel, als we het over era's hebben.

(...)

Vind het wel bijzonder dat je tijdperken zo nauwkeurig weet af te bakenen. Bij mij is dat eigenlijk heel soepeltjes / geleidelijk / onbewust gegaan. Luisterde op mijn vijftiende voornamelijk pop/rock/punk en dat heeft zich eigenlijk heel langzaam maar zeker ontwikkeld naar allerlei andere stijlen. Sterker nog, ik ontdek nog steeds nieuwe genres. Ik zou het dus voor mijzelf heel lastig vinden om bepaalde tijdperken af te bakenen

Ja, ik weet het ook niet, maar bij mij gaat dat nogal abrupt omdat het soort van triggers zijn die ervoor zorgen dat ik dan eigenlijk abrupt andere muziek luister. Misschien is de overgang dan uiteindelijk toch meer geleidelijk, want (deep) house blijft nog altijd elektronische muziek, terwijl Grimes haarzelf meer als een producent ziet dan als een zangeres, en dus veel elektronica aanwezig blijft in de muziek die ik beluister. En natuurlijk heb ik niet elke groep uit dat 'tijdperk' allemaal van dag één leren kennen, maar gaat dat geleidelijker aan, maar Grimes heeft voor mij veel verandert, net zoals drum & bass dat ook gedaan heeft. Het is nu ook niet dat ik niet meer naar Grimes luister, ik luister nog altijd dikwijls naar Grimes en sporadisch wel nog eens drum & bass, maar het is gewoon toch totaal anders. Grimes - Genesis is het nummer dat me eigenlijk heeft opengesteld aan heel wat nieuwe groepen en een heel nieuw genre (synthpop, art pop, veel 'Canadese' groepen van het Arbutus Records of meer beroemde 4AD* label), maar uiteindelijk blijft je smaak wel evolueren. En heb ik later dan Cocteau Twins en Beach House ontdekt, maar dat is allemaal gebeurd via Grimes, omdat dat inspiratiebronnen waren van Grimes of omdat dat muziek gelijkaardig met die van Grimes was, of omdat ik via Empress Of Cocteau Twins had ontdekt omdat Cocteau Twins voor haar een enorme inspiratiebron was, en dat haar idolen waren, en ze ook wel de Cocteau Twins van Honduras wordt genoemd. Vandaar dat dat ik dat zo benoem, en dat nummer was gewoon radicaal anders van wat ik daarvoor beluisterde, hoewel de elektronische invloed er dus wel bleef inzitten.

 

Toen ik voor het eerst drum & bass luisterde, bleef ik ook wel de hitlijsten volgen bijvoorbeeld, maar van de ene dag tot op de andere dag luister je eigenlijk radicaal naar een nieuw genre dat eigenlijk domineert waar je naar luistert, dus daarmee dat dat nogal abrupt gegaan is. 

 

*Bij 4AD zitten nu bvb. Grimes, Beach House, Purity Ring, Deerhunter, Future Islands maar ook Daughter en The National. En vroeger dus veel post-punk / dream pop en shoegaze bands zoals My Bloody Valentine, Cocteau Twins, Bauhaus, This Mortal Coil, Dead Can Dance, Lush, Mojave 3 en Bon Iver.

8 januari 2019 bewerkt door Laki

[Magikarp]

55 minuten geleden zei Dansmeister:

Hoeveel mensen hebben hier 13 Reasons Why gezien en daarom The Night We Met erin gezet?

 

@Laki

Vergeet niet dat er genoeg nummers erin staan wat te maken heeft met de overleden users hier. Melanie met Leftover Wine is er toch eentje namens G.

 

 

Natuurlijk leren kennen door 13 Reasons, prachtige scene, maar daarna nog veel vaker geluisterd en heeft dat nummer ook wel een bepaalde lading gekregen. Zal er de komende jaren nog wel hoog in staan bij me en ik denk dat ie altijd wel in de top 100 hier zal blijven staan.

 

 

 

Over deel 2 van je post: welke zijn dat nog meer?

8 januari 2019 bewerkt door Magikarp

[TeamWesil]

UPDATE 4

85. Portishead – Roads

Ik heb helemaal niet het gevoel bij dit nummer dat vele anderen blijkbaar wel hebben. Ik vind totaal niets bijzonder aan dit naar mijn gevoel wat saaie nummer. De muziek is mooi, maar ook de zangstem doet me erg weinig.

84. Coldplay – Fly On (O)

Alweer een prachtig nummer van een geweldige band en eigenlijk ken ik dit nummer helemaal niet zo goed. Heel mooi om te zien dat het nummer de top honderd kan halen, maar dan denk ik wel dat ze veel betere nummers gemaakt hebben. Al komt de prachtige stem van de zanger hier wel heel mooi in uit.

83. Wolf Parade – Kissing the Beehive

Dit is zo één van die vele nummers die ik heel graag eens hoor voorbij komen. Echter blijft het niet super hard hangen en kan ik de tekst ook helemaal niet meezingen. Er zit iets leuks in het nummer, maar geen idee of het ooit mijn eigen top zal kunnen halen.

82. Melanie Safka – Leftover Wine

Heel mooie stem, daar ligt het niet aan... echter is er toch weinig bijzonders aan dit nummer? Het nummer staat wat langer op en ik ben me zelfs wat te storen aan de heeshijd. Goh, deze had van mij persoonlijk echt niet gemoeten.

81. Mark Knopfler – What It Is

In alle eerlijkheid vind ik deze vijf uit de lijst erg matig en daar gaat dit nummer helemaal in mee. Neen, er is zeker niets mis met hun nummer, maar meer als dat is het ook niet. Ik zal het laten opstaan op de radio daar niet van. Het zal echter nooit in de buurt van mijn eigen honderd komen.

 

UPDATE 5

80. Nick Cave & The Bad Seeds – Jubilee Street

Deze update begint waar de vorige eindigde zowaar. Alemaal toch behoorlijk saai dit soort nummers? Het is leuk om er af en toe is eentje van deze voorbij te laten komen. Het is zeker mooi hoor, maar doch niet de blijver die ik verwacht van een nummer op deze plaats.

79. Fleet Foxes – Mykonos

Dit nummer kan ik enorm apprecieren en brengt meteen wat meer schwung in de lijst, iets wat me kan plezieren. Ongeveer op dezelfde plaats bij mezelf dus dat is ook heel mooi. Voor een absolute topplaat te zijn wat te eentonig, maar voor de rest echt een zalig nummer. Er zit ook een prachtig tussenstuk in het midden van het nummer.

78. Daughter – Youth

Iets te weinig van alles om het voor mij echt een goed nummer te maken. Het is zeker niet slecht, maar zij brengt wat te weinig en ook de muziek is weinig speciaal. Het is een nummer waarvan ik het gevoel heb dat er ergens wel een akkoord meer had in gemogen om het wat leuker te maken.

77. Radiohead – Street Spirit (Fade Out)

Dit nummer viel bij mij persoonlijk af omdat ik drie nummers van de band beter vond als deze. Het is gewoonweg een heel mooi nummer. Staat daarom zeker op zijn plaats in de top honderd, maar verder word ik er echter ook niet heel warm van.

76. Nine Inch Nails – Hurt

Ik krijg meer en meer het gevoel dat er een paar mensen heel droevig waren tijdens het maken van hun persoonlijke top. Ik mag hopen dat de lijst toch een pak meer ritme en grooves kan brengen. Het genre kan ik apprecieren, maar dit nummer staat toch echt een pak te hoog?

 

UPDATE 6

75. London Grammar – Strong

Dit nummer bewijst dat ik ook van het tragere genre kan houden, maar dan moet het pit bevatten. Dit nummer heeft dat allemaal en staat zelfs bij mij nog wat hoger. Ik kan echt genieten van het beluisteren van deze muziek. Erg benieuwd of ze er nog een nummer inkrijgen. De stem van de zangeres is zo pakkend!

74. Mumford & Sons – The Cave

Een tweede nummer op rij uit mijn persoonlijke lijst en zo begint deze update een pak beter als de laatste twee waren. Dit nummer vind ik het op één na beste nummer van de band. Er zit ritme in, een leuke stem en prachtige muziek. Helemaal mijn ding!

73. Lord Huron – The Night We Met

Ik kende het nummer niet, maar het valt voor mij ergens tussenin. Het mag zeker in een top staan en heeft naar mijn gevoel echt iets te brengen. Ik zet het op mijn lijst naar volgende edities toe. Het is ondanks het tragere ritme helemaal niet saai en heeft een aantal leuke overgangen. Er zit daarnaast behoorlijk wat gevoel in.

72. George Michael – Careless Whisper

Really? Dit is toch gewoon erg matige muziek of zie ik het dan zo verkeerd. Ik kan zelfs heel weinig zeggen over dit nummer. Het mag van mij terug naar plaats 1611 in ieder geval.

71. Wu-Tang Clan – Triumph

Zie bovenstaande!
Al kan het natuurlijk gewoon aan het genre liggen dat me totaal niets zegt. Al heb ik het gevoel dat het genre toch wel betere nummer heeft voortgebracht.

[Fabian.]

 

70 (20) Lynyrd Synyrd Free Bird

Gitarist Allen Collin schrijft dit nummer. De eerste zin is letterlijk wat zijn vriendin hem toeriep tijdens een ruzie: "If I leave here tomorrow, would you still remember me?"‘Free Bird’ is traditioneel het laatste nummer tijdens een Lynyrd Skynyrd concert. Het liedje komt in 1976 uit op het album One More From The Road.

 

 

69 (33) Sigur Rós Svefn-G-Englar

IJslandse band Sigur Rós kan in het genre postrock worden geschaard. Het nummer Svefn-G-Englar werd in september 1999 als eerste Sigur Rós-single in het Verenigd Koninkrijk uitgebracht.

 

 

68 (261) Editors Racing Rats

'The Racing Rats' is de derde single van het album An End Has A Start. Het nummer heeft een rustige opbouw, maar knalt er gauw lekker in met scheurende gitaren. Net zoals vele andere tracks, heeft ook deze een donkere ondertoon. Zanger Tom Smith vraagt zelfs in 'The Racing Rats' af hoe groot het gat zou zijn als er een vliegtuig uit de lucht zou vallen.

 

 

67 (79) The National Slow Show

The National is een Amerikaanse rockband, gevormd in 1999.  De band bestaat uit Matt Berninger (vocals), Aaron Dessner (gitaar, keyboard), Bryce Dessner (gitaar), Scott Devendorf (bass) en Bryan Devendorf (drums).

 

 

66 (252) Alan Parsons Project Old and Wise

'Old And Wise' komt eind 1982 uit. Het nummer is ingezongen door Colin Blunstone, ook wel bekend als frontman van The Zombies. Bijzonder aan 'Old And Wise' is het outro: het kent een break in het slagwerk en een van de bekendste saxofoonsolo's uit de geschiedenis van de popmuziek.

 

 

Beluister ook op Spotify:

 

https://open.spotify.com/playlist/7Mw61KVOvsgyBZxMxZGWUE

[Simonsav]

11 minuten geleden zei Fabian.:

69 (33) Sigur Rós Svefn-G-Englar

IJslandse band Sigur Rós kan in het genre postrock worden geschaard. Het nummer Svefn-G-Englar werd in september 1999 als eerste Sigur Rós-single in het Verenigd Koninkrijk uitgebracht.

 

Plus het is een nummer dat vaak terugkeert in soundtracks, en dan met name in het fantastische Café de Flore 

 

 

[Chiemel]

Das mijn nummer 1 op plekje 69. Ben blij dat er in ieder geval een top 100 is waar deze instaat, hoef je niet in de top 2000 te verwachten bijvoorbeeld. Sigur Ros heb ik dan ook via dit forum ontdekt. Eerste keer dat ik het hoorde kon ik er niks mee, maar steeds meer gaan waarderen. Ene keer dat ik ze op Lowlands heb gezien viel iets tegen, maar dat lag vooral aan Lowlands zelf (overdag in de Alpha). 

[Laki]

Spoiler

 

Lynyrd Skynyrd - Free Bird: Van de naam van de band wel al eens gehoord (vaagjes). En misschien heel vaag het nummer ook, maar zeker nog nooit iets van beluisterd. Ik heb ook totaal geen idee waar ik het moet plaatsen (genre, tijdperk etc.), dus voor mij is het opnieuw een sprong in de duisternis. Het is een mooi nummer en lekker straightforward met mooie lange gitaarsolo's in het middenstuk. Ik ga straks even Sweet Home Alabama ook luisteren. Jammer ook van het tragische ongeluk van de band. Dat gebeurt eigenlijk best nog wel vaak in de muziekwereld.  Nog even naar Sweet Home Alabama geluisterd, en dat ken ik natuurlijk direct. Maar dan vind ik Free Bird wel een leuker nummer.

Sigur Rós Svefn-G-Englar: Dit nummer kende ik al een beetje, hoewel ik het nooit veel opleg, en het naar mijn persoonlijke smaak te rustig is. Ik moet wel zeggen dat het me deze luisterbeurt me wel bevalt, maar ik denk ook dat ik gewoon geen uur naar Sigur Ros kan luisteren, maar dat ik apart hun nummers op zijn tijd wel kan smaken. Het nummer wordt één van de beste dream pop nummers genoemd, en omwille van die reden vind ik dat het thuishoort in zo een lijst. Het is een mooi nummer dat misschien nog kan groeien bij mij. Maar ik moet er wel voor in de stemming zijn. Ik moet wel zeggen dat ik totaal vergeten was dat er soms toch wat tempowisselingen in het nummer zaten, en dat maakt het nummer wel een stuk draagbaarder wat mij betreft.

Editors - Racing Rats: Misschien dat ik vanavond een album van Editors ga opleggen, want dit is alweer hun tweede nummer in de lijst. Qua sound, tempo en de stem ligt de groep me wel. Het is nog geen nummer dat me echt bijblijft, maar ik vind het wel mooi klinken enzovoort. Ik moet het meer beluisteren, of meer van de groep in het algemeen beluisteren om er beter te kunnen over oordelen. Ik ben sowieso al blij dat er ook eens een wat sneller / harder nummer de top 100 haalt.

The National - Slow Show: Dit is iets wat ik recent beluisterd heb, maar het nummer ken ik nog niet goed. Sowieso beschikt The National over albums die je de tijd moet geven om te groeien. Maar tot nu toe vind ik High Violet beter dan Boxer. Maar dat kan misschien nog wel veranderen. Het is wel een mooi nummer. De stem is erg laag en volwassen, dus dat is altijd wel even wennen tegenover de soms meer 'puberaal' klinkende zangers. Het is nog niet echt iets waarover ik nu kan oordelen. Ik weet dat dit albums zijn die nu goed klinken, maar meer met me kunnen doen als ik het tien tot twintig keer heb gehoord. Ik vind The National mooi, maar het kwartje moet nog vallen.

The Alan Parsons Project - Old and Wise: Wel, dit klinkt erg mooi. Heel erg zachte en hoge stem, en dat heb ik wel graag. Ik moet zeggen, ik heb quasi nog nooit van de groep gehoord, en al minder van het nummer. Het doet me een beetje denken aan dat nummer van George Michael gisteren. Het nummer zelf zegt me ook niets. Maar het klinkt wel mysterieus, zacht, optimistisch en dromerig, dus misschien moet ik ook van die groep maar eens wat meer beluisteren. Ook wel weer een 'vrij verrassende' keuze.

 

 

Goede selectie denk ik.

 

 

 

 

[hjs]

Vind de trailer song van 13 Reasons Why ook leuk.

 

 

[Fabian.]

 

65 (182) Radiohead All I Need

Alweer het derde nummer van Radiohead in deze lijst. Dit nummer staat op het album 'In Rainbows', wat in 2007 uitkwam. Leadzanger Thom Yorke zingt in dit nummer over een obsessie en een onbeantwoorde liefde. Het nummer stond nog nooit in de Top 100 maar kreeg de afgelopen jaren wel stemmen.

 

 

64 (89) Blur The Universal

The Universal is al jaren bezig aan een opmars in de lijst, en na vorig jaar voor het eerst de Top 100 bereikt te hebben, stijgt het nu door. Samen met Oasis is Blur een van de grondleggers van de Britpop stroming van de jaren '90. 

 

 

63 (824) Arctic Monkeys I Bet You Look Good On The Dancefloor

'I Bet You Look Good On The Dancefloor' is het bewijs dat een rare naam voor je liedje geen belemmering hoeft te zijn voor een enorme hype. De band heeft zelf voor deze hype gezorgd door demo's uit te delen aan fans en enkele nummers op internet te zetten. Mond-op-mond reclame deed de rest. Al een aantal keer in de Top 100 gestaan en keert dit jaar weer terug.

 

 

62 (34) Rolling Stones Gimme Shelter

Het tweede nummer van de Stones in de lijst, en eigenlijk ieder jaar wel vaste prik in de Top 100. Gewoon een lekker ouderwetse rock-rammer van een hit. 'Gimme Shelter' is ook de naam van de documentaire uit 1970 over The Rolling Stones' 1969 US toer. De film laat zien hoe het rampzalige Altamont Free Concert verliep.

 

 

61 (174) Foo Fighters The Pretender

Stond twee keer eerder in de Top 100. 'The Pretender' is de eerste single van het zesde Foo Fighters-album Echoes, Silence, Patience & Grace dat in september 2007 uitkomt. Tijdens de coupletten van het nummer doen Dave Grohl en zijn mannen het nog rustig aan. Maar het nummer ontploft daadwerkelijk als het refrein zich aandient. Deze wisselingen tussen ingetogen en snoeihard zorgen voor de vertrouwde Foo Fighters-sound.

 

 

Beluister ook op Spotify:

 

https://open.spotify.com/playlist/7Mw61KVOvsgyBZxMxZGWUE

 

 

 

[Tijn]

Zijn nu toch al twee prima rijtjes langsgekomen: 80-76 erg goed, en nu mijn nummer 1 en 5. 

[TeamWesil]

UPDATE 7

70. Lynyrd Synyrd – Free Bird

Het kan aan mij liggen, maar ben totaal niet zo fan van de zangstem van deze band. Ik vind het zelfs wat zagerig in de oren klinken. Verder is dit niet het soort nummer waar ik hoop en dat ligt momenteel in de lijn van de hele top.

69. Sigur Ros – Svefn-G-Englar

Enkele jaren geleden een klein stuk van Sigur Ros toevallig live gezien en vond het toen erg fijn om één of andere reden. Daarna hun muziek opgezocht en even snel deze zoektocht weer gestaakt. Geen idee wat ik die ene dag gedronken had, maar begrijp de hype rond de muziek totaal niet.

68. Editors – Racing Rats

Had echt wel een pak hoger gemogen dit prachtig nummer. Al hoop ik dat ze nog wel een nummer achter de hand hebben? Hun beste nummer kwam al voorbij, maar ook deze zit zo fijn in elkaar. Het heeft alles van een goede rockplaat.

67. The National – Slow Show

Ik ben niet zo bekend met het reportoire van The National en heb er daardoor al veel van opgezocht. Ze hebben enkele topsongs en een prachtige stem van de zanger. Het komt echt wel binnen. Dit nummer scoor ik zelf niet zo hoog. Het wil echter niet zeggen dat ik het niets vind, begrijp de notering zeker.

66. Alan Parsons Project – Old and Wise

Deze update begon niet erg goed, maar werd toch nog mooi met het nummer van Editors en The National. Dit valt voor mij er ergens tussenin. Het is naar mijn gevoel te traag en te saai om zo hoog te staan en stond ik de vorige editie volgens mij veel meer op zijn plek.

 

UPDATE 8

65. Radiohead – All I Need

Een nummer van de band dat ik niet zo goed ken en ik begrijp ook weer meteen waarom. Als ik ooit al eens gehoord heb dan kon het me vast weinig boeien. Radiohead heeft een pak betere nummers als dit. Is er al iemand uit waarom er zoveel saaie muziek de top is binnengedrongen?

64. Blur – The Universal

Het kan me iets meer smaken als het vorige nummer. Het nummer mag zijn opmars echter gaan staken en terug de andere richting uit. Liefst uit de top honderd volgend jaar. De Britse pop heeft meer te bieden dan dit soort nummers.

63. Arctic Monkeys – I Bet You Look Good on the Dancefloor

De stijging van meer als zevenhonderd plaatsen is zo hard terecht voor dit nummer. Het zal mede door mijn eigen stemming komen want voor mij persoonlijk stond het dit jaar op twee. Ik vind Arctic Monkeys één van de beste bands ter wereld. Ze hebben zo’n geweldige nummers en daarvan kan ik dit nog het meest smaken. Wat een geweldig nummer (al was het niet de beste versie die je postte :p).

62. Rolling Stones – Gimme Shelter

Als er dan al nummers van de Rolling Stones in de top moeten staan dan kan ik er een pak betere noemen als dit. Achjaah, ik zei het al eerder... ik heb het niet zo voor de Stones. Al kan ik moeilijk zeggen dat het nummer slecht is, maar het doet me weinig.

61. Foo Fighters – The Pretender

Nu al? Really! Dit nummer verdient pakken beter als waar het nu terecht is gekomen. Het was natuurlijk mijn persoonlijke nummer één! Ik kan zo genieten van de muziek van dit soort bands. Al is het natuurlijk wel een leuke update met mijn nummer één en twee erbij.

[Laki]

Spoiler

 

Radiohead - All I Need: Gisteren naar aanleiding van die Radiohead song uit The Bends dat album nog eens geluisterd en mijn mening toch herzien, met name dat ik het nu wel een goed tot erg goed album vond. In Rainbows is het enige andere album dat me dan absoluut niet lag. Als ik dit nummer beluister, dan ziet het er ook wel naar uit dat ik daar mijn mening zal voor moeten herzien, want dit nummer vind ik gewoon echt goed. Mooie opbouw, heerlijke finale dat me zelfs een beetje aan shoegaze doet denken. Ik zal zeker het oeuvre van Radiohead eens goed beluisteren en blijven luisteren.

Blur - The Universal: Ik ken Blur wel. En ik ken ook Oasis van hetzelfde Britpop genre. The Universal is een nummer dat ik niet ken, maar ik luister doorgaans nooit naar britpop. Van Blur ken ik enkel Song 2 dat ik als kind altijd super leuk vond. Van Oasis al wat meer gehoord, en daarvan kan ik Lyla (FIFA Soundtrack) en Wonderwall (mooi nummer, maar niet super) opnoemen. Voor The Universal is het dus een eerste keer dat ik het nummer beluister. Het is een vrij goed nummer, maar ik betwijfel of we het volgend jaar in mijn top 100 zullen zien. Ik zal met zijn tijd wel wat meer van Oasis en Blur meer beluisteren, maar het is voor mij geen prioriteit.

Arctic Monkeys - I Bet You Look Good In The Dancefloor: Dit nummer ken ik al, maar nog niet zo lang, maar ik ben recent begonnen met naar Arctic Monkeys te luisteren, en dat beviel me goed. Heerlijk geluid en mooie stem en qua tempo ook wel mijn ding. Met andere woorden, ik moet me niet echt zo inspannen om naar AM te luisteren. Ik heb nog niet het wow-gevoel bij dit nummer, maar ik vind het wel een mooi nummer. Van AM zal ik wel blijven meer luisteren.

The Rolling Stones - Gimme Shelter: Naar aanleiding van Paint It, Black had ik al een tiental nummers van The Rolling Stones beluisterd omdat ik Paint It, Black echt goed vond, en blij was dat ik het 'ontdekt' had. Grappig genoeg denk ik niet dat Gimme Shelter niet bij die tien nummers zat die ik toen beluisterd heb, en veel van die nummers ben ik verder wel vergeten. Even gekeken op mijn last.fm en blijkbaar heb ik het toch beluisterd. Wel, dat bedoel ik dus met veel van die nummers die je wel ok of goed vindt, maar de dag erna toch weer vergeten ben. Eigenlijk moet je er meer dan één keer naar luisteren. Ik vind het een goed nummer. Paint It, Black doet wel wat meer met me (maar dat heb ik als kind dus zonder dat ik wist dat het van The Rolling Stones al vaak gehoord, of is me van toen bijgebleven). Gimme Shelter moet dan toch één van de betere nummers geweest zijn die ik gisteren heb beluisterd, want nu vind ik het wel lekker aanvoelen. Dus goed nummer, ja.

Foo Fighters - The Pretender: Dit nummer ken ik wel, maar veel beluister ik het niet echt. Het is zo typisch een nummer dat ik in mijn afspeellijst opsla, en verder nooit beluister. En verder heb ik nog nooit iets anders van FF beluisterd. Sinds ik last.fm heb en gebruik heb ik zelfs nog nooit naar The Pretender beluister, omdat ik geen scrobbles heb voor FF. Het nummer is lekker hard, maar blijft me voor de rest niet echt bij. Al heb ik wel het idee dat ik toleranter ben geworden voor hardere songs, of zelfs liever naar harde muziek luister dan vroeger, gezien ik het nu gewoon beter vind dan vroeger. Drie jaar geleden (of langer) vond ik er echt niet veel aan, en nu vind ik het wel lekker klinken, dus smaken kunnen evolueren zeker. 

 

 

Mooie update opnieuw. Ik denk dat we ook langzaam beginnen te merken dat we verder in de lijst komen. Voor mij persoonlijk geen zwak nummer van 70-61.  Hoewel de mooiste nummers in de updates daarvoor zitten voor mij persoonlijk. Nick Cave & The Bad Seeds - Jubilee Street is misschien de meest aangename verrassing, want ik heb dat ondertussen een tweede keer beluisterd, en nu vond ik dat echt een super nummer.

9 januari 2019 bewerkt door Laki

[Fabian.]

 

60 (134) Goo Goo Dolls Iris

Stond in de beginjaren van de lijst bijna altijd in de Top 100, maar raakte die status in 2010 kwijt. In 1999 wordt de single 'Iris' uitgebracht. Het nummer is een bijdrage aan de soundtrack van de film City Of Angels (met Nicholas Cage en Meg Ryan in de hoofdrollen). Het is de tweede keer dat 'Iris' wordt uitgebracht. Pas de tweede keer snapt Nederland dat het nummer de top 10 waardig is. In de Verenigde Staten hebben ze het gelijk door. Daar is 'Iris' de meest op de radio gedraaide single van het jaar 1998. Niet geheel onbegrijpelijk worden de Goo Goo Dolls dat jaar genomineerd voor drie Grammy Awards.

 

 

59 (478) Andrea Bocelli Con Te Partiro

Een nummer van een heel ander genre dan dat we de afgelopen dagen hebben gehoord. Dit is de originele Italiaanse versie van het nummer dat in het Engels bekend staat als 'Time To Say Goodbye', welke Bocelli met klassieke zangeres Sarah Brightman opneemt. Dat is een Top 10 hit, maar deze ballad doet het in 1995 met 'Vivere' heel aardig. 

 

 

58 (145) Yann Tiersen Comptime d'Une Autre Été
Maakt al jaren een opmars in de lijst en stond zelfs één keer eerder in de Top 100. Ook weer een nummer wat onder een genre kan worden geschaald wat we nog niet veel gehoord hebben, lijkend op eigentijdse klassieke muziek. Het is een nummer wat komt uit de film Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain, wat er mede voor heeft gezorgd dat het nummer vrij bekend is. Het won in 2001 de titel 'Best Original Soundtrack of the Year' en in 2002 een César Award.

 

 

57 (119) Spinvis Kom Terug

Hoogste notering ooit in de FMUSIC100 voor Spinvis. Daarnaast weer een flinke overgang in genre na de laatste twee nummers. 'Kom Terug' gaat over het maken van een verre reis om vervolgens voldaan terug te komen. Gelukkig kwam Spinvis in november 2011 al terug met zijn nieuwe album Tot Ziens, Justine Keller. Met dit album sleepte de zanger de gouden luisterpaal in de wacht voor de meest beluisterde plaat van 2011 op de 3VOOR12-luisterpaal.

 

 

56 (82) Racoon Love You More

Krijgt eigenlijk ieder jaar wel stemmen en stond twee jaar geleden voor het eerst in de Top 100. Als tweede single van het album Another Day (2004) wordt gekozen voor 'Love You More'. De videoclip is het tweede deel van een video drieluik van Racoon dat uiteindelijk een kleine film opleverde. Deze film is op onder andere het Nederlands Film Festival in zijn geheel vertoond. 'Love You More' is zoals de titel al doet vermoeden een echt liefdesliedje.

 

 

Beluister ook op Spotify:

 

https://open.spotify.com/playlist/7Mw61KVOvsgyBZxMxZGWUE

[007mark]

Ah zie nu toch wat nummers voorbijkomen die ik heb ingezonden. 71-75 heb ik er 3 van ingestuurd

[Laki]

Spoiler

 

The Goo Goo Dolls - Iris: Dit ken ik totaal niet. Absoluut nog nooit van gehoord. En de song zelf zegt me ook niets. Even ingelezen, en met name gelezen dat het op de soundtrack van de film City of Angels staat, die ik ook nog nooit heb gezien. Ik moet nu ook wel zeggen dat het me eigenlijk ook gewoon niets zegt, dus wat mij betreft moet ik die film nog niet direct zien. Neigt ook beetje naar "pop rock", dat niet eens beklijft of ik al snel weer vergeten ben. Voor mij persoonlijk dus één van de zwakkere nummers.

Andrea Bocelli - Con Te Partiro: Natuurlijk is dit een wereldbekende song, en ik kende het al mede omdat het liedje was dat op de nummer 1 stond wanneer ik geboren was. En hoewel het niet mijn stijl is, is het zeker en vast een mooi nummer dat ik kan waarderen. Verwacht alleen niet dat het volgend jaar in mijn lijst komt. Maar het is wel één van de betere nummers die je soms op de radio hoort.

Yann Tiersen - Comptine d'un autre étè: Mooi nummer, maar naar mijn idee overhyped. Ik kan me niet aan de indruk ontdoen dat veel mensen die dit in hun lijstje hebben staan, voor de rest nog nooit iets van klassieke of eigentijds klassieke muziek hebben beluisterd. Erg mooi nummer trouwens, melodieus maar uiteindelijk valt het toch wat te licht uit. Natuurlijk heb ik ook niets met de film Amèlie, en dan is de soundtrack wellicht nog het beste aan die film. In dat opzicht geldt hetzelfde voor Eddie Vedder uit Into The Wild trouwens. Opvallend korte speelduur ook.

Spinvis - Kom Terug: Wel al van Spinvis gehoord, met dank aan dit forum. Maar nog nooit iets van beluisterd. Wel, de elektronische beat maakt het wel leuk. Van een nederlandstalige liedje zal ik echter nooit fan worden, maar dit is wel oké. Veel beter dan dit ga je volgens mij toch niet vinden in onze taal.

Racoon - Love You More: Racoon zegt me wel iets, maar daar blijft het dan ook bij. Moet zeggen dat wat mij betreft het daar ook bij zal blijven. Het is veel te braafjes voor mij persoonlijk, maar slecht is het niet. Juist ook gelezen dat het een Nederlandse band is, wat misschien al wat verklaart. Het is oké, maar denk niet dat ik meer ga beluisteren, of althans toch niet direct.

 

 

 

Beetje mindere update.

10 januari 2019 bewerkt door Laki

[Fabian.]

 

55 (347) Mumford & Sons Little Lion Man

Tweede nummer van Mumford & Sons in de lijst. 'Little Lion Man' komt in 2009 uit op Sigh No More, het debuutalbum van Marcus Mumford en consorten. In 2011 ontvangt het nummer een Grammy Award-nominatie in de categorie 'Best Rock Song'. Deze eerste single zorgt gelijk voor de doorbraak van de folkband.

 

 

54 (59) Electic Light Orchestra Mr. Blue Sky

Maakte twee jaar geleden voor het eerst z'n opwachting in de Top 100 en stijgt dit jaar 5 plekken door. Een nummer wat bijna iedereen wel kent. Electric Light Orchestra-voorman Jeff Lynne schrijft ‘Mr. Blue Sky’ bij de eerste zonnestralen die schijnen over de Zwitserse Alpen na weken van mist en droevig weer. Direct daarna schrijft hij in twee weken de andere dertien songs voor de dubbelelpee Out Of The Blue uit 1977. ‘Mr. Blue Sky’ eindigt met de vervormde woorden “Please turn me over”, een aansporing om de vinyl-elpee om te draaien voor de volgende tracks.

 

 

53 (18) Arctic Monkeys 505

Geen onbekende van de lijst, maar zet dit jaar toch een flinke daling in. Daarentegen wel de tweede in de lijst van de Arctic Monkeys. Om in het kader van twee-en te blijven is dit een nummer wat op het tweede studioalbum van de Engelse rockband. Het album draagt de naam 'Favourite Worst Nightmare'. Het wordt door kenners gezien als erg snel en erg ruig, veel ruiger dan het eerste album van de Arctic Monkeys was. 

 

 

52 (178) Band of Horses The Funeral

Viel twee jaar geleden uit de FMUSIC100, maar pakt dit jaar de hoogste notering ooit. Band of Horses is een rockband uit Seattle, VS en is gevormd door leadzanger Ben Bridwell. Het nummer staat op het debuutalbum van de band, genaamd 'Everything All The Time'. Er vonden de afgelopen jaren verschillende veranderingen plaats aan de samenstelling van de band, maar Bridwell blijft voorlopig de leadzanger.

 

 

51 (158) Supertramp Fool's Overture

Haalde tweemaal eerder de lijst in de beginjaren van de FMUSIC100. 'Fool's Overture' gaat over de Tweede Wereldoorlog in Engeland en wat men ervan geleerd heeft. Naast eigen songteksten van de band is er onder andere een aantal stukken uit één van de beroemde toespraken van Winston Churchill te horen. Het nummer is nooit als single uitgebracht, maar staat op het album Even In The Quietest Moments. Op de hoes van de LP is een piano te zien met bladmuziek. De titel op het blad is 'Fools Overture,' maar de noten zijn van 'The Star Spangled Banner', het Amerikaanse volkslied. Zet je schrap voor bijna 11 minuten luisterwerk.

 

 

Beluister ook op Spotify:

 

https://open.spotify.com/playlist/7Mw61KVOvsgyBZxMxZGWUE

[Chiemel]

53-60 is een heel fijn stukje van de top 100. Vind wel dat Racoon fijnere nummers heeft, probeer The Little One Falls bijvoorbeeld eens. 

[Christian.]

Spinvis 

[Fabian.]

 

50 (44) Blue Öyster Cult (Don't Fear) The Reaper

We zijn op de helft van de lijst met een nummer wat twee jaar geleden voor het eerst in de Top 100 stond. Blue Öyster Cult neemt dit op voor het album Agents of Fortune (1976). Gitarist Donald Roeser schrijft het nummer. Sommige mensen denken al snel dat het nummer over zelfmoord gaat, en deze duistere roddel geeft de band een slechte naam; de Blue Öyster Cult zou zich zelfs met Satanische praktijken bezighouden. Roeser heeft echter altijd volgehouden dat het nummer een liefdeslied is. Op de singleversie ontbreekt een minuut lange gitaarsolo. Er bestaan echter ook live-versies van ruim 8 minuten lang.

 

 

49 (570) Foals Spanish Sahara

Het genre indierock is weer terug met Foals. Hoewel geen officiële single, werd het nummer gereleased op het tweede album van de band, 'Total Life Forever'. Van de single zijn maar duizend exemplaren gemaakt op cd. De rest is dankzij een mp3 op de website van de Foals in aanraking gekomen met het nummer.

 

 

48 (27) dEUS Instant Street

Een heuze terugkomer in de lijst, dit jaar op plek 48. Een van de succesvolste platen uit de Belgische muziekgeschiedenis bracht de verfijnde muziek van Tom Barman en zijn mannen in de schijnwerpers. Instant Street kent naast het klankvolle geheel van violen en gitaren de aangrijpende zang van Tom. Mooi in zijn treurige nastoot.

 

 

47 (*) Franz Ferdinand Take Me Out

Maak je klaar voor wat stevige rockmuziek. 'Take Me Out' is de tweede single van het album Franz Ferdinand, dat begin maart 2004 uitkomt in Nederland. Franz Ferdinand is een Schotse band die in 2004 de eerste Engelse 'Next Big Thing' hype wordt. In januari doet de band een signeersessie in een Londense platenzaak die helemaal uit de hand loopt. Rijen fans staan tot om de hoek van de straat.

 

 

46 (12) Pink Floyd Wish You Were Here

Verliest zijn jarenlange top 15-status dit jaar. Komt in 1975 uit op het gelijknamige Pink Floyd-album. Het nummer verwijst naar Syd Barrett en waarom hij Pink Floyd moest verlaten. Het begin van 'Wish You Were Here' gaat over het het zoeken naar een radiozender, waarbij onder andere een stukje van de Vierde Symfonie van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski te horen is. Bandlid Roger Waters schrijft het nummer. Hij wil niet alleen een liedje schrijven over Syd, maar ook over zijn gevoel ten opzichte van de band op dat moment.

 

 

Beluister ook op Spotify:

 

https://open.spotify.com/playlist/7Mw61KVOvsgyBZxMxZGWUE

[Erwin.]

Take Me Out zou ik geen stevige rockmuziek noemen hoor

 

Zonde dat Pink Floyd zo afzakt btw, maar zal ook door een ander publiek komen tov eerdere jaren hier.

[Laki]

55-50

 

Spoiler

 

Mumford & Sons - Little Lion Man: Ik ken het nummer niet precies, maar ik weet wel dat ik het al twee keer heb gehoord, één keer wanneer ik het album beluisterde en éénmaal het nummer afzonderlijk. Misschien dan nog wel eens. Feit dat ik titel van het nummer nog niet goed ken, zegt eigenlijk al veel. Mijn kritiek op het vorige nummer geldt ook wel een beetje voor dit nummer, met name dat alles hetzelfde klinkt door die prominente banjo. En de banjo klinkt erg mooi, maar ik kan er geen 50 minuten naar luisteren. Misschien zullen toekomstige luisterbeurten raad brengen, misschien ook niet. Ik moet wel zeggen nu dat ik afzonderlijk naar het nummer luister ik het echt heel mooi vind, dus ik ben er een beetje in conflict mee. Sowieso zullen toekomstige luisterbeurten het voor mij makkelijker maken om nummers afzonderlijk te herkennen, en beter te oordelen of het nou repetitief is of niet, en of er dieper onder de laag meer achter zit. Dat kan ik niet op dit moment nu oordelen, maar afzonderlijk klinkt het nummer echt goed.

 

Electric Light Orchestra - Mr Blue Sky: Wel, blijkbaar kent niet iedereen dit nummer dus . Titel en groep zegt me niets. Het nummer zelf ook niet. Je moet dan nog eens goed weten dat ik dus wel de 20.000 scrobbles op een jaar haal op last.fm. Dus dat ik vol zit met dit soort cultuurgaten, of dat sommige mensen zouden kunnen zeggen dat ik onder een steen heb geleefd of van een ander continent kom, zal dan wel zo kloppen. Maar het is nu ook niet dat ik bij dit nummer iets gemist heb door ernaar te luisteren. Het doet me echt bitterweinig. Al is het laatste minuutje wel al weer wat beter, maar ik vond de andere jaren '60 en '70 klassiekers uit de lijst (Rolling Stones enzovoort) gewoon beter.

 

Arctic Monkeys - 505: Ik heb zojuist eens het tweede album beluisterd. Het was wat moeilijk om erin te komen, had ik het idee, maar het tweede deel vond ik zeer goed. Maar ik wel het gevoel dat het tweede album meer een album is dat (nog meer) moet groeien. Nu is het dus de tweede keer op korte tijd dat ik het nummer beluister. Het is een mooi nummer. AM liggen me wel. Misschien dat er volgend jaar wel iets van hen in mijn top 100 komt, maar welk nummer of welke nummers dat dan zullen worden weet ik nog niet. Daarvoor moet ik nog veel meer naar hen luisteren. Maar het is wel één van de leukste ontdekkingen van de laatste twee maanden waar ik voorheen enkel wat van het album AM had gehoord (Do I Wanna Know van The Crew soundtrack). Ik vind het trouwens na twee keer beluisteren echt al een zeer goed nummer! Voor mij schaart het zich bij het beste dat deze top 100 al te bieden had (Nick Cave & The Bad Seeds, Nirvana, Radiohead en misschien The War On Drugs en dat nummer van The Rolling Stones).

 

Band of Horses - The Funeral: Nooit gehoord van deze groep of dit nummer. Ik zie wel dat Spotify wel The Shins aanraadt als je deze groep goed vindt, waarvan ik wel al eens wat beluisterd had, en dat vond ik goed. Het nummer is best goed maar ik moet het wel meer luisteren. Dat zal dan ook wel nog eens gebeuren. Een beetje harder dan ik verwacht had trouwens, op basis van The Shins als gelijkaardige groep. Maar ik zal er niet om klagen. 

 

Supertramp - Fool's Overture: Wel eens vaag van Supertramp gehoord, daar blijft het dan ook bij. Dacht dat het iets van vroeger was, en dat blijkt ook te zijn (hoor je ook direct hier). Voor één of andere reden kijk ik nooit uit naar langere nummers, maar vind ik ze vaak wel erg goed omdat die nummers vaak dromeriger, hypnotischer en epischer zijn dan de kortere nummers, en dat vaak nummers zijn die evolueren. Dit is voor dit nummer niet anders. Helemaal mijn ding is het toch niet, en van de stem ben ik ook niet de grootste fan. Voor mij is het goed. Al kan ik niet vergelijken met de rest van hun oeuvre. Ik ga nog eens School luisteren ook nu. En toch niet echt het idee dat het iets voor mij is.

 

50-45

 

Spoiler

 

Blue Öyster Cult (Don't Fear) The Reaper : Dit ken ik ook totaal niet. Ik heb het idee dat de hoeveelheid artiesten waar ik naar geluisterd heb op last.fm serieus toeneemt, maar soit. Dit zegt me trouwens echt opnieuw bitterweinig. De betere klassieke nummers stonden eerder in het begin van de lijst voor mij.

 

Foals - Spanish Sahara: Ken ik niet, maar de groep zegt me nu wel iets, omdat er een meisje op mijn Spotify-vriendenlijst altijd naar Foals luistert. Maar echt super veel. Moeilijk om na één keer te beoordelen, opnieuw hier. Maar het is wel mooi op zich. Melodieus, goede sound, mooie stem en met een aanloop en finale. Ik moet zeker meer luisteren van deze groep, want dit ligt me wel denk ik.

 

dEUS - Instant Street: Ja, dEUS ken ik wel, net zoals lead singer Tom Barman. Maar nog nooit iets beluisterd van de groep. Wel fijn dat er iets van België / Vlaanderen de lijst haalt. Geen idee of het wat voor mij is. Ook hier is het na één keer luisteren moeilijk om te beoordelen. Het is best wel goed, maar ik betwijfel of ik het morgen nog ken. Daarvoor moet ik bewust meer van de groep luisteren, wat ik met der tijd wel eens ga doen. Ik ben sowieso wat betreft Vlaamse muziek een echte leuk, maar dit is wel goed.

 

Franz Ferdinand - Take Me Out: Wel al gehoord van Franz Ferdinand, maar voor één of andere reden heb ik er al tien jaar onterecht de associatie met elektronische muziek mee, en hoewel ik weet dat het niet elektronisch is, blijf ik toch onterecht die associatie maken. Misschien verwar ik het met een andere Duitse hedendaagse elektronische groep (en niet Moderat of het oude Kraftwerk maar met iets anders), net zoals ik Portishead en Porcupine Tree ook voortdurend verwarde vroeger. Anyway, genoeg gepalaverd. Het nummer zegt me wel iets wanneer ik het beluister, en ik vind het echt mooi. Een van de betere liedjes uit de top 100 zonder twijfel. 

 

Pink Floyd - Wish You Were Here: Deze klassieker ken ik wel al, ik denk dat ik het nummer voor het eerst heb gehoord, naar aanleiding van die aflevering van Alloo in de buitenlandse gevangenis die over Benjamin (een jongen van mijn leeftijd uit de streek) ging die opgesloten zat in een Boliviaanse gevangenis (en die jongen en zijn vader waren groot fan van Pink Floyd). Mooi nummer. Het is mijn favoriete nummer van Pink Floyd zelf, maar ik ben niet de grootste fan van Pink Floyd. Ik kan de groep waarderen met zijn tijd. Maar het is niet iets waar ik elke dag naar ga luisteren. Dus hoewel ik niet denk dat Pink Floyd direct in die top 100 luister (zeker omdat er zoveel mooie muziek bestaat), zal het wel dit nummer zijn wellicht als het ooit gebeurt (of één dat ik nog niet ken). De herkenbaarheid, de rustigheid, het spacey gevoel en de progressie (hence, progressive rock) van het lied maken het mooi. Zijn plaats in de top 100 is het dus zeker en vast waard.

 

 

 

10 januari 2019 bewerkt door Laki

[Magikarp]

29 minuten geleden zei Laki:

Foals - Spanish Sahara: Ken ik niet, maar de groep zegt me nu wel iets, omdat er een meisje op mijn Spotify-vriendenlijst altijd naar Foals luistert. Maar echt super veel. Moeilijk om na één keer te beoordelen, opnieuw hier. Maar het is wel mooi op zich. Melodieus, goede sound, mooie stem en met een aanloop en finale. Ik moet zeker meer luisteren van deze groep, want dit ligt me wel denk ik.

 

 

 

 

PM box staat open voor naam en rugnummer. Topwijf.

 

Overigens zal je niet veel van hetzelfde te horen krijgen van Foals, vind dit wel een uitzondering op wat ze normaal doen. Late Night en London Thunder hebben er nog wel wat van weg. Vind ik dan.

10 januari 2019 bewerkt door Magikarp

[Chiemel]

Die laatste 5 kan ik bijzonder weinig mee. Geen vreselijke nummers, maar geen groot fan van de meesten en dat specifieke nummer van de Foals ken ik niet.