Klassement

Eerste aankoop voor het nieuwe seizoen!

Uitslag E3 Saxo 2024: @FlyDhad de top-5 in zijn lijst en wint met Pogi-achtige voorsprong E3 Saxo 2024 Punten 1e FlyD 985 2e michael16 895 3e Justin 885 4e Lenstra 880 5e Djurovski 835 6e Elano 815 7e Viktor 815 8e Hans. 815 9e Srangaman 805 10e Rich Ruzzian 805 11e Chrisje1993 770 12e Aron24 765 13e 007mark 715 14e Delichris 630 15e Satyr 405

Hehe, dit was een lekkere transferperiode in de winterstop van seizoen 2 hoor Begon met het vertrek van Justin Bijlow, voor een enorm bod uit de zandbak. Als vervanger toen direct aangeklopt bij Stuttgart voor Dennis Seimen, die een clausule van 13,5 miljoen in zijn contract had staan. Vervolgens kwam ook Bullaude terug van zijn huurperiode in Argentinië. Heb hem niet nodig, dus een prima bedrag voor weten te vangen. Ook flink wat spelers uit het 2e verhuurd, maar dat is een beetje onbelangrijk. Vervolgens kwam er ook een bod uit een olieland op Lutsharel Geertruida. Twijfelde wel, maar wil van Feyenoord een enorm rijke club maken. En vond het bedrag te mooi om waar te zijn. Lukte echter niet heel erg om een goede vervanger te halen, die ik ook niet te duur vond. Daarom gaat Augustin Giay basisspeler worden, en heb ik voor een half jaar Jurriën Timber gehuurd als plakband. Hoefde ik ook amper iets voor neer te leggen en qua salaris viel het ook mee. Kan centraal, maar ook zeker als backup voor rechtsback gehaald. Met Seimen eigenlijk al een transfer die ik vaker voorbij heb zien komen, maar Roony Bardghji is ook een beetje een standaard aankoop. Echter, voor 11 miljoen kon ik hem niet links laten liggen. Ook hier een clausule. Wel druk nu op rechtsbuiten, met ook nog Stengs en Slory. Ben alleen van plan Stengs ook van de hand te doen komende zomer. David Hancko wilde al de gehele transferperiode weg, dus het lukte om hem te verkopen aan Fulham. Geen enorm bedrag, maar ook geen kans meer dat hij veel beter gaat worden. Zijn vervanger heb ik middels een clausule van 13,75 miljoen opgehaald bij AZ; Maxim Dekker mag zijn potentieel bij ons komen waarmaken. Tussendoor haalde ik ook nog Ryan Gravenberch zo goed als gratis op bij Liverpool voor een half jaartje. Niet persé nodig, maar wel een fijne speler om erbij te hebben!

Der Niederländische Löwe ist daaaaaaaaaaaaaa! #WillkommenMemphis Een half jaartje later hebben we wél het geld voor mijn favo speler.

Na een moeizaam oefengalop richting het WK heersten er wederom de nodige vraagtekens rondom mijn persoonlijk selectiebeleid. Een gerespecteerd manager van de Engelse topclub Arsenal had er de nodige moeite mee dat het Franse elftal op aanvallend gebied matig presentabel was. "Die vleugelspelers voor de rechterkant, dat is toch geen materiaal voor de nationale ploeg". Ook over de twee spitsen had hij de nodige twijfels. "Kalimuendo en Wahi, dat valt toch niet te vergelijken met Henry, Trezeguet en zelfs Benzema. Wat bezielt die gekke belgische bondscoach?" Tja, het was niet de meest gelukkige oefenwedstrijd tegen de ontembare leeuwen uit Kameroen. Het verwachtingspatroon bij het Franse elftal ligt nu eenmaal hoger dan bij eender welke voetbalnatie. In onze uitzwaaiwedstrijd groeide het vertrouwen weer terug. De spelers voetbalden het afgelopen loodzware seizoen van zich af en presenteerden de Ivorianen hun rekening. Opvallend is dat de Franse spitsen onder mijn leiding haast één op één lopen. Gebrek aan kwaliteit valt er dus niet te merken. Kalimuendo is de grote meneer bij het Duitse FC Bayern München en Elye Wahi maakt deze zomer de overstap naar Chelsea. De 27-jarige pijlsnelle aanvaller nam het voorbije seizoen RC Lens in zijn eentje op sleeptouw. Op de rechtsbuiten heerst er inderdaad het nodige gebrek aan kwaliteit. Laurienté is maar een spelertje van Sassuolo. In vergelijking met al die andere grote clubs binnen mijn selectie kom je dan wel inderdaad uit als het "lelijke eendje" van de selectie. Toch is deze rechtsbuiten gewoon een zeer nuttige speler. Een behendige vleugelspeler die probleemloos zijn mannetje kan passeren om nadien een haarfijne voorzet op maat te leveren. Het is en blijft natuurlijk aan de trainer om al deze artiesten samen te vormen tot één vloeiend geheel. Wij hebben op een indrukwekkende wijze een overwinning geboekt in de openingswedstrijd tegen Ecuador. Onze Zuid-Amerikaanse tegenstander werden moeiteloos opzij gezet met 3-1. Bij ons werd de aanval gevormd door het gecontesteerde trio Mbappé, Kalimuendo en Laurienté. Op het middenveld kreeg Guendouzi de voorkeur op Khephren Thuram, die voor het WK doorgaans elke wedstrijd aan de aftrap verscheen. Wij begonnen ongekend goed aan onze eerste wedstrijd van dit WK. Het stralend zonnetje in Villarreal maakte het samen met het geleverde voetbal een aangename trip voor iedere voetballiefhebber. Warren Zaïre-Emery opende al na 11 minuten de score na hoog drukzetten van ons middenveld. Nadien leverde dat een periode van Franse dominantie op. De Ecuadorianen geraakten in paniek en moeste nog voor rusten een penalty incasseren. Omgezet door Kyllian Mbappé. Het rustsignaal bracht duidelijk bezinning in het Zuid-Amerikaanse kamp. Ecuador kwam gemotiveerder uit de kleedkamers. Op het uur prikten ze uiteindelijk een keer tegen. Een diepe bal kwam aan de linkerkant terecht bij Allen Obando, die genadeloos afronde. We hadden in die tweede helft een stuk minder in te brengen dan in de eerste, al kon Tchouameni toch nog de rustgevende derde treffer scoren. Qatar, Het op papier zwakste broertje uit Groep H mocht vooraf geen enkel probleem vormen. Het Arabisch land is de nummer 53 op de wereldranglijst en komt kwalitatief gewoon te kort om een lange levensduur te hebben op dit toernooi. Dat deze wedstrijd uiteindelijk in een 3-0 overwinning eindigde, is dan ook geen verrassing. Het tempo lag lager dan in een doorsnee oefenduel. Wij traden aan met een gemixt elftal van basisspelers. Dus niet alleen met een mix tussen culturen. Die zijn er ook wel in grote mate aanwezig binnen onze spelersgroep. De ene speler is een rustige jongen die in een hoekje het spel Footballmanager zit te spelen, de andere zit het ene na het andere Afrikaans danspasje te beoefenen. Hier bij Frankrijk kom je toch wel wat tegen op dat gebied. Toch zit de sfeer er dik in. Met een zakelijke overwinning hadden we de kwalificatie al reeds binnen. Zes op zes met nog één wedstrijd in het verschiet tegen Zwitserland. Dat Zwitserland, dat stelde in deze wedstrijd toch wel erg teleur. Eigenlijk al het hele toernooi. Het begon nog wel voortvarend met een 5-0 overwinning tegen Qatar, maar enkele dagen later werden de punten verdeeld tegen Ecuador. Hierdoor moesten ze toch wel rekenen op puntenwinst tegen ons ofwel een uitschuiver van formaat in het kamp van Ecuador. Gelukkig voor hun wist Qatar een mirakel te verrichten en met 4-3 te winnen. Tegen ons maakten de Zwitsers doorgaans geen schijn van kans. Een kalme eerste helft bracht nog schrale hoop, maar in de tweede helft drukten we onze klasse gewoon uit op het scorebord. 2-0 werd het verdict. Door het mirakel van Qatar mag Zwitserland toch nog als tweede mee naar de volgende ronde. In de tweede ronde van het WK komen we uit tegen Ghana. De Ghanezen zijn als derde mogen doorstoten achter Turkije en Spanje. Gelukkig hebben we in de voorbereiding al twee keer geoefend tegen Afrikaanse landen waardoor we nu uitstekend voorbereid zijn op onze aankomende tegenstander. @Bogatyr@Marius@DemoN@Djurovski@MNie@Aaron21@chrisje1993@Glenn08@KayDeManaager@ivago@dimihuyghe@Cervantes@Satioz@Kyrill@Tim Windt@FlyD@JoonsterkeBE@De Raam@ElMarcos@Netzwerk@Satioz@Genkie_06 Bedankt voor de reacties en likes! Waar denken jullie dat dit Frans elftal zal stranden?

Heb je idee overgenomen van de 1000 doelpunten @Nom de Guerre. Deze badboy is afgelopen zomer overgekomen van Fiorentina. In de A-kern en speelt standaard laatste halfuur als de stand het toe laat. Scoorde net zijn eerste.

April April is een drukke maand. We spelen tegen Feyenoord, PSV en Ajax en ik ga voor eventjes terug naar Slowakije Als eerste spelen we in de Kuip, altijd lastig. We beginnen dramatisch. Na 21 minuten stonden we al 2-0 achter. In een kolkende Kuip is dat wel het laatste wat je wilt. Gelukkig halen we de rust met slechts 2-0. In de kleedkamer uitte ik mijn ongenoegen en gelukkig gingen we goed de kleedkamer uit. In de tweede helft maakten we er al veel meer een wedstrijd van, we groeiden in de wedstrijd. In de 82e minuut komen we op 2-1 en Feyenoord moet echt even vrezen. De slotfase is voor ons en we hadden goede kansen, helaas konden we de 2-2 niet maken. Daarna spelen we thuis tegen PSV dat een dramatisch seizoen kent, ze staan slechts 5e en dreigen play-offs te moeten gaan spelen voor Europees voetbal. In de beker speelden we ook al gelijk tegen ze dus er was alle vertrouwen in een resultaat. Terecht want we wonnen met 2-0. Geheel terecht ook nog. Niet dat wij veel kansen creëerden maar we waren wel effectief. Daarnaast gaven we echt niks weg. Op naar Slowakije Een dag na de wedstrijd tegen PSV plan ik mijn trip terug naar Slowakije. Dat is niet zonder reden. Ik ben natuurlijk zonder een afscheid bij Puchov weggegaan. Ik was immers al in Nederland toen Twente kwam en er was geen tijd om terug te vliegen, ik moest meteen aan de bak in Enschede. Een paar weken geleden kreeg ik een uitnodiging van Puchov, ze willen graag nog even officieel afscheid nemen van mij. Daarnaast wil ik graag afscheid nemen bij Puchov want ik heb heel veel te danken aan die club. We gaan dus even terug naar Slowakije. Gelukkig is daar verblijven geen probleem, ik huur daar immers nog steeds een huis. Vliegtuig van Amsterdam naar Bratislava Elke keer is de prijs weer verschillend. Ditmaal kwam ik er niet helemaal mee weg, €118,77 deze keer. Het is al lang geleden maar ik kan deze reis nog steeds dromen. Eerst met de trein naar Schiphol (€25,80) en dan in het vliegtuig. Trein van Bratislava naar Puchov Ook deze kennen we inmiddels. €8 euro voor de trein van Bratislava naar Puchov. Daarmee ben ik voor eventjes thuis. De buren keken mij ook even raar aan. He, die hebben we lang niet meer gezien hoorde ik ze hardop zeggen. Ik kom thuis en ik schrik een beetje. Oh jeetje, ik heb het niet helemaal netjes achter gelaten. Ik ben ook wel een beetje een sloddervos. Voor mijn eigen gemoedstoestand begin ik wat dingetjes op te ruimen. Gelukkig kom ik geen ernstige dingen tegen maar het is wel fijn om alles even opgeruimd te hebben. Vervolgens ga ik na de lange reis even lekker slapen in het bed waar ik een half jaar lang op heb geslapen, dat voelt wel even fijn Afscheidswedstrijd Puchov zit in de halve finale van de Slowaakse beker. De wedstrijd tegen Pezinok heb ik nog gespeeld en vervolgens wint Puchov na strafschoppen van Podbrezova. In de halve finale moeten ze tegen Trnava. De halve finale wordt gespeeld over 2 wedstrijden. Helaas verloor Puchov met 2-0 bij Trnava maar vandaag is de return. Dat is ook de wedstrijd die Puchov heeft gekozen voor mijn afscheidswedstrijd *Helaas kan ik de details van deze wedstrijd niet meer zien Het was echt geweldig om hier terug te komen. Ik heb dan ook een ongelooflijk warm gevoel bij deze club en ik heb veel te danken aan ze. Deze club heeft ook veel te danken aan mij is wat ik vaak terug krijg te horen. Ik heb ze geleid naar de hoogste divisie in Slowakije en in het eerste halfjaar er ook nog eens voor gezorgd dat ze zich eenvoudig hebben gehandhaafd. De wedstrijd zelf was erg slecht en eindigde in 0-0 maar ik heb een geweldige dag gehad. Met mijn bloemen en herinnering souvenir keer ik terug naar mijn Slowaakse huis. Ik geniet nog even na met een lekker wijntje en dan ga ik weer slapen. Ik moet namelijk weer terug naar Nederland en terug aan het werk bij FC Twente Vliegtuig van Bratislava naar Amsterdam Ik heb geluk deze keer, slechts €54,66 voor het vliegtuig. Natuurlijk weer eerst met de trein van Puchov naar Bratislava (€8) en dan op naar Nederland. Ik land veilig in Amsterdam en ik keer met de trein (€25,80) weer terug Wedstrijd tegen Ajax Dan rest alleen nog de wedstrijd tegen Ajax. Dit is er 1 om snel te vergeten. Binnen een minuut al 1-0 achter en gewoon een kansloze avond. Geen schande want Ajax is gewoon heel erg goed maar dat het eindigt in 5-0 is wel pijnlijk en dan mochten we nog blij zijn dat het daar bij bleef. Neemt niet weg dat we het nog steeds prima doen, alleen hoop ik niet dat dit een groot effect gaat hebben op het moraal Trainerscursus Toch ga ik deze maand positief afsluiten. Ik ben geslaagd voor mijn cursus! Ik wacht nog even met de volgende, eerst ga ik mij volop storten op FC Twente Saldo start april: €74.082,72 Inkomsten: €25.500 Uitgaven: €2.911,03 Saldo eind april: €96.671,69 @delichris Het waren er 3 maar dat is voor mij ook prima @Kyrill 3 punten ook goed? @mattihamstra Zeker @Djurovski Inderdaad een zware maand, gelukkig wel gewonnen van PSV @SantiagoMunez Bedankt! Ik heb een aantal updates en dan moet ik nieuwe maken. Ik moet nog even bedenken welke kant ik op wil qua verhaallijn. Ik heb veel ideeën, misschien zelfs iets te veel ideeën haha @keano77 @MNie @KayDeManaager @Marius @Vlonkie @Djurovski @De Raam @BA1986 @Marius @mattihamstra @iamforce1 @Kyrill @Jónstærke @iamforce1@Boyzone

Eerste prijs is binnen in Palermo.

Vrij goed moet ik zeggen. Direct nadat ik hem had aangetrokken, werd hij ook opgeroepen voor Team USA. Helpt wel in de stijging van zijn transferwaarde. Overigens start hij niet in de meest belangrijke wedstrijden, want dan kies ik voor Wieffer-Timber met Milambo ervoor. Maar omdat ik met hoge pressie speel en vrij intensieve tactiek heb, is er veel roulatie in mijn selectie. Krijgt dus zeker zijn kansen: Jij ook erg goede transfers gedaan! Chapeau.

We blijven en verkleinen het gat naar Napoli meteen naar drie punten. AC Milan staat er weer een puntje boven dus we doen zeker nog mee.

VVV Venlo - Seizoen 9 (2030 - 2031) Niet heel veel te melden over dit seizoen, wel voor het eerst een treble kunnen pakken. Transfers Competities Spelerstatistieken Uitgelichte spelers

Het is Roda geworden!! Titan had het goed voorspeld! We gaan heerlijk, alleen het enige waar we nog om kunnen spelen, is een negatief doelsaldo, omdraaien in een positief doelsaldo! Zoals nu gaat, beloofd het wat te worden, vanaf het nieuwe seizoen(zo ver is het nog niet) Ik ben begonnen met het duel Telstart uit 2-1 nederlaag. Erna ging het stukken beter met 10/12 punten in de laatste 4 duels. We wonnen uit bij Rivaal MVV met 1-2 en hebben net, maar paar minuten geleden de nummer 6 VVV met 4-1 pak rammel verkocht. Waardoor zij naar plek 8 zijn gedaald. Tussendoor was er nog een 2-3 winst bij Jong PSVV en 1-1 gelijkspel thuis tegen ADO dat iets van 6e staan. Hieronder de stand en erna de wedstrijd uitslagen, zoals je van mij gewend bent, in spoilers; We kunnen/willen/moeten vooral blijven winnen. Maar het is eigenlijk nu al uitkijken en voorbereiden op het nieuwe seizoen(als ik deze prestaties voorzet mag ik hopen, in iedergeval 2 of 3 jarig nieuw contract aan het einde van het seizoen mag gaan tekenen) ipv weer een 1 jarig contract(wat ik bijna nooit heb gehad in FM). En waarom? Dat ga je zo zien hieronder, de prestaties op het veld! 10/12 punten!; #karelball sloeg aan en nog steeds bij Arsenal, niet echt bij Udinese, maar het werkt totdusver heerlijk in Kerkrade, Limburg! ElMarcos @Oerlie @Vlonkie@John Terry 2.0 @Mark Hughes @Thomassje123 @Glenn08 @Rrrood @Tim Windt @rich ruzzian @Arsène @JoonsterkeBE@Jónstærke @Lensherr@Dansmeister@Aaron21 @KayDeManaager @Bogatyr @De Raam@Thomassje123 Wil je uit de mentions, laat gerust weten.Bedankt voor jullie aandacht, tijd, lezen, reacties, advies en eventuele likes. Glenn08: Thnx maatje thx, maar ik ben het er gewoon mee eens, We begonnen heerlijk met 6 punten, zege uit bij Bologna en nog een team(even vergeten welke) maar als je daarna niet eens punt thuis tegenn Empoli kan pakken(genoeg geweest zou zijn) dat maar 2 plaatsen boven je staat, verdien je het ook niet.. In iedergeval zijn we erg goed begonnen bij Roda met zeges op streek rivalen MVV en VVV-Venlo! Maar vind wel heel lief van je. Fantasy: Dat snap ik thnx maat, NAC wou mij niet, Roda wel. Het is nu #karelball in Kerkrade en de resultaten mogen er wezen! Het is jammer we nu nergens meer voor spelen, kan nu al niet wachten, op het nieuwe seizoen, hopelijk meedoen voor de playoffs of meer! Titan: Ding ding ding we have a winner! Ja jij bent scherp idd terecht ontslagen zoals ik hierboven ook al beschreef IK zou als ik het seizoen af heb ook lekker posten in het KKD Challenge topic Thnx maat Aaron21: Thnx maat, idd jammer maar helemaal met je eeens Nom de Guerrre: Het is nu #Karelball in Kerkrade jij zou lopend naar ons stadion kunnen komen, waar het niet je natuurlijk Fortuna fan in hart en nieren bent Dansmeister: Thnx maat thnx En ik heb het gefine-tuned hier bij Roda, in Kerkrade 10/12 punten gepakt tegen 4 teams die allemaal een beetje of flink boven ons, op de ranglijst staan!

19. Champions League debuut In deze update richten we ons enkel op de Champions League campagne. Waarom? Gewoon omdat het kan, en ik dit leuk vind. Onze allereerste CL campagne begon op de akkers van het bouwvallige Jan Breydelstadion. Plaatselijke trots Club Brugge, zonder lama Vanaken, wachtte ons op. De Bruggelingen werden vrij simpel aan de kant gezet via doelpunten van Fofana en Adebayo. Hierna trokken we naar het stadion van Bochum om onze thuiswedstrijd te spelen tegen Porto. Het was eer waar spektakelstuk voor de neutrale kijker. Eerst wistten we via Adebayo en Baum een 0-2 achterstand weg te werken. In de tweede helft werkten we dan weer een 2-4 achterstand weg via Siebert en Tohumcu. Hierna besloot Porto te wachten om pas in blessuretijd nog tweemaal toe te slaan, zodat we zeker niet meer konden terug komen. Hierna wachtte ons opnieuw een Portugese tegenstander. In Lissabon zagen we sterretjes tegen Benfica waar de voetbalfilosofie van @Lensherr al zijn intrede had gemaakt. We kwamen wel op voorsprong door een Portugese own goal, maar we werden hierna van het kastje naar de muur gespeeld. Een stuntzege tegen Manchester United is ons hoogtepunt van de competitiefase. De Engelsen maakten op geen enkel moment aanspraak op een punt, ook al laat de uitslag vermoeden dat het een spannende wedstrijd was. Mukendi, Adebayo en Trésor waren onze doelpuntenmakers. De Uefa vond dat we in Duitsland nog niet genoeg tegen Bayern München spelen, dus lieten ze ons ook in de CL tegen hun opdraven. We verloren kansloos. Veel Turken op de tribunes in Bochum die opeens 'fan' waren van onze club. Maar in werkelijkheid zaten ze hun Turkse lievelingsploeg naar de overwinning te schreeuwen. Jammer genoeg voor hun stelde hun team weeral teleur, en wonnen wij dankzij een doelpunt van Mukendi. The boys in green uit Schotland, Celtic, werden vakkundig weggespeeld onder leiding van onze wingers Mukendi en Fofana. Ook slot op de deur Siebert pikte op corner een doelpuntje mee. De competitiefase werd afgesloten met een brilscore tegen het Zwitserse Basel. Met 13 punten uit acht wedstrijden hebben we ons zeker niet belachelijk gemaakt. We mogen ons opmaken in een wedstrijd in de tussenronde. Hierin zal Liverpool onze tegenstander worden. En als we eerlijk zijn, mogen we er bijna zeker van zijn dat het ook ons eindstation zal worden. @Bogatyr@MNie@Copywriter@keano77@Jónstærke@roeliho@Lensherr@Fantasy@Marius@De Raam@Netzwerk@Boyzone@KayDeManaager@Arezo@Djurovski@Kyrill@Titan@Nom de Guerre Zo zijn jullie ook ineens bij over ons optreden in de CL. Voorlopig verteren we het zware schema wel vrij goed, en houden we in elke competitie stand. In de volgende update gaan we weer over naar de competitie. Allen bedankt voor het liken en reageren!

XXVIII. Een euforische ervaring Euforie, een gevoel zo intens dat het bijna tastbaar was, vulde elke vezel van mijn lichaam na de verpletterende 0-3 overwinning bij Ermis Aradippou. Laten we wel wezen, we waren niet bepaald de bovenliggende partij. In feite werden we bij momenten over het veld gejaagd alsof we een stel uitgeputte hazen waren en zij een roedel bloeddorstige honden. Maar als het op efficiëntie aankwam, waren wij de sluipmoordenaars van de avond, koud en berekend in de omschakeling. Elk schot was als een goed geplaatste uppercut die de tegenstander deed wankelen en uiteindelijk neergaan. Het was alsof alle puzzelstukjes, na jaren van zwerftochten door een woestijn van mislukkingen en teleurstellingen, plotseling besloten hadden om perfect in elkaar te vallen. De tactieken die we op het trainingsveld hadden uitgespeeld, de rollen die iedere speler had aangenomen, de moedige beslissingen die we hadden genomen – alles kwam samen in een symfonie van voetbal die zoet klonk in de oren van elke Spartakos-supporter. Een droomdebuut, inderdaad. Alsof het universum, na jaren van ons als het lelijke eendje te hebben behandeld, besloot dat het tijd was voor onze zwaanmoment. Terwijl ik daar stond, te midden van juichende spelers en een uitgelaten staf, met het besef dat we iets bijzonders hadden neergezet, kon ik niet anders dan denken: dit is het begin van iets groots. Misschien was het de zelfgestookte alcohol die nog nasudderde, of misschien was het gewoon het onwankelbare geloof in mijn team. Hoe dan ook, op dat moment leek alles mogelijk. In de wat troosteloze setting van het half ingestorte stadion van Ermis, dat meer weg had van een ruïne dan een sporttempel, pakten we al vroeg de leiding. Rechtshalf Ewald, die zich een weg baande door de verdediging alsof hij meedeed aan een wedstrijd 'wie vindt de uitgang van het doolhof', leek even te twijfelen. Maar op het moment dat iedereen dacht dat zijn soloactie zou eindigen in esthetische doch nutteloze schoonheid, haalde hij uit. Vanaf een meter of twintig schoot hij de bal met een boog die zo sierlijk was dat het leek alsof hij de wetten van de natuurkunde tartte. Het projectiel zeilde over de doelman heen, die erbij stond als een standbeeld, en landde in het net. De thuisploeg, zichtbaar aangeslagen door onze vroege voorsprong, zette aan alsof hun leven ervan afhing. Maar ze vonden hun Waterloo in onze ondoordringbare verdediging, die gegroepeerd stond als een groepje nonnen rond Magic Mike. Hoewel het veldoverwicht onmiskenbaar voor de thuisploeg was, leidde hun balbezit tot net zoveel echte kansen als een vis op het droge. De enige die misschien een glimlach niet kon onderdrukken bij het zien van onze speelstijl, zou Mourinho zijn. De man van de bus-parkeren-filosofie zou ongetwijfeld goedkeurend knikken. Ik, aan de zijlijn, voelde me voor even de meester van de tactische verdediging. Mourinho zou trots op me zijn. Onze supporters, een bescheiden groep van vijftien man sterk, met een zichtbaar beschonken Vassilis voorop, besloten dat het tijd was om de sfeer wat op te peppen. Ze zetten een spreekkoor in dat zo subtiel was als een olifant in een porseleinkast. "I mána sou gamáei Toúrko," galmde het door het stadion, “je moeder neukt een Turk”, een tekst die nogal wat wenkbrauwen deed fronsen. Naast me kon ik Vassilis' vrolijke gebral horen. "Hey, it's just a bit of fun, right?" lachte hij, terwijl hij een arm om mijn schouder sloeg. Ik keek hem aan, een mix van amusement en verbazing. "A bit of fun? You realize we are playing an away game? That chant is like waving a red flag to a bull." "Ach, they need to lighten up," wuifde Vassilis weg, duidelijk niet gehinderd door enige diplomatieke finesse. "It's football, not a peace conference." Ergens tussen de verontwaardigde blikken en de reacties van het thuispubliek door, moest ik lachen. Alleen Vassilis kon een internationaal incident reduceren tot 'een beetje plezier'. Maar één ding moest ik hem nageven: onze supporters waren niet te negeren. En in de chaos van het moment, was dat misschien precies wat we nodig hadden. Op slag van rust, in een moment dat de tegenstander meer gefocust leek op het beramen van wraak dan op het spel, breidden we onze voorsprong uit. Pittasas, met de elegantie van een Griekse god, won een kopduel voorin. De achterhoede van Ermis leek volledig van de wijs, vergat even hun basisvaardigheden en keek elkaar aan alsof ze de loterij hadden gewonnen, maar hun lot kwijt waren. In die chaos had Caetano alleen maar oog voor de bal, die hij met een kalmte die haast beledigend was, langs de keeper schoof. Het was alsof de tijd even stilstond, behalve voor ons. Begeleid door een symfonie van fluitconcerten, de inhoud van willekeurig gegooide bekers bier, en een paar verdwaalde vissenkoppen die hun laatste reis vonden richting ons hoofd, zochten we de relatieve veiligheid van de kleedkamers op. Op de tribunes leek een mafklapper met een megafoon het zijn levensmissie te hebben gemaakt de 300 aanwezigen op te zwepen alsof hij Leonidas zelf was, aan de vooravond van Thermopylae. De absurditeit van het tafereel, met die ene dolgedraaide fan als een pseudo-generaal, gaf het geheel een bijna komische noot. Voetbal, dacht ik, het brengt de gekte in de mens naar boven. Ermis drong aan, met aanvalsgolf na aanvalsgolf die richting onze achterhoede rolde als de onophoudelijke golven van de zee. Maar onze verdediging, zo onwrikbaar als de kliffen langs de kust, gaf geen krimp. Aangevoerd door onze ervaren keeper Stratilatis, die onze influencer-keeper naar de bank had verdrongen, weerstond elke aanvalsgolf. De solide viermansachterhoede leek wel een muur waar geen doorkomen aan was. Elke poging van Ermis om door te breken, eindigde in frustratie. Onze defensie, een bastion van vastberadenheid, liet zien dat sommige dingen, zoals een sterk verdedigingswerk, nooit uit de mode raken. Juist op het moment dat de storm van Ermis enigszins luwde, alsof ze even ademhaalden voor de volgende wanhoopspoging, sloegen wij meedogenloos toe. Het was Bajrovic, onze man die eerder meer bekend stond om zijn vermogen om tegenstanders te intimideren dan om zijn finesse, die het slotakkoord voor zijn rekening nam. Met een vrije trap, zo kunstig over de muur gekruld alsof hij met een passer en lineaal was uitgemeten, liet hij de keeper verbouwereerd achter. Het was een moment van pure schoonheid, een herinnering aan de onvoorspelbaarheid van het spel, en een bewijs dat ook de ruwste diamanten kunnen schitteren. Euforisch, dat was ik, badend in een zee van gelukzaligheid, zeker nu ik weet hoe het verhaal verder ging. Achteraf bekeken wou ik dat ik nog meer uit dat moment had gehaald, het tot op de laatste druppel had uitgeperst zoals je doet met een citroen waaruit je elke mogelijke zure toets wilt halen. Misschien had ik op het veld moeten dansen, of de supporters in hun vreugde moeten vergezellen, misschien zelfs de doelpalen moeten kussen. Maar in de euforie van toen leek het genoeg. Nu, echter, blijf ik achter met een nostalgische honger naar meer, naar dat ongrijpbare meer. ===== Hier komen de reacties en dergelijke te staan.

3. GP Australië Deze ronde werden er niet al te veel punten gescoord, maar wat wil je ook met drie uitvallers die potentieel top 10 zouden kunnen rijden! Toch blijft het bijzonder dat @rich ruzzian en @delichris met slechts 8 punten de dagwinst weten te behalen. Overigens is dit de tweede GP winst op rij voor @rich ruzzian, die daarmee zijn voorsprong in het klassement vergroot!

Seizoen 64 Ook dit seizoen gaan we weer in 1 update doen, tenzij een San Marinees team de finale haalt. We hebben niks te vrezen van de concurrenten en Spanje gaat nog verder op ons uitlopen Groepsfase Folgore Onze eigen groepsfase ging toch een stuk moeilijker dan gedacht. Het was wel snel duidelijk dat Leipzig en Shamrock Rovers geen rol gingen spelen maar Fiorentina maakte het ons wel erg lastig. We speelden er dan ook 2 keer gelijk tegen, 2x 0-0. We eindigden ook op evenveel punten en doelsaldo werd beslissend. Je ziet het hier niet maar het was een gigantische close call. 1 goal maakte het verschil, een goal die wij in de 89e minuut maakten tegen Shamrock Rovers omdat Fiorentina ineens met 7-0 won van Leipzig. Gelukkig worden we net aan groepswinnaar Cosmos Ja dat is even 2 keer kijken maar Cosmos zit in de Champions League. Ik verwacht er weinig van en als er iets moet gebeuren moet dat tegen FC Kopenhagen gebeuren. Thuis speelden ze 1-1 gelijk tegen de Denen, Kopenhagen scoorde in de 86e minuut, bijna werd er ook nog gewonnen. Dat andere gelijke spel haalde Cosmos thuis tegen PSG, dat is een heel mooi bonuspunt San Giovanni San Giovanni heeft weer een zware loting, het zit ze ook niet mee. Als ze wat willen moet het dan tegen Sevilla zou je denken. Maar Sevilla werd groepswinnaar dus daar was het niet tegen te halen. City en Bayern lijken weer een stap te hoog maar het ging wel degelijk tussen San Giovanni en Bayern. In de laatste wedstrijd stonden ze in Duitsland tegenover elkaar. San Giovanni moest winnen en ze werden 3e. Helaas verloren ze daar en gaan ze er met slechts 2 punten er uit Murata Maar ik heb het beste voor het laatst bewaard. Dinamo Tbilisi was geloot in de groep en dat moet gewoon 2 keer een overwinning zijn. De eerste wedstrijd werd meteen gewonnen van de Georgiërs. Van Celtic werd verloren en daarna kwam de tweeluik tegen Atletico Madrid. De eerste wedstrijd werd gewonnen in eigen huis met 1-0 door een goal in de 89e minuut. Dan is er in Spanje een grote verrassing. Murata wint daar ook met 0-1! Een gestolen overwinning maar wel 3 punten. Murata was al door op onderling resultaat. Helaas is Celtic te sterk gebleken maar met 12 punten heeft Murata echt een wereldprestatie geleverd. Daarnaast gaan ze ook nog eens naar de knock-out ronde van de Champions League Virtus Virtus had een lastige groep die meerdere kanten op kon. Helaas ging het in de eerste wedstrijd tegen NEC al mis en werd er verloren en Benfica is logischerwijs ook te sterk. Dus het ging tussen Virtus en Molde. Zoals je ziet legde Virtus het helaas af in deze groep. In de laatste wedstrijd moesten ze thuis winnen van NEC. Dat leek wel te doen maar Virtus verloor met 1-3. Virtus is uitgeschakeld Juvenes Dogana Juvenes Dogana heeft het niet getroffen bij de loting. Een erg zware groep voor, zeker als je kijkt naar die van Virtus. Maar Juvenes Dogana is ook een grote jongen in Europa en dat lieten ze zien. Maar misschien was Marseille ook heel slecht. De 3e plek was dus al wel snel zeker. Het ging tussen Juvenes Dogana en Mönchengladbach. Dankzij een 0-3 overwinning in Duitsland ging Juvenes Dogana op onderling resultaat door Tre Penne Dan het belangrijkste toernooi hoe gek dat ook klinkt. In de Conference League vallen de meeste punten te behalen, zeker met Tre Penne daar in. Moeten ze nog wel de groepsfase halen maar dat lukte vrij eenvoudig tegen Rakow. Tre Penne zit in de groepsfase Kom je bij Chelsea in de groep, ja hoor. Die werden groepswinnaar, Motherwell maakte het Tre Penne wel heel lastig. In San Marino werd het 0-0. De wedstrijd in Schotland werd belangrijk. Het zal toch niet zijn dat Tre Penne niet door gaat? Gelukkig wonnen ze daar met 0-2. Het was voldoende om door te gaan Knock-out fase Murata Een nieuwe mijlpaal! Voor het eerst een andere San Marinese club in de knock-out fase van de Champions League. Dat Liverpool veel te sterk was doet niks af van de keurige prestatie die Murata heeft geleverd. Hopelijk gaat dit ze helpen met hun reputatie Murata zit heel dichtbij 4,5 ster reputatie. Waarschijnlijk gaat dit seizoen net die laatste push geven om dit te behalen. Daarmee hebben we 3 San Marinese clubs (inclusief onszelf) met 4,5 ster reputatie Juvenes Dogana Juvenes Dogana ging door in de Europa League. Helaas moesten ze spelen tegen Atletico Madrid. Juvenes Dogana is nog geen Murata en helaas gingen zij wel 2 keer kansloos onderuit Tre Penne Van Tre Penne wordt wel wat meer verwacht en ze speelden tegen Dinamo Kiev. Aanvankelijk ging dat prima want in Oekraïne werd met 0-1 gewonnen. Dan gaat het in eigen huis volledig mis, 1-3 en uitschakeling. Dat is wel erg teleurstellend Folgore Dan wijzelf, de grote broer to the rescue. Maar ook wij hadden het toch verdomd lastig tegen Porto. In Portugal 1-1, dat kan nog maar ook in eigen huis ging het moeizaam. We komen wel 1-0 voor maar Porto komt ook vrij snel weer op 1-1. We zijn wel beter en gaan op zoek naar de winnende goal. Die vinden we maar wel pas in de 88e minuut. Crisis averted en we gaan door. Dan komen we eindelijk een beetje op stoom. Real Madrid wordt daarna 2 keer verslagen, ook zeer terecht over 2 wedstrijden. De clash tegen Manchester United staat op het programma in de halve finale. Dat was 2 seizoenen geleden nog de finale. We zijn aan elkaar gewaagd. In Engeland zijn we niet goed genoeg en verliezen we. Gelukkig wel met 1-0 dus dat kunnen we in eigen huis goed maken. In eigen huis spelen we veel beter. United heeft weinig te vertellen en we komen op een 1-0 voorsprong. Naarmate de wedstrijd vordert is het wel een beetje voorzichtigheid troef en de wedstrijd gaat naar de verlenging. Het werden geen strafschoppen, we scoren in de verlenging. We winnen en gaan naar de finale Coëfficiëntenlijst Dit is de eindstand van dit seizoen. 12,214 punten met 4 clubs in de Champions League. Dat is echt keurig, daar is niks over te klagen in dit stadium van de save. De groepsfase was echt geweldig met de plaatsing van Murata als hoogtepunt. Na de groepsfase ging het echter wel enorm mis waardoor het uiteindelijk misschien toch een beetje tegen valt. De 4e plaats is nooit in gevaar geweest. Spanje daarentegen is nog verder uitgelopen. Een seizoen van ruim 20,500 punten kunnen wij niet tegen op. Voorlopig blijven we nog wel even 4e Champions League finale In de Champions League finale spelen we - niet voor het eerst deze save - tegen Inter. Kunnen we de cup met de grote oren winnen? @ElMarcos @delichris @Djurovski Dit was echt een waardeloos jaar! @Kyrill We zullen toch een keer op een punt moeten komen dat deze clubs in de CL minstens 3e kunnen worden. Dit seizoen is er met Murata al een grote stap gezet doordat zij 2e werden in de CL groep, dat is een enorme mijlpaal! @keano77 @Boyzone @Satioz @Badmuts @Dondirk @DemoN @MarcFM1 @Djurovski @Kyrill @erik9 @ElMarcos

Introductie Tijd voor een nieuwe uitdaging. Zo voelt het wel voor mezelf. Mijn game met Benfica voelt voor mij aan als uitgespeeld. Het schrijven van de novelle vind ik nog wel leuk, alleen liep ik te ver vooruit in mijn game dat ik helemaal de feeling voor het schrijven begon te verliezen. En hoezo is je save uitgespeeld? Kijk, er werd alles gewonnen dat je maar kon winnen. In combinatie met de Poképlayerchallenge kon ik er samen met Benfica ook geen eigen jeugd challenge van maken. Die optie liep totaal spaak met de uitdaging waar ik zeven seizoenen tijd in had gestoken. Echter heb ik mij dus de stap naar het zonnige Portugal beklaagd. Het voelde alsof mijn verhaal al geschreven was. Het doel van deze novelle Heel simpel. Ik ben momenteel aanbeland met een stel voetbalgekke Belgen in een whatsappgroepje gericht over FM. Daar vliegen nu eenmaal de Belgische verhalen je om de oren. De ene uitdaging groter dan de andere. De ene blinder dan de andere en dan heb je uiteraard mensen zoals mijzelf en @TomFsoccer, mannen met echte voetbalkennis. Daarmee kwam ik tot het idee om Lierse SK, die nu door het leven gaan als Lierse Kempenzonen terug naar de Belgische top te loodsen en niet op de traditionele manier. Wij gaan er ook meteen een Nationalist challenge van maken. Dit houd in dat er alleen maar Belgische spelers worden aangetrokken. Leuk en hopelijk ook uitdagend genoeg. Gelukkig is Lierse niet meer de club van weleer en is er ook werk aan de winkel. De landskampioen van het seizoen 1996/1997 is afgegleden naar de Challenger Pro League. Het heeft onderweg ook de nodige strubbelingen gekend. Van een Egyptische eigenaar die dacht met zijn spaarrekening de Champions League te winnen naar een faillisement. Het word nu dus iets totaal anders. Gewoon een nieuwe wending waar ik mezelf het een beetje lastiger maak. Dit geeft mij een doel en het is tot aan FM25 geen onhaalbare uitdaging. Er is ook maar één man die Lierse terug het plezierke kan geven en dat is Carl Hoefkens. Het personage waarmee we te werk gaan. Een man die misschien wel ten onrechte bij diverse topclubs in België aan de kant werd geschoven. Want laten we eerlijk zijn. Geen enkele opvolger deed het beter. Hoefkens is iemand met een oog voor jong talent. Misschien wel de geknipte persoon voor deze job. Een functie als coach van Lierse Kempenzonen met de ogen gericht op een Nationalist Challenge. Qua manier van posten zal afhankelijk zijn van deze save en de tijd die ik heb. Dagelijks een post is een mogelijkheid, maar het kan ook even langer duren. Ik ga rustig aan beginnen met deze uitdaging en hou jullie via deze novelle op de hoogte over het verloop. Verder wens ik iedere volger heel veel leesplezier. Hopelijk kunnen we ook een leuke interactie krijgen. Kritiek, humor, complimentjes, laat het maar allemaal los in dit topic. Ik wens jullie allemaal nog veel volgplezier en supporter gerust mee voor dit Belgisch Lierse! Sportieve groet! Carl Hoefkens

Seizoen 2033-2034 Vanwege een lazy Sunday nog maar een extra update. De één was wat succesvoller dan de ander. Abdi Mahad Bleef toch wel verrassend bij zijn club Norwich City. De club was gedegradeerd en dus moest Abdi aan de bak in het Championship. Scoorde daarin toch weer een behoorlijk aantal doelpunten. Zijn club wordt slechts 14e in de competitie. Benieuwd of hij er komend seizoen nog steeds zit. Abedi Addo Na zijn teleurstellende uitleenbeurt bij Leeds United, vertrekt Abedi voor een bedrag van 3,7 miljoen euro naar Sevilla. In Spanje hoopt de aanvallende middenvelder een nieuw impuls te geven aan zijn loopbaan. Dat is wel redelijk gelukt met een flink aantal duels. Met de club wordt hij 7e in de competitie. Achmed Rezza Opnieuw een knap seizoen van de Tunesiër bij Arsenal. Werd met zijn club kampioen van Engeland, won de Europa League en de Caraboa Cup. Werd zelf derde bij de verkiezing voor Afrikaans Voetballer van het Jaar, werd verkozen tot Afrikaans Middenvelder van het Jaar en werd opgenomen in het Afrikaans Elftal van het Jaar. Ahmed Mohammed Malah De keuze voor FC Porto betaalde zich vorig seizoen al uit. Na zijn goede seizoen in Portugal werd hij gekocht door Real Madrid voor 71 miljoen euro. Maakte in Madrid ook de nodige minuten en presteerde daarin ook nog eens goed. Werd met Real 2e in de competitie. En werd zelf verkozen in het Afrikaans Elftal van het Jaar. Alfeüs Arianari Speelde opnieuw een prima jaar bij Nice in Frankrijk. Werd met de club knap 5e in de Franse competitie. Staat inmiddels in de belangstelling van Real Madrid en twee clubs uit de Quatarese competitie. Gaat hij nog een klapper maken of gaat hij de woestijn in voor het geld. Ameno Doré Werd definitief overgenomen door Olympique Lyon. Maar mocht vooral toekijken. In totaal vier invalbeurten. Het lijkt wel een beetje einde verhaal voor de Ivoriaan. Christiaan Jurovsta Scoorde dit seizoen wel iets minder voor Liverpool. Maar alsnog een prima seizoen. Won met de club ook de Champions League en werd topscorer van het toernooi. Werd in december ook nog eens 3e op de verkiezing voor Wereldspeler van het Jaar 2033. Werd verkozen tot Afrikaans Voetballer van het Jaar, werd verkozen tot Afrikaans Spits van het Jaar, opgenomen in het Afrikaans Elftal van het Jaar en verkozen tot Speler van het Jaar van Liverpool volgens de supporters. Dieje Vanomdenhoek III Opnieuw redelijk wat minuten gemaakt voor Manchester City, maar opnieuw veel als invaller. Werd met City 2e in de Premier League. Werd benoemd tot aanvoerder van Zuid-Afrika. Won de FA Cup met City. Werd genomineerd voor Afrikaans Voetballer van het Jaar. En werd opgenomen door het Afrikaans Elftal van het Jaar. Staat in de belangstelling van Real Madrid en Newcastle United. Drami N'baki Kon aan het einde van zijn contract naar tientallen clubs. Koos uiteindelijk om terug te keren naar Nederland. Ging spelen voor AZ Alkmaar. Dat bleek een prima keuze gezien zijn gespeelde wedstrijden en gescoorde doelpunten. En werd knap 2e met de club in de Eredivisie. Jaen Rakotonirina Speelde ook in zijn tweede seizoen bij Liverpool de pannen van het dak. Werd dus winnaar van de Champions League. Werd uitgeroepen tot Afrikaans Verdediger van het Jaar en opgenomen in het Afrikaans Elftal van het Jaar. En verscheen ook nog eens in het Dream Team van het Jaar in de Champions League. Mikoto Mokoena Werd verrassend genoeg gehuurd door Juventus (met een verplichte koopoptie). Mag bij de Italiaanse topclub zijn kunsten vertonen. Heeft wel veel duels achter zijn naam staan, maar bijna allemaal als invaller. Werd met de club slechts 12e in de Serie A. Mister X Opnieuw een seizoen bij Leipzig. Opnieuw veel als invaller. Maar scoorde er toch 6 in de Bundesliga en droeg zo toch zijn steentje bij aan het verrassende kampioenschap van zijn club. Mo Olé-Olé Geen transfer. Blijft het toch proberen bij Manchester United. Ook dit seizoen vooral als invaller. En toch scoort hij er weer 4 in zo weinig speelminuten. United wordt slechts 9e in de Premier League. Staat in de belangstelling van het Italiaanse Bologna. Oscar Stellenbosch Een nieuw seizoen bij Fiorentina. En opnieuw met aardig wat doelpunten in de Serie A. Werd met de club zelfs knap 2e in de competitie. Riggo Akolebo Liet zich in de zomer verhuren aan FC Porto. Speelde een prima debuutseizoen bij de Portugezen. Werd met de club 4e in de competitie. Benieuwd wat hij gaat doen na dit seizoen. Thabang Moeti Ook zijn tweede seizoen bij Bayern München is hij onomstreden in het doel. Wordt met de club wel teleurstellend slechts 4e in de competitie, maar wint wel de DFB Bokal. Werd verder genomineerd voor het Afrikaans Elftal van het Jaar. @Fantasy @chrisje1993 @JoonsterkeBE @vekie71 @MisterX @MNie @De Raam @keano77 @Jeroen. @Copywriter @aron24 @FlyD @Mdevries015 @Rob1981 @Keeza @nasje92

Stuur maar een Tikkie @ReneLeBlanc.

Etappe 7 delichris 290 aron24 220 Justin 220 rich ruzzian 220 Satyr 220 FlyD 220 Hans 220 Kelvin 220 chrisje1993 220 Elano 220 Srangaman 220 007mark 220 michael16 220 Viktor 220 Erwin. 220 Lenstra 220 Eindklassement chrisje1993 3430 michael16 3390 Viktor 3390 Justin 3380 rich ruzzian 3380 Elano 3240 Hans 3090 Erwin. 3060 Lenstra 2980 Satyr 2900 aron24 2740 Srangaman 2710 007mark 2710 Kelvin 2690 FlyD 2660 delichris 2000

Kroepoek wilde niet komen maar de rest is binnen @Dansmeister gratis Samardzic

Sorry @ReneLeBlanc, maar deze promotie is - na een lang en wisselvallig seizoen - een mooi begin van mijn tijd bij Levante!

Mooie transfers maat. Hoe heeft Benjamin zich ontwikkeld bij jou? Hier zijn we even op transfervrije hunt gegaan. Als deze jongens allemaal lukken ben ik spekkoper.

We blijven waar we zitten. We gaan er alles aan doen om er de Palermo Football Group van te maken in plaats van de Manchester City Football Group.

Seizoen 2029 - 2030 Ik zal de komende tijd iets minder updaten. Ik heb nog een paar updates, maar omdat ik problemen had met de faces in het spel heb ik alles moeten verwijderen en er op nieuw moeten installen en aangezien het bij mij zo'n 15 gig was ben ik even bezig geweest. De maand augustus zal voornamelijk bestaan uit wedstrijden in de Leagues Cup. Tenminste als wij ver komen. We beginnen met een wedstrijd tegen Minnesota United. En daarna zien we het wel. In de MLS gaan we spelen tegen Los Angeles Football Club. Kwartfinale Midden Leagues Cup Halve finale midden Leagues Cup Finale midden Leagues Cup Play-off halve finale Leagues Cup Play-off finale Leagues Cup Augustus Stand MLS Overzicht manager Financien Antwoorden op posts users @Kyrill Ik heb ook geen idee waarom er zoveel verschil is. Wij zullen in de maand augustus maar één MLS wedstrijd spelen. @Djurovski Ik ben goed gestart en ik hoop dat ik het lang vol kan houden. @Marius Ik heb ook geen idee waar het aan ligt. @MNie @ElMarcos @DemoN @De Raam @Satioz @Thomassje123 @Fantasy

20. Spatiebalk rammen In mijn enthousiasme van het spelen was ik vergeten om op de juiste momenten in het seizoen een screenshot te maken. Daarom zullen de maanden november, december en januari in deze update besproken worden. Ondanks dat zowel november, als december nog besproken moeten worden ga ik al van start met de transfers. In januari verloren we twee van onze back ups. Otoo gaat een nieuwe uitdaging aan in de champagnestreek. Geubbels kan de Duitse grond niet missen, en gaat bij Hamburg spelen. De twee bovenstaande uitgaande transfers kwamen er vooral omdat we op hun positie twee nieuwe spelers hadden aangetrokken. Stamatovic is een jonge Servische spits, hij zal vooral als back up gaan fungeren, maar zal in de toekomst onze eerste spits worden. Met Castan halen we bij Feyenoord echt een topper weg om bij ons op de 10 te komen spelen. Er stonden twee moeilijke wedstrijden op het programma in november. Als eerste mochten we op bezoek bij Bayer Leverkusen, deze wedstrijd mondde weer uit in prachtige strijd. We trokken aan het langste eind dankzij doelpunten van Siebert, Maga en Vignato. Banda nam er zelfs twee voor zijn rekening. Uit bij Dortmund trokken wij aan het kortste eind na een spannende partij. December was een horrormaand. We speelden drie wedstrijden in de competitie, en konden in geen enkele partij een doelpunt maken. We verloren zwaar van Hertha. Maar ook tegen Köln, en RB Leipzig verloren we kansloos. Met frisse moed begonnen we na een winterstop terug aan de competitie. Maar we verloren meteen kostbare punten bij Werder Bremen. Nieuwkomer Stamatovic scoorde wel meteen bij zijn debuut. Thuis tegen Heidenheim maakten we dan wel eindelijk weer eens indruk. Nieuwkomer Castan vervoegde Tohumcu en Vignato op het scorebord. Thuis tegen Bayern München gaven we een dubbele voorsprong uit handen. Amoura scoorde onze doelpunten. Tegen Stuttgart wist Amoura wederom te scoren, Castan zorgde voor de winnende goal. Een last minute doelpunt van Banda zorgde voor de overwinning tegen Gladbach. Eerder hadden Patino en Stamatovic ook al gescoord. Dat we in een periode 0 punten uit 12 haalden zorgt ervoor dat we de ranglijst niet langer aanvoeren. We blijven momenteel wel nog in de top vier staan, maar voelen wel de hete adem van Bayern München in de nek. We hebben ons net op tijd kunnen herpakken, maar er is niet veel ruimte meer om fouten te maken als we in die top vier willen blijven staan. We namen het in de derde ronde van de DFB Pokal op tegen Werder Bremen. We speelden met een veredeld B elftal, waardoor het echt zwoegen was om de overwinning binnen te halen. We hadden er zelfs verlengingen voor nodig. Geubbels scoorde onze beide doelpunten. @Bogatyr@MNie@Copywriter@keano77@Jónstærke@roeliho@Lensherr@Fantasy@Marius@De Raam@Netzwerk@Boyzone@KayDeManaager@Arezo@Djurovski@Kyrill@Titan@Nom de Guerre Als je eens wat tijd hebt moet je soms profiteren om twee updates snel na elkaar te schrijven. Dat heb ik bij deze dus gedaan. @MariusIn het competitieformat van de CL gebeurd het in FM wel eens vaker dat twee teams uit hetzelfde land elkaar tegen komen.

XXIX. Eleni neemt het heft in handen Overwinningen vieren, dat is een traditie die zo oud is als de mensheid zelf. Waar de barbaren en krijgers van weleer hun triomfen vierden door wijn te slurpen uit de schedels van hun verslagen vijanden, waren wij, de moderne gladiatoren van Spartakos, iets meer geciviliseerd in onze keuze van viering. Wij gaven de voorkeur aan bier, wodka en raki, genuttigd uit glazen, bekers, en voor de echte avonturiers onder ons, rechtstreeks uit de fles. Een bescheiden upgrade van de schedels, als je het mij vraagt. De spelers van Spartakos waren tijdelijk ondergebracht in een appartementencomplex aan de rand van Kiti, een bouwwerk dat meer weg had van een vakantieresort voor de gemiddelde middenklasse toerist dan van een thuisbasis voor een voetbalteam. Het complex was uitgerust met een privézwembad, dat normaal gesproken diende als een stille getuige van onze dagelijkse beslommeringen, maar deze avond zou transformeren in het epicentrum van onze overwinningsroes. De hele selectie, de technische staf en alle meegereisde fans – een bonte verzameling van vijftien man sterk – hadden zich in dit bastion van decadentie verzameld om het behaalde succes te vieren. Het werd een wild feest, een waar de god Bacchus zelf trots op zou zijn geweest. De drank vloeide rijkelijk, alsof we probeerden een binnenlandse zee te creëren met alcohol in plaats van water. Verhalen van de wedstrijd werden overdreven en verfraaid, elk doelpunt werd opnieuw en opnieuw gescoord in de talloze hervertellingen, en elke speler werd voor even de held van zijn eigen epische saga. Zelfs Vassilis en Paul, die gedurende de wedstrijd meer hadden geleken op een paar mascottes dan op respectievelijk een voorzitter en een assistentmanager, werden op handen gedragen als de strateeg achter onze onwaarschijnlijke overwinning. Naarmate de nacht vorderde, en de grenzen tussen vreugde en waanzin steeds vager werden, leek het alsof we collectief besloten hadden de realiteit achter ons te laten. We dansten, we zongen, en sommigen van ons – die de kracht van de raki hadden onderschat – deden pogingen tot zwemmen die meer leken op het naspelen van een schipbreuk. Uiteindelijk was het privézwembad getuige van een slagveld dat geen krijger ooit had kunnen voorzien. Verslagen lichamen lagen verspreid over ligstoelen en het gras, overblijfselen van de nacht ervoor. Flessen, leeg en verlaten, stonden als monumenten van onze overwinning en het daaropvolgende feest. Zelfs tijdens dit bacchanaal, waarbij de grenzen van beschaving en barbaarsheid vervaaglijk in elkaar overliepen, was Michael, onze influencer-doelman, druk in de weer met zijn GoPro. Teleurgesteld over zijn plek op de bank – een plek die volgens hem onwaardig was voor zijn onmiskenbare talent – liet hij zich echter niet kennen. Onverstoorbaar legde hij de uitspattingen van het feest vast, vastberaden om de wereld te tonen hoe het leven van een zogenaamde professionele voetballer op Cyprus eruitzag. Ongeschoren gezichten, halflege flessen raki en dansmoves die het daglicht niet konden verdragen; het werd allemaal onderdeel van zijn voortdurende documentaire over de party lifestyle in de marge van het voetbal. Terwijl Michael de kunst van het feesten en voetballen balanceerde, voelde ik plots een hand op mijn schouder. Verwachtend een van de jongens aan te treffen met een nieuw bier of een volgend rondje raki, draaide ik me om en stond oog in oog met Eleni. "Mister John, I need a word," begon ze, haar stem een mix van ernst en iets wat je kon interpreteren als ondeugende voorpret. "Sure, Eleni, what's up?" antwoordde ik, enigszins verrast haar hier over voetbalzaken te horen beginnen. "I want you to play Michael in goal," zei ze, rechttoe rechtaan, haar ogen glinsterend van vastberadenheid... of was het manipulatie? Ik grinnikte. "Eleni, you know it's not as simple as that. Michael’s got to earn his spot, just like everyone else." "Oh, come on, Mister John," zei ze, terwijl ze iets dichterbij kwam. "There must be something I can do to... persuade you?" Haar suggestieve toon deed mijn wenkbrauwen omhoog schieten. "Eleni, are you trying to bribe me? Or is this seduction? Because you're going to need a bigger boat." Ze lachte, een geluid zo melodieus dat het bijna de muziek overstemde. "What if I told you I have some... special connections at the local spa? A full day treatment, on the house. You'll feel like a new man." Ik keek haar speels aan. "Tempting, but it's going to take more than a spa day to get Michael between those posts. What else you got?" Eleni leunde naar voren, alsof ze een staatsgeheim ging onthullen. "Okay, how about this? Free meals at my father's taverna for a month. His moussaka will make you forget all about goalkeeping concerns." Ik barstte in lachen uit. "Eleni, as tempting as your offers are, I can't play favorites. Michael will have to prove himself. But... keep the moussaka offer on the table, will you?" Ze zuchtte, een overdreven teken van nederlaag. "Fine, but you're missing out. Just remember, my offer stands. Moussaka, spa treatments... even my grandmother's secret baklava recipe. Are you sure I cannot persuade you." Na de overtuigende verzoeken van Eleni bleef ik met een geamuseerde blik naar haar kijken. "Eleni, seriously, you think you can sway me with... personal favors?" vroeg ik, terwijl ik probeerde mijn lach te onderdrukken. "Oh, mister John, you underestimate the lengths I'm willing to go for Michael," zei ze met een speelse twinkeling in haar ogen. "What if I told you I could arrange an exclusive behind-the-scenes tour of the local brewery? A VIP experience, just for you." Ik schoot in de lach. "A brewery tour, huh? That's your idea of a... personal favor?" Terwijl de muziek door de ruimte galmde en de overwinningsroes op zijn hoogtepunt was, leunde Eleni iets dichter naar me toe, haar stem zacht maar vol overtuiging. "Mister John, think about it. A tour through the brewery, sure, but think of the company. Just you, me, and an endless supply of Cyprus' finest. It's not just about the beer; it's about the experience. How can you resist?" Haar blik, doordringend en vol belofte, liet me even stilstaan. Haar vinger streelde langs mijn wang, een gebaar zo uitdagend en vol belofte dat het bijna tastbaar was. De aanraking was zacht, maar de boodschap was hard en duidelijk. In dat ene, subtiele moment, lag een wereld van suggesties verborgen; een uitnodiging naar iets wat zowel onvoorspelbaar als onweerstaanbaar was. De suggestie was duidelijk, de uitnodiging luchtig verpakt, maar de ondertoon onmiskenbaar. "Eleni, you're pushing the boundaries here," zei ik, een lach onderdrukkend. "You know I'm here to coach, right? Not to go on... adventures." "Oh, but life is the greatest adventure, don't you think?" zei ze, haar hand lichtjes rustend op mijn arm. "And who knows what insights you might gain for the team... from a little... extra-curricular activity." Ik keek haar aan, geamuseerd en geprikkeld door haar durf. "Alright, Eleni. Let's see where this adventure takes us. But remember, this is for the stories, the laughs, and maybe... just maybe, for Michael's shot at glory. But only if he earns it on the field." Eleni's lach vulde de kamer, haar vreugde onmiskenbaar. "Deal, Mister John. But beware, Cyprus' finest might just surprise you in ways you can't imagine. Maybe you would like a little sample, no?" Terwijl ze heupwiegend wegliep, voelde ik hoe mijn bloed begon te koken, geprikkeld door de onbekende avonturen die Eleni's uitnodiging beloofde. Cyprus had me reeds meer verrassingen geboden dan ik voor mogelijk hield, en nu, met haar voorstel, leek mijn verblijf hier uit te groeien tot een saga vol onverwachte wendingen. Haar terugblikkende blik, wenkbrauw uitdagend opgetrokken, leek te zeggen, "Kom je nog?" Ik stond op een kruispunt, verscheurd tussen verstand en verleiding. Wat zou ik doen? Volgen in de voetsporen van een onweerstaanbare sirene, of veilig aan wal blijven? Mijn besluit stond op het punt genomen te worden. Maar toch, twijfel knaagde aan me, een innerlijke strijd zo heftig als de zee tijdens een storm. Aan de ene kant de onweerstaanbare Eleni, een Cypriotische sirene wiens lokroep mijn ziel beroerde. Aan de andere kant mijn geloofwaardigheid als manager, zo fragiel als het ochtendgloren. De implicaties van een nacht doorgebracht in haar gezelschap waren niet te overzien. Als dit uitkwam, en de waarheid heeft de neiging zich als een olievlek te verspreiden, dan zou Michael Statham, onze golden boy, mij ongetwijfeld de rug toekeren. En hoe zou de rest van de ploeg reageren? Michael was immers meer dan gewoon populair; hij was de lijm die de groep bijeen hield. Stond ik op het punt alles op het spel te zetten voor een moment van zwakte? Het gewicht van de beslissing drukte zwaarder dan de nachtlucht op Cyprus. ===== Reacties, tags en voorbeschouwingen.

1 januari 2030

Shaqueel ontwikkeld zich gelukkig ook lekker Hopen dat die wat meer gaat scoren, ouwe perenplukker.

Seizoen 2032-2033 We schieten al aardig op met de carierres van de verschillende spelers. De één heeft zijn belofte al redelijk vervuld, de ander lijkt dit niet te lukken en weer een ander begint aan zijn tweede jeugd. Wat dat voor consequenties heeft, lezen we in de onderstaande update. Abdi Mahad Een nieuw seizoen bij Norwich in de Premier League. Zijn club eindigt teleurstellend als 18e en degradeert. De spits daarentegen scoort er opnieuw op los en maakt er uiteindelijk 15. Een knap resultaat. Staat voor volgend seizoen in de belangstelling van het Franse Rennes. Hij zal wel een transfer willen maken om op het hoogste niveau actief te blijven. Abedi Addo Een enorm teleurstellend jaar. De aanvallende middenvelder werd verhuurd aan Leeds United. Mocht slechts twee keer invallen bij de Engelse Premier League club. Desondanks mocht hij wel geregeld meedoen bij zijn nationale elftal. Hopelijk maakt hij volgend seizoen de juiste keuze. Achmed Rezza Speelde iets minder duels dit seizoen voor Arsenal, maar dat kwam door wat blessures. Deed het in de minuten die hij maakte opnieuw prima. Zijn club werd slechts 6e in de Premier League. Overigens werd hij in december nog genomineerd voor Wereldvoetballer van het Jaar. Helaas geraakte Achmed niet op het podium. Staat in de belangstelling van AC Milan. Ahmed Mohammed Malah In zijn tweede seizoen bij FC Porto speelde de Egyptenaar een ijzersterk seizoen. Werd met zijn club teleurstellend 5e in de Portugese competitie. Individueel bleek het een super seizoen. Werd genomineerd voor Voetballer van het Jaar in de Portugese competitie, Speler van het Jaar volgens de Supporters, genomineerd voor Afrikaans Voetballer van het Jaar, opgenomen in het Afrikaans Elftal van het Jaar, verkozen tot Afrikaans Middenvelder van het Jaar. Staat door zijn knappe seizoen in de belangstelling van Manchester United, Newcastle United, Inter en Real Madrid. Alfeüs Arianari Maakte in zijn tweede seizoen bij Nice meer minuten. En deed dat redelijk goed. Eindigde met zijn club ook op een prima 6e plek in de Franse competitie. Staat in de belangstelling van Lazio Roma, Sevilla en.... Ajax. Dat zou als jeugdspeler van Feyenoord natuurlijk een enorm pikante overgang zijn. Ameno Doré Liet zich opnieuw verhuren door AC Milan. Dit keer ging hij naar het Franse Olympique Lyon. Slechts twee invalbeurten mocht hij bijschrijven. Lyon werd 6e in de Franse competitie. Wellicht verstandiger om toch een stapje omlaag te zetten en van daar uit weer twee stappen vooruit te zetten. Christiaan Jurovsta Het blijft een beetje eentonig, maar opnieuw een succesvol jaar voor de Congolees. Werd opnieuw topscorer van de Premier League en werd met Liverpool ook nog eens kampioen van Engeland. Werd 2e bij de verkiezing voor Afrikaans Voetballer van het Jaar. Werd opgenomen in het Afrikaans Elftal van het Jaar en won de verkiezing voor Afrikaans Spits van het Jaar. Staat in de belangstelling van Chelsea, maar kan me deze overstap haast niet voorstellen. Dieje Vanomdenhoek III Speelde een prima seizoen bij Manchester City. Maakte veel minuten en scoorde ook nog eens regelmatig. Zijn club werd slechts 5e in de Premier League, maar wonnen wel de FA Cup. Ook bij Zuid-Afrika speelde de aanvallende middenvelder prima interlands en scoorde daarin ook regelmatig. Drami N'baki Werd in de eerste competitiehelft verhuurd aan Crystal Palace (13 wedstrijden, 1 doelpunt) en in de tweede seizoenshelft aan Brentford (12 wedstrijden, 2 doelpunten). Beide clubs kwamen uit in het Championship. Brentford werd 11e en Crystal Palace werd 2e en promoveerde. Zijn contract bij Newcastle United loopt deze zomer af en hij staat inmiddels in de belangstelling van 15 clubs (oa. Feyenoord, Lens, Ipswich Town, Olympiakos, Cagliari en Sevilla). Keuze genoeg! Jaen Rakotonirina Stond in de basis bij Real Madrid, maar werd op de laatste transferdag toch verkocht aan Liverpool. Dat werd een succesverhaal. Speelde als basisspeler en werd kampioen met de club. Werd opgenomen in het Elftal van het Jaar in de Premier League en opgenomen in het Afrikaans Elftal van het Jaar. Mikoto Mokoena Werd opnieuw verhuurd door Real Betis. Dit seizoen aan het Franse Stade Reims. Daar speelde de middenvelder 24 wedstrijden (2 doelpunten en 2 assists). Een prima seizoen. Met zijn club wordt hij uiteindelijk 10e in de Franse competitie. Speelde ook een behoorlijk aantal interlands (vier). Mister X Opnieuw voornamelijk invalbeurten bij Leipzig. Scoorde daarin wel twee keer, maar van een goed seizoen kunnen we opnieuw niet spreken. Zijn club wordt wel knap 2e in de Bundesliga. Scoort bij Ethiopië wel aan de lopende band. Staat in de belangstelling van het Spaanse Sevilla. Mo Olé-Olé Over verloren seizoenen gesproken. Onze knuffel Marokkaan speelt slechts 7 keer als invaller bij Manchester United. Des te knapper dat hij in die korte speelminuten toch 3 keer weet te scoren. Scoort bij Marokko dan wel behoorlijk wat doelpunten. Staat in de belangstelling van Brighton en Rennes. Wellicht tijd voor een nieuwe stap. Oscar Stellenbosch Werd na een succesvolle verhuurperiode overgenomen door Fiorentina voor 41 miljoen euro. Draaide een prima seizoen bij zijn nieuwe club en scoorde een behoorlijk aantal doelpunten in de Serie A. Werd met Fiorentina 6e in de competitie. Scoorde voor Zuid-Afrika meer doelpunten dan dat hij interlands speelde. Een echte topschutter dus. Riggo Akolebo Na een redelijk seizoen bij Werder Bremen op huurbasis kwam PSG langs bij Arsenal. Voor 19 miljoen euro werd hij overgenomen door de Franse topclub. Speelde wel veel minuten maar voornamelijk als invaller. Lijkt dus de ideale 12e man voor de club. Werd uiteraard kampioen in Frankrijk. Uit het niets lijkt er ook lichte belangstelling van Real Madrid te verschijnen. Thabang Moeti Ging een aantal seizoen geleden voor het geld in Saoedi Arabië. Na een paar enorm goede prestaties bij zijn club stond hij in de belangstelling van Borussia Dortmund. Op het moment dat de Duitsers dachten dat de deal door zou gaan, kaapte aartsrivaal Bayern München de deal. En dus werd Moeti eerste doelman bij Bayern München (28,5 miljoen euro). Werd kampioen met de club en won zelfs als basisspeler de Champions League. Het duurde even, maar ook Moeti is nu de Europese top aan het bestormen. @Fantasy @chrisje1993 @JoonsterkeBE @vekie71 @MisterX @MNie @De Raam @keano77 @Jeroen. @Copywriter @aron24 @FlyD @Mdevries015 @Rob1981 @Keeza @nasje92

Good old. Vooralsnog geen reden om hier een vervanger voor aan te trekken.. Marin Petkov maakte twee goals bij zijn debuut. Ben benieuwd wat deze Bulgaar in zijn mars heeft. Voor slechts 3 miljoen opgepikt van Levski. Gokje waard.

Seizoen 14 - Promotie! Stand Eigenlijk van het begin geen zorgen gehad en we koerste steady richting promotie. Tactisch hadden we het iets anders staan en dit zorgde voor het succes, ook het feit dat onze spits het eindelijk begint waar te maken met 25 doelpunten ipv de 10-15 in voorgaande seizoen. Hieronder de tactiek met de beoogde basisspelers (sorry dat het irritant oogt met dat rode) Zoals eerder gezegd iets meer op balbezit spelen en dat heeft het dit jaar goed gedaan. Enige minpuntje is Perez Martin, nu als mezella, mijn beste speler maar weet niet waar ik hem tot zijn recht moet laten komen. Perez Martin Dan de prognose Weer alleraardigst Intake Prima, maar niet echt de posities waar het nodig is. hieronder de beste 4 Prima keeper, jammer van zijn karakter Zal denk ik geen basisspeler worden, maar wellicht als back up voor mijn huidige VM Rechtsbuiten, daar speel ik niet mee, maar deze turnen we om tot spits AMC, ik zie de potentie wel, maar zal nog flink moeten ontwikkelen met zijn 1 ster current ability. Dan voor het overzicht een screentje van mijn u19. er zit nog behoorlijk wat in het vat qua talent. Maar het meerendeel zal nog maals worden verhuurd en dan zien we wel wat er aan kan sluiten bij de hoofdmacht. Wie mij hierbij positief is opgevallen is de volgende speler. Op het moment dat die verhuurd werd aan (Lens, 2x gedegradeerd) was die 2 sterren, nu is die 3,5 sterren. Dus deze zie ik als mijn enige 'aankoop' voor het nieuwe seizoen! Dan hoop ik dat we heel veel geld gaan binnenharken , want de afgelopen seizoen stonden we rond het 0 punt te klooien. En daarbij hoop ik dat we niet degraderen. Denk dat er nog voldoende ruimte in de huidige selectie zit, maar de meeste hadden een jaartje extra op het 2e niveau nog prima kunnen gebruiken.

Etappe 6 chrisje1993 520 michael16 520 Viktor 520 Justin 480 rich ruzzian 480 Hans 410 Elano 410 Erwin. 410 Lenstra 400 007mark 370 aron24 330 Satyr 330 FlyD 330 Srangaman 330 Kelvin 320 delichris 240 Klassement Justin 1790 rich ruzzian 1790 chrisje1993 1790 Elano 1750 michael16 1750 Viktor 1750 Lenstra 1640 Satyr 1630 Hans 1600 Erwin. 1570 aron24 1500 Srangaman 1440 FlyD 1420 007mark 1420 Kelvin 1400 delichris 1060

Seizoen 64 Ook dit seizoen gaan we weer in 1 update doen, tenzij een San Marinees team de finale haalt. We hebben niks te vrezen van de concurrenten en Spanje gaat nog verder op ons uitlopen Groepsfase Folgore Onze eigen groepsfase ging toch een stuk moeilijker dan gedacht. Het was wel snel duidelijk dat Leipzig en Shamrock Rovers geen rol gingen spelen maar Fiorentina maakte het ons wel erg lastig. We speelden er dan ook 2 keer gelijk tegen, 2x 0-0. We eindigden ook op evenveel punten en doelsaldo werd beslissend. Je ziet het hier niet maar het was een gigantische close call. 1 goal maakte het verschil, een goal die wij in de 89e minuut maakten tegen Shamrock Rovers omdat Fiorentina ineens met 7-0 won van Leipzig. Gelukkig worden we net aan groepswinnaar Cosmos Ja dat is even 2 keer kijken maar Cosmos zit in de Champions League. Ik verwacht er weinig van en als er iets moet gebeuren moet dat tegen FC Kopenhagen gebeuren. Thuis speelden ze 1-1 gelijk tegen de Denen, Kopenhagen scoorde in de 86e minuut, bijna werd er ook nog gewonnen. Dat andere gelijke spel haalde Cosmos thuis tegen PSG, dat is een heel mooi bonuspunt San Giovanni San Giovanni heeft weer een zware loting, het zit ze ook niet mee. Als ze wat willen moet het dan tegen Sevilla zou je denken. Maar Sevilla werd groepswinnaar dus daar was het niet tegen te halen. City en Bayern lijken weer een stap te hoog maar het ging wel degelijk tussen San Giovanni en Bayern. In de laatste wedstrijd stonden ze in Duitsland tegenover elkaar. San Giovanni moest winnen en ze werden 3e. Helaas verloren ze daar en gaan ze er met slechts 2 punten er uit Murata Maar ik heb het beste voor het laatst bewaard. Dinamo Tbilisi was geloot in de groep en dat moet gewoon 2 keer een overwinning zijn. De eerste wedstrijd werd meteen gewonnen van de Georgiërs. Van Celtic werd verloren en daarna kwam de tweeluik tegen Atletico Madrid. De eerste wedstrijd werd gewonnen in eigen huis met 1-0 door een goal in de 89e minuut. Dan is er in Spanje een grote verrassing. Murata wint daar ook met 0-1! Een gestolen overwinning maar wel 3 punten. Murata was al door op onderling resultaat. Helaas is Celtic te sterk gebleken maar met 12 punten heeft Murata echt een wereldprestatie geleverd. Daarnaast gaan ze ook nog eens naar de knock-out ronde van de Champions League Virtus Virtus had een lastige groep die meerdere kanten op kon. Helaas ging het in de eerste wedstrijd tegen NEC al mis en werd er verloren en Benfica is logischerwijs ook te sterk. Dus het ging tussen Virtus en Molde. Zoals je ziet legde Virtus het helaas af in deze groep. In de laatste wedstrijd moesten ze thuis winnen van NEC. Dat leek wel te doen maar Virtus verloor met 1-3. Virtus is uitgeschakeld Juvenes Dogana Juvenes Dogana heeft het niet getroffen bij de loting. Een erg zware groep voor, zeker als je kijkt naar die van Virtus. Maar Juvenes Dogana is ook een grote jongen in Europa en dat lieten ze zien. Maar misschien was Marseille ook heel slecht. De 3e plek was dus al wel snel zeker. Het ging tussen Juvenes Dogana en Mönchengladbach. Dankzij een 0-3 overwinning in Duitsland ging Juvenes Dogana op onderling resultaat door Tre Penne Dan het belangrijkste toernooi hoe gek dat ook klinkt. In de Conference League vallen de meeste punten te behalen, zeker met Tre Penne daar in. Moeten ze nog wel de groepsfase halen maar dat lukte vrij eenvoudig tegen Rakow. Tre Penne zit in de groepsfase Kom je bij Chelsea in de groep, ja hoor. Die werden groepswinnaar, Motherwell maakte het Tre Penne wel heel lastig. In San Marino werd het 0-0. De wedstrijd in Schotland werd belangrijk. Het zal toch niet zijn dat Tre Penne niet door gaat? Gelukkig wonnen ze daar met 0-2. Het was voldoende om door te gaan Knock-out fase Murata Een nieuwe mijlpaal! Voor het eerst een andere San Marinese club in de knock-out fase van de Champions League. Dat Liverpool veel te sterk was doet niks af van de keurige prestatie die Murata heeft geleverd. Hopelijk gaat dit ze helpen met hun reputatie Murata zit heel dichtbij 4,5 ster reputatie. Waarschijnlijk gaat dit seizoen net die laatste push geven om dit te behalen. Daarmee hebben we 3 San Marinese clubs (inclusief onszelf) met 4,5 ster reputatie Juvenes Dogana Juvenes Dogana ging door in de Europa League. Helaas moesten ze spelen tegen Atletico Madrid. Juvenes Dogana is nog geen Murata en helaas gingen zij wel 2 keer kansloos onderuit Tre Penne Van Tre Penne wordt wel wat meer verwacht en ze speelden tegen Dinamo Kiev. Aanvankelijk ging dat prima want in Oekraïne werd met 0-1 gewonnen. Dan gaat het in eigen huis volledig mis, 1-3 en uitschakeling. Dat is wel erg teleurstellend Folgore Dan wijzelf, de grote broer to the rescue. Maar ook wij hadden het toch verdomd lastig tegen Porto. In Portugal 1-1, dat kan nog maar ook in eigen huis ging het moeizaam. We komen wel 1-0 voor maar Porto komt ook vrij snel weer op 1-1. We zijn wel beter en gaan op zoek naar de winnende goal. Die vinden we maar wel pas in de 88e minuut. Crisis averted en we gaan door. Dan komen we eindelijk een beetje op stoom. Real Madrid wordt daarna 2 keer verslagen, ook zeer terecht over 2 wedstrijden. De clash tegen Manchester United staat op het programma in de halve finale. Dat was 2 seizoenen geleden nog de finale. We zijn aan elkaar gewaagd. In Engeland zijn we niet goed genoeg en verliezen we. Gelukkig wel met 1-0 dus dat kunnen we in eigen huis goed maken. In eigen huis spelen we veel beter. United heeft weinig te vertellen en we komen op een 1-0 voorsprong. Naarmate de wedstrijd vordert is het wel een beetje voorzichtigheid troef en de wedstrijd gaat naar de verlenging. Het werden geen strafschoppen, we scoren in de verlenging. We winnen en gaan naar de finale Coëfficiëntenlijst Dit is de eindstand van dit seizoen. 12,214 punten met 4 clubs in de Champions League. Dat is echt keurig, daar is niks over te klagen in dit stadium van de save. De groepsfase was echt geweldig met de plaatsing van Murata als hoogtepunt. Na de groepsfase ging het echter wel enorm mis waardoor het uiteindelijk misschien toch een beetje tegen valt. De 4e plaats is nooit in gevaar geweest. Spanje daarentegen is nog verder uitgelopen. Een seizoen van ruim 20,500 punten kunnen wij niet tegen op. Voorlopig blijven we nog wel even 4e Inter is de tegenstander in de finale, waar kennen we dat van? De wedstrijden zijn ook 50/50 en dat was ook te merken in deze wedstrijd. Een wedstrijd die erg leuk was om naar te kijken, ook dat is wel eens anders. We beginnen zwak en Inter komt terecht op 0-1. Gelukkig maken we het snel goed en komen we weer op gelijke hoogte. We komen er al wat beter in maar toch komen we weer op achterstand. Er waren best veel kansen in de wedstrijd en we deden niks voor elkaar onder. Het enige verschil is dat wij nog een goal moeten maken. Dat lukt, diep in de wedstrijd in de 81e minuut. We slepen er een verlenging uit. In de verlenging komen we voor het eerst op voorsprong en de overwinning lijkt binnen. Echter wordt het een minuut later weer 3-3. Het bleef gelijk en strafschoppen gingen de beslissing brengen Strafschoppen Helaas viel die niet onze kant op. Saillant detail, beide spitsen misten de penalty's voor ons. Dat is wel erg teleurstellend, sowieso missen we veel penalty's de laatste tijd ook in de competitie. Helaas verliezen we dus deze finale

Een nieuw Ekstraklasa-seizoen, een nieuwe titel. Zo eenvoudig is het en ook dit seizoen is dit een ongeslagen jaar. We speelden vier keer gelijk maar de rest werd gewonnen en dit gebeurde ook vaak op een overtuigende wijze. Alle vier onze gelijke spelen eindigden trouwens in 1-1. Achter ons gaat Rakow Czestochowa mee de Champions League in terwijl Lodz de voorrondes van het miljoenenbal ingaat. Doordat wij de beker wonnen gaat Legia Warschau de groepsfase van de Europa League in, Lech Poznan mag een voorronde spelen. Voor Sosnowiec rest de Europa Conference League. Wie de beste spelers waren dit seizoen? Daarvoor moeten we naar de voorste linie kijken. Krawczyk wist op de laatste speelronde zijn concurrenten Karakaya en Dueñas te passeren op de topscorerslijst maar beiden wisten een iets beter gemiddelde te overleggen. De grote doorbraak kwam op naam van Slawomir Dec. De 19-jarige middenvelder kreeg veel mogelijkheden centraal op het middenveld en leverde met 10 goals en 5 assists. Achter hem breekt de volgende speler alweer door. De 17-jarige Czerwinski kwam tot 13 duels en 5 goals in de Ekstraklasa. Screens Dec en Czerwinski In de achtste finales van de Champions League namen we het op tegen Hellas Verona, dat de afgelopen jaren is uitgegroeid tot topclub in Italië. In Verona deelden we via twee goals van centrale verdediger Kempshall al een flinke tik uit, in eigen huis werd het karwei verder opgeknapt. Opvallend was dat de twee tegengoals in Krakau kwamen van Alpha Koroma, die tussen 2031 en 2032 nog tot 22 goals kwam voor ons. In de kwartfinale kregen we met Liverpool een meer klassieke topclub op bezoek. Dat de verhoudingen de afgelopen jaren wat anders zijn gaan liggen werd echter pijnlijk duidelijk voor The Reds. In een geweldige wedstrijd werden ze met 6-1 vernederd. Krawczyk en Dueñas maakten er allebei 2, Budka en Dec maakten de 6 vol. Op Anfield wist Liverpool nog wel iets terug te doen. We verloren met 2-1 door een goal van Gloukh in de 90e minuut. Ook in de halve finale kwam de tegenstand uit Engeland, dit keer was Newcastle United de tegenstander. Op St James' Park waren we de betere maar kwam Newcastle op voorsprong. Een goal van Cabrera zorgde ervoor dat we met een dikverdiend gelijkspel terug naar Polen gingen. In eigen huis stormden we aan de hand van Krawczyk over Newcastle heen. Onze aanvoerder was met een hattrick de grote man, Karakaya maakte de 4 vol. In de finale namen we het op tegen FC Barcelona, een tegenstander die we al 14 keer eerder troffen. Met 4 overwinningen, 4 gelijke spelen en 5 nederlagen staan de bordjes bijna op gelijke hoogte. Best indrukwekkend als je beseft dat we van de eerste 8 wedstrijden er 3 gelijkspeelden en 4 verloren. Een ander pikant detail is dat we in 2035 ook tegen Barcelona moesten in de finale van de Champions League. Toen wonnen we met 2-1 door goals van Krawczyk en Dueñas, die nu natuurlijk ook in de basis staan. Voor de rest spelen we in bijna onze sterkste opstelling. Alleen voor Maroales was er slecht nieuws, de Amerikaanse rechtsback moet de wedstrijd aan zich voorbij laten gaan door ziekte. Pienczak, die na dit seizoen transfervrij vertrekt, neemt zijn plek in de basis over. Voor ons zal veel afhangen van de vier voorin. De individuele klasse van deze spelers en hun onderlinge samenspel is voor Liverpool en Newcastle al teveel van het goede gebleken. Bij FC Barcelona zien we nog wat oude bekenden. Centraal achterin is Luna sterkhouder en op de bank zien we Filip Rejczyk terug. Voor de rest bestaat het team uit veel grote namen waarbij vooral Lamine Yamal iemand is op wie we moeten letten. De Spanjaard behoort al jaren tot de beste spelers ter wereld. Naast hem is Radovanovic een nieuwe aanwinst, wij waren ook in de markt voor de Serviër maar konden hem geen basisplaats garanderen. Bij Barcelona krijgt hij deze wel, wat wel weer aangeeft hoe de verhoudingen zijn veranderd de afgelopen jaren. Ook in de finale waren die nieuwe verhoudingen zichtbaar. Wij waren de betere en na wat kleine speldenprikjes sloegen we vlak voor rust toe. Een voorzet van Scott vloog richting Dueñas maar die werd in de rug geduwd door Chaves. De intussen bijna bejaarde Michael Oliver wees meteen naar de stip en ook de VAR veranderde daar niks aan. Met Dueñas achter de bal was ik vol vertrouwen over de afloop van de strafschop en dat vertrouwen bleek terecht. De Uruguayaanse spelmaker stuurde Boicherot naar de verkeerde hoek en schoot kalm binnen. Boicherot duikt vol overtuiging naar de verkeerde hoek Het is een heerlijk moment om op voorsprong te komen, zo vlak voor rust. Toch is het dan ook belangrijk om na rust scherp uit de kleedkamer te komen en dat deden wij. Sterker nog, al vrij snel werd de voorsprong verdubbeld. Een corner van Karakaya ging richting de eerste paal, waar centrale verdediger Hurducas boven vier tegenstanders uittorende. De Belg wist vervolgens de bal goed achter de kansloze Boicherot te koppen. Hurducas kan ondanks vier persoonlijke bewakers binnenkoppen Waar FC Barcelona in de eerste helft nog wel in gedeeltes de bovenliggende partij was moesten ze nu duidelijk bijkomen van de dreun. Pas in de slotfase zetten de Spanjaarden weer wat aan maar Borges was niet van plan om zijn clean sheet op te geven. De Portugees werd met zijn prestatie uiteindelijk ook verkozen tot Man of the Match. Belangrijker is echter dat we voor de tweede keer de Champions League winnen! Aanvoerder Krawczyk mocht de Cup met de Grote Oren omhoog houden Pfoe, zo druk bezig met de wedstrijden en sensationele Champions League-winst dat we bijna de transfers van de afgelopen winter zijn vergeten. Zoals eerder al gezegd haalden we bij alle competitiegenoten een speler voor €10M. Van deze 17 zijn er 1 het bespreken waard. De in mei 17 geworden Sebastian Ciesielski kwam over van Gornik Zabrze en is een groot talent voor centraal in de verdediging. Van Wisla Plock namen we Julio Diaz over. In 2026 waren we al even geïnteresseerd in hem maar toen was Legia Warschau nog een aantrekkelijkere optie. Nu, op zijn 30e, is hij de 6e optie op de linkervleugel en in de spits zodat we onze toppers fit kunnen houden voor de belangrijke wedstrijden. We haalden verder nog drie spelers die nu of in de toekomst een rol kunnen spelen voor ons. Anton Krizan kwam omdat er veel interesse was in onze tweede doelman. Ik was ook van plan om Fernàndez te laten gaan maar hij weigerde zelf de voorwaarden. Krizan is op zijn 21e al de nationale doelman van Slovenië. Voor de toekomst haalden we de 18-jarige Amerikaanse middenvelder Stephen Molyneux op bij Sporting Kansas City en kochten we de Colombiaan Elis Leiva van Independiente Medellin. Beide zijn weer verhuurd aan deze clubs zodat ze kunnen blijven spelen. Screens besproken aanwinsten En er was nog meer te bespreken! In de NxGn 50 van dit jaar zien we namelijk wederom een jeugdproduct terug op de eerste plek. Na Budka in 2036 en Dec in 2038 volgt de laatste zichzelf op. Met Benjaminsen zien we nog een toptalent van ons terug in de top 3. Op 14 is een ander jeugdproduct van ons te vinden, Czaplinski doet het niet denderend bij NEC maar doet het goed genoeg voor een top 20-notering. Met Molyneux en Leiva weten we dat er ook weer twee grote talenten naar ons komen. We moesten het in Europa bijna alleen doen dit jaar. Zoals jullie hebben kunnen lezen namen we deze taak erg serieus maar het is wel ontzettend zonde. Vooral ook omdat dit de uitgelezen mogelijkheid was om Frankrijk pijn te doen. Legia Warschau kwam niet verder dan de knock-outfase na de competitiefase. Hierin hadden ze de pech dat ze met RB Leipzig een topteam lootten. Over de rest hoeven we het niet te hebben, dat was droefheid troef. In de strijd om de vijfde plek was dit een zeer pijnlijk jaar. We moeten het namelijk vooral van onze eigen prestaties hebben. Frankrijk kon uitlopen, Nederland kwam dichterbij maar vooral Portugal profiteert van het falen van onze competitiegenoten. Met 19.900 punten stoten zij ineens door naar een virtuele 7e plek in de ranglijst voor 2039/40. Aangezien wij dit jaar een lage score gaan kwijtraken maar volgend jaar de scores van 2034/35 verliezen is er dus werk aan de winkel. Nog een seizoen zoals het huidige kan ons één of misschien zelfs twee plekken kosten. Bedankt voor de reacties weer! De competitiegenoten laten ons in de steek maar zelf kenden we een sensationele campagne met winst in de CL en 12 zeges en 2 gelijke spelen op de weg ernaartoe. Dat is ook wel nodig want Portugal was on fire het afgelopen seizoen. @chrisje1993 @Lensherr@Jónstærke @MNie @Djurovski @Bogatyr @KayDeManaager @Fantasy @keano77 @De Raam @Marius @Kyrill @Cervantes@FlyD @Boyzone @Tim Windt @bigtukker@bas huijsmans @Glenn08

@BA1986 Lukt het met die compacte verdediging dan ook om over een heel seizoen weinig doelpunten tegen te krijgen? Ik merk dat ik met dergelijke opstellingen vaak wat minder tegen krijg maar ook weinig zelf scoor. Veertien Mie 2030 (Seizoen 7) Eindstand Same old, same old... Wederom net niet gedegradeerd. Wederom wat zitten experimenteren met de tactiek, met wisselende resultaten. Intake Intake was prima, maar geen spelers die direct de basis ingaan. Op naar nog een seizoen proberen niet te degraderen.

Het regent regens in Regensburg Wat een heerlijk zinnetje. Oscar een van de eerste regens die ik naar Regensburg haalde en dat voor maar 6,25k. You gotta love Damm. Murat Yilmaz als iedereen zo eensgezind is over deze Turk als in het Go or No Go topic dan moet je ervoor gaan he. 20 miljoen ballen gingen naar Trabzonspor maar jezus wat een back is dit zeg Labinot Mema we hadden een Tsjechische goalie met vergelijkbare stats maar die was me toch een partij aan het zeiken. Deze Ijslander houdt zich lekker koest en was stukken goedkoper. Voor 35k kwam hij over van KR en ik hoop dat er nog een club gaat komen die hem op huurbasis wil overnemen. Marcel Aerts deze 19-jarige Belg is afkomstig van Leuven en kostte ons 7,5 miljoen ballen. Na vorig jaar in de Bundesliga geknald te hebben en dit seizoen mag hij de Ligue 1 kapot knallen. Hij past niet in ons systeem dus hier gaan we hopelijk lekker winst op maken. Ivan Ivanov deze Oekrainer is ooit gratis overgenomen van Hernani Goncalves (aanrader om ook te kijken) en speelt ook in de 2. Bundesliga aankomend seizoen. Afgelopen seizoen was hij actief voor Zulte Waregem en was daar aardig op schot. Dit seizoen op het tweede niveau in Duitsland om hopelijk volgend jaar rijp te zijn voor ons. Stephane Mercier vertegenwoordigt naar mijn mening echt een bizarre transferwaarde en zal ook niet ons eerste gaan halen is mijn verwachting. Kostte ons 3 miljoen en was dus het gokje wel waard Franco Mendez deze Uruguayaan moet onze nieuwe spits worden alleen een probleempje: hij wil nog niet komen. Heb denk ik al vier keer een poging gewaagd maar hij vind de selectie niet sterk genoeg. Hoop dat ik niet te laat ga zijn want jezus wat een spits is dit al Nicolaz Ibanez deze 18-jarige Argentijn wordt onze volgende versterking. 13 miljoen gaat er de kant van San Lorenzo op en ik ben voor deze speler wel bereid een aanpassing in mijn tactiek te maken. Gaat ook de nodige kwaliteiten op het gebied van linksbenige spelers in de selectie op peil brengen want die hebben we nu niet

XXVI. De rollen Dus daar stond ik, voor de gigantische taak om uit dit rariteitenkabinet van voetballers de juiste rollen te verdelen. Een beetje zoals een regisseur die een stel amateurs moet omtoveren tot een Oscarwaardige cast. Met een mengelmoes van talent, luiheid, techniek en temperament moest ik een team smeden dat niet alleen op papier bestond. Elk van deze kerels had zijn eigenaardigheden, maar ergens, diep verborgen onder die lagen van onverschilligheid of overdreven passie, was er potentie. Het was aan mij om deze te ontginnen, om van deze chaos een symfonie te maken. Showtime, dacht ik, terwijl ik mijn whiteboard erbij pakte. Qua spelersrollen moest ik, net als bij de formatie, dus terugdenken aan mijn eigen team. Op doel stond Roger, een kerel wiens enige, maar dan ook echt enige, taak het was om ballen tegen te houden. Geen poespas met opbouw of gefriemel met de bal aan de voet, gewoon ballen uit het doel ranselen. En als de ruimte er was, dan ging de bal naar de laatste man. Geen ruimte? Dan werd de bal zonder pardon weggepeerd, het liefst naar voren, maar over de zijlijn was ook prima. Voetbal in zijn puurste vorm, zonder enige opsmuk of pretentie. Roger, de ongekroonde koning van het ‘weg met die bal’-principe. Een gewone keeper dus. Onze laatste man was Marcel, door vriend en vijand Cel genoemd, en door de echte intimi liefkozend Sally. Een kerel gezegend met zowel talent als inzicht, maar helaas ook met een aangeboren aversie tegen het fenomeen 'lopen'. Aan fysieke inspanning buiten het strikt noodzakelijke had onze Sally een broertje dood. Echter, zodra we in balbezit kwamen, transformeerde hij ineens in een soort Beckenbauer-in-het-zuur, met een onverwachte neiging om naar voren te schuiven. Een paradox op noppen, die Sally, met zijn afkeer van rennen en zijn plotselinge drang om zich bij elke aanval te voegen, zolang het maar geen al te grote moeite kostte. Een echte libero. Naast Sally, onze halfslachtige Beckenbauer, stond Abdel, beter bekend als Appie. Spijkerhard en razendsnel, een onvervalste mandekker die speelde alsof zijn leven ervan afhing. Met bloed aan de noppen en scheermesjes in de schoenen compenseerde hij Sally's chronische allergie voor lopen en zijn gemis aan verdedigende hardheid. Echter, voetballend was Appie ongeveer even nuttig als een tuinkabouter in een moestuin. Hij kon een tegenstander uitschakelen alsof het niks was, maar zodra hij de bal had, leek het alsof hij er het liefst zo snel mogelijk weer vanaf wilde zijn, ongeacht de richting of het einddoel. Een no-nonsens verdediger. Op rechtsachter hadden we Jasko, een rustige en betrouwbare jongen die de balans in ons team bewaarde. Wanneer Sally besloot om zijn sporadische wandelingen met de bal te ondernemen, dan was het Jasko die verstandig wat meer naar binnen kneep en de boel achterin dichthield. Dit kwam onze Balkanboy eigenlijk wel goed uit. Jasko, die een sigaretje nooit afwees, was van mening dat al die meters die je naar voren rent, je ook weer terug moet. Dus waarom de moeite nemen? Een filosofie die hem, ondanks zijn rookpauzes, tot een onmisbare schakel in ons elftal maakte. Een inverted full-back. Abdi was onze vaste waarde op linksachter, gezegend met longen die leken alsof ze speciaal voor de marathon van Athene waren ontworpen. Onvermoeibaar dravend naar voren en dan weer terug, alsof het veld voor hem slechts een speeltuin was. Toegegeven, zijn voortzettingen waren vaak net zo inspiratieloos als een regenachtige maandagochtend, maar met zijn tomeloze energie en niet aflatende loopacties wist hij wel de tegenstander zodanig bezig te houden dat onze andere spelers meer tijd en ruimte kregen. Abdi, de onvermoeibare werkpaard, wiens techniek misschien niet uit de voetbalschool van Barcelona kwam, maar wiens hart en longen goud waard waren. Een aanvallende wing-back. Op rechtshalf hadden we Mario, een explosieve mix van Italiaans vuur en een ondefinieerbare wilde factor, honderd procent gestoord. In Italië zou hij een 'fantasista' genoemd worden, een speler die met een flitsende actie ruimte creëert voor de rest. Dribbelen was voor onze Mario net zo natuurlijk als ademhalen. Het echte probleem diende zich echter aan zodra we de bal verloren. Op dat moment leek het alsof Mario's persoonlijke controller op pauze ging, compleet met een onzichtbare 'AFK'-melding boven zijn hoofd. Fantastisch met de bal, maar zonder was het alsof hij even uitlogde uit de wedstrijd. Een wide playmaker. Op de linkerflank pronkte Jamal, het technisch begaafdere neefje van Abdi. Waar Abdi het moest hebben van zijn onuitputtelijke motor, daar flitste Jamal over het veld met de elegantie van een gazelle en de bal aan een touwtje. Zijn snelheid en atletische vermogen waren bewonderenswaardig, maar het was zijn techniek die echt de show stal. Echter, eenmaal in balbezit transformeerde Jamal in een soort voetbalmagistraat: de bal werd zijn bezit, ongrijpbaar voor vriend en vijand. Het terugspeelconcept was hem vreemd, alsof delen een zonde was in zijn voetbalevangelie. Een solistische virtuoos, dat was Jamal ten voeten uit. Een inverted winger. Midden op het veld, daar heerste Aijinathan, of liever Aiji, omdat niemand anders zijn naam fatsoenlijk over de lippen kreeg. Een kereltje dat misschien klein was qua postuur, maar groots in spelinzicht. Zijn aanwezigheid op het veld was als die van een veldheer, altijd precies op het juiste moment op de juiste plaats, met een feilloos oog voor de balans in het team. Wanneer de rest van de ploeg zich door aanvalskoorts liet meeslepen en naar voren stormde, was het Aiji die de kalmte bewaarde en ervoor zorgde dat er ook mensen achter de bal bleven. Een tactisch genie, in het lichaam van de underdog. Een anchor man. Naast Aiji, de tactische tovenaar op het middenveld, speelde Givano, onze goedlachse Antilliaan die werkelijk alles kon. Aanvallend, verdedigend, het leek hem geen zier uit te maken waar hij stond; overal blonk hij uit. Het enige dat hem tegenhield om het verder te schoppen in de voetbalwereld was waarschijnlijk zijn iets te relaxte houding. Maar eerlijk gezegd, waren wij, zijn teamgenoten bij EMS, alleen maar blij dat hij zijn kunsten bij ons vertoonde. Zijn ongedwongenheid en voetbaltalent brachten een glimlach op het gezicht van eenieder die het geluk had hem te zien spelen. Een schitterende speler, die Givano. Een segundo volante. Voorin, daar nam ik mijn positie in. Niet als een meevoetballende spits, maar meer als een balletjesafwachter, de sluipmoordenaar van het strafschopgebied. Met het adagium 'liever lui dan moe' als mijn voetbalmotto, kon je me vinden waar de inspanning minimaal was, maar mijn impact maximaal. Als een luipaard die wacht in de schaduw, geduldig, tot het moment rijp was om toe te slaan. En wanneer dat moment daar was, werd mijn lethargische houding verruild voor dodelijke precisie. In die momenten was ik niet langer de luie speler, maar de beslisser, de man die het verschil maakte. Een poacher. Mijn speelstijl, die van de ultieme opportunist, leunde zwaar op Mounir, de tweede aanvaller. Een ware parel op het veld, sterk als een os en met een techniek waar je u tegen zegt. Maar hij had de agressiviteit van een zachtgekookt ei. Altijd op zoek naar de assist, te lief voor de voetbalwereld, waar je soms de tanden moet laten zien. Maar voor mij was hij perfect. Terwijl hij de tegenstanders bezighield met zijn fysiek, glipte ik stilletjes door naar voren, wachtend op zijn gouden pass. Het was een perfecte symbiose; Mounir, de gever, en ik, de nemer. Voetbalpoëzie in zijn zuiverste vorm. Een deeplying forward. ===== Reacties en mededelingen.

VVV Venlo - Seizoen 8 (2030 - 2031) ja jongens jullie lezen het goed, ik heb het seizoen er in ~7 uur door heen geknald. Ik kan de kleuren zwart en geel niet meer zien, erge FM dips dan dit ga ik niet meer krijgen. Voor de zoveelste keer je spits kwijt raken door een niet te verwijderen afkoopclausule, het lijkt wel te moeten gebeuren. Gelukkig zijn we dit jaar op 2/3 van de challenge gekomen, de titel is eindelijk binnen. Transfers William Lusadisu moest het gaan doen voor ons, en dat deed hij ook, tot aan de winterstop liep hij 1-op-1. Helaas stopte dat in de winter want toen was hij met de noorderzon vertrokken. Competities Spelerstatistieken Middelmatig seizoen qua statistieken, wel dikke SO naar Doekhi die door de corner exploit ons behoed heeft van FMd wedstrijden. TOT OVER 7 UUR, DAN MOET EEN CL IN HANDEN NATUURLIJK

VVV Venlo - Seizoen 7 (2029 - 2030) Another season, same shit Transfers Helaas weer een sterkhouder kwijt door een clausule (Wolf), dus Seelt als vervanger binnen gehaald. Ook stond Yari Verschaeren ineens op de transferlijst voor maar 11 miljoen, dus direct binnen gehengeld natuurlijk. Competities Weer aan de reputatie kunnen werken, helaas geen prijs dit seizoen. Spelerstatistieken Helaas weinig echter hoogtepuntjes dit seizoen, vooral de backs vielen erg tegen.

XXV. Tactiek is niet moeilijk Bij EMS, in die tijd dat voetbal nog voetbal was en niet een soort hogere wiskunde met buitenspelregels ingewikkelder dan de theorieën van Einstein, speelden we altijd heel eenvoudig. Het was ordinaire, oude en vertrouwde 4-4-2 formatie. Je weet wel, twee centrale verdedigers die de deur op slot hielden alsof hun leven ervan afhing, twee vleugelverdedigers die de lijnen bestreken alsof ze landbouwers waren, vier middenvelders die het spel maakten en verdeelden alsof ze goden van de Olympus waren, en twee spitsen die op doel schoten alsof dat de poorten naar het paradijs waren. Lei, onze coach, een man wiens tactische inzichten dieper verborgen lagen dan de verloren stad Atlantis, zweerde bij dit systeem. Volgens hem was voetbal simpel. "Jongens, voetbal is net als dansen," zei hij altijd met een peuk bungelend uit zijn mondhoek, "maar dan met een bal. En in plaats van een danspartner, heb je tegenstanders die je probeert te ontwijken." Zijn filosofie was zo rechttoe rechtaan dat zelfs een kind het kon begrijpen. En eerlijk is eerlijk, in die dagen leek het te werken. Wij, de groen-witte brigade van EMS, marcheerden over het veld met de precisie van een Zwitsers horloge, ons strikt houdend aan de 4-4-2 opstelling alsof het de heilige graal van het voetbal was. We trainden niet op ingewikkelde tactieken of verborgen spelstrategieën. Nee, onze trainingen bestonden uit eindeloze rondjes lopen, passes oefenen totdat we erbij neervielen, en schieten op doel alsof we het vuur op de vijand openden. Lei stond langs de zijlijn, zijn stem schor van het roepen, tevreden knikkend als we iets goed deden en bulderend als we de mist in gingen. "Pass die bal, verdorie, dit is geen soloshow!" of "Verdedigen, jongens, alsof je leven ervan afhangt!" waren standaarduitdrukkingen die wekelijks over het veld galmden. De 4-4-2 formatie was voor ons meer dan een opstelling; het was een levenswijze. Het gaf ons structuur in een wereld die steeds complexer leek te worden. Terwijl andere teams experimenteerden met exotische formaties en vernieuwende speelstijlen, hielden wij vast aan onze beproefde methode. En op een of andere manier werkte het. We waren geen team van sterren, maar een sterrenteam, waarbij het collectief altijd belangrijker was dan het individu. Nu, terwijl ik voor de uitdaging stond om Spartakos Kitiou uit de voetbalobscuriteit te trekken, vroeg ik me af of de simpele principes van de 4-4-2 ons ook hier zouden kunnen redden. In een wereld die schreeuwt om innovatie en complexiteit, is er misschien juist kracht te vinden in de eenvoud. Misschien was het tijd om een lofzang op de 4-4-2 te brengen, hier, op dit eiland, ver weg van de Donderberg maar dichtbij de essentie van het spel dat we allemaal liefhebben. ===== Het gebruikelijke riedeltje.

XXIII. De mazzel, ouwe! Pats. Het geluid van brekend glas vulde de lucht, gevolgd door een scherpe knal die de stilte van de avond ruw verstoorde. Een bierflesje, het slachtoffer van pure frustratie, lag in scherven op de grond, terwijl een stortvloed aan Cypriotische vloeken de lucht vulde. Angie, wiens gezicht rood aanliep van woede, stond daar, zijn handen nog trillend van de worp die hij zojuist had uitgevoerd. "Ya bleeding bastard!" schreeuwde hij, zijn stem scherp als het glas op de grond. Zijn ogen spuwden vuur, gericht op Vassilis, die ongemakkelijk heen en weer schoof, duidelijk niet voorbereid op deze explosie van woede. Vassilis, die het gevaar inzag van blijven staan wanneer een woedende coach zijn richting uitkeek, koos eieren voor zijn geld. Met een snelheid die menig speler op het veld jaloers zou maken, zette hij het op een lopen, zijn vlucht begeleid door nog meer vloeken en scheldwoorden van Angie. Zo te zien was Angie allesbehalve blij met zijn ontslag. De lucht was geladen met spanning, een mix van verraad, verontwaardiging, en de rauwe emotie van een man die alles verloren had. Het was een moment, rechtstreeks uit een actiefilm, waar conflicten niet worden opgelost met woorden, maar met actie, hoe impulsief ook. Terwijl ik daar stond, getuige van dit chaotische tafereel, kon ik niet anders dan denken aan de ironie van het lot. Spartakos Kitiou, een club die op zoek was naar verandering, had zeker meer gekregen dan waar ze om had gevraagd. En ik, midden in deze wervelwind van passie en woede, realiseerde me dat dit slechts het begin was van een nieuw hoofdstuk. Een hoofdstuk waarin elke actie onvermijdelijk zou leiden tot nieuwe confrontaties, nieuwe uitdagingen, en uiteindelijk, hopelijk, naar nieuwe overwinningen. Meer Cypriotische vloeken vulden de lucht, als donderslagen bij een opkomende storm, terwijl Angie zijn woedende blik op mij richtte. "Bastard. Fuck off," siste hij, zijn gebalde vuisten een stille getuige van de kolkende woede die in hem borrelde. Zijn stem, doordrenkt met de bitterheid van verraad, was als het geluid van schurend metaal. Ik, vastgenageld aan de grond onder de intensiteit van zijn blik, kon mijn ogen niet afhouden van een pulserende ader op het voorhoofd van Angie. Het was fascinerend en beangstigend tegelijk, een levendige illustratie van pure, ongefilterde woede. Een deel van mij vroeg zich af of hij zichzelf naar een hersenbloeding kon schreeuwen, terwijl een ander deel zich zorgen maakte over de onmiddellijke fysieke dreiging die van hem uitging. Terwijl meer Cypriotisch gevloek de lucht vulde, maakte ik de snelle berekening dat dit misschien wel het moment was om mijn tactiek te herzien. Confrontatie met Angie leek op dit moment even zinvol als discussiëren met een orkaan. "Duly noted, Angie," zei ik, mijn stem kalm, een poging om de situatie te de-escaleren zonder mijn eigen standpunt te verliezen. "But this is how it's going to be." In de loop der jaren, als jongen van de straat, ontwikkel je een fijn afgestemde radar voor agressie. Je leert snel het verschil tussen écht kwaad en gewoon wat stoom afblazen. Gaat iemand je fysiek te lijf of is het slechts een theatervoorstelling van schelden en schreeuwen? Je wordt een expert in het onderscheiden van de honden die alleen maar blaffen van degenen die ook echt bijten. Het is een vaardigheid, bijna kunst, om in een oogopslag te zien of je te maken hebt met een windbuil of een daadwerkelijke dreiging. Een cruciale kunst, die meer dan eens van pas komt. Het werd al snel duidelijk dat Angie weliswaar pissig was, maar de intentie om over te gaan tot fysieke actie ontbrak volledig. Zijn furie was als onweer in de verte; veel geluid en bluf, maar zonder de daadwerkelijke blikseminslag. Een storm in een glas water, zogezegd. Angie's antwoord was een snuif en nog een vloek, voordat hij zich omdraaide en wegliep, zijn woede nog steeds als een tastbare wolk om hem heen. Terwijl ik daar stond, in de nasleep van deze confrontatie, realiseerde ik me dat dit het leven in de voetbalwereld was: intens, onvoorspelbaar, en altijd op de rand van chaos. Maar ondanks de dreiging en de woede, was er ergens, diep van binnen, een onblusbaar vuur dat me dreef. Dit was mijn wereld nu, en ik wilde er iets moois van maken. Vassilis, die als een ware Houdini was verdwenen op het moment suprême, dook plots weer op uit de schaduwen nu het gevaar geweken leek. Zijn blik schoot heen en weer tussen de plek waar Angie stond en mij, zijn gezicht een mengelmoes van opluchting en nieuwsgierigheid. "Did he fuck off?" vroeg hij, een spottende grijns om zijn lippen. Ik lachte, de spanning van het moment afschuddend. "Yep, he fucked off. So you can change your diaper now," antwoordde ik, de situatie niet serieuzer nemend dan nodig. Vassilis rolde met zijn ogen, een geamuseerde zucht ontsnappend. "Oh, hilarious. Remind me to sign you up for the next comedy festival. You'll kill it." "I'm already killing it, haven't you noticed? Angie's probably cooling off somewhere, plotting his revenge or writing a strongly worded letter," zei ik, terwijl ik deed alsof ik bibberde van angst. "Strongly worded letter?" herhaalde Vassilis lachend. "What's he gonna do? Challenge you to a duel at dawn with feather dusters?" We schoten beide in de lach, de spanning definitief uit de lucht. Ik gaf Vassilis een duwtje. “He probably smelled you shitting yourself and decided he didn’t really need any of that. Vassilis rolde met zijn ogen, een glimlach spelend rond zijn lippen. "Ha-ha, very funny. I was strategically retreating. You know, to plan our next move." "Oh, is that what they call it these days?" kaatste ik terug. "Strategically retreating? I'll have to remember that next time I'm running for my life." Vassilis gaf me een speelse duw. "Shut up. At least I'm here now.” Het was een typisch moment; een mix van spanning, humor en de onvoorspelbare wendingen van het leven. Ondanks de soms harde realiteit, was er altijd ruimte voor een grap, een lach, een moment van lichtzinnigheid. Het was dit soort momenten dat het allemaal de moeite waard maakte. ===== Reacties en dergelijke in de spoiler.

XXI. Why scout when you can WyScout? Na dagenlang aan de laptop van de club geplakt te zitten, alsof ik een nerd was die zich opmaakte voor een epische no-life sessie World of Warcraft, was het me gelukt: ik had een selectie samengesteld. Het was een bonte verzameling van personages die rechtstreeks uit een roman van Herman Brusselmans geplukt konden zijn. Flamboyante paradijsvogels, die met hun extravagantie de grauwe dagen in Kiti opfleurden, stoere legionairs, wier verhalen van verre landen en verloren liefdes iedereen aan de toog van de lokale kroeg konden boeien, gelukszoekers en avonturiers, wiens dromen net zo groot waren als hun kans op falen, naïeve jongelingen, die de wereld in keken met een blik vol ongebreidelde hoop en schaamteloze opportunisten, die elk moment aangrepen om hun eigen hachje vooruit te helpen. Ze streken neer in Kiti, elk met hun eigen droom om de heilige graal in de wacht te slepen; een contract bij Spartakos. Onze bescheiden club was plotseling het centrum van het universum geworden voor deze bonte stoet van dromers en dwazen. Het was alsof we een kruising hadden georganiseerd tussen een talentenjacht en de vreemdste familiebijeenkomst die je je maar kon voorstellen. De trainingssessies die volgden, waren een spektakel op zich. Er werd gevloekt, gestruikeld, geschitterd en gefaald. Michael, onze illustere doelman en onofficiële PR-manager, legde alles vast met zijn GoPro's, terwijl Vassilis en ik vanaf de zijlijn toekeken, af en toe hoofdschuddend, af en toe onderdrukt lachend. "It looks like a circus," merkte Vassilis op een dag op, terwijl we een speler bekeken die zijn eigen schoenveters aan elkaar had gebonden en nu probeerde uit te vogelen hoe hij weer op moest staan. "Maybe," antwoordde ik, "but who knows, there might be a real star among these clowns." Het was een gok, een sprong in het diepe, maar in de wereld van Spartakos Kitiou, waar het onwaarschijnlijke net zo vaak gebeurde als het ontbijt, was elke kans er een die het waard was om genomen te worden. Zo begon het avontuur, met een groep mannen die zowel de hoop als de wanhoop van Spartakos belichaamden. Het was een experiment, een avontuur, een risico. Maar in de woorden van de grote filosoof Brusselmans: "In het leven moet je soms risico's nemen, anders eindig je als een middelmatige sukkel die nooit heeft geweten hoe het is om echt te leven." En als er iets was dat we met Spartakos niet wilden zijn, dan was het wel middelmatig. Uiteindelijk had ik een bonte menagerie van bijzondere gevallen samengesteld, waaronder Felix Ewald, een Duitser rechtstreeks uit de opleiding van Union Berlin. De kerel was retesnel, had een goeie pass in de benen, maar bezat ook een kort lontje en een voorliefde voor de mooie zaken des levens die zwaarder leek te wegen dan zijn sportieve prestaties. Hij was het type dat liever een avond doorbracht in een chique club, omringd door flessen champagne en bewonderaars, dan op het trainingsveld. Een talent met een handleiding, dat was duidelijk, maar in dit circus dat Spartakos heette, was hij slechts een van de vele acts. Edvin Bajrovic, een exportproduct uit de opleiding van Hammarby, verdiende ook zeker speciale aandacht. Een veelzijdig talent, zowel in de verdediging als op het middenveld inzetbaar, gezegend met een gezonde dosis spelinzicht dat hem onderscheidde van zijn medespelers. Maar, en dit is een grote maar, af en toe leek het alsof er een rood waas voor zijn ogen trok en hij de meest domme dingen deed die je op een voetbalveld kon bedenken. Een ingezonden moment van waanzin, zo nu en dan, maakte hem een riskante maar intrigerende aanwinst voor de club. Een gok waard, dacht ik, in dit maffe voetbaluniversum van ons. Lukas Danowski Franco, onze Colombiaanse Duitser uit de opleiding van Frankfurt, was eveneens een bijzonder geval. Fel in de duels, voorzien van de snelheid van een jachtluipaard en de kracht van een stier, had hij alles in zich om te imponeren op het veld. Echter, wanneer je hem zag spelen, kreeg je de indruk dat de dozen nog om zijn voetbalschoenen zaten. Een beetje alsof hij elke bal voor het eerst zag en dacht: "Wat moet ik hiermee?" Zijn onhandigheid met de bal was bijna poëtisch, een danser die zijn schoenen nog moest vinden. Een raadselachtige speler, dat zeker. Samuel Osei-Kuffour, een Ghanese Duitser, stond te boek als een atletische verschijning, sterk, met een fijne techniek en een dito inzicht dat menig tegenstander tot wanhoop dreef. Zijn voetbalbrein werkte op volle toeren, maar helaas leek zijn lichaam niet helemaal mee te willen werken. Conditioneel was de man een wrak, niet in staat om langer dan een half uur te voetballen zonder naar adem te happen alsof hij net de marathon had gelopen. Het was bijna komisch; een speler met de fysieke gesteldheid van een bejaarde in een lichaam dat gemaakt leek voor de sport. Een paradox op voetbalschoenen. ~ = = = = = ~ Reacties en dergelijke.

XX. Een aanzuigende werking Dankzij het gelikte promowerk van Michael, dat meer weg had van een Hollywood blockbuster dan van de amateuristische pogingen van een voetbalclub op een eiland, begon het berichten te regenen. Mensen, of beter gezegd, jonge Europese spelers met een avontuurlijke inslag, boden zich massaal aan om op proef te komen spelen voor Spartakos. Het was een bonte verzameling van individuen die vaak in de regio op vakantie waren en dachten: waarom niet? Een poging wagen om op dit paradijselijke eiland een contract te verdienen, leek hen wel wat. En waarom ook niet? Worst case scenario hielden ze er een gratis vakantie aan over, compleet met zon, zee en misschien een beetje voetbal. Het was een win-win situatie, althans, in hun ogen. Spartakos, eens het lachertje van de regio, werd nu overspoeld met aspirant-voetballers die droomden van roem, of op zijn minst van een verhaal om aan hun kleinkinderen te vertellen. Het was een bizarre wending van zaken, een scenario zo absurd dat zelfs ik, met mijn eeuwige cynisme, even moest glimlachen bij de gedachte. En dan was er nog Eleni, die onbedoeld een factor van betekenis werd in deze hele saga, want in enkele van Michaels reels dook zij op, prominent in beeld, flanerend door de straten van Larnaca of lachend op een zonovergoten terras. Ze fungeerde als een levend bewijsstuk dat het leven op Cyprus, en in het bijzonder in de regio Larnaca, naast voetbal nog veel meer moois te bieden had. Deze beelden van Eleni wakkerden ongetwijfeld de fantasieën aan van menig jonge speler die droomde van meer dan alleen een plek in de selectie. Je zou kunnen spreken van een aanzuigende werking. De ware kunst, en laat ons wel wezen, het was een kunst, lag in het filteren van de stortvloed aan berichten die ons als een tsunami van ambitie en wanhoop overspoelde. Na enig beraad, waarbij Vassilis en ik elkaar aankeken alsof we zojuist hadden besloten samen een mijnenveld over te steken, kwamen we tot een verdeling van de taken. Ik, met mijn scherpe oog voor talent of het gebrek daaraan, zou de eerste schifting maken, terwijl Vassilis, met zijn ondoorgrondelijke pokerface en een diplomatie die Bismarck jaloers zou maken, zich zou ontfermen over de contractonderhandelingen. Dankzij de wonderen van het moderne internet, en dan in het bijzonder Youtube compilaties, kwam ik een heel eind in mijn queeste naar het ongepolijste diamant dat Spartakos uit de modder zou trekken. En Michael, in een zeldzaam moment van toegevoegde waarde, wees ons op WYScout, een platform waar je kon zwemmen in een zee van statistieken en analyses, zonder het risico te lopen te verdrinken in de kosten van proefperiodes. Dat was inderdaad een stuk goedkoper dan het uitnodigen van al die mannen voor een proefperiode, waarbij de club op zou draaien voor zowel het vliegticket als het verblijf. Een strategie die zo kosteneffectief was dat het haast voelde alsof we vals speelden - maar in de wereld van het voetbal, waar elke cent telt en elke nieuwe speler het verschil kan maken tussen glorie en obscuriteit, was elke besparing een overwinning op zich. Zo navigeerden we door de jungle van aspirant-voetballers, gewapend met niets dan onze laptops en een onwankelbaar geloof in de toekomst van Spartakos. Het was een avontuur, een gok, een sprong in het diepe, maar het leven zelf was de grootste gok van allemaal. ~ = = = = = ~ Reacties and such.

XIX. De oefencampagne Daar stond Michael Statham, onze influencer-slash-doelman, te midden van het strafschopgebied, coachend, commando's schreeuwend als een generaal op het slagveld. "Get back into position, you muppets," galmde zijn stem over het veld, terwijl zijn achterhoede hem vooral verbaasd aanstaarde, zich afvragend of ze in een voetbalwedstrijd of in een militaire drill waren beland. Michael, die heen en weer patrouilleerde in het strafschopgebied als een gekooide tijger, vervloekte elke verkeerde beweging en positionering met een passie die je zelden ziet binnen de vier lijnen van het veld. Het was een spektakel dat zowel verbazing als lichte bewondering opriep bij iedereen die het zag. Helaas, in het leven zoals in voetbal, is het zelden allemaal rozengeur en maneschijn. Zo ook bij onze Michael Statham, wiens vaardigheden op het veld niet bepaald gelijke tred hielden met zijn onbetwiste meesterschap over de kunst van het influencen. Het was een beetje alsof je een topchef een restaurant laat runnen en erachter komt dat hij niet weet hoe een gasfornuis werkt. De volgende oefenwedstrijd tegen Omonaia Aradippou, een team dat zo middelmatig was dat ze zelfs in de anonimiteit nog een grijze muis zouden zijn, werd weliswaar winnend afgesloten, maar Michael, onze held van de sociale media, zag er bij beide tegentreffers uit als iemand die net had ontdekt dat voetbal daadwerkelijk met een bal gespeeld wordt. Bij de eerste tegentreffer besloot Michael dat een hoge voorzet eerder een existentiële dreiging dan een voetbal was en dook er onderdoor alsof het een vliegende schotel was. Het was een moment dat de wetten van natuurkunde en gezond verstand leek te tarten. De bal, ongestoord door Michaels interpretatie van moderne dans, vond het net alsof het geleid werd door de geest van voetbal zelf, die besloten had dat Spartakos een lesje in nederigheid nodig had. Bij de tweede tegentreffer, in een moment van onverklaarbare moed (of waanzin, afhankelijk van je standpunt), besloot Michael dat hij Manuel Neuer was. Hij verliet zijn doel om deel te nemen aan de opbouw, een beslissing die ongeveer even goed uitpakte als een pinguïn die besluit te vliegen. Met de elegantie van een giraffe op ijs probeerde Michael de bal naar een medespeler te passen, maar in plaats daarvan schoof hij de bal zo in de voeten van een tegenstander, die waarschijnlijk nog nooit zo'n cadeau had ontvangen. Na deze wedstrijd was het duidelijk dat Michaels droom om de sterkeeper van Spartakos te zijn, meer weg had van een koortsachtige hallucinatie dan van een haalbare realiteit. Toch konden Vassilis en ik niet geheel ontevreden zijn. Ondanks zijn falen op het veld, had Michael iets teweeggebracht binnen de club. Zijn video’s hadden meer aandacht gegenereerd dan we in jaren hadden gezien en brachten zelfs enkele nieuwe gezichten naar de trainingen, aangetrokken door de belofte van roem, of misschien gewoon door nieuwsgierigheid. In de dagen die volgden, terwijl we Michael probeerden te leren dat een voetbal geen vijand is maar een vriend, besefte ik dat voetbal, net als het leven, vol verrassingen zit. Niet allemaal even welkom of succesvol, maar altijd de moeite waard. Michael Statham, de keeper die geen ballen kon stoppen maar wel harten kon veroveren, was daar het levende bewijs van. Misschien was hij niet de held die we verwacht hadden, maar in zekere zin was hij de held die we nodig hadden. Een herinnering dat niet alle verhalen helden vereisen die nooit falen, maar soms gewoon helden die durven te dromen. En zo, te midden van al onze plannen, strategieën en dromen, stond Michael Statham, niet als de redder van Spartakos, maar als de onwaarschijnlijke inspiratiebron voor een club die zo hard een sprankje hoop nodig had. Het was een rommelig, chaotisch en soms ronduit hilarisch avontuur, maar zoals alle goede verhalen, eentje die het vertellen waard was. In de wereld van Spartakos Kitiou, waar elk succes hard bevochten werd en elke mislukking een les, was Michael Statham ons onverwachte hoofdstuk, een herinnering dat soms, heel soms, de reis zelf de bestemming is. ~ = = = = = ~ De laatste update van vandaag.

XVIII. Go, Michael, go! Michael Statham wierp zich met een enthousiasme dat alleen geëvenaard kon worden door een kind in een snoepwinkel in de strijd om zowel een basisplaats als de likes en aandacht van de wereld. Gewapend met een heel arsenaal aan GoPro-camera's - op zijn borst, aan zijn hoofd, en zelfs eentje die hij af en toe als een handgranaat de lucht in gooide - begon hij het stadion van Spartakos Kitiou te filmen alsof het de set was van de nieuwste Hollywood blockbuster. Zijn eerste kennismaking met de selectie, een groep mannen die meer leek op een bijeengeraapt zooitje ongeregeld dan op een professioneel voetbalteam, en de daaropvolgende training werden met chirurgische precisie vastgelegd. De rest van de ploeg, die tot dan toe hun dagen sleet in een obscuur bestaan ver verwijderd van elke vorm van glamour, reageerde met een mengeling van verbazing en onverschilligheid op de verschijning van deze flamboyante paradijsvogel. Maar, eerlijk is eerlijk, tijdens de training leek Michael meer dan alleen maar een mooi gezicht en een Instagram-account met een indrukwekkend aantal volgers. Hij dook atletisch naar de hoeken, zijn lichaam een toonbeeld van souplesse en kracht, en coachte en commandeerde de verdediging met de autoriteit van een volleerde drilsergeant. "Get back in position, you muppets," schalde zijn stem over het veld, een directe bevel dat geen ruimte liet voor discussie. Op beeld zag het er spectaculair uit. Michael, met zijn perfect getimede duiken en zijn camera’s die elke seconde vastlegden, leek de ster van zijn eigen show. In praktijk echter, wist hij slechts ongeveer de helft van alle doelpogingen te stoppen en verstond de rest van de selectie hem amper, een Babylonische spraakverwarring in het hart van Cyprus. Maar op beeld, ja, op beeld zag het er allemaal gelikt uit. Elke save, elke duik, elke commando was gefilterd door de lens van de GoPro, omgetoverd tot momenten van pure voetbalmagie. Het was alsof Michael Statham niet slechts de keeper van Spartakos Kitiou was, maar de hoofdrolspeler in een episch verhaal van underdogs en onverwachte helden. De volgende dag, toen Michael de beelden op zijn social media kanalen gooide, vergezeld van een flitsende montage en een pompende soundtrack, ontplofte het internet. Mensen van over de hele wereld werden getrakteerd op de capriolen van Spartakos’ nieuwste aanwinst, een doelman die niet alleen wist hoe hij een bal moest stoppen, maar ook hoe hij een verhaal moest vertellen. Vassilis en ik, we keken naar de stroom van likes, shares en comments, een mix van bewondering, verbijstering en een tikkeltje jaloezie. Michael had iets gedaan wat wij nooit voor mogelijk hadden gehouden: hij had Spartakos Kitiou op de kaart gezet, niet door zijn voetbalkunsten, maar door zijn meesterschap over de kunst van het beeld. In deze wonderlijke wereld, waar de grenzen tussen realiteit en fictie vaak vervagen, was Michael Statham niet slechts een keeper. Hij was een regisseur, een influencer, een dromer. En misschien, heel misschien, was dat precies wat we nodig hadden. ~ = = = = = ~ Reacties and such.

XVII. Michael Statham Een dag later bevonden we ons in het bescheiden kantoor van Spartakos Kitiou, een ruimte die meer weg had van een bezemkast dan van het strategisch centrum van een voetbalclub. Tegenover ons zat Michael Statham, de influencer doelman uit Nottingham en de huidige verovering van Eleni. De jongen had de uitstraling van een model, met een dosis arrogantie die deed vermoeden dat de hele wereld slechts een bijrol speelde in het script van zijn leven. Hij leek haast te denken dat hij ons een gunst verleende door simpelweg aanwezig te zijn. Vassilis opende het gesprek, zijn stem kalm en beheerst, terwijl ik er de voorkeur aan gaf om in stilte toe te kijken, mijn armen gekruist in een poging om niet te veel mijn afkeer te tonen. De onderhandelingen begonnen over een proefperiode, maar al snel werd duidelijk dat Michael meer in gedachten had. "I want a contract until the end of this season," stelde Michael zelfverzekerd voor, alsof hij het over de meest logische zaak van de wereld had. Vassilis keek even naar mij, een blik die een heel gesprek op zich was, voordat hij antwoordde: "Let's start with a trial period. We need to see you in action first." Michael leunde achterover, zijn zelfvertrouwen onaangetast. "You and I both know you're not just interested in my football skills. It's my social media presence you're after, isn't it?" Het was een moment van onverwachte scherpzinnigheid van Michael, die de dynamiek van het gesprek plotseling veranderde. Vassilis, normaal onverstoorbaar, leek even uit het veld geslagen. "You have a point," gaf Vassilis toe, een zeldzame erkenning van zijn kant. "Your social media influence could indeed be valuable for us." De lucht in het kantoor leek plotseling geladen met een nieuwe energie, een mengeling van spanning en opportuniteit. "Alright, I'll play ball. But I want that contract," drong Michael aan, met een vastberadenheid die je zelden zag bij iemand van zijn leeftijd. Vassilis zuchtte, een geluid dat meer leek op de capitulatie van een man die wist wanneer hij verslagen was. "Fine. A contract until the end of the season, but we expect you to fully commit, both on and off the field." Michael stond op, zijn houding die van iemand die zojuist een kleine overwinning had behaald. "You won't regret this," zei hij, terwijl hij ons een hand gaf, een gebaar dat de deal bezegelde. Terwijl hij het kantoor uitliep, wist ik dat we zojuist een gok hadden gewaagd. Een gok die Spartakos Kitiou kon maken of breken. Maar in mijn ogen was het risico onderdeel van de charme. Wat Michael Statham ons ook zou brengen, goed of slecht, het zou ongetwijfeld een verhaal zijn dat de moeite waard was om te vertellen. ~ = = = = = ~ Alle verder relevante info staat in de spoiler.

XVI. De influencende keeper En zo had ik het nummer van ene Michael Statham bemachtigd, een 21-jarige Brit die het leven leidde waar de meesten alleen maar van konden dromen, of nachtmerries van kregen, afhankelijk van je standpunt. Op zijn negentiende was deze jonge god uit de opleiding van Nottingham Forest getrapt, een prestatie op zich, en had besloten dat de wereld zijn speelveld was. Hij transformeerde zichzelf in een soort influencer, een beroep dat in mijn tijd niet eens bestond, waarbij hij elk moment van zijn nomadische bestaan documenteerde. Zijn avonturen leidden hem door Australië, waar hij waarschijnlijk meer kangoeroes heeft gezien dan wedstrijden heeft gespeeld, door Thailand, waar zijn enige doelpunten waarschijnlijk in de lokale bars werden gescoord, en door de VS, een land dat zo groot is dat je er makkelijk in verdwaalt, net zoals Michael in zijn zoektocht naar zichzelf. Uiteindelijk was hij op Cyprus neergestreken, misschien aangetrokken door de zon, de zee, of misschien wel door het gebrek aan voetbaltalent, iets waar hij zich perfect in kon mengen. Hoe dan ook, met Michaels nummer op zak voelde ik een sprankje hoop. Misschien was deze influencer precies wat Spartakos Kitiou nodig had: een verloren zoon op zoek naar een thuis. Naast het feit dat deze doelman, met zijn dubieuze voetbaltalenten en zijn connectie met de heerlijke Eleni, al een interessante aanwinst leek, zag ik nog een glinsterende mogelijkheid aan de horizon. Zijn social media presence, die in mijn ogen een mengeling was van ijdelheid en het onvermogen om in het moment te leven, kon wel eens het onverwachte redmiddel zijn voor onze zieltogende club. Als Michael, de wandelende selfie-stick, bereid was om wat filmpjes, foto's en reels over Spartakos te plaatsen, dan konden we misschien nog wat verloren zielen aantrekken. Zielen die, net zoals hij, door een grotere club aan de kant waren geschoven en nu doelloos door het leven dwaalden, op zoek naar een plek waar ze alsnog hun dromen konden najagen. Het idee dat onze club, Spartakos Kitiou, bekend zou kunnen worden door de lens van een Britse influencer, was zowel belachelijk als briljant. Misschien zouden we, dankzij zijn digitale kunsten, niet alleen nieuwe spelers kunnen aantrekken, maar ook de harten winnen van fans die we anders nooit zouden bereiken. Het was een gok, zeker, maar in deze tijden van wanhoop was elke strohalm het vastgrijpen waard. Ik kromde een vinger en gebaarde dat Eleni moest komen. Haar vader, die vanaf een afstandje toekeek, deed dat met een blik die net zo afkeurend was als een pastoor die een heavy metal concert bijwoont. Maar schijt daaraan. Hoe kwaad kon de man werkelijk worden? We hadden tenslotte voor een paar honderd euro gegeten en gedronken in zijn etablissement, waarbij we ongetwijfeld te veel betaalden voor zijn zogenaamde gastvrijheid. Terwijl ze naderde, besloot ik de charmeur uit te hangen, gewapend met een lijn die zo glad was dat je erop uit kon glijden. "If I can make you come with one finger, imagine what I can do when I use my whole body?" Haar lach vulde de lucht, een geluid zo aanstekelijk dat zelfs de meest stugge kroegbezoeker erdoor zou ontdooien. "Silly mister John," zei ze, haar hoofd schuddend alsof ik een kind was dat weer eens een grapje uithaalde. Prachtig wezen, dacht ik. Eleni bezat die zeldzame combinatie van schoonheid en scherpzinnigheid die zo kenmerkend is voor de vrouwen die in de verhalen van Guy Ritchie figureren. Ze was niet zomaar een serveerster; ze was de belichaming van het mysterie en de charme die Cyprus te bieden had. "I think we will be offering Michael a trial, see what he can do," vervolgde ik, mijn aandacht weer richtend op de zaak waarvoor we hier waren. Het was een statement, een plan, een sprong in het diepe. Wie wist wat deze Michael, met zijn Instagram-waardige levensstijl en dito voetbalkunsten, kon betekenen voor Spartakos Kitiou? Eleni knikte, duidelijk opgelucht dat haar vriend de kans kreeg die hij zo hard zocht. "I'll tell him," zei ze, haar ogen twinkelden van dankbaarheid. "He will be thrilled." Terwijl ze weg liep, draaide ik me naar Vassilis. "Well, that's settled then. Let's see if this influencer can actually play ball." Vassilis, die tot dan toe stil was gebleven, liet een grinnik horen. "Or at least bring some followers to our matches. Heaven knows we need the attention." We proostten op onze nieuwe onderneming, wetende dat we een gok waagden. Maar in deze gestoorde wereld, waar de lijn tussen genialiteit en waanzin flinterdun is, was elke gok het waard. En wie weet? Misschien was deze Michael Statham, met zijn reislustige ziel en digitale charisma, precies wat Spartakos Kitiou nodig had om uit de as te herrijzen. Misschien. In het schemerlicht van Larnaca, tussen de laatste slokken wijn en de laatste happen meze door, voelde ik een vleugje optimisme. Het was een lang schot, een sprong in het onbekende, maar zoals het oude gezegde gaat: wie niet waagt, wie niet wint. En winnen, dat was wat we van plan waren te doen, tegen alle verwachtingen in. ~ = = = = = ~ Daar gaan we weer...

XV. En zo begint ons avontuur Terwijl we daar zaten, nippend van onze drankjes die meer als troost dan als verfrissing dienden, verzuchtte Vassilis in een moment van verrassende helderheid: "It's a shame people don't want to pay for the privilege of calling themselves professional footballers. It would kill two birds with one stone." Zijn blik dwaalde af naar een groepje jongens die verderop op straat voetbalden met een blikje als bal. De ironie van zijn opmerking was niet aan mij verloren. Onze financiële problemen, die zich opstapelden als de afwas na een feestmaal, zouden inderdaad kleiner worden als we rijke dromers konden vinden die bereid waren te betalen voor het voorrecht. Tegelijkertijd bestond er een reële kans dat deze nieuwe spelers in ieder geval niet slechter waren dan de huidige selectiespelers, die de bal behandelden alsof het een handgranaat was. "Imagine that," vervolgde ik, meegaand in zijn fantasie, "a team of players who actually pay to play. At the very least, we'd have a more motivated squad." Vassilis knikte, een glimlach speelde om zijn lippen. "Exactly. And who knows, maybe we'd even win a match or two." Daar zaten we dan, dromend van een wereld waarin ons meest krankzinnige idee misschien wel onze redding kon zijn. Het was een bitterzoete gedachte, doordrenkt met de humor en tragiek die het leven zo rijk maken. Eleni, die terugkeerde met een nieuw rondje verfrissingen, had blijkbaar flarden van ons gesprek opgevangen tussen het gesjirp van de cicaden en het geroezemoes van de andere terrasgangers. Met een houding die zowel zelfverzekerd als nonchalant was, iets wat alleen Cypriotische serveersters echt goed lijken te beheersen, boog ze zich naar ons toe. "I might have an idea," zei ze, haar stem vol van een mysterieus soort belofte. "My boyfriend played professionally for the youth academy of a professional team. He didn’t make the grade but I am sure he would love another shot," vervolgde ze, terwijl ze met een theatraal gebaar een paar glazen op tafel zette. Haar woorden hingen in de lucht als een onverwachte zomerbries, die verkoeling bracht maar ook vragen opriep. Vassilis en ik wisselden een blik uit, een mengeling van verbazing en nieuwsgierigheid. Het was alsof het universum, na ons eerst een rake klap te hebben verkocht, nu een reddingsboei toewierp. "Tell us more," zei ik, terwijl ik me realiseerde dat Eleni, met haar verschijning en haar voorstel, misschien wel de sleutel in handen had tot een oplossing die we zo hard nodig hadden. Daarnaast leek het me absoluut geen slecht idee om dit heerlijke schepsel, Eleni, wat dichter bij me in de buurt te krijgen en de kans te grijpen om haar beter te leren kennen. En dat in een context waar haar chagrijnige vader Yannis, die ook nu weer op de achtergrond een oogje in het zeil hield, geen roet in het eten kon gooien. Zijn aanwezigheid hing als een donkere wolk boven elk gesprek, een constant toezicht dat de lucht even zwaar maakte als een zomeronweer boven Larnaca. De mogelijkheid om via Eleni en haar vriendje wat fris bloed naar Spartakos Kitiou te brengen, was een bijkomend voordeel, maar ik zou liegen als ik zei dat het mijn enige drijfveer was. Nee, de gedachte aan lange zomeravonden waarin ik, onder het genot van een glas wijn en zonder de strenge blik van papa Yannis, dieper kon duiken in de wereld van Eleni, was minstens zo verleidelijk. Het was een kans om twee vliegen in één klap te slaan, of beter gezegd, om het nuttige met het aangename te verenigen. En hoewel het me duidelijk was dat de weg bezaaid zou zijn met hindernissen - niet in de laatste plaats vanwege Yannis' beschermende blik - was de uitdaging alleen maar een extra prikkel. Zoals vaker in het leven was het de mix van persoonlijk belang en algemeen nut die de richting bepaalde. En deze richting, hoe onduidelijk ook, leek me alleszins de moeite waard om te verkennen. ~ = = = = = ~ You know the drill...