[IDS '25] [FM24] Op weg naar de top

[Djurovski]

Braga is een ander soort koekje

[Copywriter]

De loting was al snel bekend. Benieuwd of je kan stunten. 

[delichris]

Een mooie overwinning en nu thuis tegen Braga. Dat gaat pittig worden.

[jeffrey koole]

heerlijke novelle lekkere prestaties en side verhaal met de voorzitter is ook zeer interessant, Braga word wel ff een andere uitdaging maar zal mij niet verbazen als je daar ook tegen weet te stunten. Ga vooral zo verder en ik blijf je volgen

[ElMarcos]

Braga is een tegenstander van een heel ander kaliber, maar dat maakt de uitdaging vaak extra leuk! 

[Marius]

 

- 10. Special arrangement -

 

We waren meer dan prima uit de startblokken geschoten na de winterbreak. Naast onze bekeroverwinning werkten we ook al vijf competitiewedstrijden af en daarin pakten we 13 op 15. Midden januari lieten we voor het eerst nog een keer punten liggen. Dat was al geleden van begin september. Maar het belette ons niet om ondertussen al tien punten uit te lopen op onze naaste belager. Life was good. Althans, doorgaans toch. Niet wanneer je op een zondagavond merkt dat je jouw laptop op de club vergeten bent nadat je net bent thuisgekomen van een zware namiddag die alsnog in euforie eindigde.

Eerder op de dag hadden we immers een uitwedstrijd bij Salgueiros afgehaspeld. Na een rake strafschop op het uur voor de thuisploeg leken we lang op weg naar puntenverlies, maar met een gelijkmaker in minuut 84 en de winning goal in minuut 90+3 als orgelpunt hadden we het tij alsnog volledig weten om te keren. De sfeer was dan ook opperbest in de bus die ons terug naar ons eigen stadion bracht. In alle euforie was ik vervolgens vergeten mijn laptop nog op te halen uit mijn eigen kantoor. Lastig want binnen drie dagen stond onze bekerwedstrijd tegen Braga gepland en ik wilde graag nog enkele aantekeningen doornemen.

Er zat dus niets anders op dan opnieuw richting het stadion rijden. Ik haastte me door de gangen maar werd plots afgeleid omdat het leek alsof ik stemmen hoorde in de verte. Was er nog iemand aanwezig op de club dan? Ik zette een stap terug en liep de gang in met daarin op het einde een kamertje met een kopieerapparaat. Waarom dat ding in zo'n verdomde uithoek stond had ik me al vaker afgevraagd. Het kamertje bleek verlicht, en de stemmen leken ook daadwerkelijk van daar te komen. Een mannenstem en vrouwenstem. Ze leken wel een beetje aan het kibbelen. Was dat Tatiana? En was dat Mister Miranda?

Ze hadden in ieder geval beide vandaag mee de verplaatsing gemaakt. Maar ik had niet verwacht ze hier nog aan te treffen. Tatiana had vandaag ook weer de nodige aandacht getrokken. Haar twee grootste troeven stonden immers weer in de kijker in een bloesje dat wel een maat of twee te klein leek en daardoor alles nog strakker deed lijken dan het al was. Met haar grote ogen, die extra geaccunteerd waren door de nodige make-up, rood getuite lippen en kastanjebruine lokken tot op haar schouders, was het plaatje helemaal compleet. En dan had ik mijn ogen nog niet eens laten zakken. Het moest gezegd. Tatiana mocht er wezen, zelfs terwijl ze misschien niet het perfecte modellenmaatje had.

Elke man had daar wellicht dezelfde mening over. Ik had immers weer menige jongens zien omkijken toen ze passeerde door het gangpad op de bus. 'No. I'm not in the mood Afonso. Didn't you hear me the first time?' hoorde ik haar nu zeggen terwijl haar stem omhoog ging. Ze was duidelijk geïrriteerd. 'Darling. Don't start complaining. You very well know we have our special arrangement. And I'm not accepting a no for an answer.' De Présidente antwoordde op zijn typische manier. Bot, en geen ruimte latend voor een afwijzing. 

Ik hoorde Tatiana zuchten. 'But that makes it the third time this week.' Ze mocht haar zin niet eens afmaken. 'Shhht, darling. Like I said, I don't take no for an answer.' Tatiana zuchtte opnieuw. 'OK, but make it quick.' Ik hoorde Mister Miranda bulderlachen. 'That won't be the issue with that look of you today. You shined like a real pornstar darling.' Ik weet niet of Tatiana dat als een compliment of net een belediging aanvoelde, want ik kon haar gezicht natuurlijk niet zien, maar ze antwoordde wel kordaat. 'Like I said. Make it quick, will ya?'

Hoe zeer ik ook geprikkeld was om het vervolg te kennen, besloot ik me toch maar uit de voeten te maken. Mijn fantasie moest zelfs niet zo heel levendig zijn om in te beelden wat hier aan de hand was. Die oude rakker van een voorzitter lustte nog wel een groen blaadje. En op je 68 is een blaadje van 26 lentes wellicht des te aantrekkelijker. Een enorm verschil natuurlijk. Maar dat was natuurlijk niet het enige. Behalve het leeftijdsverschil was de Présidente bovendien ook nog eens 2 en een halve kop groter dan Tatiana, die natuurlijk ook aan de kleine kant was met haar 1m56. Om te zwijgen over het verschil in gewicht. Misschien was het beter dat ik mijn fantasie niet zijn gang liet gaan.

Maar mijn vooroordelen leken wel bevestigd te worden. Onze voorzitter was niet alleen een dictator en tiran, maar ook een vieze oude man. En Tatiana, tja. Vrouwen uit het Oostblok. Die vallen nu eenmaal makkelijker voor geld en macht wellicht? Of is dat een brug te ver? En wat betekende dit soort intriges voor de club? Was dit potentieel een zwaard van Damocles boven onze sportieve prestaties?

 

Spoiler

 

Spoiler

 

Reacties

Spoiler

@Djurovski Hopelijk een lekker koekje  

 

@Copywriter Braga lijkt me van een ander kaliber, maar je weet maar nooit.

 

@delichris Pittig lijkt me nog zacht omschreven. Maar dat we thuis spelen is wel een onmiskenbaar voordeel.

 

@jeffrey koole Thanks voor de mooie woorden! Ik hoop je te kunnen blijven boeien  

 

@ElMarcos Een uitdaging is Braga wel. We hebben ook niets te verliezen, dus we zien wel waar het schip strandt.

 

Andere volgers @Krabby @MNie @roeliho @Nom de Guerre @Fantasy @KayDeManaager @Michaelinho*

 

[Copywriter]

Je beschrijft de dame zeer kleurrijk. Geen foto nodig 

[ElMarcos]

Duidelijk is dat de voorzitter niet vies is van spelletjes of viezigheid in het algemeen. Benieuwd welke impact dit gaat hebben op de sportieve successen binnen de club. 

[delichris]

De tietel komt eraan. Wat een viezerik die voorzitter.

[Djurovski]

Wat een akelige voorzitter zeg

[Marius]

 

- 11. Cup drama upset -
 

Met een kwartfinale in de nationale beker hadden we tot dusver al een sprookje geschreven. Dit stadium moest nu het hoogtepunt worden van onze campagne met een thuiswedstrijd tegen subtopper Braga. Het was het soort wedstrijd waar we al wekenlang naartoe leefden. Voor de meeste spelers leek het ook een once in a lifetime opportunity. Het verschil tussen de vierde en de hoogste klasse was enorm. En voor de meeste van onze spelers leek een carrière ook beperkt te blijven tot de laagste regionen van het Portugese voetbal.

Het spreekt voor zich dat ik de jongens dan ook niet hoefde te motiveren. Dat ik besliste om in  de competitiewedstrijd enkele dagen voor deze bekerwedstrijd te roteren werd ook enkel en alleen op de gejuich onthaald. Niemand wilde immers het risico lopen om last minute geblesseerd te raken en de wedstrijd van hun leven te missen. De wedstrijd van hun leven. Want dat was het wel. Live coverage op de nationale TV. Zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt. En dat zouden ze wellicht ook niet meer doen.

Het was ook wat. Uren voor de aftrap reden de vrachtwagens met schotelantennes al aan. We hadden dan wel een groot en mooi stadion. Niemand was gewend om dit soort wagens op de parking te zien staan. Allerlei technici liepen door mekaar. Kabels werden gelegd, camera's geïnstalleerd. Het was een drukte van jewelste. Ook ik als hoofdtrainer ontkwam niet aan mijn verplichtingen en diende vooraf al een interview te geven.

Het moet wel gezegd dat de opkomst me wat tegenviel. Net zoals voor de meeste competitiewedstrijden trokken we een tweeduizendtal kijklustigen die we Beira-Mar supporter mochten noemen. Het enige verschil was dat er nu ook nog eens meer dan 600 uitsupporters bijkwamen. De extra recette zou dus beperkt blijven. Maar we hadden natuurlijk ook nog altijd de TV inkomsten.

De wedstrijd zelf kon voor ons niet beter beginnen. We waren nog geen vijf minuten ver of we staken onze neus al aan het venster. Tiago Melo werd vrijgespeeld op zijn rechter flank, drong de zestien binnen en wist vervolgens Diogo Ribeiro te bereiken, die geposteerd stond aan de kleine rechthoek. Voor onze spits een klein kunstje om de bal binnen te tikken vanaf die positie en dat gebeurde dan ook. We stonden zowaar op voorsprong!

Onze spelers wisten geen blijf met hun blijdschap en zowat onze ganse bank werd betrokken bij de viering. Zelf liet ik me ook meeslepen in het verhaal, en vergat ik mijn spelers tot kalmte aan te manen. De bezoekers profiteerden. Sommige van onze jongens liepen nog niet helemaal terug in positie en zodoende was er amper afgetrapt of het stond al terug gelijk.

Die tussenstand stond nog steeds op het bord bij de rust. In de kleedkamer zag je dat geen van onze jongens wist hoe hiermee om te gaan. Ook de meer ervaren jongens niet. Ik wilde hen niet nog meer overdonderen maar wees hen er wel op dat er misschien nog wel kansen zouden volgen. Trots overheerste, maar het was me ook al opgevallen dat de spelers van Braga al naar adem hapten op het einde van de eerste helft. Zij hadden hun competitiewedstrijd voordien niet geroteerd, en dat leek hen al parten beginnen te spelen.

Alsof dat nog niet genoeg was, bleek ook de focus niet genoeg aanwezig bij de bezoekers. We hadden nog maar net afgetrapt of een voorzet vanop rechterflank kwam terecht bij Niang. Ook onze andere spits wist zijn kalmte te bewaren, en trapte van dichtbij binnen. We stonden opnieuw op voorsprong! Ditmaal liep ik niet in dezelfde val en instrueerde ik meteen aan onze jongens om het hoofd koel te houden.

Bij Braga trok de lijn der vermoeidheid zich gedurende de tweede helft verder door en hoe meer de wedstrijd vorderde, hoe meer we ze in handen namen. Je zag het vertrouwen zienderogen stijgen bij onze jongens. Behalve met een rush in de slotminuten konden de bezoekers ons nog weinig bedreigen. De slotminuten waren zenuwslopend. De zenuwen gierden door de keel. Zowel bij de spelers op het veld als bij de supporters. Het laatste fluitsignaal had nog nooit zo verlossend geklonken.

 

De 2-1 bleef overeind en stond nog steeds op het bord. We hadden het geflikt. Dit was geen stunt meer. Dit was buiten proportie. Dit zou een schok door het Portugese voetballandschap zenden. En het feest dat vanavond zou volgen, zou ook wel eens episch kunnen worden.

 

Spoiler

 

Reacties

Spoiler

@Copywriter Er moet natuurlijk ook nog iets aan de verbeelding overblijven  
 

@ElMarcos Zo lang hij zich maar niet moeit met wat er op het veld dient te gebeuren ...

@delichris Misschien komt de titel er wel aan. Maar dat is niet noodzakelijk voldoende om te promoveren natuurlijk.

 

@Djurovski Het is op zijn minst een kleurrijk figuur te noemen  

 

Andere volgers @Michaelinho* @roeliho @jeffrey koole @Krabby @Nom de Guerre @Fantasy @MNie @KayDeManaager

 

 

 

[delichris]

Wat een heerlijke overwinning is dit zeg.

[jeffrey koole]

lekker hoor en je kan het niet eens een gestolen overwinning noemen al had braga wel meer kansen, maar dat verwacht je ook van tevoren ben benieuwd hoe dit verder gaat.

[ElMarcos]

Wow! Wat een prestatie zeg! 

[Copywriter]

Prachtige overwinning zitten er nog kleinere clubs in de pot?

[Djurovski]

Wat een stunt zeg. Hoeveel kunnen er maximaal in het stadion?

[Nom de Guerre]

Een heerlijke bekerzege!

[Marius]

 

- 12. The aftermath -
 

Een zege tegen Braga. Een subtopper uit La Liga nota bene. Zelfs in onze stoutste dromen hadden we hier geen rekening mee gehouden. De vreugde was enorm. De sfeer was ecstatisch. Iedereen, welgeteld iedereen, was uitgelaten. Leden van de staf, spelers, supporters, persmuskieten ... Het was één grote chaos. Iedereen liep door mekaar. Er werd geroepen en gezongen langs alle kanten. Op de tribunes was het één groot feest. Maar ook in de kleedkamer en de weg daarnaar toe gingen alle remmen los. Ik kwam mensen tegen die ik nog niet eerder had ontmoet in de catacomben. Waren het lokale persjongens? Of supporters die zich een weg naar binnen hadden gebaand? Eerlijk gezegd kon het me worst wezen.

Het ging allemaal in een flits voorbij. Nog in de kleedkamers liet men de  eerste flessen champagne alvast aanrukken. Wellicht onder invloed van de Présidente. Hij mag dan streng zijn. Als het goed was, mocht er ook gevierd worden. Zo was hij ook wel.

Het feest verplaatste zich van de kleedkamers naar de zogenaamde business club, waar de spelers en de staf zich mengden met de plaatselijke VIPs: sponsors en de plaatselijke beau monde welteverstaan. In allerijl was er ook een DJ uit één of andere hoge hoed getoverd en ontstond er op geheel organische wijze een dansvloer, die in een oogwenk ook gevuld werd met uitgelaten mensen. Sommige van onze jongens stonden er zelfs al snel in ontblote torso. 

 

De euforie overviel me, en ondanks dat ik me eerder op de achtergrond wilde houden, was  het niet eenvoudig om niet helemaal mee te gaan in het feestgedruis. Ik botste nogal wild tegen Tatiana aan, die op haar tippen ging staan en haar armen om m'n nek sloeg. Haar zoete parfum drong meteen door in mijn neusgaten, en deed me verlangen om m'n neus in haar hals te duwen en zodoende nog meer te kunnen opnemen. 'Congrats boss' fluisterde ze in mijn oor terwijl ze me aankeek met haar grote bruine kijkers.

Ze droeg een strakke koraalgroene jurk tot net boven de knie die, zoals we gewend waren van haar, ook haar troeven weer in de kijker wist te zetten. Ik leek nog meer onder de indruk dan anders en werd overvallen door een gevoel dat ik niet goed wist of kon plaatsen. Haar lengte en haar guitige glimlach gaven haar iets schattig. En dat was een eigenschap waarvan ik maar al te goed besefte dat dit even goed een rode vlag kon zijn. Toch vond ik het op dit eigenste moment lastig om te negeren.

Ik bedankte haar en kreeg een innige knuffel in ruil. Het moment leek veel langer te duren dan het wellicht was in werkelijkheid. Voor ik het goed en wel besefte, had ze zich losgerukt en dook ze richting de dansvloer. Ze deed teken om haar te volgen. Maar ik bleef verstijfd en staarde haar na. Wellicht iets te lang dan goed was.

De rest van de avond, of nacht, verliep in één lange roes. De blik van Tatiana en mezelf kruisten mekaar verschillende keren. Ik leek een soort van speelsheid in haar ogen te zien. Maar de euforie van de wedstrijd en de alcohol nadien lieten me niet meer toe om helder te denken. Ik wilde graag opnieuw naar haar toe. Met haar praten. Met haar dansen. Maar mijn lichaam volgde niet wat mijn geest me leek te zeggen.

Integendeel. In plaats van me terug naar Tatiana te begeven, begaf ik me tussen de mensen die in de buurt van de bar bleven hangen, in plaats van de menigte die zich op dansvloer bevond. De plaatselijke beau monde zoals eerder gezegd. Niet de menigte die geef moer gaf om wat ze nu aan het drinken waren, maar de generaties oude en nieuwe rijken die champagne verkozen boven een ordinair biertje.

Zo leerde ik ook Vanessa kennen. Vanessa was een vrouw van midden de veertig. Zo'n exemplaar uit een modeboekje, helemaal mee met de laatste nieuwe trends, die je zo een jaar of 10 minder oud zou schatten. Met een diep gedecolleteerd topje in luipaardmotief wist ze in ieder geval ook de nodige aandacht te trekken. Haar boezem was minstens gelijk aan die van Tatiana. Maar dan stopte de vergelijking dan misschien ook. Haar zwarte haren waren langer, en haar taille was ook gewoon een tikkeltje slanker. Wel had ze ook grote ogen, maar deze waren diepblauw. Iets helemaal anders dan de bruine van Tatiana. 

Het meest kenmerkende was een moedervlekje. Noem het zelfs gerust een tache de beauté. Niet op haar gezicht. Wel exact in het midden van haar boezem. Je ogen vielen er op, en eenmaal je het had gezien, kon je jouw blik er ook niet meer van afwenden. Dat deed ik dan ook niet meer. En zo ging plots al mijn aandacht naar Vanessa. Ondanks de sfeer die er al gans de avond hingen tussen Tatania en mezelf. Of was dat gewoon iets dat ik me had ingebeeld?

 

Reacties

Spoiler

@delichris Het was inderdaad een heerlijke overwinning. Totaal onverwacht. Dat zijn de beste natuurlijk.

 

@jeffrey koole Met het niveauverschil dat normaliter tussen beide clubs zou moeten zitten, kon ik in ieder geval helemaal leven met deze wedstrijdstatistieken. Geen moment had ik het gevoel dat ze ons gingen overklassen.

 

@ElMarcos Een geweldige prestatie inderdaad! Geen haar op mijn hoofd dat er rekening mee had gehouden dat we Braga wel eventjes zouden kloppen.

 

@Copywriter De volgende update zal onze volgende tegenstander onthuld worden  

 

@Djurovski Een stunt van jewelste inderdaad. Ons stadion heeft plaats voor 30K mensen.

 

@Nom de Guerre De magie van de beker  

 

Andere volgers @Michaelinho* @roeliho @Krabby @Fantasy @MNie @KayDeManaager

 

[delichris]

Gaat er een romance komen?

[Copywriter]

Ik zie Tatiana wel in het feestgedruis maar geen tijgertopje. Leuke cliffhanger!

[Djurovski]

Dan is 2000 in de beker wel jammer idd. Gevaarlijke vrouwen hoor 

[jeffrey koole]

mooie update weer maar ik zou toch voor tatiana gaan heel eerlijk

[Nom de Guerre]

Love is in the air 🎶

[Marius]

 

- 13. The morning after -

 

Ik werd wakker door het geluid van een doffe bonk. Toen ik mijn ogen probeerde te openen, leek ook mijn hoofd wel te bonken. Wat nog meer opviel was een enorm droog gevoel in mijn mond en keel. Ik probeerde overeind te komen maar alles leek wel in slow-motion te gebeuren. En dan opnieuw, tot tweemaal toe, een doffe bonk. Een schelle stem volgde: 'Senor Santos, Senor Santos!' Ik herkende meteen de stem van Cristina. Dat schelle geschreeuw herkende je immers meteen uit de duizend eenmaal je het een keer gehoord had.

Ik realiseerde me dat er op de deur werd geklopt en haastte me daar dan ook naartoe. Blijkbaar had ik de nacht op de zetel doorgebracht. Althans, dat bedacht ik me terwijl naar de voordeur liep. Met een krachtige zwaai opende ik de deur en zag ik Cristina - klein, mollig en voorzien van een stel hele grote koplampen - staan. Ze keek me even aan en riep nog maar een keer 'Senor Santos'. De ondertoon was echter helemaal veranderd. De dringende, haast paniekerige toon was ditmaal vervangen door die van verrassing en verbazing. Ze scande me ook van boven naar onder en haar mond leek voor een moment wat te blijven open staan.

Nog steeds maar half wakker keek ik zelf naar beneden en besefte ik dat ik enkel een boxershort droeg. 'Apologies Cristina' fluisterde ik, terwijl ik terug naar de huiskamer wandelde met haar in mijn spoor. 'I don't know what exactly happened but we had a small party after the game yesterday.' Ze trok haar linker ooglid omhoog. 'I can imagine.'

Cristina was twee jaar ouder dan mezelf en nam nooit een blad voor de mond. Ondanks dat ik haar al kende sinds mijn aankomst hier in Portugal, sprak ze me nog steeds aan met Senor. Iets wat me elke keer opnieuw herinnerde aan haar Spaanse roots, al kon je dat even goed afleiden uit die donkere dons op haar bovenlip. Cristina stond al jaren geklasseerd als invalide vanwege één van haar polsen die niet meer volledig meewerkte. Maar dat leek me eerder een leugentje om bestwil. Omdat ze naast haar uitkering nog wat inkomsten wou generen, werkte ze wat bij als poetshulp. Zo kwam ze ook een keer per week bij mij langs. 'You can start upstairs today. I will first grab a cup of coffee and clean up the mess downstairs' zei ik terwijl ik rondkeek en op de tafel nog enkele lege glazen en flessen zag staan. Zonder verpinken liep Cristina naar boven.

 

Terwijl ik een kop koffie maakte, probeerde ik me te herinneren wat er precies gebeurd was maar mijn geheugen liet me behoorlijk in de steek. Ik dacht aan de blikken die ik had uitgewisseld met Tatiana maar vaag kon ik me ook een gesprek voor de geest halen met een andere vrouw. Ik wilde mijn hersenen echter niet nog meer pijnigen en besloot even de TV aan te zetten. 

Een herhaling van het journaal was net aan de gang en daarin was men blijkbaar net aan het sportnieuws toegekomen. Onze eigen wedstrijd was daarin het eerste hoogtepunt. Ik schrok ervan mezelf terug te zien maar was ook vooral trots op onze prestatie. De grootste schok moest echter nog komen want blijkbaar waren we niet de enige ploeg die er in geslaagd was te stunten. Rio Ave was er namelijk in geslaagd om FC Porto uit te schakelen ... en werd onze volgende tegenstander. En dat in een heen- en terugwedstrijd.

 

Spoiler

 

Reacties

Spoiler

@delichris Misschien komt er wel een romance. Maar met wie?  

 

@Copywriter Goed gespot  Maar we moet nog iets aan de verbeelding over laten ook natuurlijk.

 

@Djurovski Vrouwen. We kunnen niet leven met, maar ook niet zonder.

 

@jeffrey koole Thanks! Afwachten of Santos voor een bepaalde vrouw zwicht. Misschien is hij ook gewoon beter af zonder  

 

@Nom de Guerre Love? Of lust?  

 

Andere volgers @roeliho @Michaelinho* @MNie @Fantasy @ElMarcos @KayDeManaager @Krabby

 

[Copywriter]

De loting biedt kansen op een volgende ronde.