Spring naar bijdragen
De FMusic 100 - stem op jouw favoriete liedjes allertijden. ×
FM - Christmas Challenges - Win een MU Sjaal of Beanie ×

Anoniem


Mascini

Aanbevolen berichten

1 uur geleden zei ElMarcos:

Wederom een mooie plottwist zeg! 

 

1 uur geleden zei Marius:

De koning van de cliffhangers is terug! Het blijft verbazend hoe je ons steeds weer in spanning weet te houden.

 

Haha dank heren. Had het even druk thuis. Maar ik zal weer regelmatig updaten. Maria lag te veel voor de hand, dus ik moest even wat anders verzinnen.. ;-)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Even was Oscar met stomheid geslagen. Het was dat Radovan hem in zijn rug porde. “Pak hem maar.” Nog twijfelde Oscar even. Want ja. Wat was dit nu weer? En wat hem nog meer bezig hield was van wie de stem ook al weer was. Hij herkende hem. Had hem heel vaak gehoord. Maar hij kwam er gewoon even niet op. Als een klank uit het verleden die je alleen nog hoort als je thuis alleen in bed ligt. Een herinnering aan vervlogen tijden.

 

De man met de telefoon in zijn hand begon te knikken. “Kom op Oscar, pak mij op”, lachte de stem aan de andere kant van de lijn. “Ik bijt niet. Tenminste: niet via de telefoon. Hahaha.” Oscar stak zijn hand uit en pakte de telefoon van het kussentje. Hij was warm geworden.

 

“H-hallo”, stamelde Oscar. “Ik heb hem hier.” Hij hoorde wat gerommel aan de andere kant van de lijn. De stem uit het verleden klonk een stuk minder opgewekt dan eerst. “Oke, haal hem eerst maar van de speaker af”, zei hij serieus. Oscar drukte op het knopje op het scherm en hield de telefoon tegen zijn hoofd. “Ik vertrouw die gasten daar voor geen meter. Het is dat ik ze nodig heb”, zei de stem.

 

“Maar goed, daarvoor heb ik je nu niet gebeld. Je bent vast nieuwsgierig wat ik precies met je van plan ben. Nou, dat is nog even een raadsel voor je. Maar laat ik zeggen dat ik grote plannen met je heb. Ik weet wat je kan en ook dat je daar wat mee moet doen. Maar voordat we daar aan toe komen, moet je eerst iets voor mij doen…”

---

 

 

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski@Copywriter@Keeza

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nog geen uur later zat Oscar opnieuw in een auto, maar ditmaal een taxi. Zonder Radovan, zonder andere waakhond. De Stem had hem laten gaan. Dat wil zeggen: Oscar had aangehoord wat de opdracht was en had besloten om hem uit te voeren. Stiekem vond hij het namelijk helemaal niet zo’n vervelend voorstel.

 

“Het is heel simpel”, had er vanuit de andere kant van de lijn geklonken. “Er schijnt echt een ontzettend groot talent te zijn in een favela, net buiten Rio. Iedereen heeft Sven Mislintat natuurlijk altijd geroemd om zijn ‘diamantogen’ helemaal toen hij Ajax naar een hoger plan bracht. Maar jij en ik weten dat jij net zo veel verstand hebt van talent. Ook jij kijkt door een speler heen. Ziet of hij nu op zijn ultieme niveau is, en of en hoever hij nog kan groeien. Nou, Oscar. Ik wil je dat je dat nu voor mij doet.”

 

Waarom De Stem hem helemaal naar Colombia had laten komen. En waarom dit allemaal zo vreemd ging, dat werd niet duidelijk. Maar Oscar wist dat wanneer hij lekker voetbal zou gaan kijken en het jongetje dat ‘Rogerio’ zou heten zou bekijken, er later vast meer duidelijk zou worden. En zo niet: dan had hij lekker ouderwets gescout. Hij besloot er maar het beste van te maken.

 

De vliegtickets waren inmiddels naar hem toegestuurd en stonden in zijn telefoon. De Stem had wat geld overgemaakt – al had Oscar dat in eerste instantie geweigerd – om wat te eten en drinken op het vliegveld. En na een paar uur zat hij al op een lijnvlucht naar Brazilië.

 

Oscar probeerde wat te slapen, maar dat lukte niet helemaal. De man die naast hem zat, zat op net iets te hard volume videofilmpjes op zijn telefoon te kijken. Instagram-reels van mensen die hard op hun bek gingen. De man kon soms met moeite een schaterlach onderdrukken.

 

Na een half uur kreeg Oscar er toch wat genoeg van. “Wil je misschien een koptelefoon op doen? Wil je anders mijn oortje lenen?”, probeerde hij zo vriendelijk mogelijk. “Ik probeer te slapen, moet straks meteen aan het werk.” De man keek hem aan, deed zijn telefoon uit en stopte hem in zijn broekzak. “Sorry Oscar.”

 

---

 

 

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski@Copywriter@Keeza

bewerkt door Mascini
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nog voordat Oscar ook maar besefte wat er zojuist gebeurd was, of ook maar zijn verbazing kon inspreken moest de man lachen. Het was een boom van een kerel. Donker kort haar, met wat kortgeschoren zijkanten. Een beetje als het kapsel dat een van de hoofdpersonen uit Peaky Blinders gekozen zou hebben als hij naar een kapper zou gaan. Een donkere volle baard maakte het beeld compleet. Toch had de man geen vervelende uitstraling. Hij droeg een gewone spijkerbroek, met Nikes en een donkerblauwe polo. Een beetje als iemand die aan het werk ging bij een willekeurig marketingbureau, maar daarvoor even een stukje moet vliegen.

 

“Haha, ja daar sta je wel even van te kijken he, dat ik je naam weet. Luister, ik bedoel het niet verkeerd. Maar je weet toch hoe dat gaat met van die mensen wat hoger in de boom?”, begon de man. Oscar had geen idee waar dit verhaal naar toe ging, dus hij knikte maar van ja. “Ik ben John. En ik ga met je mee. Nee, ik heb geen verstand van voetbal. Al vind ik het wel leuk om te kijken. Maar je weet ook hoe dat gaat he. Als ik net even te veel Champions League zit te kijken, wordt moeders de vrouw boos.” Opnieuw lachte John heel hard.

 

“Weet jij waar wij naartoe gaan dan?”, vroeg Oscar hem. “Zeker, ik ga met je mee. Voor je veiligheid. Je gaat een gebied in waar wij eigenlijk beter niet moeten komen. Maar je weet he: als de baas eenmaal iets in zijn hoofd heeft…” Oscar keek hem verbaast aan. Beter niet komen? Hij was wel eens eerder in de favela geweest. En ja: hij wist dat hij een beetje moest oppassen. Maar hij had wel gemerkt dat als je respect betuigd en niet met dure horloges over straat liep, je best naar een speler kon gaan kijken. Helemaal als je vertelde dat je dat kwam doen.

 

Het was bijna weer het oude liedje: waar was hij nu weer in beland? Net nu Oscar dacht dat het allemaal leuk en duidelijk zou worden.

 

---

 

 

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski@Copywriter@Keeza

bewerkt door Mascini
Link naar opmerking
Deel via andere websites

11 minuten geleden zei Copywriter:

@Mascinimooie wending weer, check even je spelling en je zinsopbouw 

 

" Je gaat een gebied in waar wij eigenlijk beer niet kunnen komen"

Als ik net even te veel Champions League zit te kijken, wordt moeders de vouw boos

 

Oei thanks. Net even te snel tussendoor getikt.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het was een aardige kerel die John. Maar wel van het type: gooi er een muntje in en het blijft ratelen. Oscar was dan ook helemaal niet zo rouwig dat ze in het hotel allebei een eigen kamer hadden. En wat ook fijn was: hij had een eigen keycard, kon naar binnen en naar buiten wanneer hij zelf wilde. Sterker nog: John had hem zelfs aangeraden om lekker een rondje te gaan hardlopen in het park, terwijl hij zelf voor wat souvenirs ging shoppen voor zijn vrouw en kinderen.

 

Na een nacht goed slapen, kwam bij het ontbijt voor het eerst ter sprake waarvoor ze hier eigenlijk waren: het ontdekken van talent. “Luister Oscar”, begon John. “Vanavond speelt onze jonge vriend een wedstrijdje. Ik heb contact met zijn buurman, dus ik weet ongeveer hoe laat ze gaan spelen. Dus we kunnen er heen om te kijken of het wat is, goed?” Oscar knikte. “Lijkt mij een goed plan. Beter zo snel mogelijk, als we hem dan nog een keer moeten bekijken, dan hebben we daar alle tijd voor.”

 

“Is goed. Dan ga ik alles regelen”, sprak John. Oscar wist niet precies wat hij daarmee bedoelde. Maar hij ging ervan uit dat er iets van een auto moest komen. Ze spraken om half zes af bij de receptie, John dacht dat hij wel even wat tijd nodig zou hebben voor de voorbereidingen en dus besloot Oscar Rio in te gaan.

 

Na een dag sightseeing – deze reis had ook zo zijn voordelen – en een verfrissende douche, stond Oscar om stipt half zes bij de balie. Een notitieboekje in zijn hand, zoals hij het jarenlang gedaan had. “Oscar hier”, hij zag John zwaaien vanaf de weg voor het hotel. “We gaan met deze wagen.”

 

Pal voor het hotel stond een zwarte, gepantserde Hummer. Niet echt duurzaam, maar een veilige keuze, moet John gedacht hebben. Toen Oscar naar buiten kwam, sloeg de achterdeur open. En was Oscar met stomheid geslagen.

 

---

 

 

Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski@Copywriter@Keeza

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gast
Antwoord op deze discussie...

×   Plakken als rijke tekst.   In plaats daarvan plakken als platte tekst

  Er zijn maximaal 75 emoticons toegestaan.

×   Je link is automatisch geïntegreerd.   In plaats daarvan als link tonen

×   Je voorgaande bijdrage is hersteld.   Tekstverwerker leegmaken

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen in vanaf URL.

×
×
  • Nieuwe aanmaken...