Mascini

Competities aanpassen etc, moet allemaal voordat ik mijn save gestart ben toch? Dus daar heb ik nu weinig meer aan... Meh, als ik dit had geweten haha. Nu maar spelers van max 16 halen, dan zijn ze in U19 voor homegrown en dan kunnen ze overal aan verhuurd worden.

Dat klinkt niet heek hoopvol....

Zit wat in! Het tweede is een satellietclubachtig ding. Dus ik weet niet of dat helemaal kan. Maar wel goed om te proberen ja.

Hmmm dat is wel een goed idee. Ik zie bij Leverkusen II geen competitie staan, bij teamoverzicht. Maar ik zie wel dat de spelers die daar in zitten in hun profiel wedstrijden krijgen. Dus ze spelen wel iets van 34 potjes per jaar. Maar ik kan dus ook niet zien of ze winnen of verliezen... Het is ook zo zonde om er te veel moeite in te stoppen.

Hallo allemaal! Na lang zeuren bij mijn bestuur heb ik een Leverkusen II gehad. Fijn natuurlijk, maar ze zijn nog op een dermate laag niveau dat ik er eigenlijk weinig nut aan heb. Vooral ook omdat het een deeltijd team is. Mijn spelers trainen dus niet echt heel goed daar. Is er een manier om ze het snelst wat op te kalefateren? Ik vrees nu dat ik zelf manager moet worden en dan het bestuur steeds moet vragen om professioneel te worden? Of is het een kwestie van lange adem en hopen dat een AI-manager wat divisies hoger komt? Ze zitten nu niet in de piramide lijkt het. Is dat omdat ze te laag zitten? Of kan ik de boel beter opdoeken en spelers in U19 laten hangen tot ze homegrown zijn?

Ah serieus? Die je dus los moet kopen is dat he? Kan daar echt over vallen, dat zoiets niet klopt.

Kan ik ook nog een stadionnaam ingame aanpassen? Die van Ajax is de Ajax Arena. Echt zin om een nieuwe game te starten nu, maar net zo lekker bezig.

Oscar moest eerst toch even het maaltje van de tijgers verwerken. Want een van de belagers had opvallend gele sportschoenen aangehad. Een detail dat Oscar niet was ontgaan, ondanks dat de kogels hem om de oren vlogen. En nu zag hij dat paar schoenen in de kooi liggen. Leeg. Kippenvel over zijn heel lichaam. Zijn eten kwam omhoog. Wat was dit? Had dit echt zo gemoeten? Hij moest even naar adem happen en voelde opnieuw een scheut maagzuur omhoogkomen. Romelu keek hem aan en begon te lachen. “Maak je niet druk. Dit is niet jouw schuld. Waarom denk je dat ze jullie hier niet heen volgden? Ik had al tijden een appeltje met ze te schillen. Een zakengeschil zullen we maar zeggen”, opnieuw klonk een luide lach. Romelu leidde Oscar wat dieper het park in. Weg van de tijgers. “Pas op waar je loopt”, zei hij met een knipoog. “Voor je het weet sta je op een slang. Want ook die zitten hier. Het is niet alleen maar pracht en praal. Soms is het net het Hof van Eden. Voor de zekerheid heb ik hier maar geen appelboom geplant.” Ze naderden een houten bankje. Diep in een soortement woud. Oscar kon wel raden waarom dit de plek was waar Romelu hem wilde spreken. Mocht iemand hem willen afluisteren, dan was dat hier schier onmogelijk. Het bladerdek was dik en ondanks dat het geen gigantisch regenwoud was, hoorde je toch veel van de bekende oerwoudgeluiden. Als Oscar niet net bij die tijgerkooi had gestaan, had hij hier ontzettend van kunnen genieten. Nu schoot er alleen maar door zijn hoofd: ‘Wat wil Romelu mij vragen? En wat als ik dat weiger?’

Het eten was voortreffelijk. En ook vrij overdadig. Maar de mannen klaagden niet. De avonturen in de favera hadden veel energie gekost. Het eten was dus meer dan welkom. Een paar gangen, een voortreffelijk toetje en koffie met wat lekkernijen. Het ontbrak hun aan niets, het was bijna alsof ze op ze gewacht hadden. Alsof de criminelen ze expres hiernaartoe gejaagd hadden. Die gedachte schoot wel even door Oscar zijn hoofd. Maar al snel zette hij die hersenkronkel van zich af. Hij kende deze man al jaren. Romelu had hem altijd geholpen en hij ook hem. Romelu was als soort van zaakwaarnemer van de favela-wonderkids altijd goed beloond. Oscar had dan ook geen enkele reden om hem te wantrouwen. Na het eten nam Romelu hem even apart. “Voor mijn spijsvertering is het altijd lekker om eventjes een rondje te lopen buiten. Zin om mee te gaan? Ik moet je nog iets vragen.” Oscar stemde in. Het overdadige eten had hem loom gemaakt, en hij hoopte dat de frisse lucht hem een oppepper zou geven. Van die frisse lucht was echter geen sprake. Het was nog altijd verstikkend warm. Brazilë, Oscar kon daar maar slecht aan wennen. Romelu zag dat hij het warm had, het zweet stond op Oscars voorhoofd. “Kom we gaan door het park, daar is het wat koeler”, hij wees richting de bomen. De dierentuin die Oscar eerder zag, bleek ook echt zo te zijn. Hij zag flamingo’s, aapjes, allerlei andere tropische dieren en inderdaad een grote kooi met tijgers. Die waren druk in de weer, ook zij hadden etenstijd. Oscar zag iets bekends in de kooi. Toen hij eenmaal doorhad wat dat was, keek hij Romelu met grote ogen aan. Die zag de schrik. “Vraag het maar niet, want ik heb iets belangrijkers dat ik jou moet vragen.”

Blijft leuk om te volgen!

Langzaam stonden ze op en liepen ze naar buiten. Best zonde, dacht Oscar. Het eten zou zo koud worden. Maar nadat ze de kamer uit waren gelopen, hoorde hij hoe het personeel het eten afdekte. Van die stalen cloches. Ietwat ouderwets, maar goed passend. Daarnaast was het hier in Rio nog altijd aardig aan de temperatuur. Dus of het eten écht zou afkoelen, dat was nog maar de vraag. Buiten op het grindpad voor de fontein stond de auto die ze achternagezeten had. Vol deuken, butsen en kogelgaten. Van de schoten van de Gorilla’s, maar ook van eerdere schietpartijen. Dat kon niet anders. Een vergiet liet minder water door dan dit barrel, bedacht Oscar. De banden van de auto waren lekgestoken, de ruiten ingeslagen. Er was weinig eer meer te behalen. Op een teken van Romelu kwam een van zijn mannen met een jerrycan aanlopen. Hij besproeide de wagen rijkelijk. Van binnen en van buiten. Benzine, rook Oscar. Dat kon niet missen. “Deze mannen zullen niet meer achter jullie aanzitten”, bezwoer Romelu. “Tenminste, niet meer met deze auto”, grinnikte hij. “En ook niet de komende tijd. Ze zullen het eventjes rustig aan moeten doen.” Oscar keek hem vragend aan. “Geloof mij, je wil het niet weten”, beantwoordde de gastheer zijn blik. “Het is echt beter van niet. Maar zo werkt het hier. Het is eten of gegeten worden. En over eten gesproken: zullen we maar weer naar binnen gaan? Straks zijn de kippenpootjes koud, en geloof mij. Die pootjes van Lena zijn echt heerlijk, maar warm nog een stuk beter. Kom aan tafel even naast mij zitten, als je wil. Ik heb een verzoekje.”

Oscar begon te lachen. Hadden ze zich hier zo druk over gemaakt? Hij wist nu dat het wel goed zat. Hier kon ze niets gebeuren. “Romelu! Zeker lang niet gezien. Hoe gaat het met je?” Hij liep de trap op en omhelsde de Braziliaan. “We hebben een nogal wild ritje achter de rug gehad om hier te komen, we lusten wel wat drinken” Nu begon ook Romelu te lachen. “Kom binnen vrienden, de ijsthee staat koud.” Romelu was een van de gouden tipgevers van Oscar uit de eerdere gouden tijden. De Braziliaan wordt gezien als de koning van de favela. Een rijke Joe Carioca. Geliefd bij velen, altijd een woordje klaar. De verhalen over Romelu kende Oscar natuurlijk ook. Laten we het erop houden dat Quincy Promes een kleine vis is vergeleken met deze man met diamantenaugen. Toch had Oscar altijd goed contact met hem gehad, nadat hij een keer op een stoffig veldje een linksback stond te bekijken. Ze waren aan de praat geraakt, en hielden sindsdien contact. In ruil voor wat voetbalkaartjes kreeg Oscar de beste namen door. Nadat Romelu het verhaal had gehoord, had hij alleen geknikt en naar de kleur auto gevraagd, Meer niet. Daarna had hij Oscar, John en de Gorilla’s nog een drankje gegeven. “Eten jullie ook mee?”, vroeg zijn vrouw Lena. En een uurtje later zaten ze al een feestelijk gedekte tafel. Net nadat ze geproost hadden, kwam een van de bewakers van het huis de eetkamer in. Hij snelde naar de huisbaas en fluisterde iets in zijn oor. Romelu stond op: “Ik moet jullie iets laten zien.” --- Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski@Copywriter@Keeza

Het verschil tussen de oprijlaan en de straatjes waar ze net doorheen waren gecrosst was bijna buitenaards te noemen. Er stonden grote stenen beelden van leeuwen, adelaars, krokodillen en draken. Aan de linkerkant was iets dat op een dierentuin leek. Een grote kooi met daarin drie ijsberende tijgers. Klaar om iedereen te verscheuren die net iets te dicht in de buurt kwam. Oscar slikte. Dit kon echt zomaar verkeerd aflopen. Aan de rechterkant was een groot park. Met fonteinen, bankjes, veel groen en een grote vijver met vissteiger. Wat ze buiten de poorten tekort kwamen – alles van luxe – was hierbinnen in overvloed. Het begon Oscar langzamerhand wel te dagen wat dit was en waarom de criminelen hier echt niet naartoe wilden. Ook hij had films als Scarface en de series over Pablo Escobar gezien. Dat ademde dit sfeertje, de overdaad en de gedrukte agressie die ook voelbaar in de lucht hing. Zijn vermoedens werden ondersteund toen hij bij de villa aankwam. De oprijlaan van grind eindigde voor een trap van een paar treden naar de voordeur. Aan weerskanten van die deur stond een bewaker, met automatisch geweer. John draaide zich om, voordat hij uitstapte. “Ik vraag mij af of we niet alleen maar meer in de shit zitten”, verzuchtte hij. Ook hij had door wat dit was. Ook Oscar stapte de wagen uit, net als de twee kleerkasten. Ze hadden alle vier de schietpartij en de achtervolging overleefd, maar de Hummer was er zwaar aan toe, zag Oscar nu. De kolossale wagen zat vol met deuken, butsen en krassen. In de wagen lagen scherven van uit elkaar gespat glas. Langzaam liepen ze naar de trap. De schemer begon in te dalen en de lampen in de indrukwekkende tuin schoten aan. Nog even en het was pikkedonker. Ook dat kon er nog wel bij, dacht Oscar. Toen schoot de voordeur open. “Oscar! Lang niet gezien. Kom hier, dan kijk ik even naar je oor.” --- Dank weer! @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski@Copywriter@Keeza

John minderde wat vaart. Ook hij had door dat ze niet zomaar een weg waren ingeschoten. Het zag er een stuk beter uit, alsof ze uit de favela reden, weer de ‘normale’ wereld in. Maar iedereen wist dat dat niet het geval was. Er was wel een schil in de bebouwing waar de criminelen uit de sloppenwijken liever niet kwamen, vooral vanwege de draaiende camera’s. Maar duidelijk was dat dat hier nog niet het geval was. De woningen aan de asfaltweg waren iets beter dan de golfplaatdakhuisjes waar ze eerder voorbij raasden, maar in Nederland zou zelfs een dakloze hier nog voor bedanken, dacht Oscar. Aan het eind van de weg doemde een groot hek op. John bleef rijden, hij had geen keus. Dat wist hij ook. Wanneer ze de Hummer om zouden draaien, zou er vast een fuik klaarstaan om ze alsnog te pakken. Ze zaten muurvast. De huisjes aan de kant van de weg hielden op en werden vervangen door platanen. Een grote groene oase, zo vlak na een krottenwijk. Er begon Oscar iets te dagen. John stopte de Hummer voor het hek. Door de spijlen was een villa te zien. Bijna kreeg Oscar een dejavu van het begin van deze reis. Toen hij werd opgesloten in een bovenkamer, om hem uiteindelijk hier in Brazilië een jongetje te laten scouten. Lekker avontuur zo, dacht hij cynisch. In de auto keken ze verwoed om zich heen. Ze stonden voor een dicht hek, maar voor de rest was de weg verlaten. Een van de camera’s aan het hek draaide hun kant op, wees John. En na een paar seconden klonk er een klik. Het hek draaide naar binnen toe open. De eigenaar van de villa wilde blijkbaar dat ze naar binnenkwamen. “Ik weet niet of dit een goed idee is”, merkte John op. “Hebben we een keus?”, reageerde Oscar. John haalde zijn schouders op. Ook hij wist dat ze nu overgeleverd waren aan de goden. En dus liet hij het koppelingspedaal opkomen en reden ze langzaam de oprijlaan op. --- We gaan weer verder: @Marius @Nom de Guerre @ElMarcos @delichris @LouisPSV@Kevinoz87@KayDeManaager@keano77 @Djurovski @Skyrr_Remco@Thomassje123 @Djurovski@Copywriter@Keeza

Ah, dan zal ik morgen weer even updaten.