MILANO

[19CH98]

Mooie ideeën van Milano en dus indirect ook van jou. Complimenten voor hoe je deze novelle, ook buiten het sportieve gedeelte om, interessant houdt!

[mattihamstra]

 

Ik was al trots op mijn zoon nog voor dat hij de keuze maakte om in Italië zijn voetbal geluk te gaan zoeken. Het opgroeien zonder vader heeft hem duidelijk al vroeg volwassen gemaakt. Zo volwassen dat hij nu op 20 jarige leeftijd er voor kiest om maatschappelijk zijn steentje bij de te gaan dragen. Trots op de voetballer Milano is iedereen al maar mijn moeder hart maakt toch een hele grote sprong met het plan dat hij heeft. Hij laat zien dat hij ook oog heeft voor wat er om hem heen in de wereld gebeurd en hier in Napels is dat vooral de criminaliteit die vaak al in de jeugd begint. Die criminaliteit blijft met of zonder zijn idee evengoed wel maar het kan de jongeren wel een uitweg bieden. Voetbal is voor hem als sinds dat hij een kleuter was een uitlaatklep geweest en ik ben blij dat hij de bal daarvoor had. Hoeveel kinderen of pubers die een ouder moeten missen of geen ouder figuur hebben belanden ook op het slechte pad?

 

Hij is er zo mee bezig dat hij al diverse plekke in de stad heeft bezocht om te kijken of het een geschikte plek is. Het moeten plekken zijn waar veel mensen samen kunnen komen en dus het liefst centraal in een wijk liggen. Ondanks dat hij helemaal nog niet weet of het plan goedkeuring krijgt wil hij toch al klaar zijn voor een volgende stap. Het is een beetje zoals hij het als voetballer ook beleefd. Je kan winnen maar we moeten door naar de volgende wedstrijd. En na de overwinning tegen zijn oude club is de volgende wedstrijd die in de Champions League tegen Sivasspor. Het word een waar voetbalspektakel. Er word met 8-0 gewonnen en Milano is weer 2 keer trefzeker. Luigi De Magistris is ook aanwezig in het stadion en ik heb het gevoel dat Milano na zijn 2e treffer duidelijk contact met hem zoekt. Meneer Magistris is de burgemeester van Napels en hij moet binnenkort uitsluitsel geven over de plannen van mijn zoon. 

 

Een paar dagen na de voetbalshow tegen Sivasspor kunnen de supporters opnieuw genieten. Dit keer is het thuis tegen Sassuolo en word het 6-0. Dit keer maakt Milano een hattrick en vooral de openingstreffer is geweldig. Milano krijgt de bal strak ingespeeld. Met buitenkant rechts neemt hij aan en vervolgens krijgt hij de ruimte voor een schot. Hij krult de bal richting de verre hoek en laat de doelman kansloos. De supporters laten nog maar eens merken mijn zoon op handen te dragen en dat moet toch ook een rol van betekenis kunnen spelen in de besluitvorming voor zijn plan. Tenminste dat is mijn mening hoor. Als je ziet hoe ongekend populair hij hier is. Niet alleen bij de jeugd maar ook bij de volwassen supporters dan moet dat toch ook zijn uitwerking en aantrekkingskracht op de mogelijke voetbalveldjes hebben. Als ik nu af en toe al langs een veldje kom zie ik al behoorlijk wat kinderen met zijn naam achterop hun shirt spelen. Dat krijgt straks hopelijk alleen maar een grotere boost. 

 

Het goede gevoel blijft in Napels. Atlético Madrid komt op bezoek. Na deze wedstrijd is de competitie fase van de Champions League klaar en kan het toernooi volgens Milano echt beginnen. Milano is opgegroeid met de oude opzet van de Champions League en die is volgens hem veel leuker om te spelen. Nu speel je 8 wedstrijden waarbij je al Europese topclub toch al snel vrij eenvoudig geplaatst bent voor de volgende ronde. Als dat niet het geval is speel je nog een play off ronde waarbij je zeker als je bij een club als Napoli speelt toch ook vrij zeker bent van de volgende ronde. Het enige wat dit oplevert is meer inkomsten voor de UEFA en minder rust voor de spelers. Milano laat opnieuw zien waarom de mensen hier van hem houden. Weer 2 treffers in een wedstrijd die met 4-0 worden gewonnen. Er zijn zelfs mensen die beweren dat Milano zelf blind nog de beste spits is die er op de wereld rondloopt. 

 

Vlak voordat de maand Januari eindigt is er toch wat rumoer rondom Milano. Niet omdat hij een transfer maakt of in de belangstelling van clubs staat maar omdat DAZN Italia naar buiten is gekomen met het plan dat hij voor ogen heeft. Milano zelf is niet te spreken op de manier waarop dit naar buiten is gekomen. Hij had beloofd een interview te doen als de plannen waren goed gekeurd en nu word het toch een soort van drukmiddel tegenover de burgemeester. Milano wou er nog niet te veel mee bezig zijn maar is nu toch druk met rondbellen. Hij belt onder andere met Diletta Leotta met de vraag hoe dit naar buiten heet kunnen komen. Komt het door haar of komt het door iemand anders? Diletta is eigenlijk net zo geschokt als dat Milano is of ze doet heel goed alsof. Milano lijkt haar te geloven. Diletta had namelijk de primeur gehad met het interview over zijn project en ze is bang dat ze dat nu misloopt. Milano weet namelijk niet zeker of hij nu nog wel een interview wil geven omdat het nu toch allemaal anders over kan komen. Ook belt hij de burgemeester op om na de wedstrijd tegen Sassuolo toch met elkaar om de tafel te gaan om dit probleem op een nette manier op te kunnen lossen. Eerst de focus op de uitwedstrijd tegen Sassuolo. In een week tijd voor de 2e keer in de competitie tegen dezelfde tegenstander. Het is een wat rare opzet. Er speelt zich een heel andere wedstrijd af dan een week eerder in Napels. Binnen een half uur kijkt Napoli namelijk tegen een 2-0 achterstand aan en die staat er met de rust ook nog. Milano lijkt afgeleid en totaal niet met zijn hoofd bij de wedstrijd. Maar dan is daar een 2e helft waarin opnieuw met voeten word gesproken. Esposito maakt 7 minuten na de thee de belangrijke 2-1 en dus kan het bonken op de deur van Sassuolo beginnen. Dit lijkt weinig effect te hebben maar in de 82e minuut is daar bij toeval de gelijkmaker van Milano. De doelman verwerkt een schot van Kvicha niet goed en schuift de bal zo in de voeten van Milano en die moet je zo'n kans niet geven 2-2. Een minuut later gooit Milano zijn shirt in een uitvak dat gek word van vreugde. Milano heeft de wedstrijd op zijn kop gezet. Vanaf de aftrap jaagt hij de de bal op die hij bij een verdediger weet te onderscheppen. Om de doelman heen die hem nog uit balans probeert te brengen. Dat lijkt te lukken maar Milano ziet alleen nog maar de bal en het lege doel en laat een eventuele strafschop voor wat het is en schuift de bal al struikelend binnen 2-3 en de wedstrijd volledig omgedraaid. De gele kaart neemt hij voor lief. Maar de manier van juichen laat zien dat er toch wat frustratie bij hem zit. Na de wedstrijd geeft hij dat ook toe als ik hem er naar vraag krijg ik namelijk het volgende appje. ' De afgelopen dagen zijn hectisch geweest zonder dat ik er zelf echt iets aan kan doen. Het is heel makkelijk gezegd om dat dan even te parkeren en die wedstrijd te spelen maar tijdens de warming up hoor je journalisten langs het veld het er over hebben. Als het dan ook nog niet loopt tijdens zoals je hoopt tijdens de wedstrijd is dat gewoon een optelsom. Het is niet alleen frustratie het voelt ook gewoon heerlijk om dan alsnog de wedstrijd op deze manier te winnen en dan is het een mix van frustratie en ontlading. Toch is het wel lekker om op deze manier voor zoveel blije mensen te zorgen. Dat moet de stad en met name de beleidsbepalers van de stad toch ook inzien?

 

 

 

--------

 

@Marius die nederlaag lijkt in de wedstrijden daarop een soort beest wakker gemaakt te hebben

 

@ElMarcos Niet alles draait alleen maar om het voetbal. Gelukkig maar

 

@19CH98 thanks voor de mooie woorden weer 

 

@Bogatyr @Keeza @Djurovski @Kyrill @MNie @Tim Windt @Blom @D.J. @Copywriter @John Terry 2.0 @Thomassje123 @aron24 @Nom de Guerre

[Marius]

Aan doelpunten in ieder geval geen gebrek afgelopen wedstrijden. Zowel de ploeg als Milano waren goed bij schot!

[Keeza]

Eventjes 9 goals in 4 wedstrijden, heerlijk!

[19CH98]

Dit was zeker op sportief gebied een enorm goede periode voor Milano!

[ElMarcos]

Sportief gezien laat Milano zijn voeten spreken zeg.

[mattihamstra]

 

Volgens de ranglijst van misdaad in Europese steden staat Napels op de 8e plek. Dat is iets waar ik als burgemeester van de stad natuurlijk niet trots op ben. Sinds ik burgemeester ben van de stad heb ik geprobeerd om de criminaliteit aan te pakken maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Voor mijn gevoel lopen we namelijk altijd 2 stappen achter op de criminelen en het heeft lang geduurd tot er een goede oplossing lag. Om maar gelijk eerlijk te zijn een goede oplossing is er nog steeds niet maar wij denken dat we de criminaliteit in de toekomst te kunnen verminderen. Dat juist de meest geliefde voetballer van de stad met het idee kwam prijst Milano natuurlijk alleen maar. Het idee is vrij simpel maar kan verschrikkelijk effectief zijn. Jongeren normen en waarden bij brengen en laten dromen van een toekomst als voetballer. Dat 2e is niet eens het belangrijkste maar voetbal kan ook gebruikt worden voor de eerste. Milano onderkent dat als geen ander en wil er een soort van gemeenschap van maken. Die vergelijking die hij maakte slaat misschien de spijker op zijn kop. ´Door mijn naam aan dit project te binden moet je mij misschien zien als een soort goede maffia baas die de gemeenschap door middel van het voetbal op het rechte pad wil houden. In plaats van drugs te verkopen verkoop ik het voetbal. Denk aan shirts , voetbalschoenen en kaartjes voor wedstrijden van Napoli. Die opbrengsten zal ik dan deels aan een goed doel schenken en deels weer in de projecten stoppen. De jeugd is hier al op de straat dus die stap is al gezet. Nu is het aan ons om ze de mooie kant van de straat te laten zien.´

 

Ik werd een maand geleden gelijk enthousiast door zijn visie om dit probleem aan te pakken. Maar ik beslis helaas niet alleen. Het is een project dat ook behoorlijk wat geld kost en gelukkig is Milano ook daarin niet te beroerd om zijn steentje bij te dragen. Precieze bedragen hoeven niet genoemd te worden maar het mag duidelijk zijn dat hij behoorlijk wat inlevert. Dat mensen op belangrijke posities zo hun bedenkingen bij zijn plannen hadden valt ook te begrijpen. De vraag was namelijk al snel of dit niet een charme offensief was om het Italiaanse volk voor zich te winnen. ´Ik heb niks met Italianen te maken, alleen met Napolitanen.´ was het krachtige antwoord van Milano. 

 

Voor de wedstrijd tegen Sampdoria in de 3e ronde van de beker nodigde Milano mij persoonlijk uit om de wedstrijd met hem te kijken. Zelf was hij niet zo bezig met de wedstrijd maar heeft hij vooral uitgebreid verteld over hoe hij het allemaal voor zich ziet. En dat zijn plan b ook al klaar lag voor het geval de veldjes niet op tijd gerealiseerd konden worden. De kans dat in elke wijk binnen nu en 2 maanden een veldje ligt met zijn naam is namelijk niet heel groot. ´Laten we dan in meerdere wijken een straatvoetbal toernooi organiseren en dan de winnaars een finale dag laten spelen waarbij ik de hele dag aanwezig zal zijn. Op dat moment wist ik het zeker. Deze jongen gaat het niet alleen voetballend heel ver schoppen (dat heeft hij eigenlijk al gedaan) maar ook zakelijk lijkt hij uitstekend uit de voeten te kunnen. Hij ziet mogelijkheden en als het dan niet gaat als gedacht dan is er ook heel snel een plan b. Dat die wedstrijd met 1-0 werd gewonnen leek voor hem dan ook niet belangrijk. Deze jongen wil zijn voorbeeldfunctie gebruiken om de stad er beter van te laten worden. 

 

Voor Milano heeft het natuurlijk ook geholpen dat hij op handen word gedragen door de mensen van de stad. Hij lijkt na Maradona de nieuwe god te zijn. Toen het nieuws dan vrij onverwacht naar buiten kwam konden wij als gemeentelijk bestuur eigenlijk ook geen kant meer op. Er is nog een spoedvergadering gehouden waarin het plan van Milano een grote meerderheid van de stemmen kreeg om het plan tot uitvoering te brengen. Dit plan werd vlak voor de wedstrijd tegen Cagliari naar buiten gebracht. Ondanks zijn 2 doelpunten in de met 2-3 gewonnen wedstrijd ging het na de wedstrijd vooral over het nieuws dat hij met zijn project kan beginnen. De trots die tijden dat interview van zijn gezicht was af te lezen was erg mooi om te zien. 

 

Vrijwel direct na dat interview kreeg ik een appje van Milano met de mededeling dat er zo snel mogelijk een website moest komen met een aftel functie. Het plan om in elke wijk een veldje aan te leggen is simpelweg niet haalbaar maar nog dit jaar komen er straatvoetbal toernooien waar de naam van Milano aan gebonden is. Dat word dan bekendgemaakt in combinatie met een stappenplan voor de komende maanden. Wat is daarvoor een mooi moment? 'Laten we het vlak na de thuiswedstrijd tegen Ac Milan online gaan.' 

 

Tussendoor nog de belangrijke wedstrijd tegen Juventus in de kwartfinale van de beker. 2-0 winst en voor de verandering een keer geen goals van Milano. 

 

Tegen AC Milan merk ik toch wel dat ik wat lichte spanning heb. Hoe gaan mensen na de wedstrijd reageren. Voor de wedstrijd laat Milano via zijn instagram stories al weten hoe laat mensen naar de site moeten gaan met een vermelding naar die site toe. 'Otto in punto. Meglio essere pronti'. Als hij na 8 minuten spelen dan voor de openingstreffer zorgt zoekt hij de eerste de beste camera op en trekt hij zijn shirt omhoog. opnieuw een vermelding naar de aankondiging 20.00 join the movement. De kracht van zijn naam word dan duidelijk. Er word met 4-0 gewonnen en op het moment dat Milano een interview geeft gaat de site online. Het duurt slechts een paar tellen of de site ligt er alweer uit. Hij ziet het tijdens het interview gebeuren en kan er alleen maar om lachen. Milano weet dondersgoed wat er gebeurd. De site is namelijk overbelast. Er was namelijk nog een kleine verassing voor de mensen die de site zo veel mogelijk op social media deelden. Namelijk een meet & greet met Milano. Het bewijst nog maar eens zijn status binnen het voetbal maar ook voor de stad. 

 

Daarmee eindigt de goed nieuws show voor Milano persoonlijk natuurlijk niet want ook tegen Genoa is hij weer geweldig. Nu ik hem persoonlijk heb leren kennen ga ik ook met meer interesse naar zijn wedstrijden kijken. Dat er word gewonnen verbaasd niemand. Dat Milano 3 keer scoort en 2 assist geeft lijkt ook niemand meer te verbazen en juist dat maakt het zo bijzonder omdat het eigenlijk niet normaal is. Dat is inmiddels het niveau waarop Milano zit. 

 

Ik ben er van overtuigd dat zijn toekomstplanen en stap in de goede richting is. De jeugd buiten plezier laten hebben en in beweging laten komen is slechts een begin. Hoe langer ze weg kunnen blijven van het slechte milieu en de criminaliteit hoe beter de stad er van word. Want om nog maar eens zijn woorden te gebruiken. De jeugd heeft uiteindelijk de toekomst. En wij kunnen die toekomst beïnvloeden.

 

 

 

 

----------

 

@Marius Milano lijkt een bijna buitenaards niveau te hebben bereikt

 

@Keeza Het doel lijkt voor Milano heel groot te zijn op dit moment

 

@19CH98 milano heeft weinig te klagen op dit moment. 

 

@ElMarcos Dat is eigenlijk ook het enige wat milano moet doen

 

@Bogatyr @Djurovski @Kyrill @MNie @Tim Windt @Blom @D.J. @Copywriter @John Terry 2.0 @Thomassje123 @aron24 @Nom de Guerre

[ElMarcos]

Milano verkeerd in een geweldige vorm en hij en Napoli lijken nationaal al niet meer te achterhalen.

[Marius]

Milano lijkt stilaan groter te worden dan Napoli, als zoiets al mogelijk is.

[19CH98]

Een nieuwe landstitel lijkt een kwestie van tijd maar ook buiten het veld doet Milano grootste dingen voor de stad Napels. 

[mattihamstra]

 

Het gaat allemaal razendsnel. Vanaf de WK finale en een paar weken rust tot aan nu gaat het in een flits voorbij. Het gaat zelfs zo snel dat Angelia volgende maand al is uitgerekend en ik van die hele zwangerschap misschien wel te weinig heb mee gemaakt. Daarbij ben ik nu ook alleen maar drukker met het oprichten van een toernooi en een community. Die foundation wat ik eerder in mij hoofd had komt dan later wel. Ik wil graag alles goed doen en dat kan nou eenmaal niet allemaal tegelijk. Belangrijkste zaken voor mij zijn het voetbal en Angelia. Zolang het daar goed mee gaat komt de rest vanzelf wel. Of ik het spannend vind om vader te worden? Heel eerlijk gezegd heb ik daar nog niet heel veel aan gedacht. Maar als ik er zo over nadenk is het denk ik spannender dan dat moment voor een WK finale. Voor Angelia word het nu allemaal wat zwaarder nu ze niet meer mee kan en mag reizen voor bijvoorbeeld de wedstrijd in de Champions League tegen Ajax. Maar ook het feit dat ik haar op dit moment liever even niet in de buurt van een stadion heb op een wedstrijd dag is even wennen. Qua voetbal lijkt het de laatste weken vanzelf te gaan. De vraag is al meerdere keren gesteld waar Napoli zou staan als ze mij niet hadden? Waarschijnlijk gewoon op dezelfde plaats. Napoli is groter dan welke speler dan ook. En het feit dat het zo lekker gaat komt mede door mijn teamgenoten die ook tegenstanders bezig houden. We hebben meerdere spelers die eigenlijk een soort van dubbele dekking nodig hebben en daardoor word mijn taak een stuk makkelijker. 

 

Zo ook tegen Cremonese. In een moeizame wedstrijd ben ik 2 keer de gevierde man en zorg ik er zo voor dat er met 2-0 word gewonnen. Bij de eerste goal word er een voorzet gemist door een verdediger en weet ik met bal en al het doel in te glijden. De bevrijdende 2-0 valt pas vlak voor tijd als ik op de counter weg ben. ik ga alleen op de doelman af en die breekt bijna zijn enkels als ik hem omspeel met een schijnbeweging om vervolgens de bal in het lege doel te schuiven.

 

Een dag vrij zit er in deze fase even niet in. Een paar dagen na de overwinning tegen Cremonese spelen we een uitwedstrijd tegen Torino. Opnieuw word ik de matchwinner door al heel vroeg in de wedstrijd de enige treffer te maken. Zielinski zet mij vogelvrij voor de doelman en ik schuif de bal onder de uitstormende doelman door 1-0. We zijn in het vervolg van de wedstrijd erg slordig en vooral het tempo aan de bal is te laag. We komen in de slotfase zelf nog goed weg en weten hierdoor 3 zwaar bevochten punten mee te nemen. 

 

Van Turijn gaan we door naar Amsterdam. De wedstrijd waar ik sinds de loting voor de ronde al naar uit kijk. Spelen in Nederland is speciaal en het is voor mij pas de 2e keer buiten het Nederlands Elftal om dat ik in Nederland speel. De Johan Cruijff Arena is er klaar voor. Heel veel oud klasgenoten en teamgenoten hebben een kaartje bij de F-side en met een aantal heb ik contact gehad. Er zijn zelfs een aantal jongens die laten weten in het uitvak aanwezig te zijn voor de return. Zo zie je maar hoe verschillend een levenspad kan lopen. Ik was vroeger goed maar een aantal van die jongens waren minstens net zo goed alleen hadden die nooit het echte geloof om het te halen. Gingen ze al vroeg de stad in en zagen ze voetbal vooral als plezier maken. Nu zijn ze toeschouwer en ben ik 1 van de hoofdrolspelers op het veld. Dat ik uitgerekend nu een mindere wedstrijd speel vinden ze kijken met een ajax hart natuurlijk prachtig. Dat ze de 1-1 eindstand vieren alsof ze hebben gewonnen zegt ook genoeg. Zelf baal ik vooral van het resultaat. Tuurlijk had ik graag de Arena stil gekregen maar dat zat er helaas niet in. Gelukkig is er nog een return en daarin zal Nederland weer het echte Napoli te zien krijgen daar ben ik van overtuigd. 

 

voor de wedstrijd tegen Fiorentina wil de trainer met mij in gesprek. 'Milano, Hoe gaat het thuis? Hoe gaat het met Angelia?' De trainer voelt duidelijk aan dat hoe dichter de uitgerekende datum dichterbij komt hoe meer spanning er in mijn lichaam zit. 'Blijf dit weekend lekker thuis en ga genieten van de tijd met elkaar. Het duurt nu niet lang meer voordat jullie met zijn drietjes zijn.' Het is dan ook voor het eerst dat terwijl ik vrij ben ik helemaal niet bezig ben met de wedstrijd. Ik besluit Angelia mee te nemen naar Rome. Even weg van Napels en het voetbal en genieten van de tijd die we samen hebben. Ik neem haar mee naar La Pergola. Een restaurant met een adembenemand uitzicht over de stad. We kijken terug op onze tijd samen. Vorig jaar rond Valentijnsdag leerden we elkaar kennen en nu iets meer dan 13 maanden later duurt het niet lang meer voor er een klein wonder word geboren. Sinds die eerste ontmoeting hebben we vele hoogtepunten samen mogen beleven maar er is 1 dieptepunt waarbij ik niet weet hoe ik dat had moeten doorstaan zonder Angelia. Dat mensen het misschien wat te vroeg en te snel vinden om een kind te krijgen zal ons een zorg zijn. Op dit moment op deze plek voelt het voor ons als het perfecte moment.  Dat ik pas een dag later door krijg dat er met 0-1 is verloren doet me dan ook niet zo veel. Onze voorsprong in de competitie is groot genoeg. 

 

De wedstrijd waarin ik er weet moet staan is natuurlijk de return tegen Ajax. Ik vind het vooral prachtig om het Nederlandse gezang uit het uitvak te horen. Dat Ajax niet mijn club is maakt op dat moment niks uit. Als je in het buitenland speelt en je hoort in het stadion je eigen taal is dat gewoon een bijzonder moment. Maar we zijn hier niet om te genieten van het Amsterdam is poep op de stoep. We zijn hier om de kwartfinale van de Champions League te bereiken. Die missie is een stapje dichterbij als ik na 16 minuten spelen vanaf de stip de kans krijg om de score te openen. Ik faal niet en vier deze treffer juist voor het uitvak en geef daar nog een knipoog richting een oude bekende. In de 38e minuut is het opnieuw raak. Een wat vroege voorzet van Kvicha die ik in de stuit met mijn rechtervoet weet te verlengen. De bal valt over de doelman bij de 2e paal in het netje en zo kan ik opnieuw juichen. Dit is dus precies waarom de trainer mij een paar dagen vrijaf heeft gegeven zodat ik er in deze wedstrijd weer zou staan. De publiekswissel na een uur spelen met daarbij ook het applaus uit het uitvak doet me erg goed. Vanaf de bank zie ik dat we uitlopen naar een 4-0 overwinning en dus een plekje in de volgende ronde. Een week geleden had ik al gezegd dat Nederland het echte Napoli zou gaan zien en dat is vandaag uit gekomen. 

 

Voor de interlandperiode spelen we nog een uitwedstrijd bij Hellas Verona. Opnieuw ben ik trefzeker in een zakelijke 0-2 overwinning. Het is nu ook niet meer de vraag of maar vooral wanneer we kampioen gaan worden. Maar er zijn voor mij nog meer prijzen om me op te richten. Daarbij zijn we er nog niet en moeten we scherp blijven tot we wel kampioen zijn. Daarna is de Champions League natuurlijk de grote droom. 

 

Vooraf voelt het al niet lekker om Angelia achter te laten in Napels terwijl ik meer dan een week weg ben voor interlands. Het klinkt misschien heel raar maar de gedachte dat er iets te gebeuren staat en ik dan niet in de buurt ben maakt me zelfs een beetje angstig. Ik heb het er met de bondscoach over maar die is van mening dat hij mij hard nodig heeft. Het zijn slechts wedstrijden tegen Noord Ierland en Ijsland. Ik ben van mening dat de ploeg het zonder mij ook wel red. Je bedankt natuurlijk niet snel als je voor je land uit mag komen maar diep van binnen had ik dat in deze situatie toch erg graag gedaan. Achteraf had ik dat misschien ook moeten doen want in beide wedstrijden haal ik verre van mijn niveau en dat ik tegen Ijsland in de rust word gewisseld is dan ook niet meer dan normaal. Wel word er gewoon 2 keer gewonnen. In de Johan Cruijff Arena word het tegen Noord Ierland 3-0 en in Ijsland word er met 2-0 gewonnen.

 

 

 

----------

 

@ElMarcos Het is slechts een kwestie van tijd voor napoli opnieuw kampioen word

 

@Marius Ik denk niet dat het mogelijk is maar hij komt in de buurt

 

@19CH98 voetbal verbind en waar anders kan dat beter dan in de stad waar milano aan het uitgroeien is toch een absolute superster

 

@Keeza @Bogatyr @Djurovski @Kyrill @MNie @Tim Windt @Blom @D.J. @Copywriter @John Terry 2.0 @Thomassje123 @aron24 @Nom de Guerre

 

[Djurovski]

Het gaat erg lekker met Napoli en Milano. Ook buiten de lijnen is hij druk bezig met maatschappelijke zaken.

[Marius]

Milano blijft gewoon on fire. Hopelijk kan hij die vorm vasthouden tot er over de prijzen beslist wordt.

[mattihamstra]

 

Soms heb ik behoorlijk met Milano te doen. Zeker nu ik in de laatste weken of misschien wel dagen van de zwangerschap zit merk ik steeds meer dat hij twijfelt. Het liefst blijft hij thuis en wil hij nu niks meer missen van de zwangerschap. Aan de andere kant komen we ook in de fase van het seizoen dat hij niet te missen is voor de ploeg want de prijzen gaan zo langzamerhand verdeeld worden. Hij heeft gelukkig de afspraak met de club dat hij bij thuiswedstrijden geen verplichtingen heeft en in principe gelijk naar huis kan tenzij hij zich moet melden voor een dopingcontrole. En laat dat nou uitgerekend tegen Lecce thuis het geval zijn. Hij is er bij thuiskomt zichtbaar geïrriteerd over. 'Uit bij Hellas was ik ook al aan de beurt.' Normaal gesproken is het vrij ongebruikelijk dat een speler 2 competitiewedstrijden op rij aan de beurt is. Ik kan me er eigenlijk niet zo druk om maken maar ik probeer me in Milano te verplaatsen. Ja het was een simpele overwinning van 5-0 met een doelpunt en een assist van Milano maar dat was het dan ook wel. Als je dan snel naar huis wilt en weet dat je een wedstrijd eerder ook al aan de beurt bent geweest is het misschien toch iets wat je niet verwacht en waar je dus ook niet op zit te wachten. Die avond spreekt hij de hoop uit dat de komende thuiswedstrijd tegen Arsenal al een groot verschil word gemaakt met het oog op de Return. De return valt op zijn verjaardag maar misschien voor hem nog veel belangrijker een dag voor die return ben ik uitgerekend. Mocht het dus precies volgens planning verlopen zal hij zeker niet spelen in die return. Het moge duidelijk zijn dat de geboorte van ons eerste kind zelfs voor Milano belangrijker is dan het voetbal.

 

Voor die bewuste wedstrijd tegen Arsenal heb ik daarom ook wat extra spanning dan normaal. Ik wil het namelijk ook niet op mijn geweten hebben als over een week de krantenkoppen zullen zijn dat Napoli waarschijnlijk is uitgeschakeld door de geboorte van ons kind. Zo gaat dat nou eenmaal in de media. Mijn gemoedstoestand word er na 20 minuten dan ook niet beter op als Arsenal op 0-1 komt. Dat uitgerekend Nederlander Cody Gakpo die goal maakt kan er dan ook nog wel bij. Ik zie Milano in het Nederlands nog iets tegen hem zeggen maar gelukkig kan er bij beide spelers een kleine glimlach vanaf. In die eerste helft loopt het totaal niet bij Napoli. Er moet dus iets gebeuren in de tweede helft. Halverwege de tweede helft gebeurd het dan ook. Het is een voorzet die tussen 3 verdedigers in valt en wie anders dan mijn Milano staat weer op de juiste plek om tussen die 3 verdedigers toch tot scoren te komen. Het is veelzeggend dat hij deze goal niet viert maar de bal pakt en haast maakt. Napoli wil wel maar de wedstrijd lijkt op slot te gaan. Maar 5 minuten voor tijd is het een standaardsituatie die van cruciaal belang kan zijn. De hoekschop komt bij de eerste paal en daar knikt Kim de bal in de korte hoek raak 2-1. Daar blijft het bij en dat is natuurlijk lang niet genoeg om zeker te kunnen zijn voor een volgende ronde. 

 

Een dag na de gewonnen wedstrijd tegen Arsenal is er op de club spoedoverleg met Milano. Hij krijgt het weekend rust tegen Ascoli maar ze stellen het enorm op prijs als hij toch present is in Londen voor de return. Milano laat op zijn beurt weten dat als het een dag eerder tot een bevalling komt hij zeker niet zal spelen. Het is een enorm lastige situatie voor hem. Hij wil er voor mij zijn maar hij weet ook dat het team hem nodig zal hebben. Ga er ook maar aan staan. Het is niet alleen maar een wedstrijdje missen. Als het mis gaat dan zien we allebei de krantenkoppen ook al voor ons als Milano niet speelt. We hebben het er samen nog eens over. 'Mil, Mocht ik de 14e in de ochtend nog niks voelen en is alles nog rustig ga dan alsjeblieft alleen naar Londen en speel die wedstrijd. Mocht het dan alsnog fout gaan dan kan niemand ooit iets zeggen over jou afwezigheid.' Op de club zijn ze maar wat blij dat ondanks dat hij de afsluitende training de avond voor de wedstrijd nog in Napels is hij toch deze wedstrijd wil gaan spelen als er tenminste nog niks aan de hand is. De enige eis die hij zelf nog stelt is dat hij gelijk na de wedstrijd et een privé vliegtuig weer naar Napels kan om zo snel mogelijk weer terug te zijn. 

 

Zoals afgesproken krijgt hij rust in de uitwedstrijd tegen Ascoli. Sterker nog hij hoeft niet eens mee te reizen en dat is dan ook wel weer de club. Ze hadden hem op de bank kunnen zetten voor het geval de ploeg het lastig had maar nee. Als we je dan toch niet gebruiken en je hebt een hoogzwangere vriendin thuis zitten dan is het misschien goed om gewoon thuis te blijven. Die avond kijken we dus gezamenlijk heel rustig vanaf de bank naar de wedstrijd. Zijn vervanger in de spits is een andere Nederlander. Skye Vink en Skye is on fire. De wedstrijd word met 2-7 gewonnen en Skye maakt er maar liefst 6. Milano is zichtbaar trots op hem. Hij weet nu ook dat het goed zit mocht hij niet kunnen spelen op welk moment dan ook. Er is nog iemand anders die doelpunten kan maken. 

 

De spanning stijgt in huize Van Zanten maar niet vanwege het voetbal. Het is de dag waarop ik uitgerekend ben. Milano is onrustig en totaal niet zichzelf. 'Dit is erger dan wachten op het spelen van een WK finale.' In mijn buik is alles rustig maar zelf ben ik toch ook wel zenuwachtig. Wat als Milano morgen naar Londen afreist omdat alles rustig is en onderweg naar Londen krijg ik toch ineens weeën? Dat is de enige gedachte die ik eigenlijk nog heb. Het zal namelijk ook wel weer typisch iets voor ons zijn als dat gebeurd. Maar op de dag zelf zit de kleine nog lekker rustig en lijkt het geen haast te maken om de wereld te komen ontdekken. Om klokslag 12 uur omhels ik Milano. 'Gefeliciteerd baby, Dit is je laatste verjaardag zonder een klein wonder. Hopelijk word het op wat voor manier dan ook een onvergetelijke dag voor je. I love you.'

 

9 uur later zit Milano in het vliegtuig richting Londen om zich bij de groep te voegen. Er is nog geen verandering en het lijkt er op dat het nog wel even gaat duren dus we hebben enigszins rustig afscheid van elkaar genomen. 'Laat het niet voor niks zijn.' zijn de woorden die ik hem mee gaf. Gelukkig ben ik niet alleen en zijn mijn ouders en zijn moeder bij mij. Iets meer dan 2 en half uur na het berichtje dat het vliegtuig gaat vertrekken krijg ik een berichtje van Milano dat hij is geland. Die wetenschap is ook wel lekker. De dag kruipt voorbij. Het is eigenlijk wachten op of er iets gebeurd en op de wedstrijd.  ik heb wel wat buikpijn maar die heb ik de afgelopen dagen eigenlijk standaard. Ik vind het eigenlijk wel fijn als de wedstrijd begint. Het is toch een afleiding die ik wel kan gebruiken. Er lijkt voor Napoli niks aan de hand als Di Lorenzo de 0-1 maakt na 21 minuten spelen. Arsenal moet er 2 maken voor minimaal een verlenging en moet nog nog meer risico gaan nemen. Een kwartier voor tijd staat die 0-1 nog steeds en zijn we het er thuis wel over uit dat het niet meer mis kan gaan. Dat hadden we beter niet kunnen zeggen. In de 78e minuut is het opnieuw Gakpo die de defensie van Napoli te slim af is en de gelijkmaker maakt. 7 minuten later is het Martinelli die de 2-1 maakt en zo staat het over 2 wedstrijden 3-3. Heel even lijkt er een steen in mijn buik te zitten. Figuurlijk dan. Het is de stress en de spanning die veel erger is dan normaal gesproken. Napoli wankelt en Arsenal voelt dat er nog meer in zit binnen de 90 minuten speeltijd. Maar dan in de 90e minuut. Een balverovering van Napoli. De bal komt bij Kvara en die jaagt de bal gemikt naar voren. Milano zet het op een lopen en weet een verdediger van zicht af te houden. De bal stuitert. Ik zie Milano de situatie nog een inschatten en boem..... Ramsdale te ver voor zijn doel en de bal met een lichte boog en genoeg snelheid over hem heen tegen de touwen. Op de TV valt het geluid in het stadion weg. Het commentaar is nog te horen maar in huis komt er een ontlading los. Dat is niet het enige dat los komt. Ik zet het op een schreeuwen terwijl ik rustig probeer te blijven zitten als ik nattigheid voel. Mijn vliezen lijken gebroken. De wedstrijd word op dat moment gelaten voor wat hij is. Dat Milano er nog 2-3 van maakt krijgt op dat moment niemand echt meer mee. Milano bellen heeft op dit moment nog geen zin. Pas een half uur nadat mijn vliezen zijn gebroken krijg ik een facetime oproep van Milano. 'Schat kom je naar huis? Het gaat beginnen.' Nog geen 45 minuten later krijg ik een berichtje dat Milano alweer in het vliegtuig onderweg naar huis zit. 

 

We kunnen dit samen doen.

 

 

------

 

@Djurovski Buiten de lijnen gaat zijn tijd vanaf nu nog meer gevuld zijn zo lijkt het

 

@Mariusde fase waarin de prijzen worden verdeeld komen er aan. Kan Milano de vorm vast houden. Of gaan slapeloze nachten straks misschien wel een rol spelen?

 

@19CH98 @ElMarcos @Keeza @Bogatyr @Kyrill @MNie @Tim Windt @Blom @D.J. @Copywriter @John Terry 2.0 @Thomassje123 @aron24 @Nom de Guerre

[Marius]

Spannende tijden op alle vlakken voor Milano zeg!

[Djurovski]

Een echte vader die zijn kind op 1 zet. Mooi dat de club mee denkt 

[ElMarcos]

Sportief en privé is dit een zeer spannende, maar ook leuke periode voor Milano.

[19CH98]

Het leek wel alsof Milano wist dat hij zich geen verlenging kon permitteren 

[mattihamstra]

 

Het was voor mij sowieso al het plan om na de wedstrijd tegen Arsenal zo snel mogelijk het vliegtuig terug richting Napels te pakken. Ik was daarom ook blij dat ik dit keer niet voor de doping controle moest opdraven en eigenlijk gewoon in mijn trainingspak een busje in kon stappen dat zo snel mogelijk richting het vliegveld ging. Normaal gesproken als de vliezen breken duurt het nog wel even maar als je in dat busje en later in het vliegtuig zit en je moet 3 uur zien te overbruggen schiet er echt van alles door je heen. Die kleine die er aan komt. Hoe doet Angelia het en ook de gedachte dat je het mooiste moment van je leven misschien wel gaat missen. Want uiteindelijk is dat het wel. Voetbal betekend veel voor me en daar heb ik ook genoeg mooie momenten mogen meemaken. Trouwen komt er ooit ook wel van. Maar je eerste kind dat geboren word dat is echt het allermooiste. 

 

Eenmaal in Napels gaat het in een sneltrein vaart. Voor ik het goed en wel door heb ben ik thuis. Laat ik al mijn spullen buiten vallen en haast ik me naar de kamer die we voor de bevalling hebben ingericht. Het was de wens van Angelia om thuis te bevallen. In een soort waas maak ik het vanaf dan allemaal mee. Ik weet alleen nog dat ik Angelia heb vast gepakt en in huilen ben uitgebarsten. Alsof er toch een soort schuldgevoel was. Voor mijn gevoel heeft het uren geduurd maar om iets over 6 ´s ochtends was het kleine wonder daar. Ouders van een prachtige zoon.  

 

Sydney Van Zanten.

 

Hoe we op die naam zijn gekomen was eigenlijk bij het kijken van La Casa De Papel. Angelia vroeg me wat ik een mooie naam vond voor een baby en een naam van een stad net als in die serie leek mij wel wat hebben. Angelia stelde voor om af te tellen van 3 naar 0 en dan allebei een stadsnaam te noemen. Geheel toevallig zeiden we allebei Sidney dus toen Angelia zwanger was hebben we gelukkig nooit gezeur gehad om een naam. Lourdes , Paris of Brooklyn leek ons ook mooi maar uiteindelijk hebben we gekozen voor de naam die als eerste in ons op kwam. Terwijl mijn teamgenoten nog ergens in een hotel in Londen verbleven maakte ik een paar uur na de geboorte het nieuws in de groepsapp bekend. Daarna pas ging er een foto zonder gezicht maar in Napoli shirt met mijn rugnummer en de naam Sydney de wereld in via social media. Van de club kreeg ik gelijk een aantal dagen vrijaf maar Angelia was heel duidelijk. Ik moest dat weekend maar gewoon gaan voetballen. 

 

De wedstrijd tegen Salernitana heb ik ook in een roes beleefd. Met rust stonden we 0-1 achter en de trainer ging tekeer maar heel eerlijk gezegd deed het me allemaal vrij weinig. Ik was met mijn hoofd in de rust heel ergens anders. Na rust liet ik zien er met mijn hoofd volledig bij te zijn. het is de 49e minuut als de bal over de verdediging valt en ik de bal over de doelman kan wippen als ik net iets eerder bij de bal kom. 1-1 en ik pak de bal uit het doel. Ik had nog zo beloofd dat als ik zou scoren ik het zou vieren voor mijn pasgeboren zoon maar ik had haast. 7 minuten later is het Singo die de bal op een meter of 20 voor mij klaar legt en ik schiet opnieuw met scherp. Ik krul de bal om de doelman tegen de touwen. Dit keer zoek ik wel de camera op en maak ik een wieg gebaar gevolgd door een hartje en een handkusje voor Angelia. 4 minuten later is het Kim die er 3-1 van maakt en dan word ik naar de kant gehaald. 'Ga je maar douchen en zo snel mogelijk naar die kleine van je.' De trainer gaat hier ook fantastisch mee om. Het word uiteindelijk 4-2. 

 

Een paar dagen later word er voor de beker gespeeld tegen Hellas Verona. Ik hoef niet mee en moet dit maar zien als een soort vaderschapsverlof. Eerlijk gezegd kan ik dat ook wel goed gebruiken want het zijn een aantal korte nachten geweest. Angelia heeft het liefst dat ik zo veel mogelijk blijf slapen zodat mijn prestaties er niet onder leiden. Maar dan had ik maar geen kind moeten nemen als ik er nog niet klaar voor was. Overigens zijn mijn prestaties op dit moment wel mijn laatste zorg eigenlijk. De jongens winnen met 1-2 en zetten een geweldige stap richting de finale. 

 

Uit bij Sampdoria ben ik voor het eerst wat langer weg van huis en ik heb het er nog best lastig mee. Ja de avond voor de wedstrijd slaap ik voor het eerst weer goed 9 uur achter elkaar maar heb ik toch onrustig geslapen. Wat zoon klein hummeltje dan allemaal met je doet kom ik dan pas achter. Er gaat geen half uur voorbij zonder dat ik me zorgen maak. En dat komt vooral omdat ik niet in de buurt ben. Als we in Napels een wedstrijd hebben of trainen weet ik dat ik met een kwartier thuis kan zijn maar dat is nu niet het geval. Ik speel een verschrikkelijke wedstrijd en word na 55 minuten naar de kant gehaald. Er word met 0-4 gewonnen maar ik kan natuurlijk verre van tevreden zijn met mijn spel. Als we eenmaal terug in Napels zijn en ik die kleine weer in mijn armen heb is dat overigens ook al weer snel vergeten. 

 

Voor de halve finale in de Champions League twijfelt de trainer toch even aan me. Hij vraagt dan ook meerdere keren of ik scherp en er klaar voor ben. Ik antwoord zoals gewoonlijk wel met ja maar weet dan ook dondersgoed dat ik iets anders moet gaan doen om mijn focus te vinden. Dat lukt gelukkig en ik speel best een aardige eerste helft. Het is alleen een wedstrijd dat meer op schaken lijkt dan dat er gevoetbald word. Toch schieten we na de rust weer uit de startblokken. Met een hoogstandje zorg ik voor een groot deel voor de openingstreffer. Ik kom op links uit maar krijg de bal niet helemaal lekker mee. In een flits zie ik Zielinski mee komen en die heeft voor de goal behoorlijk wat ruimte. Ik geef de voorzet met een balletje achter het standbeen en leg deze zo panklaar op het hoofd van Zielinski die de bal van zijn hoofd in de verre hoek laat glijden 1-0. Chelsea lijkt niet bij machte om iets terug te doen en dat komt vooral omdat ze de bus hadden geparkeerd. Maar dan krijgen we een enorme dreun te verwerken vlak voor tijd. De blessuretijd zit er eigenlijk al op als Lukaku de gelijkmaker maakt. In de kleedkamer is het akelig stil. Normaal word er nog wel eens gescholden of uit iemand zijn frustraties maar het voelt een beetje alsof we al zijn uitgeschakeld terwijl er nog alles is om voor te spelen. Die finale is zo dichtbij en we weten dat het er in zit.

 

De topwedstrijden volgen elkaar in rap tempo op. 48 uur na de wedstrijd tegen Chelsea spelen we alweer in de Serie A. Een uitwedstrijd tegen Inter. Vooraf is al duidelijk dat het loodzwaar gaat worden en dat er de nodige aanpassingen worden gedaan. 2 wedstrijden in 3 dagen in deze fase van de competitie is eigenlijk schandalig. Wetende dat we over een paar dagen ook de return in de beker hebben en daarna alweer de return tegen Chelsea is het vooral slim omgaan met de krachten en energie. Deze wedstrijd is van dusdanig belang dat de trainer een beroep op mij doet. We doen het overigens ook best aardig. We komen nog wel op achterstand maar vlak voor rust kopt Kim uit een hoekschop de gelijkmaker binnen. Halverwege de 2e helft is het zelfs Kvara die ons op 1-2 zet. Een kwartier voor tijd worden Kvara en ik naar de kant gehaald. Achteraf misschien dom maar op dat moment volkomen logisch. We zaten er allebei behoorlijk doorheen en dan moet je als trainer gewoon kiezen voor frisse jongens. Dat het in de slotfase dan 2-2 word is vooral erg jammer.

 

We zijn nog steeds in de race om 3 prijzen maar de grootste prijs die wacht op mij thuis. Of eigenlijk moet ik zeggen die wachten op mij thuis. Mijn vriendin en mijn zoon als ik die 2 maar in de buurt heb dan kan daar geen prijs tegenop.

 

 

 

----------

 

@Marius Het zijn spannende maar vooral ook mooie tijden voor milano

 

@Djurovski zo hoort het toch ook

 

@ElMarcos veel mooier dan dit gaat het bijna niet worden voor milano

 

@19CH98 Vader instinct

 

@Keeza @Bogatyr @Kyrill @MNie @Tim Windt @Blom @D.J. @Copywriter @John Terry 2.0 @Thomassje123 @aron24 @Nom de Guerre

[ElMarcos]

Milano is vader geworden, wat een absoluut hoogtepunt is. Helaas lijkt hij in April daardoor wel even het netje net wat minder te vinden. 

[Marius]

De ploeg, en ook Milano, lijken een klein dipje te hebben. Al is dat voor de spits momenteel misschien wel te verklaren. Hopelijk iedereen terug in vorm wanneer de prijzen gaan uitgereikt worden.

[19CH98]

Hoewel het persoonlijk met Milano iets minder is op het veld blijft de ploeg in de race voor een ongekende prijzenregen. In combinatie met de kleine thuis is het echt een droomseizoen voor de hoofdpersoon. 

[mattihamstra]

 

´Sinds de geboorte van zijn zoon is Milano niet meer de Milano die we kennen.´ Het is iets was ik al voorbij heb zien komen en ook om me heen al heb gehoord. Het is eigenlijk wel precies datgene wat ik had verwacht. Ik wist dat de geboorte van Sydney iets teweeg zou brengen en dat het voor mijn ritme even aanpassen zou worden. Dat aanpassen van het ritme heeft gewoon even tijd nodig maar ik weet ook dat als ik gewend en aan het nieuwe ritme dat er dan ook weer betere tijden aan komen. Toch wil ik in deze belangrijke fase het team helpen. Wanneer was de laatste keer dat Napoli in mei nog om 3 prijzen mee deed? Het is dus iets unieks en daar wil ik geen moment van missen. Ondanks dat die kleine nog geen maand oud is.

 

Het is ook een hectisch programma. afgelopen dinsdag speelden we nog tegen Chelsea. Nu is het zaterdag en word de return voor de beker tegen Hellas Verona gespeeld. Tussendoor hadden we ook nog een topper te spelen tegen Inter. Het is dus duidelijk dat er hier en daar een aanpassing word gedaan in de basis. Met de return tegen Chelsea over ook alweer een paar dagen kiest de trainer er voor om mij op de bank te zetten. Al snel is duidelijk dat hij mij vandaag niet nodig heeft. Er word met 6-0 gewonnen en dus is de finale die overigens over 11 dagen alweer gespeeld word een feit. 

 

Gelukkig krijgen we een dag na deze wedstrijd weer een dagje vrij en kan ik eindelijk eens echt in alle rust genieten van mijn rijkdom. Mijn vriendin en de kleine. We doen de hele dag eigenlijk niks. Genieten vooral van het moment en dat is dan ook het moment dat ik besef dat ik misschien wel de rijkste man op aarde ben. Een prachtige vrouw die mij als persoon maar ook als voetballer beter maakt. Een pasgeboren zoon. een prachtig huis met uitzicht op het stadion waar ik altijd van droomde om in te spelen en dat is werkelijkheid geworden. Ik speel bij mijn droomclub. Wie kan mij eigenlijk nog wat maken? Kampioen worden , De beker winnen en de Champions League finale bereiken zijn eigenlijk alleen maar bijzaak.

 

Dat de finale van de Champions League bijzaak is daar merk ik een dag later vrij weinig van. Het vizier gaat vol op die wedstrijd en iedereen weet dat er geschiedenis geschreven kan worden. Er moet hoe dan ook gewonnen worden om die finale te bereiken. Er word ons vooral op het hart gedrukt om tot het laatste moment scherp te zijn en dan moet het goed komen. Op dinsdag word de reis naar Londen gemaakt en trainen we op Stamford Bridge. Een prima stadion maar het ademt niet de sfeer uit die ik in andere Engelse stadions voelde. Op woensdag is dat natuurlijk wel even iets anders. Het is een heksenketel waarbij hoop en wanhoop heel dicht bij elkaar liggen. Het zorgt er dan misschien ook wel voor dat beide teams niet alleen erg voorzichtig zijn maar ook erg slordig. In de 2e helft moet het ook echt wel beter. 9 minuten in de 2e helft is de sfeer op Stamford Bridge ver te zoeken. Ik ontvang de bal na een afgeslagen corner van Chelsea. Ik loop op en merk dat ik eigenlijk niet word aangepakt. Er komen een aantal spelers mee waardoor ik het gevoel krijg dat hier dan wel eens wat in kan zitten. Ik kan blijven lopen en op 25 meter van het doel kan ik of schieten wat denk ik iedereen verwacht. Of de bal steken op de meegekomen Di Lorenzo. Ik kies voor het 2e en zet Gio helemaal vrij voor de doelman. Gio schuift op zijn beurt de bal onder de doelman door en zet ons op 0-1. De meegereisde supporters zijn uitzinnig van vreugde en dat zijn wij als spelers eigenlijk ook al. 6 minuten later schopt James me eigenlijk uit de wedstrijd maar op pure adrenaline probeer ik door te gaan. Dat lukt me nog een goed kwartier maar daarna krijg ik toch goed last van mijn enkel. Ik moet noodgedwongen gewisseld worden en dat schopt eigenlijk een beetje onze plannen in de war. Chelsea gaat natuurlijk risico's nemen en meestal kan ik in de omschakeling dodelijk zijn. Vandaag is dat helaas niet het geval. Met een zak ijs op mijn enkel kijk ik toe. De minuten lijken steeds langzamer te verstrijken. 86, 87,88,89. En dan gaat minuut 90 lopen. Eigenlijk is er helemaal geen reden om bang te zijn dat het nog mis zal gaan. Chelsea heeft werkelijk niks weten te creëren. Maar dan is daar toch de deksel op onze neus. slechts 1 moment van onoplettendheid en Havertz maakt er 1-1 van. Opnieuw een mentale klap in het zicht van de haven. Als voetballer weet ik op dat moment eigenlijk al dat het voorbij is. tot 2 keer toe gaat het zo kort voor het einde mis. Dan moet je nog een verlenging spelen waarbij de tegenstander mentaal natuurlijk net een enorme boost heeft gekregen en ook nog eens de eigen supporters mee hebben. Helaas krijg ik gelijk want het is Sterling die na 102 minuten spelen de eindstand weet te bepalen 2-1. 

 

Geen Champions League finale maar ook geen weerzien met de supporters van Bologna. Die wedstrijd komt iets te vroeg en er word uiteraard geen risico genomen met het oog op de beker finale. De open wond die het missen van de Champions League finale heeft achter gelaten is een pijnlijke. Niet alleen spookt het dagen lang door mijn hoofd. Het wat als ik wel die wedstrijd uit had kunnen spelen. Maar wat als daar heb je helemaal niks aan. Die open wond is ook duidelijk te zien in het spel van de ploeg tegen Bologna. Het zegt eigenlijk genoeg dat wij alleen maar gevaarlijk worden uit standaardsituaties. Dat er dan met 2-1 word verloren is een logisch gevolg. opnieuw een pijnlijke tik want bij een overwinning hadden we het kampioenschap al bijna zeker binnen. Aan de andere kant. Bij winst in de volgende competitie wedstrijd tegen Juventus worden we in eigen huis tegen een grote rivaal kampioen. Veel mooier kan het eigenlijk ook niet. 

 

In de media word gesproken van een race tegen de klok met betrekking tot het halen van de beker finale. Het komt bij mij ook niet vaak voor dat ik druk voel of dat ik het gevoel heb dat ik moet presteren maar voor die bekerfinale voel ik het duidelijk wel. De laatste wedstrijd dat ik trefzeker was dat was de wedstrijd na de geboorte van Sydney. Het word ook wel weer eens tijd natuurlijk om de kritiek die toch wel een beetje opkomt de kop in te drukken. Fiorentina is in het Stadio Olimpico de tegenstander. Het is wel weer eens een moment om een goede prestatie te leveren al had ik die liever een kleine week terug geleverd tegen Chelsea. Toch is er bij mij wel de honger om deze prijs te winnen. We hebben namelijk nog helemaal niks qua prijzen dit seizoen en dit kan de eerste zijn. Het is dan erg lekker dat mijn eerste de beste kans raak is. We zijn net 12 minuten onderweg en Kvara de bal heerlijk voor trekt en ik alleen maar tegen de bal aan hoef te lopen om af te maken. Ik stuur de bal het dak van het doel in en kan eindelijk weer eens juichen 1-0. In diezelfde minuut maak ik ook mijn 2e al. Vanaf de aftrap gaat de bal naar de doelman die een totale black out krijgt. Hij treuzelt veel te lang en schiet de bal tegen mij op waarna de bal het lege doel in rolt 2-0. Vanaf dat moment proberen we de wedstrijd te controleren maar het blijkt maar weer dat we daar niet erg sterk in zijn. Fiorentina komt in de 36e minuut terug in de wedstrijd met de 2-1. Vlak voor rust lijkt Kvara de hoop van de tegenstander de kop in te drukken met de 3-1. Dat blijkt inderdaad ook zo te zijn want Fiorentina komt in de 2e helft lamlendig voor de dag. In de 63e minuut maak ik in een snelle counter mijn hattrick en de 4-1 om vervolgens in de 82e minuut ook maar gelijk voor mijn 4e treffer van de wedstrijd te tekenen. Het is een prima steekbal van Di Lorenzo en ik chip de bal over de doelman heen die vervolgens uit pure wanhoop druk gebarend vraagt aan zijn medespelers wat hij hier in godsnaam tegen kan doen 5-1. Ik krijg een paar minuten later een staande ovatie als ik naar de kant word gehaald en zie vanaf de bak hoe Zielinski de eindstand op 6-1 bepaald. De beker is binnen maar het feestje blijft klein. Over een paar dagen kunnen we de titel pakken tegen Juventus. Daar gaat eigenlijk gelijk in de kleedkamer de focus volledig op.

 

 

-----------

 

Allereerst bedankt voor de IDS uitverkiezing. Om het te "vieren" mogen jullie deels de update bepalen die tussen het einde van dit seizoen en het begin van komend seizoen in zit. Dit kan een interview zijn. Dit kan een terugblik zijn op wat milano allemaal heeft bereikt. Dit kan ook met het verleden van zijn vader te maken hebben. Ik zie wel wat het word en ga dat dan proberen uit te werken

 

@ElMarcos de geboorte van zijn kind heeft duidelijk effect op het spel van milano

@Marius 1 prijs moet napoli helaas laten schieten 1 is er al gepakt. Nu nog vol voor de titel gaan

@19CH98 Als die titel word gepakt is het nog steeds een prima seizoen voor de club. voor milano is het seizoen misschien al wel geslaagd met de grootste gebeurtenis uit zijn leven.

 

@Djurovski @Keeza @Bogatyr @Kyrill @MNie @Tim Windt @Blom @D.J. @Copywriter @John Terry 2.0 @Thomassje123 @aron24 @Nom de Guerre 

[Marius]

Jammer om de CL finale niet te halen. Maar Milano pakt 'm ongetwijfeld ooit nog wel een keer.

 

Qua update kies ik voor iets met het verleden van Milano's vader. Dat lijkt me nog wel interessant.

[MNie]

Terechte IDS en daar gaf ik graag de aftrap voor!