MILANO

[Keeza]

Lekker Milano, trek die lijn door in de finale! Je kunt het!

[mattihamstra]

 

12 Juli 2026, Het velen een hele mooie dag. De dag van de WK Finale , De ultieme droom van elke voetballer. Maar voor sommigen is het een dag die niet snel genoeg voorbij kan gaan en van ultieme droom veranderd in een nachtmerrie.

 

8.30

Tijd voor het ontbijt. Ik heb er een beroerde nacht op zitten. Ik heb bijna elk uur vanaf het moment dat we verzocht worden om te gaan slapen tot aan het moment dat ik aanschuif voor het ontbijt gezien. Constant maar die gedachte dat ik bij een overwinning niet meer veilig ben in Italië. Ik heb de bondscoach gisteren laten weten dat ik graag speel maar diep van binnen hoop ik dat helemaal niet speel. Dat krijgen we straks nog te horen. 

 

Ik ben al een tijdje wakker. Om eerlijk te zijn al vanaf een uurtje of 7. Milano gaat vandaag de belangrijkste maar tegelijkertijd ook de moeilijkste wedstrijd van zijn leven spelen. Ik weet dat het hem wat doet. Ik zie hem natuurlijk niet veel maar op de beelden die getoond worden met het nieuws rondom de teams van Nederland en Italië is het makkelijk te zien dat hij zichzelf niet is. Ik maak me ook lichtelijk zorgen.

 

Vandaag is het D-day. De dag van de finale. Bij Napoli hebben we het er over gehad dat het mooi zou zijn om teamgenoten te treffen in een eventuele finale. Voor mij is dat het geval. Ik besluit daarom een berichtje te sturen naar Milano. Dat de beste moge winnen maar ik hoop natuurlijk dat wij dat zijn.

 

9.30

Er staat nog een lichte activatie training voor ons op het programma. Even alvast de spieren wat los maken op een ontspannen manier en dan is het daarna tijd voor de laatste tactische bespreking van dit toernooi. Het appje dat ik heb gekregen van Giovanni Di Lorenzo doet me goed. Ook ik wens hem succes en we hebben besloten om in de rust al van shirt te wisselen. Na de wedstrijd komt het er waarschijnlijk toch niet van. 

 

Ik volg nog even het laatste nieuws maar er is nog helemaal niks bekend over de opstelling. Ik hoop zo dat Milano speelt.

 

Onze laatste tactische bespreking. Het is duidelijk wat de bondscoach van ons wilt. De gevaarlijkste man is Milano maar als we 2 man op hem zetten dan komt er ruimte voor onder andere Depay of Gakpo. Kortom er moet 1 verdediger zorgen dat Milano word uitgeschakeld. Er is maar 1 man die als geen ander weet hoe dat zou moeten en dat ben ik. 

 

10.30

De tactische bespreking zit er op. Ik ga spelen. Het is nu aan mij om in 4 en half uur tijd helemaal vrij te zijn van de gedachte dat me wat overkomt en me focus op waar we voor spelen. Ben ik blij dat ik speel? Ja natuurlijk. Het is voor mij de enige manier om echt vrij te kunnen zijn van zorgen en slechte gedachtes.

 

'Schat ik sta basis vandaag.' Het berichtje waarbij ik wel een gat in de lucht kan springen. Hoewel we nog niet eens heel lang iets met elkaar hebben ben ik wel oprecht trots op Milano. Mijn vriend staat straks op het grootste voetbal podium dat je maar kan bedenken. Samen met zijn ouders en mijn ouders gaan we eerst nog ergens wat eten voor we al langzaam richting het stadion gaan want we willen natuurlijk niks missen.

 

Met de spelersgroep is er voor gekozen om nog een wandeling te maken door Central Park. We hebben het elke wedstrijd gedaan en daar wijken we vandaag niet van af. Het is voor ons nog even een moment van ontspanning en zo zie je ook nog eens iets van de stad waar je verblijft.

 

12.00

Tijd voor een sportmaaltijd. Zoals gewoonlijk is het voor mij een pasta met kip , pesto en gekarameliseerde ui. Niet heel spannend maar net als een aantal teamgenoten krijg ik niet alles op. Zou dat dan toch de spanning zijn?

 

Het begint in de buurt van het stadion al lekker druk te worden. We zijn er wat vroeg maar we zijn duidelijk niet de enige die hiervoor hebben gekozen. Buiten het stadion begint het al op een klein voetbalfeest te lijken. Nog een half uur en dan gaan de poorten open.

 

De bus staat al klaar voor vertrek. De spullen worden langzaam ingeladen maar voordat we vertrekken moet er eerst nog gegeten worden. Nog 3 uur en dan gaat het beginnen.

 

13.00

Klaar voor vertrek richting het MetLife Stadium. Het is een busreis van ongeveer 15 minuten als alles goed gaat. Het is even ieder voor zich. De bondscoach wil graag dat wij ons allemaal zo goed mogelijk voelen dus vanaf het moment dat we de bus in stappen begint eigenlijk de persoonlijke voorbereiding.

 

Al vroeg in het stadion. Daar worden de laatste voorbereiding getroffen voor de sluitingsceremonie. Milano wil daar graag nog iets van mee maken. Hij hoopt dat het in de buurt komt van de half time show van de NFL. Bij mij komen de zenuwen langzaam ook naar boven. Zijn vader heeft het overigens al niet meer. Die is druk aan het bellen.

 

2 uur voor de wedstrijd komen wij aan bij het MetLife Stadium. De spullen nog even de kleedkamer in en dan sfeer proeven op het veld. Het stadion stroomt al langzaam vol en dus klinkt er gejuich vanuit de blauwe kant van het stadion. Het doet iets met je voor zo'n wedstrijd.

 

13.20

Aankomst bij het stadion. De koppies staan strak. Het is bij het uitstappen al gelijk duidelijk op wie er extra gelet word vandaag. Ik heb net 2 stappen uit de bus gezet of ik hoor de camera's al klikken. Ik loop met mijn hoofd naar beneden richting de kleedkamer. Daar leg ik mijn spullen neer en neem ik even plaats op mijn plek. Het is tijd voor de veld inspectie. Er klinkt een luid gejuich uit het vak met het oranje legioen. Maar ook buiten die vakken lijken de mensen op onze hand te zijn. Ik weet dat Angelia er al is met mijn en haar ouders. Ik zoek even contact en zie dat ze vlak achter de dug out van ons zitten. Ik kan dus toch nog even een praatje maken.

 

Eindelijk kan ik hem zien. Natuurlijk hebben we contact gehad de afgelopen dagen maar het is toch fijn om Milano even te kunnen zien en zelfs nog even aan te kunnen raken. Het is bewonderenswaardig hoe rustig hij lijkt in deze situatie. Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen dat hij zo rustig is en blijft. Er moet toch een moment zijn dat ook hij beseft dat dit allemaal niet normaal is?

 

In de kleedkamer was duidelijk het gejuich te horen toen het Nederlands Elftal het veld op kwam. Het is ook niet gek dat de Amerikanen op hun hand zijn omdat wij ze een ronde eerder hebben uitgeschakeld. Het gejuich zorgt bij ons eigenlijk alleen maar voor meer motivatie bij ons. Dit moet ons moment worden.

 

14.10

Naar buiten voor de warming up. Ik heb niet heel veel van de sluitingsceremonie gezien maar dat maakt niet uit. We hebben er bewust voor gekozen om iets later naar buiten te gaan zodat we niet hoefden te wachten op het einde van de ceremonie. Bij het betreden van het veld opnieuw het gejuich en het stadion zit dan al helemaal vol. Het is een moment waar het kippenvel dik over mijn hele lichaam staat.

 

Wat een show! Echt niet normaal. Voor even had je het gevoel dat je niet bij een WK Finale was maar bij een soort festival waarbij meerdere artiesten de show wisten te stelen. Maar al snel word je weer in de werkelijkheid geworpen als de spelers van Italië als eerste het veld op komen en een minuut of 5 later het Nederlands Elftal. De sfeer is vanaf dat moment intens. 

 

De ceremonie liep ietsjes uit en dus moesten wij nog even in de catacomben wachten voor we naar buiten konden. Op dat moment gieren de zenuwen wel even door je hele lijf heen maar zodra je dat veld op stapt is dat ook wel weer klaar. Iets later komt het Nederlands Elftal het veld op en zoek ik even contact met Milano. Op het moment dat we even oogcontact hebben kunnen we allebei een glimlach niet onderdrukken en zoeken we elkaar toch even op. We wensen elkaar succes en vanaf dat moment zijn we voor even vijanden van elkaar.

 

14.50

We krijgen het sein om het veld te betreden. Als laatste van ons team stap ik dus langs die geweldige trofee. Je kan er proberen niet naar te kijken maar je ogen worden er gewoon naar toe getrokken. Het is tijd voor de volksliederen. Hoeveel mensen het Wilhelmus mee zingen zorgt bij mij toch voor verbazing. Het lijkt wel alsof we een thuiswedstrijd spelen. Nog even de verplichte handjes en een teamfoto en dan peppen we elkaar nog een keer op. 'Wat er ook gebeurd vandaag we hebben een land trots gemaakt en een nieuwe generatie hoop gegeven op een mooie voetbaltoekomst. Vergeet dat nooit want dat is misschien nog wel mooier dan deze prijs. Zorg er in ieder geval voor dat we na afloop niet kunnen zeggen dat we iets hebben laten liggen.'

 

Kippenvel, Echt kippenvel als de spelers het veld opkomen en de volksliederen galmen door het stadion. De ouder van Milano zijn zichtbaar emotioneel bij dit moment. Hun zoon die daar toch maar even staat. Ik kan me er wel een voorstelling van maken. Mijn vader schreeuw het overigens ook uit met aanmoediging na het volkslied van Nederland. Mijn vader die eerder anders nooit iets moest hebben van het Nederlands elftal gaat nu tekeer voor zijn schoonzoon. Het kan dus snel veranderen.

 

'Die cup is van ons. Niemand die daar tussen komt ook die gasten in het Oranje niet. Geef je leven voor het team en dan is het vanavond feest voor ons en in Italië.' Het kan niet mis. Dat is al een paar dagen de overtuiging die we hebben. In onze ogen zijn we duidelijk de favoriet en daar komt nog eens bij dat onze tegenstander al 3 keer een verlenging heeft gespeeld. Wij slechts 1 keer dus uiteindelijk moet fitheid de doorslag gaan geven. 

 

15.07

Vrij. Dat is wat ik echt ben op een voetbalveld. Vrij ben ik ook als we ongeveer 7 minuten bezig zijn maar de bal in de diepte van Cody iets te scherp is om mee te nemen. Niet te lang bij stil blijven staan want het blijft een kansrijke situatie. Rechts in de hoek kom ik toch nog aan de bal. Cody en Memphis sprinten het strafschop gebied in en nemen 4 Italianen mee. Iets achter hun zie ik Gravenberch in de ruimte komen en besluit ik de bal laag voor te trekken. Ryan loopt tegen de bal aan en het volgende moment gaat er een golf van geluid door het stadion. Ryano schuift de bal tegen de touwen en zet ons op 1-0. Het voelt echt heel onwerkelijk maar het feest word gevierd.

 

Het balen van de gemiste kans om Milano 1 op 1 richting het doel te laten gaan maar het volgende moment totale gekte bij alle families van de spelers van het Nederlands Elftal. Het staat 1-0 en we zijn pas 7 minuten onderweg. 

 

Merda , Dit was niet de start waar we op hadden gehoopt. Heel even was er de opluchting dat die steekbal op Milano niet goed was. Maar dan worden er bij ons verkeerder keuzes gemaakt door 2 spelers waardoor Gravenberch de ruimte krijg om vanuit de 2e lijn vrij binnen te schieten. We moeten in de achtervolging.

 

15.48

Rust, Zoals afgesproken wissel ik van shirtje met Di Lorenzo. Dit doen we uiteraard niet voor het oog van de camera's. We spreken eigenlijk geen word met elkaar en gaan onze eigen weg. Gesteund door de 1-0 voorsprong verteld de bondscoach ons dat we moeten loeren op de 2 a 3 momenten die er in de 2e helft zullen komen. Daarbij komt ook het feit dat als we die voorsprong vast weten te houden er vanzelf meer ruimtes komen. 

 

Even een moment om tot rust te komen. De eerste helft is eigenlijk voorbij gevlogen maar het gaan nog een lange 45 minuten worden. Ik hoop alleen maar dat het Nederland Elftal dit kan volhouden want ik wil niet weten wat de gemoedstoestand van Milano zal zijn als er verloren word.

 

Met een achterstand de rust in. Het is dat we een afspraak hadden om van shirt te wisselen maar heel eerlijk gezegd kan ik Milano even niet zien. We zeggen dan ook niks tegen elkaar. Voor ons is het doel duidelijk er moet gescoord worden 1 keer is genoeg. Als we dan de verlenging halen kunnen wij het verschil maken.

 

16.47

Ik kan niet meer. 88 minuten lang trekken en sleuren. Italiaanse beulen van me afhouden maar ze doen werkelijk alles om me af te stoppen. Sowieso is het de 2e helft een uitputtingsslag. We lopen vooral achter de bal aan en Italië bepaald wat er gebeurd. Toch houden wij achterin stand en met nog een paar minuten te gaan is het zaak dit vast te houden. Italië verliest de bal en dan is daar nog een kans op een uitbraak. Cody kan snelheid maken over links en ik probeer positie te kiezen. Maar dan besluit hij de bal al vrij snel voor te geven. Daar had ik nog niet op gerekend en de bal komt ook nog eens iets achter me. Ik probeer de bal met links nog mee te krijgen en ik weet de bal te raken. Hoe ik het doe geen idee maar ik krijg de bal iets achter mijn standbeen mee. Niemand die hier rekening mee had gehouden en dat zorgt voor net dat kleine beetje ruimte om eigenlijk tot mijn enigste kans te komen deze wedstrijd. Niet nadenken en met links uithalen. Ik raak de bal met het laatste beetje kracht dat ik in mij heb en zie de bal vertrekken richting korte hoek. Langs de handschoenen van de keeper , Langs de goede kant van de paal , Het gejuich , Het besef. Ik wil wegsprinten maar dan verstijf ik. Ik trek mijn shirt over mijn hoofd en dan komt alles los. De angst van de afgelopen dagen , De euforie en de zorgen. De tranen vloeien over mijn wangen maar ondertussen heeft het hele team zich om mij heen verzameld. Het is binnen.

 

Och arme jongen. Het moment dat die bal er in gaat zie ik het gebeuren. Hij breekt. Het is niet eens de druk maar alles wat het voor hem zo moeilijk heeft gemaakt om deze wedstrijd te spelen wat er uit komt. De trots maakt plaats voor zorgen. Wat gaat er nu door dat koppie. Hoe voelt hij zich echt. Gelukkig is het bijna afgelopen.

 

Dit was het dan. Hij flikt het toch weer. Hij krijgt die bal vrijwel onmogelijk achter zich en krijg die bal toch nog zodanig mee dat hij tot scoren komt. Als je het mij vraagt maakt die aanname het alleen al een wereldgoal en dat op dit podium. Het had zo mooi kunnen zijn maar nu kan ik voor even wel door de grond zakken.

 

16.51

Afgelopen , Klaar , Wereldkampioen. Al zal het nog even duren voor ik dat ga beseffen. Blijdschap maakt plaats voor een moment van zorgen. Hoe is het nu rond mijn huis? Hoe is het met Gio. Het eerste wat ik doe is  hem op zoeken en hij zit er door heen. 'Capitano, Je was geweldig vandaag. Je mag trots zijn op wat jullie hebben bereikt. Laten we in de toekomst samen op zoek gaan naar nieuwe prijzen.' Het zijn woorden die hij eigenlijk niet wil horen dat snap ik maar al te goed maar ik heb geen idee wat ik anders moet zeggen. Dan volgt er een innige knuffel met Memphis. Juist Memphis die een soort van kritiek op mij had is nu dolgelukkig met mij. Daarna volgt er toch een tijd dat je behoorlijk geleefd word.

 

Wereldkampioen. Milano is wereldkampioen. Van de organisatie krijgen we het sein om richting het veld te komen maar ook om langs de kant te wachten. De spelers zullen vanzelf onze kant wel opkomen en dat gebeurd na een aantal minuten ook. Het zegt veel dat Milano eerst een interview geeft voor de Italiaanse televisie voordat hij plaatsneemt achter een microfoon van de NOS. Pas als dat interview voorbij is komt hij onze kant op. Zijn vader en moeder grijpen hem vast en het is een potje groepsjanken. Het is mooi om te zien wat het voor die mensen betekend. Hun leven staat eigenlijk volledig in het teken van Milano en de geschiedenis die ze hebben komt hier ook in terug. Hij krijgt ook nog een knuffel van mijn ouders en dan is het mijn moment. Een knuffel , een zoen en heel veel woorden om te zeggen hoe trots ik op hem ben.

 

Het besef dat het niet onze dag was kwam bij mij al gelijk na die 2-0 maar toch doet het pijn als dat laatste fluitsignaal klinkt. Milano heeft aangetoond een hele grote spelen te zijn. Dat heeft hij al laten zien bij Napoli maar nu ook voor zijn eigen volk en dat is iets waar hij het afgelopen jaar zo erg naar op zoek was. Diep van binnen ben ik ook trots op hem. De verwachtingen die er rondom hem zijn maakt hij ook vandaag weer waar. Maar naast een grote spelen heeft hij mij persoonlijk ook laten zien een grote persoonlijkheid te zijn. Het zegt veel dat hij niet gelijk feest gaat vieren maar eerst naar mij toe komt met wat troostende woorden. Misschien dat als ik ooit stop met trots terug kan kijken maar voor nu is het toch vooral de pijn van het verlies.

 

----------------------------------------------

De moeilijkste wedstrijd in de loopbaan van milano was voor mij ook de moeilijkste update. Ik hoop dat het gevoel van 3 personen een beetje overkomt

 

@Kyrill De droom is werkelijkheid

@Djurovski hier is die dan. Hopelijk bevalt de update

@Marius en die beslissende rol trok milano nog even door  om meerdere redenen was het inderdaad een emotionele finale

@19CH98 met een assist en treffer kan je toch wel zeggen dat dat aardig gelukt is

@MNie Milano is inderdaad de grote man

@ElMarcos hopelijk bevalt deze update je dan ook.

@Keezadie lijn is dan ook even door getrokken

 

@Tim Windt @Blom @D.J. @Copywriter @John Terry 2.0 @Thomassje123 @Bogatyr @aron24 @Nom de Guerre 

 

[19CH98]

Hele mooie manier om deze wedstrijd weer te geven, complimenten!

[Kyrill]

Fantastisch stuk en gefeliciteerd met winnen van het WK en scoren in de finale. Mijn complimenten 

[Djurovski]

Wat een heerlijke update is dit. Heel mooi die verschillende invalshoeken. 

[Marius]

Wat een rollercoaster deze finale! De drie invalshoeken vergroten dat gevoel alleen maar! Mijn complimenten voor deze originele update.

[MNie]

Je bent een eindbaas!

[ElMarcos]

Geweldig hoe je deze finale onder woorden brengt! 

[mattihamstra]

 

'Ik kan eigenlijk niet eens onder woorden brengen wat deze wedstrijd met mij heeft gedaan. Wereldkampioen , Ik moet het allemaal nog even verwerken. De afgelopen dagen zijn niet makkelijk geweest. Niet alleen voor mij maar ook voor mijn familie en bekenden. Voetbal is meer dan alleen maar 90 minuten strijd op het veld en ik snap de passie van supporters heel goed. Maar iemand met de dood bedreigen is iets anders. Scheld me voor van alles en nog wat uit , Dat is allemaal prima. Maar de mensen die van achter een telefoon of een computerscherm zulke bedreigingen doen weten niet wat ze aanrichten. Ik heb serieus getwijfeld of ik wel moest spelen maar dan had ik die mensen precies gegeven wat ze wouden. Er zijn echter ook supporters die weten hoe het wel moet en ik wil bij deze ook mijn dank uitspreken aan alle supporters van Napoli die me deze dagen wel gesteund hebben.'

 

Redelijk emotioneel geef ik in de catacomben nog een interview en dan kan het feest beginnen. Sommige jongens zijn uitzinnig van vreugde maar ik ben vooral op de achtergrond en nog steeds behoorlijk emotioneel. Ik bel met mijn opa en oma die in Nederland waren achtergebleven. Ik zie beelden van wat wij in Nederland hebben aangericht. Het is simpelweg te veel om zo snel allemaal te verwerken. Die avond volgt er een feest met familie en bekenden die wel meegereisd waren. 2 dagen na de overwinning op Italië komen we terug in Nederland. Al in de lucht krijgen we een speciale behandeling als de luchtmacht ons vergezeld met 4 f16 straaljagers. Hoewel het feest is in Amsterdam landen we op Rotterdam airport en vandaaruit gaan we op bezoek bij de koning. 'Jullie hebben het land de afgelopen weken samen laten komen , vreugde en plezier gegeven maar bovenal een generatie hoop gegeven dat er met hard werken en buiten spelen of voetballen fantastische dromen werkelijkheid kunnen worden. In het bijzonder wil ik de bondscoach, de aanvoerder en de beste speler van het toernooi nog even extra in het zonnetje zetten. Milano, Jij bent het voorbeeld van nooit opgeven maar altijd doorgaan. Jou weg is anders gelopen dan de meeste van de spelers die hier staan maar jij hebt het risico genomen en kijk eens waar dat je heeft gebracht. Jou verhaal is de inspiratie voor de toekomst.'

 

Na het moment met het koningshuis volgt deel 2 van een onvergetelijke dag. Met helikopters vliegen we richting Amsterdam. Het lijkt we koningsdag vanuit de lucht. Zoveel oranje is er van bovenaf te zien. De rondvaart door de Amsterdamse grachten kan me eigenlijk niet lang genoeg duren maar er staan ook mensen te wachten op het Museumplein. Daar komt eigenlijk alles samen. Een geweldig feest. Er zijn behoorlijk wat spandoeken met daarop de tekst "Italy we're coming for you!' en dat doet mij beseffen dat het EK over 2 jaar in Italië is. Na wat er voor de finale allemaal over mij heen is gekomen hoop ik maar dat dat toernooi zonder problemen verloopt. 

 

Na een dag om nooit meer te vergeten is het tijd voor een welverdiende vakantie. Ik verblijf eerst een paar dagen in Nederland om de afgelopen weken even te verwerken. Dan ga ik kennis maken met de rest van Angelia's familie en volgt er een gezamenlijk interview. Er stonden de laatste weken al behoorlijk wat aanvragen vanuit Duitsland en als we er dan toch zijn dan maar gelijk van de gelegenheid gebruik maken. 

 

----------------------------------------

 

dit keer een wat kortere update. Ik ga proberen een dubbel interview te maken en eventuele vragen voor het koppel zijn meer dan welkom

 

@19CH98 thanks

@Kyrill thanks. al met al een prachtige finale

@Djurovski thanks

@Marius ik heb mijn best er voor moeten doen. gelukkig is het dus redelijk tot goed gelukt

@MNie dat is iets te veel eer maar toch bedankt

@ElMarcos thanks. vond het persoonlijk toch erg lastig om het op deze manier te doen

 

@Keeza @Tim Windt @Blom @D.J. @Copywriter @John Terry 2.0 @Thomassje123 @Bogatyr @aron24 @Nom de Guerre

[Kyrill]

Mooie post en update weer

[Marius]

Dik verdiende kroning natuurlijk!

[Djurovski]

Dat was een mooi feest 

[Keeza]

Een prachtige update die vorige, heel origineel met de verschillende invalshoeken en vooral de emoties. Klasse kerel!

[mattihamstra]

 

Het winnen van het WK , Een succesvol debuut seizoen voor Napoli en het vinden van de liefde. Aan de andere kant een model die aan de weg timmert , de vooroordelen en ook de liefde. We hebben het hier over Milano en Angelia. Of zoals we ze in Duitsland al graag noemen de Rafael en Sylvie van deze generatie. In een exclusief dubbel interview blikken we terug op de toch wel turbulente begin maanden van hun nog altijd prille liefde.

 

Allereerst natuurlijk welkom. Hoe gaat het met jullie?

Moe maar voldaan. Eigenlijk heb ik sinds het winnen van het WK nog geen moment echt rust gehad om het tot me door te laten dringen. Maar ik mag natuurlijk niet klagen.

 

Moe maar vooral heel trots. Trots op wat Milano bereikt heeft en dat ik daardoor dingen mee maak die ik tot voor kort echt als onmogelijk zag. Ik was anders natuurlijk nooit naar het WK gegaan en had alles wat daarna gebeurde ook nooit van zo dichtbij mee kunnen maken.

 

We zullen zo terug komen op het WK maar eerst terug naar het begin. Hoe is jullie relatie tot stand gekomen?

Je verwacht het niet maar de eerste keer dat we elkaar zagen was bij een wedstrijd van Napoli. Ik zat op de tribune en dan moeten we vaak verplicht ons gezicht laten zien in de sponsor lounge. Het toeval wou dat Angelia op dat moment op uitnodiging van een sponsor met een aantal andere modellen de wedstrijd bezocht. Daarna heb ik denk ik wel laten blijken dat ik Angelia wel erg leuk vond.

 

Tot een uur voor onze eerste ontmoeting wist ik helemaal niet wie Milano was. Ik vond het leuk dat we waren uitgenodigd voor een wedstrijd maar eigenlijk ben ik helemaal niet zo van het voetbal. Ik vond het leuk om af en toe met mijn vader naar VFB Stuttgart te kijken maar dat was het dan wel. Onderweg naar het stadion vroeg een taxichauffeur wie wij de knapste speler van Napoli vonden. Ik ben door de spelerslijst heen gegaan en antwoorde daarna pas met Milano. Niet weten dat ik een uur later met hem aan de praat zou raken. 

 

Was het liefde op het eerste gezicht?

Voor mij wel. 

 

Voor mij niet. Ja ik vond Milano wel een leuke jongen om te zien maar om nou te zeggen dat ik gelijk verliefd was dat niet. Niet veel later toen hij zijn valentijnsshirt naar ons hotel had gestuurd met een kaartje erbij kwamen bij mij wel de eerste kriebels.

 

Hoe is het om dan te ontdekken wat er echt speelt als jullie zo ver van elkaar vandaan leven?

Dat is niet makkelijk. We zijn allebei vrij druk en dan helpt de afstand ook niet bepaald mee. Gelukkig is er tegenwoordig Facetime.

 

Dat hebben we in het begin echt heel veel gedaan. Soms heel kort maar vaak wat langer. Het is zelfs een keer zo geweest dat Milano tijdens ons gesprek in slaap was gevallen. 

 

Hoe vinden jullie het dat jullie als het nieuwste show koppel worden gezien?

Dat is wat anderen vinden.

 

Het ligt er een beetje aan. Tot nog toe hebben we weinig last van dat stempel maar dat komt natuurlijk ook omdat als we al samen zijn dat niet in Duitsland of Nederland is. We kunnen in Napels nog redelijk in de luwte leven.

 

Hoe trots zijn jullie op elkaar?

Ik ben wel trots op Angelia en dan vooral de manier hoe ze met alles wat er op haar af komt om gaat. In nog geen half jaar heeft zij mede door mijn leven al zoveel mee gemaakt. Mooie momenten maar ook minder mooie momenten.

 

Ik dnek dat ik niet eens kans uitleggen hoe trots ik op hem ben. Elke dag die druk van zoveel mensen en elke keer toch het waar weten te maken. Ga er maar aan staan als mensen je Miladona noemen en je bijna zien als god. En dan op het WK. Hij heeft echt wel meegekregen dat er in het Nederlands Elftal aan hem getwijfeld werd maar dan juist op dat podium zo je stempel weten te drukken en succesvol zijn. Helaas heeft dat ook een keerzijde.

 

Die keerzijde is natuurlijk de dreigementen en haatreacties waar jullie mee te maken hebben. Hoe is dat?

.... tsja weet je wat het is. Haat reacties zal ik altijd krijgen. Daar loop ik ook niet voor weg en daarom laat ik mijn reacties op social media ook aan staan. Er zitten ook genoeg lieve berichtjes tussen. Maar sinds kort word ik dus bedreigd met de dood. En dat geld eigenlijk voor iedereen die dichtbij mij staat. Dat is wel lastig en heel eerlijk gezegd heeft dat invloed op alles wat je doet. 

 

Haatreacties zijn in deze tijd helaas onvermijdelijk. Als model heb ik er ook mee te maken. Doodsbedreigingen krijg ik helaas sinds kort ook en dat heeft dan wel weer te maken met Milano. Het is niet fijn maar ik hoe me vast aan de gedachte dat het vooral nep accounts zijn.

 

Milano , je hebt het over dat het van invloed is op jou. In welke zin is dat?

In letterlijk alles. Ik slaap minder vast en word van elke geluid dat afwijkt van wat normaal is wakker. Op straat ben je veel scherper. Zelfs in de spelersbus kijk ik constant in de directe omgeving van de bus of alles wel normaal is. Als ik niet met voetbal bezig ben en niet met Angelia of mijn ouders ben maak ik me eigenlijk elk moment zorgen.

 

Ik merk het ook aan hem. Overal waar we naartoe gaan moet hij een hand van mij hebben om zo te weten dat ik bij hem in de buurt ben en dus veilig ben. Het is verschrikkelijk wat mensen kunnen aanrichten met slechts een paar woorden op internet. Maar uiteindelijk zal dit ook wel overwaaien.

 

Hebben jullie het er over gehad om bijvoorbeeld die WK finale niet te spelen?

Daar heb ik het met heel veel mensen over gehad. Ook met Angelia. Maar dan winnen die mensen en word het alleen maar erger. We zijn het er wel allemaal over eens dat er wat aan gedaan moet worden. Daarom zijn wij er nu ook zo open over. Maar ook de hulp ommet dergelijke dreigementen om te gaan kan beter. 

 

Vooraf had ik liever gelijk met hem naar huis gevlogen maar achteraf ben ik heel blij dat we dat niet hebben gedaan. Het zegt genoeg over Milano dat hij niet uitbundig is gaan juichen naar zijn goal in de finale. Dat is deel uit angst maar toch ook vooral uit respect.

 

Een goal in een WK finale maken. Dat moet geweldig zijn?

Meer dan dat. Als kleine jongen speel je op de veldjes dat scenario na en dan komt het uiteindelijk uit. Natuurlijk voelde het wel heel dubbel maar het is toch wel een soort droom die uitkomt natuurlijk.

 

Het is bizar. Vanaf het moment dat zijn schot richting doel ging stond de tijd even stil. en dan komt alles samen. De euforie in het stadion. De trots en dan vooral de emotie die er los kwam bij Milano. Als ik het er nu weer over heb krijg ik weer kippenvel.

 

Hoe ziet de komende tijd er voor jullie uit?

Eerst op vakantie en dan keer ik hopelijk terug in Napels. Je weet natuurlijk nooit hoe het loopt en zeker ook met die bedreigingen in het achterhoofd of het nog wel veilig is. Het doet me wel goed dat de ultras van Napoli met een steunbetuiging zijn gekomen dus ik denk dat ik me daar geen zorgen over hoef te maken.  Angelia zit natuurlijk ook met haar werk als model dus zal vast en zeker ook de wereld rond vliegen. 

 

Voor mij is het belangrijk dat Milano zichzelf optimaal kan richten op het voetbal. Met alles wat er is gebeurd meegenomen wil ik eigenlijk zo dicht mogelijk bij hem in de buurt blijven. Dat is voor hem dan al weer een zorg minder en ook in Napels zijn er genoeg mooie shoot  locaties voor mijn werk. Maar eerst inderdaad maar eens op vakantie gaan en de hele film van de afgelopen werken of eigenlijk maanden met elkaar een plekje geven.

 

Geniet er van en allebei natuurlijk het veel succes in de toekomst.

 

----------------

 

Daar was ik weer! jullie hadden nog een interview tegoed.

 

@Kyrill thanks weer

@Marius de kers op de taart

@Djurovski nu weer de focus op wat echt belangrijk is

@Keezathanks. ga het vaker op die manier doen

 

@19CH98 @MNie @ElMarcos @Tim Windt @Blom @D.J. @Copywriter @John Terry 2.0 @Thomassje123 @Bogatyr @aron24 @Nom de Guerre

 

 

[ElMarcos]

Prachtig interview weer zeg! Hartstikke leuk geschreven.

[Marius]

Leuk dubbelinterview! Je voelt dat ze nog wat jong en onbezonnen zijn en heel veel op zich laten afkomen.

[Keeza]

Heel leuk gedaan!

[Djurovski]

Super interview 

[mattihamstra]

 

Na een periode van hectiek was het lekker om daar even aan te ontsnappen. Ik had die vakantie echt nodig om alles weer even op een rijtje te krijgen en alles in perspectief te kunnen plaatsen. Even de druk en verwachtingen links laten liggen en genieten van de rust en het moment samen met Angelia , haar ouders en mijn ouders. Wel heb ik het er tijdens die vakantie met mijn vader over gehad wat nu te doen. Niet zozeer of ik een transfer moet maken want ik zit al bij de club van mijn dromen dus dat is niet aan de orde maar misschien moet ik me wel anders op gaan stellen of anders gaan leven. De vrijheid die ik altijd heb gehad is mede door mijn spel op het WK natuurlijk een stukje minder geworden omdat iedereen nu wel wat van mij zou willen. Daarnaast is er ook nog de dreiging dat mensen mij misschien wat aan willen doen. Maar dat is ook niet wie ik ben. Ik wil mensen graag wat geven. Voor kinderen is dat vaak heel simpel door middel van een handtekening of een foto en dat is voor die kinderen toch persoonlijke aandacht van wat zal het zijn 10 seconden die hun leven kunnen beïnvloeden. In Napels heb ik daarnaast de opening op de planning staan van 2 sportveldjes. In Scampia en Secondigliano heb ik sportveldjes aan laten leggen zodat de kinderen daar onder andere kunnen voetballen of basketballen. Het is voor mij slechts een klein gebaar maar hopelijk een stap in de juiste richting om mensen uit die wijken en vooral de kinderen een iets mooiere toekomst te bieden. 

 

Bij beide openingen is het een drukte van jewelste. Maar het is vooral genieten. Niet veel spelers van Napoli komen hier naar toe maar ik vind het prachtig om hier eigenlijk voor het eerst publiekelijk te zijn. Wat op mij het meeste indruk maakt is dat ik vlak nadat ik het veldje in Scampia heb geopend omhelst word door naar wat later blijkt een hoog geplaatst lid van de Gomorra. ´Maak je geen zorgen over alle bedreigingen. Wij zijn Napels , Jij bent Napels en samen zijn we 1. wat er ook gebeurd wij zullen altijd achter je staan.´ Het is voor mij een enorme opluchting. Of ik zonder beveiliging in een wijk als Scampia durf te komen? Ik denk het wel. ik heb dit soort veldjes niet voor niks aan laten leggen omdat ik hier ook meerdere dingen wil gaan organiseren.  Een dag later meld ik me weer op de club en is er in het trainingscomplex een ruimte ingedeeld waarin alle fanmail en steunbetuigingen richting mij zijn opgehangen. Toen mij werd gevraagd om met de familie naar het trainingscomplex te komen had ik al iets in de gaten dat er iets speciaals was maar toen ik alles zo opgehangen zag was dat toch behoorlijk overweldigend. Het geeft nog maar eens aan hoe de Napolitanen zich distantiëren van de normale Italianen. Met de trainer en de leiding van de club heb ik goede gesprekken. Ik wil hier absoluut niet weg omdat we samen nog zoveel te winnen hebben. Ik wil niet alleen de competitie en de beker. Ik wil de Champions League met Napoli winnen. De club heeft dezelfde plannen en schotelt mij een nieuw contract voor. De komende 5 jaar ga ik 650.000 Euro verdienen en ik krijg een afkoopsom van 180 Miljoen Euro. Die afkoopsom had van mij niet perse gehoeven maar het is ook wel weer een stukje waardering. 

 

De focus kan weer op wat ik het liefste doe en dat is voetballen. Ik heb 2 weken de tijd gekregen om weer fit genoeg te zijn voor de eerste wedstrijd in de competitie en die is uit tegen Empoli. De sfeer is vijandig en dan met name richting mij. Als mijn naam word omgeroepen klinkt er gefluit en boe geroep. Er zit gelukkig een atletiekbaan om het veld heen waardoor de supporters gelukkig best ver weg zitten en hoewel ik me er wel op had voorbereid komt het toch wel aan. Mijn ploeggenoten en ook de trainer peppen me nog een keertje op. 'Het is jaloezie. Iedereen wil jou zijn en in jou schoenen staan. zie het als een compliment.' Ik schiet werkelijk uit de startblokken. Of dat word gevoed door de "haat" weet ik niet maar Empoli heeft nog geen bal geraakt of ik heb mijn eerste van die seizoen al te pakken. 21 seconden zijn we dan bezig. Asprilla legt de bal terug op de strafschopstip en ik schiet de bal snoeihard tegen de touwen 0-1 en ik sla een paar keer op mijn borst. Een paar minuten later is deze wedstrijd al in de tas als Anguissa er 0-2 van maakt. In de 21e minuut is het opnieuw raak als ik de ruimte in word gestuurd en met een subtiel lobje de doelman kansloos laat. Ik sta op enige afstand van de fanatiekere supporters van Empoli maar mijn blik is vol op hun gericht. Ik krijg een paar middelvingers en Italiaanse scheldwoorden naar me toe gegooid maar dan verschijnt de glimlach op mijn gezicht. Alsof ik wil zeggen dat dit alles mij alleen maar sterker maakt. Op het veld word het dan wat grimmiger en ik moet een aantal tackles incasseren. In de rust blijf ik daarom maar achter in de kleedkamer en zie ik dat er nog word uitgelopen naar een 0-5 overwinning.

 

Een week later is het vanaf de tribunes in het stadion van Cremonese precies hetzelfde liedje. Dit gaat waarschijnlijk het hele seizoen zo door en dan zijn het nu nog de kleinere stadions. Dit kan trouwens nog leuk worden als over 2 jaar het EK in Italië word gehouden. Met enige humor zeg ik dan ook in de kleedkamer dat ik alvast kan wennen. Het loopt niet bij ons. Maar vlak voor rust is het Anguissa die de 0-1 maakt en dan ga je toch erg fijn de kleedkamer in. Vlak na rust is daar mijn moment. Ik krijg de bal ingespeeld met de rug naar het doel en een verdediger vol in mijn rug. Met mijn noppen neem ik de bal aan en die ligt stil. Een schijnbeweging naar links waarbij ik de bal laat liggen en dan weer terug. Nog geen halve meter ruimte maar met links krul ik de bal richting de verre kruising. Nog even wachten maar als ik zie dat de doelman niet meer bij de bal kan en de bal binnen valt kan ik mijn feestje weer vieren. Een klein kwartier later lever ik ook nog de assist bij de 0-3 van Esposito en zo word er weer eenvoudig gewonnen. 

 

De grote vraag vooraf was vooral hoe ik om zou gaan met alles wat er voor , tijdens en na de WK finale is gebeurd. Of ik misschien met een bepaalde angst zou spelen. Maar met 3 goals en een assist mag ik zelf toch wel zeggen dat het voetballend gezien geen invloed op mij heeft. Persoonlijk kan ik het me nog steeds wel aantrekken en vermijd ik drukke plekken in de privésfeer nog steeds. Dat heeft even tijd nodig maar dat komt vanzelf ook wel weer.

 

 

-----

 

@ElMarcos thanks. Ook dit vind ik niet altijd de makkelijkste om te doen maar wel leuk

@Marius Jong zijn ze zeker. Onbezonnen ook nog wat dat betreft zijn de gebeurtenissen misschien wel een goede leerschool voor wat er hopelijk nog allemaal in positieve zin te gebeuren staat voor het koppel

@Keeza thanks man

@Djurovski thanks

 

@Kyrill @19CH98 @MNie @Tim Windt @Blom @D.J. @Copywriter @John Terry 2.0 @Thomassje123 @Bogatyr @aron24 @Nom de Guerre

 

[19CH98]

Ondanks alles wat buiten de lijnen gebeurd lijkt er op het veld geen maat te staan op Milano!

[Djurovski]

Op zon leeftijd al zo koelbloedig. 

[ElMarcos]

Milano mist ondanks de korte voorbereiding de start van het seizoen niet zeg.

[Marius]

Milano staat er meteen weer, ondanks de zorgen naast het veld.

[Keeza]

Milano begint een grote jongen te worden in de voetbalwereld, ga zo door!

[mattihamstra]

 

Sinds het WK is veel anders maar is er 1 ding hetzelfde gebleven en dat is dat Milano laat zien dat hij kan scoren. Toch doet het me pijn om bij de uitwedstrijden op tv het boegeroep en gefluit richting hem te horen. Dat haat van de Italianen is blijkbaar zo groot dat ze niet door hebben wat ze voor hun ogen mee maken. Buiten het voetbal om is Milano niet de Milano die mensen binnen de witte lijnen zien. Niet zozeer bang voor zijn eigen veiligheid maar wel om die van mij en die van zijn moeder. Uit eten wil hij bijvoorbeeld niet. Niet omdat hij bang is om reacties te krijgen maar omdat wij die reacties ook krijgen. Laatst liep ik in een supermarkt en daar krijg ik van een Italiaanse toerist de meest verschrikkelijke dingen te horen. Hij hoopte echt dat Milano beide benen zou breken en hopelijk nog erger.

 

Wat dat betreft leek het ons juist fijn om even aan Italië te kunnen ontsnappen in de interland periode. Maar ook in de interlandperiode gaat het mis. In de Johan Cruijff Arena zijn het de Turkse supporters die hem bestoken met boegeroep en lasers. Maar in en tegen Duitsland word het mij allemaal even te veel. Voor het eerst maak ik mee dat er liedjes aan mij zijn gericht en dat zijn niet de fijnste teksten om te horen. Het houd ook langer aan en dus besluit ik met mijn familie het stadion al voor de rust te verlaten. Dat er word verloren is ook voor Milano bijzaak. Hij maakt nog de 3-2 en reageert gefrustreerd richting het publiek. Ze mogen over hem alles zeggen maar als ze mensen uit zijn omgeving er bij gaan halen raakt dat hem persoonlijk ook. 

 

Toch ben ik wel verschrikkelijk trots hoe hij als voetballer met alle haat om weet te gaan. Bij terugkomst in Italië is hij gelijk weer belangrijk voor Napoli met 2 treffers tegen Cagliari. Het is de eerste thuiswedstrijd dit seizoen en daar voel ik ook eindelijk weer de warmte van het voetbal en het in het stadion zijn. Hier word hij op handen gedragen en dat heeft hij verdiend. Hier kan ik ook eindelijk weer zorgeloos naar een wedstrijd kijken. Hier voelt het toch als thuiskomen. 

 

Ook in de Champions League is meneer weer gelijk trefzeker. Tegen Crystal Palace maakt Milano na 35 minuten spelen de 2-0 in een wedstrijd die uiteindelijk met 3-2 word gewonnen. 

 

In de thuiswedstrijd tegen Lazio is het weer Milano die het vanuit uitvak moet ontgelden maar de ultras van Napoli overstemming gelukkig het gezang. Het is uiteindelijk geen hele leuke wedstrijd maar een 1-0 overwinning maakt voor Milano veel goed. 

 

Uit bij Genoa lijkt er voor het eerst verandering te komen. Genoa heeft op alle social media kanalen laten weten dat supporters de ploeg moeten steunen. Haat richting tegenstanders gaat de club niet verder helpen. Kwetsen is zinloos , steunen is goud. Het doet ook wat met Milano. Na zijn hattrick krijgt hij namelijk een staande ovatie van de Genoa supporters en dat is dan ook het moment dat hij breekt. Het is eigenlijk hoe voetbal hoort te zijn in mijn ogen.

 

Hoe mooi het was bij Genoa hoe verschrikkelijk het weer is in de wedstrijd tegen AC Milan. Na slechts 10 minuten word Milano naar de kant gehaald. Niet vanwege een rode kaart of een iets te harde tackle. Nee, vanwege een voorwerp dat naar hem word gegooid. Er is werkelijk niks aan de hand nog. Tot Milano de bal pakt voor een corner en de bal die kant op rolt. Er word een zippo vanuit het publiek gegooid en die land precies onder zijn oog. Het beeld daarna zegt alles. Totaal verbouwereerd kijkt Milano om zich heen en de schiedsrechter doet net of zijn neus bloed. Sterker nog hij maant Milano om buiten het veld te blijven om zo de snee die onder zijn oog is ontstaan te laten behandelen. Het is het moment dat het totaal omslaat en Milano de scheidsrechter wel kan aanvliegen. Het is dat ploeggenoten hem nog tegenhouden. De club wil niet verder maar word min of meer gedwongen om verder te spelen. Milano is echter duidelijk hij speelt niet meer. En waar er een paar dagen eerder tranen waren uit dankbaarheid zijn er nu tranen van verdriet. Het is nu simpelweg even te veel. Dat het 1-1 word boeit helemaal niemand. 

 

Eindelijk komt er een statement van de FIGC en alle clubs in de Serie A en Serie B die zich achter Milano scharen. Maar het leed is dan al geleden. Een klein breukje in zijn jukbeen en daardoor moet Milano verplicht de wedstrijd missen tegen Liverpool. Vanuit Napoli maakt hij een soort promotie filmpje om geweld en haat in het voetbal tegen te gaan met die wond die hij heeft opgelopen in een soort van hoofdrol.  Voetballen laat hij constant zijn voeten spreken maar nu laat hij ook zijn stem horen tegen wat hem word aangedaan. 

 

Buiten alle slechte momenten is er voor ons samen ook nog een heel mooi moment. Het liefst schreeuwen we het allebei van de daken maar gezien alle gebeurtenissen zullen we later als alles een beetje overgewaaid lijkt te zijn samen met een statement komen. Milano is in ieder geval duidelijk. Wat er is gebeurd is diep triest maar dat kunnen we niet meer omdraaien. Als het even kan moeten we hier een streep onder zetten en kijken naar een hele mooie gezamenlijke toekomst.

 

 

 

-------------

 

@19CH98 zijn voeten spreken nog steeds maar dat is slechts bijzaak

@Djurovski soms kookt ook milano over

@ElMarcos milano is inderdaad uit de startblokken geschoten

@Mariusde zorgen naast het veld blijven nog even aanhouden

@Keeza Al was hij dat na die WK finale al natuurlijk. In Italië word hij ook gedwongen om heel snel heel volwassen te worden

 

@Kyrill @MNie @Tim Windt @Blom @D.J. @Copywriter @John Terry 2.0 @Thomassje123 @Bogatyr @aron24 @Nom de Guerre