MILANO

[Kyrill]

Mooi en goed stuk weer 

[Djurovski]

Kans op de dubbel en weer leuk door de ogen van de lady 

[ElMarcos]

Milano kan zomaar twee hele mooie prijzen gaan pakken met Napoli en ik denk dat hij daarmee al ongelofelijk blij mag zijn!

[mattihamstra]

 

'Mil, Hoe is het met de spanning?' De vraag die mijn vader me aan de telefoon stelt als ik met hem bel op de dag dat we kampioen kunnen worden. Gek genoeg heb ik maar heel weinig spanning voor deze wedstrijd. Het is misschien het belangrijkste moment in mijn leven. Voor het eerst kampioen kunnen worden in een echt grote competitie en eigenlijk ben ik vrij rustig. Ik heb te lang die druk gehad van het wat als het fout gaat of wat als we niet iets winnen. Die druk is weg. We hebben 4 wedstrijden om kampioen te worden en ik ben er vrij zeker van dat het gaat gebeuren nu. Het MAPEI Stadium is voor de helft gevuld met onze supporters en dat is een waanzinnig beeld. Nog nooit eerder heb ik dit meegemaakt dat bij een uitwedstrijd het lijkt alsof je thuis speelt. Ja ik heb het alleen eens op TV gezien toen Feyenoord uit naar Vitesse moest. Dit zijn die momenten waarvoor je voetballer bent geworden om dit soort dingen mee te maken. Na 45 minuten spelen twijfelt eigenlijk niemand er nog over. We staan met 0-2 voor en ik heb een assist op Kvara te pakken. Ik word gewisseld omdat ik natuurlijk terug kom van een lichte blessure en omdat het wel gespeeld lijkt. Maar de feeststemming in het stadion slaat al snel om als het na 2 minuten in de 2e helft 1-2 word en nog binnen het uur de bordjes weer in evenwicht staan. Ik zie het vanaf de bank van kwaad tot erger gaan en een zeker lijkende overwinning en het daarbij behorende kampioenschap verdwijnt als sneeuw voor de zon. In de 67e minuut maakt Sassuolo de 3-2. Het slot gaat er bij hun op en het vertrouwen in een goede afloop in deze wedstrijd is bij ons ver te zoeken. Is het dan toch de druk of de spanning van het echt kampioen kunnen worden? Er word verloren en dat is wel even een tik die aankomt. Toch ben ik de eerste die weet wat er moet gebeuren. Naar de supporters. Die mensen hebben grof geld neergelegd voor kaartjes en we moeten hun teleurstelling omzetten in een bepaalde trots. Ik zie de woede bij een deel van de ultras ook wel maar ik besluit dicht bij ze te komen en om de megafoon te vragen. Met mijn teamgenoten inmiddels achter me laten we eerst het gescheld over ons heen komen. Je kan er van vinden wat je wilt maar ik vind dat dit er ook bij hoort. Dan steek ik mijn hand in de lucht en vraag ik om hun aandacht. 'Helaas is het niet geworden waar we op hadden gehoopt maar volgende week hebben we jullie in ons eigen huis keihard nodig. Laten we dit samen doen. Volgende week , Ons stadion , Onze stad, Ons moment. Forza Napoli Siempre!

 

In de aanloop naar de thuiswedstrijd tegen Atalanta hebben we het op de club eigenlijk niet over het kampioenschap. Geen extra spanning of stress maar rustig toeleven naar die wedstrijd. Je merkt pas echt wat er staat te gebeuren als we dichtbij het stadion komen. Alles is blauw tot zover ik kan zien. Pas als we de bus uit kunnen is er weer een gevoel van rust. Atalanta is duidelijk ook onder de indruk van de sfeer in het stadion. Na 13 minuten maakt Nianzou er 1-0 van en volgt er een orkaan van geluid die ik zelden heb gehoord. Maar 7 minuten later minuten wij verder met 10 man. Esposito krijgt rood en dan merk je toch weer dat de mensen op de tribune denken van het zal toch niet weer mis gaan? In de rust vraagt de trainer aan mij hoe ik er voor sta en ik zeg hem dat als er aan mij word gevraagd om door een muur heen te gaan ik dat doe. Die bekerfinale over een paar dagen kan me echt gestolen worden als we vandaag maar kampioen worden.  Ik word min of meer op een eiland gezet en moet de bal zo veel mogelijk bij me zien te houden zodat ploeggenoten kunnen aansluiten. Binnen 5 minuten heeft dat effect. Ik krijg meerdere tikken te verwerken maar ik weet de bal onder controle te houden. Stuur vervolgens Kvara weg die op zijn beurt Anguissa een niet te missen kans geeft 2-0. Nog geen 2 minuten later ga ik eigenlijk achter een verloren bal aan maar speelt de verdediger deze te kort terug naar de doelman. Ik kan onderscheppen maar kom niet lekker uit om zelf te schieten. Kvara is mee en ik bedien hem voor de 3-0. Nu kan het toch echt niet meer mis? Ondanks dat Atalanta 20 minuten voor tijd nog iets terug doet barst het volksfeest al los voordat de wedstrijd is afgelopen. Anguissa maakt er 5 minuten voor het einde namelijk 4-1 van. Het is bijna onwerkelijk wat ik om mij heen zie. Huilende mensen , Biddende mensen maar vooral heel veel blijdschap. Toch is er ook een moment dat ik bang ben voor mij eigen supporters. Als de scheidsrechter voor het einde van de wedstrijd fluit weet ik dan ook niet hoe snel ik naar binnen moet voor mijn eigen veiligheid. Het duurt een goed uur voor de festiviteiten in het stadion door kunnen gaan en de supporters weer netjes terug de tribune op zijn. Ondertussen heb ik al met Angelia en haar ouders gesproken  en heb ik mijn moeder al aan de lijn gehaald. Maar het mooiste moment is toch als ik met mijn vader facetime. Het is nog steeds beter voor hem dat hij niet in Napels komt en dat maakt het voor hem moeilijk. De tranen rollen over zijn wangen van geluk en trots. Dat is ook het moment dat het mij allemaal even te veel word.

 

Echt in de stad vieren is er voor ons niet bij want de ochtend na het binnenhalen van het kampioenschap vliegen we al naar Rome waar de bekerfinale word gespeeld. Het is jammer dat ik toch weer moet horen dat het mooi is dat Napoli kampioen word maar dat mijn naam niet word verbonden aan de kampioenswedstrijd. Ik kan er om lachen. Ik heb een prijs te pakken en het is hopelijk de eerste van velen met deze club. Hoewel we net kampioen zijn geworden is een bekerfinale toch echt wel iets speciaals. Aan beide kanten van het stadion de fanatieke aanhang met geweldige sfeeracties. Duidelijk is dat AC Milan ook weer terug wilt naar de glorietijd en dit zo een mooie stap zijn. Bij hun is er natuurlijk de hoop dat onze focus weg is na het binnen slepen van de Serie A. Het is een wedstrijd die 25 minuten lang op slot zit maar als ik dan een bal op de paal schiet begint het spektakel. 4 minuten later is het wel raak. Di Lorenzo met een vroege en scherpe voorzet tussen de laatste linie en de doelman in en al duikend krijg ik mijn hoofd tegen de bal en is het hangen geblazen 1-0 en aan de andere kant van het stadion barst het feest los. Ik zoek in alle feestvreugde naar Angelia op de tribune en maak een hartje richting haar. 5 minuten later maakt Zielinski er 2-0 van en nog voor rust mag ik vanaf de stip voor de 3-0 zorgen. Laten ze mijn naam dan maar wel aan deze finale koppelen. Er word eigenlijk niks gezegd in de kleedkamer. We moeten zelf eigenlijk ook een beetje bijkomen van hoe het tot nu toe gaat. 2 minuten na de onderbreking voltooi ik mijn hattrick. Zielinski steek de bal op het juiste moment door de laatste linie en ik schuif uiterst rustig de bal onder de doelman door voor de 4-0. Na ongeveer een uur spelen word ik vervangen en klapt het blauwe gedeelte van het stadion hun handen stuk. vanaf de bank zie ik zelf nog dat het vlak voor tijd 5-0 word. 4 dagen en 2 prijzen rijker. Wat is het leven toch heerlijk op dit moment. 

 

Hoewel we nog 2 aardige potjes spelen tegen Inter thuis en Lazio uit merk je toch in die wedstrijden wel dat het de supporters allemaal niet zoveel meer uitmaakt wat er gebeurd. Beide wedstrijden worden nog wel gewonnen en ik kom nog een keer tot scoren maar het fanatisme bij de supporters is er wel vanaf.  Het is al met al een heerlijk debuut seizoen voor Napoli. Alles waar ik van droomde is uitgekomen. Ik kwam hier om de supporters en de stad de titel te geven en dat is gelukt. Het grootste compliment is dat ik nu de bijnaam Miladona heb gekregen. Mensen weten wie mijn idool is en dat ik een vernoeming naar hem als bijnaam krijg is de grootste eer die ze me hier kunnen geven. Dat is voor mij veel mooier dan de titel Serie A talent van het jaar. Maar het seizoen zit er nog niet op. Het WK word het volgende hoogtepunt. Toen ik ooit tekende voor Adidas had ik dit WK al doel gesteld en nu ga ik daar ook bij zijn. Ik heb Adidas gevraagd om een bepaalde kleurencombinatie schoenen want ik vind dat je bij een toernooi als deze iets speciaals moet doen.

 

 

 

------

 

@Marius de dubbel is dan ook daar

@19CH98 op clubniveau is het een meer dan geweldig eerste seizoen in napels

@Kyrill thanks weer

@Djurovskide dubbel is daar de lady komt nog vaker terug

@ElMarcos een europese prijs was natuurlijk wat te mooi geweest nu genieten van de prijzen en zichzelf tonen op het WK zou mooi zijn

 

@Tim Windt @Blom @Keeza @MNie @D.J. @Copywriter @John Terry 2.0 @Thomassje123 @Bogatyr @aron24 @Nom de Guerre

[MNie]

Lekker even de dubbel pakken zeg!

[Tim Windt]

De dubbel is binnen!!

[Marius]

Twee prijzen in amper vier dagen tijd ... je kan slechtere periodes hebben  En dan nog eens een hattrick in de bekerfinale! Op naar het WK nu, waar Milano helemaal kan laten zien wat voor een speler hij is.

[ElMarcos]

Twee prachtige prijzen erbij en dan nu even genieten. Daarna de focus wel weer maximaal op het WK

[Kyrill]

Spoiler

 

Gefeliciteerd met de dubbel

[19CH98]

Hopelijk kan Milano deze goede vorm meenemen naar het nationale team.

[Keeza]

Lekker man, gefeliciteerd! Heerlijke hattrick ook in de finale!

[mattihamstra]

 

Het zijn niet de minste weken voor mij persoonlijk. Kampioen geworden, De beker gewonnen en een hattrick gemaakt en ik ga naar het WK. Het zijn dromen die werkelijkheid zijn geworden of heel snel gaan worden. Ik merk dat mijn status bij het Nederlands Elftal inmiddels een klein beetje anders is. Ik kom als kampioen binnen en heb ook daadwerkelijk gewonnen. Toch is dat niet voldoende voor een basisplaats voor de eerste oefenwedstrijd in Roemenië. In de eerste helft loopt het echt voor geen meter en worden we geholpen door een eigen doelpunt. In de rust mag ik me gaan klaar maken voor een invalbeurt en wil de bondscoach iets gaan proberen. Ik word de diepste spits en Memphis moet in een soort vrije rol om mij heen gaan spelen. Het is duidelijk wennen voor ons. Onze relatie is natuurlijk ook niet super maar we missen gewoon een bepaalde connectie met elkaar waardoor het er soms toch ook wat knullig uit ziet. Toch word er in de slotfase afstand genomen en weet ik bij de 0-3 van Memphis zelfs nog een assist te geven. 

 

De echte uitzwaaiwedstrijd is die tegen Argentinië en voor die wedstrijd krijg ik mijn schoenen voor het WK geleverd. Dit heb ik eigenlijk al in mijn hoofd zitten sinds ik bij Adidas heb getekend. een nieuwe soort speedportal in het oranje waarbij de strepen in het rood wit en blauw van de Nederlandse vlag zijn. Het blijkt een schoen die ook bij teamgenoten die op Adidas spelen in de smaak vallen. Maar nieuwe schoenen of niet ik begin weer op de bank. Er word een prima 1e helft gespeeld en we gaan met een 2-0 voorsprong rusten. In de 2e helft word opnieuw gekozen voor het systeem waarin ik de diepste spits ben. Het lijk tegen Argentinië totaal niet te werken en een kwartier voor tijd maken de Argentijnen de verdiende 2-2. 10 minuten voor tijd denk ik de winnende te maken. De combinatie Memphis - Milano is toch trefzeker als Memphis mij op het randje van buitenspel oog in oog met de doelman zet en ik de bal simpel in de hoek prik voor de 3-2. Slechts een paar minuten later is het alweer 3-3 en moeten we het doen met een gelijkspel. Een wedstrijd met 2 gezichten. Aan de ene kant hebben we laten zien dat we tegen de regerend wereldkampioen goed weerstand kunnen bieden maar dat slordigheidjes aan onze kant nog steeds dodelijk zijn. Tijd om bij te schaven is het niet. Het WK staat op het punt van beginnen

 

Daags na de wedstrijd tegen Argentinië gaat het dan echt beginnen. De vlucht naar Amerika word gemaakt. De aandacht daar is gigantisch omdat we namelijk onze eerste wedstrijd tegen 1 van de gastlanden spelen. Amerika is de tegenstander en elke stap , nee wat zeg ik , elke beweging die ik maak word gevolgd. De totale gekte die hier heerst heb ik ook in Italië nog niet eerder gezien. Ik word gevraagd voor een interview met een Amerikaanse sportzender en zo gebeurd het dus dat ik geïnterviewd word door Alex Morgan. Toch wel iemand die gezien mag worden als superster in Amerika. Waar ik vooral verbaasd over ben is dat ze best veel over mij weet. Volgens haar ben ik the one to watch en ik antwoord natuurlijk dat ik hoop dat ze gelijk heeft.  Daags voor de wedstrijd krijg ik te horen dat ik in de basis start en dat er op dit toernooi word gekozen voor een echte spits met een blikvanger daar omheen. Lang heb ik voor deze plek moeten vechten en nu bij de start van het grootste toernooi dat er is sta ik daar waar ik wil staan. Er word groots uitgepakt voor deze wedstrijd in het MetLife Stadium. Vooraf is het vooral genieten maar zodra we de kleedkamer in gaan en ons om gaan kleden voor de warming up  is de focus daar. Natuurlijk is het oranje legioen zwaar in de minderheid. Ik denk dat er ongeveer een groep van 8000 Nederlanders aanwezig is en dat natuurlijk niks tegenover de 77.000 Amerikanen. Maar de meerderheid is na 3 minuten spelen al stil. Frenkie schiet ons met een droge knal op 0-1. Als Virgil er na 25 minuten spelen ook nog 0-2 van maakt door een goed genomen hoekschop van Memphis binnen te koppen lijkt het verzet zelfs al gebroken. Maar dan moet het mooiste moment eigenlijk nog komen. Vlak voor rust laat ik me terug zakken in het middenveld en Memphis komt er overheen. De loopacties worden gezien en de lange bal over de verdediging is goed. Toch is de doelman er eerder bij dan Memphis maar zie ik de bal in de lucht op mij af komen. Ik besluit niet na te denken en met dat ik de bal naar beneden zie komen neem ik die vol op de pantoffel. Op het moment dat ik de bal raak heb ik al het gevoel dat het wel eens een voltreffer kan zijn. Ik volg de bal en zie de goal steeds dichterbij komen. En dan.... ploft dat bal tegen het netje aan en weet ik even niet wat te doen. Ik word bedolven door teamgenoten en er volgt nog een innige knuffel met Memphis. De ergste kou is wel uit de lucht en we zijn hier samen met een doel. In de kleedkamer kan ik even bij komen van wat er net is gebeurd. Het besef is er eigenlijk nog niet. We nemen in de 2e helft gas terug. Het is een heerlijke avond maar dan gaat het 20 minuten voor tijd mis. Ik krijg een bal ingespeeld met een verdediger in mijn rug. Ik wil weg draaien maar krijg een schaar te verwerken waarbij mij enkel niet los komt. Ik kan niet meer op mijn linker voet steunen en word direct gewisseld.  De 0-4 zie ik dus vanaf de behandeltafel waar bij enkel gekoeld word. Nadat de ergste schrik weg is lijkt de schade mee te vallen maar of ik de wedstrijd tegen Peru ga halen is nog maar de vraag. 

 

Een dag later is het al bekend dat Peru veel te vroeg komt en dat het misschien ook wel een race tegen de klok word om er weer bij te zijn in de 2e ronde. Peru krijgt een behoorlijk pak slaag waarbij er aan onze kant maar 1 echte uitblinker is. Teun Koopmeiners weet er maar liefst 4 te maken in een wedstrijd die met 5-0 word gewonnen. 

 

Geen problemen gehad in de groepsfase en met goed voetbal door naar de volgende ronde. Daarin wacht een tegenstander die we inmiddels wel kennen en waar op het WK al vaker memorabele wedstrijden tegen zijn gespeeld. Er wacht ons namelijk een wedstrijd tegen Argentinië.

 

----------------------------------------------------

 

@MNieniet slecht in zijn eerste seizoen bij Napoli

@Tim Windt een mooie afsluiting van een goed 1e seizoen in dienst van Napoli. Dit smaakt naar meer

@Marius met een juweeltje heeft hij al iets van zijn kunnen laten zien maar een blessure lijkt even roet in het eten te gooien

@ElMarcosOf het WK winnen haalbaar is moet blijken. Ik denk het niet maar het is een mooie gelegenheid om zichzelf te tonen

@Kyrill thanks

@19CH98 De vorm lijkt er te zijn met een assist en 2 goals in 3 wedstrijden. nu kijken of de vorm doorgezet kan worden als milano blessurevrij is

@Keeza Milano kan dus wel beslissend zijn

 

@Djurovski @Blom @D.J. @Copywriter @John Terry 2.0 @Thomassje123 @Bogatyr @aron24 @Nom de Guerre

[Kyrill]

Mooie post en update weer!!

[Marius]

Milano is er in geslaagd om zich zowel in de voorbereiding als de openingswedstrijd te laten zien maar de blessure zou zijn ganse WK wel eens kunnen verstoren. Ook met de volgende tegenstander is er absoluut geen geluk gemoeid.

[ElMarcos]

Milano begon net zijn draai te vinden in Oranje, dan is deze blessure niet ideaal. 

[Djurovski]

Gefeliciteerd met de dubbel. Met oranje goed gestart al valt de blessure hopelijk mee

[19CH98]

Op het moment dat Milano het eindelijk voor elkaar heeft bij Nederland raakt hij geblesseerd. Hopelijk heeft hij niet te veel hinder hiervan.

[Keeza]

Goed koelen  

[mattihamstra]

 

Een race tegen de klok dat is het. Ik wil maar wat graag weer fit genoeg zijn om de wedstrijd tegen Argentinië te halen. Het zal mij niet gebeuren dat we straks zijn uitgeschakeld en ik maar in 1 wedstrijd heb kunnen spelen. Toch speelt zo'n blessure wel een hele grote rol in mijn voorbereiding naar die wedstrijd. Ga ik het wel halen? En wat als ik het niet ga halen? is dan al het werk voor niks? Het werkt bij mij ook niet mee dat ik juist ga piekeren vlak voor het slapen. Dat is eigenlijk het enige moment dat ik echt alleen ben en de tijd krijg om na te denken. Ik werk elke dag keihard om het te halen en staar me misschien soms wel blind op dat ene doel. Het moment dat ik het even moeilijk heb is als we een vrije dag hebben en die even met familie door mogen brengen. Angelia en mijn ouders die hier gelukkig allebei bij kunnen zijn praten op me in. 'Misschien is dit niet jou moment en moet je nog even geduld hebben. Vroeg of laat gaat jou moment komen. Kijk waar je nu al bent. 4 jaar geleden was je nog amateur en moest het hele avontuur nog beginnen.' Het zijn eigenlijk woorden die je op het moment zelf helemaal niet wilt horen maar achteraf is dat natuurlijk wel waar. Ik kan en mag eigenlijk al hartstikke trots zijn op waar ik nu sta en wat ik al bereikt heb.

 

Maar er is goed nieuws. Ik word fit genoeg verklaard voor in ieder geval 20 minuten. Mocht het dus nodig zijn kan ik het team in ieder geval helpen. Voor de wedstrijd word er vooral gehamerd op het feit dat we een zeker lijkende overwinning in de uitzwaai wedstrijd richting dit WK nog weggaven. Dat mag mag ons als we dit keer weer op voorsprong komen niet nog eens gebeuren. Beide ploegen hebben iets meer dan 2 weken geleden ook al tegen elkaar gespeeld en kennen dus weinig geheimen voor elkaar. Wij starten echter fenomenaal aan de wedstrijd en staan na iets meer dan een kwartier spelen met 2-0 voor door treffers van Gakpo en Virgil. Er lijkt dus niks aan de hand maar dan pakt Taylor 8 minuten voor rust een oliedomme rode kaart en weet ik op dat moment al dat ik niet aan spelen toe ga komen. De rust word gehaald met de 2-0 voorsprong en dan is het tijd om de organisatie dicht te zetten. Het is vooral tegenhouden wat we doen in de 2e helft maar 10 minuten voor tijd word ik toch nog gebracht. De opdracht is duidelijk. Achter elke lange bal aan gaan om het de verdedigers zo moeilijk mogelijk te maken om die bal er weer in te pompen. In de blessuretijd kan ik gelukkig ook nog een keer door na een blinde bal naar voren. Ik ga om de doelman heen en het volgende moment lig ik op de grond. Het is voor mij balen maar ik ben al lang blij dat we de kans krijgen op de 3-0 om echt helemaal zeker te zijn van de volgende ronde. Koopmeiners benut de strafschop en zo word er uiteindelijk met 3-0 gewonnen. We hebben een favoriet voor de titel verslagen maar de volgende wacht al in de volgende ronde. Frankrijk is onze volgende horde. 

 

Onder het mom van "Never change a winning team" moet ik ook tegen Frankrijk genoegen nemen met een plekje op de bank. Wat als ik die blessure niet had gehad is dan gelijk een vraag die door mijn hoofd schiet. Al snap ik de keuze van de bondscoach natuurlijk wel. Vanaf de bank zie ik een erg open eerste half uur met kansen over en weer. De Ligt kopt ons uit een hoekschop op voorsprong maar erg lang kunnen we daar niet van genieten. 4 minuten later is het namelijk alweer gelijk. De eerste helft is sowieso wel leuk om naar te kijken heb ik het idee. Na de rust is dat eigenlijk helemaal anders en slaat de angst van een eventuele uitschakeling bij beide ploegen toe. Een kwartier voor tijd kom ik binnen de lijnen. Maar laat ik niet heel veel zien. Het word verlengen maar ook daarin hebben beide ploegen de angst in de benen zitten. Na 100 minuten spelen ontvang ik de bal iets rechts van het veld rond de middenlijn. Ik krijg de bal met mijn borst onder controle en weet iets los te komen van mijn directe tegenstander. Er volgt over de rechterkant een sprintduel waarin ik de winnaar ben en dat met bal. Aan de andere kant is Bergwijn mee gekomen en ik probeer hem eigenlijk op goed geluk te bereiken. De bal is de scherp voor de doelman maar perfect voor Bergwijn die de 2-1 tegen de touwen schiet. De ontlading is gigantisch en ik vier deze goal alsof ik hem zelf heb gemaakt. Na die 2-1 is het niet heel raar dat ik op een eiland kom te staan en dat het tegenhouden en hopelijk counteren word. Alles voor het resultaat en als dan dan uiteindelijk ook over de streep word getrokken voelt dat heerlijk. Na deze overwinning worden wij ineens gezien als de grote favoriet.

 

Na 2 loodzware tegenstander spelen we in de kwartfinale tegen Oekraïne. Iedereen verwacht natuurlijk een overwinning voor ons maar dat blijkt even heel anders te gaan. Nu zijn wij de ploeg die het spel moeten maken en daar blijken wij in ieder geval in deze wedstrijd nogal moeite mee te hebben. Na ene half uur spelen mag ik al gaan warmlopen en word ik gelijk na de rust gebracht. Hierdoor komt Memphis weer om mij heen te spelen en vandaag lijkt daar de sleutel voor ons te liggen. Memphis is gelijk al 2 keer gevaarlijk maar heeft het vizier nog niet op scherp. Toch komen we in de 54e minuut op voorsprong. Timber is er over rechts vandoor en weet bij de 2e paal Gakpo te bereiken die geweldig tegendraads binnen kopt. Toch staat het binnen het uur weer gelijk en kunnen we weer opnieuw beginnen. Opnieuw slaat de angst voor een uitschakeling toe en dan met name bij ons. Oekraïne is niet gekomen om te voetballen en wij zijn bang om fouten te maken. Een logisch gevolg is dus opnieuw een verlenging. Daarin komen we vlak voor het einde van de 1e helft zelfs op een 1-2 achterstand. Een standaard situatie is ons fataal en daar is juist nog zo op gehamerd. In de 2e helft van de verlenging zit er weinig lijn in ons spel en de tijd begint ook behoorlijk te dringen. Nog 8 minuten , Nog 7 , Nog 6, Elke minuut zie ik op een gegeven moment voorbij komen op een scherm in het stadion. Maar met nog 4 minuten te gaan is daar toch het moment. Frimpong met een voorzet die nog lichtjes word aangeraakt. De bal veranderd dus iets van richting en met alles wat ik in me heb probeer ik de bal te raken tussen 2 verdedigers in. Mijn timing is goed en ik weet de bal ook te raken. Tegendraads kop ik de bal richting het doel maar ik kom voor mijn gevoel te veel onder de bal. Ik volg de bal en zie de bal onder de lat toch binnen vallen 2-2. Er is nog tijd en we pakken de bal dan ook snel uit het doel. En terwijl de lijstjes ongetwijfeld al klaar liggen voor de strafschoppen is daar een heerlijke steekbal van Bergwijn. Het meest voor de hand liggende is de doelman omspelen maar ik veeg de bal met mijn punt langs de doelman. Het is nog even spannend maar de bal heeft net voldoende snelheid. Een verdediger probeert het nog komt te laat. Ik maak de 3-2 in de 120e minuut. Ik trek mijn shirt uit en wil het weten. Dit zijn de momenten waarvan je als klein jongetje droomt. Ik word bedolven onder ploeggenoten en moet mijn tranen nog even bedwingen. Dit zijn momenten waar ik verander in een hele emotionele jongen. Was dit dan die moeilijke wedstrijd die achteraf word gezien als een soort van kantelpunt?

 

Met Kroatië in de halve finale treffen we toch de dark horse van de afgelopen toernooien. En ook nu makken we het onszelf niet makkelijk. Het word opnieuw een verlenging en daarin moeten we ook nog eens met 10 man verder als Virgil zijn 2e gele kaart krijgt en dus met rood mag vertrekken. Ik krijg in de verlenging de rol toegewezen van de moe gestreden Memphis en Danjuma vervangt hem. Het is een wissel die uiteindelijk een gouden greep blijkt te zijn. In de eerste helft van de verlenging is het een spaarzame lange bal die goed valt voor Danjuma. Er ligt behoorlijk wat ruimte dus ik besluit de oversteek naar het vijandelijke doel te maken. Danjuma heeft mij gezien en legt de bal perfect neer. Ik kan droog binnen schuiven en zet ons op 1-0. Kroatië is niet bij machte om het ons nog moeilijk te maken lijkt het. Daardoor kan ik 4 minuten voor het einde ook de 2-0 nog maken als ik toevallig op de goede plek sta na een schot van Geertruida. Ik verander de bal dusdanig van richting dat de doelman kansloos is en ik lijk ons hiermee naar de finale van het WK te schieten met de 2-0. De Ligt maakt er zelfs nog 3-0 van en dus is de finalen een feit.

 

Een dag later word die droom van een WK finale toch heel even een nachtmerrie. Italië weet hun halve finale van Amerika te winnen en zo word het persoonlijk natuurlijk de moeilijkste wedstrijd die ik ooit zal spelen. Met de Nederlandse en Italiaanse nationaliteit had ik dus zomaar ook aan de andere kant kunnen staan. Voor mijn vader is het geen probleem die hoopt natuurlijk dat ik die finale win. Mijn moeder denkt er net zo over. Maar in Italië lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Ooit speelde Maradona met zijn Argentinië een wedstrijd tegen Italië op het WK en dat was eigenlijk zijn begin van het einde. De dagen in aanloop naar die finale ontvang ik ook meerdere doodsbedreigingen. Er hangen spandoeken bij het stadion van Napoli dat ze weten waar ik woon. En dat als ik beslissend ben ik maar beter snel kan vertrekken uit Italië. Gelukkig is er ook steun. Steun van de harde kern van Napoli die met een post op social media waarin ze de omgekeerde Italiaanse vlag gebruiken. 'Kampioen in Italie. Maar nooit kampioen van Italië. Het is altijd al Italië tegen Napoli geweest en dat zal het zondag opnieuw zijn. Milano, Wat er ook gebeurd voor ons blijf je het grootste geschenk sinds Diego.' 

 

----------

 

@Kyrill thanks weer

@Marius Het Wk is langzamerhand toch een droom geworden waarin met vallen en opstaan milano toch beslissend is

@ElMarcos Is blessure komt nooit gelegen en zeker niet op een WK toch lijkt milano op het juiste moment zijn draai weer gevonden te hebben

@Djurovski Oranje en milano mogen nog steeds dromen

@19CH98 Een heel zuur moment natuurlijk die blessure maar milano is er weer gelukkig

@Keeza Uiteindelijk goed genoeg gekoeld

 

@MNie @Tim Windt @Blom @D.J. @Copywriter @John Terry 2.0 @Thomassje123 @Bogatyr @aron24 @Nom de Guerre

 

Voor de finale zit ik er aan te denken om eventueel weer met een tijdlijn te gaan werken. Niet alleen door de ogen van Milano zelf maar vanuit nog zeker 1 en misschien wel 2 invalshoeken 

[Kyrill]

Mooie post en update en gaat lekker zeg met Milano en Oranje!

[Djurovski]

Dit gaat een finale worden zeg. Kijk al reikhalzend uit naar die update

[Marius]

Wat een ommekeer voor Milano. Terug in de ploeg, en zelfs in een beslissende rol. De finale belooft een zeer emotionele te worden.

[19CH98]

Milano is op het juiste moment belangrijk voor Oranje, hopelijk lukt dat hem ook in de finale.

[MNie]

Het heeft even geduurd maar Milano gaat de grote man zijn!

[ElMarcos]

Een hele mooie update en met de WK finale voor de deur kijk ik al uit naar de volgende!