MILANO

[mattihamstra]

 

'Pa is Napels een mooie stad?' De vraag die ik aan mijn vader stel komt eigenlijk uit de lucht vallen. Mijn vader beantwoord mijn vraag verbaas met waarom jongen? Ik wil graag weten hoe mijn vader zijn laatste bezoek aan zijn ouders heeft beleefd en hoe alles in die tijd is gegaan. Ooit koop ik daar een huis met uitzicht op het stadion en ik wil weten waar ik dat het beste kan doen. 'Dat is iets voor later jongen'. Mijn vader wil duidelijk dat onderwerp vermijden. Hij wil het hebben over mijn nieuwe selectie voor het Nederlands Elftal. Verassend is het niet. Na mijn hattrick in de vorige interland periode en mijn goede spel bij Bologna kon die oproep natuurlijk niet uitblijven. Maar eerst nog even de thuiswedstrijd tegen Salernitana.

 

Het word een wedstrijd die we heel snel moeten vergeten. Een bloedeloos gelijkspel en een fluitconcert als we de kleedkamers opzoeken. Ik snap de supporters wel. Dit soort wedstrijden moeten gewonnen worden zeker met het loodzware programma dat wij hebben op komst. 0-0 is dan niet bepaald een uitslag waar we tevreden mee kunnen zijn. 

 

In Zeist zijn de verwachtingen ook weer hooggespannen rondom mijn persoon. Die hattrick zorgt voor verwachtingen maar met een wedstrijd tegen Frankrijk uit probeert meneer Bosz die verwachtingen te temperen. Sterker nog hij laat mij al vrij snel weten dat ik tegen Frankrijk gewoon op de bank begin. Niet helemaal wat ik had verwacht maar ik snap heel goed dat 1 zwaluw nog geen zomer maakt. Vanaf de bank zie ik in het Stade De France een Frankrijk dat op alle fronten beter is. Dat het een kwartier voor tijd slechts 2-0 staat voor de Fransen is een klein wonder. Omdat er nog de hoop is op een resultaat word ik een kwartier voor tijd gebracht. Verder dan een kopbal op de paal kom ik niet maar het zijn voor mij nuttige minuten geweest tegen een paar zeer sterke verdedigers.

 

Een paar dagen later had ik stiekem de hoop op een basisplaats tegen Tsjechië maar in deze wedstrijd maak ik helemaal geen minuten. Als er met 5-0 word gewonnen hoor je ook niemand er over maar het vreet toch aan mij. Ik pak diezelfde avond nog en vliegtuig terug naar Italië en bel mijn vader op dat het me toch niet lekker zit dat ik niet een paar minuten heb gekregen. 'Laat het zien in de komende 4 maanden dan komt dat vanzelf wel jongen.'

 

Terug op de club kan het vizier op de uitwedstrijd tegen AS Roma. Mourinho is daar de trainer en die heeft zijn woordje in de pers al weer klaar. 'Milano leuke speler maar nutteloos tegen topclubs. Kijk de statistieken er maar op na. Tegen topclubs geeft hij niet thuis dus ik verwacht weinig problemen met hem in de aankomende wedstrijd.' Ik krijg het fragment te zien er kan er alleen maar om lachen. Op dit moment staan we met Bologna boven AS Roma dus lijkt het mij beter dat hij naar zijn eigen ploeg kijkt. Als ik al motivatie nodig had dan heb ik die nu genoeg gekregen. In het Stadio Olimpico hangt een geweldige sfeer. Maar die sfeer slaat na 4 minuten al om als Aebischer de 0-1 binnen pegelt. 4 minuten later laat ik het ongelijk van meneer Mourinho zien. Orsolini met de steekbal en ik neem de bal zo mee dat ik snel kan uithalen. Laag en diagonaal laat ik de doelman kansloos en daalt er een striemend fluitconcert op de thuisploeg neer. Vanaf dat moment is het eigenlijk al reageren op wat de tegenstander doet. Af en toe komen we er geweldig uit en in de 41e minuut ben ik het eindstation. We houden de bal lang in de ploeg maar dan is daar ineens een tempoversnelling. Een heerlijk driehoekje zorgt er voor dat ik geheel vrij binnen kan schuiven en de 0-3 kan maken. Abraham doet voor rust nog wel iets terug maar voor dat we naar binnen kunnen voor de rust heb ik mijn hattrick te pakken. Een schot van Barrow word losgelaten en als een echte spits ben ik als eerste bij de bal om simpel binnen te tikken. 'Sit down, SIT DOWN en shut your mouth.' Ik vier het bij onze bank maar daarvoor moet ik eerst langs de bank van AS Roma. Ik kijk Mourinho aan en kon het niet laten om toch te reageren. Wat een ongekende luxe. 1-4 op bezoek bij AS Roma en we zijn pas halverwege. In de 2e helft word ik na een uur vervangen als ik een aanslag op mijn enkels te verwerken krijg. Er word gekozen voor wat rust en op deze manier word ik ook in bescherming genomen. Uiteindelijk word er met 2-6 gewonnen. Na afloop moet ik voor de camera verschijnen. 'Meneer Mourinho heeft het ooit in een persconferentie gehad over respect. Dat mensen niet zo over hem moesten praten want meneer had meer Premier League titels gewonnen dan alle andere managers bij elkaar. Maar goed ik scoor nooit tegen topclubs.'

 

 

 

 

---------

@MNie Nieuwe maand nieuwe hattrick

@19CH98 Milano blijft als een raket gaan

@Marius de "breuk" met jade lijkt hem niet veel te doen voorlopig

@ElMarcos Er komt straks weer een transferperiode aan en misschien zit er wel een hele snelle overgang in voor milano. Al zou bologna er alles aan doen om hem binnen boord te houden

 

@Djurovski @Keeza @Copywriter @Kyrill @John Terry 2.0 @Thomassje123 @Bogatyr @Tim Windt @aron24 @Nom de Guerre

 

 

[ElMarcos]

Na een teleurstellende interlandperiode drie goals maken tegen Roma helpt toch om je op de kaart te zetten denk ik zo. Hou die vorm vast en Bosz kan niet meer om Milano heen.

[Marius]

Ietwat vreemd dat Milano zo weinig minuten kreeg bij Oranje. Zijn "revanche" had hij in ieder geval snel beet, en na die woorden van Mourinho smaakt ze ongetwijfeld extra zoet.

[19CH98]

Ik heb zo'n vermoeden dat er heel weinig spelers zijn die minder minuten nodig hebben om een goal te maken dan Milano!

[MNie]

Roma geeft Milano vertrouwen

[Djurovski]

Sinds wanneer is Roma een topclub? Persoonlijk is Milano lekker bezig. En spoedig herstel gewenst 

[Keeza]

Lekker bezig Milano. Zou het wel wat vinden om Milano gecoacht te zien worden door Mournho haha

[mattihamstra]

 

'Milano Di classe mondiale' De grootste krant van Italië pakt uit na de wedstrijd tegen AS Roma. Voor mij is het iets wat ik makkelijk van mij af kan laten glijden. Ja Mourinho heeft een sneertje uitgedeeld en ik heb een kleine steek onderwater teruggegeven. Dat La Gazzetta Dello Sport daar in mee gaat is niet aan mij. Ik heb wel wat anders aan mijn hoofd ook. Velen zien de 3 punten tegen AS Roma als bonus voor ons. Zeker ook met wedstrijden tegen Inter en Juventus op komst. Dat alles in een tijdsbestek van 10 dagen.

 

Thuis tegen Inter is er bij onze supporters wel de hoop dat er misschien wel ene resultaat in zit. Ook de trainer geloofd er in maar dan zullen we wel lang in de wedstrijd moeten blijven. Dat plan lijkt na 8 minuten spelen al de prullenbak in te kunnen als we de 0-1 om onze oren krijgen. Die goal valt eigenlijk veel te vroeg om de tegenstander te kunnen frustreren. Ze hebben nou eenmaal die voorsprong en dus zullen wij daar iets op moeten verzinnen. Dan zie je dat Inter dus wel een ploeg is die in mijn ogen bij de Europese Elite hoort. Wat we deze wedstrijd ook proberen we komen er maar moeilijk doorheen. Die 0-1 blijft dan ook 90 minuten staan en ondanks dat we de complimenten krijgen voor het vertoonde spel hebben we daar natuurlijk niet veel aan.

 

Voor de uitwedstrijd tegen Juventus is het plan eigenlijk hetzelfde als dat het tegen Inter was. Maar opnieuw komen we toch best vroeg op achterstand. In de 20e minuut maakt Zakaria er 1-0 van en moeten wij dus weer in de achtervolging. Na iets meer dan een uur spelen krijgt Dominguez bij ons een rode kaart en moeten we met 10 man verder. Het is zijn 2e geel en vooral die 2e gele vind ik erg zwaar gestraft. Het komt mij op een gele kaart te staan wegens aanmerkingen op de scheidsrechter. Nog geen minuut later verdubbeld Juventus de marge en lijkt een resultaat onhaalbaar. Toch mogen we hopen als ik ongeveer een kwartier voor tijd een lange bal weet te verlengen en zodoende Barrow op snelheid de kans geef. Barrow zorgt met een bekeken schuiver voor de aansluitingstreffer en dus is het geloof terug bij ons. 5 minuten voor tijd is daar dan mijn kans. De bal schiet door en de verdedigers van Juventus zitten mis. Ik kom als eerst bij die bal en weet de glijdende doelman te ontwijken door over hem heen te springen. Bij mijn landing kom ik niet heel lekker neer als ik voel dat mijn enkel iets dubbelklapt. Ik val, of liever gezegd ik struikel en hoor de scheidsrechter op zijn fluitje blazen. Hij zou toch geen strafschop geven? Dat is eigenlijk het enige waaraan ik denk. Tot mijn grote verbazing zie ik hem Juventus een vrije trap geven en gaat zijn hand richting zijn borstzak. Ik krijg mijn 2e gele kaart en dus rood. Ik kan mijn ogen niet geloven maar ik moet er toch echt vanaf. Ik krijg mijn 2e geel vanwege een schwalbe. Dat het 3-1 voor Juventus word is jammer maar ik heb het gevoel dat mij een bepaald onrecht word aangedaan. voor de camera geef ik dat ook aan. 'Die eerste gele kaart is dom natuurlijk dat snap ik zelf ook wel. Maar denk jij nou werkelijk dat als ik de doelman al voorbij ben en een leeg doel voor mij heb dat ik er dan voor ga kiezen om te liggen. Ik voel toch zelf ook wel dat ik niet geraakt word en dat als ik dan een schwalbe maak dat de VAR er naar gaat kijken? Als je de beelden terug ziet zie je ook dat ik door mijn enkel ga en daardoor mijn balans verlies. Maar goed laat ik het hier maar bij houden want als ik meer zeg word ik misschien langer geschorst.'

 

Wat ik misschien nog het ergste vind is dat de club niet eens in beroep gaat. Volgens hun word ik dan misschien wel een extra wedstrijd geschorst en dat kunnen ze ook niet gebruiken. Ik vind het onzin want het is duidelijk aan te tonen dat ik niet bewust ga liggen. De wedstrijd tegen Hellas Verona moet ik dus missen. Een wedstrijd waarin ik wat had kunnen betekenen voor het team. Toch lijkt er gewonnen te worden ook zonder mij en Dominguez. Arnautovic zet ons voor rust op een 1-0 voorsprong. Toch word het in de 77e minuut gelijk. Vlak voor tijd kopt Sansone ons op 2-1 maar in de blessuretijd geven we de 3 punten toch nog uit handen en dat zorgt bij mij voor nog meer frustratie. Ik ben er van overtuigd dat ik het team had kunnen helpen aan de overwinning dus die rode kaart is nu extra zuur. 

 

Tegen Sassuolo ben ik er vanzelfsprekend weer bij en laat ik na 10 minuten gelijk zien wat mijn waarde voor de ploeg is. Een ongekende fout van hun verdediging stelt mij in staat om te scoren. 2 centrale verdedigers staan op 1 lijn als ze de bal breed willen spelen naar elkaar. Ik kan daar tussen komen en met de doelman uit positie bedenk ik me niet en probeer ik het van een meter of 30. De doelman kan niks meer doen en de bal valt net onder de lat binnen. Vanaf dat moment is er eigenlijk maar 1 ploeg dat voetbalt en dat is Sassuolo zo eerlijk moet ik zijn. Maar wij lijken de rust te halen met de 0-1 voorsprong. Maar dan komen we in de 2e minuut van de blessuretijd vrijwel uit het niets op een 0-2 voorsprong door Aebischer. We zitten dan eigenlijk wel op rozen maar vrijwel direct daarna lijkt Sassuolo de wedstrijd helemaal te vergooien. Vanaf de aftrap raken ze de bal kwijt en ligt het helemaal open. Orsolini geeft mij een vrije doortocht op de doelman en ik schuif de bal koeltjes onder hem door voor de 0-3. Voor ons natuurlijk het perfecte scenario. In de 2e helft is het wedstrijdbeeld hetzelfde. Sassuolo is beter en doet na iets emer dan een uur spelen ook iets terug door er 1-3 van te maken. Voor ons is er dan nog niks aan de hand maar als het in de 82e minuut 2-3 word gaat het toch nog stormen en mogen we van geluk spreken dat we uiteindelijk met 3 punten vertrekken. Deze wedstrijd is het perfecte voorbeeld van een gestolen overwinning. 

 

Voor de bekerwedstrijd tegen Torino heeft de club besloten een groep verstandelijk gehandicapten uit te nodigen. Het plan was om al een campagne op te zetten waar ik me ook mee bezig ging houden maar doordat de wedstrijden zich in rap tempo op elkaar volgen is daar nog niet heel veel tijd voor geweest. Ik vind het wel goed dat de club hier aandacht aan besteed en er is mij gevraagd om ruim voor de wedstrijd de groep op te vangen. Ze krijgen bij aankomst allemaal al een goodiebag vanuit de club maar ik heb uit eigen zak 20 shirts betaald inclusief bedrukking om zo hun avond nog een beetje mooier te maken. Ik geef de groep een rondleiding door het stadion en breng ze uiteindelijk naar de VIP lounge van het stadion waar ze in de watten worden gelegd. Na de wedstrijd maak ik ook nog tijd voor ze vrij maar het is nu tijd om me met de wedstrijd bezig te houden. Het is bijna niet voor te stellen hoe veel liefde je van die mensen krijgt en hoe blij ze kunnen zijn met het kleinste wat ze kunnen krijgen. Om het geluk van die gezichten af te lezen is al onbetaalbaar dus eigenlijk heb ik deze wedstrijd al een soort van gewonnen. Torino is voor ons overigens gewoon een lastige tegenstander. Dat we halverwege de eerste helft dan ook de 0-1 moeten verwerken is op dat moment ook verdiend. Toch zet ik de bordjes vlak voor rust weer in evenwicht. Bij een bal die er een beetje tussen valt ben ik de enige die eigenlijk echt reageert en zo prik ik wat gelukkig de 1-1 tegen de touwen. Het is altijd een goed moment om te scoren hoor maar vlak voor rust is toch altijd net iets lekkerder. De 2e helft gaat het gelijk op en beide ploegen spelen een goede 40 minuten voor de winst. Pas in de echte slotfase willen beide ploegen geen fouten meer maken. Het lijkt dan ook in een gelijkspel te eindigen en dus extra tijd. Maar in de 95e minuut lijkt het wel alsof wij denken ach het is toch de laatste aanval van de wedstrijd dan nog maar even gas er op. Dat het uiteindelijk de mooiste aanval van de wedstrijd word is extra mooi. Een ingooi aan de linker kant waarbij met een lange bal al snel van flank word gewisseld. Morente zoekt de diepte en krijgt de bal perfect in de loop mee. Hij komt met een lage voorzet en met alles wat ik heb probeer ik naar die bal te glijden. Ik weet de bal met mijn noppen te schampen maar het blijkt genoeg om de doelman kansloos en verbouwereerd achter te laten. Het is 2-1 en de ontlading is gigantisch. Vlak voor rust scoren is een lekker moment maar vlak voor tijd de winnende maken kan qua gevoel niet overtroffen worden. Ik vier deze goal door direct contact te zoeken met de box waarin een selecte groepje met hun begeleiders zitten. Na afloop zoek ik ook in mijn wedstrijd tenue die mensen op en ze zijn uitzinnig van blijdschap. Dat is voor mij eigenlijk qua gevoel nog belangrijker dan de winnende in de laatste minuut. Ik besluit aan een gelukkige mijn voetbalschoenen te geven en ga nog met iedereen op de foto. Binnenkort als ik wat meer tijd heb staat er een afspraak om eens op hun school langs te komen.

 

De laatste wedstrijd van het jaar is een uitwedstrijd tegen Udinese. Het word uiteindelijk een wedstrijd waarin wij totaal niet in de problemen komen. Ik weet een assist te geven en kom zelf ook nog 2 keer tot scoren. Kortom een onbezorgde middag en een heerlijke afsluiting van het jaar 2024. Een jaar van een mooie transfer naar de Serie A en toch ook wel het jaar van mijn definitieve doorbraak. 

 

 

 

 

-----

@ElMarcos Milano lijkt onverstoorbaar door te gaan bij Bologna. Nu is natuurlijk de grote vraag of hij de komende maand niet word weggekaapt

@Marius Milano is nog jong dus misschien moet hij wat geduld hebben. In de toekomst zullen er vast genoeg interland minuten komen voor hem

@19CH98 Milano vind op dit moment blind het doel en laat zich daardoor vast ook zien aan clubs die nog wat groter zijn dan Bologna

@MNie Mourinho wist hem in ieder geval te prikkelen

@Djurovski Vandaar ook dat laatste steekje van Milano

@KeezaWie weet gebeurd dat ooit wel maar Milano is prima op zijn plek bij Bologna voorlopig

 

@Copywriter @Kyrill @John Terry 2.0 @Thomassje123 @Bogatyr @Tim Windt @aron24 @Nom de Guerre

[19CH98]

Een periode met 2 gezichten, een minder begin maar in de laatste wedstrijden staat Milano weer op. Hopelijk kan hij dat meenemen het nieuwe jaar in

[Marius]

Na die rode kaart zou je misschien denken dat het wat moeilijker kon worden voor Milano maar hij herpakt zich meteen en blijft van goudwaarde met zijn doelpunten.

[Djurovski]

Belachelijke rode kaart maar goed terug gekomen. Club en speler presteren zeer sterk

[ElMarcos]

Een periode met ook wat tegenslag voor Milano en hij gaat daar duidelijk op zijn wijze mee om. Ondertussen presteert hij nog steeds geweldig.

[mattihamstra]

 

Persoonlijk was 2024 en prachtig jaar. Dat jaar word echter afgesloten met een mega verassing voor mij persoonlijk. Ik wist dat ik bij de genomineerde spelers zat maar dat ik ben verkozen tot Europese Golden Boy had ik in mijn stoutste dromen niet verwacht. Wat heb ik nou echt laten zien van Januari tot aan de Olympische Spelen? Een paar goals voor Bologna en nog wat wedstrijden voor Vicenza in de Serie B en dat was het wel. Vanaf de Olympische Spelen is het allemaal heel hard gegaan wat betreft persoonlijke prestaties en goals. Maar over een heel jaar gezien kwam deze prijs voor mij misschien wat te vroeg. Ik ben er natuurlijk niet minder blij mee en het geeft mij ook een bepaalde status in de voetbalwereld. Voor de club breekt er nu natuurlijk een stressvolle periode aan want als Golden Boy zijn alle ogen natuurlijk op mij gericht en willen topclubs vast en zeker een poging wagen om mij los te weken bij Bologna. Ik probeer op mijn manier de trainer gerust te stellen dat het mijn intentie is om te blijven. Ik zit goed hier. Daarbij heb ik ook een toernooi in mijn hoofd dat over anderhalf jaar op de planning staat. Nu ik de laatste interland periodes ben geselecteerd speelt dat ook een rol in mijn keuze om bij Bologna te blijven of ergens anders te spelen. Wie zegt mij dat ik de garantie heb dat ik bij een topclub wekelijk speel en het zo goed doe als dat ik hier bij Bologna doe? Daarbij komt ook nog eens dat je bij een topclub of in ieder geval een grotere club dan Bologna wekelijks moet presteren. Hier kom ik af en toe nog weg met een mindere wedstrijd. Ben ik al klaar om met die druk om te gaan? Om eerlijk te zijn denk ik wel dat ik die druk aan kan. Maar ik presteer nu pas een paar maanden echt goed in de Serie A. Daarbij komt ook nog eens dat we met Bologna iets moois aan het neerzetten zijn en daar wil ik ook graag een onderdeel van zijn. Dit seizoen maak ik dus graag af bij de club en in de zomer moeten we kijken of er voor de club een mooi bod komt en voor mij een mooie kans om nog die extra stap te maken. Maar zoals gezegd als ik niet het gevoel heb dat ik die stap kan maken kies ik voor zekerheid en voor mijn kans op een eindtoernooi met het Nederlands Elftal.

 

De eerste wedstrijd van het nieuwe jaar is voor mij toch wel een speciale. Napoli komt op bezoek en ik heb er nooit een geheim van gemaakt voor welke club ik ooit nog graag wil spelen. Ik voel voor mezelf bij deze wedstrijd dan ook een soort extra bewijsdrang. Als ik naar Napoli kijk dan kijk ik natuurlijk vooral naar hun spits. Osimhen is in mijn ogen een geweldenaar en behoort zeker tot de top 5 en misschien zelfs wel top 3 spitsen in de wereld op dit moment. Dat laat hij ook vandaag weer zin door halverwege de 1e helft vrijwel uit het niets de 0-1 te maken voor Napoli. Toch spelen wij een prima wedstrijd en de beloning daarvoor krijgen wij in de 80e minuut. Ik weet een voorzet kort bij mij te houden en die Kasius op de rand van het strafschop gebied vrij komen. Ik leg de bal klaar en met een verwoestend schot schiet Kasius de 1-1 tegen de touwen. Lang kunnen we niet genieten van die gelijkmaker. Napoli schakelt vrijwel direct een tandje bij en een minuut later is het weer Osimhen die Napoli een de voorsprong helpt 1-2. Toch ben ik vlak voor tijd weer belangrijk. In een kluts situatie kom ik uit in een vrijwel onmogelijke hoek om zelf te schieten. Echt afspeel mogelijkheden heb ik ook niet dus op de achterlijn moet ik snel improviseren. Ik probeer de bal met een hakje weer voor het doel te krijgen en het volgende moment zie ik de doelman helemaal op het verkeerde been staan en hobbelt de bal het doel in. Het is onmogelijk dat ik heb gescoord dat weet ik wel dus ik vraag wat er is gebeurd als mijn teamgenoten bij mij komen. Blijkbaar is het hakje tegen het been van Rramhani aangekomen en was dat genoeg voor de 2-2. Dit is voor ons toch wel een gewonnen punt waar we tevreden mee moeten zijn. Osimhen scoort dan 2 keer maar met mijn aandeel in beide goals aan onze kant ben ik voor mijn gevoel vandaag minstens zo belangrijk geweest. Na afloop van de wedstrijd krijg ik de complimenten van Spalletti. 'Ik weet wat jou droom is. De vraag is alleen hoe lang je bereid bent om te wachten?' Met enige verbazing loop ik het veld af en stuur ik mijn vader een berichtje met wat er zojuist tegen mij is gezegd. Mijn vader is heel duidelijk. 'Laat je niet gek maken en blijf bij je eigen plan. Tot nog toe heeft jou plan altijd goed uitgepakt dus blijf daar op vertrouwen.' 

 

De dagen die volgen is het voor mij wel duidelijk. Ik blijf 100% zeker bij Bologna. Dat past gewoon het beste in mijn plan. Wel heb ik nu het gevoel dat mocht Osimhen in de toekomst verkocht worden ik op het lijstje sta van Napoli. Omtrent Osimhen gaan ook de nodige geruchten maar zolang het daar bij blijft hoef ik me niet druk te maken. Het is natuurlijk wel geweldig om te weten dat je in de gaten word gehouden door de club waar je van droomt. Het is dus belangrijk om te blijven presteren zodat het voor die club ook nuttig is om mij in de gaten te blijven houden. Tegen Cittadella word er dus ook wel weer iets van mij verwacht. We beginnen goed aan de wedstrijd en binnen het kwartier zorgt Aebischer voor de 1-0 voorsprong. Scoor ik niet dan is het vaak toch Aebischer die het verschil weet te maken voor ons. Net na het half uur word de wedstrijd eigenlijk al op slot gegooid. De steekbal van Bonifazi is perfect en dat geld ook voor mijn loopactie. Ik heb alle tijd en ruimte om een keuze te maken en ik jaag de bal hard in de korte hoek langs de doelman voor de 2-0. Cittadella komt in de 1e helft niet in de buurt van een kans en dus heerst er tevredenheid in de rust. Het is zaak om scherp te blijven natuurlijk want een goal van hun en alles is weer anders. Maar 3 minuten na de rust maak ik met een simpel intikkertje de 3-0 en het is helemaal gedaan. Na een uur spelen word ik naar de kant gehaald. De wedstrijd is klaar en er komen nog heel veel wedstrijden aan. Dit keer word er dus voor gekozen om mij wat extra rust te geven. 

 

Er zijn wel wat geruchten over een eventuele transfer. Omdat we een weekend geen wedstrijden hebben krijgen we een aantal dagen vrij en ik kies er voor om naar Londen te gaan. Gelijk gaan er wilde verhalen rond over dat ik dichtbij een overstap naar Arsenal ben. Gelijk krijg ik onder een Instagram post allemaal reactie van Arsenal supporters en dan merk ik pas echt wat mijn status is. Het zit er voor mij dus blijkbaar niet meer bij om te genieten van een paar dagen vrij en dat te delen met mijn volgers. Ik voel de neiging om een statement af te geven maar besluit samen met mijn vader om dat niet te doen. Dat gooit misschien alleen maar extra olie op het vuur. 

 

Wat ook niet bepaald meehelpt is mijn optreden in de uitwedstrijd tegen Lazio. 3 spelers hebben zich ingesteld op mij en daardoor word  het voor mij zo goed als onmogelijk om gevaarlijk te worden. Dat er met 2-0 word verloren dat kan gebeuren maar dat er dan gelijk weer van word gemaakt dat ik er met mijn hoofd niet bij ben kan ik niet geloven. De media probeert duidelijk te scoren over mijn rug. Als jonge speler is het lastig om daar mee om te moeten gaan en het liefste reageer je op dat soort berichten. Maar het enige wat ik kan doen is mijn voeten laten spreken.

 

Mijn voeten moet ik laten spreken in de uitwedstrijd tegen Genoa. Met nog een paar dagen voor het sluiten van de transfermarkt merk je wel dat clubs en zeker ook spelers wanhopig zijn om toch een transfer te maken. Ook van medespelers hoor ik dat ze bijvoorbeeld al een tas met spullen klaar hebben staan mocht het van een transfer komen. Dat getuigd in mijn ogen niet ech van respect richting de club waar je onder contract staat maar goed dat is ook de voetbalwereld. Of het komt door transferperikelen of niet maar we spelen een verschrikkelijk eerste half uur. De 1-0 achterstand is in mijn ogen dan ook logisch. Toch repareer ik de schade als Soriano mij oog in oog met de doelman weet te zetten en met een simpel wippertje zorg ik voor de 1-1. De wedstrijd is vanaf dat moment in evenwicht maar een klein kwartier voor tijd ben ik toch weer belangrijk. Even ben ik los en weet ik met een vroege voorzet Soriano te bedienen de de bal eigenlijk verkeerd raakt. Zo verkeerd dat de doelman op het verkeerde been staat en niks meer kan doen 1-2. Gaan we het dan toch over de streep trekken? Het antwoord is nee want slechts 2 minuten later krijgen we de gelijkmaker alweer om onze oren en staat het veel te snel 2-2. Er had vandaag veel meer in gezeten maar blijkbaar speelden er andere krachten mee waardoor het slechts bij een punt blijft.

 

Op de laatste dag van de transfermarkt word ik van de training geroepen en voel ik eigenlijk wel aankomen waarom dat is. De club heeft een bod van 30 Miljoen Euro binnen gekregen en ik zou de overstap naar PSG kunnen maken. Spelen met Messi , Mbappé en Neymar klinkt niet gek natuurlijk. De club kan in een jaar tijd een mooie winst op mij maken. 'Kijk Milano, Wij snappen ook dat dit voor jou een geweldige kans is en het is voor ons ook een mooi bedrag. De bal ligt echter wel bij jou. Als jij naar PSG wil vertrekken dan zullen wij zeker niet moeilijk doen omdat er voor ons een mooi bedrag klaar ligt. Maar als er iets is wat we kunnen doen om je hier te behouden willen wij dat ook graag weten.' 

 

Als er dan ook daadwerkelijk een bod is gedaan is het toch lastig om daar nee op te zeggen. Toch schieten de woorden van mijn vader door mijn hoofd. Woorden die hij deze transferperiode meerdere keren heeft uitgesproken. 'Ik snap dat het voor jullie een geweldig bedrag is en dat jullie in een jaar tijd ook veel aan mij kunnen verdienen. Toch blijf ik liever hier. We zijn hier bezig om iets moois neer te zetten en als dat lukt is dat voor jullie nog voordeliger. Stel we halen Europees voetbal en ik word misschien wel topscorer. Dan kunnen jullie vragen wat jullie willen en kan ik ook met wat meer aanzien bij een nieuwe club komen. Dat zou dan ook weer beter zijn voor mijn speeltijd elders. Tuurlijk hebben we allebei niet die zekerheid maar het zou zowel voor jullie als voor mij een betere onderhandelingspositie opleveren. Daarbij heb ik min of meer al de belofte gedaan dat ik dit seizoen afmaak en ik wil niet als leugenaar bestempeld worden door de supporters. Laten we er dus nog op zijn minst een mooi half jaar van maken.'  Enkele minuten later laat de club op haar sociale media kanalen weten dat ik blijf.

 

 

-------

Had deze post al klaar staan en kom er dus achter dat ik geen screenshot heb van de gespeelde wedstrijden. Ik zal deze op een later moment nog even toevoegen

 

@19CH98 Mede door een rode kaart even pas op de plaats moeten maken maar daarna heeft Milano de vorm weer opgepakt

@Marius Wat dat betreft ook een goed voorbeeld dat Milano op dit moment onverstoorbaar lijkt. 

@Djurovski Belachelijk in de ogen van Milano zeker maar ook gelijk een goed leermoment. Die 1e gele kaart was natuurlijk niet nodig.

@ElMarcos Milano was het er duidelijk niet mee eens en dat mag. Dan is het daarna zaak om te laten zien dat een kleine tegenslag makkelijk verwerkt kan worden.

 

@MNie @Keeza @Copywriter @Kyrill @John Terry 2.0 @Thomassje123 @Bogatyr @Tim Windt @aron24 @Nom de Guerre

[ElMarcos]

Milano is behoorlijk in vorm na de winter, ondanks alle geruchten. Goed dat hij nog even bij Bologna blijft. 

[Marius]

Mooie bekroning voor Milano met die Golden Boy trofee en dat bod van PSG, maar vooral goed om zien dat hij heel erg nuchter blijft en gewoon bij Bologna blijft. Voor dat soort stap lijkt het me voorlopig nog te vroeg.

[Blom]

Hele toffe novelle, in één keer gelezen. Ben benieuwd wat het vervolg is.

[19CH98]

Een verstandige jongen die Milano!

[Djurovski]

Een slimme keus die niet veel spelers maken 

[Keeza]

Leeft Milano nog?

[mattihamstra]

 

Blijven bij Bologna is geen schande. We zijn hier aan iets heel moois bezig en dat is het bereiken van Europees voetbal. De club zelf zal dat niet zo snel uitspreken rond deze periode maar ik denk echt dat het dit jaar moet gebeuren voor de club. Echt lang heb ik ook niet om stil te staan bij het wat als ik wel een transfer had gemaakt want op 1 Februari spelen we gewoon weer een belangrijke wedstrijd tegen Torino. Voor rust lijk ik tot 2 keer toe de openingstreffer te maken maar net zo vaak word ik teruggefloten wegens buitenspel. Het is frustrerend als je dan je feestje mag vieren en uiteindelijk toch weer word teruggefloten. Een kwartier voor tijd komen we ongelukkig op achterstand en moeten we in de achtervolging. Is dan 3 keer scheepsrecht voor mij? Ik durft 3 minuten na de 1-0 dan ook niet te juichen als ik de gelijkmaker lijk te maken maar opnieuw grijpt de scheidsrechter naar zijn oortje. Het zal toch niet? Nee! de scheidsrechter wijst naar de middenstip en dus heb ik mijn treffer weer te pakken. Echter komen we niet verder dan een gelijkspel en dat is zuur puntverlies in de jacht op eventueel Europees voetbal.

 

Daags voor de wedstrijd tegen Inter voor de beker komt de trainer naar mij toe. 'De kans is niet heel groot dat wij de beker winnen en we zijn in de race voor iets groters dan ver komen in de beker. Hoe zou je het vinden om rust te krijgen?' Ik ben duidelijk. Ik wil spelen. Giuseppe Meazza is een plek waar elke speler graag zou willen spelen. Ik ben daar geen uitzondering op. Inter is duidelijk beter en de trainer kiest er voor een uur spelen toch voor om mij naar de kant te halen. Bij een 0-0 stand is dat moeilijk te accepteren. Zeker omdat ik het gevoel heb dat ik aan 1 kans wel eens genoeg kan hebben. Die kans krijg ik dus niet en in het laatste kwartier lijkt de ploeg in te storten. Het word uiteindelijk 3-0 voor de thuisploeg en dus zijn we uitgeschakeld.

 

We zijn nog niet klaar met de tegenstanders uit de Italiaanse mode stad. AC Milan komt op bezoek en er bestaat geen twijfel. AC Milan is de favoriet in deze wedstrijd. Na 20 minuten spelen snijden ze ook makkelijk door onze verdediging en komen ze op 0-1. Toch overheerst het gevoel dat we lekker mee voetballen en hier en daar wel tot een kansje komen. Ik ben nog het dichtst bij met een schot die geweldig uit de bovenhoek word getikt. Uiteindelijk beheerst AC Milan het typisch Italiaanse voetbal als geen ander en weten ze de marge uiteindelijk pas diep in blessuretijd te verdubbelen. 0-2 verlies. Een verlies waar je op voorhand misschien al wel een beetje van uit gaat maar mij bekruipt het gevoel dat we toch een punt laten liggen.

 

Het is inmiddels al 5 wedstrijden geleden dat er een wedstrijd is gewonnen. Het word dus tijd dat het weer een keer gebeurd. Zeker ook omdat we in de strijd om een Europees ticket niet nog meer punten mogen verliezen. De thuiswedstrijd tegen Cagliari komt dus op een uitstekend moment. Toch hebben we het een half uur lang erg lastig om tot kansen te komen. Maar in de 36e minuut sta ik weer eens op de juiste plek om simpel binnen te tikken en is het toch 1-0. De ontlading die los komt is gigantisch. Want deze goal hadden we echt even nodig. 6 minuten later maakt Orsolini er vanaf de stip 2-0 van en het lijkt dan wel gedaan. Na rust is het tempo erg laag maar lopen we in de slotfase toch nog uit naar een ruime overwinning. In de 85e minuut is het eigenlijk een bal die door ons achterin word weggewerkt. De bal schiet door en ik ben weg. Om de doelman heen en ik schuif de bal simpel in het lege doel 3-0. Vanheusden maakt er in blessuretijd nog 4-0 van. Cagliari is dan misschien een laagvlieger maar het gevoel is goed na deze overwinning. 

 

Dat het vertrouwen terug is dat is duidelijk en ook zeker nodig in de uitwedstrijd tegen Atalanta. Het zijn echter 2 hoekschoppen die er voor zorgen dat wij onszelf eigenlijk te kort doen in deze wedstrijd. Dat Aebischer er nog 2-1 van maakt zorgt nog voor een beetje spanning maar de trainer is vooral woest over het feit dat we gewoon 2 doelpunten weg geven uit standaard situaties. Dat heeft volgens hem gewoon met scherpte te maken en ik kan hem daar geen ongelijk in geven.

 

Het is een beetje een maand waarin het uit onze handen lijkt te glippen. Is dat dan een schande? Zeker niet. Het zijn niet de makkelijkste tegenstanders die we hebben gehad natuurlijk. Maar als we toch iets willen dan moet er gewonnen worden in de thuiswedstrijd tegen Empoli dat is simpel zat. Vlak voor rust komt  de wedstrijd die op slot lijkt te zitten tot leven als Orsolini een vrije trap heerlijk binnen weet te schieten maar na het laatste fluitsignaal kook ik van woede. In de blessuretijd krijgen we de 1-1 om onze oren Ik sta hoofd tegen hoofd met Gabbia die van mening is dat we voorin meer hadden moeten doen. Maar op de manier hoe wij de tegentreffer cadeau doen gaat die opmerking er bij mij niet in. 'Je moet gewoon rood pakken om het resultaat over de streep te trekken maar wat doe je? Je laat je directe tegenstander gewoon lopen en geef hem de kans om te scoren.' 

 

 

-----------------------------------------------

 

Ik heb al eerder iets laten doorschemeren over mijn gezondheid. Dat is ongeveer een maand geleden weer wat heftiger geweest waardoor ik een behoorlijke tijd afwezig ben geweest op dit forum. Langzaam pak ik alle dagelijkse dingen weer op en dus ook het verhaal met Milano. 

 

@ElMarcos is voor milano de enige juiste keuze. speelminuten gegarandeerd

@Marius milano is nog jong en die stap komt later vast nog wel eens keer voorbij. minuten maken is belangrijker

@Blom top dat je er bij bent en sorry dat ik je zo lang heb laten wachten op een vervolg

@19CH98 milano heeft ze aardig op een rijtje en lijkt zijn stappen goed te overwegen

@Djurovski soms word de keuze voor het grote geld te snel gemaakt. Minuten maken is op deze leeftijd nog belangrijker

@Keeza ja zeker leeft Milano nog  zoals hierboven in het kort aangegeven heb ik even aan mezelf moeten denken

 

@MNie @Copywriter @Kyrill @John Terry 2.0 @Thomassje123 @Bogatyr @Tim Windt @aron24 @Nom de Guerre

[Marius]

Mooi dat jij en Milano terug zijn, al was het misschien qua resultaten niet de allerbeste periode. Hopelijk gaat het verder goed met je!

[19CH98]

Sterke met de persoonlijke omstandigheden. Fijn dat je weer verder kan met dit verhaal, het is altijd weer mooi om te volgen. 

[Keeza]

Welkom terug en fijn dat je er weer bent!

[ElMarcos]

Je eigen gezondheid gaat voor alles. Het was in ieder geval weer een mooie update en lekker dat de ploeg ook weer wint!

[Djurovski]

Zolang het met jou maar wat beter gaat. De resultaten van Milano zijn dan wat minder belangrijk