[IDS '25] [FM24] Op weg naar de top

[Djurovski]

Je blijft stunten in Europa. Benieuwd of je bij de eerste 8 kunt blijven 

[Nom de Guerre]

Op 29-11-2024 om 11:18 zei Marius:

Liever de billen even samen knijpen dan met de billen bloot zeg maar  

 

Ligt er wel aan wiens billen er bloot gaan, wat mij betreft.  Een indrukwekkende Europese campagne, mate. 

[Marius]

 

- 36. Happy New Year  -

 

Na een intense eerste helft van het seizoen was het tijd om kort uit te blazen tijdens de winterbreak. Heel veel tijd zou daar niet voor zijn want na onze laatste competitiewedstrijd op 29 december stond de eerstvolgende partij alweer gepland voor 9 januari. De spelers en de staf zouden dan ook enkel rond het eindejaar een paar dagen vrijaf hebben. Voor mezelf zou die tijd nog meer beperkt zijn want er stond immers al heel wat werk op de planning richting volgend seizoen.

Alvorens met dat werk van start te kunnen gaan stond er ook nog een consultatie gepland bij mijn favoriete psychologe. Al kon ik mezelf ook wel afvragen in welke mate Jessy nog tot mijn favoriete mensen behoorde. De laatste sessie eindige immers in een verhit gesprek waarbij de therapeute en mezelf elkaar beurtelings uitdaagden met een paar pittige vragen. Ik keek dan ook niet helemaal uit naar de volgende afspraak, en vroeg me ook af of het nog zin had om verder door te gaan met de sessies. En dat was ik ook van plan om uit te spreken.

Dat voornemen verdween echter weer een beetje als sneeuw voor de zon toen ik de praktijk van Jessy betrad. Met haar betoverende glimlach, die ze vormde met haar uitgesproken lichtroze gestifte lippen, haar fel bruine ogen die voorzien waren van een dun laagje lichtblauwe make-up, en haar goudblonde lokken die op natuurlijk wijze op en voorbij haar schouders vielen, had ze zelfs de rest van haar lichaam niet nodig om me van de wijs te brengen. 

Jessy was als een godin. Haar uitstraling en haar looks namen je in een houdgreep en eenmaal je daarin was aanbeland, had het geen enkele zin meer om je er tegen te verzetten. Je kon jezelf nog 1.000 keer voornemen van dat wel te doen, maar eenmaal je haar weer zag, vergat je eigenlijk waarom je dat ook maar van plan was. Dat in combinatie met haar kennis van het menselijke psyche maakten haar een aartsgevaarlijk persoon die je zo maar in haar spinnenweb kon lokken én vast houden. Althans, dat was mijn gevoel. En gelukkig was ik wel in staat geweest om die conclusie nu al te trekken, voordat het te laat was.

'How are you doing?' trapte ze al snel af terwijl ik plaats nam. 'We need to talk' counterde ik meteen terug. 'Of course we do. That's why you are here Santos.' reageerde Jessy ogenblikkelijk. 'No. Seriously. We need to talk.' beet ik terug. 'Not only about me. But about why we are doing this. I am not sure whether I still see the point of it.' Ik liet een stilte vallen. Maar de psycholge dook niet in de ruimte die ik liet in het gesprek, en dus ging ik verder. 'I don't know if I still want to continue with these sessions if I don't understand where we are heading to.'

'I see' kwam Jessy dan toch tussen. 'Let me begin by telling you that I am in charge over here and that I do see the direction we are heading into. I need to get to know you and understand what kind of person you are in order to help you overcome what you are struggling with.' En dat klonk niet eens zo onlogisch, en dus reageerde ik ook begrijpend. 'I agree. But I don't feel or I don't see any progress. And I don't know if the conclusions that you are making about me are anywhere near correct.'

'Do you dare to doubt my capacities Santos?' onderbrak Jessy me. 'I have many skills you know. Many talents I would even dare to say. But I have the feeling you underestimate me. I'll tell you even more. I have the feeling, no, I am sure that you are underestimating women in general. You are looking down on them. And you know why? Because you can't handle strong women.' 

Haar aanval was frontaal en zette me voor blok. Ik wist niet hoe te reageren en dus ging ze verder. 'Santos, you pretend to be attracted to weak women that need a prince charming like Tatiana, your cleaning lady or that big love of your life in Belgium, but you need to face to reality. The women that you really are attracted to are power women that don't let themselves be dominated by men. Unless ...' en daar brak ze abrupt haar discours af.

'Unless what' vroeg ik bedeesd? 'Unless you pay them. When that's when you think you can take control, don't you? Take the example of your cleaning lady. She was in a weak position because in the end you were her boss and you took advantage of her. Same over here. You walk in my practice and you think that you can be the one asking all the questions because you are paying me.' 

Ik slikte. Ze had me opnieuw voor blok gezet. Maar ze was nog niet klaar met me. 'Tell me Santos. How far do you dare to go? By paying women? I bet you already paid a woman to sleep with you, don't you? Het geluid van een alarm van een smartphone dat afging, vulde de ruimte. Jessy stond op. 'We'll need to end the conversation here. Time's up. But I'm glad to continue it again. Somewhere in the new year. If you still want my help of course.' Ze stak haar arm uit en gaf mee weer een vertrouwd slap handje. 'See you around Santos. And happy new year.'

 

 

Reacties

Spoiler

@delichris Over de titel durf ik nog geen uitspraken doen. Na de reguliere competitie wordt er immers weer vanaf 0 gestart voor de play-offs, en komen er enkele nieuwe ploegen bij.

 

@Djurovski Het zijn nog twee lastige tegenstanders in Europa natuurlijk. En er zijn ook opvallend veel ploegen die veel punten halen, wat ook best wel frustrerend is. De top-8 halen wordt dus zeker geen sinecure.

 

@Nom de Guerre Europa tart werkelijk alle verbeelding. Je zou haast vergeten dat we een nietige derdeklasser zijn  

 

Andere volgers @roeliho @MNie @Copywriter @Gert @ElMarcos

 

[delichris]

Benieuwd waar dit naar toe gaat.

[Djurovski]

Lastige tante die Jessy pff

[Marius]

 

- 37. Winter break -

 

We waren bezig aan een prachtig seizoen tot dusver maar dat betekende niet dat we op onze lauweren konden gaan rusten. Integendeel. Zoals het er nu naar uitzag, maakten we een reële kans om volgend seizoen een niveau hoger te spelen. Dat zou de tweede promotie op rij betekenen, en dat heeft natuurlijk zo zijn gevolgen. Er moet dan immers over gewaakt worden om het niveau van de kern op peil te houden naargelang het niveau waarop de club uitkomt. We werden bovendien geconfronteerd met een belangrijke bijkomstigheid. Zowat onze ganse selectie, op een speler of vier-vijf na, liep uit zijn contract eind juni.

Werk aan de winkel dus. Geen extra vakantiedagen voor mij na aan de feestdis te hebben aangeschoven op oudjaar, maar wel meteen aan de tekentafel gaan zitten. Gelukkig zonder al te veel bemoeienissen of voorbereidende discussies. Mister Miranda had me carte blanche gegeven. Met de uitstekende sportieve resultaten kon hij natuurlijk ook niet anders. Ook met Marek moest ik weinig tot geen rekening houden. Hij was voor enkele dagen teruggekeerd naar Slowakije. Zonder Tatiana naar verluid trouwens.

Zonder muizenissen aan mijn hoofd sloot ik mezelf dan ook voor enkele dagen op in mijn kantoor op de club. Wat hadden we allemaal nodig? Een nieuwe doelman, nieuwe verdedigers, nieuwe middenvelders, en nieuwe spitsen. Ja, wat niet eigenlijk? Dat had misschien een betere vraag geweest. De opdracht was dan ook eenvoudig. Alles wat het niveau van de huidige selectie overtrof, kwam in aanmerking voor een contract.

Ik zou me richten op spelers die zelf einde contract waren komende zomer. Of er tegen ook nog transferbudget zou vrij komen zouden we tegen dan wel zien. Gelukkig hadden we ondertussen wel een scout op de club rondlopen. Sinds afgelopen zomer konden we een beroep doen op de diensten van Rafael Mota. De 37-jarige man had al een ganse carrière uitgebouwd in het Portugese voetbal als trainer en scout voornamelijk, en zijn ervaring en kennis waren dan ook welgekomen. Al hoopte ik in de nabije toekomst zelfs beroep te kunnen doen op een waar scouting departement. Maar voor nu was dat nog toekomstmuziek.

 

Spoiler

 

De afgelopen maanden had Mota in ieder geval al zijn handen vol gehad en de nodige voorbereidingen getroffen. Ik kon me dan ook door een stapel verslagen murwen, naast zelf nog het nodige zoekwerk te verrichten en enkele zaakwaarnemers uit mijn eigen netwerk te raadplegen. Want ook dat was ik ondertussen naarstig aan het opbouwen. 

Een paar dagen en nachten zweten en zwoegen leidde in ieder geval tot resultaat. Ik schakelde snel en zat ook meteen rond de tafel met de spelers die ik er absoluut bij hebben wou. Uiteindelijk slaagde ik er in om alvast 10 spelers voor volgend seizoen vast te leggen. Daaronder een doelman, twee centrale verdedigers, een back voor elke flank, drie centrale middenvelders en twee flankaanvallers. Enkel voor de spitsenpositie werden er momenteel nog geen kandidaten gevonden. 
 

Spoiler

 

 

 

Allemaal jongens die trouwens ook hun jeugdopleiding in Portugal gehad hebben. Kwestie van in de toekomst niet tegen vervelende selectieregels aan te lopen, want dat is momenteel soms wel eens het geval. En nu ook maar hopen dat de huidige selectie nog niet te veel te horen krijgt over al deze nieuwe aanwinsten. Want zij moeten natuurlijk het komende halfjaar nog blijven presteren. En dat in de wetenschap dat de plaatsjes in de selectie wel héél duur zullen worden. Of misschien gaan ze nu net nog een extra hard hun best om de longen uit hun lijf te lopen?

 

Reacties

Spoiler

@delichris En de vraag is ook wie zal bepalen welke richting het uitgaat met Jessy. Wie heeft in feite de touwtjes in handen? Onze psychologe? Of toch Santos?  

 

@Djurovski Deze blonde stoot is in ieder geval geen katje om zonder handschoenen aan te pakken  

 

Andere volgers @roeliho @Fantasy @Nom de Guerre

 

 

[Nom de Guerre]

Home grown heroes.

[delichris]

Goed dat je spelers haalt uit Portugal zelf.

[Djurovski]

Goed bezig om al met de toekomst bezig te zijn

[Marius]

 

- 38. Villarreal -
 

Na de winterbreak stonden er eerst nog twee potjes in eigen land op de agenda. Een bekerpartij en een competitiewedstrijd waarin we op een 1-1 gelijkspel bleven steken. Of beter gezegd, een gelijkspel afdwongen, want Diogo Ribeiro maakte pas enkele minuten voor affluiten gelijk. Heel veel boeide het op zich echter niet. We waren toch al lang zeker van de eerst plek en kwalificatie voor de promotie play-offs.

 

Spoiler

Zodoende kon de blik al snel op onze voorlaatste wedstrijd in de Europa League. We stonden al op vijftien punten en dat betekende dat we op papier misschien zelfs genoeg zouden hebben aan een puntje om onszelf bij de top acht te scharen. Eén puntje uit twee wedstrijden, dat leek geen onmogelijke opdracht, toch? Dat was echter buiten de tegenstand gerekend. Op de laatste speeldag namen we het nog op tegen het Deense Midtjylland, die ook zelf in de top 8 prijkten, en op deze speeldag reisden we af naar Spanje om Villarreal partij te geven. 

De Spaanse subtopper is natuurlijk van een hele andere orde dan onze eigen ploeg. Niet dat ze alleen teren op individueel talent maar namen als Juan Foyth, Eric Bailly en Arnaut Danjuma zijn namen die elke voetballiefhebber bekend in de oren klinken. Hun resultaten in Europa dit seizoen spreken bovendien ook boekdelen. Van de voorbije zes wedstrijden werden er vijf gewonnen. Enkel Lille was een maatje te groot. Ze speelden ook al tegen een andere Portugese club. Casa Pia werd eerder al met 0-3 verslagen. 

We waren gewaarschuwd en dus nam ik ook geen risico's met onze opstelling. Met Amorim - onze eigen De Bruyne - bracht ik een extra middenvelder in de ploeg ten koste van een aanvaller. Dat leek de juiste keuze. We overleefden het eerste halfuur. Maar net dan kreeg onze doelman een vrije trap vanop een meter of 30 niet weggewerkt en was er één van de Villarreal spelers als de kippen bij om de bal binnen te werken. Een tegendoelpunt op stilstaande fase was dan ook uiterst ongelukkig.
We bleven echter niet bij de pakken zitten en vlak voor rust werd onze jonge Zwitser Amorim in het straatje gestuurd. Hij bleef kalm en stifte de bal heerlijk in doel toen hij alleen voor de keeper verscheen. De sfeer in de kleedkamer tijdens de rust was dan ook opperbest en we droomden al luidop van een stunt.

Die droom werd echter al snel in de tweede helft de kop ingedrukt toen Villarreal ons op een hoopje speelde en Ayoze alweer op de goede plaats stond om zijn ploeg opnieuw op voorsprong te brengen. Die tussenstand bleef erg lang op het bord staan waardoor we lang konden hopen op een verloren bal om een tweede doelpunt te maken, want eerlijkheid gebiedt ons om te zeggen dat we er nog weinig aan te pas kwamen. Na een strafschop in de toegevoegde tijd liep de score uiteindelijk toch nog op.

 

Spoiler

Een nederlaag hier was natuurlijk geen schande, maar het was er wel één die ons bloed, zweet en tranen had gekost. Letterlijk. Maar liefst zes van onze spelers ontvingen een geel kartonnetje en werden genoteerd in het boekje van de scheidsrechter. En dat was waar ik de mist in was gegaan. Met een nederlaag hadden we hier immers rekening kunnen houden. Maar was het dan wel zo slim om met onze sterkste elf aan de aftrap te verschijnen? En vooral met verschillende spelers die op scherp - en dus op 1 gele kaart van een eventuele schorsing - stonden?

Zo kon ik mezelf wel voor het hoofd slaan. Voor onze laatste wedstrijd zouden we maar liefst 3 basisspelers missen vanwege een schorsing. Zowel onze draaischijf Mané op het middenveld als de helft van onze verdediging zou er niet bij zijn. En dat terwijl we tegen Midtjylland in een rechtstreeks duel zouden gaan strijden om een plek in de top acht.

 

Reacties

Spoiler

@Nom de Guerre  Home grown spelers zijn wel een dingetje. Maar gelukkig hebben we er ditmaal wat op kunnen inspelen.

 

@delichris Een paar zuiderse exoten mis staan natuurlijk ook niet in Portugal, maar ik heb altijd wel een voorkeur voor spelers uit de eigen competitie.

 

@Djurovski We moeten wel kort op de bal spelen en met de toekomst bezig zijn om niet voor voldongen feiten komen te staan. Van onze huidige selectie blijft immers straks bijna niemand over.

 

Andere volgers @Fantasy @roeliho

 

 

3 december bewerkt door Marius

[delichris]

Jammer van die nederlaag tegen Vilarreal. Ik zie je wel winnen tegen Midtylland.

[Djurovski]

Ai even de gele kaarten over het hoofd gezien. Benieuwd of je toch weet te stunten

[Marius]

 

- 39. Midtjylland -
 

De generale repetitie op onze laatste wedstrijd in de Europese groepsfase verliep alvast geslaagd. Op speeldag 18 van de reguliere competitie versloegen we Varzim immers met 3-1. Het zorgde ervoor dat we in de einstand afgetekend op kop bleven. Met dertien punten voorsprong hadden we uitstekend gepresteerd en konden we de promotie play-offs met vertrouwen tegemoet kijken. Daarin zouden we vervoegd worden door de vier beste clubs uit de andere reeks van de derde klasse, samen met de nummers 2, 3 en 4 uit onze reeks.

 

Spoiler

 

Toch zat ik met mijn handen in het haar voor de beslissende wedstrijd in Europa. Met de Denen van Midtjylland kregen we een verrassende naam over de vloer die zich ook volop wist te mengen in de strijd voor de top acht. We hadden onszelf natuurlijk al overtroffen tijdens onze campagne maar nu we zo dicht bij waren, kriebelde het om onszelf te belonen en de tussenronde te mogen overslaan. Om dat te bewerkstelligen hadden we eigenlijk een overwinning nodig. In dat geval zouden we met zekerheid de plaats van Midtjylland inpakken. Een gelijkspel kon ook genoeg zijn, maar dan moesten de resultaten op andere velden wel in ons voordeel uitdraaien.

Winnen was dus de opdracht maar dat was natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Vooral omdat we drie basisspelers diende te missen. Om dat op te lossen, gingen er verschillende scenario's door mijn hoofd. Het grootste probleem was vooral dat we met Lassana Mané iemand misten die ideaal was geweest om achterin te depanneren. Omdat we daar twee van onze vier gebruikelijke pionnen misten, moest er daar immers het meest geschoven worden.

 

Spoiler

Zo dacht ik eraan om over te schakelen naar een achterlijn met 3 mensen en ook het middenveld te herschikken, maar dat was misschien wel te veel van het goede in één keer. Bovendien hadden we ook geen enkele ervaring met die formatie. En dus koos ik toch maar voor enige zekerheid. Niet dat we helemaal in ons vertrouwd systeem met twee spitsen zouden aantreden, maar het was ook niet de eerste keer dat we een aanvaller zouden inruilen voor een extra middenvelder. Zeker niet in Europa.

Met een meer behouden aanpak rekenden we dus op een portie meeval en wat gunstig nieuws vanop de andere velden. Jammer genoeg werd dat snel de kop ingedrukt, want ploegen als Stuttgart, Sevilla en Napoli kwamen al snel op voorsprong en deden de hoop op de top acht nog meer slinken. Bovendien was er ook op ons eigen veld weinig te zien om blij van te worden. De bezoekers speelden ons op een hoopje en kwamen tot verschillende kansen. De vervangers die in onze ploeg gedropt waren, haalden niet het gewenste niveau.

Des te groter was de verrassing dan ook toen we na 35 minuten toch op voorsprong kwamen. Diogo Ribeiro werd het laantje ingestuurd en deponeerde de bal keurig in het net. De VAR kwam nog tussenbeide om mogelijk buitenspel na te gaan en zodoende werd de spanning nog wat meer opgebouwd, maar het doelpunt werd weldegelijk goedgekeurd! Zo konden we met een goed gevoel de kleedkamers induiken.

 
Dat goede gevoel werd er alleen maar beter op aangezien we kort na de rust een strafschop kregen toegewezen. Diogo Ribeiro nam nog maar eens zijn verantwoordelijkheid en ondanks dat de doelman van Midtjylland er dicht bij zat, kwamen we toch op een dubbele voorsprong. Nadien hielden we stand, ondanks dat de Denen ons doel constant bleven bestoken en we amper onder de dreiging uitkwamen. De aansluitingstreffer viel uiteindelijk toch via de onvermijdelijke Buksa enkele minuten voor tijd, maar we overleefden en slaagden erin als winnaar uit deze zenuwslag te komen.

 

Spoiler

Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik mijn ogen amper kon geloven. Door mijn eigen stommiteit en te weinig aandacht te hebben voor mogelijke schorsingen waren we hier vandaag verzwakt aan de aftrap gekomen. Dit was dan ook veruit de moeilijkste Europese wedstrijd geweest en het was meer dan een half mirakel dat we met een noodploeg deze hadden weten te winnen. Uit deze ervaring diende ik in ieder geval ook zelf te leren en te groeien als trainer.

Tegelijkertijd kan ik niet niet voorstellen hoe frustrerend het had geweest indien we hier bijvoorbeeld hadden gelijkgespeeld en met 16 punten niet de top acht hadden bereikt. In de eindstand eindigen we uiteindelijk op de zevende plaats. Ook Sevilla wist zich op de laatste speeldag nog bij de eerste acht te scharen. Slachtoffers van dienst waren Midtjylland en Lille. Onze volgende tegenstander wordt pas bekend na de tussenronde.

 

Spoiler

 

Reacties

Spoiler

@delichris Los van enige context zou ik Midtjylland ook niet heel erg gevreesd hebben, maar ze hadden echt al wel een goede campagne achter de rug. Ook in de onderlinge confrontatie bewezen ze dat en we zijn dan ook door het oog van de naald gekropen.

 

@Djurovski Die schorsingen ten gevolge van die gele kaarten braken me nog bijna heel zuur op. De learning curve van een beginnende trainer zullen we maar zeggen!

 

Andere volgers @Nom de Guerre @roeliho @MNie @Fantasy

 

[delichris]

Heel knap bij de beste acht gekomen hoor.

[Djurovski]

Zeer knap om bij de eerste 8 te komen. Succes in de promotie poule 

[Marius]

 

- 40. Bekersprookje, bis -
 

Na onze Europese triomf tegen Midtjylland trapten we februari af met een bekerpartij. In de zesde ronde mochten we het immers opnemen tegen Famalicao, dat nu al enkele jaren uitkomt op het hoogste niveau. Dit seizoen draaiden ze netjes mee in de middenmoot. We speelden echter in eigen huis, en gezien onze Europese resultaten durfde ik er vanuit gaan dat we tegen een ploeg van dit niveau ook niet geheel kansloos waren.

We waren trouwens niet zo maar in de 6de ronde, oftewel de kwartfinale, terecht gekomen. Ons bekeravontuur was gestart in september met een wedstrijd in de 2de ronde. Tegenstander was Vizela, dat na degradatie uit de Liga dit seizoen uitkwam op het tweede niveau. We speelden in eigen huis met een geroteerd elftal, maar wonnen wel na een echte cupmatch met 4-3.
De 3de ronde mochten we buitenshuis afwerken. We trokken naar Vianese, een ploeg die een reeks lager dan onszelf uitkomt. Dat was opnieuw een klusje voor een geroteerd elftal, dat vrij eenvoudig met 2-4 wist te winnen en dus doorstootte naar de 4de ronde. Daarin mochten we het opnemen tegen een ploeg vanop het hoogste niveau. AVS SAD strijdt tegen de degradatie in de Liga maar logischerwijs kwamen we wel gewoon met ons op papier sterkste elftal aan de aftrap. Na een 1-1 ruststand wisten we na de pauze het laken naar ons toe te trekken.

De eerste wedstrijd na de winterbreak was dan onze bekerpartij in de 5de ronde. We trokken naar Tondela, dat een niveau hoger uitkomt dan onszelf op het tweede niveau. Dat werd een pittige partij die uitdraaide op verlengingen. Daarin schoot onze Zwitserse linkspoot ons enkele minuten voor het verstrijken van de extra tijd naar een delirium, inclusief ticket voor de laaste acht.

Uit de trommel kwam dan Famalicao, met voorsprong de grootste test tot dusver. We hadden het niet onder de markt tegen de ploeg uit de hoogste klasse en dat was ook niet verwonderlijk met de meeste van onze spelers die ook nog eens de zware wedstrijd tegen Midtjylland van enkele dagen eerder in de benen hadden. Met nog een kwartier op de klok stond de brilscore nog steeds op het bord. Verlengingen zouden ons wel eens helemaal de adem kunnen afsnijden en dus vond onze ingevallen rechsback Iury de Oliveira er maar niets beter op dan een raket vanop zo'n 25 meter af te vuren. Recht in de kruising en we zaten bij de laatste vier!
 

Spoiler

 

Het bekersprookje van vorige jaar zijn we op die manier nog eens dunnetjes aan het overdoen. We zijn ondertussen aanbeland bij de laatste vier en we kenden ook enige meeval bij de loting voor de halve finales. Daarin nemen we het op tegen Feirense, een streekgenoot die uitkomt op het tweede niveau. Op die manier krijgen we niet alleen een derby maar vermijden we ook de zwaardere tegenstanders. In de andere halve finale neemt Porto het immers op tegen Gil Vicente, dat dit seizoen meedraait in de subtop in de Liga.

 

Spoiler

 

Reacties

Spoiler

@delichris Ondanks dat er geen prijs aan vast hangt, vind ik dit al één van mijn persoonlijk strafste prestaties in FM  

 

@Djurovski Thanks! Hopelijk zijn we ook in de play-offs succesvol.

 

Andere volgers @Nom de Guerre @roeliho @Fantasy

 

5 december bewerkt door Marius

[Djurovski]

De weg naar de finale ligt open. Al moet je wel zorgen dat er geen onderschatting komt natuurlijk

[delichris]

Wat een bekeravontuur. Gaat het sprookje weer leven?

[Marius]

 

- 41. Happy birthday -
 

Na onze bekerzege verliep ook de rest van de maand voorspoedig. Zo mochten we beginnen aan de kampioensgroep en wonnen we meteen onze eerste drie wedstrijden. In de eerste twee matchen scoorden we er duchtig op los en moesten we zelfs geen tegentreffer slikken. Het derde treffen was een confrontatie met de enige ploeg die ook 6/6 had gepakt, maar ook die partij werd winnend afgesloten. Zo hebben we al meteen een goede uitgangspositie voor de rest van de play-offs te pakken. Zowel de nummers 1 als 2 promoveren immers rechtstreeks.

 

Spoiler

 

Spoiler

 

Ook onze heenwedstrijd in de halve finales van de beker werd afgewerkt. Onze tegenstander speelt wel een reeks hoger maar zat niet in de beste flow met vijf competitienederlagen op rij. Bovendien is het ook een streekderby, maar aangezien er weinig historiek is tussen beide clubs is dat vooral iets op papier en iets dat minder leeft onder de supporters. We waren de betere ploeg en wonnen verdiend met 2-0. We dromen dan ook al luidop van een nieuwe bekerfinale.
 

Spoiler

Vervolgens werd er ook geloot voor de 8ste finales in de Europa League. We waren reekshoofd dankzij onze top-8 klassering maar dat betekende natuurlijk helemaal niets want onder onze mogelijke tegenstanders zaten bijvoorbeeld namen als Napoli, Galatasaray en Wolfsburg. Enkel Basel leek van een ander kaliber. Uit het balletje kwam uiteindelijk Lille tevoorschijn, waarmee we een leuke affiche te pakken hebben.
 

Spoiler

Aan het einde van de maand mocht ik ook nog mijn verjaardag vieren. Mister Miranda had me een dag vrijaf gegund en Marek zou de laatste voorbereidende training voor onze volgende competitiewedstrijd op zich nemen. Het was de manier van de Présidente om me te bedanken voor de goede resultaten. En eerlijk gezegd, het was ook geapprecieerd. Al had ik ook helemaal niet veel speciale plannen gemaakt voor mijn verjaardag. Maar een rustig dagje, na alle intensiteit van afgelopen tijd, zou zeker deugd doen.

Ik profiteerde van de gelegenheid om wat uit te slapen. Van zodra ik uit mijn bed was en opgefrist was, liep ik naar de brievenbus. Mijn ochtendritueel bestond dagelijks immers uit het lezen van de krant. En dat zou vandaag niet anders zijn. Ik ben nog zo'n type dat graag een papieren krant doorbladert, zelfs in de digitale wereld waarin we leven. Het geeft me de kans om even te onthaasten. En deze ochtend zou dat al helemaal het geval zijn. Ik zou helemaal de tijd gaan nemen om er rustig door te gaan, met een tas koffie en een pasteis de nata erbij om het helemaal af te maken.

Met die goede vooruitzichten opende ik de brievenbus maar terwijl ik de krant eruit haalde, viel er ook nog iets op de grond. Het was zo klein dat ik er ook zo maar had kunnen over kijken. De zwarte kleur van het kartonnetje tekende echter af op de beige grind eronder waardoor mijn oog er toch op gevallen was. Het leek om een soort van old school visitekaartje te gaan op het eerste gezicht en dus ging ik er eigenlijk vanuit dat dit gewoon een goedkope manier van reclame maken zou zijn, maar ik zag ook een handgeschreven boodschap, wat duidelijk maakte dat er meer aan de hand was.

 

'Happy Birthday Santos. Jessy' In gekrulde witte letters stond het er sierlijk neergeschreven. Maar waarom in godsnaam op zo'n verdomd klein kaartje? Nieuwsgierig draaide ik het om zodat ik kon zien wat er op de voorkant stond. 'NESSA - Luxury escorts' pronkte in gouden letters op de voorkant. Samen met een adres en een telefoonnummer. Van rustig mijn krant te lezen zou in ieder geval niets meer in huis komen op deze manier.

Mijn nieuwsgierigheid was immers helemaal aangewakkerd. Al snel ging ik op zoek naar mijn smartphone en tikte ik de woorden vanop het kaartje in de zoekmachine in. Zonder resultaat. Had ik een fout getypt? Nee. Dan maar verder scrollen en doorklikken. Ik kwam wel op wat websites met de verwachte inhoud terecht, maar nergens een referentie naar NESSA. Het begon te jeuken om dat telefoonnummer een keertje te proberen. Maar zou het dan wel de stem van Jessy zijn die ik aan de andere kant van de lijn te horen zou krijgen?

 

Reacties

Spoiler

@Djurovski Het gevoel dat de weg naar de bekerfinale open ligt, deel ik wel. En momenteel lijkt het er ook op dat we die kans aan het verzilveren zijn.

 

@delichris Een nieuw bekersprookje lijkt ondertussen meer dan een droom inderdaad  

 

Andere volgers @Nom de Guerre @roeliho @Fantasy

 

[Djurovski]

Hmmm gaan we de weg naar het oudste beroep in de wereld? Sportief blijft het wel heerlijk lopen

[delichris]

Mooie wedstrijden gespeeld en je lijkt de favoriet te zijn.

[Marius]

 

- 42. Happy birthday, part II -
 

Na een kwartier lang tobben en twijfelen, gingen mijn vingers toch over het toetsenbord en typten ze traag het nummer in. Ik keek het nog wel zeven keer na om te kijken of ik geen fout had gemaakt en met trillende vingers tikte ik dan toch op de groene cirkel met het symbool van een witte telefoon. Ik zette de speakerfunctie ook meteen aan en voelde hoe mijn keel en mond droog geworden waren. Ik schraapte dan ook nog snel mijn keel zodat ik tenminste klaar was om iets uit te brengen wanneer er zou worden opgenomen. De lijn ging over. Maar opgenomen werd er niet. En ook van een voicemail was geen sprake.

Ik probeerde het later nog een keer, maar opnieuw zonder antwoord. Het zorgde ervoor dat ik de ganse tijd met een onbehagelijk gevoel rondliep. Wat moest ik hier in godsnaam van denken? Via Google streetview had ik het adres ook al opgezocht, maar de locatie zelf was niet zichtbaar. Het maakte het mysterie alleen maar groter. Uiteindelijk besloot ik om er gewoon langs te rijden. Het adres lag maar een paar kilometer buiten de stad, dus al te veel moeite zou het me niet kosten.

De gedachte dat Jessy er een spannend bijberoep op nahield, leek alle logica te tarten. Als psychologe had ze het financieel wellicht ook niet nodig. En met haar looks had ze aan mannelijke aandacht ongetwijfeld ook geen gebrek. Waarom zou ze het dan wel doen? De spanning? De kick? En wat met de voorbije sessies? Was ze hier al gans de tijd bewust mee bezig geweest? Talloze vragen schoten door mijn hoofd. En ik wilde antwoorden.

Met een hart dat ik voelde kloppen in mijn keel besloot ik de verplaatsing te maken. Een opwelling. Meer was het niet. Maar ze had me er wel toe aangezet om in mijn wagen te stappen. Ik voelde ook hoe ik meer transpireerde dan normaal en me sneller een weg baande door het verkeer dan eigenlijk nodig. Normaal gesproken werd ik rustig van een autoritje. Ditmaal voelde ik me alleen maar meer en meer opgejaagd. Gelukkig was het laatste stukje rustig, zonder nog al te veel andere auto's te moeten passeren.

Voor de laatste kilometer om de bestemming te bereiken stuurde de GPS me een kleinere landweg in, die me leidde naar een bosje op een heuveltje. De bewoonde wereld hadden we nu echt wel helemaal achter ons achter gelaten. Uiteindelijk kwam ik aan bij een grote statige zwarte poort, waar achter een lange oprijlaan schuilging. In de verte stond een groot traditioneel herenhuis, met al heel wat jaren op de teller. De poort stond langs één kant open en nodigde uit om een kijkje te gaan nemen. Van andere auto's in de buurt was geen sprake. Tenzij er toch nog ergens een afgelegen parking was.
 

Ik stapte dan ook uit en keek zenuwachtig rond. Ik was vooral op mijn hoede of er niemand anders in de buurt was. Ik liep een klein stukje van mijn auto vandaan maar werd daar niet heel wijzer van. De afstand tot de woning bleef te groot om iets te kunnen ontdekken. Er waren ook zo veel ontzettend ramen dat het eigenlijk al onmogelijk was om er één uit te pikken om op te focussen. Ze waren ook allemaal groot en lang, maar ofwel werd het zicht belemmerd door gordijnen, ofwel leek het behoorlijk donker binnen. 

Op deze manier ging ik niets nieuws te weten komen. Even ging de gedachte door me heen om opnieuw het nummer proberen te bellen. Maar nu ik hier was, kon ik even goed aan de deur gaan aanbellen. Toch? Ik was immers niet voor niets naar hier gekomen. Ik schraapte al mijn moed bij mekaar en stapte de oprijlaan op toen ik plots mijn telefoon voelde trillen. Op het scherm zag ik een bericht van Tatiana.
 

Reacties

Spoiler

@Djurovski Afwachten hoe snel dit mysterie opgelost geraakt  

@delichris Als we op deze manier blijven presteren, zijn we inderdaad zowel favoriet in de competitie als in de bekerreturn.

 

Andere volgers @roeliho @Fantasy @Nom de Guerre

 

[Djurovski]

Het wordt steeds mysterieuzer.. Saved by the bell ( telefoon) ?

[delichris]

Waar gaat dit heen?

[Marius]

 

- 43. Lille -

 

Mijn verjaardagsnacht was dan toch nog uitgedraaid op een knaller van formaat. Van een verrassing van jewelste gesproken. Wat evenwel niet uitdraaide op een knaller was onze competitiewedstrijd tegen de B-ploeg van Braga. In eigen huis stond de brilscore na 90 minuten nog steeds op het bord. De daaropvolgende competitiewedstrijd draaide zelfs nog slechter uit. Dan gingen we immers de boot in op het veld van Caldas. Aangezien die match viel tussen de twee duels met Lille was de reden achter het verlies echter niet ver te zoeken. Gelukkig waren we de play-offs ook gestart met 9/9 waardoor de schade relatief beperkt bleef.

 

Spoiler

Onze Europese tegenstander Lille had zich eerder nipt niet bij de top acht in de groepsfase kunnen scharen. In de tussenronde kwam het te staan tegenover het Zweedse Malmö dat thuis met 2-0 werd verslagen na een 1-1 in de heenwedstrijd. Voor de confrontatie met onze club had de Franse pers zich positief uitgelaten over de loting maar werd er ook met veel respect gekeken naar ons als tegenstander. Helemaal anders dan enkele maanden geleden in België voor de confrontatie met Anderlecht, werd er met heel veel waardering gekeken naar onze prestaties in de groepsronde.

Voor ons was de verplaatsing naar Lille de zwaarste opdracht in onze clubgeschiedenis. Met namen als Umtiti, Bentaleb en David was onze tegenstander ontegensprekelijk een ploeg van een heel ander niveau. Ze konden wellicht ook de vergelijking met de traditionele Portugese topclubs doorstaan. Wijzelf staan echter nog mijlenver van het niveau van clubs als Porto, Benfica en Sporting. Ook de omstandigheden waren niet alledaags. We traden immers aan voor bijna 50.000 mensen in een zo goed als uitverkocht en kolkend stadion.

De wedstrijd zelf werd dan ook een zware dobber. Na 19 minuten ging de bal al op de stip en zette Bentaleb de thuisploeg met een geweldig goed getrapte strafschop al op voorsprong. De bal ging keihard richting de linker winkelhaak. Desondanks zat Cleber er toch nog met zijn vingertoppen bij, maar aan zo'n pegel is weinig te doen en de bal vloog alsnog keihard tegen de netten.

Op slag van rust gebeurde toch nog het ondenkbare. Vanuit onze verdediging werd een bal over alles en iedereen heen gelepeld. Diogo Ribeiro had de buitenspelval omzeild en mocht solo oprukken richting de vijandige doelman. Ondanks dat de situatie ongelofelijk veel druk op zijn schouders zou kunnen doen belanden, bleef hij ijzig kalm en trapte hij de gelijkmaker koel in het doel. 

In de tweede helft hielden we lang stand maar twintig minuten voor tijd werd de vrijstaande Jonathan David dan toch gevonden in de kleine rechthoek. Een koud kunstje voor een spits van zijn kaliber om die opdracht tot een goed einde te brengen en hij wist de bal dan ook eenvoudig binnen te tikken. 

Vlak voor affluiten kregen we nog helemaal de genadesteek. Onze spelers zaten helemaal doorheen hun krachten en thuisspeler Gomes mocht zomaar vrij oprukken. Vlak buiten de zestien besloot hij een balletje te lobben richting doel. Dat verdween enig mooi in doel en zorgde ervoor dat we zowat voor een onmogelijke opdracht kwamen te staan voor de return. Maar we waren hier tenminste niet afgegaan.

Het was dan ook met de nodige trots dat we van het veld stapten. En niet zonder eerst onze meegereisde fans uitgebreid te gaan groeten en bedankten. Met 265 waren. Je zag ze amper zitten in de grote stadion, maar toch lieten ze zich horen. Ze beseften dat dit misschien wel iets eenmalig was en hadden met volle teugen van elke seconde genoten. Zelfs het thuispubliek zette de handen op mekaar voor onze supporters, alsook de spelers. Het respect dat we ontvingen was groot. Chapeau!
 

Spoiler

Voor de terugwedstrijd hielden we geen rekening meer met een mogelijke kwalificatie. Lille was een klasse of twee te sterk gebleken in de heenwedstrijd en we wilden er vooral eervol uitgaan. Een (zware) nederlaag vermijden was dan ook onze eerst prioriteit. In onze stoutste dromen zat er misschien zelfs een gelijkspelletje in. Ook onze fans wilden in stijl afscheid nemen van Europa en kwamen in grote getallen afgezakt. We traden aan voor meer dan 17.000 toeschouwers, inclusief een Franse delegatie van bijna 3.000 fans.

Na nog geen zeven minuten schoot de vlam al in de pan. Onze oude sluwe vos Diogo Ribeiro zette goed druk, veroverde de bal aan de rand van de zestien toen de bezoekers twijfelden om snel uit te verdedigen. Zijn naamgenoot Ruben Ribeiro stond op de juiste plek om de bal van dichtbij binnen te prikken.

Nog voor het halfuur pakte Lille-speler Zhegrova echter uit met een welgemikt schot, zowat vanuit stilstaande positie, dat in de verste hoek verdween. Individuele klasse waar we niet tegen op konden. De bordjes stonden terug in evenwicht. Toch waren onze jongens niet uit het lood geslagen. Gesterkt door de thuisfans en onze prestaties op het veld bleven we prima spelen. In een bijna identieke situatie als bij het eerste doelpunt bleven we hoog druk zetten op de Lille verdediging en kwamen we na 38 minuten opnieuw op voorsprong. Ditmaal was het Diogo Ribeiro die mocht juichen als doelpuntenmaker.

Het was een onwerkelijke situatie. Onze tegenstander was individueel veel sterker dan onszelf en elke seconde die voorbij tikte, loerde een klasseflits om de hoek. Dit was meer dan David tegen Goliath. Zelfs wanneer David aan het werk was bij onze tegenstander. De focus ging dan ook niet op de jacht naar een derde doelpunt en een mogelijke waterkans op kwalificatie indien we verlengingen zouden afdwingen. Nee, ik besloot vast te houden aan ons strijdplan en wilde vooral om de eer spelen vandaag. Op zoek gaan naar nog een doelpunten zou ons arsenaal aan krachten wel eens snel kunnen uitputten en dan zou de wedstrijd ook wel eens snel kunnen gaan kantelen.

Op die manier koos ik zelfs voor een nog meer behouden aanpak in de tweede helft. Een doelpunt viel aan onze kant dan ook niet meer uit de lucht. Lange tijd leek de 2-1 dan ook tot op het einde op het bord te blijven staan. Tot in minuut 89 de bal op de stip ging aan de overkant en er daar toch nog een goal uit de lucht viel. Een opdoffer? Een gemiste kans? Niets van dat alles. Het gevoel van fierheid bleef overeind. Wij waren Beira-Mar. En Europa had met ons kennis gemaakt. 
 

Spoiler

See you later. We'll be back.

 

Reacties

Spoiler

@Djurovski Soms is zo'n smartphone toch nog voor iets goed  

@delichris Het mysterie wordt er in ieder geval niet minder op  

Andere volgers @roeliho @Fantasy @Nom de Guerre