Marius

Sterke eindspurt met een knappe tweede plaats in het eindklassement als gevolg. Zo mag je toch spreken van een zeer geslaagd debuutseizoen!

- 17. De play-offs - Voor de eindronde werden we uitgeloot in een poule met de eerste twee ploegen uit reeks C, Mortágua en U. Santarém, en de nummer twee uit onze eigen reeks, Paredes. De opdracht was eenvoudig. We dienden te eindigen bij de top-twee na zes wedstrijden om onszelf te verzekeren van promotie. Bij groepswinst zouden we ook nog mogen spelen om de titel van beste club op het vierde niveau. Beginnen deden we met een thuiswedstrijd tegen Paredes. Hen kenden we natuurlijk het best. We waren ook in de wetenschap dat we 4/6 tegen hen hadden gepakt in de reguliere competitie en dat was natuurlijk een onmiskenbaar mentaal voordeel. Daar maakten we ook gebruik van en we wonnen eigenlijk vrij eenvoudig dankzij een dubbelslag van onze spits Niang. Hierna volgden twee uitwedstrijden. Op speeldag twee deden we ons kunststukje van de eerste speeldag dunnetjes over en ging het eigenlijk allemaal vanzelf. Op speeldag 3 volgde dan een duel tussen beide ploegen die het maximum van de punten telden. Mortágua lag zowat de hele wedstrijd onder, maar wist wel twee keer te scoren. Daarmee leken ze een punt te gaan pakken, maar in minuut 89 grepen we alsnog de drie punten mee naar huis. En dat was verdiend. Zo zag het er halfweg al geweldig goed uit. We bulkten van vertrouwen en dat kwam helemaal tot uiting in onze thuiswedstrijd tegen U. Santarém. We overrompelden de bezoekers en wonnen met overduidelijke cijfers. Dat bleek zelfs al voldoende om zekerheid te verkrijgen over de promotie. Zeker van de eerste plaats in onze poule waren we echter nog niet. We waren echter niet van plan om daar nog lang op te wachten en boekten een vijfde opeenvolgende zege in de play-offs nadat Paredes ons niets meer in de weg kon leggen. Zo dienden we ons geen zorgen meer te maken over wat er op de laatste speeldag zou gebeuren. En dat was maar goed ook. Voor die laatste speeldag plaats heeft, staat er immers eerst nog een bekerfinale op het programma. En die zal natuurlijk al meer dan genoeg aandacht gaan opeisen. Reacties

Qua transfers stilaan de weg opgeslagen van kwaliteit boven kwantiteit

Voorzitters. Vaak hetzelfde liedje, toch? En John weet ondertussen maar al te goed hoe het werkt.

Op zich een prima resultaat. En altijd leuk om eens te kunnen spelen tegen een ploeg uit een ander continent.

Nationaal helemaal op schema om alle prijzen te pakken. In de CL een prima loting. Alle wedstrijden Europees winnen hoeft niet hoor. Ik vond het inderdaad al straf dat je dat voor mekaar kreeg in de poulefase

Enthousiast starten en dan geen salarisbudget meer over hebben. Dat overkomt mij ook wel eens Desondanks gewoon een uitermate goede start gemaakt!

Titel, en wel winst in de CL finale ditmaal. Een puik seizoen met andere woorden!

Miguel heeft dus ook zo zijn verhaal. Maar volgens mij kan hij eender wat vertellen

Ik zet er mijn geld op dat de jongen het heeft over iemand op wie de man een oogje laten vallen heeft

- 16. Another party - Na de return in de beker was er geen feestje gevolgd. Niet dat we daarvoor niet in de stemming waren. Integendeel. Richting de kleedkamers werd er al luidkeels geroepen, getierd en gezongen, en eenmaal daar aangekomen was het de bedoeling om het feestje helemaal in gang te zetten. Eén van de jongens liet alvast wat beats knallen vanuit zo'n bluetooth speaker, waarop Niang - de held van de avond - alvast zijn beste dansmoves boven haalde, maar alvorens de andere jongens zijn voorbeeld konden volgen werden we verrast door een bezoekje van Mister Miranda. 'Présidente!' leken alle jongens wel in koor te roepen. Ze vlogen hem nog net niet om de hals, en dat was misschien maar beter ook zo. De voorzitter klapte in zijn handen om niet alleen de aandacht te vragen maar ook iedereen tot stilte aan te manen en zelfs even te gaan zitten: 'I am standing here as a very proud chairman. I've never been more proud before. Not a single day in my life. My entire life. And I am an old man as you guys know.' Mister Miranda liet de jongens meteen uit zijn hand eten en zijn woorden werden op gelach onthaald. Met uitgestrekte handen vroeg hij opnieuw om stilte en ging hij verder. 'What you did in those two cup games is beyond words. I cannot believe that we have reached the cup final. I know that this asks for a party. But this is not the right time. We still have one competition game to play.' Het gelach verdween stilletjes en je zag de sfeer zo bij enkele jongens omslaan. Meende hij dit nu? 'That game is already in three days. And I want you to win it. I want to end the competition without a single loss.' De jongens begonnen elkaar aan te kijken en onder mekaar te fluisteren. 'Shhh, gentlemen. Let's make a deal' ging de Présidente verder. 'If you win the next game, I'll double your cup bonus for reaching the final, and I promis you the best party you can imagine after the game on Sunday. I count on you.' De jongens leken niet goed te weten hoe hiermee om te gaan en dus besloot ik in te springen. 'You've heard Mister Miranda. We count on you. Get dressed, go home and rest. We'll party on Sunday.' Het moet gezegd. De woorden van de Présidente hadden hun effect. De jongens hadden niet gemord en leefden professioneel toe naar de laatste competitiewedstrijd, die ook nog eens eenvoudig gewonnen werd. Mister Miranda kwam zijn belofte ook na. Eenmaal we terug arriveerden op de club, stond alles gereed voor een legendarisch feestje. Er was extra personeel opgetrommeld, er waren VIPs uitgenodigd, en er was ook een DJ aanwezig. Aan drank was er ook geen gebrek. En dat allemaal op kosten van de voorzitter. Onze eerstvolgende opdracht stond pas binnen twee weken gepland, en dus kon het feestje ook doorgaan tot in de vroege uurtjes. Ik bekeek het allemaal een beetje vanop een afstand, want ik had het gevoel dat ik het niet kon maken om me helemaal onder te dompelen in het feestgedruis. De jongens namen me wel een keertje mee voor een obligaat nummertje op de dansvloer, maar verder vertoefde ik vooral in de buurt van de bar. Daar was ook Tatiana regelmatig terug te vinden. Ze had me weer gefeliciteerd met een innige knuffel, en kwam verscheidene keren een praatje slaan gedurende de rest van de avond en nacht. Met haar grote donkerbruine ogen keek ze me regelmatig aan. Ze betrapten me er ook op dat mijn eigen kijkers net een tikkeltje te lang bleven staren naar haar wulpse lichaam. Een verdoken glimlach leek te verraden dat ze het niet erg vond. Maar Tatiana zou Tatiana niet zijn indien ze even later niet gewoon met een andere man stond te keuvelen. Dat leek me zelfs een steek in mijn maag te bezorgen. Of had ik gewoon stilaan genoeg alcohol gehad? Reacties

Ik vind die Miguel elke update minder en minder sympathiek eerlijk gezegd. Op elke foto begint hij er ook steeds minder te vertrouwen uit te zien. Maar dat kan ook aan mij liggen

Fijn stukje opnieuw. Mocht van mij gerust wat langer wezen.

Een half mirakel toch wel nadat Depay de concurrentie kwam versterken. Maar je hebt het toch maar mooi geflikt! Je was dan ook toe aan een stap hogerop en met Beveren heb je toch wel een mooie bestemming gevonden.

Nationaal stond er geen maat meer op. In Europa viel je er net naast, maar toch kan je zeker tevreden zijn.

Spectaculaire wedstrijden met héél veel doelpunten in ieder geval, maar jammer genoeg schiet je er weinig mee op. Het vasthouden van de derde plaats lijkt me het belangrijkste doel in het slot.

Depay in Luxemburg. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Hem afhouden en het kampioenschap pakken lijkt me dan ook een half mirakel

Duizend dollar voor zes maanden lijkt een goede deal. Maar wellicht strijkt zelfs onze vriend Miguel een percentje op

De intro lijkt alvast bol te staan van drama, intriges en een vleugje zaken die het daglicht beter niet kan zien. Succes verder!

Efficiënt gehandeld op de transfermarkt lijkt het!

- 15. Halve finale, deel II - Na de onvergetelijke avond op het veld van Rio Ave bereikte de bekerkoorts een nieuw hoogtepunt. Het geloof om de bekerfinale te bereiken was meer dan ooit aanwezig. De spelers konden over bijna niets anders meer spreken, en wanneer ik zelf een voet op straat durfde te zetten, werd ik er voortdurend over aangesproken. We dreven op een wolk. De lente was in het land. De dagen werden langer. En de glimlach van Tatiana werd elke dag groter. Haar jurkjes korter. Kortom, het leven was mooi. Zelfs van Mister Miranda had ik geen last. Het verbaasde met dat hij me niet constant aanklampte over de bekerreturn. Hij had wel uitbundig gereageerd na onze overwinning, maar liet me nadien focussen op mijn taken als hoofdtrainer. Daarbij hoorde natuurlijk ook het slot van de reguliere competitie afwerken. Aanvankelijk was er een vorm van decompressie na de wedstrijd tegen Rio Ave en bleven we steken op een gelijkspel bij Paredes. Dat was echter maar tijdelijk want onze volgende tegenstander werd alweer in de pan gehakt, en ook de wedstrijd nadien namen we de drie punten mee naar huis. Drie dagen voor de return tegen Rio Ave hielden we het op een 2-2 gelijkspel. De wedstrijd van de waarheid van. De return van de halve finale van de Taça de Portugal. Er kon eigenlijk bijna niets meer misgaan, toch? Tenzij we ons zouden laten meeslepen door onze eigen euforie. Maar zelfs daar leken onze jongens te kalm voor. Ze waren gegroeid doorheen het seizoen, en ook gegroeid doorheen het bekertornooi. Bij de eerste ontmoeting met een eersteklasser leken ze nog een vogel voor de kat. De volgende keer was het vertrouwen al een pak meer aanwezig. En op het veld van Rio Ave namen we zelfs gewoon resoluut de wedstrijd in handen. Dat wilden we ook nu graag, maar de bezoekers lieten dat niet zonder slag of stoot gebeuren. Toch konden ze niet verhinderen dat we vlak voor rust op voorsprong kwamen nadat de wedstrijd lang op slot zat. Rechtsback Tiago Melo slingerde de bal vanop rechts voor doel. Niang kopte eenvoudig binnen. We leken nu helemaal op rozen te zitten. Een gelijkmaker minder dan 10 minuten na de rust veranderde daar nog weinig aan. Een tweede tegentreffer in minuut 82 had dat wel gekund. Maar we bewaarden de kalmte en het geloof in ons eigen kunnen. Enkele minuten later lag de gelijkmaker al tegen het net. Niang was opnieuw de doelpuntenmaker van dienst. En dat mocht ook gewoon verdiend genoemd worden. We staan in de finale! Ondanks een mogelijke vorm van decompressie wonnen we drie dagen later wel onze slotwedstrijd in de competitie. Euforie kan soms wonderen doen. We zaten op een wolk en daar hoopte ik ook tijdens de play-offs op kunnen blijven drijven. We eindigden uiteindelijk met een reusachtige voorsprong van 17 punten op onze eerste achtervolger. Ook dat geeft natuurlijk het nodige vertrouwen richting de eindronde. Reacties

Gezellige boel daar Eerst wat bijslapen in een, hopelijk deftig, hotel en dan maar eens een goede indruk neerzetten John!

Iets meer wisselvalligheid in de resultaten afgelopen tijd, maar de prijzen worden pas uitgereikt aan de meet natuurlijk.

De belangrijkste prijs in eigen land gepakt en daarnaast nog eens dichtbij de CL. Dan is het een meer dan geslaagd seizoen!

Best een unieke prestatie in de Europese groepsronde zeg Wel mooi dat er nadien nog 2 andere Cypriotische clubs wisten door te gaan. Je was er zelf ook dicht bij tegen die Denen. Zelf vind ik de loting voor de WK kwalificaties best wel nog meevallen.