[IDS] [FM24] Altijd blijven lachen

[Lensherr]

Die hersenen van Paul toch 

[Djurovski]

Geen el boosto meer als dat maar lang goed gaat. Het zat iig niet in de thee bij de tegenstander in de rust 

[Nom de Guerre]

 

Op een doorsnee Cypriotische namiddag, zo eentje waarop de zon besluit dat ze niet onder zal gaan voordat iedereen op het eiland minstens drie liter zweet heeft verloren, zat ik op een tuinstoel. Die stoel stond op het terras van wat bij Spartakos door moest gaan voor de eretribune. Ik had een biertje in mijn hand – een lokale pils die meer naar vrijheid smaakte dan naar hop – en mijn benen rustten op een koelbox vol met meer van dat gouden vocht. Het leven leek op dat moment verrassend aangenaam.

 

Assistent Paul, een kerel die voetbal ademde alsof het zuurstof was, leidde de training. De ploeg was bezig met afrondoefeningen, een activiteit die bij onze spelers net zoveel enthousiasme opwekte als een vegetarische slager bij een barbecuewedstrijd. Toch was het vermakelijk om te zien hoe ze probeerden de bal in het net te krijgen, hun gezichten vertrokken in concentratie alsof ze probeerden een rubikskubus op te lossen.

 

Vanuit mijn ooghoeken zag ik Vassilis, onze man-van-alles behalve voetballer, sjouwen met enkele kratten gevuld met rode blikjes. Zijn armen bogen onder het gewicht alsof hij Atlas was, belast met het dragen van de wereld, of in dit geval, onze hydratatie. 

 

Terwijl het team zich bezighield met wat je met enige goede wil 'voetbal' kon noemen, slenterde ik richting Vassilis, die druk bezig was met zijn beste imitatie van een pakezel, zeulend met kratten gevuld tot de rand met vuurrode blikjes. Het gelikte logo en de felgele blokletters schreeuwden "El ϸousto" naar iedereen die het aandurfde om een blik te werpen. Hij had me nog niet opgemerkt, te verdiept in zijn taak.

 

"What the actual fuck, Vassilis?" flapte ik eruit, mijn verbijstering niet kunnend verbergen. De blikjes rammelden lichtjes toen hij van schrik opkeek.

 

"Ah, mister John!" Hij draaide zich om, een grijns op zijn gezicht die te vrolijk was gezien de omstandigheden. "Just spreading the joy of El ϸousto. You want one? It's... revitalizing."

 

"Revitalizing?" herhaalde ik, sceptisch. "Looks more like a fast track to a heart attack. When did we start endorsing this... this liquid dynamite?"

 

Vassilis haalde zijn schouders op, het toonbeeld van onverschilligheid. "Eh, when life gives you lemons, you make lemonade. When life gives you a sponsorship deal with El ϸousto, you make the team run faster."

 

Ik kneep de brug van mijn neus, een hoofdpijn op voelend komen. "Vassilis, we're a football team, not a lab experiment for whatever's in those cans. Have you even checked if it's legal?"

 

"Legal?" Hij wuifde mijn bezorgdheid weg met een handgebaar. "It's more legal than some of the tackles we've seen this season. Besides, the lads love it. Says it makes them feel like superheroes."

 

"Superheroes," mompelde ik, niet geamuseerd. "Right up until they start sprouting extra limbs or their piss glows in the dark. Then what?"

 

Vassilis lachte, zijn zorgeloze houding onwrikbaar. "Then we start a sideshow and charge double for tickets. Spartakos FC: Come for the football, stay for the mutant freakshow."

 

Terwijl ik toekeek hoe Vassilis een blikje 'El ϸousto' opende met de flair van een showman, schudde ik mijn hoofd. "I don't think this is a good idea, Vassilis."

 

Vassilis haalde zijn schouders op, een halve glimlach spelend rond zijn lippen. "Mister John, my father is interested in this product. You see, he can import the raw materials to Cyprus with a hefty profit. He's also going to handle production and distribution. He wants us to do this, even if it turns out badly for the team."

 

Ik staarde hem aan, ongelovig. "Your father? Vassilis, we're running a football club, not a front for your dad's shady business deals."

 

Vassilis knikte ernstig, maar zijn ogen twinkelden met een mengeling van samenzwering en amusement. "Yes, but think of the benefits, Mister John. We could finally get those new locker rooms built... with marble floors!"

 

Ik kon een snort niet onderdrukken. "Marble floors? What is this, a Roman bathhouse? And what do we do when UEFA shows up because our players are running around like turbocharged rabbits?"

 

"Ah," zei Vassilis, een vinger opstekend alsof hij een briljant idee had, "then we tell them it's the unique sea air of Cyprus. Very healthy, very... eh... stimulating."

 

Ik schudde mijn hoofd, lachend om de absurditeit van het gesprek. "And here I thought the most bizarre part of this job was the training sessions. Okay, Vassilis, make sure your dad knows that if this goes south, you are becoming the new club mascot. Dressed in an 'El ϸousto' can costume."

 

Vassilis barstte in lachen uit. "Deal, Mister John. I'll let him know. Maybe he'll turn it into a family business."

 

Terwijl we onze discussie voortzetten, met plannen die waarschijnlijk nooit het daglicht zouden zien, kon ik niet anders dan denken aan hoe uniek het leven bij Spartakos was. Het was een mengelmoes van voetbal, familiebanden en nu, blijkbaar, energiedrankjes. Ondanks mezelf moest ik toch glimlachen. "Only you could turn a potential doping scandal into a business opportunity, Vassilis."

 

Hij klapte me op de schouder, de last van zijn verantwoordelijkheid als onze gladde voorzitter even vergetend. "What can I say, Mister John? In the world of Cypriot football, you either adapt or you get left behind. And Spartakos? We're leading the charge, one questionable energy drink at a time."

 

Terwijl ik hem zag weglopen om meer blikjes El ϸousto te verdelen, moest ik zijn branie wel bewonderen. Misschien was het de ontspannen eilandhouding of misschien was het gewoon Vassilis die Vassilis was, maar hoe dan ook, het leven bij Spartakos was nooit saai. En wat El ϸousto betreft, nou, ik nam me voor om een lang en serieus gesprek te hebben met ons medisch team. Voor de zekerheid, want deze mysterieuze energiedrank die ons team meer vleugels leek te geven dan Icarus had durven dromen, had ongetwijfeld bijwerkingen.

 

Toch, ergens in de achterkant van mijn hoofd, maakte ik me zorgen over de aanloop naar de tweede competitiewedstrijd. Zou 'El Boosto' ons vleugels geven, of zouden we te dicht bij de zon vliegen? Tijd zou het leren, maar tot die tijd had ik een koelbox vol met biertjes die aandacht nodig hadden. En dat was een taak die ik met alle liefde op me nam.

 

=====

 

Reacties en dergelijke.

 

Spoiler

16 uur geleden zei Kyrill:

Tof en leuk stuk weer winst=winst. Genoten weer hoor

 

 

Dank je.

 

16 uur geleden zei Marius:

Fijne zondagwandeling zo. Al kan de wedstrijd even goed op zaterdag afgewerkt zijn natuurlijk, met die weekend warriors  

 

Het zijn allemaal semi-profs he  

 

16 uur geleden zei Jónstærke:

Of hadden ze gewoon heeeel veel pech? 😛 Wat is Paul zn effectieve bijdrage eigenlijk? Zie in hem zo één of andere veel te goedhartige secretaris van een vierde provincialer met het verstand van een achterdeur, maar wel iemand die leeft voor zn club en zonder hem, de club ten dode zou zijn opgeschreven 😁

 

Dat vraag ik me wel vaker af. Wat is nu de effectieve bijdrage van Paul?

 

16 uur geleden zei Lensherr:

Die hersenen van Paul toch 

 

Aparte kerel, nietwaar?

 

13 uur geleden zei Djurovski:

Geen el boosto meer als dat maar lang goed gaat. Het zat iig niet in de thee bij de tegenstander in de rust 

 

Het ging niet lang goed dus  

 

 

https://www.surveymonkey.com/r/2V5GNPP Sleutelwoord zes.

 

Tags voor @Whitewolf345 @bas huijsmans @Titan @Willem @Djurovski @Kyrill @Jónstærke @ElMarcos @Mascini @Marius @KayDeManaager @Bogatyr

 

[Marius]

Geef mij toch maar een biertje uit die koelbox  

[Kyrill]

Hahhahhaha geweldig dit hahahahah/

[Jónstærke]

Fijne familiebusiness daar, doet je zelfs wegkijken van het grootste gevaar: Paul die de trainingen leidt!

[Titan]

Een hartslagverhogende update  . 

[ElMarcos]

Iets zegt mij dat deze blikken met vloeibare energie voor meer successen, maar ook problemen gaan zorgen. Wellicht kan John er eentje geven aan Eleni wanneer ze weer eens samen op pad gaan. Heerlijk geschreven update weer trouwens!

[Nom de Guerre]

 

Na de training, terwijl de laatste zonnestralen hun best deden om de Cypriotische avond te verlichten, merkte ik een figuur op die zich onmiskenbaar had gepositioneerd om op te vallen. Demetrious, met een sigaar geklemd tussen zijn tanden alsof het een gouden sleutel was naar een geheim genootschap, stond daar, armen over elkaar, met de uitstraling van een man die gewend was aan zowel respect als vrees.

 

"I hear you've been talking to my son about our new venture," begon hij, de rook van zijn sigaar vormde grillige patronen in de lucht, alsof het de openingsscène was van een film waarin hij ongetwijfeld de hoofdrol speelde.

 

Ik knikte, woordeloos, mijn gedachten racend. Waarom had ik het gevoel dat dit gesprek richtingen kon opgaan die ik liever niet verkende?

 

"Let me tell you something about the smuggling culture in Cyprus," vervolgde hij, alsof hij mijn stilte interpreteerde als een uitnodiging om zijn kennis te delen.

 

Demetrious leunde naar voren, de gloed van zijn sigaar in de schemering accentueerde de ernst in zijn ogen. "You see, Mister John, Cyprus has been a crossroads of cultures for centuries, a melting pot where east meets west. And with those meetings come... opportunities."

 

Ik luisterde, gefascineerd en enigszins ongerust over waar dit gesprek heen zou gaan.

 

"Through my... let's say, extensive network of contacts," vervolgde Demetrious, "I have lines to Turkey and beyond, all the way to Guatemala. You'd be surprised how easily certain... raw materials can move from one place to another when you know the right people."

 

"Raw materials," herhaalde ik, het woord proevend alsof het een exquise wijn was. "And we're talking about El ϸousto?"

 

Demetrious knikte, een sluwe glimlach speelde rond zijn lippen. "Exactly. It's not just a drink, Mister John. It's a symbol of how the world operates. Beneath the surface, away from judging eyes, that's where real business happens."

 

"And what about the law?" vroeg ik, mijn nieuwsgierigheid geprikkeld ondanks mezelf.

 

Demetrious blies een rookwolk uit, die langzaam oploste in de nachtlucht. "The law is like a river; it always finds a way. Sometimes you build a dam, sometimes you dig a canal. But the water always flows."

 

Ik kon het niet helpen, maar bewonderde de manier waarop hij over deze zaken sprak, alsof het niet meer dan een partijtje schaak was, waarbij hij altijd twee zetten voor was.

 

"And what if things go wrong?" Ik kon het niet laten om te vragen. "What if one of those rivers overflows its banks?"

 

Demetrious keek me direct aan, zijn blik ondoorgrondelijk. "Then we build a new bridge, Mister John. In this game, you always have to be ready to adjust your strategy. It's not a matter of if things will go wrong, but when. And when they do, you make sure you turn the flow in your favour."

 

Het gesprek nam een pauze, waarbij alleen het geluid van de nacht en het verre gejuich van onze spelers de stilte vulden. Ik peinsde over Demetrious' woorden, de complexiteit van de wereld waarin ik was gestapt. Het was een wereld van schaduwen en licht, waar de lijnen tussen goed en kwaad vervaagden, en waar succes vaak afhing van hoe goed je kon navigeren door de grijze gebieden.

 

"Well said, Demetrious," zei ik uiteindelijk. "But let's hope our bridges are strong enough to withstand the storm."

 

Hij knikte, stond op, en klopte as van zijn sigaar. "They're stronger than you think, Mister John. And don't forget, in Cyprus, we build on rocks, not on sand. It’s an art, you know," zei hij, zijn stem doordrenkt met een mengsel van trots en weemoed. "An art passed down from father to son through generations. And now, with El ϸousto, we’re opening a new chapter."

 

Ik kon er niet omheen dat er in zijn woorden een zekere romantiek school, een verlangen naar de dagen van oude, maar ik was me ook terdege bewust van de realiteit van de situatie. "And what is my role in this new chapter?" vroeg ik, mijn stem neutraal, proberend niet te veel te verraden.

 

Demetrious lachte, een geluid dat meer leek op het schrapen van twee stenen over elkaar dan op vrolijkheid. "Your role, Mister John, is simple. Make sure our boys win, on the field and off. As long as Spartakos is successful, everyone will be happy. And when everyone is happy, it’s easier to... do business."

 

Ik knikte, de complexiteit van de situatie inzien. Hier stond ik, in gesprek met een man die zowel een beschermheilige als een bedreiging voor mijn carrière kon zijn, afhankelijk van hoe de wind waaide.

 

"And if the wind changes, Demetrious?" waagde ik te vragen, mijn blik vast op de zijne.

 

Hij nam een trek van zijn sigaar, liet de rook langzaam ontsnappen en keek me aan met een blik die leek te zeggen dat hij meer wist dan hij ooit zou uitspreken. "Then we change with it, Mister John. In Cyprus, just like in life, the art is to rotate with the wind. Remember that."

 

Terwijl ik daar stond, luisterend naar de wijsheid van een man wiens leven verweven was met de schaduwkanten van deze prachtige eilandnatie, besefte ik dat mijn avontuur bij Spartakos misschien wel meer omvatte dan alleen voetbal. Het was een duik in de diepe wateren van traditie, loyaliteit en, onvermijdelijk, de smokkelcultuur die net zo'n deel van Cyprus was als de zee die haar omringde.

 

=====

 

Reacties en dergelijke.

Spoiler

3 uur geleden zei Marius:

Geef mij toch maar een biertje uit die koelbox  

 

Snap ik. Ik ben zelf ook niet zo gecharmeerd van die energytroep. Het levert een stel stuiterende kinderen in mijn metier. 

 

3 uur geleden zei Kyrill:

Hahhahhaha geweldig dit hahahahah/

 

I aim to please.

 

2 uur geleden zei Jónstærke:

Fijne familiebusiness daar, doet je zelfs wegkijken van het grootste gevaar: Paul die de trainingen leidt!

 

Paul en verantwoordelijkheid; een gevaarlijke combinatie.

 

2 uur geleden zei Titan:

Een hartslagverhogende update  . 

 

Cafeïne doet zoiets, ja  

 

37 minuten geleden zei ElMarcos:

Iets zegt mij dat deze blikken met vloeibare energie voor meer successen, maar ook problemen gaan zorgen. Wellicht kan John er eentje geven aan Eleni wanneer ze weer eens samen op pad gaan. Heerlijk geschreven update weer trouwens!

 

Het recept voor meer drama is er alleszins.

 

https://www.surveymonkey.com/r/2V5GNPP Sleutelwoord zes.

 

Tags voor @Whitewolf345 @bas huijsmans @Titan @Willem @Djurovski @Kyrill @Jónstærke @ElMarcos @Mascini @Marius @KayDeManaager @Bogatyr

 

[Marius]

Van beeldspraak gesproken zeg! 

[Kyrill]

Prachtige beeldspraak en stuk weer, tof hoor!! Zo vader zo zoon, zullen we maar zeggen

 

[ElMarcos]

De beeldspraak in je schrijven blijft fantastisch. Je gevoelt aan alles dat John in een wereld zit waar hij misschien wel helemaal niet in wil zitten, maar ook niet uit weg kan. Enerzijds, omdat zoiets lastig is en anderzijds, om de kansen die het hem biedt. Ik kijk nu al uit naar het vervolg.

[Willem]

Interessante wending, een voetbalclub als dekmantel van de drugshandel, dat zal vast vaker zijn gebeurd. Oh ja ook mooie beeldspraak.

[Titan]

Een fascinerend gegeven, twee mannen die in codetaal met elkaar moeten communiceren om te voorkomen dat wordt uitgesproken waar ze zich daadwerkelijk in bevinden  .

[Jónstærke]

Denk zelfs dat de vliegen die door de rook van Demetrious’ sigaar uit vliegen, doorhebben waar het gesprek over ging 😛 

[Djurovski]

Morgen een lange rit zo'n blikje zou uitkomst bieden haha. Heerlijke updates weer 

[Nom de Guerre]

 

Of het nu lag aan de mysterieuze cocktail van cocabladeren met dat 'iets extra's', de wilde feestjes in de avond, of aan de fantastische trainingen van Paul – een man die voetbal ademt alsof het zuurstof is – het resultaat op het veld was fenomenaal. We bewogen als een wervelwind, ongrijpbaar en onstuitbaar, alsof we elf keer Achilles in onze gelederen hadden, ieder van ons klaar om zonder genade elke tegenstander die ons pad kruiste te vernietigen. Deryneia, het arme slachtoffer van onze overwinning, werd in eigen huis naar een vernederende 8-1 nederlaag gespeeld. Het groen-witte team leek meer op een stel bange herten gevangen in de koplampen van een aanstormende trein, dan op een voetbalteam.

 

De eerste goal viel al binnen de eerste vijf minuten, een kunststukje van Mura die de bal met een sierlijke boog over de keeper wipte, alsof hij op dat moment de wetten van de zwaartekracht besloot te negeren. Het was het begin van het einde voor Deryneia. Elke aanval van ons was als een mes door zachte boter, en hun verdediging brokkelde af bij elke naderende stormloop.

 

Bij de derde goal, een spectaculair afstandsschot van Ewald, die zich voor even de Duitse god van de donder waande, barstte de tribune uit in een oorverdovend gejuich. Fans van Spartakos, die in getale waren gekomen ondanks de reputatie van ons als 'underdogs', waren getuige van wat misschien wel de wedstrijd van hun leven was.

 

Halverwege de wedstrijd stond het al 5-0. De gezichten van de spelers van Deryneia stonden strak van de schok en ontzetting. Hun trainer, een man wiens reputatie van staal was, stond aan de zijlijn, machteloos en met zijn handen in het haar, zich afvragend waar het mis was gegaan.

 

De tweede helft was niet anders. Onze jongens, aangedreven door wat leek op een onuitputtelijke bron van energie en kracht, denderden door. Het was alsof ze elk signaal van vermoeidheid, elke gedachte aan terughoudendheid, hadden verbannen uit hun bewustzijn. 

 

Het enige smetje op een verder vlekkeloze overwinning was onze enige tegentreffer, een moment dat in de annalen van Spartakos ongetwijfeld beschreven zal worden als 'De Flater van Statham'. Onze doelman, Michael Statham, die mogelijk nog nasudderde van de effecten van een zekere energiedrank, kwam als een bezetene van zijn lijn, in een poging de bal te onderscheppen. Echter, in plaats van de heldendaad te verrichten, miste hij de bal volledig en torpedeerde de aanstormende spits, een actie die meer weg had van een ongelukkige ontmoeting in een stierengevecht dan van professioneel keeperswerk. Het resultaat: een gele kaart voor Statham en een penalty tegen ons, die hij vervolgens niet wist te keren.

 

Zelfs de stralende aanwezigheid van Eleni, die trots aan zijn arm hing na de wedstrijd, kon het donderwolkje boven zijn hoofd niet verdrijven. Zijn gezicht bleef bedrukt, een donkere vlek op een anders stralende dag. Het was een herinnering dat, ondanks de glorieuze overwinning, voetbal soms een wrede minnares kan zijn.

 

Bij het laatste fluitsignaal, met de scorebord dat een onwerkelijke 8-1 aangaf, barstte het stadion uit zijn voegen. Onze fans, alle vijfentwintig, stroomden het veld op, hun gezichten een mengelmoes van ongeloof en extase. 

 

In de kleedkamer na de wedstrijd, tussen het gekraak van openende bierblikjes en het gelach van uitgelaten spelers, nam ik een moment voor mezelf. Dit was waarom ik van voetbal hield. Dit was waarom ik de beslissing had genomen om hier, op dit kleine eiland in de Middellandse Zee, te komen coachen. Het ging niet om de mysterieuze drankjes, de feestjes of zelfs de overwinningen. Het ging om deze momenten van pure, ongefilterde vreugde. 

 

Na een overdonderende 8-1 overwinning stonden we daar, een bonte verzameling gladiatoren in een kleedkamer die meer weg had van een troonzaal na een veldslag. De lucht was doordrenkt met het aroma van overwinning, zweet en een vleugje 'El ϸousto', die mysterieuze drank die onze spelers vleugels had gegeven - figuurlijk dan, alhoewel je het bijna letterlijk zou nemen gezien hun prestatie op het veld.

 

Ik stond op, klaar om mijn mannen toe te spreken, een groep die zojuist had bewezen dat het onmogelijke mogelijk was. Mijn blik gleed over hun bezwete, tevreden gezichten. "Lads," begon ik, mijn stem vol van de dramatiek van het moment, "today you were like heroes out of Greek mythology. We didn’t just defeat Deryneia; we sent them to the realm of Hades with a shopping list for Cerberus."

 

Een golf van gelach rolde door de kleedkamer. "Achilles had his heel," ging ik verder, "but we? We have Statham, who decided to impersonate a Trojan horse but without the horse... and without Troy. But gods, what a spectacle he gave us!"

 

Michael Statham, ondanks de flater, kon niet anders dan grinniken, trots en schaamte vechtend om voorrang op zijn gezicht.

 

"And let’s not forget, boys. Just like Odysseus on his long journey to Ithaca, we've had our own adventures. There were cyclopes in the form of opponents, sirens trying to seduce us off our course - yes, Eleni, I'm looking at you - but just like that cunning rogue Odysseus, we stayed focused. Well, mostly."

 

De mannen knikten, een mengeling van trots en amusement op hun gezichten. Eleni, aanwezig om haar steun te betuigen, wierp me een speelse blik toe, haar ogen glinsterend van de pret.

 

"But most importantly, men," vervolgde ik, terwijl ik even pauzeerde voor effect, "today we wrote history. Just like the ancient Greeks with their epic tales, people will speak of the day Spartakos razed Deryneia to the ground. So, raise your cans of 'El ϸousto' high, for tonight we celebrate not just a victory. We celebrate our entry into the annals of legends."

 

De kamer vulde zich met gejuich en het klinken van blikjes, een geluid zo zoet als de nectar van de goden. Dit was meer dan een team; dit was een broederschap, gevormd in het vuur van competitie en versterkt door de banden van mythe en legende.

 

"For Spartakos," riepen we in koor, "where even the gods pause to watch!"

 

En voor even, in die kleine, stinkende kleedkamer in Cyprus, voelden we ons onsterfelijk.

 

En hoewel ik wist dat er dagen zouden komen waarop de wind niet in onze rug zou waaien, zou ik deze dag, deze overwinning, niet snel vergeten. Spartakos had zijn stempel gedrukt, niet alleen op het veld, maar ook in de harten van iedereen die het geluk had gehad om getuige te zijn van deze historische overwinning.

 

======

 

Reacties en dergelijke.

 

Spoiler

6 uur geleden zei Marius:

Van beeldspraak gesproken zeg! 

 

ADHD-brein on overload.

 

5 uur geleden zei Kyrill:

Prachtige beeldspraak en stuk weer, tof hoor!! Zo vader zo zoon, zullen we maar zeggen

 

 

Dank je.

 

4 uur geleden zei ElMarcos:

De beeldspraak in je schrijven blijft fantastisch. Je gevoelt aan alles dat John in een wereld zit waar hij misschien wel helemaal niet in wil zitten, maar ook niet uit weg kan. Enerzijds, omdat zoiets lastig is en anderzijds, om de kansen die het hem biedt. Ik kijk nu al uit naar het vervolg.

 

Dit is update 38, ik zit zelf qua schrijven bij 42. Voorlopig zit je gebeiteld.

 

3 uur geleden zei Willem:

Interessante wending, een voetbalclub als dekmantel van de drugshandel, dat zal vast vaker zijn gebeurd. Oh ja ook mooie beeldspraak.

 

I know, weinig originaliteit, maar hey, hopelijk compenseer ik dat qua vorm.

 

3 uur geleden zei Titan:

Een fascinerend gegeven, twee mannen die in codetaal met elkaar moeten communiceren om te voorkomen dat wordt uitgesproken waar ze zich daadwerkelijk in bevinden  .

 

Je weet nooit wie er meeluistert. 

 

1 uur geleden zei Jónstærke:

Denk zelfs dat de vliegen die door de rook van Demetrious’ sigaar uit vliegen, doorhebben waar het gesprek over ging 😛 

 

En toch is het niet expliciet uitgesproken.

 

1 uur geleden zei Djurovski:

Morgen een lange rit zo'n blikje zou uitkomst bieden haha. Heerlijke updates weer 

 

Een gat in de markt, wie weet  

 

https://www.surveymonkey.com/r/2V5GNPP Sleutelwoord zes.

 

Tags voor @Whitewolf345 @bas huijsmans @Titan @Willem @Djurovski @Kyrill @Jónstærke @ElMarcos @Mascini @Marius @KayDeManaager @Bogatyr

 

[Djurovski]

Oef die tegenstander wist niet wat hun overkwam. Gelukkig heeft Michael wel wat zelfspot. Iets wat belangrijk is zeker in de kleedkamer. 

[Marius]

Op deze manier gaat het niet lang duren voordat de concurrentie beseft dat er bij Spartakos iets in het water moet zitten. Gelukkig staat er toch nog één te blunderen  

[Jónstærke]

Wow petje af voor de speech van John, als ze nog niet opgepept genoeg waren, waren ze dat nu zeker en vast wel!

27 maart bewerkt door Jónstærke

[Kyrill]

Geweldig en tof stuk weer. Prachtige zege, en prachtige speech van John. 

[Titan]

Wat me nog het meest verbaast, is dat je spelers blijkbaar al die referenties aan de Griekse oudheid herkennen en begrijpen. Je hebt niet alleen een bont gezelschap samengesteld, maar ook nog eens een gezelschap dat het IQ van pakweg een Memphis al overstijgt vanaf de kleine teen. 

[Willem]

Ik wil niet dat je denkt dat ik aan je creativiteit twijfel, het is elke keer weer smullen geblazen Ik denk alles in de recente geschiedenis wel ergens een raakvlak zal hebben met voetbal dus een insteek die nog nooit iemand anders heeft gehad lijkt me uitgesloten.

[Nom de Guerre]

 

Na een overweldigende zege en wat inmiddels een traditie leek te worden bij Spartakos - een afterparty die het midden hield tussen een bacchanaal en een Olympisch festijn - vond ik het tijd om Paul ter verantwoording te roepen. De manier waarop hij door de menigte bewoog, leek hij meer op een schooljongen op zijn eerste schooldag dan op de assistent-manager van een voetbalclub die net een historische overwinning had behaald.

 

"Oi fuckface," begon ik, terwijl ik een weg baande door een zee van lichamen en hem bij zijn schouder greep. "You were supposed to keep an eye on the lads and their bad habits. Now we are bottling their bad habits. Do you mind telling me how this came to be?"

 

Paul, die eruitzag alsof hij liever ergens anders wilde zijn, misschien op een rustig eiland zonder internet of voetbal, stond me stotterend te woord.

 

Terwijl de muziek bonkte en de lichten flitsten, trok ik Paul uit de schaduwen voor een dringend gesprek. Met de chaos van de afterparty als achtergrond, keek hij me aan met een blik die schommelde tussen ongeloof en pure paniek. Zijn gezicht, normaal gesproken een bastion van Duitse stoïcijnse kalmte, was nu een open boek van emoties.

 

"Look, Mister John, it's not my fault," begon hij, zijn Engels doorspekt met een zwaar accent en hier en daar een gestamel. "I just... how do you say... the small wheel in big clock. Demetrious and Vassilis, they want make money. They smell money like shark smell blood."

 

Zijn handen gebaarden wild, alsof ze op zichzelf een heel verhaal vertelden, één van verwarring en lichte wanhoop. Hij pauzeerde even, alsof hij zocht naar de juiste woorden in het mijnenveld van zijn beperkte Engels.

 

"I try to say, 'This is not good idea,' but they don't listen. They look at me like I am small child, like I know nothing." Paul rolde met zijn ogen, een universeel teken van frustratie, voordat hij diep zuchtte, zijn schouders hangend in een beeld van verslagenheid.

 

"I am just... how do you say... caught in middle. Like ham in sandwich. No, not ham... more like... like pickle in sandwich. Nobody cares about pickle!" Zijn vergelijking bracht een onbedoelde glimlach op mijn gezicht, maar zijn boodschap was duidelijk.

 

"Is all about money, Mister John. They see El ϸousto, they don't see drink. They see... Euro signs. Dollar signs. I just want play football, make team good. But now, I am pickle. Pickle in big money sandwich."

 

Terwijl hij daar stond, een schijnbaar verslagen man gevangen in de machinaties van hogere machten, kon ik niet anders dan medelijden voelen voor Paul. Zijn onschuld, of op zijn minst zijn afstandelijkheid van de dubieuze beslissingen, was zo evident als het ongemak in zijn mimiek. Toch stoorde zijn gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel me.

 

"Ruggengraatloze slappe zak," mompelde ik, terwijl ik mijn best deed niet in lachen uit te barsten bij het zien van zijn paniekerige gezichtsuitdrukking.

 

"Mister John, I swear, I just turn around for one second, and boom, they've turned Spartakos into an energy drink empire. I thought we were in the football business, not selling... what's it? El ϸousto?"

 

Ik schudde mijn hoofd, een lach niet kunnen onderdrukken. "Paul, mate, you turn around for one second here, and you might find yourself sold off as part of a package deal with the next batch of El ϸousto."

 

Paul keek me aan, zijn ogen groot van verbazing. "You mean, they might actually bottle me?"

 

"Wouldn't put it past them," zei ik, grijnzend. "Demetrious and Vassilis, they're like the modern-day Midas. Everything they touch turns into... well, not gold, but certainly something profitable."

 

Paul zuchtte diep, een uitdrukking van berusting op zijn gezicht. "What should we do then, Mister John? I don't think I taste very good."

 

"First thing, we make sure none of our lads end up on the ingredients list. Second, let's keep them focused on football, yeah? We've got a good thing going here, don't want to lose it over... creative business ventures."

 

Paul knikte, zijn gebruikelijke zelfvertrouwen terugvindend. "Got it, boss. Football first. El ϸousto, second... or maybe third."

 

"Good lad," zei ik, hem een klap op de rug gevend. "Now, let's enjoy this bacchanal. Who knows, maybe we'll find inspiration for the next game. Or at least a good hangover cure."

 

Terwijl we ons weer onderdompelden in het feestgedruis, met Paul die plotseling opmerkte dat hij misschien toch een toekomst had als 'El ϸousto' proever, besefte ik dat dit de momenten waren die je bijbleven. Bij Spartakos was het leven nooit saai, en eerlijk gezegd, zou ik het niet anders willen hebben.

 

Te midden van het feestgedruis, ergens tussen de deinende massa van lichamen en de bassen die de grond deden trillen, was Michael bezig met een taak die even belachelijk als briljant was. Gewapend met een camera, die hij hanteerde alsof het zijn persoonlijke schild was tegen de chaos, regisseerde hij een promoshoot voor ons nieuwe product, El ϸousto. Dansende spelers, omringd door hun vriendinnen – allemaal opvallend knap en lachend alsof ze net het geheim van eeuwige jeugd hadden ontdekt – werden vastgelegd in hun natuurlijke habitat: een feest dat meer weg had van een scène uit een oud-Grieks epos dan van een nederige voetbalclubviering.

 

Elke speler, zonder uitzondering, hield minstens één blikje vast, hun armen geheven alsof deze blikjes de kelken waren waarmee ze op het punt stonden de overwinning van hun leven te vieren. Michael, die blijkbaar zijn roeping als filmmaker had gevonden, gaf aanwijzingen met de ernst van een generaal die zijn troepen leidt naar een beslissende slag.

 

"Raise those cans higher! Yes, just like that, smile! Think of... I don't know, winning the Champions League!" riep hij, terwijl zijn stem nauwelijks boven de muziek uitkwam.

 

Het was een absurd gezicht. Voetballers die poseerden als modellen, in een setting die even surrealistisch als memorabel was. Het feit dat Michael dit hele spektakel had georganiseerd – en dat iedereen meedeed alsof dit de normaalste zaak van de wereld was – sprak boekdelen over de bizarre realiteit waarin we waren beland.

 

Terwijl ik daar stond, observerend en af en toe een slok nemend van mijn eigen El ϸousto (puur voor onderzoeksdoeleinden, uiteraard), besefte ik dat dit moment, hoe chaotisch ook, perfect samenvatte waar Spartakos voor stond: een team dat, ongeacht de omstandigheden, altijd een manier vond om te schitteren, zowel op het veld als daarbuiten.

 

Eleni stond op een afstand, haar blik zwevend over het quasi-tragische tafereel van de promoshoot. Haar aanwezigheid, al was het maar in de periferie, voegde een vleugje elegantie toe aan de chaos.

 

"You're not going to feature in this shoot?" vroeg ik, terwijl ik naar haar toe liep, mijn wenkbrauwen opgetrokken in milde verrassing.

 

Ze keek me afkeurend aan, haar ogen vernauwend alsof ik zojuist had voorgesteld dat ze in een reclame voor hondenbrokken zou spelen. "Please, mister John. I am not going to peddle some shady, cheap drink."

 

Ik grinnikte, ondanks mezelf. "Why are you even with Michael, then?" waagde ik te vragen, nieuwsgierig naar haar motivatie.

 

Eleni zuchtte, een geluid zo diep dat het leek alsof ze de lasten van de hele wereld droeg. "I want to get out of Cyprus, make it as a model. His followers can help me get a start to my career."

 

Dus, Eleni gebruikte Michael. Een interessante wending, dacht ik bij mezelf, niet geheel onverwacht maar toch intrigerend.

 

"Ah, so it's a symbiotic relationship then? He gets a beautiful girlfriend, and you get a ladder to climb out of here," zei ik, half grappend, half ernstig.

 

Ze keek me aan, een spottende glimlach speelde om haar lippen. "Something like that. But let's be clear, Mister John. I'm not using him. We're... leveraging each other's strengths."

 

Ik knikte, onder de indruk van haar directheid. "Fair enough. And when you do make it big, remember us little people, won't you?"

 

Eleni lachte, een geluid zo helder en vrolijk dat het voor een moment de onderliggende berekening in onze conversatie verdreef. "Of course, Mister John. You'll be the first one I thank in my autobiography."

 

"Ah, I look forward to it. Just make sure to paint me in a good light," antwoordde ik, meegaand in haar spel.

 

"Only if you ensure Spartakos wins the league. Then you'll have a whole chapter," grapte ze terug, terwijl ze me een knipoog gaf.

 

Terwijl we daar stonden, uitkijkend over het feest en de promoshoot, voelde ik een vreemd soort camaraderie met Eleni. Ondanks onze uiteenlopende paden en plannen, waren we beiden, op onze eigen manier, op zoek naar iets groters dan wat dit kleine eiland kon bieden. En hoewel haar methode misschien niet de meest conventionele was, kon ik niet anders dan respect hebben voor haar vastberadenheid.

 

"Success to us both, Eleni," zei ik, heffend mijn imaginaire glas.

 

"Success to us," beaamde ze, en voor even leek het alsof dat precies was wat de avond beloofde – succes, op welke manier dan ook.

 

=====

 

Reacties en dergelijke.

 

Spoiler

13 uur geleden zei Djurovski:

Oef die tegenstander wist niet wat hun overkwam. Gelukkig heeft Michael wel wat zelfspot. Iets wat belangrijk is zeker in de kleedkamer. 

 

Influencers zijn sowieso kut, dus weinig medelijden.

 

13 uur geleden zei Marius:

Op deze manier gaat het niet lang duren voordat de concurrentie beseft dat er bij Spartakos iets in het water moet zitten. Gelukkig staat er toch nog één te blunderen  

 

Vaak ook gewoon het enige schot op goal tegen, dat is het irritante.

 

12 uur geleden zei Jónstærke:

Wow petje af voor de speech van John, als ze nog niet opgepept genoeg waren, waren ze dat nu zeker en vast wel!

 

Hij is een begenadigd spreker.

 

9 uur geleden zei Kyrill:

Geweldig en tof stuk weer. Prachtige zege, en prachtige speech van John. 

 

Dank je.

 

2 uur geleden zei Titan:

Wat me nog het meest verbaast, is dat je spelers blijkbaar al die referenties aan de Griekse oudheid herkennen en begrijpen. Je hebt niet alleen een bont gezelschap samengesteld, maar ook nog eens een gezelschap dat het IQ van pakweg een Memphis al overstijgt vanaf de kleine teen. 

 

Zegt degene die zichzelf vernoemd heeft naar een figuur uit de Griekse oudheid.   Maar even serieus, je hebt zelf toch ook wel eens colleges c.q. lessen gegeven waar iedereen braaf meedeed, zelfs klapte, maar je achter de ogen van de meerderheid kon zien dat ze geen idee hadden waar het over ging. Nou, zoiets dus. Overigens is het geen grote uitdaging om intelligenter te zijn dan Memphis. Een bevroren visstick komt al een heel eind.

 

7 minuten geleden zei Willem:

Ik wil niet dat je denkt dat ik aan je creativiteit twijfel, het is elke keer weer smullen geblazen Ik denk alles in de recente geschiedenis wel ergens een raakvlak zal hebben met voetbal dus een insteek die nog nooit iemand anders heeft gehad lijkt me uitgesloten.

 

Ik vatte het ook niet op als een aanval, hoor. Het lullige is dat ik in eerste instantie niks met drugs wilde doen, maar ineens kwam dat energydrinkidee in me op en ik vond het te leuk om er daarna niks mee te doen.

 

https://www.surveymonkey.com/r/2V5GNPP Sleutelwoord zes.

 

Tags voor @Whitewolf345 @bas huijsmans @Titan @Willem @Djurovski @Kyrill @Jónstærke @ElMarcos @Mascini @Marius @KayDeManaager @Bogatyr

 

[Titan]

Als dat geen aanmoediging is om het kampioenschap te winnen, weet ik het ook niet meer. Het is trouwens wachten tot jullie influkeeper 'iets' te veel van het goede op de gevoelige plaat legt en moet gaan vrezen voor zijn leven.  Mijn forumnaam heeft niets met de Griekse oudheid te maken, wel met aan Argentijnse god  .