from the favela´s to the world

[mattihamstra]

 

Reginaldo aangenaam. Geboren in de Favela´s opgegroeid in Valkenburg. Ik weet niet beter maar het blijft voor Nederlandse toeristen toch een raar fenomeen. Een getinte jongen die met een Limburg accent praat. Mijn echte ouders ken ik niet. Al moet ik zeggen nu ik wat ouder word ik wel steeds meer de behoefte krijg om mijn roots te gaan onderzoeken. Daarmee wil ik mijn adoptie ouders niet tekort doen want die hebben mij 15 jaar lang een geweldige jeugd gegeven. Het ontbrak mij nergens aan en daarvoor kan ik ze nooit terug betalen. Zelf krijg ik steeds meer het besef dat mijn leven er dus ook heel anders uit had kunnen zien maar blijkbaar heb ik "geluk" gehad. Toch heb ik vooral met mijn vader de laatste tijd een iets mindere band. Al op jonge leeftijd ging ik zoals bijna elk jongetje op voetbal. Ik zou vast wel bij een amateur vereniging zijn begonnen maar ik werd al snel gescout door Roda JC. Daar trainde ik al jong met leeftijdsgenootjes en speelden we regelmatig wedstrijdjes. Blijkbaar viel ik ook daar op en op mijn 10e reed ik samen met mijn vader 4 keer per week op en neer naar Luik om bij Standard Luik te spelen. Mijn vader had hele grote plannen vanaf dat moment. Zelf had ik ook door dat ik talent had maar ik vond naar school gaan ook heel leuk. Daar zag ik mijn vrienden en verder had ik eigenlijk weinig tijd om iets met vrienden te doen. 

 

Op een dag moest ik samen met mijn vader op het kantoor komen van de hoofd jeugdopleiding. Ik had een aantal prima toernooitjes gespeeld en we kregen zelf ook wel door dat er scouts rondliepen die speciaal voor mij kwamen. Als snel kwam het "grote geld" om de hoek kijken. Mijn vader kreeg een baan aangeboden bij Chelsea op het kantoor en ik mocht daar vanaf mijn 14e in de jeugd spelen.  Vanaf dat moment ging het tussen mijn ouders ook minder. Mijn vader werd blind voor het geld en mijn moeder kreeg net als mij heimwee toen we eenmaal in Londen waren. De eerste weken ging het nog wel. Alles is nieuw en als jochie van 14 is dan alles ook nog mooi. Hoeveel mensen kunnen dat zeggen dat ze op die leeftijd een "transfer" maakten naar Chelsea? Dat zullen er niet veel zijn. Maar eenmaal gewend aan de dagelijkse realiteit ging het minder. Ik begon mijn vrienden in Nederland te missen en de dagelijkse routine die ik daar had. Mijn Engels was nog niet zo goed dus ik voelde mij behoorlijk eenzaam. Maar het belangrijkste ik was mijn veilige omgeving kwijt. 

 

Na 2 jaar Chelsea ben ik inmiddels een illusie armer maar een ervaring rijker. De club wou niet verder en zelf was ik er ook wel klaar mee. Mijn vader kon in dienst blijven maar voor mij had het geen zin om langer te blijven. Mijn moeder kan haarzelf aardig over haar heimwee heen zetten zolang ik maar gelukkig ben. Dat zijn letterlijk de woorden die ze tegen mij heeft uitgesproken. Maar dat neemt niet weg dat door de keuze van mijn vader in de hoop op het grote geld er nu wel een gezin kapot is gemaakt. Mijn ouders gaan scheiden en wat ik ga doen? Ik heb werkelijk geen idee. Uiteraard wil ik mijn droom om profvoetballer te worden nog niet helemaal laten gaan

 

Wat ik wel weet is dat ik het geluk in het voetbal weer terug wil vinden. De vraag is alleen waar. Wat voor mij wel vast staat is dat ik met mijn moeder mee ga.

 

 

'wees maar niet bang jongen. We vinden wel een club waar jij je droom waar kan maken.'

 

 

------------------------------------------

 

ik had niet heel veel motivatie meer om door te gaan met Milano dus vandaar een nieuw verhaal van mijn kant. Opnieuw een spelersnovelle ( hoe kan het ook anders)

 

Nu is mijn vraag aan de mensen die hopelijk gaan reageren. Waar zien jullie het verhaal graag beginnen. Is dat toch in Groot Brittannië? of moet Reginaldo gewoon lekker terug naar Nederland/ België?

 

 

[Tim Windt]

Leuk begin, om de rol van je speler te kruipen denk ik dat het voor hem beter is terug te keren naar Nederland / België.

[De Raam]

Bij de vaste volgers, graag!

 

Na twee jaar Chelsea, en heimwee, zou ik lekker terug gaan naar Nederland. 

[Copywriter]

Leuk om te volgen, ik kies voor Nederland. 

[Marius]

Ik volg weer! Mijn voorkeur gaat uit naar een terugkeer naar België. Succes!

[Djurovski]

Nederland of België , Eupen kan wel een goede speler gebruiken 

[mattihamstra]

 

Valkenburg, Het is een stad maar voor mij is het een dorp. Als toerist kan ik me voorstellen dat je het een prachtige plek vind met het bergachtige landschap , de huizen van mergel het toch wel bourgondische centrum. 1 keer per jaar is het gekkenhuis en dat is tijdens de Amstel Gold Race. En nu? Nu ben ik alweer even terug hier met mijn moeder. Even was het weer als vroeger. Ik zag mijn vrienden weer. Ik ging weer naar dezelfde school en haalde mijn VMBO diploma zonder moeite. Maar er was vanaf het begin de vraag waar ik het plezier in voetbal weer terug ging vinden. 

 

Met mijn verleden bij Chelsea is er vast wel een club die het aandurft om mij op te nemen in de jeugd. Wat dat betreft heeft Valkenburg een redelijk gunstige ligging. Je bent zo in Kerkrade of Maastricht maar ook Sittard is niet al te ver weg. Ook in België zijn er aardig wat clubs wat hooguit 45 minuten reizen is. Eupen en Luik zijn dan ook opties. Mijn moeder vond het een goed idee om bij Roda JC aan te kloppen maar die hadden geen interesse. Blijkbaar is het nogal pijnlijk geweest hoe ik daar ben weggeplukt en speelde mijn vader daar een grote rol in. 'lekker dan' dacht ik bij mezelf. Blijkbaar heeft hij niet alleen mijn laatste 2 jaar verkloot en een huwelijk naar de knoppen geholpen maar heeft hij ook een dusdanige indruk achter gelaten in Kerkrade dat ik daar niet meer welkom ben. 

 

Als 16 jarige is een afwijzing nooit leuk maar het zorgde ook voor een gevoel van dat ik het tegendeel wou bewijzen. Ik moest natuurlijk nog gewoon naar school en begon gelijk aan de beste combinatie daarvoor te denken. Wou ik tussen school en voetbal ook nog veel reizen? Liever niet. Wou ik buiten school en voetbal ook nog een redelijk sociaal leven opbouwen? Maar al te graag. De keuze was dan al snel gemaakt om bij MVV aan te kloppen. Daar werd ik met open armen ontvangen. Naar school en voetballen in Maastricht op nog geen kwartier reizen van waar ik woon. Beter kan bijna niet. Mijn moeder had inmiddels ook een baan in Maastricht en zo kon ik elke dag mee rijden. Ik mocht gelijk aansluiten bij de onder 18 van MVV en ging de sport opleiding volgen op het VISTA College. 

 

Bij Chelsea was ik niet goed genoeg maar ik kwam er bij de club al snel achter dat die 2 jaar in de jeugdopleiding daar mij hier een enorme voorsprong gaven. Het handelen en denken ging bij mij gewoon allemaal net wat sneller en alles ging mij toch vrij gemakkelijk af. Al snel werd ik gezien als het eerst volgende talent dat zijn debuut zou gaan maken in het 1e maar ik moest geduld hebben. Voor mij persoonlijk was het ook geen doel om snel het 1e te halen. Natuurlijk had ik in mijn hoofd wel zitten dat ik rond mijn 18 wel die stap moest gaan maken maar ik wou vooral plezier hebben en genieten van het spelletje. Tot ik in December vlak voor kerst te horen kreeg dat ik mee mocht op trainingskamp om mezelf te laten zien. Een leerzame week waarin ik vooral heb gekeken naar waar mijn kansen liggen voor de toekomst. Zelf ben ik een rechtsbenige spits die redelijk kan koppen. Als het moet kan ik ook op 10 spelen en kom ik graag vanaf de linkerkant naar binnen. Maar bij MVV loopt Koen Kostons en laat dat nou net de beste speler zijn van MVV die op 2 van de 3 posities waar ik mezelf zie uit de voeten kan.

 

Toch was Maurice Verberne tevreden over wat ik had laten zien en ik mocht steeds vaker mee trainen met de A selectie. Nog steeds speelde ik mijn wedstrijdjes in de onder 18 omdat het voor mij gewoon beter was om 90 minuten te spelen dan op de bank zitten bij het 1e. Langzaam maar zeker kreeg ik wel het gevoel dat een kans voor mij steeds dichterbij kwam. 

 

Afgelopen Mei kreeg ik dan ook geweldig nieuws. 'Regi, Ik wil je feliciteren. Je hebt dit jaar laten zien dat je een stap naar de A selectie kan maken. Komende voorbereiding krijg je de kans om een plekje te verdienen maar ik ben er vrij zeker van dat jij die kans grijpt. Maurice is gecharmeerd van de kwaliteiten die jij hebt en wie weet vertrekken er nog wel spelers waardoor de kans op speeltijd toeneemt.'

 

Natuurlijk ben ik door het dolle heen. Onderweg naar huis kan ik mijn glimlach maar moeilijk verbergen. Ik heb enorm veel plezier. Ik hoef niet heel veel moeite te doen voor mijn opleiding en ik heb nog vrije tijd over. Achteraf is het mooi wonen maar de 3 dingen die ik wou combineren hadden niet beter uit kunnen pakken. 

-----------------

 

Allereerst nog even een speciale vermelding voor @De Raam voor de prachtige banner

 

@Tim Windt @De Raam @Copywriter @Marius @Djurovski

 

Mijn eigen keuze was ook Nederland of België en ook bij jullie was die keuze gelukkig zo. Ik heb uiteindelijk voor MVV gekozen omdat ik zelf de Nederlandse competities wat beter ken en meer volg dan de Belgische. 

[De Raam]

Een snelle stap naar het eerste, is dat niet wat te vroeg?

 

Die banner is echt heerlijk, sta er zelf van te kijken. Lang leve de AI 

[Copywriter]

Heerlijk vervolg wat lekker weg leest. 

Nu afwachten of je de verwachtingen kan waarmaken. 

[mattihamstra]

 

Zomervakantie, Tenminste voor mijn klasgenoten wel. Voor mij begint eigenlijk de voorbereiding op het nieuwe seizoen. Het nieuws dat ik me mag laten zien de komende weken zorgen vooral voor veel enthousiasme. Tuurlijk zijn er vragen of ik wel mee kan komen en of ik überhaupt mijn kansen ga krijgen. Aan de andere kant zijn dat dingen waar ik me eigenlijk nog niet druk om moet maken. Allereerst moet ik vooral gaan genieten van de ervaringen die ik hopelijk op ga doen.

 

Tijdens de eerste dag liggen er nieuwe trainingsspullen klaar en valt me gelijk op dat de vaste waardes allemaal een nummer op hun tenues hebben en ik een blanco tenue heb. Uiteraard word er veel gelopen en meng ik me vooral tussen de jongere spelers in de groep. Ik heb gelijk een klik met Rayan Buifrahi en eigenlijk trekken we de hele dag samen op. We vragen ons allebei af wanneer we iets met een bal gaan doen want het is de eerste 90 minuten alleen maar gym en lopen geweest. Als we dan wat met een bal gaan doen merk ik al snel dat een aantal jongens toch onder de indruk zijn. De eerste ervaren kracht die eigenlijk naar me toe komt en me complimenten geeft is Bryan Smeets. De beste man ken ik eigenlijk alleen maar van zijn goal tegen Ajax waardoor PSV ooit kampioen werd. Maar ik stel zijn complimenten op prijs en zie ook dat hij zijn best doet om mij welkom te laten voelen. Na de 1e training mag ik gelijk op gesprek komen bij Maurice Verberne. In het gesprek komt vooral naar voren dat ik in de voorbereiding mijn kans krijg en dat de voorbereiding bepaald over hoe mijn seizoen gaat verlopen. Kom ik tekort dan is het simpel om het komende half jaar nog zeker mijn wedstrijden met de onder 18 te spelen en dan wel bij het 1e te trainen. Gaat het goed dan mag ik me gaan opmaken voor een jaar vooral heel veel leren en zorgen dat ik de juiste stappen maak om op den duur basis speler te worden. Daarvoor ga ik ook de nodige minuten krijgen want volgens hem ben ik een interessante speler. 

 

Mijn voordeel is dat ik op meerdere posities uit de voeten kan en dat ik daardoor ook iets meer speeltijd krijg om me op meerdere posities te laten zien. Ondertussen zijn mijn vrienden een soort van PR machine voor mij geworden. Elke trainingsfoto die word gedeeld slingeren ze op Instagram met een tag er bij. Ik vind het vooral leuk dat ze me steunen en er dus ook zo mee bezig zijn. Helaas kunnen ze mijn eerste wedstrijd bij de A selectie niet mee maken. Ik mag namelijk starten tegen een Duitse amateurclub. Ik start in de spits en dat is omdat Kostons in onderhandeling is met meerdere Eredivisie clubs. Kostons heeft nog een 1 jarig contract en als MVV iets wil overhouden aan hem dan moet die of nu of in de winter verkocht worden. Van druk heb ik geen last. Ik ben vooral erg blij dat ik mag spelen. Na 10 minuten word het 0-1 en 12 minuten later open ik mijn rekening in deze voorbereiding. Vanaf de rand van de 16 schuif ik de bal in de rechter hoek en is het 2-0. Ik vind zelf eigenlijk wel dat het lekker gaat al kan je er achteraf denk ik niet veel over zeggen tegen amateurs. Uiteindelijk mag ik ook nog een assist bij schrijven en het is geen toeval dat het een assist op Buifrahi is. Er word met 1-7 gewonnen maar daar moeten we niet te zwaar aan tillen.

 

Een wedstrijd waar ik zelf wel naar uit kijk is die tegen het Portugese Famalicao. Na een goede trainingsweek waarin ook nog steeds niet duidelijk is wat Kostons gaat doen. Opnieuw wil de club niet het risico lopen dat Kostons een blessure op loopt en opnieuw zit hij niet bij de selectie. Ik start dus weer in de spits. Ik merk al snel dat dit andere koek is. We komen na 8 minuten op achterstand maar al snel staat het weer gelijk. De steekbal is goed en ik ben weg. Ik heb de tijd om na te denken wat te doen en ik schuif de bal in de korte hoek langs de doelman. De aanwezige supporters op de banken en dit is wel iets waar ik aan kan wennen. Toch kijken we 3 minuten later alweer tegen een achterstand aan. Na 59 minuten spelen maak ik een identieke loopactie als bij de 1-1 en deze word opnieuw op waarde geschat. Ik kan door en dit keer schuif ik de bal diagonaal tegen de touwen. Opnieuw 1500 mensen die kunnen juichen en opnieuw geniet ik er van. Het blijft bij 2-2 na afloop is Verberne kort maar krachtig van stof. 'Indrukwekkend'

 

Ik train volgens mij best aardig ook in aanloop naar de oefenwedstrijd tegen Fortuna maar ik krijg toch het gevoel dat er nu een soort van druk bij komt kijken. Tot nu toe is het allemaal prachtig en mooi maar ik heb het aan mezelf te denken dat er nu toch een soort verwachtingspatroon is. Tegen Fortuna begin ik vanaf links en start Kostons in de spits. We spelen met 1-1 gelijk en ik speel vanaf links een vrij anonieme wedstrijd. Ik krijg wel weer 90 minuten de kans maar ik laat eigenlijk niks zien. 

 

De laatste oefenwedstrijd is die tegen Sparta. De trainer is duidelijk. Dit is de wedstrijd waarin de beoogde basis het mag laten zien. Het mag geen verassing zijn dat ik op de bank begin. Het is iets waar ik zelf ook wel rekening mee had gehouden. Ik heb meer minuten gemaakt dan ik vooraf op gehoopt had en ik denk dat ik terug kan kijken op mooie een leerzame eerste weken. Er word opnieuw gelijk gespeeld. We komen achter door een strafschop maar het is Buifrahi die de 1-1 binnen schiet. Nu is het zaak om mezelf vooral te bewijzen op de trainingen en te zorgen dat ik minuten afdwing door mijn prestaties daar. 3 wedstrijden de kans gekregen. 3 goals gemaakt 1 keer de aangever geweest en een gemiddelde van goed 7,7. Ik denk niet dat ik het veel beter had kunnen doen.

 

 

---------------

 

@De Raam Reginaldo krijgt in ieder geval de kans om zich te bewijzen en heeft dat best redelijk gedaan

 

@Copywriter Ik denk dat er niet meer gevraagd mag worden van een 17 jarige jongen die zijn eerste voorbereiding draait. wat vind jij?

 

@Tim Windt @Marius @Djurovski

[De Raam]

Dat was een prima voorbereiding voor Reginaldo! Hopelijk krijgt ie ook kansen in de competitie.

[Copywriter]

Mooie update weer. 

Marco van Basten was wel belangrijk als 17 jarige 

[Djurovski]

Veel succès bij MVV 

[mattihamstra]

 

De voorbereiding is natuurlijk mooi , leuk en leerzaam om voor het eerst mee te maken maar nu de start van de competitie dichterbij komt hoop je toch stiekem dat je bij de selectie zit. Nu de start van school ook weer dichterbij komt moet ik toch ook even kijken hoe ik dat ga regelen. Gelukkig is de eerste competitie wedstrijd gelijk een uitwedstrijd naar het hoge noorden. Voor mij telt alleen goed trainen en hopen dat ik mee mag. Een dag voor de wedstrijd stap ik toch met lichte zenuwen De kleedkamer binnen en daar blijkt dat de trainer een aantal jongens nog bij zich op kantoor roept. Ik ben ook aan de beurt en ik vrees eigenlijk voor slecht nieuws. 'Regi, Je hebt natuurlijk een prima voorbereiding achter de rug. Echter is het ook belangrijk om naar andere aspecten te kijken. Ik vind niet dat ik jou als 17 jarige jongen gelijk maar voor de leeuwen kan gooien. Toch denk ik wel dat je meer leert als je vanaf nu gewoon vast bij het 1e komt en dus voorlopig ook niet gaat spelen bij de onder 18. Ik begrijp heel goed dat je jong bent en graag wilt spelen maar als je stappen blijft maken kan je op den duur ook belangrijk zijn voor ons. Voorlopig zal je dus bij de selectie zitten.' 

 

Ik kan wel een gat in de lucht springen maar weet me gelukkig in te houden. Op de wedstrijddag stappen we vroeg in de bus om de reis van 322 kilometer te maken. Als ik de bus in stap zoek ik een plekje en is het Buifrahi die al een plekje voor mij heeft vrij gehouden. Op het veld kunnen we het prima vinden maar buiten het veld hebben we ook dezelfde interesses. Voor zulke busreisjes hebben we al een aantal series op onze to watch list gezet die we samen zullen kijken. Als je goed 3 uur heen en 3 uur terug moet rijden kan je dus zo een seizoen van bijvoorbeeld Lupin kijken. Het enige verschil tussen ons is dat Buifrahi in de basis start en ik op de bank. Cambuur is natuurlijk ook geen misselijke ploeg voor KKD begrippen en het is natuurlijk ook de vraag hoe wij de busreis verteren.  Wij beginnen ronduit slecht en binnen 5 minuten staan wel al tegen een 1-0 achterstand aan te kijken. Ervaren kracht Souren maakt voor rust de gelijkmaker en we groeien langzaam in de wedstrijd. In de 2e helft gaat het heel lang gelijk op en dan krijg ik in de 65e minuut het seintje om te gaan warmlopen. Mijn moeder is er niet bij en datzelfde geld voor mijn vrienden. Werk en school zijn voor hun toch iets belangrijker en dat kan ik snappen. 10 minuten later moet ik richting de bank komen. Ik denk dat ik kan gaan zitten maar ik krijg tactische instructies. Ik kom er in als spits en het is de bedoeling dat ik in de slotfase gaten moet trekken waar Kostons in kan duiken. In de 81e minuut is daar dan het moment. Stijf van de zenuwen ga ik toch het veld op. Mijn eerste balcontact springt van mijn voet. 4 minuten later zie ik het moment. De bal komt op links bij Buifrahi. Ik trek een sprint en en maak mijn loopactie richting 1e paal. Ik trek een verdediger mee. De bal komt over mij heen en daar is Koen Kostons die in de vrije ruimte is gekomen en de 1-2 binnen kopt. Het feestje word gevierd bij het uitvak waar misschien maar een mannetje of 50 zit. Terug richting de eigen helft schreeuwt Verberne mijn naam en krijg ik 2 opgestoken duimen. Er word gewonnen en dat is een enorme opsteker. 'Het was goed te zien dat je zenuwachtig was en dat is helemaal niet gek. Toch deed je 2 keer heel goed wat er van je gevraagd werd en leverde dat 1 keer het gewenste resultaat op waardoor we met 3 punten in de bus stappen.' Op de terugweg komt het niet echt van series kijken. Als we Leeuwarden net uit zijn trek ik de capuchon van mijn hoodie over mijn hoofd en doe ik mijn ogen dicht. Pas als we in Maastricht zijn word ik wakker en doe ik mijn moeder een appje of ze me kan ophalen.

 

De eerste minuten werden mij gegund bij een stand dat er nog alles mogelijk was. Dat geeft mij vooral veel vertrouwen. Je debuut maken is leuk maar als jonge jongen maak je die vaak als er weinig meer op het spel staat. Tegen Top Oss hoop ik stiekem weer op speelminuten. En ik heb al snel in de gaten dat er weer minuten in zitten. Het team speelt geweldig en na ongeveer 50 minuten spelen staat het al 6-0. Opvallend is wel dat daar 2 eigen doelpunten bij zitten maar ik mag na de 6-0 al gaan warm lopen. Dit keer duurt het iets langer voor ik weer naar de bank word geroepen. Geen opdrachten en vooral genieten van de speeltijd die ik krijg. Stiekem hoop ik nog op een doelpunt maar de wedstrijd is al lang en breed gespeeld en het tempo is er uit. In die kleine 20 minuten die ik krijg gebeurd er eigenlijk niks meer maar het is fijn om ook in een thuiswedstrijd in actie te komen. Na afloop zie ik bij mijn moeder wel een klein traantje langs haar wangen gaan van trots en ook mijn vrienden zijn blij voor mij. Zelf baal ik ergens toch van het feit dat ik niks heb kunnen brengen in de minuten die ik mocht maken.

 

Dat de trainer vertrouwen in mij heeft dat is mij wel duidelijk. Tuurlijk is de speeltijd gering maar voor iemand van mijn leeftijd is elke minuut denk ik winst. Ik moet mezelf vooral bewijzen en dan zullen meer minuten volgen. Wat dat betreft is het voor mij misschien beter als de wedstrijden nog wat spannender zijn als ik er in kom. Ook tegen Helmond Sport krijg ik speeltijd. Ik kom er direct na de 3-1 in maar het is vrij snel nadat ik binnen de lijnen kom al weer 3-2. Het word tegenhouden en mijn taak veranderd iets. Ik moet vooral tijd winnen en ballen vast houden. Kortom ik moet volwassen gaan spelen en ik denk wel dat ik vooral in de slotfase heb laten zien dat ik dat ook kan. De bal meenemen de hoek in en daar mijn kont er in draaien. Duels aangaan die ik natuurlijk niet altijd win maar ik ga ze aan en maak het de verdedigers lastig. Er word met 3-2 gewonnen en dus hebben we de perfecte start. 

 

Een dag na de gewonnen wedstrijd tegen Helmond Sport sta ik al vroeg boven op de ruïne van valkenburg. Terwijl ik geniet van het uitzicht geniet ik stiekem ook van de afgelopen weken. Nog geen cijfermatige bijdrage geleverd als het gaat om goals en assists maar als ik de kans blijf krijgen komt dat vanzelf.

 

 

 

-----------

 

@De Raam de voorbereiding was goed genoeg om toch wat minuutjes te krijgen en nog meer ervaring op te doen

 

@Copywriter Als reginaldo ook maar half zo succesvol word teken ik nu gelijk

 

@Djurovski thanks

 

@Tim Windt @Marius

 

 

[keano77]

Geef mij maar een tag a.u.b. volg je graag

[mattihamstra]

 

'Het is misschien een idee hoor. Maar lijkt het je niet goed om voor jezelf een aantal doelen te stellen?' Toen ik nog wat jonger was was dit eigenlijk maandelijks een dingetje. Elke maand een lijstje maken met wat ik wou bereiken of wou leren en vaak was dat een soort stok achter de deur voor mijn vader om mij scherp te houden. Nu ik een aantal minuten heb mogen maken komt mijn moeder met het idee en ergens lijkt het me wel leuk om eens in de zoveel tijd gewoon eens op te schrijven wat ik graag zou willen en misschien kan ik daar later met een goed gevoel op terug kijken. Echter vind ik het toch wel lastig om tot een logisch lijstje te komen. 'Ach doe eens gek. Als je stoutste dromen uit mogen komen wat zou er dan op staan?'

 

 

Het lijkt me logisch dat ik toch wel hoop op een basis debuut in de Keuken Kampioen Divisie. Ik zit daar denk ik dichter tegenaan dan ik vooraf had gedacht dus hopelijk komt dat snel. Aangezien ik nu al 3 keer in heb mogen vallen in 3 wedstrijden denk ik dat 15 wedstrijden voor de winterstop zeker mogelijk is. Zelf denk ik vooral dat dit een redelijk doel is omdat ik bijvoorbeeld ook al heb mogen invallen op een moment dat het er echt toe deed. Goals vind ik altijd een lastige want dat is ook afhankelijk van de speeltijd die ik krijg maar ik hoop stiekem toch dat ik de dubbele cijfers kan halen aan het einde van het seizoen dus 5 voor de winterstop is denk ik een mooi doel. Kostons was deze zomer al dicht bij een overstap maar dat is er niet van gekomen. Wil de club nog iets verdienen dan moet hij in de winter echt weg. Kostons heeft zelf al aangegeven dat hij graag de stap naar de Eredivisie wil maken. Voor mij komt er dan ruimte vrij en ik wil me de komende maanden dan ook richten op indruk maken en zorgen dat ik de nummer 1 keuze ben als Kostons vertrekt. Aan het einde van het seizoen hoop ik mede door deze reden basisspeler te zijn en in de dubbele cijfers te belanden. Het team doel is een plekje in de middenmoot maar gezien de start wil ik persoonlijk toch wel iets meer. Al is dat alleen maar voor de mooie ervaring.

 

Tijdens trainingen en richting de wedstrijd tegen De Graafschap denk ik eigenlijk helemaal niet meer aan het lijstje. Nog steeds geniet ik van het feit dat ik elke dag mag doen wat ik het liefste doe en van elke minuut speeltijd die ik krijg. Ik ben het type dat rustig op een kans wacht en hopelijk kan ik dan genoeg indruk maken om weer een nieuwe kans te krijgen. Ook nu komt die kans weer. Ik kom het veld in bij een 2-1 achterstand en dus moet er iets gebeuren. Het lijkt niet meer te gebeuren maar in de 93e minuut kopt Meissen uit een hoekschop de 2-2 binnen. Een gewonnen punt kan je wel stellen. Daarom heerst er in de bus ook een uitgelaten stemming. Eenmaal terug in Maastricht besluiten een aantal jongens nog even de stad in te gaan. Maar ik ga lekker naar huis. Met mijn 17 jaar kom ik toch nog nergens binnen. Ik ben al eens in slaap gevallen in de bus maar thuis duurt het vaak even voor ik in slaap val. Ik vraag mezelf dan juist vaak af had ik meer kunnen doen. Heb ik misschien niet een kans laten liggen? dit keer kies ik er voor om op ESPN de wedstrijd terug te kijken en door te spoelen tot het moment dat ik er in kom. Zoveel heb ik niet verkeerd gedaan. Maar het is nou ook niet dat ik heel veel goed kon doen. 

 

De eerste Limburgse derby is die bij VVV. Het stadion met die lange trap. Naar beneden is nog niet zo erg maar omhoog... Toch heeft het ook wel wat. Boven in de hoek bij de kleedkamers kan je zo het stadionnetje in kijken en zie je op 120 meter het uitvak dat redelijk gevuld is. Buifrahi zet on al vrij snel op een 0-2 voorsprong maar na 45 minuten staat het toch echt gewoon 2-2. Na rust krijgt Buifrahi een tik en hij kan helaas niet verder. Ik mag mijn maatje vervangen en kom vanaf links. Bijna de hele 2e helft nog te gaan en dit voelt voor mij wel als een moment dat ik echt kan laten zien waar ik toe in staat ben. 2 keer ben ik echt gevaarlijk maar is de afwerking gewoon niet goed genoeg. En daar baal ik gigantisch van want langzaam maar zeker verstrijkt de tijd en krijg ik het gevoel dat ik het nalaat om ons de 3 punten te bezorgen. Maar weer in blessuretijd is het juichen geblazen. Nog een keer een actie en ik wil de bal eigenlijk met links voorgeven. De verdediger wil heel gretig een voorzet er uit halen en ik kap hem uit. Met rechts draai ik de bal voor die verlengd word door Kostons en bij de 2e paal is daar Souren die simpel de 2-3 kan binnen prikken. Geen assist voor mij maar het voelt wel heerlijk om zo laat in de wedstrijd te winnen. Ik krijg de knuffels meerdere medespelers en dat doet mij goed. Vrijwel direct na de aftrap word er afgefloten en kan het feestje met de meegereisde supporters gevierd worden. 

 

Gelukkig is Buifrahi fit genoeg om te starten tegen FC Den Bosch. Ik wil graag spelen maar niet vanwege een blessure van mijn maatje binnen het team. En dat Buifrahi fit is bewijst hij vlak voor rust door ons op 1-0 te schieten. Ferre Slegers is na rust 2 keer trefzeker en zorgt voor de 3-0 voorsprong. Ik kom er in voor Kostons maar de wedstrijd is gespeeld. Het tempo is er uit en hoe graag ik ook wil krijg ik niet echt een goede kans om mijn rekening te openen. 

 

Dat ik niet scoor heeft misschien te maken met de speeltijd die ik krijg en dat ik pech heb dat ik er soms in kom als de wedstrijd al zo'n beetje klaar is. Toch knaagt het aan me. 6 wedstrijden gespeeld 0 goals 0 assists. Thuis tegen NAC kom ik er in als we met 2-0 voor staan. Al snel weet ik met een overstapje Kostons in stelling te brengen die er 3-0 van maakt maar dat telt niet als assist. NAC maakt in de 89e minuut de 3-1 en dan word Kostons naar de kant gehaald voor een extra verdediger. Nog geen minuut later is de marge weer 3 uit een hoekschop en is Coomans degene die deze treffer maakt. Met 6 minuten blessuretijd is er nog even te gaan en in de 93e minuut besluit ik maar eens minder bescheiden te zijn. Op een meter of 25 krijg ik de bal aangespeeld. Ik zet mijn kont er in en draai mezelf vrij. De bal ligt lekker en ik besluit het maar eens te proberen. Vlak voor ik de bal raak stuit deze iets op maar ik raak hem perfect. Er komt een zwabber aan de bal en ik zie hem iets verder van de keeper gaan. Deze doet er alles aan maar komt er niet bij. Het net begint te trillen en een kleine 6000 mensen juichen. Hier was ik toch wel een kleine beetje naar op zoek. Ik maak mijn eerste en dat is toch een soort van bevestiging. Dat het uiteindelijk nog 5-2 word kan me echt gestolen worden ik heb mijn eerst van hopelijk nog velen te pakken. Maar deze ga ik nooit meer vergeten.

 

De rest van de week leef ik op een soort wolk en word ik gedragen door die goal. Misschien verklaart dat mijn matige invalbeurt bij Telstar een beetje. Maar de winst is het enige dat telt en daar kunnen we als team wel weer tevreden mee zijn. Of ik tevreden ben met hoe de afgelopen wedstrijden zijn gegaan? Ik denk nog steeds dat ik voor een 17 jarige niks te klagen heb. In elke wedstrijd minuten mogen maken en inmiddels mijn 1e treffer gemaakt. Als team nog ongeslagen en misschien moeten we nu ook maar zeggen dat de 1e periode een gezamenlijk doel is. Daar zijn we heel erg dichtbij.

 

 

 

----------

 

@keano77 bij deze

 

@De Raam @Copywriter @Djurovski @Tim Windt @Marius

[De Raam]

De eerste goal blijft je altijd bij, mooi dat die dan toch eindelijk in het netje ligt voordat de frustratie een rol gaat spelen voor Reginaldo. Ambitieuze doelen wel voor iemand die net komt kijken.

[Djurovski]

Eerste treffer is een feit en met de club gaat het wel heel erg lekker

[MNie]

Daar is de eerst treffer, op naar nog veel meer

[mattihamstra]

 

Is het als ouder zijnde moeilijk om je zoon van 17 toch los te moeten laten voor zijn passie? Die vraag krijg ik regelmatig op mijn werk. Nu Reginaldo voor MVV speelt is het niet meer gezellig op vrijdag avond genieten van het begin van het weekend met elkaar maar spelen vooral de zenuwen bij mij een rol. Toch ben ik vooral een trotse moeder die geniet van elke stap die Reginaldo maakt. Talent dat heeft hij echt wel dat zie ik zelfs nog. Het is niet voor niets dat hij een kans kreeg in de jeugd van Chelsea. Met de wetenschap van nu was die stap te vroeg en te groot. Zelf voel ik me vooral schuldig dat hij zich in Londen geen kind kon voelen wat hij natuurlijk nog wel was. De druk van het moeten slagen omdat we hier alles achter lieten voor hem en deels de baan die mijn ex kreeg aangeboden mag een kind van 14 nooit overkomen. Heimwee speelde een te grote rol. Nu ben ik vooral blij dat Reginaldo het plezier weer heeft gevonden. Ik zie het zelf een beetje als een hele mooie verhouding tussen werk en plezier al zal hij zelf zeggen dat voetballen niet voelt als werk. Voor iemand van 17 jaar staat hij toch heel realistisch in het leven. Wat hij verdiend is voor een voetballer niet veel en hij hoeft van mij helemaal niks te betalen maar toch gaat mijn moeder hart sneller kloppen als hij bijvoorbeeld van zijn eerst geld mij een bedrag geeft om bijvoorbeeld de weekboodschappen te doen. Daar ben ik misschien nog wel het meest trots op.

 

Thuiswedstrijden bezoek ik altijd maar uitwedstrijden dat is niet altijd te doen. Valkenburg ligt nou niet bepaald centraal en voor een groot gedeelte van de wedstrijden is het gewoon een aanslag op je vrije tijd. Op mijn werk voor de wedstrijd tegen Jong FC Utrecht belt hij naar de winkel. 'Mam , Ik sta in de basis vanavond!' Natuurlijk is dat geweldig nieuws en gelijk gieren de zenuwen door mijn lichaam. Ergens is er toch ook nog een soort van ongeloof maar als ik een paar uur later bij het stadion aan komen en ik zie de opstelling via social media is het besef pas echt daar. Reginaldo gaat zijn basis debuut maken. Dit komt door het ontbreken van de zieke Souren. Vraag me niks over tactieken en dat soort dingen maar volgens Reginalo zakt Kostons daardoor een linie en komt de spits positie vrij. Ik weet hoe belangrijk dit voor hem is. Zijn eerste basisplaats in de competitie en in zijn ogen de eerste keer dat mensen hem echt mogen gaan beoordelen. Invallen is toch anders. Bij de warming up is het een hele andere jongen dan die ik in de afgelopen thuiswedstrijden heb gezien. Niet ontspannen en niet lachen maar gefocust op wat komen gaat. Tuurlijk ben je als moeder nog wel een beetje bang dat het straks misschien allemaal tegenvalt voor hem maar de wedstrijd is nog geen 10 minuten oud als die angst al weg is. Reginaldo zet zelf goed druk waardoor hij de bal veroverd. Hij stoomt op en zoekt nog een tegenstander op die hij simpel uitspeelt. Hij kan naar binnen en besluit te schieten terwijl er medespelers misschien net iets beter voor staan. Maar dat bal gaat erin en ploft tegen het net in de verre hoek 1-0. Hij weet waar ik zit en zoekt duidelijk even contact. Het enige dat ik kan doen is mijn duim omhoog steken. Nog net binnen het uur is Reginaldo weer belangrijk als hij zijn maatje Buifrahi een niet te missen kans geeft en zo word het 2-0. 5 minuten voor tijd word het toch nog even spannend als Jong FC Utrecht de 2-1 maakt. Maar het is Reginaldo die de wedstrijd beslist met nog een goal. In de 89e minuut heeft hij de ruimte om net buiten het strafschop gebied de bal hard en laag langs de doelman te schieten zorgt hij voor de 3-1 eindstand. Na afloop is het feest in Maastricht. De eerste periode is door deze overwinning binnen en dat betekend dat de club aan het einde van het seizoen sowieso mee mag doen met de play offs om promotie. 

 

Een week later speelt Reginaldo een slechte wedstrijd. Na afloop is hij vooral zelf erg teleurgesteld over zijn optreden. Misschien heeft hij zichzelf wel te veel druk opgelegd na die heerlijke wedstrijd tegen Jong FC Utrecht. Het enige waar hij positief over kan zijn is dat de ploeg tegen Jong PSV 2 keer terug komt van een achterstand.

 

Roda JC uit op een maandag avond. Volgens Reginaldo een regelrechte schande maar waarschijnlijk uit veiligheidsoverwegingen. Het hele weekend heeft hij mogen balen van zijn zwakke prestatie op vrijdag maar op maandag ochtend is er toch weer goed nieuws. In de basis is wat misschien wel de meest beladen wedstrijd van het seizoen is. Zeker voor Reginaldo persoonlijk. Ooit weg gegaan in de jeugd van Roda JC en niet in genade aangenomen toen het hem een goed idee leek om daar voor een 2e kans te gaan. Vooral het eerste lijken ze niet te zijn vergeten in Kerkrade. Op het moment dat zijn naam word genoemd door de stadion speaker klinkt er een fluitconcert vanaf de Koempel tribune. Als moeder doet dat pijn. Wat kon hij er als kind aan doen dat hij in Beglië ging spelen. Dat was een beslissing die vooral door zijn vader is genomen en nu word hij daar een soort van op afgerekend. Maar het is de ploeg die al snel antwoord geeft. Na 4 minuten staat het als 0-1 en dat is het startsein van een historische avond. In de blessuretijd van de 1e helft geeft ook Reginaldo antwoord op het uitfluiten. Hij word goed ingespeeld en is in zijn aanname los. Simpel de bal langs de doelman voor de dan al 0-5. Maar dan zie ik een Reginaldo die ik nog niet eerder heb gezien. Hij is boos , trapt tegen een reclamebord en wil verhaal halen bij de supporters van de rivaal. Bier en aansteker vliegen om zijn oren. Reginaldo krijgt een gele kaart en de wedstrijd word tijdelijk gestaakt. Zichtbaar emotioneel verlaat hij het veld terwijl hij getroost word door Buifrahi en Smeets. Na afloop blijkt dat het niet alleen bij fluitconcerten is gebleven maar dat hij is uitgemaakt voor de meest verschrikkelijke dingen en wat hem misschien nog wel het meest pijn doet is dat het meerdere keren weeskindje is gebruikt naar hem. Achteraf is de tijd van staken gelijk het rustsignaal geweest. Een verstandig besluit van de dienstdoende scheidsrechter. Reginaldo staat een kleine 20 minuten later weer rustig op het veld en het blijft genieten van heel MVV. Pas bij 0-7 doet Roda wat terug. Maar het word al snel 1-8 en zelfs 1-9 en dan klinkt er vanaf het uitvak nog maar 1 ding. 10 10 10 10 10!!!! En die 10 die komt er. Reginaldo maakt er 1-10 van. Eerst schiet hij nog op de paal maar de bal komt voor zijn voeten terug en dan is het simpel. Na afloop van de wedstrijd word het feestje met het uitvak gevierd en gooit Reginaldo zijn shirt richting de meegereisde supporters. Die kunnen dit waarderen en klappen hun handen stuk. Na zijn actie vliegen er nog meer shirts het uitvak in. Het is een prachtig beeld.

 

Uit tegen Jong AZ ben ik er niet bij. Het is simpelweg gewoon te ver reizen en met werk ga ik dat allemaal niet redden. Op ESPN krijg ik ook maar vlagen van de wedstrijd te zien maar zie ik precies genoeg om te weten dat Reginaldo weer on fire is. Er word met 2-6 gewonnen en hij maakt er weer 2. Is het dan toch die basisplaats tegen Jong FC Utrecht geweest die hem een verschrikkelijke boost heeft gegeven? Is het wat anders? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik ontzettend trots op hem ben. Hij is langzaam maar zeker de harten van de supporters aan het veroveren en zorgt er min of meer voor dat de trainer niet meer om hem heen kan als die accepteert dat er af en toe ook een mindere wedstrijd tussen kan zitten. 

 

 

 

------------

 

@De Raam Aim high zeggen ze vaak toch?  Wat dat betreft kan hij er na deze maand toch al een aantal afstrepen

 

@Djurovski Met de club gaat het fantastisch en zeker deze maand heeft reginaldo daar een groot aandeel in

 

@MNie de dop is van de ketchupfles

 

@keano77 @Copywriter @Tim Windt @Marius

[MNie]

Dat begint er meer op te lijken hoor! Een mindere wedstrijd hoort erbij op deze leeftijd, maar de overige wedstrijd zijn top

[Copywriter]

Ik zie jullie volgend seizoen al in de Eredivisie. 

[mattihamstra]

 

Het seizoen kan voor mij niet beter verlopen. Van kansen in het laatste half uur naar een kans vanaf het begin en die met beide handen gepakt. Nu krijg ik al even het vertrouwen vanaf de start en ook dat betaal ik terug met goals. Om me heen krijg ik vooral te horen dat het wachten is op een tegenslag en dat ik daar klaar voor moet zijn. Vooral Smeets is daar mee bezig. 'Het is niet erg als het straks even wat minder zal gaan. Dan is het zaak om hard te blijven werken en zullen wij klaar voor je staan.' Ik moet eerlijk zeggen dat ik heel veel aan Bryan Smeets heb als het gaat om het delen van zijn ervaringen. Van de trainer krijg ik ook een compliment. Ik mag thuis blijven voor de bekerwedstrijd tegen ACV uit Assen. Daar word zonder problemen met 1-4 gewonnen. 

 

Waarom ik niet hoefde te spelen in de beker had alles te maken met de topper tegen Willem ll. Wij ontvangen de nummer 2 en het verschil is 2 punten in ons voordeel. Het geeft een soort van verslavend gevoel als je belangrijk kan zijn voor het team en dat is vandaag weer mijn bedoeling. Voor rust komt dat gevoel weer naar boven. In de 45e minuut is het een voorzet van rechts die ik iets schamp maar wel precies genoeg om tot scoren te komen 1-0. Na rust heb ik behoorlijk wat hulp van de keeper nodig. Ik krijg wat ruimte om te schieten maar schiet wat wild. Het schot is hard daar niet van maar zeker houdbaar. Toch laat de doelman de bal door zijn handen glippen en mag ik voor een 2e keer juichen. In de slotfase word het nog spannen als de gasten een strafschop benutten. Het is dan ook helemaal niet gek dat de trainer er voor kiest om mij naar de kant te halen en een extra verdediger er in te zetten. Toch is het behoorlijk spannend om toe te kijken maar we houden stand. 2-1 winst en dit is een hele lekkere. Kom dan nu het gevoel dat er iets meer mogelijk is?

 

Even op de rem trappen. Dat is wat de trainer doet met mij. 'Je speelt geweldig en meer kan ik echt niet van je vragen. Alleen we moeten een speler als jou koesteren en niet de druk op laten zoeken.' Ik kan het wel waarderen hoe de trainer met mij om gaat. In zijn ogen ben ik nog maar een kind en dat is natuurlijk ook nog zo. Van een kind kan je simpelweg niet altijd een 10 verwachten. Daarbij is vanaf het begin heel erg duidelijk dat ik eigenlijk de man achter Kostons moest worden en dat is inmiddels wel gebeurd. Sterker nog er word nu zelfs al met poppetjes geschoven zodat ik ook regelmatig start. Tegen FC Emmen begin ik vanaf de bank en kom ik er na rust gelijk in bij 1-0 achter. Kostons maakt net binnen het uur de gelijkmaker maar verder komen we niet.

 

Ook tegen FC Groningen thuis start ik op de bank. Maar we staan achter bij de rust en dan weet ik zelf wel hoe laat het is. Gelijk na rust er in en slechts 15 seconden en 1 balcontact verder is het raak. Randje 16 krul ik de bal heerlijk binnen voor de 1-1. Niks geen wraak gevoelens maar een hele dikke glimlach op mijn gezicht. Het lijkt allemaal zo vanzelf te gaan. Toch komen we weer achter met 1-2. Bryan Smeets red voor ons uiteindelijk een puntje voor ons door er 2-2 van te maken. Als je 2 keer achter komt moet je denk ik blij zijn met een punt. 

 

FC Dordrecht uit is ook weer zo'n wedstrijd dat alles vanzelf lijkt te gaan. Ik mag weer starten en betaal dat vertrouwen en snel uit door de 0-1 te maken. Souren maakt 0-2 en dan teken ik voor rust nog voor mijn 2e van de wedstrijd en de 0-3. toch gaan we rusten met 1-3 en is er in de 2e helft nog wat werk aan de winkel. 11 minuten na de thee is mijn hattrick compleet als ik verwoestend uithaal en voor de 1-4 zorg. Niet veel later word ik naar de kant gehaald en kan ik genieten. Er word uiteindelijk met 3-5 gewonnen. Het lijstje dat ik een aantal maanden daar kan ik het grootste gedeelte al van wegstrepen. Alleen in de beker niet gespeeld. Ik zit nu op 16 wedstrijden waarin ik minuten heb mogen maken. 13 goals en zit heel dicht tegen een vaste basisplaats aan. Want in de vorm waarin ik nu verkeer is het lastig mij nog op de bank te houden. Dat valt ook een vast Keuken Kampioen Divisie volger op.

 

 

 

 

 

 

------

@MNie reginaldo is niet te houden in deze fase. En met de contract situatie van kostons lijkt een vaste basisplaats echt een kwestie van tijd

 

@Copywriter Als je bijna halverwege op de 1e plek staat dan moeten de verwachtingen toch maar iets bijgesteld worden

 

@De Raam @Djurovski @keano77 @Tim Windt @Marius

 

 

[Copywriter]

Leuke update weer, 1 tip, de tekst bij Hans Kraaij is slecht te lezen. Misschien kiezen voor een witte achtergrond en het over de foto heen plakken? 

[Djurovski]

Het gaat erg lekker. MVV terug in de eredivisie zou mooi zijn