Marius

- 9. More cup drama - Mister Miranda was niet meer teruggekomen op ons gesprek vlak voor Kerst. Ik had hem zelfs nog amper gezien of gehoord. Natuurlijk waren er gelukwensen geweest voor het nieuwe jaar, en hij zat ook trouw in de tribunes voor onze eerste competitiewedstrijd na de winterbreak, maar verder was er radiostilte. Zijn woorden hadden me echter niet koud gelaten. Meer zelfs, ik had mijn slaap er voor gelaten. Zijn plannetje had me verontrust. Ik vroeg me vooral af of hij er ook zonder mij zou mee doorgaan. Als de scheidsrechter betrokken werd in het verhaal kon het ons immers wel eens heel moeilijk gemaakt worden. De drang om te winnen en door te stoten was er in ieder geval alleen maar groter op geworden. Dat bleek al enkele dagen geleden toen ik had gekozen om volop te roteren tijdens onze eerste competitiewedstrijd na de winterbreak. Geen enkele basisspeler, op onze doelman na, speelde meer dan 45 minuten. We stonden dan ook volledig fit aan de aftrap voor onze bekerwedstrijd tegen Pevidém, die in een andere reeks dan de onze uitkwamen, maar even goed actief waren op het vierde niveau. Ook zij deden het goed. Van onderschatting mocht dus geen sprake zijn en dat had ik ook opgedragen aan mijn spelers. Ik had zelfs wat overdreven in mijn speech voor de wedstrijd. Natuurlijk konden we geschiedenis schrijven met een plek bij de laatste 8, maar de tegenstander van vandaag was geen eersteklasser zoals in de vorige ronde. En voor hen was er bovendien exact dezelfde opportuniteit als voor ons. Toch moeten mijn woorden indruk gemaakt hebben. De jongens hadden een kans geroken en waren vastberaden om die met beide handen te grijpen. Er was eerst nog een obligatoir verkennisrondje maar na dik twintig minuten vond Paulo Grilo het gaatje en werd Niang diep gestuurd. Alleen voor de doelman twijfelde hij niet. Met een schot in de rechter beneden hoek fusilleerde hij de keeper van Pevidém. Het gejuich op de tribunes was nog niet uitgedoofd of het was opnieuw van dat. De bezoekers wilde meteen reageren maar liepen op een tegenstoot. Via snel samenspel tussen Grilo, Lassana en Sérginho kwam de bal terecht bij onze andere spits. Ook Ribeiro bewees zich trefzeker en knalde de bal hoog in doel. Daarmee was de kermis nog niet afgelopen. Luttele minuten waren we daar immers weer. Via een snelle ingooi kwam de bal bij Sérginho, die op wandel ging in de zestien. Hij deed alsof hij zou schieten maar via een venijnige pass kwam de bal terecht bij Niang. Vanuit de kleine rechthoek was het voor hem kinderspel om de 3-0 op het bord te zetten. Kon het nog beter? Blijkbaar wel. We waren immers nog maar net uit de kleedkamers of we konden eens een actie maken langs de andere flank. Ivandro bezorgde op die manier de bal aan Ribeiro en zo kwam hij qua doelpunten in evenwicht met zijn aanvalsmaatje. De rest van de partij werd een maat voor niets. Ik had de luxe om enkele andere jongens tussen de lijnen te brengen. De kwalificatie mocht immers niet meer in gevaar komen, en binnen enkele dagen stond er wel weer gewoon een competitiewedstrijd op het programma. Al die wissels blijven wel niet helemaal zonder gevolg. Vlak voor het verstrijken van de 90ste minuut en diep in blessuretijd dienden we immers nog twee identieke doelpunten te slikken na een hoekschop. Het belangrijkste was natuurlijk de kwalificatie. Terwijl de spelers en de staf mekaar om de hals vlogen toen de scheidsrechter affloot, speurde ik de tribunes af, op zoek naar een glimp van Mister Miranda. Ik trof hem snel aan, op zijn vertrouwde plekje. Toen hij mij in het oog kreeg, stak hij zijn duim op. Niet voor het eerst, en hopelijk ook niet voor het laatst. Toen ik enkele minuten de kleedkamer betrad, trof ik geen feestende menigte aan. Integendeel. In verschillende hoeken stonden spelers bij mekaar, voorover geboven naar het schermpje van een smartphone te staren. Nog voor ik iets kon vragen, weerklonk plots een kreet: 'Braga! Our next game is against Braga. At home!' Reacties

Net geen top 8 maar je toch verder kunnen tonen in Europa. Dat AS Roma nog een maatje te groot is, mag geen schande zijn.

Je blijft maar doorstomen!

Sterke maand. Dat moet ook leiden tot een sprong in het klassement. Hopelijk let de stagiair volgende maand wat beter op

Loedogorets kwam een pak sterker voor de dag dan gedacht, maar EL is sowieso een mooie prestatie. En wellicht ook meer op maat van je ploeg!

Handig zeg, al die zakken geld uit de woestijn!

Altijd mooi om jezelf een paar concrete doelstellingen op te leggen. Zelf doe ik dat ook meestal om de save zowel uitdagend te maken als genoeg spelplezier te laten opleveren.

Luchthavens. Ik heb ze zelf ook altijd intrigerend gevonden, net zoals de mensen die er passeren. Leuk om John’s perceptie mee te krijgen.

- 08. De tussentijdse evaluatie - Nadat we op 17 december onze laatste competitiewedstrijd hadden gespeeld, was het tijd voor een korte break. De spelers en de staf mochten genieten van een korte pauze. Op 7 januari stond het volgende duel gepland, en dus kreeg iedereen even vrijaf. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik nog voor kerst werd opgebeld door Tatiana. Oftewel de secretaresse van Mister Miranda. In de kleedkamer stond ze ook wel bekend als 'La Bomba'. En daar hadden vooral haar twee grootste troeven, die zowat altijd door haarzelf in de spotlights werden gezet, veel mee te maken. Tatiana is, zoals je al kon raden, niet Portugees. Ze komt uit het Oostblok. Ik dacht Bulgarije. Maar het kan even goed Roemenië zijn. Aan de hand van haar uiterlijke kenmerken kan je het alvast niet raden. Ze verandert zowat om de haverklap van haarkleur en/of haarstijl. Ze trekt dan ook graag de aandacht. Alsof ze dat met haar strakke kleding en 26 lentes al niet genoeg doet. Hoe ze er in godsnaam in geslaagd is om een administratieve functie op de club te versieren, weet geen kat. Er wordt al lachend wel eens gezegd dat ze andere kwaliteiten heeft ingezet om Mister Miranda te overtuigen. In de kleedkamer zouden er in ieder geval niet al te veel jongens zijn die haar iets zouden weigeren. Tatiana belde me met de vraag of het lukt om op 24 december even langs te komen bij de voorzitter. In de vroege namiddag. Niets om me zorgen over te maken. Het zou ook niet lang duren. Maar het was wel dringend. Zo dringend dat het per sé nog moest gebeuren voor de feestdagen. En zelfs vlak voor kerstavond. Weigeren was geen optie en dus stemde ik licht geïrriteerd in. De afspraak - en vooral het waarom - hadden me toch een paar uur slaap gekost en dus was ik opgelucht toen ik eindelijk op de kantoordeur van Mister Miranda kon aankloppen. Verder was er niemand in het stadion te bespeuren geweest. Ook de stoel aan het bureau van Tatiana bleek leeg. 'Come on in Santos' had de voorzitter meteen geroepen. Het was dus wel duidelijk dat hij écht niemand anders meer verwachtte vandaag. 'Good afternoon Présidente' bleef ik kalm. Maar hij reageerde uitbundig. 'Do you fancy a drink? Some Scotch?', terwijl hij al enthousiast met de fles stond te zwaaien. Het leek erop te wijzen dat hij al langer een eerste drankje van de dag achter de kiezen had. 'Isn't that a bit too early?' reageerde ik wat afwijzend. Maar Mister Miranda wilde van geen wijken weten. 'You know it's already past noon, don't you?' En zo klonken we een minuutje later onze glazen tegen mekaar. 'Any reason for celebrations?' vroeg ik droogweg. 'Your evaluation' was al even droog het antwoord. Ik slikte. Een evaluatie? In het midden van het seizoen? Terwijl we los op kop staan? Nadat we alle wedstrijden gewonnen hebben sinds het akkefietje rond een buitenshuissyndroom? Nadat we doorgedrongen zijn tot de laatste 16 in de beker? Wat moest ik hier nu mee? 'Relax. Het is maar een tussentijdse evaluatie. Zo veel betekent het nu ook weer niet.' Mister Miranda had meteen aan mijn gezicht gezien dat zijn brutale aankondiging mij afgeschrikt had. Hij ging dan ook meteen verder. 'Laten we er geen doekjes om winden. De ploeg doet het voortreffelijk. En jij zal daar ongetwijfeld een rol in spelen. Ik ben dan ook tevreden.' Hij had zijn woorden duidelijk gewikt en gewogen. Hij was immers tevreden over de prestaties maar wilde m'n rol ook niet groter maken dan nodig. 'Thanks Présidente. I'm glad you're happy' hield ik het kort. Maar toen kwam de aap uit de mouw. 'There's something else' en hij keek me doordringend aan. 'Right after the break we play in the Cup against Pevidém.' Die wedstrijd stond al wekenlang bij mij aangekruisd en zonder nadenken pikte ik dan ook in. 'Yeah! We can't complain about the draw. Playing against a team from the same division. I am sure we ...' begon ik te ratelen, maar Mister Miranda onderbrak me al snel. 'Wait for a second. You say we can't complain about the draw. But what if I told you we can gain some serious cash over here?' Ik keek hem vragend aan. 'I am talking about a few 100K here'. Hoe dan vroeg ik mezelf aanvankelijk af? Dit soort wedstrijd ging echt niet meer supporters trekken dan een doorsnee competitiewedstrijd. Van de recette zouden we het dus niet moeten hebben. En de nationale TV zou er zeker een andere wedstrijd uitpikken om uit te zenden. De voorzitter merkte dat ik niet mee was in zijn verhaal. 'I can't give you all the details but I know some people at Pevidém, and they do happen to know the referee.' Ik viel van de ene verbazing in de andere. Had ik het nu net goed begrepen dat Mister Miranda onze bekerwedstrijd wou verkopen? 'Watcha think? I can arrange that you also get a part of the deal.' Na die woorden nam hij een teug van zijn glas. Hij keek me verder niet eens meer aan. Ik deed dat wel en wachtte tot zijn ogen de mijne opnieuw kruisten. 'I can't do that. It's plain simple. We've got a golden opportunity over here. We'll beat those motherfuckers. We'll reach the last eight. And with a bit of luck we will draw a top class team in the next round. At home. That's how we will make some serious money.' Hij zag dat ik het meende. Zijn ogen begonnen te glinsteren. Of het nu kwam door de alcohol, of door dansende biljetten voor zijn ogen kon ik niet goed inschatten. Ik ging verder. 'With all respect Présidente but I suggest we pretend this talk never had place. I'll make sure that I'll do what I promised you. We'll win the game and you cash in the next round. If not, you can fire me. And now I'll go home. Merry Christmas by the way.' Zonder hem nog een blik te gunnen liep ik uit zijn kantoor. 'Merry Christmas Santos' hoorde ik nog in de verte. Reacties

Geen nieuwe FM in de nabije toekomst in het vooruitzicht, maar wel gewoon tijd voor een nieuwe IDS-verkiezing natuurlijk. Er lopen dan ook meer dan genoeg interessante novelles momenteel die het verdienen om een keer uitgelicht te worden. Laat hieronder weten welk verhaal momenteel jouw favoriet is en waarom. Stemmen kan tot aanstaande vrijdagochtend 9u.

Mooie run in de EL, zeker met het verslaan van de stadsrivaal en Liverpool wanneer het ging om de prijzen. In eigen land gewoon een degelijk seizoen.

De dubbel ... én de CL! Knap om in slechts 16 seizoenen door te stomen naar de absolute top. Ik vond het vooral tof om te zien hoe snel je kon doorgroeien. En eigenlijk vond ik dat ook betrekkelijk snel gaan.

Lekker bezig in Europa! Hopelijk blijf in de top 8 staan.

Dat je zou blijven hadden we misschien toch niet zien aankomen.

Van alles wat afgelopen maand. De wedstrijd die je verliest is niet onoverkomelijk. Kopenhagen is immers één van de sterkst mogelijke tegenstanders in eigen land, wellicht zelfs de sterkste.

Met 340 wedstrijden op de teller heb je geschiedenis geschreven. Prachtige prestaties geleverd, en vele prijzen gepakt. Heel fijn om volgen zoals gewoonlijk!

Hoe zuur moet het niet geweest zijn om net die wedstrijd te verliezen.

Dat is nog eens een tripje om in Guatemala te geraken. Ben ik de enige die er dan ook rekening mee houdt dat John daar misschien wel nooit zal aankomen? Miami lijkt me ook een fijne bestemming PS: Dit plaatje was een hele mooie aanvulling bij de tekstuele beschrijving van de stad.

De interesse van anderen hangt van verschillende factoren af, en dat is voor elk verhaal weer anders. Het belangrijkste blijft dat je er zelf plezier uithaalt om een novelle te maken. Al de rest is eigenlijk bijzaak.

De ene maand blijkt de andere niet. Het belangrijkste is dat de balans wel gewoon positief blijft natuurlijk.

- 07. Cup Drama - Het nationale bekertornooi, de Taça de Portugal, begon voor ons in de tweede ronde. Tegenstander daarin was Lusitânia Lourosa, oftewel een ploeg die een divisie hoger uitkwam dan onszelf. Bovendien draaiden ze ook bovenin mee, en waren ze dus een meer dan te duchten tegenstander. Dat we in eigen huis mochten aantreden, was wel een onmiskenbaar voordeel. Dat bleek uiteindelijk ook want in een echte cupmatch waren alle elementen om er een onvergelijke match van te maken aanwezig. Na 90 minuten stond het 2-2. In de verlengingen kwamen we aanvankelijk op achterstand maar uiteindelijk gingen we er nog op en zelfs over met een late treffer twee minuten voor het verstrijken van die verlengingen. In de derde ronde wachtte ons opnieuw een tegenstander van hetzelfde niveau. Daar mochten we niet over klagen want ondertussen waren ook de eersteklassers ingestroomd. We speelden opnieuw in eigen huis en dat hielp ons opnieuw verder. Het ging ditmaal zelfs eenvoudiger dan de vorige ronde en we wonnen relatief makkelijk met 3-1. Zo stonden we in de vierde ronde en mochten we ons opmaken voor een confrontatie met Arouca, een eersteklasser die op dat moment de 10e plaats in het klassement bezette. We speelden bovendien op verplaatsing en waren dan ook ontegensprekelijk de grote underdog. Eigenlijk hielden we nergens rekening mee. Tactisch wilde ik geen zelfmoord plegen en dus koos ik voor een meer behouden aanpak dan de gebruikelijke aanpak: een spits eraf en een extra middenvelder erbij. Bovendien schoven twee van de drie middenvelders ook een rij achteruit en liepen er dus eigenlijk twee stofzuigers voor de verdediging. Een plannetje dat bleek te werken omdat de wedstrijdomstandigheden vooral in onze kaart speelden. Na nog geen vijf minuten kwam een ingooi vanop de linkerflank terecht bij Serginho die onbedreigd de rand van de zestien mocht afdweilen en net buiten het halve maantje nog eens mocht uithalen ook. Hij wist zijn schot net genoeg krul mee te geven om buiten het bereik van de Arouca doelman te blijven. We stonden dus zo waar op voorsprong. Van een verrassing van formaat gesproken! Ik besefte meteen dat dit een unieke opportuniteit kon zijn en besloot meteen door te sturen. Terwijl de spelers nog volop aan het vieren waren, riep ik al naar onze captain dat we de bus ging parkeren en dat we volledig gingen focussen op het niet slikken van een tegendoelpunt. Onze beide flankspelers schoven dan ook meteen een rij achteruit. Met resultaat want aan de rust stonden we nog steeds op voorsprong. Tijdens da pauze probeerde ik de voetjes van onze spelers op de grond te houden. We stonden dan wel op 45 minuten van een heroïsche stunt, maar in één speelhelft kon nog steeds heel veel gebeuren. Vooral wanneer de tegenstander van een heel ander kaliber is, en het niet eens zeker was of we het ook fysiek 90 minuten konden uitzingen tegen een eersteklasser. Aanvankelijk lukte dat allemaal wonderwel. Ondanks de nodige druk van de thuisploeg bleef onze voorsprong lang op het bord staan. Na 20 minuten in de tweede helft was het dan toch raak voor Arouca na een stilstaande fase. We kregen een corner niet goed weggewerkt en thuisspeler Jason mocht vrijstaan aanleggen ter hoogte van de strafstopschip. Zo'n kans moest je hem geen twee keer geven en dus hingen de bordjes opnieuw gelijk. Ik ging er vanuit dat we nu al snel een vogel voor de kat zouden vormen maar kwam bedrogen uit. Natuurlijk bleef de thuisploeg de bovenhand nemen, maar vlak voor het einde van de 90 minuten, en bijhorende verlengingen, stond de 1-1 nog steeds op het scorebord te blinken. We waren opnieuw met iets meer drang naar voren gaan spelen en dat loonde in minuut 89 toen de ingevallen Lourenço plots vrijstaand in de zestien mocht aanleggen voor een schot en de bal bovendien in doel verdween! Onze spelers stormden richting het vak met meegereisde supporters maar ook zowat onze ganse staf stond plots op het veld. De vreugde-uitbarsting was niet te omschrijven maar achteraf kan ik zelfs niet meer beschrijven wat er nu precies gebeurd is. Van zodra het besef er was dat we opnieuw op voorsprong stonden, probeerde ik met hand en tand duidelijk te maken aan de jongens dat ze opnieuw de bus moesten gaan parkeren. De thuisploeg trok blind ten aanval in de slotseconden en kreeg nog een - halve - kans maar tot scoren kwam het niet meer. De scheidsrechter floot af en het mirakel van Arouca ca was vervolgens een feit. Als vierdeklasser gingen we winnen op het veld van een ploeg die uitkomt op het hoogste niveau en bereikten we de laatste zestien van de nationale beker. Dit was een verhaal voor de geschiedenisboeken en om later aan je kleinkinderen te vertellen. Twee keer wisten we te schieten op doel. Twee keer ging de bal erin. Het mirakel van Arouca. Reacties

Slavia uitschakelen is toch wel een zeer straffe prestatie. Dan ben je ook niet kansloos tegen Loedogorets.

Er werden weer duchtig centjes uitgegeven!

Heel erg fijn om de titel te pakken, maar wel zeer frustrerend dat je daar uiteindelijk niet voor beloond worden. Natuurlijk is er normaliter meer te halen in de Conference League. Maar in de Champions League is natuurlijk wel meer te verdienen.

Je was er dichtbij in Europa, maar soms moet het ook een tikkeltje meezitten natuurlijk.