[FM24] ''...dat zijn onze kleuren!''

[Kevinreijnen]

 

 

De Verzoening met Zijn Verleden - Deel III

De warme lentedagen van mei 2025 brachten een mix van emotie en reflectie voor Alexander Iversen. Het seizoen was op zijn einde en terwijl hij de balans opmaakte, voelde hij de zwaarte van alles wat hij had bereikt – en verloren. In de schaduw van het stadion, waar zijn carrière als coach bloeide, vond hij zichzelf vaak terug, starend naar het veld, diep in gedachten verzonken. Dit was het seizoen waarin zijn band met Amar Pasic, een jongen uit de jeugd, steeds meer leek op die van een vader en een zoon. Een relatie die Iversen altijd gecompliceerd had gevonden, deels vanwege zijn eigen verleden met zijn vader.

Elke keer dat Alexander Pasic over het veld zag rennen, voelde hij een bekende herinnering in hem opborrelen. Het bracht hem terug naar de dagen waarop hij als jongen aan de hand van zijn vader het stadion binnenliep. De geur van vers gemaaid gras, het rumoer van de tribunes en het gevoel dat voetbal veel meer was dan zomaar een spel – het was leven. Zijn vader had hem geleerd dat de essentie van voetbal niet alleen in de techniek lag, maar in het vuur dat je van binnen moest laten branden. Hoewel zijn moeder er niet meer was om te zien wat hij nu had opgebouwd met NEC, wist hij dat zijn vader, die nog altijd een vaste plek op de tribune had, trots was. Vooral op de momenten dat Amar Pasic, het grootste talent uit de jeugdopleiding, een beslissende pass gaf of een doelpunt scoorde.

Het tweede seizoen bij NEC had voor Alexander op veel vlakken moeilijker aangevoeld dan zijn eerste. Vorig seizoen eindigde NEC nog als vierde, maar dit jaar was het zelfs een strijd om de zesde plek te bereiken. Zijn tactieken werden vaker tegengewerkt door tegenstanders die beter op zijn speelstijl waren ingespeeld en blessures en inconsistentie bij sommige spelers hadden het team doen wankelen. Toch waren er ook lichtpunten, zoals de definitieve doorbraak van Pasic. De jonge aanvallende middenvelder had zichzelf bewezen met beslissende goals en assists en liet zien dat hij klaar was voor het hoogste niveau.

Thuis had Alexander ook een zware strijd gestreden. Laura, zijn rots in de branding, had zich volledig gericht op hun dochter Luna. Het vaderschap had zijn leven veranderd, op een manier die hij nooit helemaal had kunnen voorzien. Terwijl hij dacht dat hij klaar was voor de nieuwe rol, bleek het even uitdagend te zijn als de druk op de zijlijn tijdens een cruciale wedstrijd. De slapeloze nachten, de verantwoordelijkheid om een balans te vinden tussen zijn carrière en zijn gezin, hadden hem soms op de proef gesteld. Maar elke keer dat hij thuiskwam en Luna's glimlach zag, wist hij waarvoor hij het deed.

Zijn vader, die sinds het overlijden van zijn moeder een belangrijke steunpilaar was geworden, gaf hem regelmatig advies. Niet alleen over het vaderschap, maar ook over hoe hij zichzelf als trainer kon blijven ontwikkelen. "Het gaat erom dat je het vuur niet laat doven, Alex," zei zijn vader vaak. "Niet op het veld, niet thuis." Alexander wist dat deze woorden meer betekenis droegen dan alleen voetbal. Het ging om de passie en toewijding die in elk aspect van zijn leven moesten doorvlammen.

In gesprekken met Pasic zag hij diezelfde passie opbloeien. De jonge speler had in zijn tweede seizoen bij het eerste elftal grote stappen gezet en voelde zich steeds meer een sleutelspeler. Alexander herkende de gedrevenheid in hem die hij zelf als jonge voetballer had gehad. "Je hebt alles in je om een grote te worden, Amar," had hij hem verteld na de overwinning op PEC Zwolle, waarin Pasic een belangrijke assist had gegeven. "Het enige wat je moet doen, is dat vuur blijven voeden."
De weg naar succes was nooit makkelijk, dat had Alexander zelf ervaren. Maar net zoals zijn vader hem had geleerd, wist hij dat de echte kracht in het voetbal – en in het leven – lag in het hart. Het lag in het vermogen om het vuur altijd brandend te houden.
 

Spoiler

@Tim' @Fantasy @roeliho @chrisje1993 @Djurovski @Marius @Nom de Guerre @Total Football @Kyrill @Michaelinho*

Er valt voor Alex weinig te klagen in zijn eerste seizoenen als profcoach. Het lijkt allemaal voor de wind te gaan, met nadruk op lijkt. In zijn hoofd had hij het nog steeds moeilijk met het verlies van zijn moeder. De prestaties op het veld geven hem echter kracht, het geloof dat zijn moeder bijdraagt aan zijn succes. 

Jonge spelers die zich aandienen zijn dé drijfveer om nog een lange, succesvolle carrière bij NEC te ambiëren. Voor Alexander zat zijn periode in Nijmegen er nog lang niet op. 

 

Het afgelopen seizoen, @Tim', doet zéker denken aan wedstrijden als Udinese-thuis. Maar ook aan de wedstrijd tegen Tottenham en Garreth Bale (op linksback). De mooiste pot uit deze campagne blijft voor mij toch echt wel HSV-uit! 

 

3 oktober bewerkt door Kevinreijnen

[Djurovski]

Mooi geschreven wederom 

[Marius]

Het loopt niet allemaal over rozenblaadjes voor onze jonge trainer.

[jeffrey koole]

alles bijgelezen wat een heerlijke novelle, je hebt er een volger bij. En eerlijk je eerste seizoen was gewoon top maar 6e eindigen is geen schande hoor, Ga zo door in ieder geval ik blijf je volgen

[Tim']

Ook hier weer mooie paralellen tussen het werk en privéleven van Alexander. De glimlach van Luna en de ontwikkeling van Pasic brengen allebei vaderlijke gevoelens in hem naar boven.

[Kevinreijnen]

 

Hoofdstuk 9: Is driemaal scheepsrecht?

Het begin van het derde seizoen in de Eredivisie voor Alexander Iversen voelde als een nieuwe test van zijn capaciteiten. Na twee sterke seizoenen, met een vierde en een zesde plek, begon het seizoen direct met een reeks zware tegenstanders. NEC, een club die inmiddels veel respect had opgebouwd, moest laten zien dat de club bij de top van Nederland hoorde, maar Iversen wist dat het een zware opgave zou worden. De drie eerste wedstrijden waren tegen Ajax, PSV en Feyenoord: de traditionele topclubs van Nederland.

De Johan Cruijff Schaal: Ajax 6 - 3 NEC

Het seizoen begon met de Johan Cruijff Schaal, waar NEC tegenover landskampioen Ajax stond. In een zinderend duel dat alle kanten op leek te gaan, moest NEC uiteindelijk het onderspit delven in een harde, maar terechte, 6-3 nederlaag. Ajax was oppermachtig en hoewel Kento Shiogai, Proper en Weiper scoorden, was de defensie van NEC niet opgewassen tegen de Amsterdamse aanvallen. Voor Iversen was het een harde les. In de kleedkamer na afloop keek hij zijn team aan, zag teleurstelling maar ook honger naar meer. Hij wist dat het seizoen nog jong was en dat deze nederlaag een wake-up call moest zijn voor wat hen te wachten stond.

PSV-uit: 1-0 Verlies

De tweede uitdaging volgde kort daarna, uit tegen PSV. Een wedstrijd waarin NEC een solide verdediging neerzette, maar het geluk niet aan hun zijde had. Een late goal van PSV besliste de wedstrijd in het voordeel van de Eindhovenaren en NEC stond na twee wedstrijden nog steeds met lege handen. Iversen voelde de druk toenemen, niet alleen van de media en de fans, maar ook binnen zichzelf. Dit was een cruciaal moment in zijn carrière, het was tijd om een ommekeer te bewerkstelligen. Hij herhaalde keer op keer aan zijn team dat ze geloof moesten blijven houden in hun tactiek en hun capaciteiten.

NEC - Feyenoord: 2-0 Winst

De druk stond hoog, maar in de derde wedstrijd van het seizoen, thuis tegen Feyenoord, kwam NEC eindelijk tot bloei. Met een tactisch meesterplan, waarin Iversen zijn team compact en gedisciplineerd liet spelen, werd Feyenoord met 2-0 verslagen.

NEC - AZ: 3-2 Winst

De wedstrijd tegen AZ was nog zo'n moment waarin NEC liet zien dat ze tegen de beste teams konden winnen. Een spannend duel, met NEC dat uiteindelijk met 3-2 aan het langste eind trok. Shiogai was wederom beslissend met een goal, maar het was vooral het teamspel dat indruk maakte. NEC begon meer en meer in de flow te komen en Iversen wist dat als zijn spelers deze vorm konden vasthouden, er veel mogelijk zou zijn dit seizoen.

De Transferperiode: Versterkingen en Veranderingen

Tijdens de transferperiode probeerde NEC onder leiding van Carlos Aalbers en Iversen de selectie zorgvuldig te versterken en tegelijkertijd de kern intact te houden. Het vertrek van veteraan én clubman Bram Nuytinck, die zijn schoenen aan de wilgen had gehangen, dwong de club om te zoeken naar een nieuwe defensieve leider. De jonge Noah Markmann, aangetrokken om de rol van Nuytinck over te nemen, bleek echter nog niet klaar voor de grote verantwoordelijkheid, wat zorgde voor enige onzekerheid in de achterhoede.

Tegelijkertijd verlieten enkele andere spelers de club. Róber, de veelzijdige aanvaller, maakte voor 6 miljoen de overstap naar Sheffield Wednesday en Brayann Pereira vertrok naar Almere City. Sami Ouaissa, Noah Sahsah, Noah Markmann en Livano Comenencia werden allen verhuurd om elders speelervaring op te doen.

Aan de andere kant werden er vijf nieuwe gezichten aan de selectie toegevoegd. Jenson Seelt, die zijn jeugdopleiding bij NEC had doorlopen, keerde terug naar zijn geboorteprovincie voor €2,8 miljoen na een periode bij Sunderland. Hij werd gezien als een belangrijke versterking in de defensie, samen met Jonathan Norbye van RB Leipzig en Solomon Bonnah van Austria Klagenfurt. Voor het tweede elftal, dat actief was in de Keuken Kampioen Divisie, werden Raul Iordache en Isak Jønvik Holmen aangetrokken, die de toekomst van de club moesten helpen vormgeven.

Een Nieuwe Fase

Voor Iversen was dit seizoen een cruciaal punt in zijn ontwikkeling als coach, maar ook in zijn rol als mentor. De doorbraak van Amar Pasic vorig seizoen had zijn relatie met de jonge spelers versterkt. Tegelijkertijd wist Pasic dat er minstens eenzelfde aanvallende ‘output’ van hem werd verwacht. Dit zorgde voor druk op zijn, nog jonge, schouders. De druk bleek in de beginfase van het seizoen dan ook zijn tol te eisen. Een te druistige trainingsochtend bleek even te veel: een spierscheurtje bracht roet in het eten, waarmee Amar minstens drie weken aan de kant stond.

Elke keer dat Alexander met Pasic sprak, probeerde hij de lessen die hij zelf van zijn vader had geleerd door te geven. Pasic werd steeds meer het symbool van wat Iversen wilde bereiken bij NEC: een balans tussen jeugd, ervaring en continuïteit. Dit seizoen beloofde hij Pasic nog meer verantwoordelijkheid, wetende dat hij klaar was om de volgende stap te zetten. Pasic had bewezen dat hij meer dan alleen een talent was – hij was een leider in wording.

Een Moeilijke Start, maar Vol Vertrouwen

Hoewel de start van het seizoen moeilijk was, wist Iversen dat het team potentie had om verder te groeien. De overwinningen op Feyenoord en AZ hadden NEC het broodnodige vertrouwen gegeven om de strijd voort te zetten. De verdediging had nog werk nodig, maar met de komst van spelers als Seelt, Norbye en Bonnah leek er voldoende kwaliteit om de gaten te dichten.

De toekomst was onzeker, maar Alexander Iversen had het vuur nog altijd brandend. Dit seizoen zou misschien nog grotere uitdagingen brengen, maar met zijn leerlingen aan zijn zijde en de steun van Laura en zijn dochter Luna, wist hij dat hij er klaar voor was.

Spoiler

@Tim' @Fantasy @roeliho @chrisje1993 @Djurovski @Marius @Nom de Guerre @Total Football @Kyrill @Michaelinho* @jeffrey koole

Een prima seizoen achter de rug en dan start NEC tegen de traditionele top-3... Dat is geen lekker begin, althans: je kan ze maar gehad hebben! Na twee keer de deksel op de neus te krijgen, worden er eindelijk overwinningen behaald en gaan steeds vaker de punten in de Nijmeegse zak. 

 

@jeffrey koole Dank voor het volgen van deze novelle! Het zal niet altijd rozengeur en maneschijn zijn, maar door de selectie op de juiste plekken te versterken, hoopt Iversen een slag te kunnen doen naar een top-3-klassering. 

 

[Marius]

Dat is nog een start van jewelste. Als je dan de helft van de wedstrijden weet te winnen, mag je toch tevreden zijn.

[Kevinreijnen]

 

"NEC is mijn thuis en ik wil hier blijven groeien"

 

Amar Pasic werd vroeg wakker die ochtend. De nacht ervoor had Amar zijn wekker wel vijfmaal gecontroleerd: 7:00 uur. Nog voor hij wakker diende te worden, had hij al een half uur liggen woelen. Het was een belangrijke dag: zijn eerste grote interview met Voetbal International. Hoewel hij al naam had gemaakt op het veld met zijn prestaties voor NEC, was hij, in zijn beleving, nog steeds een gewone, normale 17-jarige jongen uit Oostenrijk die gewoon deed waar hij zijn hele jeugd van had gedroomd. 

 

Na een snelle douche, liep hij de keuken in. Zijn moeder had hem die ochtend een traditioneel Oostenrijks ontbijt aangeraden – volkorenbrood met spiegelei, vergezeld door een flinke bak paprika, komkommer en tomaten. Het gaf hem een vertrouwd gevoel, alsof hij een stukje thuis bij zich droeg. Hij dronk langzaam zijn koffie op, terwijl hij door zijn telefoon scrolde. Berichten stroomden binnen van familie en vrienden, zelfs onbekenden kwam hij tegen in zijn 'DM'. Iedereen leefde met hem mee. Zijn vader stuurde hem nog een bemoedigend bericht: "Blijf jezelf, jongen. Ze willen de Amar zien die we allemaal kennen."

 

Daarna kwam het moment van twijfel. Hij stond voor zijn kledingkast, onzeker over wat hij moest dragen. Zijn gebruikelijke sportieve outfits voelden niet helemaal gepast voor dit moment. Na 20 minuten wikken en wegen, bleek de eerste outfit die hij voor had gehouden uiteindelijk toch de beste te zijn. Een beige cargobroek, met witte polo en witte Nikes. Comfortabel, maar toch verzorgd. In deze outfit voelde Amar zich, in deze situatie, op zijn best. 

 

Om 9:30 stapte hij in de auto richting het Goffertstadion, zelf rijden was uiteraard geen optie. Amar woonde net buiten het centrum in een door de Nijmeegse club gehuurd appartement in Dukenburg. Jakob Romsaas, die net om de hoek woonde, had de vorige dag aangeboden om Amar naar het stadion te taxiën. Het was een rit van amper 10 minuten, maar deze rit voelde als een eeuwigheid. Hij kreeg amper de woorden van Jakob mee. Enkel 'hmm-m' en 'yes' kwamen soepel uit zijn keel gegleden. De spanning begon op te bouwen terwijl hij nadacht over de vragen die zouden komen. Wat zouden ze willen weten? Hoe zou hij overkomen? Hij zette de radio zachtjes aan, hopend wat rust te vinden in de muziek, maar zijn gedachten bleven afdwalen naar het interview.

 

Bij aankomst in het stadion zag hij een paar van zijn teamgenoten die hem bemoedigend groetten. Het was een vertrouwd gezicht in een dag vol nieuwe ervaringen. Toen hij de trappen van het Goffertstadion opliep en het mediakantoor binnenstapte, wist hij dat dit een mijlpaal was. Zijn familie zou trots zijn.

 

Bij het binnenstappen van het mediakantoor, ging een rilling over zijn gehele lichaam. Beginnend bij zijn vingertoppen en eindigend in de punt van zijn grote teen. Voor hem stonden twee journalisten van het platform waar hij zo mee in gesprek zou gaan. Een man, die hij herkende als Rob van Vliet, al twee jaar een gevestigde naam bij VI en een jongere vrouw, die zo door had kunnen gaan voor Robs dochter. ''Leuk je te ontmoeten,'' sprak de jonge vrouw, ''Charley Weijshaken.'' Charley was de stagiaire van Rob en maakte de afgelopen maanden furore met haar scherpe, analytische interviews.

 

Haar glimlach was oprecht en open en Amar voelde dat ze niet alleen geïnteresseerd was in de voetballer, maar ook in de persoon achter de prestaties. Ze droeg een notitieblok in haar hand en had een professionele maar ongedwongen uitstraling.

 

"Welkom, we hebben erg naar dit gesprek uitgekeken," voegde ze eraan toe.

 

Amar knikte, even overdonderd door de formaliteit van het moment. "Dank jullie wel... ik ook," stamelde hij, zijn stem nog iets onzeker, maar oprecht. Het voelde vreemd voor hem om de schijnwerpers zo direct en enkel op zichzelf te hebben, in plaats van de gedeelde focus van een teamwedstrijd. Hier ging het om hem, zijn verhaal. Het besef van die focus maakte zijn handen als onafgedroogd na het wassen van de handen , maar tegelijkertijd voelde hij ook een trots die langzaam de overhand over zijn lichaam begon te krijgen.

 

"Geen zorgen, we gaan er gewoon een leuk gesprek van maken," zei Rob terwijl hij Amar naar een comfortabele stoel leidde. "Het is altijd even wennen, de eerste keer, het komt vast goed. We zijn hier gewoon om jouw verhaal te horen."

Amar glimlachte, nam plaats en voelde de zenuwen langzaam plaatsmaken voor nieuwsgierigheid en vertrouwen. Dit was zijn moment.

 

---

Charley: Amar, het lijkt alsof alles dit seizoen op zijn plek valt voor jou. Vier goals in vier Eredivisie-wedstrijden, Man of the Match in de beker en een sterke start in Europa. Hoe kijk jij zelf naar je ontwikkeling dit seizoen?
Pasic: ''Ja, het gaat lekker, dat kan ik niet ontkennen. Maar ik weet ook dat ik er nog lang niet ben. De trainer heeft veel vertrouwen in mij en dat motiveert me enorm. Hij weet precies hoe hij het beste uit me kan halen. Elke wedstrijd die ik speel, probeer ik beter te worden. Het voelt alsof alles samenkomt dit seizoen, maar ik ben nog lang niet klaar."

 

---

Charley: Wat maakt Iversen zo’n goede coach voor jou? Je lijkt onder hem je potentie te kunnen verwezenlijken.

Pasic: "Iversen begrijpt me, zowel op als naast het veld. Hij geeft me de ruimte om mijn spel te ontwikkelen, maar is ook heel duidelijk in wat hij van me verwacht. Hij werkt veel met jonge spelers en weet precies hoe hij ons kan laten groeien zonder ons onder te veel druk te zetten. Dat is voor mij cruciaal. Iversen zegt altijd: ‘Het draait niet alleen om wat je met de bal doet, maar ook om hoe je het spel leest, hoe je als team functioneert.’ Die filosofie past goed bij mij."

 

---

Charley: Er wordt veel gespeculeerd over je toekomst. Scouts van clubs uit grotere competities zitten regelmatig op de tribune voor jou. Hoe ga je daarmee om?

Pasic: "Natuurlijk hoor ik die geruchten ook, maar ik probeer me daar niet door te laten afleiden. Mijn focus ligt volledig bij NEC. Ik wil me blijven ontwikkelen en ik weet dat ik dat hier kan doen. Deze club voelt als thuis voor mij. We hebben een geweldige groep, een fantastische coach en ik voel dat ik hier nog veel kan leren. Ik ben nu niet bezig met een transfer, NEC heeft me veel gegeven en ik wil hier nog veel bereiken."

 

---

Rob: Er zijn verhalen over interesse uit Duitsland en Engeland. Wat is het voornaamste dat jou bij NEC houdt?

Pasic: "Allereerst het vertrouwen dat de club en de coach in mij hebben. Iversen heeft me vanaf dag één gesteund en geholpen om mijn spel te verbeteren. Daarnaast is de sfeer hier in Nijmegen geweldig. Het voelt echt als een familieclub, iets wat ik heel belangrijk vind. Eerlijk gezegd denk ik dat ik nog niet klaar ben om de stap naar een andere competitie te maken. Ik wil hier eerst iets neerzetten. We hebben nu Europees voetbal gehaald, dat is al een groot succes, maar ik wil nog meer bereiken met NEC."

 

---

Charley: In de bekerwedstrijd tegen AFC liet je zien waartoe je in staat bent: drie doelpunten en een assist, en verkozen tot Man of the Match. Hoe voelde dat?

Pasic: "Dat was een geweldige avond. Ik zal niet ontkennen dat ik een traantje moest laten toen ik na de wedstrijd mijn moeder een knuffel gaf. Het was een van die wedstrijden waar alles klopte. Ik voelde me goed, het team draaide goed, en ja, dan valt het allemaal op zijn plek. Maar het belangrijkste voor mij is dat ik het team heb kunnen helpen. We willen die beker opnieuw winnen en dat begint met dit soort wedstrijden. Dat ik daarbij mijn steentje heb bijgedragen, maakt me een trotse NEC'er."

 

---

Rob: Naast je sterke optreden in de Eredivisie en de beker, scoorde je ook in de Europa League. Wat betekent het voor jou om op dat podium te spelen?

Pasic: "De Europa League is een heel andere ervaring dan de Eredivisie. Je speelt tegen clubs met andere stijlen, andere kwaliteiten. Het is een van de hoogste podia in de (Europese) voetbalwereld. Dat dwingt je om je spel aan te passen en om te groeien. Ik ben heel blij dat ik daarin mijn bijdrage heb kunnen leveren met een goal, maar voor mij gaat het vooral om de ervaring die ik opdoe. Het is geweldig om met NEC op dit niveau te spelen."

 

---

Rob: Met de sterke vorm waarin je verkeert, lijken de verwachtingen hoog. Hoe houd je je daar staande onder?

Pasic: "Verwachtingen horen bij het spel, maar ik leg vooral de druk op mezelf. Ik wil mezelf blijven verbeteren en ik weet dat ik nog veel moet én kan leren. Dat is ook waarom ik hier wil blijven. Ik ben nog jong en het belangrijkste voor mij is om consistent te worden. Iversen helpt me daar enorm bij, hij geeft me de kans om fouten te maken en daarvan te leren. Dat is wat me drijft, niet de druk van buitenaf."

 

---

Charley: Tot slot, wat zijn je doelen voor de rest van het seizoen?

Pasic: "Ik wil het team helpen om zo hoog mogelijk te eindigen in de competitie en opnieuw de beker te winnen. Daarnaast hoop ik dat we ver kunnen komen in Europa. Maar persoonlijk wil ik gewoon elke dag beter worden, zowel in trainingen als wedstrijden. Het belangrijkste voor mij is dat ik mijn steentje bijdraag aan het succes van NEC en dat ik me blijf ontwikkelen."

 

---

Het is duidelijk dat Amar Pasic nog lang niet klaar is met NEC. Terwijl grote clubs uit heel Europa op de loer liggen, blijft Amar nuchter en gefocust op zijn ontwikkeling onder Iversen. Dit seizoen is nog lang niet voorbij en met Pasic in topvorm is het niet ondenkbaar dat hij een sleutelrol zal spelen in de verdere successen van NEC.

 

Spoiler

@Tim' @Fantasy @roeliho @chrisje1993 @Djurovski @Marius @Nom de Guerre @Total Football @Kyrill @Michaelinho* @jeffrey koole

Het loopt niet alleen lekker binnen de club, maar ook individueel worden er stappen gezet. Amar Pasic staat op de radar van veel verschillende, grote, clubs uit het Europese topvoetbal. Niet alleen bij scouts valt Pasic in de smaak, maar ook bij het 'gewone publiek'. Zij willen meer weten achter de jonge Oostenrijker die zijn draai lekker begint te vinden in het Gofferstadion.

 

[Nom de Guerre]

Ik heb, geloof ik, nog niet gereageerd, dus bij dezen. Wat een fijn verhaal om te lezen. Een lekkere mix tussen FM en een stukje character building, dat neemt je toch altijd meer mee in zo'n save. Chapeau en ga zo door.

[Djurovski]

Over de start hoef je niet ontevreden zijn. Leuk interview tussendoor

[jeffrey koole]

wel weer een heerlijk interview hoor ga zo door

 

[Marius]

Pasic zet veel stappen, maar lijkt er ook nuchter mee om te gaan.

[Kevinreijnen]

 

Onstuitbare september en oktober

De maand augustus werd afgesloten, maar niet vergeten. ''Als we zo blijven spelen,'' reageerde Iversen vol ongeloof, ''gaat het dit seizoen niks worden.'' Het gehele team zat ineengedoken in de kleedkamer, toen de tirade van Iversen losbarstte. Emoties namen de overhand, maar Alexander kreeg bijval van belangrijke spelers als Proper, Roefs en Sano. ''De beleving is ver te zoeken, geen inzet, geen motivatie, geen wilskracht,'' sprak Dirk na afloop van de wedstrijd tegen Fortuna Sittard, die met 0-2 verloren ging.

 

De rake woorden deden iets met de groep spelers. Daar waar Markmann in de eerste maand nog de voorkeur kreeg boven nieuwe jongens, moest hij er vanaf dan toch aan geloven: hij werd gepasseerd. De verdediging, al langer een pijnpunt in de selectie, begon met basisspelers Seelt en Moslih meer vorm te krijgen. Er was meer communicatie tussen doelman en verdediging, er heerste meer rust achterin en er werd van achteruit gevoetbald. Jenson Seelt nam de rol van Sandler, de voetballende verdediger, fenomenaal over. Daar waar hij óók verdedigend een ijzersterke, bepalende speler bleek te zijn.

De verdedigende aanpassingen, zorgden dan ook voor ongekende weelde in de Gelderse stad. Drie maanden lang werd élke wedstrijd gewonnen, zowel uit als thuis, in de competitie, de beker en de Europa League. De woorden van Iversen, na de wedstrijd tegen Sittard, spoken nog elke wedstrijddag door de hoofden van de jonge, hongerige selectie. 11 Eredivisiewedstrijden op rij werden gewonnen: 33 goals voor, 9 goals tegen. Ook in de beker werd er korte metten gemaakt met AFC (6-1), Genemuiden (5-0) en FC Lisse (4-1). 

 

Europees gezien ging het Iversen en zijn ploeg ook voor de wind. Aanvankelijk werd er gevreesd voor een sterke 'poule' waartegen gespeeld werd, met teams als Anderlecht, Shakhtar, Rangers en Wolfsburg voor de boeg. Door de 'flow' waarin NEC verkeerde, was echter geen enkele ploeg opgewassen tegen de Nijmeegse driekleur. Er werd sterker nog, erg overtuigend gewonnen in Europa. Tot het gelijkspel tegen de Zwollenaren werden PAOK (4-1), Famalicao (4-1), Anderlecht (2-0), Shakhtar (5-1), Rangers (2-1) en Wolfburgs (2-1) allen over de knie gelegd. De eerste plaats in de Europa League werd daarmee, tijdelijk, bemachtigd. 

De sterren van Nijmegen

Twee namen springen er onmiskenbaar uit in deze droomstart: Kento Shiogai en Amar Pasic. Shiogai, die al eerder zijn talent liet zien, beleeft een absolute topvorm. Met maar liefst 24 doelpunten in 26 officiële wedstrijden, waaronder cruciale treffers in de Eredivisie en Europa League, is hij de dodelijke spits die elke verdediging vreest. Zijn koelbloedigheid voor het doel en vermogen om op het juiste moment op te duiken, maken hem tot de nachtmerrie van elke tegenstander.

 

Amar Pasic is echter de revelatie van dit seizoen. Met 13 doelpunten in 19 wedstrijden en daarnaast 7 assists, heeft hij een onmiskenbare impact. Wat Pasic onderscheidt, is zijn veelzijdigheid. Hij is snel, technisch begaafd en heeft een scherp inzicht, waardoor hij vaak de juiste beslissingen maakt in aanvallende situaties. Daarnaast is zijn constante dreiging aan de zijkant onmisbaar gebleken voor NEC's aanvalsspel. Vijf keer werd hij al uitgeroepen tot Man of the Match en met zijn uitstekende prestaties zijn de ogen van grotere clubs uit Europa steeds vaker op hem gericht. Toch benadrukt Pasic in elk interview dat zijn focus volledig op NEC ligt en dat hij zich onder Iversen verder wil ontwikkelen.

Dominant

Op 11 januari 2026 staat NEC comfortabel aan kop in de Eredivisie. Met vijftien overwinningen, drie gelijke spelen en slechts twee nederlagen, lijkt het team onder leiding van Iversen onstuitbaar. De 8-0 overwinning tegen RKC in december markeerde het hoogtepunt van hun 'winning streak', voordat ze uiteindelijk in januari weer een gelijkspel moesten accepteren. PEC Zwolle was, in eigen huis, wél bestand tegen de aanvalsdaden van de Nijmegenaren en wisten, evenals NEC, drie maal te scoren. Iversen heeft zijn team dusdanig ontwikkeld dat ze niet alleen nationaal, maar ook internationaal een geweldige indruk maken.

Vooruitblik

Met NEC bovenaan in de competitie, de beker nog steeds in zicht en een sterke positie in Europa, lijkt alles mogelijk voor de Nijmegenaren onder Iversen. De weg naar de titel is nog lang, maar met het zelfvertrouwen dat het team nu heeft, lijkt geen enkele uitdaging te groot.

 

Spoiler

@Tim' @Fantasy @roeliho @chrisje1993 @Djurovski @Marius @Nom de Guerre @Total Football @Kyrill @Michaelinho* @jeffrey koole

 

We zijn het seizoen niet best begonnen in Augustus, maar maken het in de maanden daarna dubbel en dwars goed! De druk is van de ketel en Iversen zit met gezonde wedstrijdspanning in zijn trainersstoel elke wedstrijd. Bang voor gemor is hij op dit moment allerminst. 

 

@Nom de Guerre Dank voor de positieve feedback!

Het interview met Pasic heeft hem niet naast zijn schoenen doen lopen. Hij presteerde naar behoren in de eerste wedstrijden van september, maar kwam écht los toen hij mocht starten tegen AFC. Vanaf toen was hij in drie van de vier wedstrijden waaraan hij begon Man of the Match. Ook in de beker tegen Genemuiden etaleerde de jonge Oostenrijke zijn klasse met twee goals en een assist. Niet gek dat Pasic zo vaak de titel MotM mocht dragen met de volgende statistieken: 

 

  

 

Hierbij dus ook eindelijk een glimps van de klasse (en het uiterlijk) van Amar Pasic. Hopelijk kan men in Nijmegen nog lang genieten van deze parel uit eigen jeugd!

 

[Marius]

Dat loopt momenteel wel heel vlot! Hopelijk kan je die lijn doortrekken in de tweede seizoenshelft.

[Djurovski]

Ineens is het gaan lopen en die Pasic is wel erg lekker bezig

[Kevinreijnen]

 

De Bloedkuul

 

Midden in het seizoen 2025-2026 bevond NEC zich op een ongekend hoogtepunt onder leiding van Alexander Iversen. De club, bekend om haar veerkracht en inzet, had nu ook haar plek op het Europese podium stevig verankerd. Nadat de ploeg zich met overwinningen op Crvena Zvezda (3-2) en Fenerbahçe (3-1) ongeslagen door de poulefase van de Europa League had gevochten, wachtte er een nieuwe uitdaging in de knock-outfase: Galatasaray, de tweede Turkse grootmacht op rij.

 

De heenwedstrijd in Istanbul eindigde in een zenuwslopende 2-2. NEC wist zich kranig te weren in een vijandige omgeving, maar het was duidelijk dat de klus nog niet geklaard was. Terug in de eigen Goffert, waar de tribunes tot de nok toe gevuld waren en de sfeer euforisch, ging NEC vol overtuiging te werk. Op de tribunes klonk het gezang uit de kelen van de ruim 15.000 aanwezige fans in de Bloedkuul. Een ware oase aan 'rood-groen-zwart' vormde zich op de tribunes, waar tifo's tentoongesteld werden van een heksenketel met 'Turks fruit'.  Op het spandoek viel te lezen: ''Turks fruit is zoet, maar winnen van Gala smaakt zoeter!''

Daarmee werd de toon direct gezet door vak-080. 

 

Strakke gezichten vielen te zien bij het betreden van het magische veld van de Goffert. Shiogai Kento, deze wedstrijd spelend met de aanvoerdersband, bij afwezigheid van Dirk Proper, schudde de hand van tegenstander Kerem Aktürkoglu. ''Kop of munt,'' stelde de Spaanse arbiter Alejandro Hernández Hernández Kento de vraag. Shiogai besefte maar al te goed, dat het spelen richting de eigen fanatieke aanhang de ploeg nét dat extra zetje in de rug kon geven. ''Munt,'' antwoordde hij stellig. De eerste winst werd hier, tijdens de toss, al gepakt. Iversen en Shiogai zetten de mannen nog éénmaal op scherp, voordat het aantrad tegen de Turkse grootmacht met bekenden uit de Eredivisie: Hakim Ziyech, Davinson Sanchez, Davy Klaassen en Halil Dervisoglu. 

 

Galatasaray werd compleet overspoeld door het energieke spel van de Nijmegenaren. Het eerste kwartier heeft de Turkse ploeg enkel achter de bal aan mogen hobbelen, het percentage balbezit was tekenend: 83% - 17%. NEC wist dan ook direct te profiteren van deze overmacht, waarmee de ploeg in het zadel werd geholpen. In minuut 18 kopt Moslih de corner van Ronningen Jorgensen genadeloos hard tegen de touwen (1-0). Wanneer Djiku in minuut 22 Nelson Weiper tegen het groen duwt, volgt een 'pingel', die zonder enige vertwijfeling in de rechterhoek wordt geplaatst door Weiper zelf (2-0). Als Nelson 16 minuten later ook de 3-0 binnenschiet vanaf 20 meter, lijkt het lot van 'Gala' beslecht. Zij weten nog één goal te maken, maar verliezen op Nederlandse bodem met 4 tegen 1. 

 

De 6-3 overwinning over twee partijen betekende plaatsing voor de kwartfinales van het Europese toernooi. Hier wachtte een bekend gezicht: PSV, onder leiding van de Portugese coach Ruben Amorim. Dit keer bleek de tegenstander een maatje te groot. Over twee wedstrijden werd NEC verslagen met 5-2. Ondanks de nederlaag was de club gevuld met trots. NEC had zich niet alleen staande gehouden in Europa, maar ook een blijvende indruk achtergelaten op zowel de eigen supporters als de voetbalwereld.

 

In eigen land stond nog een ander belangrijk toernooi op het spel: de KNVB Beker. Vorig jaar wist NEC de finale van PSV te winnen na strafschoppen en dit seizoen streed de ploeg opnieuw in het slotakkoord van het toernooi. Dit keer stond Feyenoord tegenover hen in een kolkende finale. Net zoals het voorgaande jaar, konden de teams elkaar na 90 minuten niet verslaan. Met een stand van 2-2 werden strafschoppen opnieuw de beslissing. Toen Feyenoord-middenvelder Ramiz Zerrouki zijn strafschop miste en Yassin Moslih koelbloedig de winnende binnenschoot, kon het feest beginnen: NEC won voor het tweede jaar op rij de KNVB Beker.

 

De supporters in Nijmegen waren uitzinnig van vreugde. Twee opeenvolgende bekers en een sterke prestatie in Europa maakten van dit seizoen een van de beste in de clubgeschiedenis. Voor Alexander Iversen was het een bevestiging van zijn visie en leiderschap. Wat begon als een ambitieus project, was nu uitgegroeid tot een succesverhaal dat door iedereen binnen de club en stad gevierd werd. NEC stond op de kaart, Iversen had zijn naam in de jaarboeken van het Nederlandse voetbal gekerfd.

 

Spoiler

@Tim' @Fantasy @roeliho @chrisje1993 @Djurovski @Marius @Nom de Guerre @Total Football @Kyrill @Michaelinho* @jeffrey koole

De bloedkuul bleek geen onverzettelijke vesting, maar het begon er dit seizoen aardig op te lijken. Een fantastisch bekerseizoen, de tweede op rij, doen Iversen zijn dromen uitkomen. Europees baalden de Nijmegenaren uiteraard van het verlies in Europa, maar de ploeg had meer gepresteerd dan ooit verwacht had kunnen en mogen worden. De focus kon nu volledig op het einde van het Eredivisieseizoen, wat is er mogelijk? 

 

[Djurovski]

Heerlijk seizoen hoor zeken stand houden in de turkse hel is knap

[Marius]

Een nieuwe bekerzege en een heerlijk Europees avontuur. Altijd een beetje dubbel natuurlijk om door een ploeg uit eigen land uitgeschakeld te worden maar wie weet wat brengt de Eredivisie nog.

[Kevinreijnen]

 

Die droom van jou en mij is écht!

 

Het seizoen 2025-2026 was niet alleen een mijlpaal voor NEC, maar ook een diep persoonlijke overwinning voor Alexander Iversen. Wat begon als een ambitieuze droom, werd werkelijkheid toen hij het roer van de club overnam in 2023. Drie jaar later stond hij aan de top van het Nederlandse voetbal en was zijn naam voor altijd verbonden aan een van de meest opmerkelijke seizoenen in de geschiedenis van de club.

 

Toch was dit seizoen geen eenvoudig pad naar glorie. Alexander had het gevoel dat hij voortdurend op twee fronten vocht: op het veld, waar de spanning en intensiteit van de titelrace het uiterste vergden van zijn spelers en thuis, waar hij het vaderschap van zijn dochter Luna moest balanceren met zijn verplichtingen als coach. Laura, zijn vrouw en steunpilaar, was onmisbaar in dit proces. Terwijl Alexander nachtenlang tactieken doornam en het team scherp hield, was zij degene die rust en stabiliteit bood in hun gezin. Maar de druk werd soms bijna ondraaglijk. Vaker dan hem lief was, vond hij zichzelf terug aan de keukentafel, de laptop voor hem opengeklapt, terwijl Luna boven huilde en Laura probeerde haar te troosten.

 

Op de momenten dat hij even tijd had voor reflectie, dacht Alexander vaak terug aan zijn vader. Hun band was na het overlijden van zijn moeder alleen maar sterker geworden. Zijn vader volgde NEC op de voet, zat bij elke thuiswedstrijd op de tribune, vaak met Luna naast hem. Het was een ritueel geworden: zijn vader met een sjaal om zijn nek, Luna met een kleine NEC-shirtje, zwaaiend naar hem vanaf de tribune.

 

Het seizoen zelf begon moeizaam, met verlies tegen Ajax in de Johan Cruijff Schaal en PSV in de competitie. Maar tegen Feyenoord keerde het tij: NEC won met 2-0 en legde daarmee de basis voor wat een onvoorstelbare reeks overwinningen zou worden. Vanaf september draaide de motor en NEC won wedstrijd na wedstrijd, zowel in de Eredivisie, de beker als in Europa. Tegen de tijd dat de winterstop aanbrak, stond NEC op de eerste plaats, met slechts twee verliespartijen. De fans begonnen te geloven in iets wat ze voor onmogelijk hadden gehouden: een eerste landstitel.

 

Kento Shiogai, met zijn ongekende scoringsdrift en Amar Pasic, de jonge Oostenrijkse vleugelspeler, waren de sterren van het team. Shiogai sloot het seizoen af met 27 doelpunten in de Eredivisie en 11 in de Europa League, waarmee hij zowel in eigen land als internationaal de aandacht trok. Pasic was misschien wel het grootste verhaal van het seizoen. Met 12 doelpunten en 5 assists in slechts 17 basisplaatsen bewees hij dat hij klaar was om de stap naar een hoger niveau te kúnnen zetten. Zijn cijfers waren indrukwekkend, maar het was zijn kalmte en flair die Iversen het meest bewonderde. Het was alsof hij zijn eigen speelstijl weerspiegelde in deze jonge speler: beheerst, altijd op zoek naar de juiste oplossing, en nooit opgejaagd door de hectiek van het spel.

 

Ondanks de focus op de sportieve prestaties, bleef Alexander worstelen met de balans tussen werk en privé. Het vaderschap had hem op manieren veranderd die hij nooit had voorzien. Het idee dat hij niet alleen verantwoordelijk was voor het succes van NEC, maar ook voor het geluk en de toekomst van Luna, hield hem vaak 's nachts wakker. Laura was zijn anker, maar zelfs zij voelde de stress van zijn afwezigheid. De vreugde van de overwinning was vaak vermengd met schuldgevoel over de momenten die hij thuis miste.

 

Toch wist Alexander dat deze offers deel uitmaakten van zijn reis. Het was zijn missie om niet alleen NEC naar successen te leiden, maar ook zijn eigen demonen onder ogen te zien en verzoening te vinden met zijn verleden. Het kampioenschap was een kroon op zijn werk, maar het was de persoonlijke groei die hem werkelijk vervulde.

 

De slotfase van het seizoen was zenuwslopend. NEC stond op de rand van geschiedenis, maar PSV bleef aandringen. De spanning bereikte zijn hoogtepunt tijdens de uitwedstrijd tegen Almere City, waarin NEC met 5-2 een overtuigende overwinning boekte en het kampioenschap veiligstelde. Met nog twee wedstrijden te gaan, waren de Nijmegenaren niet meer in te halen door de achtervolgers. Toen het laatste fluitsignaal klonk, stormde Alexander het veld op, tranen van vreugde in zijn ogen. Luna zat op haar opa's schouders. Toen Alex haar in zijn armen nam, voelde hij een ongekende golf van trots en dankbaarheid. Het was niet alleen de overwinning die hij vierde, maar ook het pad dat hij had bewandeld, met zijn familie aan zijn zijde.

 

Met het kampioenschap op zak, de KNVB Beker in de prijzenkast en Champions League-voetbal aan de horizon, had Iversen iets bereikt wat velen onmogelijk hadden geacht. Maar voor hem was dit pas het begin. De reis ging verder en met Laura, Luna en zijn vader aan zijn zijde, wist hij dat de toekomst nog veel moois in petto had – zowel op het veld als daarbuiten.
 

Spoiler

@Tim' @Fantasy @roeliho @chrisje1993 @Djurovski @Marius @Nom de Guerre @Total Football @Kyrill @Michaelinho* @jeffrey koole

Het werd een ongekend seizoen, zoals beschreven. De uitschakeling in Europa kon echter zijn vat op de moraal van NEC niet krijgen. Het team was nog steeds gebrand om het goede werk dat zij hadden verricht tot een goed eind te brengen. Voor het eerst in het bestaan van de Nijmegen Eendracht Combinatie konden zij de kampioensschaal de lucht in houden. Iversen werd hiermee gelijk geschaard onder het meest geliefde personeel van NEC, ooit! 

 

[Djurovski]

Lekker hoor de dubbel. Benieuwd hoe het in de CL gaat

[Kyrill]

Ik liep 5-6 update's achter maar nu helemaal bij. Wat doe je het fantastisch!!

<3

Gefeliciteerd met de titel en de dubbel! En aantal prachtige zege's in Europa op oa Benfica , Fenerbache en Galatasaray, en geweldig in eigenhuis ook oa Feyenoord en AZ verslaan, super!

[Marius]

Heerlijk om geschiedenis te kunnen schrijven. De titel zet de kers op een hele lekkere taart! En wie weet wat er allemaal nog in het verschiet ligt voor Alexander.

[Tim']

Even een paar updates gemist, maar die droom is zeker echt. Ik neem aan dat Ronnie Ruysdael himself het even is komen zingen voor een uitzinnige NEC-menigte? Wat een knappe prestatie om met zo'n jonge ploeg de dubbel te pakken!

[Kevinreijnen]

 

Privévakantie?

 

De zomer van 2026 was er een die Alexander Iversen niet snel zou vergeten. Na het historische kampioenschap - en het feestgedruis van Ronnie Ruysdael de koning van de polonaise - van NEC moesten hij en zijn team zich voorbereiden op een roerige transferperiode. Het zou niet gemakkelijk worden om het succes vast te houden, vooral met de dreiging van wat er met Leicester City gebeurde in 2015/2016 nog vers in het geheugen: van kampioenen naar een grijze middenmoter, in de tweede divisie, in de jaren daarna. Voor Iversen was het essentieel om dat lot te voorkomen en de sleutel lag in het zorgvuldig bouwen aan een selectie die zowel nationaal als internationaal kon concurreren.

De zomer begon echter persoonlijk. Alexander, Laura en hun dochter Luna genoten van een welverdiende vakantie in Japan. Voor het gezin was het een kans om even te ontsnappen aan de hectiek van het voetbal, maar zoals altijd kon Iversen het niet laten zijn ogen open te houden voor potentieel talent. Tijdens hun verblijf in Tokyo ontmoette hij scouts en jeugdtrainers van verschillende clubs, wat uitmondde in een spontane scoutingstrip door het land. Hier ontdekte hij de 18-jarige rechtsbuiten Ryo Inukai, die al snel op zijn radar kwam. Kawasaki Frontale was bereid de jonge speler voor 6 miljoen euro te laten gaan, waarmee Inukai de eerste Japanse versterking zou zijn van een zomer vol activiteit.

Terug in Nederland moest Iversen samen met technisch directeur Carlos Aalbers en algemeen directeur Wilco van Schaijk snel schakelen. De kampioensselectie was sterk, maar diverse spelers zochten hun heil in het buitenland. Basar Önal vertrok voor 8,5 miljoen naar Damac, terwijl Mees Hoedemakers Al-Hilal voor 6,75 miljoen verkoos. Deze uitgaande transfers zorgden voor een lege plek op het middenveld, die al snel gevuld moest worden.

De linksbackpositie, jarenlang bezet door betrouwbare spelers als Calvin Verdonk en Thomas Ouwejan, werd ook aangepakt. Iversen wilde meer diepgang en snelheid aan die kant van het veld. Al Clark, een veelbelovende back van Philadelphia Union, werd voor 9 miljoen euro aangetrokken om deze positie naar Champions League-niveau te tillen.
Masaki Kawano, een talentvolle doelman van Yokohama Marinos, belandde voor 1,3 miljoen euro in hetzelfde vliegtuig als Inukai. Hij zou de strijd aangaan met Tommy Setford, voormalig Arsenal-speler die voor 725.000 euro werd overgenomen. Beide keepers zouden echter de schaduw moeten blijven van eerste keus Robin Roefs.

Naast deze versterkingen kwamen er nog een aantal opvallende spelers naar Nijmegen. Matthias Klappert, een rechtsback van Real uit Portugal en Toby Millard, een centrale verdediger van Reading, kwamen transfervrij over. Hetzelfde gold voor spits Miguel Lopes van Varzim, die als back-up zou fungeren en Hamza Alic, een centrale middenvelder van Excelsior.

De grootste verrassing van de zomer was misschien wel Zarko Kovacevic. De 18-jarige Servische spits van FK Vozdovac kwam voor 1,2 miljoen euro naar Nijmegen. Met 28 doelpunten in 74 wedstrijden in de Servische competitie, stond hij al op de radar van diverse Europese topclubs. Aalbers en Iversen besloten de gok te wagen en de talentvolle spits op te halen, ondanks de al sterke spitsen in de selectie. Kovacevic zou worden klaargestoomd voor de toekomst, met het oog op zowel de Eredivisie als de Champions League.

De zomer van 2026 was hectisch en gevuld met spanning, maar Iversen voelde dat zijn team klaar was voor het nieuwe seizoen. NEC zou zich moeten bewijzen op het hoogste Europese niveau en met een vers bloed van talent uit zowel binnen- als buitenland was de toekomst van de club, volgens velen, in veilige handen.

 

Spoiler

@Tim' @Fantasy @roeliho @chrisje1993 @Djurovski @Marius @Nom de Guerre @Total Football @Kyrill @Michaelinho* @jeffrey koole

 

@Tim' Het bier vloeide natuurlijk rijkelijk en er werd uiteraard 'de hele nacht gedanst'! 

@Djurovski @Marius Het belooft een zwaar jaar in de CL te worden, met tegenstanders als Chelsea, Real Madrid en Leverkusen op het program!

@Kyrill Het is een geweldig seizoen geweest, maar wel een waarvan we weten dat dit geen resultaten zijn die we het komend seizoen weer zullen behalen! 

 

Het was een seizoen om niet snel te vergeten, maar waarschijnlijk, helaas, ook niet snel te herhalen. Het mee blijven doen om de bovenste 3 á 4 plekken zal de komende periode de doelstelling zijn. Een doelstelling die, met de juiste aankopen, zeker haalbaar zou moeten zijn! 

 

In de spoiler vinden jullie screens van de aangetrokken nieuwelingen in de Nijmeegse selectie!

 

Spoiler

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hierbij onze nieuwe aanwinsten van dit seizoen!

 

 

[Marius]

Best een aardige lading aan nieuw bloed. Benieuwd hoe snel deze jongens ingepast geraken.