#1

Het was een mooie zomermiddag toen ik in de tuin aan het werk was. Ik had het goed voor elkaar. Directeur bij een goed lopend bedrijf, een mooie auto en een geweldig gezin met twee kinderen. Ik was twee dagen later jarig en ik wist dat mijn vrouw iets voor me in petto had. Wat het was, wilde ik graag weten, maar ze wilde het me maar niet vertellen. De tijd vloog voorbij en al gouw was het etenstijd. Ik keek op mijn horloge en precies op dat moment hoorde ik mijn vrouw roepen of ik kwam eten. Eigenlijk wilde ik nog even doorwerken, want al het werk was bijna gedaan. Maar het werken in de tuin was zeer slopend en ik had ook wel trek, dus ik ging maar naar binnen. Al toen ik één stap binnen de deur zette rook ik de heerlijke geur van zelfgemaakte salade en verse krab. Ik genoot van het eten, en had het binnen een mum van tijd op. Ik schoof mijn stoel wat achteruit en ging een klein beetje onderuit zitten. Ik wachtte totdat iedereen klaar was met het eten en hielp mijn vrouw met de afwas. Demi heette ze, en was een pracht van een vrouw. Bij elke beweging danste haar lange blonde haar om haar heen, het was een genot om naar te kijken. En mijn kinderen waren net zo prachtig, van die grote schattige ogen waar je maar geen 'nee' tegen kon zeggen. Af en toe maakten ze daar gebruik van maar over het algemeen waren het schatten van kinderen. Al ging dat nog wel veranderen, want ze waren allebei nog jong, 8 en 10 jaren oud. Als ik nu ga bedenken wat ze later misschien gaan uitvreten krijg ik er meteen grijze haren van, dus die gedachten zet ik maar uit mijn hoofd. Ik schrok wakker uit mijn dagdroom toen Demi geirriteerd aan me vroeg; "Alex! Ga je nu nog wat doen of hoe zit dat?", "Sorry schat, ik was met mijn gedachten even ergens anders. Ik zal opschieten!". Toen ik de afwas klaar had liep ik naar de bank en ging er languit op liggen. Eindelijk even rust, het werk van vanmiddag was erg vermoeiend en dan hoort een lekkere pot voetbal op tv er wel bij. Ik had geen flauw benul van welke wedstrijden er op tv zouden zijn, maar ik wist wel dat er wedstrijden waren, want het was zaterdag avond. Ik had geluk, want toen ik aan het zappen was kwam ik de wedstrijd Charlton - Arsenal tegen op BBC1. Wat een leven zou Wenger daar zou ik alles voor opgeven om zoiets te hebben. Vroeg in de tweede helft was het Van Persie die de 1-2 voor Arsenal scoorde met een beauty, zulke goals zie je tegenwoordig bijna nooit meer. Pure klasse die vent.

 

yBz7jZuQeRE

Robin van Persie met de 2-1 voor Arsenal

 

Later in de wedstrijd gebeurde er niet veel meer en zo bleef de stand 2-1 voor Arsenal en zo wonnen ze de wedstrijd door de individuele klasse van Van Persie, die de beide doelpunten maakte. Ik zette de TV uit en precies op dat moment rinkelde de telefoon. Ik nam op en ik kreeg een opgewonde man aan de telefoon, "Alex! Kom snel! Er is iets ergs gebeurt!" Ik vloog naar mijn BMW 3 Serie en reed zo hard als ik kon naar het kantoor. Toen ik binnenstapte heerste er grote paniek, mijn assisstent die ik aan de telefoon had kwam meteen op me afgevlogen. "Kom snel mee naar mijn kantoor, ik heb de TV aan staan!" Al bij de eerste beelden wist ik het, vanaf dit moment zou er iets gaan veranderen in mijn leven..

#1

Het was een mooie zomermiddag toen ik in de tuin aan het werk was. Ik had het goed voor elkaar. Directeur bij een goed lopend bedrijf, een mooie auto en een geweldig gezin met twee kinderen. Ik was twee dagen later jarig en ik wist dat mijn vrouw iets voor me in petto had. Wat het was, wilde ik graag weten, maar ze wilde het me maar niet vertellen. De tijd vloog voorbij en al gouw was het etenstijd. Ik keek op mijn horloge en precies op dat moment hoorde ik mijn vrouw roepen of ik kwam eten. Eigenlijk wilde ik nog even doorwerken, want al het werk was bijna gedaan. Maar het werken in de tuin was zeer slopend en ik had ook wel trek, dus ik ging maar naar binnen. Al toen ik één stap binnen de deur zette rook ik de heerlijke geur van zelfgemaakte salade en verse krab. Ik genoot van het eten, en had het binnen een mum van tijd op. Ik schoof mijn stoel wat achteruit en ging een klein beetje onderuit zitten. Ik wachtte totdat iedereen klaar was met het eten en hielp mijn vrouw met de afwas. Demi heette ze, en was een pracht van een vrouw. Bij elke beweging danste haar lange blonde haar om haar heen, het was een genot om naar te kijken. En mijn kinderen waren net zo prachtig, van die grote schattige ogen waar je maar geen 'nee' tegen kon zeggen. Af en toe maakten ze daar gebruik van maar over het algemeen waren het schatten van kinderen. Al ging dat nog wel veranderen, want ze waren allebei nog jong, 8 en 10 jaren oud. Als ik nu ga bedenken wat ze later misschien gaan uitvreten krijg ik er meteen grijze haren van, dus die gedachten zet ik maar uit mijn hoofd. Ik schrok wakker uit mijn dagdroom toen Demi geirriteerd aan me vroeg; "Alex! Ga je nu nog wat doen of hoe zit dat?", "Sorry schat, ik was met mijn gedachten even ergens anders. Ik zal opschieten!". Toen ik de afwas klaar had liep ik naar de bank en ging er languit op liggen. Eindelijk even rust, het werk van vanmiddag was erg vermoeiend en dan hoort een lekkere pot voetbal op tv er wel bij. Ik had geen flauw benul van welke wedstrijden er op tv zouden zijn, maar ik wist wel dat er wedstrijden waren, want het was zaterdag avond. Ik had geluk, want toen ik aan het zappen was kwam ik de wedstrijd Charlton - Arsenal tegen op BBC1. Wat een leven zou Wenger daar zou ik alles voor opgeven om zoiets te hebben. Vroeg in de tweede helft was het Van Persie die de 1-2 voor Arsenal scoorde met een beauty, zulke goals zie je tegenwoordig bijna nooit meer. Pure klasse die vent.

 

yBz7jZuQeRE

Robin van Persie met de 2-1 voor Arsenal

 

Later in de wedstrijd gebeurde er niet veel meer en zo bleef de stand 2-1 voor Arsenal en zo wonnen ze de wedstrijd door de individuele klasse van Van Persie, die de beide doelpunten maakte. Ik zette de TV uit en precies op dat moment rinkelde de telefoon. Ik nam op en ik kreeg een opgewonde man aan de telefoon, "Alex! Kom snel! Er is iets ergs gebeurt!" Ik vloog naar mijn BMW 3 Serie en reed zo hard als ik kon naar het kantoor. Toen ik binnenstapte heerste er grote paniek, mijn assisstent die ik aan de telefoon had kwam meteen op me afgevlogen. "Kom snel mee naar mijn kantoor, ik heb de TV aan staan!" Al bij de eerste beelden wist ik het, vanaf dit moment zou er iets gaan veranderen in mijn leven..

Mooi begin! :)

een leuk begin ;)!

Spannend :o

 

Leuk begin, ga zo verder :thumb:

Mooi geschreven man en wat een doelpunt van van Persie_O_ ben benieuwd waar dit heen gaat!;)

Mooi begin,

 

succes

Een veelbelovend begin ! Goede schrijfstijl hoor !

Doe zo verder ! Veel succes ! :thumb:

succes

Interessant begin, ben benieuwd waar het naar toe gaat! Succes ;)

Erg leuk en goed begin ;). KIU!

Idd goed begin en wat een doelpunt!

Leuke schrijfwijze, ben benieuwd :)

Jou schrijfwijze spreekt mij erg aan en je hebt een erg leuk begin opgebouwd! Succes;)

Leuk begin en wat een goal:thumb:

Allemaal heel erg bedankt voor jullie reacties!

#2

"Verschillende olieplatforms in de Noordzee zijn rond de middag de lucht in gegaan. Na onderzoek bleek dat het om olieplatforms ging van het bedrijf Hernández &co. We hebben nog niemand kunnen bereiken van het bedrijf maar onze journalisten zijn onderweg." Op het moment dat het laatste woord werd uitgesproken ging te telefoon, het was de secetaresse. "Er staan verschillende journalisten aan de deur en die willen u spreken over vanmiddag." Dat kan ik nu echt niet hebben, dacht ik bij mezelf. Toch zei ik dat ze binnen mochten komen en al gouw klopte de eerste op de deur. "Gaat u zitten." zei ik en de journalist nam een stoel. "Hallo meneer Hernández, ik ben Jack Collins van BBC News. Ik heb voor u een paar vragen over de opgeblazen olieplatforms, bent u klaar? Dan beginnen we." Ik was er met mijn hoofd niet bij, want de gedachte van verandering spookte door mijn hoofd. Ik zette mijn verstand op nul en beantwoordde alle antwoorden netjes. Ik liet mijn secetaresse weten dat ze de journalisten weg moest sturen omdat ik er met mijn hoofd toch niet bij was. Heeft BBC weer eens een primeur, ach ja, wat boeit dat? Ik heb wel belangrijkere zaken aan mijn hoofd, onder anderen het opnieuw opbouwen van mijn bedrijf om een fallissement te voorkomen. Dat ging nogal lastig worden, want mijn bedrijf leefde bijna van deze platforms. Moest ik dit nou opgeven, of opnieuw opbouwen? Als ik het opgeef, kan ik nog alle kanten op, want ik heb een goede studie gehad. En als ik het opnieuw opbouw, wordt het wel lastig, maar behoud ik wel mijn leuke baan..

 

Eén van de olieplatformen van Hernández

 

Ik keerde terug naar huis met een gemengd gevoel, want dit was wel mijn kans om een eventuele voetbalcarriere op te bouwen, maar dan begin ik vanaf nul. Een carriere in Engeland lijkt me mooi, maar ook Spanje is een leuk land. Maar dat zal ik voor nu uit mijn hoofd moeten zetten want dat is compleet onhaalbaar. Zulke landen willen me niet. Misschien kan ik het proberen in Schotland? Ach ja, ik zal toch eerst mijn CBV diploma moeten halen voordat ik aan de slag kan..

Leuk stukje weer :)

Leuk stukje weer :)

 

Daar sluit ik me helemaal bij aan! ;)

Verrassende wendingen in je verhaal... Leuke schrijfstijl!!!..

 

Ben benieuwd waar je terecht komen gaat.... Schotland lijkt me leuk.. zijn ni veel novelles uit schotland :D...

Ben ook zeer benieuwd naar je club ! Mooi geschreven stukje alweer :thumb:

 

Echt top !

Leuk stukje! ben benieuwd!;)

Heel erg bedankt voor jullie reacties!

#3

Na langdurige gesprekken is het volgende er uit gekomen: Om een heel nieuw olieplatform-netwerk te bouwen, is geld nodig. En dat moet gesponsord worden. 90% van alle aandelen van Hernández &co. werd opgekocht door zakenman Billy Charlton. De beste man was het niet eens met de gang van zaken en greep daarom in. De helft van alle werknemers werd de laan uit gestuurd evenals directeur Alex Hernández. Volgende week starten de eerste werkzaamheden rondom de bouw van de platforms.

 

Over het algemeen ben ik wel teleurgesteld, maar er zat niks anders op. De heer Charlton was het niet eens met hoe ik alles regelde dus nam hij het bedrijf zelf over, daar is niks tegen te doen. Ik liet mezelf twee keuzes na, het opnieuw opbouwen van de platforms, wat dus onder mijn gezag niet meer gaat. Of het starten van een voetbalcarriere, wat ik dus vanaf morgen ga doen. Ik heb me al ingeschreven voor de opleiding Coach Betaald Voetbal en binnen de kortste keren sta ik langs de lijn een elftal te coachen.

 

--maanden later--

 

"Willen alle examenleerlingen van klas 3B naar voren komen? Als ik uw naam roep, komt u hier bij mij, en dan vertel ik u of u geslaagd bent." Dit waren slopende minuten, die wel uren leken te duren. Dit was de uitslag van maandenlang werk, dat mijn leven per direct kon veranderen. "Tim Scheepers, kom naar voren alstublieft." En daar ging de eerste leerling, de beste van de klas. Hij zal wel slagen.. "Geslaagd! Gefeliciteerd." Naarmate de tijd vorderde nam de druk toe. "Arnoud IJkelstijn, kom naar voren alstublieft. Geslaagd! Gefeliciteerd." Nu mocht mijn naam wel genoemd worden, dacht ik bij mezelf. En net op het moment dat ik dat dacht kwam het; "Alex Hernández, kom naar voren alstublieft." De enkele seconden die hierna volgden, leken wel uren, dagen, maanden te duren.. "Geslaagd! Gefeliciteerd." Wat een opluchting, mijn hart bonsde nog in mijn keel en Demi vloog me om de nek. "Gefeliciteerd schat, ik wist wel dat je het kon!" En op dat moment besefte ik dat ik niet zomaar iemand was, ik was iemand met kwaliteiten van een voetbalcoach. De KNVB maakte een verslag van me op, het is geen Louis van Gaal, of José Mourinho, maar het was in ieder geval een begin.

 

 

En nu kwam het lastigste, een club zoeken..

Je schrijft leuk en ben benieuwd waar je aan de slag gaat:thumb:

Ben benieuwd welke club je gaat coachen. (y)

Je schrijft leuk. Ga dit zeker volgen, benieuwd welke club je gaat coachen!