[FM24] De stem van Johan

[Thierryvane]

Je hebt er een nieuwe volger bij!

[Nom de Guerre]

Achterin staat het nog niet helemaal, heb ik de indruk.

[Rikkert90]

 

Hoofdstuk 8: De reflectie aan de zijlijn

 

De winterlucht voelde fris op mijn gezicht terwijl ik samen met Dennis Bergkamp langs het trainingsveld stond. De spelers waren nog bezig met hun laatste oefeningen van de dag. Het was 1 december, en hoewel de kou langzaam zijn intrede deed, was de sfeer op het trainingsveld allesbehalve kil. Na een sterke maand november, waarin we vijf wedstrijden hadden gewonnen en 15 punten hadden gepakt, was het tijd om te reflecteren en vooruit te kijken naar de komende winterstop.

 

"Zeventien doelpunten en zes tegendoelpunten in vijf wedstrijden," begon Dennis, terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg en het veld afspeurde. "Aanvallend gaat het fantastisch, maar die tegendoelpunten blijven een terugkerend thema, Wim."

 

Ik knikte. "Daar ben ik het volledig mee eens, Dennis. Het is frustrerend, want aanvallend hebben we niets te klagen. De jongens voorin zijn scherp, en we hebben genoeg creativiteit en afwisseling. Maar de verdediging... daar kunnen we echt nog stappen zetten. Ramaj doet het goed, maar hij oogt soms onzeker, en dat straalt uit naar de rest van de achterhoede."

 

Dennis keek me even aan, duidelijk nadenkend. "Denk je dat het vertrouwen is? Of is het een kwestie van kwaliteit?"

 

"Een beetje van beide, denk ik," zei ik. "Ramaj heeft talent, dat staat vast. Maar hij is nog jong en onervaren op dit niveau. Soms lijkt hij te twijfelen, en dat is precies waar we tegenaan lopen. Ik zie het vooral in wedstrijden waarin we onder druk staan. Hij maakt geen grote fouten, maar je merkt dat de verdediging minder gerust is als hij niet overtuigend ingrijpt."

 

Dennis zweeg even en liet zijn blik over het veld glijden. "En Pasveer? Denk je eraan om hem terug in het doel te zetten?"

 

Ik haalde mijn schouders op en zuchtte. "Daar zit ik dus mee. Remko is ervaren, en hij brengt een bepaalde rust die je bij Ramaj mist. Maar hij is ook niet meer de jongste, en het lijkt alsof zijn reflexen iets minder zijn geworden. Het voelt als een dilemma: kiezen voor ervaring en zekerheid, of blijven bouwen op de jonge keeper en hopen dat hij het vertrouwen krijgt om zijn rol volledig in te vullen."

 

Dennis grijnsde even. "Ja, dat soort keuzes horen erbij, Wim. Maar misschien moet je het gewoon aanvoelen. We hebben nog een paar weken voor de winterstop, dus misschien is dit hét moment om een knoop door te hakken. Vertrouwen geven is belangrijk, maar als het te veel kost… dan moet je handelen."

 

Ik knikte instemmend. "Je hebt gelijk. We staan er fantastisch voor in de competitie, met kop en schouders boven de rest. Tien punten voorsprong op FC Utrecht, nog altijd ongeslagen in de Eredivisie. Maar dat mag ons niet blind maken voor de zwakke plekken. We moeten nu werken aan die details, zodat we straks in de cruciale fases geen steken laten vallen."

 

Dennis keek me serieus aan. "Het is zoals Johan altijd zei: 'Als je twijfelt, speel je niet vrij.' En dat geldt niet alleen voor spelers, maar ook voor ons als staf. We moeten duidelijk zijn in onze keuzes."

 

"Precies," antwoordde ik vastberaden. "Maar goed, we hebben nog een paar weken om het team verder te verbeteren. De winterstop komt op het perfecte moment."

 

Spoiler

 

We keken beiden even zwijgend toe hoe de spelers hun laatste rondjes over het veld renden. Ik kon niet anders dan trots zijn op wat we tot nu toe hadden bereikt. Vijf wedstrijden, 15 punten in december, met opnieuw 17 doelpunten en slechts 5 tegentreffers. Het team liet verbetering zien, vooral in het samenspel en de aanval, maar mijn oog bleef vallen op de momenten waarin we verdedigend te kwetsbaar waren.

 

"Het goede nieuws," vervolgde ik, "is dat we aanvallend helemaal in vorm zijn. Wout en Brian blijven de voorhoede dragen, maar het mooie is dat iedereen zijn steentje bijdraagt. De samenwerking voorin is geweldig, en dat geeft ons zoveel opties in de aanval. Daar kan ik echt niets op aanmerken."

 

Dennis glimlachte. "Aanvallend zijn we inderdaad moeilijk te stoppen. Maar je weet, het kampioenschap wordt vaak in de verdediging gewonnen."

 

"Daar ben ik me van bewust," zei ik serieus. "En daar moeten we scherp op blijven. Vooral nu we de te kloppen ploeg zijn. We staan bovenaan, maar iedereen wil ons neerhalen. Die druk wordt alleen maar groter na de winterstop."

 

We bleven nog even zwijgend staan, genietend van de rust die over het trainingsveld neerdaalde. De winterstop was bijna begonnen, en hoewel de resultaten goed waren, was er altijd werk aan de winkel.

 

"Oh, en dan heb je nog Tahirovic en Akpom," zei Dennis plotseling, de stilte doorbrekend. "Ze hebben geklaagd over hun speeltijd, toch?"

 

"Ja," antwoordde ik zuchtend. "Tahirovic voelt zich tekortgedaan, maar het probleem is dat Mannsverk het gewoon te goed doet. En Akpom... tja, hij is een prima speler, maar ik kan hem niet garanderen dat hij meer minuten gaat maken. Dus beide spelers staan nu op de transferlijst."

 

Dennis keek me even bedachtzaam aan. "Het is altijd lastig met zulke jongens. Ze willen spelen, maar je moet keuzes maken voor het team."

 

"Precies," zei ik. "Ik wil ze allebei niet kwijt, maar als ze niet tevreden zijn en hun kans elders willen zoeken, dan moeten we hen die ruimte bieden. Voor nu draait het om de rust in de groep bewaren en de focus houden op de tweede seizoenshelft."

 

"Dat is de juiste houding," zei Dennis terwijl hij zijn handen in zijn zakken stak. "We hebben een sterk team, en het is belangrijk dat iedereen die mentaliteit behoudt. Met de voorsprong die we hebben in de competitie, kunnen we ons nu volledig richten op het perfectioneren van het spel."

 

Ik knikte. "Ja, we zijn in een goede positie. Nu is het zaak om scherp te blijven en geen slordigheden te accepteren. Dit seizoen kan groot worden, Dennis. We hebben het in eigen handen."

 

"Absoluut," zei Dennis met een glimlach. "En nu even genieten van die twee weken rust."

 

Ik lachte. "Ja, dat hebben we wel verdiend. Maar zodra de winterstop voorbij is, begint het echte werk weer."

 

We keken nog even hoe de laatste spelers van het veld af liepen. De winterstop zou ons wat tijd geven om op adem te komen, maar er was geen tijd om achterover te leunen. We stonden bovenaan, ongeslagen, en de verwachtingen waren hoog. Maar ik wist dat, met de juiste keuzes en de juiste focus, dit team klaar was om die verwachtingen waar te maken.

 

Het seizoen was nog lang niet voorbij, maar tot nu toe, stonden we er geweldig voor.

 

Spoiler

 

Spoiler

 

@Marius @chrisje1993 @Nom de Guerre @Copywriter @Vlonkie @Lensherr @Djurovski @Thierryvane Bedankt voor jullie reacties! We gaan nog steeds voortvarend!

[Nom de Guerre]

De titel is bijna een zekerheidje, tenzij je een Titanicje gaat doen.

[Copywriter]

Utrecht verrassend 2e. Ben benieuwd of de ontevreden spelers vertrekken enen of je toch kiest voor de ervaring van Pasveer. Ik wist het wel 😃

[Marius]

Geen vuiltje aan de lucht. Tenzij dat er komt omdat je plots zelf een keeperskwestie doet ontstaan. Momenteel verlies je in ieder geval geen punten, dus persoonlijk zou ik het risico niet nemen.

[Rikkert90]

 

Hoofdstuk 9: De goede reeks voortzetten

 

De winterse kou hing nog in de lucht, maar er was een opwinding voelbaar binnen de club. Na een ijzersterke januari en februari, waarin we foutloos door de competitie raasden en de finale van de KNVB-beker bereikten, voelde het alsof alles op zijn plaats viel. De verdediging stond eindelijk als een huis, het aanvalsspel bleef spectaculair, en de sfeer binnen de groep was uitstekend. Toch waren er altijd nieuwe uitdagingen, zowel op als naast het veld.

 

Ik zat op mijn kantoor met de papieren voor me van de twee nieuwe jonge doelmannen die we hadden aangetrokken. Twee veelbelovende talenten, jongens die we zorgvuldig hadden geselecteerd om op termijn onze keeperspositie te versterken. Hun potentieel was groot, maar voor nu bleef Ramaj onder de lat. Hij had zijn onzekerheden van eerder in het seizoen achter zich gelaten en toonde de afgelopen maanden solide spel.

 

Ik staarde even naar de papieren en glimlachte. “Geen gekke dingen dit seizoen,” zei ik zachtjes tegen mezelf. “We hebben tijd.”

 

Spoiler

 

De deur ging open en Brian Brobbey stapte binnen. Zijn lichaamstaal sprak boekdelen: gespannen, ietwat terughoudend. Het gesprek dat we zouden hebben hing al weken in de lucht. Fulham, een Premier League-club, had serieuze interesse getoond, en Brian was niet de speler om dat zomaar naast zich neer te leggen.

 

“Brian, goed dat je er bent,” begroette ik hem terwijl ik opstond en hem een stoel aanbood. Hij ging zitten en wreef zijn handen over zijn dijen, duidelijk niet helemaal op zijn gemak.

 

“Dank je, coach,” zei hij terwijl hij me recht in de ogen keek. “Ik wil het meteen maar zeggen: ik heb goed nagedacht over alles, en ik denk dat het voor mij tijd is om verder te kijken. Fulham wil me graag hebben, en het voelt als een mooie kans voor mij.”

 

Ik zuchtte zachtjes en leunde achterover in mijn stoel. “Ik begrijp het, Brian. De Premier League is aantrekkelijk, en ik begrijp dat je ambitie hebt. Maar jij bent een belangrijke speler voor ons. Je doet het fantastisch, en je bent nog jong. Hier bij Ajax kun je blijven groeien, prijzen winnen. Wat maakt dat je toch zo graag weg wilt?”

 

Brian keek naar de vloer voordat hij antwoordde. “Ik ben hier nu al een tijdje, coach. Ik hou van Ajax, echt waar. Maar de Premier League... dat is toch het hoogste niveau. De competitie, de stadions, de sfeer. En ik wil daar graag spelen, mezelf daar bewijzen.”

 

“En waarom Fulham?” vroeg ik. “Ze zijn een stabiele club, maar niet per se een topclub. Denk je niet dat je hier bij Ajax kunt blijven ontwikkelen en dan later naar een grotere club in Engeland kunt gaan?”

 

Brian aarzelde even. “Misschien, maar Fulham voelt als een goede stap. Ze willen me echt hebben, en ik krijg er waarschijnlijk veel speeltijd. Het is een kans om mezelf op dat niveau te laten zien.”

 

Ik knikte langzaam. Ik begreep hem, maar dat maakte het niet makkelijker. “Kijk, Brian, ik wil je hier houden. Je bent belangrijk voor het team, en we hebben nog zoveel om voor te spelen. Maar ik wil ook niet met een ontevreden speler zitten. Dus dit gaan we rustig bekijken, maar weet dat ik je liever hier zie blijven.”

 

Brian glimlachte flauwtjes. “Ik waardeer dat, coach. Maar ik hoop dat je begrijpt hoe ik erover denk.”

 

“Dat begrijp ik,” antwoordde ik. “We praten er later verder over. Voor nu: blijf gefocust, blijf alles geven. We hebben nog een lange weg te gaan dit seizoen.”

 

Nadat Brian vertrokken was, bleef ik even zitten en dacht na over de toekomst. Het was een lastige situatie. Ik wilde hem niet kwijt, maar tegelijkertijd begreep ik zijn ambitie. We zouden hier een oplossing voor moeten vinden, maar voorlopig lag de focus op het nu.

 

Januari: onstuitbare vorm

 

Januari was perfect geweest. Vijf wedstrijden, 15 punten. We hadden 17 doelpunten gescoord en slechts drie tegen gekregen. Onze verdediging stond eindelijk waar ik hem wilde hebben. De overwinning op Feyenoord voelde als een bevestiging dat we op de goede weg waren. PSV werd eveneens verslagen, en met elke wedstrijd groeide ons vertrouwen.

 

Ik herinnerde me een moment na de wedstrijd tegen PSV, toen ik samen met Leon en Dennis in de kleedkamer stond.

 

“Dit is wat we willen zien,” zei Leon enthousiast. “De verdediging is scherp, de aanval is onstuitbaar. Dit is wat kampioenen doen.”

 

Dennis glimlachte. “Ja, maar laten we niet te vroeg juichen. We staan er goed voor, maar er is nog genoeg werk te doen. Vooral met de Europa League op komst.”

 

Ik knikte. “Eens. Maar we moeten genieten van wat we nu hebben neergezet. Het was geen makkelijke weg hiernaartoe.”

 

Spoiler

 

Februari: de finale lonkt

 

Februari was niet anders. Opnieuw foutloos, opnieuw dominant. We stonden in de finale van de KNVB-beker, en die moesten we simpelweg winnen. De jongens voelden dat ook, er was een honger naar prijzen. We speelden geconcentreerd, gefocust en met een scherpte die ik aan het begin van het seizoen nog miste.

 

Toen de laatste wedstrijd van februari gespeeld was en we ons verzekerd hadden van een plek in de finale, ging ik met Dennis aan de slag voor de voorbereiding op de Europa League.

 

“We treffen Lyon,” begon ik. “Het is geen makkelijke tegenstander, maar ik denk dat we ze kunnen hebben.”

 

Dennis knikte bedachtzaam. “Lyon is sterk, vooral fysiek. Ze spelen snel en kunnen gevaarlijk zijn in de omschakeling. Maar als we ons eigen spel blijven spelen, als we druk blijven zetten zoals we dat de laatste maanden hebben gedaan, denk ik dat we zeker kans maken.”

 

Ik zuchtte even en keek naar de tactische opstellingen die voor me lagen. “We hebben de finale van de KNVB-beker gehaald, we staan ongeslagen bovenaan in de Eredivisie, en nu wacht Lyon in de Europa League. Dit is het moment waarop we onze klasse moeten laten zien.”

 

Dennis lachte. “Het wordt spannend. Maar ik denk dat we er klaar voor zijn.”

 

En dat was precies hoe ik me voelde. We stonden er goed voor, zowel nationaal als internationaal. De focus zou nu verschuiven naar de knock-outfase van de Europa League. Lyon zou een pittige tegenstander zijn, maar we waren in vorm en klaar voor de uitdaging.

 

De winterstop had ons de kans gegeven om op adem te komen, maar nu begon het echte werk weer. Het zou een drukke maand worden, maar met de vorm waarin we verkeerden, kon ik niet wachten om te zien hoe ver we zouden komen.

 

De weg naar succes lag open, en we stonden op het punt om die te bewandelen.

 

Spoiler

 

@Marius @chrisje1993 @Nom de Guerre @Vlonkie @Lensherr @Djurovski @Thierryvane Het gaat inderdaad uitstekend en ik laat Ramaj gewoon staan. 

@Copywriter Welke keuze had jij gemaakt?

[Marius]

Nationaal is geen enkele club in staat om je wat in de weg te leggen. De dubbel valt nu al niet uit te sluiten. De grootste uitdaging ligt dan wellicht in Europa. Met Lyon tref je daar toch al een goede waardemeter.

[Thierryvane]

Dit noem ik nou originele transfers. Daarnaast erg benieuwd op hoeveel goals onze Wout al staat. Geloeiende!

[Nom de Guerre]

Sportief verloopt alles crescendo, ik ben, zoals @Marius al aangaf, vooral benieuwd naar de Europese campagne. 

[Djurovski]

Nationaal is er niets aan de hand

[Copywriter]

@Rikkert90 ik had Pasveer opgesteld. Heb een zwak voor veteranen. Zal wel door mijn leeftijd komen 

Al een vervanger voor Brobbey op een lijstje staan? 

20 september bewerkt door Copywriter

[Rikkert90]

 

Hoofdstuk 10: Overwinning, uitdaging en toekomstplannen

 

De zon scheen fel door de ramen van mijn kantoor terwijl Leon en ik de balans van maart opmaakten. Het was een maand vol pieken en dalen, maar we stonden er nog altijd sterk voor. "Die wedstrijd tegen Lyon... Wat een domper," begon Leon terwijl hij wat statistieken op de tafel legde. "We hadden hen compleet in de tang, maar toch verloren we."

 

Ik knikte instemmend. "Ja, dat was zuur. We hebben laten zien dat we sterker waren, maar voetbal is soms oneerlijk.

 

Gelukkig hebben we dat in de terugwedstrijd rechtgezet." Een glimlach verscheen op mijn gezicht bij de herinnering aan die wedstrijd. De sfeer, de energie, het feit dat we Lyon met 5-0 naar huis stuurden. Het was een moment van pure triomf, een bevestiging dat we ons niet zomaar lieten verslaan.

 

"Weet je, Leon," vervolgde ik, "dit is precies wat ik bedoel met het karakter van het team. Na een tegenslag zo sterk terugkomen... Dat zegt veel over de mentaliteit van deze groep."

 

Leon knikte. "Daar heb je gelijk in, Wim. Maar we moeten wel opletten. We zijn nu kampioen geworden, ja, maar de focus moet blijven. We kunnen ons geen moment van zwakte veroorloven, zeker niet in de Europa League."

 

Ik grinnikte. "Daar hoef je je geen zorgen over te maken. De jongens weten wat er op het spel staat. Maar toch, die onnodige tegendoelpunten aan het eind van de wedstrijd... dat baart me zorgen."

 

 

Het kampioenschap en de toekomst van Brobbey en Sutalo

 

Op 17 maart wisten we officieel het kampioenschap binnen te halen. Een moment van euforie, een bevestiging dat het harde werk loonde. Toch was er geen tijd om stil te staan bij onze prestatie. De transfergeruchten begonnen alweer te circuleren. Naast de aanhoudende interesse van Fulham voor Brobbey, was er nu ook sprake van belangstelling voor Josip Sutalo. Real Madrid had zich gemeld, en dat had de nodige onrust veroorzaakt.

 

"Real Madrid, dat is niet zomaar een club," zei Leon terwijl hij door de laatste transfernieuwtjes bladerde. "Denk je dat hij geïnteresseerd is?"

 

Ik zuchtte. "Iedere speler droomt van een club als Real Madrid. Dat weet ik ook wel. Maar Sutalo is zo’n belangrijke schakel in onze verdediging. We hebben hem nodig als we volgend seizoen weer willen meedoen op het hoogste niveau. Ik heb tegen hem gezegd dat we pas aan het begin van het nieuwe seizoen gaan zitten om het te bespreken. Misschien heeft hij dan ook wat meer duidelijkheid over wat hij zelf wil."

 

Leon knikte langzaam. "Dat is waarschijnlijk het beste wat je kon doen. En Brobbey?"

 

"Die situatie blijft lastig," gaf ik toe. "Ik wil hem eigenlijk niet laten gaan, maar hij blijft onrustig door die interesse van Fulham. We moeten ons daar ook op voorbereiden."

 

Spoiler

 

Spoiler

 

Focus op Europa en winst KNVB-beker

 

April bracht nieuwe uitdagingen met zich mee, maar ook nieuwe overwinningen. We speelden de kwartfinale van de Europa League tegen Slavia Praag, en hoewel ze een stugge tegenstander waren, wisten we hen zonder al te veel problemen aan de kant te schuiven. Een 4-1-overwinning in de thuiswedstrijd gaf ons voldoende vertrouwen om het uit af te maken met een 2-1 overwinning.

 

"Weet je wat het mooiste is van deze reeks, Leon?" vroeg ik, terwijl we samen naar de wedstrijdbeelden keken. "Dat we eindelijk de controle lijken te hebben in Europese wedstrijden. We hebben niet het gevoel dat we ons moeten aanpassen aan de tegenstander. In plaats daarvan dwingen we ons eigen spel op."

 

"Dat is inderdaad een groot verschil met eerdere seizoenen," beaamde Leon. "We laten ons niet meer verrassen, en dat is grotendeels te danken aan de manier waarop jij het team hebt laten spelen."

 

Toch voelde ik ook dat er iets niet klopte. “De jongens zijn moe, Leon. Onze tactiek vraagt veel van hen, zeker tegen het einde van de wedstrijd. We zijn constant aan het drukzetten, aan het aanvallen. Daardoor verslappen we en krijgen we die onnodige tegendoelpunten.”

 

“Het is de tol van ons spel,” antwoordde Leon. “Misschien moeten we overwegen om tegen het einde van de wedstrijd wat meer op balbezit te spelen. Even de druk van de ketel halen.”

 

“Misschien,” zei ik peinzend. “Maar dat gaat tegen mijn natuur in. Ik wil altijd aanvallen, altijd jagen. Dat is de Ajax-filosofie.”

 

“Dat weet ik, maar soms moet je ook pragmatisch zijn,” hield Leon vol. “We willen winnen, niet alleen maar mooi voetbal spelen.”

 

Ik lachte. “Dat is waar. Johan zou waarschijnlijk hetzelfde zeggen: ‘Winnen is het belangrijkste, maar dat moet op een mooie manier gebeuren.’”

 

Spoiler

 

Spoiler

De volgende uitdaging

 

De halve finale van de Europa League stond nu voor de deur. Het zou onze grootste uitdaging tot nu toe worden, maar ik voelde dat we klaar waren. De afgelopen maanden hadden we onszelf keer op keer bewezen. We hadden ons hersteld na tegenslagen, we hadden ons spel verbeterd, en de spelers hadden de mentaliteit die nodig was om te winnen.

 

"Het wordt nu spannend," zei Leon terwijl hij opstond om te vertrekken. "Maar ik heb er vertrouwen in dat we dit kunnen. De jongens hebben laten zien wat ze in huis hebben, nu is het tijd om dat naar een nog hoger niveau te tillen."

 

Ik keek hem vastberaden aan. "We gaan dit doen, Leon. We gaan geschiedenis schrijven. Maar eerst moeten we ervoor zorgen dat iedereen scherp blijft. Geen moment van verslapping, geen excuses."

 

Toen Leon de kamer verliet, bleef ik nog even zitten en staarde naar de lege tafel voor me. Dit was het moment van de waarheid. Alles wat we hadden opgebouwd, alles waar we voor hadden gewerkt, kwam nu samen. De titel in de Eredivisie was binnen, maar dit was slechts het begin. Nu ging het om meer, om laten zien dat Ajax weer bij de Europese top hoorde.

 

Ik pakte mijn telefoon en stuurde een bericht naar Sutalo. “We gaan praten aan het einde van het seizoen, maar voor nu is er maar één focus: winnen.”

 

Kort daarna ontving ik een bericht terug. "Ik ben er klaar voor, coach. We gaan dit doen."

 

Met die woorden wist ik het zeker. We waren klaar voor de volgende stap. De halve finale wachtte, en Ajax zou laten zien dat we nog altijd een kracht waren om rekening mee te houden.

 

@Copywriter Die ga ik met eigen jeugd opvangen, indien hij vertrekt. Ik heb Kristian Nökkvi Hlynsson en na dit seizoen komt Naci Unuvar weer terug. Daarnaast lopen er in de jeugd nog genoeg pareltjes rond.

 

@Marius @chrisje1993 @Nom de Guerre @Vlonkie @Lensherr @Djurovski @Thierryvane Bedankt voor alle likes en reacties, wordt gewaardeerd!

21 september bewerkt door Rikkert90

[Rikkert90]

 

Hoofdstuk 11: De perfecte finale

 

Het was alsof het seizoen geen einde kende, en als ik eerlijk ben, wilde ik ook niet dat het zou eindigen. Mei was de kroon op ons werk, het perfecte slotstuk van een jaar dat in alle opzichten memorabel was. We hadden de dubbel al op zak, maar de winst in de Europa League tegen Manchester United voelde als de ultieme bekroning.

 

Het moment waarop de scheidsrechter het laatste fluitsignaal blies na de verlenging in de finale tegen Manchester United, voelde als een explosie van emoties. Met 3-1 op het scorebord stonden we daar, als winnaars. De mannen renden over het veld, vielen elkaar in de armen, en zelfs de doorgaans kalme Dennis Bergkamp kon zijn emoties niet onderdrukken. Ik keek naar Leon, die met tranen in zijn ogen stond. "Wim, we hebben het geflikt," zei hij zacht.

 

"We hebben de treble," zei ik, nog steeds ongelovig. "Eredivisie, KNVB-beker en nu de Europa League. Dit is wat ik me voorstelde toen ik hier begon, maar dat we het in één seizoen al zouden bereiken... Onwerkelijk."

 

"En toch is het echt," glimlachte Dennis, die zich bij ons voegde. "Dit is waar Ajax hoort te zijn. En weet je wat het mooiste is? We hebben het op onze manier gedaan."

 

Spoiler

 

Nieuwe talenten

 

Na de euforie van onze Europese triomf keerde de realiteit al snel terug. Ik nam een paar dagen vrij om bij te komen, maar het werk begon al gauw weer. Terwijl de meeste spelers aan het bijkomen waren op tropische eilanden of met hun familie, zat ik alweer met mijn staf en Alex Kroes om de tafel om het volgende seizoen te bespreken.

 

"We hebben weer een aantal parels in de jeugdopleiding," begon Henk Grim, die voor me zat met een stapel dossiers in zijn hand. "Hier, kijk eens naar deze jongens. We hebben contracten uitgedeeld aan de meest veelbelovende talenten."

 

Ik bladerde door de namen en kon een glimlach niet onderdrukken. "Dit zijn jongens die zich echt kunnen gaan ontwikkelen. Misschien niet allemaal direct in het eerste, maar een paar van hen... Die zouden weleens de volgende grote spelers kunnen zijn."

 

Leon, die naast me zat, keek op. "Dus je denkt dat ze klaar zijn om de stap te maken?"

 

"De meesten nog niet," gaf ik toe. "Maar het mooie aan Ajax is dat we altijd ruimte hebben voor jong talent. Ze moeten de kans krijgen om te leren, om fouten te maken, en om te groeien. Precies zoals wij deden."

 

Spoiler

 

 

Lastige beslissingen

 

Ondanks het succes zaten er nog steeds enkele lastige kwesties in mijn hoofd. Vooral Brian Brobbey en Josip Sutalo lieten me niet los. De interesse van Fulham voor Brobbey bleef aanhouden, en Real Madrid leek hun pijlen definitief op Sutalo te hebben gericht. Ik had hen beiden uitgenodigd voor een gesprek in mijn kantoor.

 

"Brian, laten we eerlijk zijn," begon ik, terwijl ik probeerde zijn blik te vangen. "Ik wil je hier houden. Je bent een cruciale speler voor ons, iemand die de komende jaren nog veel voor Ajax kan betekenen. Maar ik weet ook dat je dromen hebt."

 

Brobbey zuchtte diep. "Fulham biedt veel geld, Wim. En de Premier League is... het is de droom van elke jonge speler."

 

"Dat begrijp ik," antwoordde ik kalm. "Maar hier bij Ajax heb je alles om je heen om nog beter te worden. Kijk naar wat we dit seizoen hebben bereikt. We kunnen volgend jaar weer Europa in, we kunnen de Champions League in, met jou aan het front. Maar als je hart ergens anders ligt... dan moeten we daar eerlijk over zijn."

 

Hij keek naar beneden, zichtbaar in tweestrijd. "Ik zal erover nadenken, coach."

 

Het gesprek met Sutalo verliep op een vergelijkbare manier. Hij had begrip voor mijn wens om hem te behouden, maar de glans van Real Madrid was moeilijk te weerstaan. "Ik wil met je praten aan het begin van het nieuwe seizoen," had ik hem uiteindelijk gezegd. "Maar voor nu, geniet van deze zomer. Je hebt het verdiend."

 

Een nieuw plan
 

Naast de gesprekken met Brobbey en Sutalo, stonden er nog een aantal namen op mijn lijstje van spelers die ik graag zou zien vertrekken. Ik ging met Alex Kroes in gesprek. "Henderson, Berghuis, Sosa, Avila, van den Boomen, Fitz-Jim en Rasmussen hebben niet de ontwikkeling doorgemaakt die ik van ze verwachtte," legde ik uit. "Ze krijgen de kans om een nieuwe club te zoeken."

 

Alex knikte. "Dat wist ik al. Ik heb een lijstje van potentiële clubs waar ze naartoe kunnen. We gaan geen overhaaste beslissingen nemen, maar we moeten realistisch zijn. Als we de volgende stap willen maken, moeten we de selectie versterken."

 

"Precies," beaamde ik. "Ik wil ruimte creëren voor de jeugd. Lucas Jetten, Mika Godts en David Kalokoh moeten de kans krijgen om aan te haken bij het eerste. Ze hebben zoveel potentie, maar we moeten ervoor zorgen dat ze die stap kunnen maken."

 

"Wat denk je van de posities waar we versterking nodig hebben?" vroeg Alex.

 

"Een extra spits als Brobbey vertrekt, een middenvelder met ervaring en een centrale verdediger. En misschien nog een creatieve buitenspeler, iemand die het verschil kan maken. Maar geen paniekaankopen," antwoordde ik resoluut. "We bouwen iets moois hier, en ik wil geen concessies doen aan onze filosofie."

 

Een zomer vol reflectie

 

Terwijl de zomerstop officieel begon, zat ik al met de volgende fase in mijn hoofd. Dit seizoen was onvergetelijk, maar ik wist dat er altijd ruimte voor verbetering was. "De zomer is een tijd voor rust, maar ook voor reflectie," zei ik tegen Leon tijdens een van onze laatste bijeenkomsten voor de vakantie. "We hebben een geweldige basis gelegd, maar nu moeten we bouwen aan de volgende stap."

 

"En wat is die volgende stap?" vroeg hij met een nieuwsgierige blik.

 

"De Champions League," zei ik vastberaden. "We hebben laten zien dat we Europa kunnen veroveren, maar nu moeten we ons meten met de absolute top. Ik wil dat Ajax weer gezien wordt als een van de beste ploegen van Europa. Niet alleen in de manier waarop we voetballen, maar in alles wat we doen."

 

Leon glimlachte. "Dan hebben we nog een lange weg te gaan."

 

"Dat weet ik," gaf ik toe. "Maar als iemand het kan, dan zijn wij het wel. Dit is Ajax, en wij geven nooit op."

 

Met die woorden stond ik op en keek uit over de lege velden van De Toekomst. Het was tijd voor een nieuwe uitdaging, een nieuw seizoen, en nieuwe dromen. Want dit was nog maar het begin.

 

Spoiler

 

 

 

 

@Copywriter @Marius @chrisje1993 @Nom de Guerre @Vlonkie @Lensherr @Djurovski @Thierryvane

[Marius]

Wat een heerlijk seizoen is het geworden. De EL is natuurlijk de kers op de taart. De interesse in twee van je key players is natuurlijk wel lastig nu, maar er lijkt alvast een plan te liggen. Nu afwachten of er geen onverwachte wendingen zijn.

[Nom de Guerre]

Congrats kerel!

[Thierryvane]

Wij zijn Ajax, wij zijn de beste! Wat een ongekend lekker seizoen van ons Wout. Chapeau

[Djurovski]

Zie ik dat goed dat de gelijkmaker in de finale pas in de 90+4 viel? En hem dan in de verlenging over de streep trekken? Lekker hoor

[Rikkert90]

 

Hoofdstuk 12: Nieuwe start

 

Na een seizoen van ongekend succes, waarin we de treble binnenhaalden, begon het nieuwe seizoen al snel met grote veranderingen. De leegloop was onvermijdelijk. Bryan Brobbey, onze spits en talisman, vertrok naar OGC Nice, terwijl Josip Sutalo zijn droomtransfer naar Real Madrid maakte. Het waren pijnlijk harde beslissingen, maar dit was onderdeel van het voetbal, en ik wist dat we ons moesten blijven doorontwikkelen.

 

De grootste uitdaging was om te bouwen aan een nieuwe basis en te zorgen dat we niet alleen de successen van vorig seizoen evenaarden, maar deze zelfs overtroffen. Samen met Alex Kroes zaten we in het kantoor op

 

De Toekomst, omringd door scoutingrapporten, transferbudgetten en analyses van spelersprofielen.

 

Nieuwe kans

 

"Het vertrek van Brobbey en Sutalo is pijnlijk," begon ik tegen Alex terwijl ik door een aantal dossiers bladerde.

"Maar het biedt ons ook de kans om te vernieuwen en sterker te worden."

 

Alex knikte instemmend. "Daar ben ik het mee eens, Wim. We hebben flink geïnvesteerd in Bart Verbruggen als nieuwe doelman. 45 miljoen is een flinke smak geld voor een keeper, maar ik geloof echt dat hij die positie de komende jaren kan invullen."

 

Ik leunde achterover en keek hem aan. "We hadden geen keuze. Ramaj is een degelijke keeper, maar als we weer op het hoogste niveau willen meedoen, vooral in de Champions League, hebben we iemand nodig die ons punten kan bezorgen. Bart heeft die kwaliteiten."

 

"Wat betreft de verdediging, Sepp van den Berg als vervanger van Sutalo is een interessante keuze," vervolgde

Alex. "Hij heeft de Premier League-ervaring en is jong genoeg om nog verder te groeien."

 

"Precies," beaamde ik. "Maar hij moet nog wennen aan onze manier van spelen. Zijn passing is goed, zijn positionering is degelijk, maar het hoge druk zetten en opbouwen van achteruit zal tijd kosten."

 

Wisselende voorbereiding

 

De voorbereiding verliep wisselend, en dat was nog zwak uitgedrukt. We speelden oefenwedstrijden tegen sterke tegenstanders als Machester City, RB Leipzig, en Bayer Leverkusen. Hoewel we in sommige wedstrijden ons niveau haalden en met vlagen schitterend aanvallend voetbal lieten zien, maakten de tegendoelpunten me nerveus.

 

"Het hoge druk zetten werkt niet zoals het vorig seizoen deed," zei ik gefrustreerd tegen Dennis Bergkamp, terwijl we samen een trainingssessie analyseerden. "We verliezen te vaak de grip op de wedstrijd, zeker tegen ploegen die goed kunnen omschakelen."

 

Dennis knikte, turend naar het veld. "Misschien moeten we iets flexibeler zijn in onze aanpak. Het is duidelijk dat de nieuwe jongens nog moeten wennen aan jouw systeem. Maar vergeet niet, vorig seizoen hadden we ook tijd nodig om alles op elkaar af te stemmen."

 

"Klopt," gaf ik toe. "Maar we hebben niet het luxeprobleem van tijd. Het nieuwe seizoen begint over een week, en we moeten klaar zijn."

 

Spoiler

 

 

 

@Marius @Nom de Guerre @Thierryvane @Copywriter @chrisje1993 @Vlonkie @Lensherr

@Djurovski Dat heb je goed gezien!

[Marius]

45 miljoen voor een doelman is niet niets, maar op uitgaand vlak heb je natuurlijk ook wat centen binnen geharkt. De oefencampagne kan wat twijfels te weeg brengen als je enkel naar de resultaten kijkt, maar die zijn vaak natuurlijk niet het belangrijkst zo vroeg in het seizoen.

[Thierryvane]

Deze novelle doet mij denken aan die van Piet Paulusma hier op MU jaren geleden. Enorm tof om te lezen.

[Nom de Guerre]

De renovatie van je achterhoede kun je prima vergelijken met de renovatie van de Sagrada Familia: eindeloos, frustrerend en je vraagt je voortdurend af of het ooit afkomt. Je begint vol goede moed, overtuigd dat het slechts een paar aanpassingen vergt. Maar voor je het weet, ben je bezig met het herstructureren van fundamenten die je nooit had willen aanraken. Net als bij Gaudí's meesterwerk kost het meer geld dan je hebt, en zelfs als je denkt dat je eindelijk op het goede spoor zit, komt er een nieuwe complicatie om de hoek kijken.

 

Maar goed, het kost wat tijd en moeite, en misschien de laatste restjes van je verstand. Toch weet je diep van binnen dat, net als de Sagrada Familia, het ooit een meesterwerk zal zijn; als je het overleeft, tenminste.

[Vlonkie]

45 miljoen voor Verbruggen is een hoop geld. Hij heeft het talent om het waar te maken

[Rikkert90]

 

Hoofdstuk 13: De fundering wordt sterker

 

Met Leon aan mijn zijde bespreek ik de ontwikkelingen van augustus en september. Het is maandagochtend, en terwijl we door de statistieken en wedstrijdbeelden bladeren, kan ik niet anders dan trots zijn op hoe we dit seizoen zijn begonnen. De eerste grote prijs is al binnen: de Johan Cruijff Schaal. Het voelt goed om direct een statement te maken tegen onze rivaal PSV. De manier waarop we met 4-1 wonnen, bevestigde dat onze nieuwe aanwinsten, evenals onze hernieuwde tactische benadering, al hun vruchten beginnen af te werpen.

 

De eerste stappen in het nieuwe seizoen

 

"De overwinning op PSV was precies wat we nodig hadden," begon ik tegen Leon, terwijl ik met een glimlach naar de beelden van onze doelpunten keek. "Verbruggen stond daar als een rots in de branding. En het team speelde met zoveel zelfvertrouwen."

 

"Ja, het was geweldig om te zien," antwoordde Leon. "Vooral de manier waarop we de bal rond lieten gaan. Dat snelle combinatiespel, precies zoals we het willen zien bij Ajax. Toch zag ik wel dat we verdedigend af en toe nog wat steekjes laten vallen."

 

Ik knikte instemmend. "Dat klopt, en daar moeten we scherp op blijven. Maar je ziet dat met Bart Verbruggen in het doel er een bepaalde rust is ontstaan in de achterhoede. Hij coacht, hij anticipeert, en hij is niet bang om uit te komen als dat nodig is. Precies wat ik miste vorig seizoen."

 

"Ik moet zeggen," voegde Leon eraan toe, "de manier waarop we Manchester City partij hebben geboden in de UEFA Super Cup, dat is iets waar we trots op kunnen zijn. Het is jammer dat we met 2-0 verloren, maar we hebben laten zien dat we op dat niveau thuishoren."

 

"Ik ben het met je eens," zei ik. "Als je tegen een ploeg als City het betere van het spel hebt, dan weet je dat we op de goede weg zijn. En dat zonder onze kansen af te maken. Dat is nog een punt waar we aan moeten werken."

 

Zeer sterke start

 

 

September bracht nog meer bevestiging dat we goed bezig zijn. Verdedigend zijn we gegroeid, en dat komt grotendeels door de kalmte van Verbruggen. Zijn aanwezigheid heeft een enorme invloed op het team en geeft ons de stabiliteit die we vorig seizoen soms misten. Samen met de centrale verdedigers Sepp van den Berg en Jorrel Hato vormt hij een solide blok dat moeilijk te passeren is.

 

"Die clean sheet was fantastisch," zei Leon enthousiast. "Het is echt lang geleden dat we zo'n solide verdediging hebben gehad."

 

"En dat terwijl we voorin nog steeds ons aanvallende spel spelen," glimlachte ik. "We scoren makkelijk, maar het is belangrijk dat we ook niet vergeten dat je wedstrijden wint met een goede defensie."

 

In de Champions League hadden we ook onze eerste krachtmeting tegen OGC Nice, de nieuwe club van Brobbey. Er was veel druk, zeker met alle media-aandacht rond de terugkeer van Brobbey, maar onze jongens hielden zich staande.

 

Focus op verbetering

 

Ondanks het succes van de afgelopen maanden blijf ik kritisch. Het feit dat we goed van start zijn gegaan, betekent niet dat we onszelf tevreden achterover kunnen leunen. Dit is Ajax, en de verwachtingen zijn altijd hoog.

 

"We moeten blijven werken aan het druk zetten na balverlies," zei ik tegen Leon tijdens een van onze besprekingen. "Ik merk dat sommige jongens nog te passief zijn in die momenten."

 

"Dat is waar," gaf Leon toe. "Maar ik zie wel dat het steeds beter gaat. We zetten collectief druk, en dat maakt ons gevaarlijker. Dat is precies waar jij vanaf dag één op hebt gehamerd."

 

"En het blijft een proces," beaamde ik. "Maar we zijn op de goede weg. Ik zie dat de jongens het steeds meer in hun systeem krijgen."

 

Spoiler

 

 

@Marius @Copywriter @chrisje1993 @Vlonkie @Lensherr @Djurovski Bedankt voor de reacties!

@Thierryvane Heb je toevallig een link naar zijn novelle? Is sowieso een mooi compliment!
@Nom de Guerre Zo voelt het soms wel ja haha! Maar er zit schot in de zaak met het aantrekken van Verbruggen en van den Berg. Tot nu toe laten ze hun klasse zien.

[Thierryvane]

Ook zonder Brobbey en Sutalo ga je als een speer!