INAKI

[mattihamstra]

 

Het is eind Mei 2022 en het is een groot feest in Tirana. De stad loop vol met supporters van Feyenoord en AS Roma voor de finale van de Conference League. Dit toernooi is pas sinds dit seizoen ingevoerd en het Air Albania Stadion is uitgekozen als gastheer van deze finale. Al weken voor deze finale merk je in de stad zelf een bepaalde nervositeit. Want veel voetbalsupporters vragen zich af waarom er in godsnaam voor dit land en deze stad is gekozen. Het moet een definitief visite kaartje worden om af te rekenen met bepaalde vooroordelen over Albanië. Is de stad er ook echt helemaal klaar voor? In mijn ogen niet maar mijn mening is daarin natuurlijk verre van belangrijk. Het is wel mooi om te zien hoeveel er word gedaan om zo'n wedstrijd heen. Het vliegveld word aangekleed met spandoeken en banners van de UEFA, Overal waar je komt zie je aankondigingen van de wedstrijd en vlakbij het Skanderbergplein word een levensgrote Conference League trofee geplaatst. Het is voor veel supporters een goedkoop reisje en dus is het in het weekend voor de finale al drukker dan normaal in de stad. In de dagen die volgen word het alsmaar drukker.

 

Ook mijn ouders profiteren hiervan. Jaren terug zijn we hier als gezin naar toe gekomen omdat ze de kans kregen om hier een hotel te runnen en dat doen ze met succes. Mijn vader is geboren in Spanje en mijn moeder in Nederland. Inmiddels leven we nu al zo lang in Tirana dat ik inmiddels ook een 3e nationaliteit heb. Het hotel is helemaal vol geboekt en het zijn voornamelijk Feyenoord supporters die in het hotel verblijven. Als 15 jarig ventje spring ik bij in de keuken als ik zelf klaar ben met trainen. Ik speel zelf in de Jeugd van FK Partizani en train daar meerdere keren per week. Heel af en toe mogen we als team in het stadion spelen en dat is met het Dajti gebergte op de achtergrond een sprookjesachtig gezicht. 

 

Mijn ouders hebben het dus best wel goed hier want in vergelijking met Nederland verdienen de meeste mensen hier maximaal 800 a 900 Euro Per Maand. Vooral het bier is niet aan te slepen en er heerst een vrolijke stemming in het hotel. De Feyenoord supporters vinden het mooi dat ze hier door mijn ouders en als het echt nodig is door mij worden geholpen en dat wij gewoon in het Nederlands met elkaar kunnen praten. Hierdoor kom ik er ook al vrij snel achter dat er vanuit Feyenoord een feestje op de wedstrijddag is georganiseerd bij The Cloud. Dat is op een paar minuten lopen van zowel het Skanderberg plein , het Toptani winkelcentrum en de piramide van Tirana. Vanaf daar is het ongeveer 15 minuten lopen naar het Air Albania stadion.  Omdat wij het goed hebben heeft mijn vader 2 kaarten bemachtigd en mag ik de finale samen met hem mee maken. Vanwege onze Nederlandse connectie zijn we uiteraard voor Feyenoord. 

 

Op de wedstrijddag zelf is het een groot feest. Al vroeg klinken de hardcore beats vanaf het grasveldje bij The Cloud en zit de sfeer er goed in. De plaatselijke bevolking kijkt zijn ogen uit en iedereen lijkt ook oprecht gelukkig. Mijn vader wil al vroeg bij het stadion zijn om de spelersbussen aan te zien komen dus met enige tegenzin ga ik met hem mee. We zien de spelersbussen aankomen maar dat is niet heel speciaal als je het mij vraagt. Spelers zien we namelijk niet echt. Wat we wel zien is een enorme stoet van Feyenoord supporters dat de weg naar het stadion ook heeft ingezet.

 

Eenmaal binnen is het van beide kanten ook weer een groot feest. Zoveel mensen die hier trots rondlopen en trots zijn op hun club. Het is prachtig om mee te mogen maken. Ruim 2 uur later mag AS Roma de trofee omhoog houden en zie je bij de Feyenoord supporters vooral een dubbel gevoel. Het verdriet van een verloren finale maar ook de trots op wat de club bereikt heeft.

 

Wat ook zeker is is dat de afgelopen dagen enorme indruk op mij hebben gemaakt. Dat mensen zo trots en gelukkig kunnen zijn vanwege hun liefde voor een voetbalclub. Die trots en dat geluk. Dat wil ik in de toekomst ook aan de mensen hier geven. Mijn droom om voetballer te worden is nu groter dan ooit. Stel je toch eens voor dat er over een paar jaar mensen shirtjes kopen van Inaki Garcia Fernandez.

 

 

--------------------------------------------------

 

Een drukke zomer in combinatie met een behoorlijke FM dip hebben er voor gezorgd dat ik een tijdje afwezig ben geweest. Maar zoals altijd komt onkruid weer terug. 

9 september bewerkt door mattihamstra

[Vlonkie]

Interessant begin

[Djurovski]

Sterke start

[mattihamstra]

 

Een jaar na de week waarin het een groot voetbalfeest is merk je nog steeds wat de Conference League met de stad Tirana heeft gedaan. Inmiddels is de verbouwing van het vliegveld klaar en merk je dat er steeds meer toeristen Albanië bezoeken. Dat is niet alleen in Tirana zo maar ook in Durrës , Ksamil , Sarande en Gjirokaster. In Tirana zelf is het over het algemeen ook wel wat drukker rond deze tijd van het jaar. In het hotel van mijn ouders valt het vooral op dat er steeds meer Nederlanders verblijven. Die hebben de tip gekregen van Feyenoord supporters en dat is natuurlijk mooie reclame. Waar je overigens vooral nog merkt dat er hier een finale is geweest merk je vooral rondom en in het stadion zelf. Bij de aankomsthal voor de spelers is de muur nog steeds voorzien van de beplakking van die finale. Ook als je de spelerstunnel uit loopt hangt er nog steeds een banner met TIRANA 2022. Aan dit soort dingen merk je toch dat een finale hosten niet zo vanzelfsprekend is in sommige landen en steden. Mensen hier zijn er nog steeds trots op.

 

Over Feyenoord gesproken. Een jaar nadat de ploeg de finale van de Conference League in deze stad speelde mag het zichzelf kampioen van Nederland noemen. Arne Slot had het tijdens de huldiging over de trots die de supporters een jaar eerder hadden maar dat het niets tastbaars had opgeleverd. Dit jaar is die trots er nog steeds maar is er nu ook de blijdschap wegens het behalen van een prijs. Sinds ik die trots en blijdschap bij vooral de Feyenoord supporters zag tijdens het feest voor de wedstrijd heb ik zelf maar 1 doel. Professioneel voetbal spelen. Een jaar lang heb ik in de jeugd keihard gewerkt om een betere speler te worden. Niet alleen voetballend maak ik stappen maar ook Fysiek. 

 

Mijn ouders hebben een gym in het hotel laten bouwen. Dat is een extra service voor het hotel waar mensen tegen betaling gebruik van kunnen maken maar ik doe er zeker ook mijn voordeel mee. Fysiek en conditioneel ben ik sterker dan mijn leeftijdgenoten en dat is ook FK Partizani opgevallen. Ik schuif al snel een leeftijdscategorie op maar ook daar merk ik al snel dat ik voor loop op de rest. Mijn vader wil graag weten wat de vervolgstappen van de club zijn en ik ben ook wel benieuwd hoe snel ik het 1e elftal zou kunnen halen volgens hun. Ik krijg het antwoord dat het makkelijkste is om te geven. Ik moet vooral geduld hebben en over een langere periode laten zien dat ik potentie heb. 

 

Maar geduld is niet iets wat mijn vader kan opbrengen als het over zijn zoon gaat. Noem het zijn Spaanse temperament. Dat temperament werkt nou niet bepaald in mijn voordeel. Waar ik na mijn overplaatsing vooral de complimenten kreeg van de trainer zit ik een paar maanden later op de bank en speel ik nog maar zelden langer dan 15 minuten. Alsof ze willen laten zien wie de baas is. Ik zag het al helemaal voor me om in het stadion te gaan spelen met het Dajti gebergte op de achtergrond maar die kans lijkt op de korte termijn steeds kleiner te worden. 

 

Die kans word onmogelijk als ik in de week dat Feyenoord kampioen word te horen krijg dat de club mij laat gaan. Ik schijn een lastige jongen te zijn en moeite te hebben met gezag. Als puber van 16 is dat natuurlijk nooit leuk om te horen en wil je graag het tegenovergestelde laten zien. Dat is bij mij niet anders. Met het laatste beetje overtuiging in eigen kunnen laten ik mijn trainer weten dat ze hier nog spijt van zullen krijgen.

 

Nog diezelfde dag praat mijn vader met de mensen van KF Tirana en daar weten ze wie ik ben. Er word een afspraak gemaakt om zo snel mogelijk in gesprek te gaan en dus is er nog steeds de hoop dat ik mensen trots en blij kan maken met voetbal.

 

-----------------------------

 

@Vlonkie @Djurovski thanks. hopelijk word het weer een mooie reis voor de hoofdrolspeler

 

@ElMarcos @Marius @Nom de Guerre @keano77 thanks voor de like ook

[ElMarcos]

Mooie update weer. Benieuwd waar Inaki terecht gaat komen. Ergens zou het leuk zijn als hij begint in Albanië, maar ik vermoed dat er een grotere club op hem wacht. 

[Djurovski]

In Albanië starten zou wel wel mooi zijn. Om vervolgens wat Balkan landen aandoen voordat de stap naar de top gemaakt wordt

[mattihamstra]

 

Mijn vader handelt toch behoorlijk snel in dit deze situatie dat er voor mij eigenlijk geen tijd om te balen is. En waarom zou ik ook? Waar er een deur dicht gaat gaan er ergens anders deuren open. Bij KF Tirana word ik niet bij het stadion ontvangen maar op het trainingscomplex van het eerste. Kompleksi Sportiv ook wel Skënder Halili genoemd ziet er alles behalve luxe uit. Er liggen 2 kunstgrasvelden waarvan er 1 ook nog erg klein is en er ligt een beroerd natuur grasveld voor Nederlandse begrippen. Maar probeer dat ook maar eens mooi te houden als het in de warmere maanden van het jaar makkelijk elke dag 30 graden is en in de zomer op zijn piek ook over de 40 graden heen kan gaan.

 

Het is zeker geen complex waar je snel van onder de indruk raakt maar ik zie hier wel mogelijkheden om mezelf te verbeteren als speler. Het belangrijkste is eigenlijk welk plan er klaar ligt voor mijn toekomst. Mijn vader vind natuurlijk dat ik al zo snel mogelijk bij het 1e moet komen. Wat stelt de competitie hier nou eigenlijk voor? Spelen er clubs Europees in September? Zitten de tribunes hier vol? Dus wat is er eigenlijk voor druk voor een jongen van 16 jaar? Eigenlijk is die er toch helemaal niet? Mijn vader heeft makkelijk praten en wil mij vooral op een hoger podium dan de jeugdteams aan het werk zien. Ik zie omdat ik gewoon wat vaker op een voetbalveld te vinden ben ook andere dingen. Is het voor mij wel belangrijk om zo snel mogelijk in het 1e te spelen? Ja natuurlijk is het mooi als dat snel gebeurd maar regelmaat en veel minuten zijn belangrijker. Daarbij komt ook nog eens dat KF Tirana wel gewoon de grootste club van het land is en afgelopen seizoen helemaal niks heeft gewonnen. Komend seizoen is er dus zeker wel druk.

 

Mijn vader is niet helemaal overtuigd. "Weet je jongen. als het hier niet gaat dan verkopen we hier alles en gaan we terug naar Spanje. Ik weet zeker dat er clubs in het Baskenland zijn die jou ook een kans willen geven en daar is de jeugd ook van een hoger niveau." Maar ik wil die extra druk niet. Laat mij maar lekker hier in de buurt mijn eerste stappen zetten. Als mijn ouders hier nu alles achter laten dan heb ik het gevoel dat ik het moet gaan maken.

 

Nog diezelfde avond zit ik met wat vrienden bij de bioscoop als ik het mooiste meisje dat ik tijden heb gezien langs zie lopen. "Ik heb jou vanmiddag ook al gezien. Ga jij spelen voor de club waar mijn vader heel veel geld aan besteed?" Alsof er naar mijn keel word gegrepen krijg ik even geen adem meer en stamel ik voorzichtig uit. "Ja , Ja inderdaad." Maar op dat moment is er nog het nog allerminst zeker.

 

 

-----------

@ElMarcos Een grote club komt ooit wel voorlopig speelt het verhaal zich nog wel even in Albanië af

 

@Djurovski Het enige dat ik zelf in handen heb is het begin en dat lijkt wel Albanië en de omgeving Tirana te worden. De rest hangt af van wat er in de game zelf gebeurd natuurlijk. Maar het is wel een mooie route.

 

@keano77 @Marius

[Vlonkie]

je weet de spanning wel op te bouwen...

[ElMarcos]

De spanning bouwt zich op en mooi dat je nog even in Albanië blijft met het verhaal! 

[stevehh]

Leuk hoor. Ben benieuwd waar je terecht komt.

[mattihamstra]

 

"Ik zag je vanmiddag wel een paar keer kijken. Maar haal je maar niks in je hoofd. Ik val in principe iet op jongens die jonger zijn dan ik zelf ben. Maar al jij dit seizoen 15 doelpunten weet te maken en ik ben nog niet bezet kunnen we altijd een keer wat leuks doen."

 

Ik weet niet waar ik het zoeken moet en of dit helemaal normaal is maar als dit de onderhandelingen makkelijker moet maken dan werkt dat in ieder geval wel. Het komt niet vaak voor dat ik sprakeloos ben en verlegen word van in dit geval een vrouw maar het gebeurd dus echt.

 

Een paar dagen gaan voorbij als ik toch besluit om met mijn vader te gaan praten. "Pa, KF Tirana is prima joh. Ik mag mezelf bewijzen bij de grootste en beste club van het land en ik denk zelf dat ik er dit jaar al door kan gaan breken." Mijn vader is niet helemaal overtuigd maar hij weet ook heel goed dat als ik ergens mijn zinnen op zet dat ik moeilijk om te praten ben. Een dag later word alles geregeld en mag ik mijzelf speler noemen van KF Tirana. Ik heb officieel nog geen contract maar zodra ik voor het eerste elftal ga spelen zal er een contract voor mij klaar liggen. Die kans lijkt vrij groot te zijn aangezien de selectie nog niet al te breed is. 

 

Voor veel mensen zegt KF Tirana niet zo veel maar met 26 landstitels , 16 nationale bekers en 12 supercups is het de succesvolste club van Albanië. De club speelt in het Selman Stërmasi stadion en heeft een capaciteit voor 9600 mensen. Voor belangrijke wedstrijden zal het uitwijken naar het Air Albania Stadion dat op zo'n 1500 meter van het eigen stadion ligt. 

 

De voorzitter is maar wat blij dat ik de club kom versterken. "We geloven dat jij bij de grotere talenten van dit land behoord en dat je een grote toekomst tegemoet gaat. Uiteraard hopen wij ook dat je voor Albanië uit gaat komen om zo voor de stad en het land een groot uithangbord te worden. Uiteraard is die keuze volledig aan jou. Overigens zijn we ook op de hoogte van jou contact met de dochter van onze grootste sponsor. Meneer heeft ons laten weten dat hij wilt dat jij je focus in eerste instantie op het voetbal hebt liggen en dat er prestaties van jou maar ook van ons als club verwacht word anders is hij genoodzaakt de geldkraan dicht te draaien."

 

Mooi is dat ik ben nog niet eens officieel begonnen en ik heb al een soort van waarschuwing aan mijn broek hangen. Toch ben ik er van overtuigd dat ik in korte tijd mijn debuut kan maken en dat het dan ook niet heel lang duurt voor ik de mensen hier in de stad echt laat zien wat ik kan. Met alle respect voor de clubs in deze competitie maar het niveau is hier niet al te hoog en ik denk dat de meeste clubs het lastig zouden hebben tegen Nederlandse Hoofdklasse teams.

 

Om te vieren dat ik mijn droom als profvoetballer voort kan blijven zetten ga ik die avond met mijn ouders eten bij Millenium Garden. Alsof het lot het zo bepaald zit opnieuw de dochter van de sponsor daar. Ik kan een lach niet onderdrukken want dit is voor mij allemaal net iets te toevallig. "Het lijkt er op dat je me volgt. Ik wou je even feliciteren met je overstap en zie wel wanneer je 15 competitie doelpunten voor de club weet te maken" Dit keer ben ik iets minder verlegen. Zorg maar dat je eind November begin December vrij hebt want de competitie is nog niet klaar voor Inaki Garcia Fernandez.

 

-------------------------

 

@Vlonkie doe mijn best maar het begin is in ieder geval in Albanië

 

@ElMarcos ook het meest logische natuurlijk

 

@stevehh we blijven voorlopig nog even in Tirana

 

@Djurovski @keano77 @Marius

[Vlonkie]

mooie update

[ElMarcos]

Wederom mooi geschreven en een bijzondere manier om Inaki te motiveren

[Djurovski]

Wel een leuke motivatie voor een de doelpunten 

[Rikkert90]

Mooi begin van jouw novelle, je hebt mij in ieder geval getriggerd tot het volgen

[mattihamstra]

 

Ik mag nog even genieten van vakantie. Hoewel echt vakantie zit er niet in. Mijn ouders zitten natuurlijk met het hotel en dus ben ik vooral veel bij het zwembad te vinden en waar nodig help ik ze. Elke ochtend duik ik toch de gym in en dat doe ik al vroeg. In Tirana kan het in de maanden Juni , Juli en Augustus bloed verziekend heet zijn met temperaturen rond de 40 graden. Bij de jeugd is er nog niet begonnen terwijl de 1e selectie alweer in de voorbereiding zit. Eind mei zijn die al begonnen en inmiddels zijn er al een aantal oefenwedstrijden gespeeld. 

 

Veel spitsen heeft de club niet en ik vind het eigenlijk best wel raar dat ik niet mee mag trainen. Als je maar met 2 spitsen waarvan er 1 ook nog een liever op links uit komt start aan het seizoen lijkt me dat vrij weinig. Zelf denk ik ook nog eens dat ik minstens gelijkwaardig ben aan de spits die de voorkeur moet krijgen. Ondanks dat draait de ploeg wel gewoon een prima voorbereiding. 5 wedstrijden en geen enkele tegentreffer. 2 keer word het 0-0 en de overige 3 wedstrijden worden gewonnen. De ploeg lijkt dus klaar voor de start van de competitie en de voorrondes van de Conference league. 

 

Loresa die ik inmiddels steeds vaker tegenkom heeft mij laten weten dat de club nog wel op zoek is naar een speler die op mijn positie kan spelen en dat die 15 doelpunten dan misschien wel iets te hoog gegrepen zijn. Ik laat merken dat ik die uitdaging van 15 doelpunten nog steeds aan ga en dat ze vrij moet houden nog dit jaar. Zodra ik ook maar de kans krijg zal ik laten zien dat niemand straks meer om mij heen kan. 

 

Omdat het nog vakantie is en de ploeg een uitwedstrijd speelt tegen Dinamo City voor de opening van de competitie. Dat is een nieuw opgerichte club en dus word er een simpele overwinning verwacht. Die simpele overwinning komt er ook er word met 0-3 gewonnen maar op de club is er paniek. De spits is geblesseerd geraakt en dus moet er wat gebeuren met het oog op de confrontatie tegen Santa Coloma in de Conference League. Ik kom die nacht niet in slaap omdat ik stiekem hoop op deze kans. Het kan toch ook bijna niet anders. Als ze het vertrouwen dat ze in mij hadden uitgesproken waar willen maken dan komen ze morgen nog bij mij uit.

 

Die ochtend gaat mijn wekker dus al vroeg en word ik ook al verschrikkelijk vroeg gebeld. De vraag is hoe snel ik op het trainingscomplex kan zijn. Die vraag is simpel te beantwoorden. Ik kan daar binnen een uur zijn en nog wel sneller ook als het moet. Met toch wat zenuwen stap ik in de auto en word ik door mijn vader gebracht. Het is een reis van ongeveer 20 minuten. Mijn vader verbreekt de stilte die behoorlijk ongemakkelijk was. "Dit is jou kans en jou moment. Zorg ervoor dat je hier geen spijt van krijgt." Die woorden zijn eigenlijk overbodig want dat wist ik zelf natuurlijk al dondersgoed. 

 

Iets voor half 9 stap ik de kleedkamer binnen en stel ik mij netjes voor aan de spelers die er op dat moment al zijn.  "Welkom jongen, mijn naam is Florjan. Als er wat is waarmee ik je kan helpen laat het maar weten. Hoe staat het met de zenuwen?" Om eerlijk te zijn heb ik mij wel eens beter gevoeld. Ik voel me beroerd juist op dit moment. Maar eenmaal op het veld verdwijnt dat. Florjan zorgt er voor dat ik een beetje bij de groep betrokken word. En nadat ik al snel uit de rondo ben neemt de trainer het woord. "Goedemorgen mannen. Jullie zien hier een nieuw gezicht. Inaki is er bij gehaald omdat we op dit moment een spitsenprobleem hebben. Hopelijk is het met Inaki op de korte termijn opgelost. Voor een aantal jongens is het vandaag niet veel meer dan uitlopen en voor de jongens die helemaal niet of minder hebben gespeeld zullen we wat scherpe afwerk oefeningen doen. Nogmaals Inaki welkom jongen"

 

Afwerk oefeningen om mee te beginnen is voor mij erg lekker. Het is een uur lang knallen en alles wat ik aanraak gaat tussen de palen. Natuurlijk niet alles raak maar  het is duidelijk dat ik scherp ben voor het doel. Na de training mag ik nog op het kantoor komen van de trainer. Hoewel kantoor het is niet meer een bureau in de kleedkamer van de trainers. "Je weet dat we op de korte termijn een probleem hebben en jij daarvoor op dit moment de oplossing bent. Hoe zit het met je paspoort? Morgen vliegen we namelijk al naar Andorra.

 

Bestaat er de kans dat ik toch sneller dan verwacht mijn debuut ga maken?

 

---------------

 

@Vlonkie thanks

@ElMarcos misschien wel de beste motivatie

@Djurovski Misschien nog wel beter dan een doelpuntenpremie

@Rikkert90 thanks en erg leuk om te lezen

 

@keano77 @Marius

[Rikkert90]

Oeh spannend! Je maakt dan al wel snel je debuut, is je gegund

[Vlonkie]

Leeftijd maakt niet uit als het om je debuut gaat. Als je goed genoeg bent, is het moment ook de juiste

[ElMarcos]

Dit biedt ineens kansen voor een snel debuut! 

[Djurovski]

Hopemaal maak je je debuut nu

[mattihamstra]

 

Estadi Nacional in Andorra. Als klein jongetje had ik wel iets anders verwacht dan dit stadion voor mijn debuut maar het maakt het niet minder speciaal. Ik moet zeggen dat ik bijna niet heb geslapen omdat ik de avond voor de wedstrijd te horen kreeg dat ik voor de leeuwen werd gegooid. Santa Coloma is de tegenstander en het is aan mij om indruk te maken. Het aantal toeschouwers dat naar deze wedstrijd komt valt ook wat tegen. Iets meer dan 400 man schat ik zo. Santa Coloma is natuurlijk geen hoogvlieger en ik merk al snel dat ik op dit niveau wel mee kan. In de openingsfase laat ik hier en daar nog wel een balletje van mijn voet af springen maar mijn teamgenoten blijven positief en proberen mij vertrouwen te geven. Na ongeveer een kwartier spelen krijg ik de bal goed aangespeeld en in mijn aanname zorg ik voor ruimte om uit te halen. Overtuigend haal ik de trekker over en denk ik ons op voorsprong te schieten en mijn eerste treffer te maken tijdens mijn debuut. Maar de vreugde is van korte duur als ik zie dat de vlag omhoog gaat voor buitenspel. Ik ben het er niet mee eens en maak een wegwerpgebaar dat mij op een gele kaart komt te staan. Ik krijg het te horen vanaf de zijkant en niet mis te verstane woorden. Het is duidelijk dat ik mijn hoofd koel moet houden nu. Het is overigens een wedstrijd waarin heel veel fout gaat en dat zorgt er voor dat ik vooral heel veel vuile meters maak zonder daar de beloning voor te krijgen. In de 78e minuut komen we wel op voorsprong als Lushkja met een droge schuiver wel het net weet te vinden. Niet veel later word ik moe gestreden naar de kant gehaald en krijg ik een bemoedigend tikje op mijn achterhoofd van de trainer. 0-1 winst tijdens mijn debuut voelt prima maar dat er voor mij werk aan de winkel is dat is mij ook wel duidelijk geworden.

 

Een dag later vliegen we terug naar Tirana. In het vliegtuig krijg ik al te horen dat als we straks terug op de club zijn er eerst een uitlooptraining op de planning staat en daarna moet ik nog even op de club moet blijven. Dat is voor goed nieuws. Voorlopig zit ik vast bij de 1e selectie en krijg ik voorlopig mijn kansen. De trainer ziet wat in mij en denkt dat ik van waarde kan zijn voor het team. 

 

3 dagen later krijg ik weer de kans. Dit keer in de uitwedstrijd tegen Skënderbeu. Met temperaturen tegen de 40 graden is het verschrikkelijk zwaar en is het een aantal keren inwendig afvragen waar ik in godsnaam aan ben begonnen. De temperatuur is dusdanig van invloed op het spel dat er nu echt geen tempo in zit. Toegegeven is dat ook deels echt wel kwaliteit. We komen vlak na rust op 0-1 en na een uur spelen zit mijn wedstrijd er op en word ik naar de kant gehaald. Ik ben kapot maar verlaat ook geïrriteerd het veld. lak voor mijn wissel krijg ik een levensgrote kans op 0-2 en die mis ik. Ik doe alles goed op de afwerking na. Een lange bal krijg ik goed onder controle. Ik kap een verdediger uit en zet de doelman op het verkeerde been door de bal in de korte hoek te schieten maar de bal spat uiteen op de paal. in 2 wedstrijden ben ik nu al zo dichtbij maar toch ook nog steeds heel ver weg van mijn 1e treffer.

 

Santa Coloma thuis. Met mijn ouders op de tribune kan deze dag voor mij nu al niet meer stuk. Loresa zit bij haar vader op de luxere plaatsten in het stadion. Een skybox of business seats kan je het eigenlijk niet noemen. Ze heeft me al laten weten dat ik eigenlijk toch al een keer had meten scoren en ik heb het antwoord gegeven dat het niet heel lang meer gaat duren. Ik moet overigens ook zeggen dat de supporters het geweldig vinden om mij te zien spelen. "Je bent nog maar een kind eigenlijk. Alles komt vanzelf wel maar je maakt ons nu al trots omdat je hoop geeft aan de jeugd."  We hebben natuurlijk al die voorsprong uit de heenwedstrijd. Santa Coloma moet iets goed maken en dat zorgt vanaf het begin van de wedstrijd al voor ruimte. Daar maken we al snel goed gebruik van en na 22 minuten spelen staan we al met 2-0 voor. In de 24e minuut krijgen wij een vrije trap. Daar zijn bij ons geen afspraken over en ik vraag of ik mag. Een dag eerder bleef ik namelijk met een groepje hangen en nam ik ze toch best wel lekker moet ik zeggen. Ik krijg toestemming en dus leg ik de bal neer. Ik weet dan al dat dit maar beter een goede vrije trap kan zijn anders is dit voorlopig ook de laatste die ik mag nemen. Ik doe mijn ogen nog een keer dicht en neem een diepe zucht. Ik heb mijn plan klaar. 20 meter van het doel en voor mijn gevoel moet de bal in de hoek van de keeper. Dat doe ik dan ook en op het moment dat de keeper een sprongetje maakt om iets achter de muur te komen gaat alles even net wat langzamer. Het moment dat je die bal dan tegen het netje aan ziet ploffen is zo verschrikkelijk mooi. Nu is er niemand die hem nog kan afkeuren en maak ik mijn 1e. Ik had mij voorgenomen om het met een Dragonball Z moment te vieren maar ik krijg daar de kans niet voor. Ik word bedolven onder ploeggenoten en ik krijg de nodige tikken op mijn hoofd te verduren. Voor rust word de 4-0 nog gemaakt en is het helemaal klaar. Ik kan achterblijven in de kleedkamer en de trainer zegt me dan al dat ik goed moet rusten voor de wedstrijd tegen Partizani. Een wedstrijd die vanwege de derby natuurlijk al beladen is maar gezien het feit dat ik juist van die club af kom maakt het persoonlijk ook wat specialer. Na de wedstrijd wachten mijn ouders natuurlijk op mij en ik word door beiden plat geknuffeld. Dit is waar ook hun op hebben gewacht en dat het dan eindelijk allemaal uitkomt is natuurlijk niet alleen een mooi moment voor mij maar misschien nog wel mooier voor mijn ouders die hier ook heel veel voor hebben moeten doen.

 

Derby day! en ik moet zeggen dat de spanning door mijn lijf giert. Alsof het een soort examen is. Als ik faal dan zullen ze bij Partizani zeggen van zie je wel we hebben de goede keuze gemaakt. Als ik wel indruk weet te maken dan zeggen ze hier dat ik een prima versterking ben. Eerlijk is eerlijk zo werkt dat in het voetbal gewoon. Het is de 4e wedstrijd in 10 dagen tijd en dat laat ook nog maar eens zien hoe snel het allemaal kan gaan. 14 dagen terug had ik dit niet kunnen voorspellen en nu heb ik al 3 wedstrijden achter mijn naam staan en mijn 1e treffer voor de club gemaakt. Dat ik nu ook weer aan de aftrap van de derby mag staan zegt ook iets over het vertrouwen dat de trainer in mij heeft. Mijn teamgenoten zorgen er ook voor dat ik net wat meer vertrouwen krijg want ze laten mij ook fouten maken zonder gelijk heel fel te reageren. Toch kijken we elkaar allemaal verontwaardigd aan als we na 4 minuten spelen al op achterstand komen. Het eerste half uur hebben wij sowieso niet heel veel te vertellen en mogen we blij zijn dat het nog maar 0-1 staat. Bij toeval komen we ook nog eens op gelijke hoogte door een eigen goal. Het moet in de 2e helft echt beter. Echter blijven we voor mijn gevoel toch iets de onderliggende partij. Maar dan is daar 12 minuten voor tijd Lushkja die vanaf de rand van de 16 de bal perfect raakt en ons op 2-1 zet. Het stadionnetje viert dit alsof er een Champions League wedstrijd word gewonnen. Natuurlijk gaat Partizani risico nemen en worden de ruimtes groter. Ik wacht eigenlijk al op een wissel want dat is tot nu toe nog elke wedstrijd gebeurd. Maar ik blijf staan en in de 93e minuut komt er een voorzet vanaf de rechterkant en weet ik de buitenkant van mijn linkervoet nog net voordat de keeper de bal oppakt te raken. Ik loop juichend weg want zorg voor de beslissing. Dit keer vier ik mijn treffer wel bij de cornervlag met een Dragonball Z momentje om niet veel later op de grond getrokken te worden door teamgenoten. Dit betekend heel veel voor de club en de supporters. Als ik weer sta buig ik nog een keer en doe ik net alsof ik mijn voetbalschoenen afstof 3-1 winst en voor even de koning van Tirana.

 

 

@Rikkert90 Debuut is er en de eerste goals ook al

@Vlonkie en het juiste moment is er ook geweest

@ElMarcos Het is een snel debuut en op zich zijn de prestaties ook naar behoren.

@Djurovski het debuut is daar!

 

@keano77 @Marius 

[Rikkert90]

Mooi geschreven stuk en je eerste goals al meegepakt, top!

[Djurovski]

Prima debuut maand zo. Heerlijk om te scoren in de derby

[Vlonkie]

Het begin waar je op hoopt als jonge speler

[mattihamstra]

 

Elke ouder is natuurlijk trots op zijn of haar kind en dat is voor mij als moeder natuurlijk niet anders. Vaak genoeg heb ik mezelf afgevraagd of we er wel goed aan deden om onze droom te verwezenlijken. De droom om een hotel te runnen op een plek die niet heel voor de hand liggend was. Hoewel we dat met succes deden en nog steeds doen trouwens is er ook vaak genoeg dat schuldgevoel geweest richting Inaki. Hij had natuurlijk al vriendjes en een familie in Nederland. Dat heeft ook hij achter moeten laten en ook hij is hier vanaf 0 begonnen om iets op te bouwen in zijn jonge leven. Toch is er altijd dat stemmetje in je achterhoofd dat zich afvraagt hoe zal het zijn als? Maar inmiddels is ook zijn droom werkelijkheid geworden.

 

Die droom van hem werd na de finale van de Conference League hier in de stad alleen maar groter. Hij heeft er veel voor gelaten en ook moeilijke momenten moeten doorstaan maar sinds kort volgt gaar ook de beloning voor. De stap naar KF Tirana blijkt voor hem de juiste te zijn geweest. Mede uit nood heeft hij daar zijn kans kans gekregen maar inmiddels is hij niet meer weg te denken. Na zijn debuut en eerste goals is hij gewoon door gegaan met hard werken en ook met scoren. 

 

Dat hij nu bij het eerste zit vergt van mij uit ook een stukje loslaten en dat is voor een moeder altijd lastig. Europese wedstrijden waarbij hij wat langer en ver van huis is zijn voor mij alles behalve fijn. De trip naar Israël een ware kwelling voor ouders. Iedereen weet van het nieuws en het is dan ook elke keer een opluchting als je een berichtje krijgt. Het enige moment dat ik me geen zorgen hoefde te maken om hem was toen die wedstrijd daar bezig was. 

 

Natuurlijk zijn er ook mooie momenten. Zijn eerste contract , zijn debuut, de eerste goal , de eerste goal waar we als ouders zelf bij waren. Het enthousiasme waarmee hij thuis komt als hij bijvoorbeeld het shirt van Nani heeft gekregen na een onderlinge ontmoeting. Ook de droom die hij heeft die hij elke keer hardop uitspreekt als we langs het Air Albania Stadion rijden. "Hier ga ik ooit heel veel mensen blij en trots maken." Wat dat betreft lijkt hij al voor een land gekozen te hebben al is het daar nog wat vroeg voor. Wat voor mij belangrijk is dat is dat hij altijd zijn hart moet volgen. Hij heeft al wat meer aan Europees voetbal mogen ruiken dan normaal gesproken gebruikelijk bij KF Tirana en dat smaakt voor hem al snel naar meer. Nu is het vooral zaak dat hij goed omgaat met de aandacht die er nu ook bij komt kijken. Maar zolang hij zijn eigen pad blijft volgen heb ik daar vertrouwen in en volg ik hem daarop maar al te graag.

 

 

 

----------------

 

@Rikkert90 en inaki blijft onverstoord doorgaan

@Djurovski zorgt er voor dat inaki gelijk los is

@Vlonkie minuten krijgen en gelijk van waarde zijn nu vasthouden

 

@ElMarcos @keano77 @Marius