5. Stabiele verdediging?!
Een prima start, maar één zwaluw maakt de lente niet. Bovendien maakt het momenteel allemaal nog niet zo heel veel uit. Veel wedstrijden winnen is leuk, maar in een competitie met play-offs maakt het weinig uit waar je precies eindigt. Uiteindelijk starten alle ploegen toch gewoon op 0 wanneer het er echt toe doet hier in Canada. En naast de Premier League is er inderdaad ook nog het nationale bekertornooi. Aan de Canadian Championship nemen immers ook nog teams buiten de Premier League mee, waaronder de drie Canadese clubs die uitkomen in de MLS. Dit jaar zal het in dat bekertornooi echter nog vooral aftasten worden denk ik. Ik ben nog steeds volop bezig om mijn eigen ploeg te leren kennen, en zowel de sterke als zwakke punten terug te vinden.
Deze maand kon dat aan de hand van drie wedstrijdjes. Telkens speelden we thuis, en telkens met een week tussentijd. Veel meer konden we toch niet wensen om een mooie score neer te zetten?
We mochten de spits afbijten tegen Forge. We moesten wachten tot de tweede helft alvorens de supporters konden vieren maar daarna gingen we helemaal los. Malcolm Shaw kwam twee keer op het scorebord, zijn aanvalspartner Bassett hield het bij één keer. Tegen Valour kwamen eens twee andere namen op datzelfde scorebord: centrale verdediger Sissoko kopte raak op een vrije trap, flankaanvaller Alemán stond op de juiste plaats om de score te verdubbelen. Tegen HFX stond Shaw toch weer in de schijnwerpers met twee doelpunten. Bahous zette de kroon op het werk in blessuretijd.
Drie overwinningen en negen punten erbij. Zeven keer gescoord, maar ook vooral drie keer de nul gehouden. Of dat nu echt te danken was aan onze verdediging, of eerder aan de onkunde van onze tegenstanders durf ik voorlopig niet te zeggen. In de tussenstand prijken we logischerwijs nog steeds op de eerste plaats. Pacific blijft goed volgen, Cavalry liet wat van haar pluimen. Volgende keer is het weer aan de nationale ploeg!
Taglijst