Marius

De aanwinsten dragen hun steentje bij en zo lijkt de ploeg klaar te zijn om aan het seizoen te beginnen.

Dit hou je toch niet voor mogelijk?! Balen man!

Wales is in ieder geval geen evidente keuze. Succes!

Uitstekende voorbereiding qua resultaten, al waren sommige ploegen ook misschien wel van een lager niveau.

Je was het een beetje verplicht zoals je zelf al aangaf, maar dan nog moet je het ook voor mekaar krijgen natuurlijk. Leuke prijs!

Zeer pittige uitdaging! Succes!

En de titel er ook nog eens bij! Het kan niet op! De volgende bestemming klinkt ook al als een uitdaging!

Dat is nog eens een titel die de aandacht weet te trekken. Klinkt ook als een interessante uitdaging! Succes!

- 44. Donderwolken - Hoe helder de hemel even was door de veelbelovende prestaties tegen Lille, hoe donkerder deze eigenlijk was gedurende de rest van de maand maart. Sportief gezien was dat misschien nog relatief, maar daarbuiten was er toch een stevige donderwolk op drift. Een donderwolk genaamd Tatiana. Onze furie uit het voormalig Oostblok had haar billen verbrand. En dat nog wel nadat ze eerst met die uitmuntende billenpartij bloot was gegaan. En ik was natuurlijk de grote schuldige in dat verhaal. Aanvankelijk werd mijn verjaardag verstoord door een mysterieuze boodschap van psychologe Jessy, maar van zodra ik een berichtje ontving van Tatiana verdween dat helemaal naar de achtergrond. Tatiana had me immers niet alleen gefeliciteerd voor mijn verjaardag maar ook in één klap gesuggereerd om die te vieren in het gezelschap van een drankje en haarzelf. Helemaal opgenaaid door de fratsen van Jessy had ik er niet beter op gevonden dan hierop toe te zeggen. In een alles verhullende en uitdagende jurk had ze me opgewacht toen ik haar kwam ophalen. Van ons plan om de stad in te gaan, is echter niets in huis gekomen maar het had in ieder geval wel gezorgd voor het nodige vuurwerk om mijn verjaardag in stijl te vieren. Een geslaagd feestje in mijn ogen. Maar ook niet meer dan dat. Tatiana had al lang mijn interesse niet meer. Maar als ze zichzelf op een schoteltje ging presenteren, wie was ik dan om haar af te wijzen? Die verwachtingen werden echter niet gedeeld. En dat was al meteen duidelijk vanaf de zogenaamde 'morning after'. Haar gezicht leek wel helemaal op te lichten toen ik op de club aankwam, maar de eerste barsten van vertwijfeling werden meteen zichtbaar toen ik het bij een afstandelijke 'good morning' hield, net zoals tegen de andere mensen op de vloer. Toen ik enkele ogenblikken later koeltjes kwam informeren naar de travel arrangements voor onze verplaatsing naar Lille wist ze helemaal hoe laat was. Sindsdien loopt Tatiana er bij als een donderwolk. En het kan me eerlijk gezegd worst wezen. That little princess has blown her chances long time ago. Wat mij daarentegen wel wat zorgen baart, zijn onze prestaties en resultaten op het veld. We waren de maand al begonnen met een magere 1 op 6, maar ook nadien kregen we de goede flow niet meer helemaal te pakken. De Europese wedstrijden tegen Lille hadden ons veel krachten gekost, en dat uitte zich ook in onze wedstrijd tegen het reserve-elftal van Sporting. Slechts in blessuretijd konden we de 3-3 gelijkmaker op het bord zetten. Nadien knoopten we tegen Coimbra gelukkig wel weer aan met de overwinning. Onze eerste driepunter in vier wedstrijden. Maar uit bij Camacho beleefden we pas echt een rollercoaster. In blessuretijd leken we aanvankelijk niet alleen te ontsnappen aan een nederlaag maar zelfs nog met drie punten aan de haal te gaan. We gingen immers van 2-1 naar 2-3 in minuut 90+1 en 90+5. Jammer genoeg bleef er zelfs dan nog genoeg tijd over voor de thuisploeg om alsnog opnieuw gelijk te maken. Bijgevolg hebben we van de 8 gespeelde wedstrijden in de play-offs nog maar de helft gewonnen. Toch is dat nog voldoende om de leidersplaats in handen te hebben. De verschillen in de tussenstand zijn echter zeer beperkt, waardoor we na de volgende speeldag even goed pas vijfde kunnen staan. Worden het nog spannende weken? Reacties

Een behoorlijk trip kan je wel stellen. De club zegt me logischerwijs niets, maar je bent er wel weer goed aan begonnen.

Er worden wel meer vieze spelletjes gespeeld in het voetbal. Dus een leugentje om bestwil kan er dan ook wel bij.

Nog een beetje werk aan de winkel zo te zien.

Van een geweldige start gesproken zeg! Ik zou nog niet durven stellen dat de Europese plekken uit het zicht zijn op deze manier.

Lekker hoor om met de beker een hele mooie prijs te pakken! Ook in de competitie deed je ploeg het uitstekend, zeker als je ziet hoe klein het verschil bovenin is.

- 43. Lille - Mijn verjaardagsnacht was dan toch nog uitgedraaid op een knaller van formaat. Van een verrassing van jewelste gesproken. Wat evenwel niet uitdraaide op een knaller was onze competitiewedstrijd tegen de B-ploeg van Braga. In eigen huis stond de brilscore na 90 minuten nog steeds op het bord. De daaropvolgende competitiewedstrijd draaide zelfs nog slechter uit. Dan gingen we immers de boot in op het veld van Caldas. Aangezien die match viel tussen de twee duels met Lille was de reden achter het verlies echter niet ver te zoeken. Gelukkig waren we de play-offs ook gestart met 9/9 waardoor de schade relatief beperkt bleef. Onze Europese tegenstander Lille had zich eerder nipt niet bij de top acht in de groepsfase kunnen scharen. In de tussenronde kwam het te staan tegenover het Zweedse Malmö dat thuis met 2-0 werd verslagen na een 1-1 in de heenwedstrijd. Voor de confrontatie met onze club had de Franse pers zich positief uitgelaten over de loting maar werd er ook met veel respect gekeken naar ons als tegenstander. Helemaal anders dan enkele maanden geleden in België voor de confrontatie met Anderlecht, werd er met heel veel waardering gekeken naar onze prestaties in de groepsronde. Voor ons was de verplaatsing naar Lille de zwaarste opdracht in onze clubgeschiedenis. Met namen als Umtiti, Bentaleb en David was onze tegenstander ontegensprekelijk een ploeg van een heel ander niveau. Ze konden wellicht ook de vergelijking met de traditionele Portugese topclubs doorstaan. Wijzelf staan echter nog mijlenver van het niveau van clubs als Porto, Benfica en Sporting. Ook de omstandigheden waren niet alledaags. We traden immers aan voor bijna 50.000 mensen in een zo goed als uitverkocht en kolkend stadion. De wedstrijd zelf werd dan ook een zware dobber. Na 19 minuten ging de bal al op de stip en zette Bentaleb de thuisploeg met een geweldig goed getrapte strafschop al op voorsprong. De bal ging keihard richting de linker winkelhaak. Desondanks zat Cleber er toch nog met zijn vingertoppen bij, maar aan zo'n pegel is weinig te doen en de bal vloog alsnog keihard tegen de netten. Op slag van rust gebeurde toch nog het ondenkbare. Vanuit onze verdediging werd een bal over alles en iedereen heen gelepeld. Diogo Ribeiro had de buitenspelval omzeild en mocht solo oprukken richting de vijandige doelman. Ondanks dat de situatie ongelofelijk veel druk op zijn schouders zou kunnen doen belanden, bleef hij ijzig kalm en trapte hij de gelijkmaker koel in het doel. In de tweede helft hielden we lang stand maar twintig minuten voor tijd werd de vrijstaande Jonathan David dan toch gevonden in de kleine rechthoek. Een koud kunstje voor een spits van zijn kaliber om die opdracht tot een goed einde te brengen en hij wist de bal dan ook eenvoudig binnen te tikken. Vlak voor affluiten kregen we nog helemaal de genadesteek. Onze spelers zaten helemaal doorheen hun krachten en thuisspeler Gomes mocht zomaar vrij oprukken. Vlak buiten de zestien besloot hij een balletje te lobben richting doel. Dat verdween enig mooi in doel en zorgde ervoor dat we zowat voor een onmogelijke opdracht kwamen te staan voor de return. Maar we waren hier tenminste niet afgegaan. Het was dan ook met de nodige trots dat we van het veld stapten. En niet zonder eerst onze meegereisde fans uitgebreid te gaan groeten en bedankten. Met 265 waren. Je zag ze amper zitten in de grote stadion, maar toch lieten ze zich horen. Ze beseften dat dit misschien wel iets eenmalig was en hadden met volle teugen van elke seconde genoten. Zelfs het thuispubliek zette de handen op mekaar voor onze supporters, alsook de spelers. Het respect dat we ontvingen was groot. Chapeau! Voor de terugwedstrijd hielden we geen rekening meer met een mogelijke kwalificatie. Lille was een klasse of twee te sterk gebleken in de heenwedstrijd en we wilden er vooral eervol uitgaan. Een (zware) nederlaag vermijden was dan ook onze eerst prioriteit. In onze stoutste dromen zat er misschien zelfs een gelijkspelletje in. Ook onze fans wilden in stijl afscheid nemen van Europa en kwamen in grote getallen afgezakt. We traden aan voor meer dan 17.000 toeschouwers, inclusief een Franse delegatie van bijna 3.000 fans. Na nog geen zeven minuten schoot de vlam al in de pan. Onze oude sluwe vos Diogo Ribeiro zette goed druk, veroverde de bal aan de rand van de zestien toen de bezoekers twijfelden om snel uit te verdedigen. Zijn naamgenoot Ruben Ribeiro stond op de juiste plek om de bal van dichtbij binnen te prikken. Nog voor het halfuur pakte Lille-speler Zhegrova echter uit met een welgemikt schot, zowat vanuit stilstaande positie, dat in de verste hoek verdween. Individuele klasse waar we niet tegen op konden. De bordjes stonden terug in evenwicht. Toch waren onze jongens niet uit het lood geslagen. Gesterkt door de thuisfans en onze prestaties op het veld bleven we prima spelen. In een bijna identieke situatie als bij het eerste doelpunt bleven we hoog druk zetten op de Lille verdediging en kwamen we na 38 minuten opnieuw op voorsprong. Ditmaal was het Diogo Ribeiro die mocht juichen als doelpuntenmaker. Het was een onwerkelijke situatie. Onze tegenstander was individueel veel sterker dan onszelf en elke seconde die voorbij tikte, loerde een klasseflits om de hoek. Dit was meer dan David tegen Goliath. Zelfs wanneer David aan het werk was bij onze tegenstander. De focus ging dan ook niet op de jacht naar een derde doelpunt en een mogelijke waterkans op kwalificatie indien we verlengingen zouden afdwingen. Nee, ik besloot vast te houden aan ons strijdplan en wilde vooral om de eer spelen vandaag. Op zoek gaan naar nog een doelpunten zou ons arsenaal aan krachten wel eens snel kunnen uitputten en dan zou de wedstrijd ook wel eens snel kunnen gaan kantelen. Op die manier koos ik zelfs voor een nog meer behouden aanpak in de tweede helft. Een doelpunt viel aan onze kant dan ook niet meer uit de lucht. Lange tijd leek de 2-1 dan ook tot op het einde op het bord te blijven staan. Tot in minuut 89 de bal op de stip ging aan de overkant en er daar toch nog een goal uit de lucht viel. Een opdoffer? Een gemiste kans? Niets van dat alles. Het gevoel van fierheid bleef overeind. Wij waren Beira-Mar. En Europa had met ons kennis gemaakt. See you later. We'll be back. Reacties

Ondanks dat Robinhood je nog relatief kon volgen in de reguliere competitie, ging het toch nog vrij eenvoudig om de titel te veroveren. Op naar de volgende!

Net als je denkt dat het niet veel gekker kan Begin deze knoop maar eens te ontwarren John!

Wow. Dat draaide nog wel even anders uit dan ik had verwacht. Zeker in die laatste twee partijen. Gelukkig had je net genoeg punten én zit de loting ook nog eens mee.

Geen herhaling van het stuntwerk, maar dat is natuurlijk niet erg. Wel mooi dat je nog steeds op koers ligt voor de dubbel!

Duidelijke cijfers in ieder geval!

Sommige kansen kan je gewoon niet laten liggen. Succes met deze uitdaging!

Je laatste tags zijn opnieuw niet doorgekomen. @+username is de correcte manier om te taggen. Wanneer je de eerste letters van een username begint te typen, kan je die normaal gezien selecteren en dan zou het wel moeten goedkomen. Ik raad ook aan om bij elke update je vaste volgers te taggen, want anders verliezen ze een verhaal uit het oog. Het nieuwe seizoen is in ieder geval behoorlijk goed gestart!

- 42. Happy birthday, part II - Na een kwartier lang tobben en twijfelen, gingen mijn vingers toch over het toetsenbord en typten ze traag het nummer in. Ik keek het nog wel zeven keer na om te kijken of ik geen fout had gemaakt en met trillende vingers tikte ik dan toch op de groene cirkel met het symbool van een witte telefoon. Ik zette de speakerfunctie ook meteen aan en voelde hoe mijn keel en mond droog geworden waren. Ik schraapte dan ook nog snel mijn keel zodat ik tenminste klaar was om iets uit te brengen wanneer er zou worden opgenomen. De lijn ging over. Maar opgenomen werd er niet. En ook van een voicemail was geen sprake. Ik probeerde het later nog een keer, maar opnieuw zonder antwoord. Het zorgde ervoor dat ik de ganse tijd met een onbehagelijk gevoel rondliep. Wat moest ik hier in godsnaam van denken? Via Google streetview had ik het adres ook al opgezocht, maar de locatie zelf was niet zichtbaar. Het maakte het mysterie alleen maar groter. Uiteindelijk besloot ik om er gewoon langs te rijden. Het adres lag maar een paar kilometer buiten de stad, dus al te veel moeite zou het me niet kosten. De gedachte dat Jessy er een spannend bijberoep op nahield, leek alle logica te tarten. Als psychologe had ze het financieel wellicht ook niet nodig. En met haar looks had ze aan mannelijke aandacht ongetwijfeld ook geen gebrek. Waarom zou ze het dan wel doen? De spanning? De kick? En wat met de voorbije sessies? Was ze hier al gans de tijd bewust mee bezig geweest? Talloze vragen schoten door mijn hoofd. En ik wilde antwoorden. Met een hart dat ik voelde kloppen in mijn keel besloot ik de verplaatsing te maken. Een opwelling. Meer was het niet. Maar ze had me er wel toe aangezet om in mijn wagen te stappen. Ik voelde ook hoe ik meer transpireerde dan normaal en me sneller een weg baande door het verkeer dan eigenlijk nodig. Normaal gesproken werd ik rustig van een autoritje. Ditmaal voelde ik me alleen maar meer en meer opgejaagd. Gelukkig was het laatste stukje rustig, zonder nog al te veel andere auto's te moeten passeren. Voor de laatste kilometer om de bestemming te bereiken stuurde de GPS me een kleinere landweg in, die me leidde naar een bosje op een heuveltje. De bewoonde wereld hadden we nu echt wel helemaal achter ons achter gelaten. Uiteindelijk kwam ik aan bij een grote statige zwarte poort, waar achter een lange oprijlaan schuilging. In de verte stond een groot traditioneel herenhuis, met al heel wat jaren op de teller. De poort stond langs één kant open en nodigde uit om een kijkje te gaan nemen. Van andere auto's in de buurt was geen sprake. Tenzij er toch nog ergens een afgelegen parking was. Ik stapte dan ook uit en keek zenuwachtig rond. Ik was vooral op mijn hoede of er niemand anders in de buurt was. Ik liep een klein stukje van mijn auto vandaan maar werd daar niet heel wijzer van. De afstand tot de woning bleef te groot om iets te kunnen ontdekken. Er waren ook zo veel ontzettend ramen dat het eigenlijk al onmogelijk was om er één uit te pikken om op te focussen. Ze waren ook allemaal groot en lang, maar ofwel werd het zicht belemmerd door gordijnen, ofwel leek het behoorlijk donker binnen. Op deze manier ging ik niets nieuws te weten komen. Even ging de gedachte door me heen om opnieuw het nummer proberen te bellen. Maar nu ik hier was, kon ik even goed aan de deur gaan aanbellen. Toch? Ik was immers niet voor niets naar hier gekomen. Ik schraapte al mijn moed bij mekaar en stapte de oprijlaan op toen ik plots mijn telefoon voelde trillen. Op het scherm zag ik een bericht van Tatiana. Reacties

Interessante nieuwe werkgever!

Toch weer drie punten erbij. Even afwachten inderdaad om echt je niveau goed te kunnen inschatten.