[FM24] Wereldreis: In de voetsporen van Lutz Pfannenstiel

[JaapRemspoor]

 

Terug van weggeweest

 

Zo, dat is eventjes geleden. Meer dan tien jaar om precies te zijn. Na 'vroeger' jarenlang een vaste gebruiker van dit forum te zijn geweest, ben ik de afgelopen jaren vooral op afstand de stiekeme kijker geweest. Eens in de zoveel tijd. Maar zelf de liefde voor Football Manager nooit verloren: de spatiebalk is nog altijd met afstand de meest gebruikte (en versleten) toets op mijn toetsenbord. En nog altijd een grote voorkeur voor het Lower League Management, met de meest gekke persoonlijke uitdagingen die voor iedereen herkenbaar zullen zijn. Inmiddels door schade en schande wijs geworden, begon het bij het starten van een nieuwe challenge weer te kriebelen. Misschien is het leuk om weer eens een novelle te openen?

 

En daar zijn we dan. Weer ingelogd op het oude account zie ik novelles als Soccer's Hard Men en Shamrock Diaries (met mijn grote Ierse liefde) in de archieven voorbij komen. En dan weet ik het zeker: het is tijd voor een terugkeer van de Lutz Pfannenstiel Challenge. En die is niet ingewikkeld, in de opzet welteverstaan. De meeste mensen zullen hem kennen als de Hexagon Challenge. Inderdaad, zo veel mogelijk prijzen pakken op alle continenten op onze aardbol. Na het lezen van een interview met Lutz Pfannenstiel in de toenmalige krant De Pers was ik al verkocht door de opmerkelijke carrière van deze Duitser. De 'vliegende keeper' speelde voor 25 clubs op alle 6 bij de FIFA aangesloten continenten. Een wens om een officieel benefietduel op Antarctica te spelen ging nooit in vervulling, maar nog niemand deed de prestatie van Pfannenstiel na. Keisuke Honda kwam nog wel eventjes dichtbij met 5 continenten. 

 

Citaat

"Das Leben ist eine Anein­an­der­rei­hung von Zufällen"
Lutz Pfannenstiel, na het beëindigen van zijn carrière in 2011

 

Enfin, tijd om de gedachte van Lutz Pfannenstiel in de praktijk te brengen. Ik ga niet zozeer uit van harde doelstellingen, maar meer van waar het avontuur mij brengt. Als LLM-manager staat normaal gesproken loyaliteit in een hoog vaandel. Ik schuw niet om een echte band op te bouwen met mijn clubs. Maar om de wereldreis enigszins binnen afzienbare tijd te kunnen volbrengen zal ik voor mijn doen haast moeten maken. Een tactiek is er niet echt. Behalve mijn startpunt, die ik nog niet zal verklappen.

 

Deze competities heb ik ingeladen. Ik sluit niet uit dat ik gedurende de reis competities toevoeg of verwijder. Ik merk dat de Data Update die ik gebruik in veel 'nieuwe' competities een fout bevat. De regels bij een gelijk aantal punten zijn niet toegevoegd, waardoor op basis van willekeur een team hoger of lager eindigt. Dit is erg vervelend, maar helaas moet ik er mee proberen te leven.

 

Afrika: Namibië, Burkina Faso, Malawi en Reunion (DR Congo wel ingeladen, maar snel verwijderd vanwege een foutje)

Azië: Saudi-Arabië, Japan, Zuid-Korea en Irak

Europa: Nederland, Engeland, Duitsland, Frankrijk, IJsland, Tsjechië en Turkije

Noord- en Midden-Amerika: Verenigde Staten, Nicaragua, Costa Rica en Montserrat

Oceanië: Vanuata en Fiji

Zuid-Amerika: Chili, Uruguay en Argentinië

 

Verwacht geen novelle met sterke staaltjes aan graphics, daar ligt nu eenmaal mijn kracht niet. Vind dat ik mijzelf met de banner al enigszins heb overtroffen. Ook geen uitgebreide wedstrijdverslagen. En zeker in het begin zal ik wat sneller en beknopter door de materie gaan, omdat ik in de praktijk al wat verder onderweg ben (om te voorkomen dat mijn game na één seizoen crasht en het allemaal voor niets was). Wat ik zal proberen is anderen meenemen in mijn avontuur, de verschillende overwegingen, problemen waar ik tegenaan loop en hoe ik deze probeer op te lossen. Ik heb een snelle laptop, dus schrik niet van het hoge aantal competities. Heb hierin alleen voor de hoogste divisies gekozen, met uitzondering van Nederland. De keuze voor Frankrijk heeft een bijzondere reden, maar wellicht dat daar op een later moment nog meer over bekend word. Voor het eerst kies ik voor een duobaan, want de uitdagingen voor de moderne Lutz Pfannenstiel stoppen niet op clubniveau.

 

 

3 april bewerkt door JaapRemspoor

[Nom de Guerre]

Er is duidelijk sprake van de vier L's hier.

 

LLM ✔️

Lutz ✔️

Lekker lullen ✔️✔️

[Marius]

Welkom terug! En succes natuurlijk met deze pittige uitdaging. Zeker en vast benieuwd naar je startpunt.

[Djurovski]

Altijd leuk zulke wereldreizen 

[JaapRemspoor]

 

1. Een reis van 35 uur

 

Hoe kies je het begin van de Lutz Pfannenstiel Challenge? Dat valt niet mee. De Duitser zelf wees als doelman van 1. FC Kötzing op 18-jarige leeftijd een aanbod van Bayern München af om voor hun amateurteam uit te komen. Twee jaar later deed hij hetzelfde met aanbiedingen van Bochum en Nürnberg, om vervolgens te kiezen voor een avontuur bij het Maleisische Penang Panthers. Vervolgens bracht zijn voetbalreis Pfannenstiel onder meer in Nieuw-Zeeland, Namibië, Canada en Brazilië.

 

Het verschil tussen Lutz Pfannenstiel en Jaap Remspoor (sorry, dit was nou eenmaal het alias waar ik twintig jaar geleden voor koos op dit forum) is dat ik wel voor de grote prijzen ga. Het is makkelijk om op een lager profniveau te switchen tussen continenten. In de wereld van Football Manager geldt de wet van de reputatie. Je hebt reputatie nodig om voor de kansrijke clubs in aanmerking te komen, maar heb je 'te veel' reputatie, dan kan je een overstap naar dat nietige clubje vergeten omdat je 'out of their league' bent. Ze denken je niet te kunnen betalen.

 

Op naar Melanesië

Daarom een tactisch besluit: het avontuur begint in ieder geval in Oceanië. Qua reputatie is dit het minst aantrekkelijke continent. Vanuit hier is de stap naar elders in principe altijd een stap omhoog. Mijn keuze valt op Fiji. Omdat het simpelweg zo'n bijzonder land is. Het land van de Haka, net als Nieuw-Zeeland. Het land van 330 eilanden (waarvan er 110 permanent bewoond zijn).

 

Mijn eerste club heet Ba, uit het gelijknamige stadje. Dat is inderdaad geen mondvol. Lekker simpel. Een reis van 35 uur. Vliegen van Amsterdam naar Hong Kong en daarna wachten op de nachtvlucht richting Nadi, een grote kustplaats. Na even vertoeven aan het strand nog een klein ritje naar Ba.

 

Even uitrusten op het strand, net op tijd om te poseren voor de foto

 

Recordhouder

Ba is een stadje van zo'n 15.000 inwoners. De bevolking bestaat voornamelijk uit Indo-Fijiërs. De Britse bezetter bracht ze ooit vanuit India naar het eilandenstaatje om ze er te laten werken. Ba is redelijk bekend vanwege de voetbalgekte. Het schijnt zo te zijn dat als de plaatselijke club speelt in Govind Park, er heuse verkeersopstoppingen ontstaan.

 

Nu is Ba FC ook niet de minste club van Fiji. Met 21 kampioenschappen (en 8 bekertitels) is de club zelfs recordhouder. In de OFC Champions League was het beste resultaat in 2007 de finale. Maar de laatste jaren gaat het minder lekker. De laatste titel dateert uit 2019. En dat is te merken als ik aantreed.

 

 

UITDAGINGEN

• De kwaliteit in de selectie is niet genoeg om kampioen te worden. De bookmakers voorspellen niet voor niets een vierde plek in de eindstand. Maar dat is niet genoeg, het bestuur verwacht dat we meedoen om de titel.
• De Fijische competitie begint in januari. Dat betekent dat ik in dit geval in januari 2023 begin (terwijl FM eigenlijk pas in de zomer start). Met andere woorden: ik zit met slechts contracten tot oktober 2024.
• Er is nauwelijks transferbudget. Niet dat dat nodig is, want de meeste spelers op Fiji koop en verkoop je voor precies 0 euro. Voor de duidelijkheid: dat is omgerekend 0 Fijische Dollars.
• Vervelender: er is geen loonbudget over. We zitten er bij mijn start zelfs al overheen. Er is weinig ruimte om spelers aan te trekken. Roeien met de riemen die je hebt dus.
• Spelers waarbij ik op voorhand mijn twijfels heb, blijken tot de duurste van het team te behoren. 700 euro per maand is voor Fijische begrippen redelijk aan de prijs. Als ik ze niet kan verkopen, zit ik het komende anderhalf jaar muurvast in mijn mogelijkheden. Contracten afkopen lukt niet, dat staat het bestuur niet toe. En zo goed zijn de financiën overigens ook niet: slechts 70.000 euro in de plus na ontvangst van alle sponsorinkomsten.

 

Spoiler

REACTIES:

 

@Nom de Guerre @Marius @Djurovski Dank! 

 

3 april bewerkt door JaapRemspoor

[Djurovski]

Gezien de financiën zeg ik nu al Bah. Maar veel succes op Fiji

[Marius]

Geen onlogische keuze om in Oceanië te beginnen, al oogt de klus best pittig.

[JaapRemspoor]

 

2. Het valt niet mee (2023)

Als ik iets in het echte Lower League Management heb geleerd zijn dat twee dingen: geld is belangrijk en de meeste spelerskwaliteiten zijn dat eigenlijk helemaal niet.

 

Om maar bij de pecunia te beginnen. Bij clubs als Ba FC is er eigenlijk maar één structurele vorm van serieuze inkomsten. En dat is aan het einde van het seizoen, als de nieuwe sponsorcontracten worden getekend. De opbrengst van wedstrijdtickets is te laag, want er komt geen hond kijken. De opbrengst van transfers is nihil. Hooguit het prijzengeld (en dat blijkt in Fiji best hoog voor bovenste twee plaatsen) is een mooie financiële boost. Maar om prijzen te pakken heb je goede spelers nodig. En voor goede spelers heb je geld nodig. En daarvoor moet je prijzen pakken. Enfin, de bekende vicieuze cirkel.

 

Loonbudget

Als type bouwer houd ik me strikt aan allerlei financiële regels die ik mezelf opleg. Meestal saneer ik de boel als ik ergens begin, om het daarna weer op te bouwen. Dat gaat niet bij Ba, omdat de financiële situatie het niet toelaat dat ik van allerlei spelers anderhalf jaar aan contract afkoop. Extra belangrijk om zo veel mogelijk binnen het loonbudget te blijven. Ik offer mijn transfergelden op, zodat ik genoeg salarisruimte heb voor minimale versterkingen.

 

 

Zo ziet dat eruit. Eigenlijk heb ik maar één speler aangetrokken: de transfervrije Nigeriaan Ujah. In Fiji mag je vier buitenlanders aantrekken en daar maak ik graag gebruik van. Er zijn altijd wel wat voetbalnomaden in Zuid-Amerika, Azië of Afrika te vinden. Ze worden gewoon door zaakwaarnemers aangeboden. Geen club wil één van mijn spelers hebben. Nu ben ik over het algemeen ook niet te actief daarmee aan de slag gegaan. Ik heb besloten om het eerste seizoen als een warming-up te zien. Ik plaats een advertentie voor een scout, zodat ik alvast wat interessante spelers op de radar kan krijgen. Ook al blijf ik net binnen het loonbudget, toch is het duidelijk dat de salarissen van spelers en staf hoger zijn dan de maandelijkse inkomsten. Ik draai dus verlies.

 

Toch blijven mij andere gevaren die op de loer liggen bespaard. Ooit heb ik mijn LLM-club naar het faillissement geholpen omdat mijn scout op eigen houtje (vergeten verantwoordelijkheden aan te passen) dure reizen begon te maken. En ooit kwam ik erachter dat prestatiecontracten (zeker bij amateurclubs wordt er per wedstrijd uitbetaald) flink verkeerd uitpakken als je door blessureleed die 'reserve in geval van nood' ineens drie keer per week moet laten spelen. En dat op drie positie tegelijk. Daar ben ik dus mee gestopt. Mijn vaste regel is dat ik geen wedstrijdpremies toesta in contracten. Liever betaal ik extra maandloon, maar dan weet ik wel precies waar ik aan toe ben.

 

Het team

Hoewel mijn voorkeurstactiek een 4-2-3-1 met vleugelverdedigers is, of als ik de underdog verwacht te zijn een soort 5-4-1 met vleugelverdedigers, kies ik op basis van mijn spelersmateriaal voor een simpele kick-and-rush 4-4-2. Uit de afbeelding hieronder blijkt wel dat ik een sterke voorkeur heb voor mijn basiself.

 

Belangrijke spelers zijn: Mohammed Raheem, Uloko Ujah (Nigeria), Praneel Naidu en Darol Kakasi (Solomoneilanden). En Nabil Begg natuurlijk... hij geldt zo'n beetje als het toptalent uit Fiji en is bij aanvang van het seizoen pas 18 jaar oud.

 

Eindstand

Het was een moeilijk seizoen, zoals voorspeld. De kwaliteit van het team is simpelweg te laag om het teams als Rewa, Tailevu en Suva moeilijk te maken. We moeten dus genoegen nemen met een vierde plek. En die is vooral te danken aan een miraculeuze eindsprint. Vlak voor het einde van de competitie heb ik twee keer een ultimatum gekregen van het bestuur. De prestaties moesten beter. De tweede keer was de opdracht 10 punten in 5 wedstrijden. Hoewel ik op koers lag, waren er pas drie wedstrijden gespeeld (7 punten) toen de competitie was afgelopen. Vervolgens waren er complimenten van het bestuur... ik mocht aanblijven. Op naar seizoen 2024!

 

 

Dit zijn ze, de jongens (Nabil Begg derde van links, bovenste rij)

P

 

@Djurovski Dank!

@Marius Pittig is het, maar ik geef mijzelf tijd om op te starten!

24 april bewerkt door JaapRemspoor

[Marius]

Je bent je bewust van de beperkingen en hebt er dan ook naar gehandeld. Prima seizoentje om op te warmen lijkt me dan ook. Op naar het volgende!

[Djurovski]

Je maakt het jezelf niet makkelijk. Al met al een prima seizoen

[JaapRemspoor]

 

3. Nieuw seizoen, nieuwe kansen (2024)

In de categorie dooddoeners: een nieuw seizoen biedt weer nieuwe kansen. Maar in het geval van Ba FC zijn het vooralsnog vooral uitdagingen. Er is namelijk niet veel veranderd ten opzichte van het vorige seizoen. Eigenlijk gaat het nu pas echt beginnen. 

• We hebben nog altijd geen transferbudget. Het zal dus alleen mogelijk zijn om transfervrije spelers aan te trekken.
• Het loonbudget is ook nu nagenoeg volledig in gebruik.
• We hebben veel 'dure' spelers, die voor mij geen vaste waarde voor het elftal zijn.
• Positief: de meeste contracten bij Ba FC lopen aan het einde van het komende seizoen (oktober 2024) af. Dat betekent dat ik uiterlijk dan schoon schip kan maken.

Doorselecteren

Een ding is duidelijk: er moet wel iets gebeuren bij Ba. Ik besluit om te gaan doorselecteren. In de voorbereiding van het seizoen maak ik schifting. Speler voor speler wordt keihard beoordeeld: aanwinst of niet? Zonder te kijken naar wat dit voor de selectiebreedte betekent. Uiteindelijk zet ik een stuk of tien spelers terug naar het tweede elftal. Ze worden bovendien op de transferlijst gezet. Gedurende het hele seizoen zal ik ze gratis aanbieden, maar zoals jullie zullen zien heeft dit geen effect. Zolang ze bij de club zitten staan ze op de loonlijst en kan ik dus geen andere belangrijke spelers aantrekken.

 

 

Daar staat tegenover dat ik een aantal jeugdspelers in het tweede elftal doorschuif naar de eerste selectie, omdat ik ze nu oud genoeg vind om minuten te maken. Het gaat om spits Carlos Raffa (die gelijk het doel goed weet te vinden), verdediger Navoce, verdediger Sukabula, buitenspeler Temesia en aanvallende middenvelder Tauvoli. Drie van mijn spelers speelden overigens in alle officiële wedstrijden.

 

Transfers

Naast het doorselecteren waren er ook wat kleine wijzigingen door transfers. Darold Kakasi, de Solomoneilander die vorig seizoen nog een goede indruk maakte, begon in de voorbereiding te klagen dat hij de club was ontgroeid. Prima, dan ga je maar mooi ergens anders naartoe. Zijn salaris kan ik beter besteden aan een speler die wél voor Ba wil uitkomen. Kakasi vertrok al snel naar Suva. Jeugdspeler Kumar werd verhuurd en van twee spelers (Pillay en Khan) kocht ik gedurende het seizoen het contract af. In 12 wedstrijden zou hij nog 4 doelpunten maken.

 

 

Een paar mooie aanwinsten voor het nieuwe seizoen. Ik was wel toe aan een goede keeper. Koroi mag blijven als reservedoelman, maar hij pakt te weinig punten voor ons. De Uruguayaan Santiago Mernies werd door zijn zaakwaarnemer aangeboden. Na een korte proefperiode sloot hij aan bij de selecte. Naiviro is een veelbelovende linkervleugelverdediger die ik bij concurrent Nadroga kon ophalen. Ik ken hem via de nationale ploeg (want ja, ik vertelde dat ik een duo-baan heb, maar daarover later meer). Morena is een Chileense rechtsback die vooral als back-up word ingezet (dat ging hij niet leuk vinden). Naizal hoort er niet bij, die kwam pas na het seizoen.

 

Maar de grote aankoop van het jaar is wel Michael McGlinchey! FM-spelers die al een tijdje meelopen zullen zijn naam mogelijk herkennen. Een Nieuw-Zeelandse middenvelder die zijn profcarrière bij Celtic begon. Later speelde hij nog voor wat andere Schotse clubs, maar vooral voor Central Coast Mariners. Bij Weston Workers in Nieuw-Zeeland mag McGlinchey weg. Hoewel hij zijn pensioendatum al heeft aangegeven, is hij nog een half seizoen bruikbaar voor Ba FC!

 

De stand

Dan het seizoen zelf. Helaas heb ik het voor mijzelf verpest. Lange tijd leek de titel binnen handbereik, maar in het zich van de haven legden we het af tegen Lautoka. Helaas, pindakaas. Maar positief is dat we met deze tweede plek flink wat prijzengeld binnen harken. Bijna een ton. Dat is wel lekker voor zo'n klein club. En... we kwalificeren ons voor de OFC Champions League! We stromen net als Lautoka ergens in de groepsfase in. Dat belooft in ieder geval wat moois.

 

 

In de beker was het een teleurstellende halve finale. We hadden de wedstrijd al drie keer op slot moeten gooien, maar het leek of de bal er niet in wilde tegen Navua. En dan geldt de voetbalregel: als ie er aan de ene kant niet in gaat, dan valt ie wel aan de andere kant. Wel een beetje jammer dat dat in de blessuretijd van de verlenging moet gebeuren. Al met al biedt het nieuwe jaar genoeg perspectief... dan gaat de bezem écht door de selectie.

 

24 april bewerkt door JaapRemspoor

[Djurovski]

Met nog geen hand in de selectie heb je het prima gedaan 

[JaapRemspoor]

 

4. De bezem (2025)

Eindelijk is het zover: seizoen 2025. Dat betekent dat ik eindelijk in staat ben om de selectie naar mijn hand te zetten. Het vorige seizoen heb ik gebruikt om overbodige (en dure) kwijt te raken en jonge spelers te laten doorstromen. Dat laatste is gelukt.

 

Het kwijtraken van overbodige spelers lukte helaas pas op 31 oktober. Toen liepen de meeste contracten namelijk af. En ik heb besloten om schoon schip te maken. Veertien spelers mogen op zoek naar een andere club. Ga er gemakshalve vanuit dat deze gemiddeld 400-500 euro per maand verdienden... dan snap je dat dit een flinke boos is voor het loonbudget. Bovendien heb ik een aantal contracten verlengd voor een lager maandloon (en zonder wedstrijdpremies uiteraard). Zo kan ik minder spelers terughalen die gemiddeld minder verdienen. 

 

 

De opvallendste namen die gaan zijn Tevita Kori (kon geen genoegen nemen met een rol als reservedoelman) en Etonia Dogalau (talentvolle spelers die niet weg hoefde, maar zijn contract niet wilde verlengen omdat hij toe was aan een volgende stap aan zijn carriére). Drie spelers (Madigi, Naresh en Moreno) zijn nog even zonder contractstatus bij de club gebleven, maar van hen heb ik voorafgaand aan het nieuwe seizoen alsnog afscheid genomen. Eigenlijk staat de teller daarmee op 17 vertrokken spelers.

 

Nieuwe lichting

Er gingen nóg twee spelers weg: buitenspeler Jioji Temesia was in principe overbodig, dus toen er een bod van Navua kwam liet ik hem gaan. Nabil Begg was ook niet meer te behouden. Dit Fijische talent wil zijn vleugels uitslaan en dat kan niet echt bij Ba. Hem langer houden, betekent dat hij een jaar zijn contract uitdient, maar waarschijnlijk totaal gefrustreerd is. Ik heb over mijn hart gestreken toen Nelson Suburbs uit Nieuw-Zeeland zich meldde.

 

 

Kwamen er ook spelers bij? Ja dat moet wel, anders blijft er geen selectie meer over. Acht nieuwe jongens om het vertrek van 20 spelers op te vangen. Dat is nog eens de bezem door de selectie halen. (let op in de bovenstaande foto: Naizal en Rokovucake zijn na afloop van het seizoen pas verkocht).

• Neemis Prasad is een buitenspeler die vooral op links zal worden ingezet.
• Patrick Jospeh is een mooie aanwinst, speelt al voor het nationale elftal. Een prima centrale middenvelder.
• Alonso Martinez is ook een international, maar dan voor Costa Rica. Hij speelde in het verleden voor Lommel in België, New York City FC en Alajuelense. Kon hem gratis oppikken in zijn thuisland bij Turrialba. 
• Mijn mooiste aankoop is Malakai Love-Semira. Blij dat ik deze spits kon overnemen van Penninsula Power in Australië. Ik zit al langer achter deze speler aan... in de volgende update zal wel blijken waarom.
• Peniasi Rotidara (linksback), Jason Rokovucake (doelman), Neerav Goundar (centrale middenvelder) en Netani Suluka (linksbuiten) zijn vooral voor de breedte gehaald en zullen het komend seizoen van invalbeurten moeten hebben.

 

Onze nieuwe aanwinst Love-Semira kwam pas in maart. Toen was niet alleen de competitie al begonnen, maar ook nog eens de inschrijving voor de OFC Champions League gesloten. Dat verklaart het geringe aantal wedstrijden voor hem. Daarnaast was het het jaar van de doorbraak voor Carlos Raffa. De Argentijn (met inmiddels een Fijisch paspoort) scoorde er flink op los. Ook Tauvoli is doorgebroken. Hij zat vorig seizoen nog in het tweede elftal, begon als wissel, maar maakte zoveel indruk dat hij gedurende het seizoen uitgroeide tot vaste basisspeler.

 

Eindstand

Het moest ook wel een goed seizoen worden. Alles voelde goed, vanaf de eerste dag eigenlijk. Toch kostte het ons nog veel moeite om het kampioenschap over de streep te trekken. Voor de geschiedenisboeken maak het niet uit: Ba FC is kampioen in het seizoen 2025!

 

 

Battle of the giants

De beker van Fiji, de zogeheten Battle of the Giants bleek ook een prooi voor ons! Waar we vorig jaar nog ongelukkig in de allerlaatste minuut (van blessuretijd) in de verlenging verloren van Navua. Nu rolden we diezelfde club op in de finale.

 

 

OFC Champions League

En jahoor! Alles valt samen dit seizoen! Nu moet ik zeggen dat de OFC Champions League natuurlijk niet te vergelijken is met de Europese variant. De Nieuw-Zeelandse clubs zijn uiteraard favoriet, maar werden door mijn concurrenten al vroeg uitgeschakeld. Zelf kwam ik de poule me POM Strikers (Papua Nieuw-Guinea), AS Lössi (Nieuw-Caledonië) en North Efate United (Vanuatu) goed door. Daarna waren ook AS Piraé (Tahiti) en Marist (Solomoneilanden) geen al te zware dobber. In de finale hadden we een verlenging nodig, maar dat verzekert ons van alle clubprijzen in Oceanië!

 

 

 

Waar brengt het avontuur mij nu?

24 april bewerkt door JaapRemspoor

[Djurovski]

Gefeliciteerd met de titel en de champions league

[JaapRemspoor]

 

5. De duo-baan op Fiji (2023-2025)

 

In één van mijn eerste berichten in dit topic liet ik het al doorschemeren: ik kies deze voetbalreis vanaf dag één een duo-functie. Behalve dat ik zo veel mogelijk prijzen probeer te pakken met een clubteam, neem ik ook een landenteam onder mijn hoede. Omdat ik toch de reis naar Fiji maakte, leek het mij goed om ook mijn internationale carrière op de tropische eilandengroep te beginnen.

 

Even oefenen

En het valt niet mee in Oceanië. Fiji staat op het moment dat ik begin - in 2023 - ergens rond de 170ste plek op de FIFA-ranking. Omdat de meeste wedstrijden worden gespeeld tegen min of meer gelijkwaardige ploegen, zal van een hele snelle opmars op de ranglijsten geen sprake worden. In feite is Fiji een beetje 'the best of the rest'. En dat op een continent dat al niet uitblinkt in voetbalkwaliteiten.

 

Australië verruilde ooit de OFC niet voor niets voor de AFC in Azië. De weerstand in Oceanië is gewoon te weinig. Alleen Nieuw-Zeeland maakte het the Socceroos nog wel eens lastig. Nu gelden de All-Blacks als de alleenheerser op het continent. De anderen - met name Fiji, Solomoneilanden, Tahiti en Vanuatu - mogen met elkaar gaan uitmaken wie de finales tegen Nieuw-Zeeland gaan verliezen.

 

 

2023 stond eigenlijk bol van de oefenwedstrijden. Mooie manier om een tactiek te bepalen die bij Fiji past. Ik hoef niet uit te leggen wie de superster van het land is. Dat is overduidelijk Roy Krishna. Een van de weinig Fijiërs die ook buiten het continent successen behaalde. Hij speelt bij aanvang van het spel bij Bengaluru in India. Lang zal ik niet van hem kunnen genieten, omdat hij zijn afscheid aankondigt aan het einde van het seizoen, halverwege 2024. Aan het einde van mijn eerste jaar weet ik dus dat ik langzaamaan een vervangende spits moet presenteren.

 

Het team

Een van de opties die op dat moment door mijn hoofd gaat is Nabil Begg, die we kennen van Ba FC. Die kan spelen als buitenspeler, achter de spitsen, maar ook in de punt van de aanval. Andere belangrijke spelers in het Fijische elftal zijn overigens Leroy Jennings, een centrale middenvelder, en linksbuiten Setareki Hughes. Als verrassing haal ik al gauw een 17-jarige centrale verdediger bij de selectie. Het gaat om Joshua Leqeratabua. Hij speelt in de jeugd van Charlton Athletic en kiest bij het eerste gesprek al om voor zijn vaderland Fiji uit te komen. Toptalent, in Fijische begrippen.

 

 

Zo sluiten we het eerste jaar af met bovenstaande meest gebruikte elftal. Simione Tamanisau is de 41-jarige doelman, die ook zijn voetbalpensioen heeft aangekondigd. Als vervanger staat Aydin Mustahib al klaar.

 

Pacifische Spelen

We eindigen het jaar met de Pacifische Spelen. De groepsfase blijkt geen probleem te zijn. Ondanks gelijke spelen tegen Papoea Nieuw-Guinea en Tahiti, rollen we Nieuw-Caledonië en Tonga makkelijk op. In de finale is het Olympisch elftal van Nieuw-Zeeland Onder duidelijk te sterk voor ons. Een tweede plek dus.

 

OFC Nations Cup

In juni 2024 spelen we de OFC Nations Cup. Dit is het laatste toernooi van onze topspeler Roy Krishna. Ik had de beste man graag met de beker in zijn handen zien staan, maar helaas.... Ook nu kent de weg naar de finale weinig hobbels, maar daar wacht uiteraard Nieuw-Zeeland en ook nu zijn de All-Blacks een maatje te groot. 

 

O, ja! Ondertussen heb ik ook nog de kwalificatiewedstrijden voor de Olympische Spelen gespeeld. Dat wil zeggen: ik heb het beheer over het O23-team overgenomen. Meteen een mooie kans om te kijken of er wat talenten tussen zitten die ik bij Ba FC of in het nationale elftal kan gebruiken. Geen screenshot, maar geloof me op mijn woord: ook nu hebben we de finale verloren tegen Nieuw-Zeeland.

 

In de teamsamenstelling is te zien dat Mustahib zijn plekje onder de lat heeft gevonden en deze met verve verdedigd. Op de rechtsbuiten blijkt Nalaubu een mooie maar vooral supersnelle aanwinst. Dat is zo'n speler die - net als Thomas Dunn - via het Olympische team zijn weg naar het eerste elftal heeft gevonden. 

 

WK-kwalificatie

Dan begint het grote moment. Vanaf eind 2024 gaat het om de kwalificatie voor het WK. Er komen wat extra kwalificatieplekken bij en dat is voor Oceanië goed nieuws. De winnaar van de continentale kwalificatie gaat rechtstreeks naar het WK, de verliezer van de finalewedstrijd krijgt nog een kans in playoffs waaraan ook landen uit Zuid- en Midden-Amerika, Azië en Afrika meedoen.

 

 

Het mag duidelijk zijn dat we een nieuwe Krishna gevonden hebben. En hij heet Malakai Love-Semira. Inderdaad, je zag hem in mijn laatste seizoen bij Ba FC ook opduiken. Love-Semira is voor Fijische begrippen een geweldige spits, lekker trefzeker. De kwalificatiereeks ging niet bepaald lekker. Met de grootste moeite gingen we op doelsaldo door naar de finale. En uiteraard wachtte daar weer een tweeluik met Nieuw-Zeeland. Thuis bleef het tot de laatste minuut spannend (toen werd de 2-4 gescoord). Maar uit zijn we totaal opgedroogd. Enig lichtpuntje was het eerste interlanddoelpunt van toptalent Josh Laqeratabua. Dat betekent dat we ons moeten gaan opmaken voor een play-off in 2026. Eerst moeten we tegen El Salvador en als we die onverhoopt winnen wacht ons Ecuador.

 

Nog wat oefenen

 

Ik besloot teams uit te kiezen die duidelijk hoger staan dan wij (159e) op de wereldranglijst. Alleen Afghanistan staat ongeveer op gelijke hoogte met ons. Die rolden we dan ook op. Toch ben ik niet ontevreden met de prestatie tegen Libanon en Kenia. 

 

In het team is duidelijk te zien dat Malakai Love-Semira een goed jaar heeft gehad. Tien doelpunten in negen wedstrijden is best keurig. Opvallend is dat Mohammed Raheem steeds meer een vaste waarde wordt. Raheem speelt ook bij Ba FC. 

24 april bewerkt door JaapRemspoor

[Djurovski]

Pff dat Nieuw Zeeland is maar een vervelende luis in de pels zeg

[JaapRemspoor]

 

6. Op naar Afrika (2026)

Zo, de eerste drie jaren op Fiji zitten erop. Als clubmanager kan ik terugkijken op een succesvol slotjaar: de nationale competitie, de nationale beker én de OFC Champions League zijn in de pocket. Met het nationale team vooral tweede plaatsen, maar er is nog een kansje om met in 2026 voor het aanstaande WK te plaatsen via de playoffs. Daarover later meer. Eerst een nieuwe uitdaging, want nu met Ba FC alle prijzen zijn gepakt is er geen reden om nog veel langer te blijven hangen. Al heb ik even getwijfeld om aan te blijven om het WK voor Clubteams te mogen spelen...

 

Tijdens het solliciteren wordt maar weer eens bevestigd dat je ook als Champions League-winnaar nog een grote nobody kan zijn. Succes op Fiji is geen garantie voor een mooie club op een ander continent. De vrije clubs in Europa (Tsjechië of Turkije bijvoorbeeld) hoef ik eigenlijk niet eens te proberen. Laagvliegers in Argentinië en Saudi-Arabië halen hun neus voor mij op. Maar dan... krijg ik een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek. De reis gaat naar... Réunion.

 

Gratis roaming

Huh, Réunion? Jazeker. Jeweetwel, dat vulkanische eiland op zo'n 600 kilometer ten oosten van Madagaskar. In vroegere tijden een belangrijke tussenstop op de specerijenroute richting Oost-Indië, maar sinds de komst van het Suezkanaal moet Réunion het vooral hebben van het toerisme. En dat schijnt lekker te lopen. Bijkomend voordeel: het eiland is een Frans overzees departement en dat betekent dat het binnen de ultraperifere regio van de Europese Unie hoort. Geen open grenzen, wél gratis roaming. Dat is toch mooi meegenomen, want de telefoonkosten vanuit Fiji rijzen de pan uit.

 

Transfervrije spelers

Ik besluit in te gaan op het aanbod van voetbalclub Société Sportive La Jeanne d'Arc, of kortweg SS Jeanne d'Arc. Opgericht in 1927 en vernoemd naar een kerk en een panterkruiser van de Franse marine die ook Jeanne d'Arc heetten. In de bijna honderdjarige geschiedenis werd de club slechts één keer kampioen: in 1952. Werk aan de winkel dus.

 

De Franse panterkruiser Jeanne d'Arc in 1899

 

Als ik de selectie voor het eerst doorneem, constateer ik al de eerste uitdaging. Deze club heeft geen fullprof-status. Al mijn spelers hebben een transfervrije status en worden dus per wedstrijd betaald. Dat betekent niet alleen dat ik noodgedwongen moet breken met mijn eigen regel (geen wedstrijdpremies), maar dat ik ook het risico heb dat ik mijn beste spelers tijdens het seizoen kwijtraak aan concurrenten, terwijl ik niets gelijkwaardigs kan terughalen.

 

Veel wisselingen

Dat probleem is serieus, want ik heb weinig geld voor scouting. Op basis van mijn eigen scoutingkennis kan ik alleen wat uitgerangeerde spelers uit Fiji aantrekken. Dat is niet de bedoeling en daar worden we bovendien niet beter van. Ik besluit te doen wat er binnen de mogelijkheden ligt. Ik haal Melchior (spits), Mathieu Minatchy (centrale middenvelder), Rodelin (linksback, maar ook inzetbaar op rechts), Sarpédon (ervaren rechtsback), Vadivélou (ervaren verdediger) en Manoelantsoa (ervaren middenvelder) gratis op nog voor het seizoen goed en wel begonnen is.

 

 

Aan de andere kant raak ik tijdens het seizoen ook genoeg spelers kwijt. Boyer, Dubaril, Yoël Minatchy en Payet zijn voor mij waardevolle spelers, maar vertrekken nog voor het einde van het seizoen. Zelfs mijn nieuwe aanwinst Melchior, die overigens geen basisplek had, laat zich na zeven maanden verleiden door degradatiekandidaat Saint-Louis. Het valt niet mee: uit het niets (want ze hebben het nooit vantevoren aangekondigd) krijg ik halverwege juli het bericht dat mijn ervaren krachtigen Sarpédon en Malagassiër Manoelantsoa hun voetbalschoenen aan de wilgen hangen. Twee dagen voor een belangrijke wedstrijd... dat is ongekend.

 

Er is perspectief

Ik eindig het seizoen daarom met een selectie van slechts 16 spelers. Toegegeven, ik kan beroep doen op jeugdspelers, maar dat doe ik slechts mondjesmaat. De laatste tien wedstrijden van de competitie gaan desondanks bijna allemaal gewonnen. En omdat we in de eerste tien wedstrijden ook bijna alles wonnen, doe we goede zaken. Een slechte reeks in het midden van het seizoen zorgt ervoor dat we op slechts één puntje van kampioen AS Saint-Louisienne eindigen. Zonde! Maar het biedt wel perspectief voor volgend jaar... het zal alleen behelpen blijven door alle contractloze spelers.

 

 

De selectie

Dit is de selectie die ik dit seizoen het meest heb gebruikt. Fabien Torney is een waardevolle doelman die ik langer hoop te houden. Jean-Michel Pausé een talentvolle verdediger die zijn doelpuntjes meepikt. Voorin beschik ik over vier geweldige spelers. Daryl Payet, Simon Benoist, Setareki Hughes en Tojonirina Rabodoharisoa zijn waardevol. Zegt Setareki Hughes jullie iets? Dat kan kloppen... in de loop van het seizoen - naarstig op zoek naar een nieuwe linksbuiten - zag ik dat Hughes transfervrij was. Als trainer van het nationale elftal heb ik hem meermalen opgeroepen. Fijn om hem een plekje in het elftal te geven... hij stelde niet teleur.

 

En hoe liep het met Fiji?

Helaas pindakaas... het was eigenlijk vooraf al wel een beetje mijn verwachting. De selectie van Fiji komt simpelweg tekort om het landen van een bepaald kaliber moeilijk te maken. El Salvador, niet bepaald een hoogvlieger, behoort helaas wel tot die categorie. We hebben ons kranig verweerd, maar in de halve finale van de playoffs voor het WK 2026 gingen we er met 1-3 af. Na deze wedstrijd heb ik besloten om mijn ontslag in te dienen als bondscoach. Door mijn verhuizing naar Réunion wordt het tijd voor een andere uitdaging op internationaal vlak.

 

@Djurovski Nee, het is bijna niet te doen... Nieuw-Zeeland beschikt echt over duidelijk meer kwaliteit dan de andere landen op het Oceanische continent. Maar het was een leuk avontuur!

24 april bewerkt door JaapRemspoor

[Djurovski]

Leuke nieuwe stap. Zeer benieuwd naar een heel seizoen onder jouw leiding

[JaapRemspoor]

 

7. Eén punt verschil (2027)

Een afgekeurde goal in de laatste minuut tegen Saint Pierroise. Of een complete offday tegen het later gedegradeerde AJS Ouest. Het had dit jaar het verschil kunnen maken als dit niet was gebeurd. 'As is verbrande turf' zeggen ze dan in het Oosten van Nederland... je kunt het hebben over 'als', maar wat niet gebeurt telt niet. 

 

Het laat wel zien hoe klein de verschillen zijn in de eredivisie van Réunion. Met name AS Saint-Louissienne en AS Excelsior zijn voor ons echte plaaggeesten. In de onderlinge duels delven we het onderspit. En dat zijn naast de hierboven genoemde gebeurtenissen cruciale momenten in de strijd om het kampioenschap.

 

Best of the rest

We moeten dus opnieuw genoegen nemen met een tweede plaats. En opnieuw op slechts één puntje achterstand van kampioen AS Saint-Louisienne. Best of the rest dus. Op zich een prima resultaat, omdat de bookmakers Jeanne d'Arc niet meer dan een plek in de middenmoot toeschrijven. Maar zuur is het wel. We zullen dus nóg een seizoen moeten doorbouwen op de lijn die we hebben ingezet.

 

 

Grote uitloop, weinig aanwinsten

En de lijn die we hebben ingezet is best bijzonder. Tevergeefs heb ik bij het bestuur aangedrongen tot een full-prof status voor Jeanne d'Arc, maar de clubleiding ziet daarin te veel financiële risico's. Jammer, omdat daarmee al mijn spelers als het ware vogelvrij zijn, omdat ze enkel een prestatiecontract hebben. En dat betekent gedurende het seizoen weer een leegloop. Ik snap het als je, zoals Grégory Armougom op het vasteland van Frankrijk kan gaan voetballen, bij FC Bagatelle in Toulouse. Of in je thuisland Burkina Faso, zoals Anthony Balou. Of als je zoals Myrthe en Arapin geen basisplaats hebt. Maar Ronan Nedelec en Yoël Minatchy verkiezen een laagvlieger vrijwillig boven de kampioensstrijd. Tsja...

 

 

Er kwam maar twee nieuwe spelers bij. Ahmed Ouattara komt over uit Straatsburg en zal bij ons vooral een rol als reservespits achter Rabodoharisoa. Alex Saniel is na Setakeri Hughes de volgende tropische verrassing. Deze buitenspeler komt transfervrij overvliegen vanuit Vanuatu.

 

Jeugd als zekerheid

Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te weten dat er dus veel meer spelers onze club verlaten, dan dat er bij komen. Dat betekent dat we vertrouwen op onze eigen jeugd. Vorig jaar waren veel voetballers in het tweede elftal en jeugdteam wat mij betreft nog te jong om de stap naar het eerste elftal te maken.

 

Nu hebben we veel talentvolle 17- en 18-jarigen die klaar zijn om meer minuten te maken. In combinatie met de oudere en ervaren spelers in de selectie ontstaat er zo een mooie mix. Bijkomend voordeel: spelers uit de jeugdacademie zijn in het bezit van een jeugdcontract. Hier zit gewoon een einddatum aan. Deze spelers zijn dus niet zomaar gratis weg te kapen door concurrenten. Zekerheidjes in de selectie dus!

 

 

Zoals te zien is, heeft Tojonirina Rabodoharisoa een geweldig seizoen achter de rug. Maar dat geldt eigenlijk voor het voltallige aanvalskwartet van Jeanne d'Arc. Ook Daryl Payet, Simon Benoist en Setareki Hughes zijn van grote waarde voor het team. Jeffrey Imira, Damien Egata Patché, Pascal Guignet, Romain Turpin en Yohan Siala-Chamba zijn spelers die aan het doorbreken zijn.

 

Internationale wedstrijden

Met de tweede plek vorig seizoen zijn we beloond met de voorronde van de Afrikaanse Confederation Cup (CAF). Zeg maar een soort Europa League, maar dan in Afrika. De competitie van Réunion behoort tot de vier slechtste van het continent. Dat betekent dat er maar één kwalificatieplek is... voor de CAF dus. De Champions League is niet aan de orde. Foutje in het spel dus: eigenlijk zou de CAF-plek Saint-Louissienne moeten toekomen.

 

 

In de Confederation Cup treffen we in de voorronde CS Sfaxien uit Tunesië. Niet de minste club. Misschien door de jaren heen iets afgegleden, maar Sfaxien (waar ooit Hatem Trabelsi voetbalde) won meermaals de nationale competitie, de CAF-Cup en de Afrikaanse Champions League. Toch poetsen we een nederlaag in de heenwedstrijd uitstekend weg. In de eerste ronde is Dynamos uit Zimbabwe geen partij voor ons. Daarmee kwalificeren we ons voor de groepsfase, waar we na drie wedstrijden nog alle kansen hebben om ons te kwalificeren voor de playoff-fase. Al moet gezegd: Stade Malien (Mali) en Maniema Union (DR Congo) zijn lastige ploegen.

 

Reisje naar Frankrijk

En er werden nog meer internationale wedstrijden gespeeld! In een van mijn eerste berichten in deze novelle gaf ik al een voorzetje. Waarom zou ik de Franse competitie inladen? Omdat competities uit de overzeese gebieden mogen meedoen aan de Coupe de France. Onder andere de topploegen uit Tahiti, Mayotte en dus ook Réunion stromen in de zesde bekerronde in. Ik had me er zo op verheugd... maar het is een grote deceptie gebleken. Door een fout in de database worden spelers van ploegen buiten Frankrijk allemaal als buitenlanders gezien. Dat betekent dat ik maar vier basisspelers kan opstellen, de rest is 'grijs'. Maar erger nog: het spel besluit mij 9 'grijze' keepers te geven. Ik ben dus genoodzaakt om meerdere keepers in het veld te zetten. 

 

In de zesde ronde tref ik amateurclub US Saint-Beau. Dat is geen probleem: 3-0 overwinning ondanks alle tegenslag. Nepkeepers Idriss Fontaine en Mickaël Ludovic scoren zelfs als gelegenheidsmiddenvelders, De volgende ronde is vierde divsieclub US Boulogne (USBCO) toch een maatje te groot. Ik krijg na de wedstrijd zelfs een boete van 7.000 euro, omdat ik niet zeven dezelfde spelers in mijn selectie heb opgenomen als in de vorige wedstrijd. Dat kon niet eens, vanwege de grijze spelers. Gelukkig leveren de wedstrijden in de CAF-Cup mij tonnen aan wedstrijdinkomsten op, dat scheelt.

 

Helaas is het volgens mij niet mogelijk om competitieregels tijdens het spelen van het spel aan te passen, bijvoorbeeld met een in-game editor. Als iemand een tip heeft hoe dit toch zou kunnen, dan houd ik me aanbevolen. Anders zal ik helaas moeten accepteren dat een bekeravontuur in Frankrijk vanaf een tropisch eiland helaas geen optie is in deze game. Wel een idee voor in de toekomst.

 

@Djurovski Wederom dank!

24 april bewerkt door JaapRemspoor

[Djurovski]

Dat van de beker had ik gelezen in de novelle van @Fantasy zeer jammer idd. Verder een keurig seizoen hoor al is het wel weer zuur door net de titel mis te lopen

[JaapRemspoor]

 

8. Mislukt internationaal avontuur (2026-2027)

Na de uitschakeling met het nationale team van Fiji in de playoffs voor het WK 2026, besloot ik dat het tijd werd om eens wat verder te kijken. In Oceanië zijn nu eenmaal niet heel veel grote toernooien en het komt uiteindelijk iedere keer op die onderlinge wedstrijd met Nieuw-Zeeland aan. Ik solliciteerde lukraak bij wat nationale elftallen met vacante posities. En tot mijn eigen verbazing kwam daar een aanbieding in mijn digitale postvakje.

 

"Is dat wel te combineren, zo'n internationale baan en het management van een club tegelijk?" Achja, het vragen naar de bekende weg, dat kennen we intussen wel bij de persconferenties. "De helft van de managers staat de helft van de tijd op de golfbaan. Stel je die vraag ook aan hen?", bits ik terug. De introductie als nieuwe bondscoach van Ivoorkust gaat niet van een leien dakje. De ploeg schommelt tussen plek 20 en 30 op de internationale ranglijst... er wordt dus wel het nodige verwacht. En dat is ook mijn voorganger duur komen te staan. Ik vertrouw de pers en het publiek toe dat het wel goed komt met mij aan het roer.

 

Kwalificatie voor de Afrika Cup

Maar daar heb ik mij in alle eerlijkheid een beetje in vergist. In het begin nog niet trouwens... want in mijn eerste maanden als bondscoach stonden er alleen nog kwalificatiewedstrijden voor de Afrika Cup op het programma. In een poule met Algerije, Mauretanië en Malawi is het natuurlijk ook de sportieve plicht van Ivoorkust om groepswinnaar - of in ieder geval tweede - te worden. 

 

 

En dat ik me met Ivoorkust voor de Afrika Cup zou kwalificeren was eigenlijk al wel duidelijk na vier wedstrijden. Mauretanië (9-1) en Malawi (7-1) werden met zulke duidelijke cijfers opzij gezet, dat een plek bij de top twee een zekerheidje zou worden. Uiteindelijk gingen ook de laatste twee wedstrijden in de poulefase gewonnen. Een goede start dus.

 

 

Waar ging het mis?

In het voorjaar van 2027 kwam ik erachter dat er wel heel veel internationale wedstrijden worden gespeeld op het Afrikaanse continent. En dat daarvoor ook flink wat werk wordt verwacht van de manager. Als in april de kwalificatiewedstrijden voor de African Cup of Nations in het verschiet liggen, zie ik dat ik voor deze wedstrijden alleen spelers uit de nationale competitie mag inzetten. Gelukkig heb ik die competitie later ingeladen, dus er is wat te kiezen.

 

Nigeria wordt opzij gezet in de eerste kwalificatieronde. Een maand later moet ik mijn hele selectie weer omgooien, omdat de laatste duels voor kwalificatie voor de Afrika Cup worden gespeeld. Maar in augustus moet ik alles weer omgooien, want in de tweede kwalificatieronde voor de Cup of Nations wacht Niger. Die zetten we overigens eenvoudig opzij.

 

 

Tot nu toe nog geen probleem. Administratief misschien, omdat FM niet een handig lijstje kent voor nationale selecties. Zodat je alleen maar even hoeft te switchen en individuele spelers uit de selectie kan halen of erin kan zetten. Dus ik moet telkens dat hele spelersbestand door (in Nederland zou het nog makkelijk uit elkaar te houden zijn, maar die Ivoriaanse namen zijn voor een Europeaan nogal eens verwarrend) om de goede selectie van 23 of 26 personen te maken.

 

Het echte probleem doet zich voor in september bij de All-Africa Games. Dit toernooi is in het echt voor spelers onder de 20 jaar. Iets waar de trainer van Ivoorkust O20 zich lekker mee bezig had kunnen houden. Maar in deze database is het toernooi bedoeld voor de eerste selectie. Omdat de registratie van spelers plaatsheeft in de interlandperiode van eind augustus, moet ik dezelfde spelers selecteren (of in ieder geval uit de Ivoriaanse competitie). Andere landen doen dat niet. Een oneerlijke strijd, merk ik al gauw. Hetzelfde overkomt me met de wedstrijd om de Afro-Aziatische beker tegen China. En vervolgens staan er - nog altijd gedwongen met diezelfde selectie uit de nationale competitie - weer nieuwe belangrijke wedstrijden voor de deur. Terwijl de supporters al beginnen te morren (en ook de vaste internationals die zich gepasseerd voelen), kom ik tot de conclusie dat er zo geen eer aan te behalen is. Het kost me te veel tijd en energie om de nationale ploeg in goede banen te leiden.

 

Ik neem ontslag als bondscoach van Ivoorkust.

[JaapRemspoor]

 

9. Drie keer is scheepsrecht (2028)

Wat mooi is om te zien - ook al zijn we 'pas' zes seizoenen op weg - is dat het heel goed duidelijk wordt dat ik het type 'bouwer' ben. Een groot succes halen binnen het eerste seizoen als manager, dat komt eigenlijk nooit voor. De standaard aanpak is saneren, om vervolgens de boel op te bouwen. Nu zijn het ook wel vaak probleemclubs waar ik terecht komt.

 

SS Jeanne d'Arc is niet zozeer een probleemclub. Je zou Réunion gewoon een probleemcompetitie kunnen noemen. Het niet kunnen vastleggen van belangrijke spelers in een (deeltijd)contract werkt enorm beperkend. Het niet kunnen aantrekken van waardevolle spelers beperkt nog meer. Gelukkig heeft Jeanne d'Arc een goede lichting in de jeugd. Want in dit derde seizoen, waar net als bij Ba FC alles samenkomt, bouwen we nog meer dan vorig seizoen op de jonge spelers.

 

Eén nieuwkomer

Laten we maar beginnen met het transferoverzicht. Dat vertoont hetzelfde beeld als in het seizoen 2027: er gaan meer (goede) spelers weg, dan dat er bij komen. En dit jaar is het best een aderlating. Voor aanvang van het seizoen verliezen we betrouwbare doelman Fabien Torney aan de Franse vierdeklasser FC Vesoul. Moutoussamy, een vaste kracht op het middenveld, denkt het beter te krijgen bij La Tamponnaise, dat subtop-ambities heeft. Tijdens het seizoen loopt plots onze vaste rechtsback Jeffrey Imira de deur uit, om zijn geluk op het Franse vasteland te beproeven. En Setareki Hughes, die een dagje ouder wordt en niet altijd meer in de basis staat, gaat het een niveautje lager proberen.

 

 

Voor in totaal zes vertrekkende spelers, halen we slechts één nieuwe speler op. Het gaat om een talentvolle doelman Jean-Haide Laiton van Saint-Denis. Ik vind het belangrijk om een betrouwbare sluitpost te hebben en Laiton voldoet aan al mijn eisen. Tijdens het seizoen komt nog even een Irakese voetballer voorbij. Islam Salem, spelend bij het Egyptische Suez, wordt door zijn zaakwaarnemer aangeboden op huurbasis. Prima! Alleen heb ik niet goed gekeken naar de duur van de huurtijd. Uiteindelijk zal hij een maandje blijven... hij heeft vier wedstrijden gespeeld.

 

Jonge selectie

De gaten die die de vertrekkende spelers achterlaten vullen we wederom op met jeugdspelers. Vorig seizoen zijn er al wat nieuwe namen voorbij gekomen in de eerste selectie, maar daar gaan we er nu weer wat aan toevoegen. De selectie wordt zo een mooie mix van heel jong (onder 21 jaar) en zeer ervaren (boven de 30 jaar). Ideaal.

 

 

De ontdekking van dit seizoen is misschien wel Tony Grondin. Al vroeg in het seizoen moest ik hem noodgedwongen opstellen, omdat Moutoussamy plots de benen nam. Maar Grondin deed dat met verve: hij scoorde direct. Daarna heeft hij de meeste wedstrijden in de basis gevoetbald. Ook Gilbert Attoumani heeft indruk gemaakt. HIj speelde de ervaren Olivier Vadivélou uit de basis. Maar wel alle respect voor Vadivélou: wie goed heeft gekeken zag bij de selectie van mijn eerste seizoen al aan het labeltje 'Sto' dat hij zijn pensioen had aangekondigd. Maar deze man veranderede van gedachten en plakte er nog even twee seizoenen bij. Ook een eervolle vermelding voor Yohan Siala-Chamba, de talentvolle spits die een perfecte back-up is voor topscorer Rabodoharisoa, maar ook op rechtsbuiten uit de voeten kan.

 

Kampioen!

Tsja, met zo'n mooi elftal moet je wel - na twee keer op één punt achterstand - een keer kampioen worden. En dat lukt ons. De cijfers spreken voor zich: we hebben dit seizoen gedomineerd... bijna alle verliespunten werden in de tweede helft van het seizoen geleden.

 

Jammer, maar helaas

Internationaal ging het dit seizoen helaas niet zoals gehoopt. Uiteraard moesten we in het begin van het seizoen nog drie wedstrijden spelen in de groepsfase van de Afrikaanse Confederation Cup (CAF). Maar niet geheel verrassend blijken Maniema Union uit de Democratische Republiek Congo en Stade Malien uit Mali echt een maatje te groot. Tegen het Oegandese SC Villa hadden we op basis van onze kwaliteiten wel moeten winnen, vind ik. Voor de eindstand in de poulefase doet het er niet toe: we eindigen als derde en gaan niet door naar de knock-outfase.  

 

 

In augustus staat het nieuwe seizoen van de CAF Cup voor de deur... maar dat eindigt in een grote teleurstelling. Bij de loting weet ik eigenlijk al dat het een onmogelijk zaak wordt om het grote TP Mazembe uit DR Congo te verslaan. Met onze counterstrategie halen we er in Lubumbashi nog een gelijkspel uit, maar in ons eigen stadion worden we overklast. Schrale troost: door de eerdere prestaties van Jeanne d'Arc in de CAF-Cup, mag Réunion vanaf het volgende seizoen ook meedoen aan de voorronde van de Afrikaanse Champions League! De nummer twee speelt dan in de Confederations Cup.

 

Aan de Coupe de France wil ik niet te veel woorden vuil maken. Zoals eerder uitgelegd valt er met deze database geen normaal team op te stellen. Met vijf 'grijze' keepers in de basis verlies ik dik van Marignane FC.

26 april bewerkt door JaapRemspoor

[Djurovski]

Jammer van de vreemde regels die in dit soort avonturen tegen komt. Toch aardig gepresteerd met Ivoorkust. En eindelijk is die titel binnen

[JaapRemspoor]

 

10. Het begint weer te kriebelen (2029)

Als Football Manager ben ik gewend om een jarenlange carrière op te bouwen bij één club. Niets is mooier dan Shamrock Rovers naar de Champions League te begeleiden of een clubje uit de Engelse elfde divisie richting de Premier League. Maar bij de Lutz Pfannenstiel (of Hexagon) Challenge gaat het er om om zo veel mogelijk prijzen in zo veel mogelijk landen te pakken.

 

En dat betekent dat het na het kampioenschap met Jeanne d'Arc begint te kriebelen. Normaal gesproken zou mijn volgende doel zijn om een full-prof status te krijgen. Dat kan misschien lukken als we na het einde van het seizoen in de Afrikaanse Champions League de groepsfase halen. En wie weet wat daarna mogelijk is. Maar zo'n meerjarenproject is geen optie. Tegelijkertijd wil ik ook geen ontslag nemen. Dus terwijl ik SS Jeanne d'Arc met de beste wil aan het voorbereiden ben op titelprolongatie, ben ik ook druk aan het solliciteren bij andere ploegen. Van Saudi-Arabië tot de Verenigde Staten, laagvliegers in Argentinië en Chili, ploegen in crisis in Japan en Zuid-Korea, maar niemand wil een trainer die een kampioenschap op Fiji en op Réunion op zijn palmares heeft staan.

 

Een reisje naar Syrië

 

Waar ze blijkbaar wel op mij zitten te wachten is in Syrië. Nee, ik heb de Syrische competitie niet ingeladen (wel een goed idee eigenlijk), maar tijdens het solliciteren zag ik ook vacatures bij internationale teams voorbij komen. En bij de gedachte aan het bondscoachschap begon het toch weer te kriebelen. Helaas wilden Namibië en Sierra Leone me niet hebben, maar Syrië wel. Als trainer van het Onder 20-team welteverstaan. De ploeg zat enkele dagen voor de start van het jaarlijkse prestigieuze jeugdtoernooi in Toulon zonder trainer... dus ik kon gelijk beginnen.

 

 

Helaas had ik dus niets te zeggen over de samenstelling van de selectie. En dat is jammer, want op sommige posities waren we dun bezet, met name in de verdediging. In een sterke poule me Kroatië, Frankrijk en Nigeria eindigden we als laatste. Uiteindelijk zouden we op de negende plaats van twaalf deelnemers eindigen. Ik besloot nog even aan te blijven. In de zomer plaatsten we ons voor de Arab Youth Championship na een overtuigende tweeluik tegen Libië.

 

Doorbouwen bij Jeanne d'Arc

 

In de Réunionese competitie gaat het ondertussen goed. En dat terwijl we voor het derde seizoen op rij ervoor kiezen om terug te vallen op de jeugdspelers. Oke, het komt goed uit dat er wat talenten bij Jeanne d'Arc rondlopen, maar het biedt ook veel zekerheid. Ik wordt nu overladen met huurvoorstellen en af en toe een transfervrij-voorstel, maar omdat mijn jonge spelers een jeugdcontract hebben, kan ik ze gewoon voor de club behouden.

 

 

Ten opzichte van het vorige seizoen is er niet veel veranderd. Jonahan Guichard en Christopher Toura zijn jeugdspelers die worden verhuurd. Alleen buitenspeler Alex Saniel verlaat de club. Ik besluit door te selecteren en trek geen directe vervanger voor hem aan. Wel vind ik dat er een extra centrale middenvelder bij mag om de concurrentie te vergroten. Het wordt Daryl Leroy, die overkomt van titelconcurrent AS Saint-Louissienne.

 

Tussendoortje: de financiën zijn goed onder controle sinds mijn komst

 

Doorbraak voor Guignet

En zo ziet dan de selectie van SS Jeanne d'Arc eruit. Wat opvalt is dat Daryl Leroy er snel in slaagt om een basisplaats te veroveren, naast de vorig seizoen doorgebroken Tony Grondin. Aanvallende middenvelder Simon Benoist heeft op 32-jarige leeftijd het seizoen van zijn leven en lijkt niet te kunnen stoppen met scoren. Dat doelpuntenvirus is waarschijnlijk overgedragen door Rabodoharisoa, de Malagassiër weet het net dit seizoen juist minder te vinden. Hierdoor krijgt Siala-Chamba wat vaker de voorkeur in de basis. De grote doorbraak is dit seizoen Pascal Guignet. De jonge buitenspeler is de opvolger van Saniel en doet het direct goed!

 

 

De tweede titel lonkt

Na zeventien wedstrijden in het seizoen 2029 ziet het er voor Jeanne d'Arc uitstekend uit. Koploper, met vier punten voorsprong op de nummer twee, Saint-Louisienne. Ik voel aan alles dat we het twee achtereenvolgende kampioenschap niet uit handen gaan geven. De lokale horeca maken zich al op voor het grote feest; de vraag is alleen nog wanneer.

 

 

Maar dan... ik heb meerdere sollicitaties lopen. En terwijl het slotstuk van de competitie nadert - en ik ook stiekem bezig ben met dromen van de voorronde van de Afrikaanse Champions League - krijg ik drie aanbiedingen. Eigenlijk wil ik nog wel verder met Jeanne d'Arc, maar tegelijkertijd weet ik ook dat ik weg moet. Maar welke club wordt het?

1. Al-Samawa Sports Club (Irak)
2. Karbalaa Football Club (Irak)
3. ART Municipal Jalapa (Nicaragua)

 

@Djurovski Thanks!

27 april bewerkt door JaapRemspoor

[Djurovski]

Nummer 3