HBO: The Sopranos

[Magikarp]

Zo. Weer aan begonnen. Net S01E05 gezien. Was in ieder geval de aflevering waar ik de vorige keer ook afhaakte. Wat een kut ep.

[Magikarp]

Ik ben nog niet écht onder de indruk.

[Tomasson]

Waar ben je nu dan? Ik vond dit toch echt wel een geweldige serie.

[Magikarp]

S02E12. Die was overigens wel fijn.

[Magikarp]

Seizoen 3 klaar. Tja. Als ik niet aan het kijken ben heb ik vaak het gevoel: "Waar kijk ik eigenlijk naar?" Gebeurt niet zoveel. Althans, weinig spanning, zeg maar gerust 0.0 in 3 seizoenen. Dan is er een interessant stukje ([tekst]Jackie Jr. en co die de cardgame van Ralph overvallen, waarna je denkt: goh, dit wordt nog interessant.[/tekst]), en dat wordt dan binnen 5 minuten de kop ingedrukt. En verder? Een dikke Italiaan die bij de psychiater zit, terwijl z'n vrouw aan het mauwen is bij een pastoor. Net als [tekst] dat gebeuren met de FBI. Had verwacht dat ze na het mislukken van de mic-actie met die lamp overgegaan waren op iets anders (zou alsnog kunnen, dat dat gewoon niet is laten zien), maar na een veelbelovende eerste ep wordt dat ook compleet genegeerd. Ben benieuwd of die undercoveractie van die meid bij Adriana nog een vervolg krijgt... :) [/tekst]

20 januari 2015 bewerkt door Magikarp

[Wesley]

Seizoen 3 vond ik ook het minst interessant/goed van alle seizoenen. Jackie Jr. :X

[Magikarp]

Ok. Seizoen 4 eergisteren afgekeken. Toch wel lekker ja. Sterk.

[vinnypassy]

Zie je, luister nu maar gewoon naar brillie en mij. ;)

[vinnypassy]

Ik zit nu tijdens de herkijk bij S05E12 - de aflevering die ik nu als volgende moet gaan kijken; Long Term Parking. Een van de meest indrukwekkende afleveringen wat mij betreft. Maar daarvoor zat dus Test Dream: de aflevering waarin Tony zelf al uitpuzzelt dat [tekst]Tony B[/tekst] iets slecht gaat doen. Nu ben ik al een enorme fan van droomsequenties in films en series, omdat het een soort creatieve vrijheid geeft waarmee je logica eindelijk los kunt laten - dat wat in films en series altijd aanwezig moet zijn, maar wat er in het leven, en dromen in het speciaal, natuurlijk lang niet altijd is.

 

En het is natuurlijk niet de enige aflevering met een droom erin, maar wel de meest uitgebreide, vooral door de manier waarop het bijna Tony's hele leven reflecteert. Zijn grootste vijanden passeren de revue, een aantal van de bekendste doden en slechts een enkele levende speelt een rol van betekenis in de droom. Dat vervangen van [tekst]Finn door AJ en later weer terug Finn aan tafel zetten[/tekst]: zo typisch voor hoe het soms in een droom gaat. Subtiel en overduidelijk tegelijk, maar zo herkenbaar en daarom kun je bijna niet anders dan even kort knikken als teken van erkenning: goed gedaan. Met dat wat komen moet gaan is de gehele droom een logische manier van verwerken, vooral omdat de oplossing voor het probleem een van de moeilijkste keuzes voor Tony oplevert.

 

Maar dan is daar dat einde, met zijn coach. En wat daarop volgt, met Carmela. De fade to black, nog een zinnetje en dan Three Times A Lady. Potverdorie wat mooi ook. De keuze voor muziek en de slotmomenten van de afleveringen zijn altijd zo waanzinnig sterk en geven de aflevering bijna altijd net dat beetje extra's, maar dit keer deed het me beseffen dat The Sopranos zo goed en ruimomvattend is. Zo'n hele fucking droom om dan uit te komen bij datgene wat je het meeste lief is. Zonder het naar jezelf of anderen uit te spreken, diep van binnen weggestoken. Dan ineens kom je daarop uit. Terug naar wat je bekend is. Even uitstellend wat zo kut gaat zijn. Zo herkenbaar. Zo menselijk. Zo hartverwarmend.

 

En dan volgt daarop dus Long Term Parking. Pats. Zo'n contrast. Ik ga hem morgen of overmorgen kijken.

 

Blijft toch bijzonder hoe elke herkijk op zijn eigen manier steengoed blijft. Genieten en waarderen van de bekende momenten, maar dus ook vanuit nieuwe hoeken kijken.