Titan

De AI imagine ziet eruit als een betere versie van de carnavalsact Die Ubergeile Hollander, ofwel mijn bijzondere (niet alleen onderwijs) oud-buurjongen Kwalificatie met Nigeria mocht je niet missen.

XVII Liever had ik niet nogmaals een klaagzang neergepend over het gemiddelde voetbalbestuur in België, maar helaas hebben de bewust onbekwame frietzakken van Hoogstraten het weer aardig bont weten te maken in de winterstop van het seizoen 2030-2031. Het geld was op. Goh, dat wist ik al veel langer, daarom was het ook niet zo handig om een nieuw stadion te laten bouwen. Het nieuwe kunststukje van bestuurlijk wanbeleid was de verkoop van Mohamed Al-Balushi – geen familie van James Al-Balushi -, mijn smaakmaker in de aanval en onbetwiste topspeler van Hoogstraten. Een speler waar ik met gemak vijf miljoen euro en een kudde kamelen uit had weten te halen aan het einde van het jaar, maar toen FC Utrecht met een schamel bod van 1,6 miljoen euro kwam, werd mij elke zeggenschap ontnomen. Bijkomend nadeel: dit bod kwam binnen om 22:00 uur op de laatste dag van de transferwindow. Mijn beste spelers mocht gaan verpieteren op de bank van Jong Utrecht en onze voorzitter had waarschijnlijk zijn achterzakken weer vol getapte euro’s zitten. Schrikmomenten Aangezien het mij verboden werd ook maar te kijken naar versterkingen, gingen we met een verarmde selectie verder met het seizoen. We kwamen niet de best uit onze winterslaap. De eerste vijf wedstrijden van 2031 wisten we geen enkele keer te winnen. Hieruit bleek maar weer hoe belangrijk een goed teamgevoel kan zijn. Veel spelers waren niet blij met het vertrek van de sterspeler en eisten nieuwe spelers. Tja, die kon ik niet halen. Andere spelers vonden dat ze recht hadden op meer salaris en wel per direct. Tja, kon ook niet betaald worden. Het gedonder leverde dus een zeer matige reeks op met als dieptepunt de keiharde 6-1 afstraffing door Club Brugge. Een kleine kanttekening: we mistten ook nog onze eerste doelman (die Saudi) en onze beste middenvelder (die Zuid-Afrikaan) vanwege interlandverplichtingen. Maar dan nog, een periode vol schrikmomenten. Juichmomenten Het enige wat echt goed helpt in matige periodes, is een knappe overwinning. Die kwam er op Union, dat juist in vorm was, maar in ons Jos van der Wellenstadion tegen de verhoudingen in met 3-0 werd verslagen. De zege werkte als Kukident bij een kunstgebit – hoewel we bij vlagen tandeloos oogden, hielden we de boel goed bij elkaar. Het resulteerde in een reeks van negen wedstrijden zonder nederlaag. Die negende wedstrijd was tevens de kampioenswedstrijd. Lierse Kempenzonen stond stijf onderaan in de Challenger Pro League en wist al enkele weken dat degradatie een feit was. Voor ons was het een ideale situatie om in alle rust de titel te veroveren. Een keer wat anders, geen stress meer op de laatste speeldag. Gelukkig maar, want op die laatste speeldag verloren we ietwat ongelukkig bij Kortrijk. Adieu, goodbye, auf wiedersehen Ik houd best van een uitdaging, maar ik had geen enkele behoefte om met Hoogstraten mee te gaan naar de Jupiler Pro League. Voor het nieuwe seizoen kondigde het bestuur al een negatief transferbudget af, waaruit ik opmaakte dat alleen met de nodige geluk er een even sterke selectie zou staan als dit jaar. En we zagen allemaal wat er tegen Club Brugge gebeurde met die selectie. Kannonenvoer, daar pas ik voor. Mijn ogen waren al even gericht op de banenmarkt en vlak voor onze laatste speelronde kwam er een positie bij Antwerp FC vrij. Daar verliep het allemaal niet zo prettig en vanwege het mislopen van de kampioensgroep was René Hake de laan uit gestuurd. Niet iets waar direct mijn broek van afzakt. Voor de zekerheid knoopte ik mijn jeans toch maar los, liet alles zakken, maakte een duidelijke foto en stuurde dat in als surrogaat voor mijn cv. Een week later was het bingo. Volgers @Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke: ondertussen leveren de reacties op de novelle betere verhalen op dan die uit mijn eigen updates, maar dat geeft niet . Dank voor alle reacties, obviously! Een leuke overstap in België dus, naar een club die waarschijnlijk al net zo geliefd is als Hoogstraten.

Het is maar goed dat je niet op de rollerbank wordt gezet nu je je begrenzer eraf hebt gehaald . Laat de updates inderdaad maar komen, want ze werken als olijfolie: het glijdt zo naar binnen.

Wat een werk heb je in deze update gestoken, petje af! Denemarken staat er goed op momenteel, zeker als je de komende twee jaar twee matige seizoenen weg mag gaan strepen. Daar staat tegenover dat er in de nieuwe twee seizoenen wel voldoende punten moeten worden gepakt, iets waar het vooralsnog op lijkt.

XVI Negen prijzen in de pocket, nog vier te gaan: Challenge Pro, Jupiler Pro, Croky Cup en Pro League Supercup. Ik merk dat ik bij Hoogstraten redelijk tegen de grenzen van het mogelijke aan begin te lopen, wat ik vooral wijt aan bestuurlijke onkunde. Ten eerste besloot het bestuur van de semiprofstatus over te stappen naar een fullprofstatus. Het ergste hieraan is dat elke speler die ik wil contracteren, betaalt moet worden. Er staan veel amateurspelers onder contract die ik dus kwijt ben zodra een andere club zich meldt. Ten tweede kwam het bestuur tot het lumineuze idee om een nieuw stadion te laten bouwen, waardoor er nog maar eens een lening van 2,5 miljoen euro aan werd gegaan. Echt heel verstandig als je al ternauwernood weet te overleven als organisatie. Beide idiote beslissingen leidden ertoe dat ik creatief met het schamele salarispotje om moest gaan. FC Transfervrij Het was weer zover: een zomer lang alle aanbiedingen van tussenpersonen afgaan en ondertussen de nationale selecties van minder sterke landen afstruinen in de hoop een speler te vinden die zijn salariseisen nog enigszins reëel onder de schedel heeft liggen. Het lukte me om negen spelers naar Hoogstraten te halen, waarmee ik ‘voorzichtig' het salarisbudget overschreed. Maar goed, dat is een probleem voor later. De nieuwkomers, verdeeld in twee groepen: faces in the game en newgens. Délano van der Heijden (einde contract bij Feyenoord) en Ryan Leijten (Zwolle) vormen de eerste groep. Dat zegt eigenlijk al genoeg: ik moet het hebben van afdankertjes of talentvolle spelers die hoe dan ook een clausule in hun contract willen. De newgens heten Samer Al-Ghamd (Arabisch), Ta Thang Hung (Vietnamees), Manos Bouzanis (Jordaans-Grieks), Wong Wai Hung (Hongkongs), Wilfrido Alvarez (Paraguayaans), Siyabonga Benjamin (Zuid-Afrikaans) en Gabriel Giesta (Braziliaans). Jup, het moge duidelijk zijn dat ik eveneens op de Poképlayer- en alliteratietour ben gegaan. Samen met de al aanwezige spelers die nog wel een jaartje Hoogstraten zagen zitten, konden zij beginnen met het oplossen van het Babylonische vraagstuk. Taalcursussen zijn te duur. Laat ze maar zeveren Ja, ik weet dat we iets te veel geld uitgeven per maand. Ja, ik weet dat we steeds dieper in het rood gaan. Ja, ik weet dat we eigenlijk een speler moeten verkopen, maar ik doe het lekker niet, omdat jullie alles zijn wat er fout is in het Belgische voetbal: hoogmoed, grootsheidswaanzin, teren op zwart geld en wijzen naar anderen als het even niet lekker loopt, maar zelf populair doen met het aantal pinten dat er getrokken wordt wanneer men zichzelf als gangmaker profileert na afloop van een doordeweekse training waar men alleen vanaf weet vanwege het vaalgele schema dat in de hoek van de clubtaverne hangt - de weg naar het veld is te ver voor de zwaarlijvige gestalten. Ik trek me er bijzonder weinig van aan en doe waarvoor ik hier gekomen ben: prijzen pakken. Eigenlijk is de Challenger Pro League een bizarre competitie met op dit moment zes teams die niet mogen promoveren, maar wel prima spelers hebben en daardoor snel voor een vertekend beeld zorgen op de ranglijst. Aan het einde van het jaar zou de nummer 12 (van de 16) zelfs nog aanspraak kunnen maken op promotie naar de Jupiler Pro League. Tot mijn eigen grote vermaak is bijvoorbeeld Winkel Sport afgelopen jaar gepromoveerd naar het hoogste niveau. Het begin mocht er zijn met een 6-2 overwinning op Zulte-Waregem in de Elindus Arena. Vervolgens werd eenvoudig van de dependanceformatie van Standard gewonnen, waardoor direct duidelijk was hoe de kaarten dit seizoen geschud waren: Hoogstraten was een promotiekandidaat. Dit kwam overeen met de voorspellingen voorafgaand aan het seizoen. Blijkbaar zag men in ons de sterkste ploeg van de competitie. Veelzeggend over het niveau. Aan de hand van onze Omaanse schaduwspits Al-Balushi en onze Hongkongse segundo volante Wong Wai Hung legden we menig tegenstander het vuur aan de schenen. Dat deden we zowel in de beker als in de competitie. In de beker versloegen we in de zesde ronde Oudenaarden met 1-0. Hierna volgde een uitwedstrijd bij AA Gent. We namen brutaal de leiding en straften daarmee het apathische spel van een veredeld B-elftal af. Gent maakte in de 94e minuut helaas toch nog gelijk. De daaropvolgende strafschoppenreeks werd door ons beter genomen. Na Gent werd ook KV Mechelen aan de zegekar gebonden (3-0) en zagen we onszelf terug in de kwartfinale. Daarvoor moesten we later in het seizoen op bezoek bij Club Brugge. De bekerreeks betekende dat we in ieder geval tot de winterslaap ongeslagen waren in België. Volgers @Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke: het beeld dat men van Hoogstraten heeft, is overal hetzelfde, merk ik al . Gaan we niets aan veranderen! image.webp

In zo'n omgeving is voetbal slechts een welkome bijzaak en zolang een club gerund wordt door personen die zich hebben gewijd aan het goede leven aldaar, zal voetbal ook nooit een hoofdzaak worden. Tenzij er een adviseur komt die iets bijzonders in zich heeft.

Cano Sport komt me bekend voor als naam, misschien zelf ooit eens gezeten. Uiteindelijk lijkt het veel op elkaar, net als de namen van de spelers Het is tot nu toe spannend bovenin, maar je hebt al het voordeel van een beter doelsaldo. Nog even een panter(s)printje trekken.

XV De vraag is welke van de twee beroemder is: Hoogstraten VV of de dancing met de even iconische als lachwekkende naam Highstreet, alwaar Gert Verheyen zijn vrouw had leren kennen. Aangezien het betreffende etablissement al twee keer ter ziele is gegaan en er nu een zaalverhuur van schijnt te zijn gemaakt, heb ik er goede hoop in dat de voetbalclub snel de beroemdste van de twee zal zijn. Of de VV net zo berucht zal worden, durf ik te betwijfelen. Als dit in een film gebeurde… …zou het volslagen ongeloofwaardig zijn, zo heb ik mij ooit door een oude wijsgeer laten vertellen. Gelukkig is het geen film, al kun je als manager wel degelijk de regie in handen nemen en je acteurs de juiste aanwijzingen geven. Dat is wat ik probeerde in de resterende zes speelrondes van de Eerste Nationale. Van degradatiekandidaat hadden we onszelf opgewerkt tot reële kanshebber op de titel. Als er geen gekke dingen gebeurden, zou alles aankomen op de laatste drie speelrondes. Die gekke dingen kwamen er niet: we wonnen keurig van achtereenvolgens Thes Sport, Deinze en La Louvière Centre. Bij de koploper ging het wat stroever: OHL U23 pakte slechts twee puntjes in drie wedstrijden en zakte pardoes twee plaatsen op de ranglijst. Met het ingaan van de laatste drie speelrondes keken we tegen de volgende stand aan. Zakelijk tegen OHL Een ploeg in vorm tegen een ploeg in nood, zo mocht het wel gesteld worden. Lange tijd leek OHL op weg te zijn naar de Challenger Pro, maar het verval zette net te vroeg in, alsof we naar een schaatswedstrijd op de tien kilometer zaten te kijken. Aan ons de taak om zakelijk af te rekenen met de jonge Leuvenaren. Dat lukte. Een ploeg uit vorm moet je hard aanpakken, vol druk erop en vooral niet het idee geven dat er iets te halen valt. Zo gezegd, zo gedaan. Na zeventien minuten stond het 3-0 en konden we uitbollen. Die ene tegentreffer deerde ons niet. Overleven in Dender Zo makkelijk als het ging tegen OHL, zo lastig verliep het in Denderleeuw. Al na drie minuten keken we tegen een achterstand aan door een treffer van ex-PSV-jeugdspeler Fabio Kluit. Vlak na rust zette Erawan Garnier – zijn haar zat zoals altijd prima – ons op gelijke hoogte. Toen Naciri, een jonge gast van Dender, na ruim een uur speeltijd een directe rode kaart pakte, hadden we in één keer de beste papieren in handen. Malfait tikte ons een paar minuten later op voorsprong. Normaliter zou de wedstrijd dan gespeeld moeten zijn. Dat was het niet, verre van. We werden slordig en zaten als met ons hoofd bij de kampioenswedstrijd van een week later. In drie minuten tijd wist Dender twee keer te scoren en keken we tegen een 3-2 achterstand aan. Flink wat gevloek en geschreeuw vanaf de zijlijn had uiteindelijk effect, want vlak voor het einde van de officiële speeltijd schoot Lucca Lucker beheerst raak: 3-3. De schade was beperkt gehouden. Weer de laatste speeldag Omdat we niet hadden gewonnen in Denderleeuw, stonden we bij het ingaan van de laatste speelronde op de tweede plaats, terwijl we bij winst evenveel punten als Oudenaarde hadden gehad én een beter doelsaldo. Een gelijkspel thuis tegen Oudenaarde had in dat geval volstaan. Nu was alleen een overwinning genoeg. Voor het derde jaar op rij speelde ik zo een heuse kampioenswedstrijd op de laatste speelronde. Bij Dordrecht ging het één keer mis en één keer goed. Een bijkomend detail voor dit jaar, was dat ik geen tweede mocht worden. Dat leverde weliswaar promotie op, maar geen prijs. Met andere woorden: tweede worden betekende dat ik terug moest zien te keren naar het laagste niveau. De schrik sloeg me om het hart toen Oudenaarde in de persoon van Mamadou Keita (oud-Eupen) de score volledig tegen de verhouding in openende. We waren heer en meester op het veld, maar toch leek het verkeerd te gaan in Stadion Jos Van Wellen. Van de wijs brengen lieten we ons echter niet. Thomas Lutte wandelde in minuut 39 mee naar voren, kreeg de bal van Lucker en schoot snoeihard raak. 1-1, terug in de wedstrijd. Hoewel we moesten winnen, bleven we geduldig spelen, om maar niet in de Oudenaardse val te lopen. Ons geduld werd beloond. Vroeg in de tweede helft ging de bal op de stip. Jeugdproduct en geboren Hoogstrater Rube Malfait deed wat hij moest doen en maakte zijn dertiende doelpunt van het seizoen. Volgers @Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke: ik weet dat het tempo in updates er aardig in zit en begrijp dat het niet voor iedereen makkelijk te volgen is. Kijk gewoon waar je aanhaakt . Ik doe het vooral toch voor mijn eigen plezier, omdat ik graag deze game wil delen. Een spannend verhaal is het immers toch niet, hehe.

Ik voel een nieuwe challenge aankomen: laat @Djurovski in de stiltecoupé plaatsnemen en hem vervolgens wat updates lezen met eigenaardigheden, viezigheden en lolbroekerij . En wat ben ik dol op die flinterdunne grens tussen realiteit en onwaarschijnlijkheid; het levert de mooiste creaties op.

Adrie verslikte zich bijna in zijn amaretto met ijsblokjes toen hij het bericht binnenkreeg dat de inzending van Italië zich door persoonlijke omstandigheden moet terugtrekken uit de competitie. Een oproep aan iedereen die heeft gestemd op Italië: geef, indien nodig, een reservenummer door. @007mark, @aron24, @Badmuts, @bas huijsmans, @bas2204, @Bogatyr, @Chiemel, @Chimpa, @chrisje1993, @Djurovski, @Erwin., @Fabian., @Fantasy, @Grote Ree, @ivago, @KayDeManaager, @Laki, @nasje92, @Roprop, @Rykjvk1, @Satyr, @Tim', @timpy00, @Titan, @Urbeto, @Vreven, @xanderoo

Ah, je zit nu een paar jaar in zo'n niemandsland, @bas huijsmans. Kan af en toe frustrerend zijn, maar dit is de fase waarin de andere clubs zich verder kunnen gaan ontwikkelen. Beetje Europees prijzengeld ontvangen en dat hopelijk in de club steken.

XIV Het Beneluxtreintje kachelt rustig verder door het gevarieerde prijzenlandschap. Met zeven prijzen op zak is mijn coupé al goed gevuld, maar er kan nog meer bij. Nog vier om precies te zijn. Daarvoor moet ik in België zijn, het land waar ik tijdelijk gestudeerd en gewerkt heb. Overigens niet op dezelfde locatie: een poging tot studeren deed ik in Leuven en fanatiek in de keuken werken gebeurde in Sint-Niklaas. De timing om naar België te gaan in FM was niet al te handig. Het seizoen was net begonnen en geen enkele club wachtte nog op een nieuwe manager. Ik besloot nog een paar maanden bij Dordrecht te blijven om wat tactische zaken uit te proberen. Pakte ik toch nog mooi een CL-zege in Napels mee, al heb ik daar helemaal niets aan. Uiteindelijk werd het oktober en begonnen de eerste clubs zachtjesaan te twijfelen aan de houdbaarheid van hun coach. De laatste club? Oktober was geen bijltjesdag, maar een bijltjesmaand in België. Acht clubcoaches vlogen eruit en ook de nationale elf ging op zoek naar een nieuwe keurmeester, aangezien Peter Maes er niet in was geslaagd het land naar het WK te loodsen – Griekenland was in de groep de betere geweest. Na wat sollicitaties waren er vier clubs die me wilden hebben: Union Saint-Gilloise (Challenger Pro League), Hoogstraten en Lokeren-Temse (beide Eerste Nationale) en zelfs nog AA Gent (Jupiler Pro League). Het was verleidelijk om voor een van de twee grotere clubs te kiezen. Toch deed ik dat bewust niet, want het zou betekenen dat ik hoe dan ook nog een club in de Eerste Nationale moest gaan vinden. Ja, of eerst een berekende degradatie met Union, maar dat zou ook zo wat zijn, he. Het werd Hoogstraten VV. Waarom? Ik heb daar meerdere redenen voor, die ik hieronder in volstrekt willekeurige volgorde zal opsommen. 1) De snackbar in mijn geboortedorp heet Hoogstraat en daar kwam ik graag als ik moest koken. 2) Hoogstraten speelt in de Eerste Nationale. Ik moet er toch zijn. 3) Vroeger had je er dancing Highstreet, dus ze zijn daar gewend aan een Nederlandse invasie. 4) Hoogstraten is afgelopen jaar gedegradeerd en zou volgens de voorspellingen op de zesde plek moeten kunnen eindigen. Beter gezegd: er staat een prima selectie. 5) Ron Olyslager was onlangs ontslagen. Hij was jarenlang actief bij De Graafschap. Punt. De Eerste Nationale is veertien speelrondes onderweg en het ging nog niet zo denderend met Hoogstraten VV. Een matige reeks wedstrijden was Olyslager logischerwijs fataal geworden. Uitzichtloos was de situatie niet, wat een meevaller was. Immers. Het gat met een promotieplek bedroeg slechts vijftien punten, terwijl er nog twintig wedstrijden gespeeld moesten worden. Aan de tweede plek heb ik dan weer niks, er moeten prijzen gepakt worden. Enfin, een gat van negentien punten dus. Twee versterkingen en een sprint omhoog Transfergeld was er niet, salarisbudget een beetje. Hiermee lukte het me om drie nieuwe krachten naar de club te halen, van wie de eerste al op mijn lijstje stond toen ik nog in Dordrecht zat. Mohamed Al-Balushi* is een aanvallende middenvelder uit Oman wiens contract in zijn vaderland afgelopen was. De reden dat hij al bij me op de radar stond, was zijn nationaliteit in verband met de Poképlayerlijst. Verder kwam Prince Mbatshi* gratis over van Lyon. Deze Franse verdediger kwam tot drie optredens in de hoofdmacht van Olympique, maar het moge duidelijk zijn dat hij dat niveau nooit zal behalen. Prima voor ons! Tot slot kwam Tsoanelo Letsosa zonder kosten naar Hoogstraten. De Schotse Lesothaan bivakkeerde hiervoor enkele seizoenen bij Lommel, dat hem bij Celtic had weggeplukt. Met goede hoop begon ik mijn Hoogstratenavontuur op 1 december 2029 met een uitwedstrijd tegen KSK Heist. Binnen twintig minuten stonden we met 2-0 voor. Na rust verspeelden we die voorsprong net zo snel weer. Toch wisten we de drie punten te pakken, want oud-NEC’er Abdullah Hekmat schoof in de extra tijd de winnende tussen de palen. Het bleek de opmaat te zijn voor een reeks waarin we mooie dingen lieten zien, waaronder een 4-1 zege bij Oudenaarde en een vlammende 5-0 in eigen huis tegen Rochefortoise. Ook de driepunter op bezoek bij Eupen (bij rust stonden we zelfs 3-0 voor) mocht er wezen. Het resulteerde in een sprint omhoog op Jamaicaanse snelheid. Met nog zes wedstrijden te gaan zagen we onszelf terug in de top van de competitie. De laatste drie speelrondes zagen er op het oog smakelijk uit: Hoogstraten moest het opnemen tegen de gehele top 3. Volgers @Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke: een klein excuus aan alle Ajaxfans vanwege de vorige update. Niet dat het uitmaakt, want mensen met zo'n enorme plaat voor de kop zal ik vast niet snel tegen het hoofd stoten . We denderen door in België!

De afgelopen dagen deze novelle scannend vanaf het begin doorgenomen en ik kan niets anders zeggen dat dat je er een indrukwekkende run op hebt zitten met je Deense vrienden! De Champions League is momenteel het podium waar je het moet laten zien, want in eigen land is er eigenlijk nog amper sprake van tegenstand. Tenzij je een slechte dag hebt .

XIII Nog twee prijzen ben ik verwijderd van mijn volgende stap in deze game. Een stap die zich al laat raden: ik moet nog naar België om daar vier titels binnen zien te harken en daarmee de Beneluxchallenge te voltooien. In Nederland heb ik gelukkig al genoeg ervaring op mogen doen om ook bij onze zuiderburen weer met een club de route omhoog te vinden. Voordat ik echter die laatste stap mag gaan zetten, moet ik in Nederland nog wat afronden. Het ziet er rooskleurig uit, met de zwaarbevochten bekereindoverwinning als voorlopig hoogtepunt. De afsluiting: geleerd van vorig jaar? Vorig seizoen liep Dordrecht een voetbaltrauma op door in de allerlaatste seconden de titel te verspelen aan Feyenoord. Vanuit neutraal perspectief was het Rotterdamse overigens volkomen terecht, maar dat maakte de pijn er niet minder om bij ons. Exact een jaar later stonden we op hetzelfde punt: een thuiswedstrijd in eigen huis tegen een directe concurrent om de titel. Een gelijkspel zou weliswaar genoeg zijn om AZ onder ons te houden, maar daarmee maakten we onszelf afhankelijk van een goed resultaat van RKC Waalwijk op Ajax. Nu is dit natuurlijk als eens voorgevallen in de Eredivisiegeschiedenis. Dit jaar huurden RKC helaas geen Belgische verdediger van Ajax. Zonde. Het treffen in de Arena voorliep prima voor de Ajaxfans. Hun club won eenvoudig met 3-0 en deed daarmee wat het moest doen. Toch was er weinig sprake van een feeststemming in de evenementenhal met open ruggetje. Na een halfuur spelen kwam Dordrecht namelijk op voorsprong en dat bericht bereikte spoedig de hoofdstad. De optimisten hoopten op de gelijkmaker van AZ, een club die men plotseling maar al te graag zag in het hypocriete Amsterdam. Die gelijkmaker kwam er niet; Dordrecht liet zich geen tweede keer de kaas van het brood eten. In de tweede helft liep het vlug uit naar een 4-0 voorsprong. Kinderen verkleed in Ajaxpyjama’s – maar aanwezig op de Krommedijk, bij gebrek aan beter – lieten hun eerste tranen zien. Ik zag dat het goed was. JC Jezus Christus, denk je klaar te zijn in Nederland, vergeet je bijna dat er nog een schaal gewonnen moet worden ter ere van die andere verlosser. Dat mochten we gaan doen tegen Ajax. Twee voordelen: dat deden we in eigen huis en ik had een zomer de tijd om een zo sterk mogelijk elftal neer te zetten, waarbij ik nog wel zo aardig wilde zijn om Dordrecht niet in de schulden te steken. Ik hield het dus bescheiden en haalde zes nieuwe spelers naar de club. Rainey Breinburg (5 miljoen euro) en André Nordin (newgen, 2,2 miljoen) kostten ons transfergeld. Júnior Firpo, Nicolas Pépé, Rick van Drongelen en Tygo Land stapten gezamenlijk op de SS Transfervrij. Ajax is best goed, dat mag geen nieuws zijn. Voor alle duidelijkheid: ik heb het nu over FM. Het winnen van de supercup was dan ook geen gemakkelijke opgave. In de openingswedstrijd van het seizoen wilden beide clubs niet al te veel risico nemen. Wij waren kansentechnisch iets beter, maar over het algemeen verdiende het duel geen winnaar. Een eigen goal van Staelens en de gelijkmaker van Huskovic leidden beide teams naar een beslissende strafschoppenreeks. Hierin namen de belangrijke spelers hun verantwoordelijkheid en mocht Tahirovic zijn oude werkgever zonder prijs terug naar huis sturen. Volgers @Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke In Dordrecht hebben ze de schaapjes op het droge!

Daar kom je goed weg in de CL-loting, al is Buriram ook geen eenvoudige tegenstander in Azië. Hopen op de finale en dan ook nog eens van die oliemiljoenen zien te winnen, dat geeft uiteindelijk het beste gevoel!

Ik neem aan dat je schrijfplezier flink omhoog is geschoten bij het maken van deze novelle. Zo leest het nochtans wel . Puike beeldspraak, niveautje!

Dat ging allemaal soepel, zoals te verwachten viel. WK-kwalificatie lijkt niet al te veel problemen op te moeten leveren zo.

XII Dolle pret in Dordrecht, want op drie terreinen is de plaatselijke voetbalclub nog actief. Vanuit veel steden wordt met argwaan en jaloezie naar de opmars van de club gekeken. Hoe kregen ze dit zo snel voor elkaar? Waarom kiezen spelers ervoor om op hun oude dag nog een jaar te schitteren voor de Schapekoppen? Het antwoord is vrij simpel: perspectief. Elke transfer die wordt gedaan, is gericht op het perspectief om bovenin de Eredivisie mee te kunnen doen en elke oude rot die wordt aangetrokken, behoudt het zicht op een (inter)nationaal podium én laaft zich aan de belofte dat hij na zijn veldcarrière aan de technische staf wordt toegevoegd. Laten we eens Europees beginnen Aangezien dit hele verhaal toch niet boeit, had ik net zo goed mijn vrienden van OpenAI een promptje kunnen sturen om uit te leggen wat er in Europees verband gebeurde met mijn team. Aan de andere kant: voor je het weet slaat zo’n AI op hol en krijgen Dordtenaren een heel beeld bij de rest van Nederland wanneer er een link wordt gelegd met de herkomst van de bijnaam. Enfin, dit Europese geblaat gaat dus verder in de tussenronde, waar Villarreal en wij een waar spektakelstuk op de mat legden. Het werd uiteindelijk 4-3 in het Estadio de la Cerámica door een late winnende treffer van Hugo Sotelo. Daarmee ontsnapten de Spanjaarden, want wij waren simpelweg beter en wisten meer kansen te creëren. Het klinkt gek, maar ik maakte me geen enkele zorgen om de return die in de Kuip werd afgewerkt. Omoijuanfo (Pepi kreeg na de groepsfase rust in de Europese wedstrijden) liet zien de aanval prima te kunnen leiden en liet de spelers om hem heen uitblinken: 4-1 en dat was alles behalve geflatteerd. In de achtste finales kregen we een harde noot te kraken. Trabzonspor troffen we al eerder dit seizoen. De Turken hadden toen in Nederland het beste van het spel. Nu was dat opnieuw het geval. Echter, het werd opnieuw een gelijkspel; we waren nog in leven. Ik had weinig geloof op succes in de return en stelde een paar spelers op die weinig in de basis beginnen. Tot mijn grote verbazing hield het elftal stand, zelfs toen we vroeg in het duel na een mooie aanval tot scoren kwamen. Het bleef 1-0 – kwartfinale. Een prestatie waar niemand ooit van had durven dromen: FC Dordrecht in de kwartfinale van de Europa League. Het was veelzeggend voor de kracht van de selectie en stemde mij tevreden met het oog op het restant van het binnenlandse seizoen. De kwartfinale werd overigens wel ons eindstation. Valencia was over twee wedstrijden veruit de betere; vooral in Spanje werden we keihard afgeschminkt. Al moet ik ook hier eerlijk zijn: we speelden niet in de sterkste formatie, omdat de prioriteit ergens anders lag. Helaas zagen we in de slotfase van de return Fodé Fofana uitvallen met een pittige blessure. Beker tijdens de Koude Oorlog? We zitten nog altijd in de strijd om de beker. Sterker nog, we staan in de finale. De uitslag doet wellicht anders vermoeden, maar Heerenveen werd in de kwartfinale vrij eenvoudig aan de kant gezet. In de halve finale konden we geen ‘klein’ team meer loten, aangezien Ajax, AZ en Feyenoord de mogelijke tegenstanders waren. Het werd Ajax, in de Arena, fuck. Maar hé, wij hebben spelers die zich willen bewijzen, waaronder wat oud-Ajacieden. Het was echter een oud-AZ’er die zich tot man of the match kroonde. Ernest Poku schatte een lange bal van libero Ratnik goed in en verschalkte Rulli. De finale beloofde een zware te worden. Feyenoord geniet het idiote voordeel van het altijd thuis mogen spelen als de bekerfinale wordt gehaald. Raad eens wie er dus tegen ons in de bekerfinale stond? Juist, onze moederclub. Het was het perfecte moment voor Arne Slot – (ook) in Football Manager een kwal van een manager – om een Koude Oorlog te starten. Meestal blijft zoiets bij gezeur in persconferenties, maar Slot ging een stapje verder. Zoals ik aangaf, was Fofana al geblesseerd geraakt in de Europa League. In de halve finale van de beker verloren we ook Shiloh ’t Zand voor ruim anderhalve maand, waardoor de spoeling op de flanken plots zeer dun werd: alleen Poku en de van Feyenoord gehuurde Sesay waren nog beschikbaar. En wat deed Slot in de voorbereiding op de bekerfinale? Hij haalde Sesay plotseling terug naar Rotterdam, onder het mom van te weinig speeltijd bij ons. Ja, ja. 26 wedstrijden waarvan de helft als basisspeler onder de status selectiespeler. Eigenlijk is er maar één goed antwoord mogelijk op dit gedrag: sportieve vernedering. Een vernedering werd de finale helaas niet voor Slot, maar hij had zich ongetwijfeld iets anders voorgesteld van de wedstrijd. Geen simpele zege, geen gouden wissel, geen minachtende glimlach naar zijn tegenstander. Wel lachen als een boer met kiespijn na de verloren strafschoppenreeks waarin het Dordtse vertrouwen in de ervaren krachten werd uitbetaald. Omoijuanfo, Trippier en Díaz faalden niet, evenals Pepi en Tahirovic. Namens Feyenoord had Giménez de benen niet helemaal recht staan; hij miste. Een prijs erbij! Maar wat met de Eredivisie? Daar ga ik nu nog niet te veel over vertellen, behalve dat het weer extreem spannend werd. Vlak na de gewonnen bekerfinale verloren we trouwens ook nog Poku, waardoor het tactisch gezien behelpen werd in de slotfase van de competitie. Het resulteerde in duur puntverlies. Normaliter zou het over en sluiten zijn geweest, ware het niet dat het zware seizoen ook bij de concurrenten zijn tol begon te eisen. Na veelvuldig stuivertje wisselen stond er weer een titanische titelstrijd op het programma in speelronde 34. Volgers @Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke

Voor elke binnengekomen stemlijst tikt Adrie - we hebben ontdekt hoe de voormalig docent en huidig medewerker onderwijs heet - een borrel achterover. Adrie is ondertussen een beetje aangeschoten met elf units in de mik, maar zat is hij nog lang niet. Het begin is er in ieder geval. Nog zestien stemlijsten te gaan! @007mark, @aron24, @Badmuts, @bas huijsmans, @bas2204, @Bogatyr, @Chiemel, @Chimpa, @chrisje1993, @Djurovski, @Erwin., @Fabian., @Fantasy, @Grote Ree, @ivago, @KayDeManaager, @Laki, @nasje92, @Roprop, @Rykjvk1, @Satyr, @Tim', @timpy00, @Titan, @Urbeto, @Vreven, @xanderoo

Helaas het verhaal van Nom... Liep al tegen hetzelfde aan in mijn game op de NME, waarin ik dacht dat mijn spits richting de 500 moest gaan, terwijl er pakweg 280 in het overzicht stonden. Nagerekend en mijn gedachte klopte.

De beroemde spatiebalkgame? Veel succes, wel mooi dat je weer een club kiest die bekend is vanwege de jeugdopleiding.

XI Een elftal aan updates - het goede work wordt aardig geüpkeept, al zeg ik het zelf. Het doel voor mijn derde seizoen in Nederland is duidelijk: meestrijden om de titel. Vorig jaar waren we nog de verrassing, ook in mijn ogen, maar dit jaar staat er een team waarvan ik vind dat het bovenin mee moet doen. Kwalitatief gezien zijn we nog niet zover als Ajax, Feyenoord, PSV en AZ, dus ik verwacht hoe dan ook een spannend seizoen. Eredivisie: here we go again In de eerste twee manden liepen we gelijk tegen twee nederlagen op. Feyenoord was in de Kuip met 3-1 te sterk en enkele weken later was winnen in de Arena voor ons nog te hoog gegrepen: 2-0. Het grote verschil met vorig seizoen is echter dat we nu geen punten meer lieten liggen tegen de subtop, middenmoot en lager. Pas in november snoepte Heerenveen ons in Friesland twee punten af. Dat kan gebeuren; ik was al lang blij dat we nog tot 2-2 wisten te komen na een 2-0 achterstand. Helaas ging het vervolgens uit bij AZ wel weer mis. Conclusie: uitwedstrijden bij de topclubs blijven nog lastig voor ons. Alhoewel… in oktober hadden we wel PSV verrast door met 3-1 te winnen in Eindhoven. Maar goed, die zege kwam pas tot stand na een directe rode kaart van Chucky Lozano in de 28e minuut én PSV laat het dit seizoen behoorlijk afweten. Na 22 speelrondes zijn we weer net zo ver als vorig jaar. Beker: vlug naar de kwartfinale We moeten nog drie prijzen winnen in Nederland. Eén daarvan in de KNVB Beker, waarin we de afgelopen twee jaar de halve finale bereikten. Ook hier hoop ik nu een stapje te kunnen zetten met een selectie die breder, sterker en meer uitgebalanceerd is. We rouleren er wat af dit jaar en dat betaalt zich uit. In de tweede ronde waren we met 3-0 duidelijk te sterk voor Vitesse en in de derde ronde konden we met een half B-team eenvoudig afrekenen met KKD-club FC Twente: 4-2. De kwartfinale was bereikt. We leken potdorie Feyenoord wel, want ook in die kwartfinale spelen we weer thuis. Sc Heerenveen zal op bezoek komen in Dordrecht; een treffen waar ik allesbehalve gerust over ben. Europa: als we er dan toch zijn Laat ik vooropstellen dat onze prioriteit absoluut niet op het Europese toneel te vinden is, maar het is mijn eer te na om er dan voor te kiezen om er met de pet naar te gooien. Hoewel het wedstrijden waren waarin ik regelmatig wat spelers rust gunde, wisten we toch nog mooie dingen te laten zien. Zo’n Europese campagne valt of staat vaak met de eerste wedstrijden. Als het vertrouwen er vanaf het begin is, kan het zomaar iets moois worden. Gelukkig speelden we de eerste twee potjes tegen ‘eenvoudige’ tegenstanders. Op een neutrale locatie (Leverkusen) wonnen we zeer eenvoudig met 2-0 van Dinamo Minsk. Een week later wonnen we ook in Solna door AIK met 2-1 te verslaan, een uitslag die meer spanning doet vermoeden dan er daadwerkelijk was. Met zes punten op zak zag het er gelijk goed uit, zelfs nadat we met hangen en wurgen een punt overhielden aan de eerste thuiswedstrijd (0-0). Trabzonspor was duidelijk van een ander kaliber dan Besiktas. Uit bij Villarreal pakten we ook een punt (2-2), al had er daar meer ingezeten. Maar ja, een aanvalslinie met Danjuma en Sorloth is niet verkeerd. Na dit gelijkspel volgden twee thuisoverwinning op achtereenvolgens Haugesund (4-1) en Steaua Boekarest (2-0), waarna we onze ongeslagen status verspeelden in Brugge. Club was duidelijk te sterk in deze wedstrijd en won verdiend met 2-0. Dat was erg jammer, want met een gelijkspel hadden we ons bij de bovenste acht kunnen scharen, zo bleek na de overtuigende slotwedstrijd tegen Bodo/Glimt: 4-0. Voor de tussenronde werden we gekoppeld aan Villarreal. Wat zit er nog in ons Europese vat? Winterse ervaring Ik had al eerder aangehaald dat ik er van geniet om grote spelers op hun oude dag nog een jaartje bij mijn club te laten spelen. Met het oog op opnieuw een zinderende titelstrijd leek het me daarnaast een goed idee om nog wat ervaring en rust naar Dordrecht te halen. Dat vonden we in de komst van twee spelers waar ik erg content mee ben. In Toronto was het contract van Kieran Trippier afgelopen. De 38-jarige back had wel oren naar een verblijf in wereldstad Dordrecht en tekende een contract voor anderhalf jaar, op voorwaarde dat hij daarna aan de technische staf wordt toegevoegd. Helemaal prima, maatje. Hij mag belangrijk zijn op de trainingen, in de kleedkamer en in wedstrijden tegen de mindere tegenstanders. Een andere ouwe rot pikten we weg bij Celtic, dat nog vier ton durfde te vragen voor een spits van 37 jaar. Toch twijfelde ik geen moment om de portemonnee te trekken voor Chris Wood, de rouwdouwer uit Nieuw-Zeeland. In tegenstelling tot Trippier zal Wood wél regelmatig zijn opwachting mogen maken in belangrijke wedstrijden, omdat hij als aanspeelpunt net iets meer rust kan brengen dan Pepi. Dat heeft weer te maken met de specifieke spelerskwaliteit van Wood: hij speelt met zijn rug richting het doel en heeft zo veel meer overzicht op wat er op het veld gebeurt. Reacties en likes @Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke: ik blijf in herhaling vallen met het bedanken van iedereen voor de reacties, het liken en het volgen, maar elk dankwoord blijft gemeend! Als je benieuwd bent naar bepaalde zaken in deze game, laat het dan weten in een reactie - neem ik het mee in een volgende update.

Een zeer net herstel tegen de Bulgaren! Met een 4-3 nederlaag op verplaatsing hoef je je tegen dat kaliber ploegen overigens vaak niet zoveel zorgen te maken. Qua talenten is het waarschijnlijk geen wereldtop, maar het zou leuk zijn als ze zich door kunnen ontwikkelen en voor een mooi prijsje worden verkocht.

Dit is zo'n jaar waarin je nog net niet kunt aanhaken bij de top, maar wel een positie kunt consolideren van waaruit je kunt loeren op een aanval op die gevestigde orde. Iets concreter: je levert fantastisch werk op dit moment in de game!

X Na die laatste wedstrijd liet ik de persconferentie voor de gelegenheid maar even over aan mijn assistent. De laptop ging dicht en ik ben een eind met de hond gaan wandelen. Alles in huis bleef dus heel, @Djurovski, al kan ik niet ontkennen dat er in een ver verleden wel eens een computermuis is gesneuveld tijdens een zeer frustrerend moment. Nu moet ik vooral toegeven dat ik in FM24 ook al het nodige geluk heb gehad en dat de rollen regelmatig omgekeerd waren. Mocht de AI ooit de wereld overnemen, dan zal het mij al eerste opzoeken, vrees ik. Rug rechten De voorbereiding op het nieuwe seizoen liet niet lang op zich wachten. De aanpak zou moeten veranderen, zo concludeerde ik bij mezelf. De afgelopen twee seizoenen hebben we stevig geleund op jonge jeugdspelers, die het overigens uitstekend hebben gedaan. Als club zorg je daarmee echter niet voor een stabiele basis en al helemaal niet voor continuïteit. Mijn derde seizoen in Nederland zou een seizoen worden waar ik vrijwel geen huurspelers naar de club haal, tenzij het is om de selectie in de breedte te versterken. Een brede selectie was zeker nodig. De competitie, de beker, Europees voetbal. Er stonden nogal wat wedstrijden te wachten, zo vermoedde ik. Over dat Europese voetbal later meer, want daarvoor moesten we eerst de kwalificatierondes in. Die brede selectie waar ik het over heb, moest van mij een mix worden van ervaren spelers, jeugdige talenten én spelers die zich na een mislukt avontuur bij een grote club toch nog willen bewijzen. Die wens leidde tot de komst van twaalf nieuwe spelers naar Dordrecht. Geld kwam er trouwens ook nog bij. PSG had interesse in Marvin Avila Jr. De Guatemalaan had een clausule van 4,9 miljoen euro in zijn contract staan en dat wisselgeld diepte PSG lachend uit de binnenzak. Oké, tijd voor de nieuwelingen. De ervaring Voor een ton werd Qara Qarayev weggeplukt bij Cremonense. Deze Azerische verdedigende middenvelder is 35 jaar oud en mentaal niet kapot te krijgen; een anker waar onze jonge spelers zich aan vast kunnen grijpen. Van Kopenhagen kwam Ohi Omoijuanfo gratis over, een 34-jarige speler die overal in de aanval uit de voeten kan. De Noord-Nigeriaanse voetballer moet onze aanvalslinie ervaring meegeven. Ook de achterste linie werd versterkte. Met een international nog wel. Jaïro Riedewald* mocht transfervrij vertrekken uit Utrecht en sluit bij ons aan. Het talent Ik zal eerlijk zijn: hier had ik meer van verwacht qua mogelijkheden. Echter, goede talenten zijn duur en we gaan geen middelmaat naar binnen halen, alleen omdat het kan. Bij SuperSport Utd pikten we voor €350.000,- Ayanda Johnson op, een talentvolle negentienjarige verdediger die zijn interlanddebuut voor Zuid-Afrika al een jaar eerder had gemaakt. Gelukkig waren we er op tijd bij om zijn gelimiteerde afkoopsom te verzilveren. Veruit de duurste transfer was die van Elroy Meijers*, eveneens negentien jaar oud. De aanvallende middenvelder van Volendam staat te boek als een groot talenten en doet al mee bij Jong Oranje. In zijn contract was opgenomen dat hij voor vier miljoen euro mocht vertrekken; een bedrag dat ik graag over had voor hem. Eén huurspeler kwam er vervolgens nog: Saidu Sesay, vleugelspeler uit Sierra Leone, komt een jaartje over van Feyenoord. Alle besproken spelers hier zijn overigens newgens. De bewijsdrang Dit is de best gevulde groep met nieuwkomers. Er liep voldoende (voormalig) talent rond dat op zoek was naar een nieuwe club. Te beginnen met Ernest Poku. Doorbreken bij AZ was niet gelukt, waarop wij hem nu een kans op succes gunnen. Kostte wel 1,1 miljoen, maar ik vermoed dat hij het waard is. Bij die andere club uit Noord-Holland, Ajax, pikte we twee spelers weg wiens contract afgelopen was: Bejamin Tahirovic en Silvano Vos. Daar bleef het niet bij wat betreft de transfervrije spelers, want ook in Kortrijk konden we onze slag slaan door Kluiverth Aguilar binnen te hengelen. Als hij wordt opgesteld, zal hij trouwens rechts naast Ruben Kluivert komen te staan, wat ik persoonlijk erg geestig vind. Bleef het hierbij? Nee, nog twee jongens pakten de transfervrije trein naar Dordrecht: Kjell Scherpen wordt onze nieuwe doelman en Ricardo Pepi* de beoogd aanvalsleider. *screens zijn genomen in januari 2029. We gaan Europa in! Met die vierde plek van afgelopen seizoen hadden we ons gekwalificeerd voor de voorrondes Europa League. Daar ligt wat mij betreft geen enkele urgentie, maar als je er dan toch aan mee mag doen, dan wil je er ook iets moois van maken. De loting voor de derde kwalificatieronde leverde direct een prachttegenstander op: Besiktas. Op papier klonk het fantastisch, in werkelijkheid zat er heel weinig spanning in. Geen idee wat er in de baklava van tante Dilan zat, maar de Turken gaven niet thuis. Pepi schoot gelijk drie keer raak in zijn debuutwedstrijd, die met 4-1 gewonnen werd. In de return liet Poku zien er ook zin in te hebben. In de play-offs mochten we naar Schotland om op Celtic Park te spelen. Het werd een knotsgekke wedstrijd waarin wij aan het langste eind trokken, waarna in de return (gespeeld in de Kuip) al vlug alle spanning verdwenen was. Groepsfase! Schoolreisjes naar Dinamo Minsk, AIK, Villarreal en Club Brugge; gastheer tegen Trabzonspor, Haugesund, Steaua Boekarest en Bodo/Glimt. Reacties en likes @Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke: onwijs bedankt, mannen! Het was een zeer frustrerend moment, maar zoals ik in de inleiding van deze update al aangeef, heb ik in deze FM ook al het nodige geluk gehad. Nieuw seizoen, nieuwe kansen!