Noordelijke Marianen - Mission impossible [2029]
Al een goede week ben ik bezig met de Noordelijke Marianen in een dubbelfunctie als club- en bondscoach. Dit naar aanleiding van de volgende gegevens: Het moeilijkste land ter wereld - Managers United (manutd.nl)
Met iets meer dan 400 punten op de wereldranglijst is een meerjarenplan om alleen al San Marino te achterhalen. Dat was dus het eerste doel. Door met een vaste kern te werken waarvan de meeste spelers ook nog eens bij mijn eigen club (Kanoa Resort) spelen, wilde ik in ieder geval voor stabiliteit zorgen in de eerste jaren. Puntjes sprokkelen tegen de plaatsen 190 tot 210 op de ranglijst, pakweg.
Tegelijkertijd is het de bedoelding dat ik met de club voor meer aanzien zorg, de faciliteiten verder ontwikkel en geld verdien om richting een profstatus te werken. Waarom prof? Nou, als je spelers betaalt, zijn ze sneller geneigd te komen. Op dit manier wil ik dus aan buitenlandse spelers gaan komen. Denk daarin vooral aan afdankertjes uit het Chinese of Hongkongse voetbal, om het even in een perspectief te zetten. De stand van zaken in 2029:
Club
Alle clubs op de eilanden zijn amateurs, dus het is kinderlijk eenvoudig de sterkste spelers naar je toe te trekken. Zo gezegd, zo gedaan. Vanaf het eerste jaar werden we kampioen in de League One, die uit zes teams bestaat - in totaal spelen we twintig wedstrijden in een seizoen. Denk nou niet dat het allemaal grote uitslagen zijn, want het niveau van de binnenlandse spelers is nog altijd om te huilen.
Op continentaal vlak maakten we ons debuut in de AFC Cup, het tweede toernooi van Azië. De eerste keer dat we hier speelden, was voor mij het meest magisch, vooral vanwege de tegenstanders. Als absoluut nulpunt van het Aziatische voetbal moesten we in de eerste voorronde beginnen tegen NSTC uit Taiwan. Een overwinning na strafschoppen bracht ons naar Macau, waar we KA I na verlenging opzij zetten. Absoluut heroïsch werd de laatste voorronde, waarin we tegen een op papier superieur Lee Man uit Hongkong moesten spelen. Over twee wedstijden wonnen we met 6-3. Dan de groepsfase. Opnieuw teams uit Taiwan (Taichung Futuro), Macau (Ching Fung) en Hongkong (Kitchee). Op basis van onderling resultaat won Kitchee de groep; einde avontuur.
De eerste coëfficiëntpunten waren binnen en het jaar daarop overleefden we zelfs de groep door op onderling resultaat Lee Man voor te blijven. We mochten tussendoor ook voor het eerst in Mongolië spelen tegen Erchim. We wonnen de Zone Oost-Azië Finale daarna ook nog eens tegen het grote Eastern (Hongkong), waarop je in de Interzone Play-offs terechtkomt. In de halve finale van die play-off knokten we ons voorbij het Indiase Sreenidi. Istiqol uit Tadzjikistan was in de finale (ook een dubbele wedstrijd) helaas net te sterk door in de laatste tien minuten nog twee keer te scoren.
In 2028 wonnen we dan eindelijk die AFC Cup. Hoewel, eindelijk het was een op zijn zachtst gezegd verrassende prestatie. In de groep lieten we onder andere Ryonyong uit Noord-Korea achter ons en in de Interzone play-offs versloegen we Persipura (Indonesië) en Dordoy (Kirgizië). In de finale moesten we tegen Hottin. De Syriërs waren de gedoodverfde favoriet, maar brachten zichzelf in moeilijkheden door via Slamet Hussein een rode kaart te pakken. Knokkend voetbalden we ons via de verlening naar een 3-1 zege. Hallo 1,4 miljoen euro!
Ondertussen waren er voldoende coëfficiëntpunten om deel te nemen aan de AFC Champions League. Nou, dat is volkomen ruk. In de play-off troffen we direct Brisbane Roar en die play-off wordt ook nog eens over één wedstrijd gespeeld, in dit geval in Australië. Tot overmaat van ramp worden de opbrengsten uit kaartverkoop niet gedeeld, in tegenstelling tot de wedstrijden in de AFC Cup. Met de rust stonden we er 'slechts' 2-0 achter, maar mijn Chinese linksvoor Gu Jiayi pakte vlak voor dat rustsignaal een rode kaart. 6-1 viel dan nog mee. Einde avontuur, want de verliezer heeft geen AFC Cup als vangnet.
In de eerst zes jaar hebben we grote stappen kunnen maken vanwege de inkomsten uit prijzengeld en kaartverkoop in de AFC Cup. Hierdoor heeft de club zich flink door kunnen ontwikkelen. Eerst volgde in 2025 trouwens het idiote besluit om een nieuw stadion te bouwen waar zo'n 300 man meer in past. Gelukkig kostte ons dat niets dankzij de verkoop van het oude stadion en een sponsor. Kunnen er toch mooi 1300 fans naar ons komen kijken, pfoe. Belangrijker was het besluit van het bestuur om over te gaan op een semiprofstatus in januari 2029. Direct waren er meer spelers beschikbaar in het scoutingscentrum. Hierdoor hebben we nu twee 'goede' spelers uit Hongkong (Li Man Hin en Tang Tsz Kwan) en een leuke speler uit China (Zhang Junye). Ook konden we een zestienjarig Mariaans 'toptalent' gratis ophalen bij de Sounders Acadamy; misschien wordt hij de komende jaren al wel de beste speler ooit van de Noordelijke Marianen. Niveautje Derde Divisie Nederland of lager, dat dan weer wel. Tot slot de faciliteiten. Die worden langzaamaan beter. In 2023 stond alles nog op het laagste niveau. In de screen hieronder de huidige situatie, met de kanttekening dat zowel de trainings- als jeugdaccommodatie momenteel verbouwd worden.
Nationaal team
Door een extra db-bestand spelen we om de twee jaar de USA Overseas Cup (een fictief toernooi). In 2024 was hiervan de eerste editie en hiermee speelden we de eerste duels als lid van de FIFA. In de voorbereiding had ik Sri Lanka en Vanuatu geregeld: twee keer 3-2 winst. Tot mijn verrassing wonnen we vervolgens de Overseas Cup door in de finale met 1-0 van Puerto Rico te winnen. Twee jaar laten was dat land overigens veel en veel te sterk, waaruit blijkt dat je soms geluk nodig hebt. Echter, in 2028 wonnen we 'm weer - ons team wordt langzaam sterker.
De kwalificatie voor de Azië Cup was niet gemakkelijk in 2024. De play-off werd gewonnen van Macau, maar daarna begon het pas. Thuis tegen Myanmar pakten we nog een puntje, maar verder was het behelpen in de groep die werd gecompleteerd door Koeweit en Noord-Korea. Hetzelfde kon gezegd worden over de WK-kwalificatie. De voorronde tegen Laos overleefden we, maar een groep met Syrië, Irak en Koeweit is te veel van het goede.
Ondertussen is de kwalificatiereeks voor de volgende Azië Cup aan de gang. Tussendoor spelen we voldoende oefenduels tegen iets minder landen. Af en toe een groter land geprobeerd, maar dat is zuivere zelfkastijding. In de nieuwste kwalificatiereeks laten we zien kleine stapjes te maken. Op moment van schrijven zijn er twee wedstrijden geweest. Thuis wonnen we warempel met 1-0 van Myanmar en een paar maanden later bogen we in Palestina een 3-0 achterstond om in een 3-3 gelijkspel. Ik maak me verder geen enkele illusie. Ook Noord-Korea staat nog op het programma in deze groep en alleen de nummer 1 gaat verder. MAAR!!!!! Wat zagen we gebeuren na de zege op Myanmar......
