Titan

Tsjechië moet je kunnen pakken en dat is genoeg voor de volgende ronde. Misschien is Nigeria wel zo dominant dat Ejuke een beetje in zijn strafschopgebied kan gaan marcheren om de spieren warm te houden.

Een veldslag in Oekraïne, puike woordkeuze hoor . Je elftal weet jou als coach direct te verrassen en dat terwijl je de spelers en hun krachten nog beter moet leren kennen. Al met al een veelbelovende start!

Hannibal die tegen de Arabieren vecht, de geschiedenis wordt meer in evenwicht gebracht! Een historische overwinning, dat zeker, maar je bent er nog niet...

Daarop aansluitend. De Beneluxchallenge is voltooid (zie novelle voor uitgebreide toelichting). +50, @19CH98

XXII Er gingen verhalen rond waarin ik op zoek zou zijn naar een andere club in België. Die verhalen zijn slechts gedeeltelijk waar. Ja, het klopt dat ik had gesolliciteerd bij Anderlecht en dat ik op gesprek mocht komen. Ja, het klopt ook dat ik een contract kon tekenen in Brussel. En helaas, het klopt ook dat Anderlecht een negatief eigen vermogen van vijftig miljoen euro kende en er helemaal niets meer mogelijk was qua spelerscontracten en -transfers. Dus bleef ik in Antwerpen, waar de situatie voor mij niet bijzonder veel beter was. Hoewel we dankzij de kwalificatie voor de Champions League ruim veertig miljoen op de bank hadden staan, werd me opnieuw een negatief transferbudget voorgeschoteld. Gelukkig was er nog enige speling in het loonbudget. De voornaamste reden om alsnog bij Royal Antwerp actief te blijven, was het feit dat ik nog een Belgische Supercup moest zien te winnen. Laat The Great Old daar nou net aan deelnemen dankzij het gestolen landskampioenschap van het dievengilde. Enfin, ik dus met weinig centen die transfermarkt op. Het lukte om vier spelers aan te trekken die uit hun contact waren gewandeld, waarmee ik me opnieuw een trouwe passagier van de SS Transfervrij toonde. Martin James kwam over van PSG om bij ons reservedoelman te worden en bij Dender kon ik Ethan Butera opvissen. Het voormalig talent van Anderlecht en Ajax was nooit doorgebroken en zou eindelijk de kans krijgen zich op het hoogste niveau een jaar lang te laten zien. Newgens kwamen er ook. Een oud-jeugdinternational van Spanje (Sergio Osés) groeide op bij City, maar zag tot zijn grote teleurstelling dat hij op zijn 22e slechts twee keer voor zijn club had mogen spelen in een officieel duel. Hij zal op de linkerflank neergezet worden. Voor de rechterflank haalden we Iveraldo Wijdenbosch, die als groot talent van Ajax de overstap had gemaakt naar Manchester United (11,5 miljoen) en daar amper aan spelen toe kwam. De Surinaams international is razendsnel en extreem behendig. Een goeie voor het publiek. Bijkomen in de Champions League Een prijs die ik niet per se hoef te winnen en waarvoor we überhaupt geen serieuze kandidaat waren. Ofwel: een prima toernooi om spelers rust te gunnen en wat tactische zaken uit te proberen. Als het bestuur mij niets gunt, gun ik het bestuur nog minder. Vooral geen goede naam in Europa. Na acht wedstrijdjes zat de Eurotour er weer op voor Antwerp; het viel me nog mee dat we in totaal acht punten hadden gepakt: winst op Karabagh en PSV, gelijk tegen Besiktas en Rennes. Verder was het vermakelijk kansloos tegen Leipzig, Spurs, Chelsea en Zagreb. Bonus voor de manager Soms kom je iets leuk tegen op je FM-pad. Dat leuks werd mij begin juli 2033 voorgeschoteld door de Braziliaanse voetbalbond. De Seleção had net de groepsfase van de Copa América erop zitten toen bondscoach Abel Ferreira het hotel in Chili verliet om manager te worden van Real Madrid. Tja, als ik dan zo lief gevraagd word, ben ik de beroerdste niet. Een dag later stond ik langs het veld in de kwartfinale tegen Peru. Met Rodrygo, Vini, Endrick, Martinelli en Vitor Rogue zit het voorin prima in elkaar. Gewoon zorgen dat die jongens de bal krijgen en dan pakken ze vanzelf een mooie prijs voor je. Volgende missie: WK-kwalificatie. Terug naar Antwerp: prijzenregen? Na al dat gelul in deze update zou ik bijna vergeten waarom ik hier in Antwerpen was beland: de resterende Belgische prijzen pakken. Ik moest er nog twee: de supercup en de beker. Die eerste prijs kon direct in de openingswedstrijd van het seizoen worden gepakt in een thuiswedstrijd tegen Club Brugge. We lieten veel beter voetbal zien dat tijdens de vorige ontmoeting in Brugge en kwamen nu wel verdiend op voorsprong. Uitgerekend Mason Greenwood liet het net bollen met een diagonale streep. Onze tegenstanders gingen in de tweede helft beduidend beter spelen, maar hadden het vizier niet op scherp staan. Dat had Joe Willock wel. De oudgediende met wortels in Montserrat (hoi Poképlayer) krulde een breedtepass van Schouten keurig in de verre hoek. Nog één prijs te gaan! De Jupiler Pro League wonnen we ook. Boeit niet. Die prijs hadden we al. Interessanter is de Croky Cup, het toernooi waarvoor ik telkens zorgde dat mijn beste elf zo fit mogelijk aan de aftrap konden verschijnen, tenzij geblesseerd. Dat was overigens nog niet nodig in de zevende ronde, toen ik een B-elftal liet opdraven tegen Patro Eisden en de reserves eenvoudig met 3-1 zag winnen. In de achtste ronde deed ik daarentegen wel beroep op de betere spelers. Uit bij RWD Molenbeek was dat alleszins nodig. We kropen hier zelfs door het oog van de naald: in de derde minuut van de extra tijd schoot Cindric ons op gelijke hoogte, nadat we na ongeveer zestig minuten speeltijd ongelukkig op achterstand waren gekomen. Het was gerechtigheid voor ons, want die tegentreffer was Molenbeeks eerste doelpoging tegenover bijna twintig van ons. In de verlenging liepen we vervolgens eenvoudig uit naar een 4-1 zege. Ergens was ik blij met de loting in de kwartfinale. We moesten weliswaar tegen Brugge, maar wel in eigen huis. Liever daar dan in een dubbele halve finale of in de finale. Opnieuw wisten we het heel spannend te maken. Na 120 minuten en enkele hartverzakkingen stond het 2-2. Nog acht hartverzakkingen verder hadden we de strafschoppenreeks met 5-3 gewonnen. Halve finale: Anderlecht. De club die ik aan het begin van het seizoen afwees en daarna door was geschakeld naar Vincent Kompany. In Brussel hoopte ik de schade beperkt te houden, wetende dat we in eigen huis nog nooit verloren hadden van Antwerpen sinds ik er manager was. Het lukte; met een 2-1 verlies kon ik leven. Terecht, zo bleek. In de return stonden we al bij rust met 2-0 voor en die buit lieten we niet meer los, zoals bekwame misdadigers geacht worden te doen. Na al die spanning was de finale een stevige anticlimax. Fucking Lommel was overal doorheen gewandeld, had nog geen serieuze tegenstand gehad en kon plotseling aan een hoofdprijs ruiken. Verder dan ruiken kwam het niet, daarvoor waren wij simpelweg te sterk. Hoewel Lommel op 1-0 kwam na slap optreden van Schouten, lieten we ons niet van de wijs brengen. In een halfuur stelden we orde op zaken, mede dankzij wederom een belangrijke treffen van Mason Greenwood. Het zat erop. De Beneluxuitdaging was voltooid. Volgers @Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke. Ik heb mijn straf bij Antwerp uitgezeten, dank voor de reacties!

Leuk om je zo definitief voor het WK te plaatsen .

Goed idee! Bij dezen geregeld .

Allemaal doodgoede jongens, what can possibly go wrong?

Good luck! Tot nu toe weet je telkens net op tijd drie belangrijke punten te pakken, waarmee je het bestuur weer eventjes zoet houdt.

Lijkt die landloper met zijn GoPro warempel iets op te gaan leveren voor de club. Slim om aan de voordeur al een schifting te maken, want voor je het weet creëer je daar een Ter Apel voor gelukszoekende voetballers.

XXI Het Jan Breydelstadion zat goed gevuld met Blauw-Zwarten die reeds in een feestelijke stemming verkeerden. Royal Antwerp, die vervelende bromvlieg uit de stoeferige havenstad, zou uiteindelijk geen enkel probleem gaan opleveren. Het geluk had lang genoeg geduurd. Dit jaar was er maar één club de beste en maakte er maar één club aanspraak op de titel: Club. De 6-3 afstraffing in de beker was daarvoor het meest concrete en recente bewijs. Nee, deze kampioenswedstrijd was niet meer dan een formaliteit. Welcome to justice, rapists and murderers! Het spandoek, uitgerold over de lange zijde, loog er niet om. ‘Looks like they’ve forgotten about me’, knipoogde Greenwood naar zijn personal trainer Rai Vloet. De oud-Kazachstanliefhebber hoorde hem niet; hij stond al voor het uitvak te simuleren dat hij de krijtlijn aan het opsnuiven was. Kortom, de stemming zat er tijdig in. Vanaf het eerste fluitsignaal werden we omver geblazen door het heerschap uit Brugge. Het duo Krastev-Maeda was een plaag voor onze defensie; elke aanval leek gevaar op te leveren. Gelukkig waren de schoten van Brugse kant gelijk aan de gemiddelde afsprong van Sofian Kiyine: veel te hard en hoog ingezet. Joseph Withworth keek veel ballen simpelweg naast zijn doel. Zijn collega aan de overkant, Chris Brady, had nog minder te doen; Antwerp ondernam in de eerste helft geen enkele doelpoging. Dat het nog altijd 0-0 stond bij rust, deerde de gemoedelijke sfeer op de tribunes niet. Lock them up, lock them up, klonk veelvuldig vanuit alle hoeken van het stadion. Benjamin Mendy nam in de rust het woord. ‘Boys, you hear them? Just listen and do what I always said: fuck them up!’ Met een brede grijns gaf hij Mason Greenwood een high five. De aanvaller stak zijn shirt nogmaals goed in zijn broekje, hij zou als invaller de positie in de aanval overnemen. Het spelbeeld veranderde er niet op. Brugge bleef de bovenliggende partij, maar we wisten wel meer van ons eigen doel af te spelen. Toch ging het fout. Nadat in minuut 58 een goal van Maeda wed afgekeurd, was het een minuut later alsnog raak via de ervaren Japanner toen Krastev hem de bal net op tijd in de loop meegaf. Het Jan Breydel ontplofte van geluk. Maar, zoals we in Antwerpen gewoon zijn te zeggen: er is altijd een vluchtroute. Die route kwam er met het inbrengen van Kiyine. Luttele minuten nadat hij het veld had betreden, had hij een perfecte steekpass in huis richting zijn maatje Greenwood, die het klappen met de zweep kende: zijn treffer kwam als een vuistslag binnen bij alle fans in het blauw en zwart. Direct na het laatste fluitsignaal vlogen de spelers elkaar in de armen. Kiyine had de smaak te pakken. ‘There ain’t no party like an alcoholic party!’ scandeerde hij. De volledige technische staf stortte zich eveneens in het feestgedruis. ‘Geniet ervan jongens’, schreeuwde Rai, ‘Ik rijd jullie vannacht met de bus naar huis!’ Dit was het moment waarop ik stilletjes vertrok. Volgers @Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke. Zo, nu nog de Supercup en de beker.

Nog veel onduidelijkheden in de aanloop naar de competitiestart. De selectie uitbreiden was noodzakelijk, maar tegelijkertijd weetje nog niet goed hoe de nieuwelingen zullen aarden bij de club en in hoeverre ze vlug op elkaar ingespeeld kunnen raken. Een mooie klus .

XX Ideeën voor wat ik in deze game kan doen als België is afgerond, komen langzaam binnen. Waarvoor dank! Een Youth Only is best geinig om eens te doen, maar dat heb ik een jaar of drie geleden denk ik nog gedaan. Voorlopig schuif ik dat nog aan de kant. Al het metaal in Scandinavië winnen klinkt aanlokkelijk, al spreken we dan over veel meer prijzen dan in de Benelux. Het zou me niet verbazen als dat over de twintig verschillende competities en bekers heengaat. Hetzelfde geldt waarschijnlijk voor het Verenigd Koninkrijk. Iets te veel van het goede (of van het gekke), als je het mij vraagt. Aan de andere kant… Scandinavië trekt me momenteel wel weer. Ach, ik heb nog minstens een seizoen om na te denken, want ik ga gelijk alle spanning uit deze update halen: het is niet gelukt om de beker en de competitie allebei te winnen in mijn eerste seizoen met Prison FC. Desondanks hebben we iets aardig laten zien met zelfs nog een absolute hoofdrol voor Mason Greenwood, onze wandelende voorbeeldfunctie. Een Brugge te ver Als je uit de Achterhoek komt, dan mag je het spreekwoord een brugge te ver hanteren, keurig aangepast naar de Nedersaksische klankuitstoten. Het gaat letterlijk voor Antwerp op in ons bekerparcours, want de halve finale tegen Club betekende voor ons het eindstation. Dat nam niet weg dat we er met een gedenkwaardige wedstrijd uitvlogen. Na de 2-2 in ons eigen uilennest wisten we dat het zwaar zou worden in de return. Toch stond het daar halverwege opnieuw 2-2 en waren we nog altijd in de race. De illusie van een bekerfinale werd echter snel aan diggelen geschoten door de thuisclub; met een rood achterwerk stapten we terug in de bus naar Antwerpen. Op Scott in Europa Zoals ik in de vorige update aangaf, moesten we twee wedstrijden extra spelen dit seizoen, omdat mijn delinquentenkorps achter de eigen tralies niet kon winnen van Zilina. Die extra ronde werd gespeeld tegen de Georgiërs uit Batumi. Het werden twee eenvoudige zeges. Direct volgde de loting en wederom kwam Zilina uit de koker gerold. Daar hadden we iets recht tegen te zetten, zo verzekerde ik de spelers. Christopher Scott nam die taak hoogstpersoonlijk op zich, door in de eerste wedstrijd vijf keer raak te schieten. Dat terwijl hij niet eens in de spits was geposteerd, maar als spelmaker. Een schitterende prestatie van de Ghanees. Het tweeluik was snel beslist. En plots lag de weg naar de finale open. In de kwartfinale werden we gekoppeld aan onze landgenoten uit Charleroi, een club uit de grijze middenmoot, die bovendien verwikkeld was in een gevecht om buiten de degradatiegroep te blijven. Fijn voor ons. Scott schoot er nu twee in, net als Davitashvili, waardoor ook dit treffen al na één duel beslist was. In Lille zag ik een gelijkwaardige tegenstander. Ook lekker dat we niet heel ver hoefden te reizen. Na de 1-0 nederlaag in Noord-Frankrijk maakte ik me niet al te veel zorgen. ‘Deze kunnen we thuis opvreten als iedereen met de messen geslepen aan de aftrap verschijnt.’ Aan een paar jongens uit de selectie legde ik voor de zekerheid de betekenis van die uitdrukking uit – je weet maar nooit hier. We klapten erop in de return en dat terwijl Greenwood niet eens op het veld stond. Scott wel: opnieuw twee treffers. Samen met de treffer van Achten was het meer dan genoeg om de finale te bereiken. Wanneer ik mijn ogen sloot, hoorde ik de miljoenen al ritselen, klaar om volgend seizoen uitgegeven te worden om de selectie te versterken. Daar zou een eventuele nederlaag tegen Real Sociedad in de VELTINS-Arena niets aan veranderen. Een overwinning zou het alleen nog maar mooier maken. Die overwinning kwam er, waarachtig nog aan toe. Ngala Fall, een newgen die door mijn voorgangers uit Senegal is weggeplukt, maakte op slag van rust de 1-0 na een prachtige lange bal van onze libero Lewis Schouten. De spanning is terug Lange tijd leek het erop dat Club Brugge fluitend de kampioensgroep in zou gaan. De voorsprong op de andere ploegen was immers groot genoeg, vooral die op Antwerp. Wij kenden na de winter echter een uitstekende periode en kropen langzaam dichterbij. Club liet plots punten liggen en met het ingaan van de kampioensgroep waren de verschillen bovenin akelig klein. Het was zwaar in de kampioensgroep van de Jupiler Pro League. In combinatie met onze wedstrijden in Europa was het simpelweg afzien voor de spelers. Elke wedstrijd was een finale waarin het team tot het uiterste moest gaan – geen enkele speler was nog topfit na deze twee maanden. We begonnen de laatste fase goed met zeges op Anderlecht, Genk en Club Brugge. We waren zowaar koploper! Tegen Beveren werden de eerste tekenen van verval goed zichtbaar, wat volledig tot uiting kwam in de kansloze nederlagen bij Anderlecht en Genk. Gelukkig mochten we daarna twee keer tegen Leuven, het zwakkere broertje in de kampioensgroep. We wisten zes punten over de streep te trekken. En geloof het of niet, voor de zoveelste keer in deze game zou het kampioenschap op de allerlaatste speeldag in een rechtstreeks duel beslist worden. 23 mei 2032: Club Brugge – Royal Antwerp. Met Mason Greenwood in de hoofdrol. Volgers @Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke

Eerste officiële wedstrijd gewoon weer banken, met z'n fratsen.

28 miljoen kan ook op een stretcher van het veld worden gedragen, desnoods in een grote zak. Zoiets kun je je verdedigers toch wel bijbrengen?

Influencers, ofwel ordinaire marketingjongens die zo snel mogelijk hun zakken willen vullen. Het lijken welhaast voetballers.

Scherp! Daar moest Anderlecht staan

XIX Als dependance van Prison FC hadden we een wisselvallige start van het seizoen. Waar ik me echt op heb verkeken, is de intensiteit van het programma in België. In hoog tempo volgen de wedstrijden elkaar op, wat bijna niet meer te combineren valt met een deelname op het Europese toneel. De play-offs zouden het Belgisch voetbal vooruit moeten helpen, maar ik durf te betwijfelen of het op de lange termijn effect gaat hebben. Teams die zo vermoeid geraken, zullen niet snel voor een verrassing gaan zorgen in Europa. Dat is jammer, want talent is er genoeg bij onze zuiderburen. Op adem komen Na de zware augustusmaand konden we ietwat bijkomen in september en oktober. De acht wedstrijden die we in deze twee maanden speelden, leverden ons zeven zeges en één gelijkspel op, precies genoeg om in de slipstream van de koplopers te blijven. Onder de overwinningen zaten twee zeges in de Conference League. In Roemenië wonnen we met 3-1 van Cluj en thuis hadden we weinig moeite met Dinamo Minsk (3-0). Het gaf ons de rust die we nodig hadden, want één ding staat vast: rondom Royal Antwerp zijn de verwachtingen altijd hoog, zelfs als ze niet realistisch zijn. Harde klappen In november leden we twee nederlagen op rij: eerst uit bij Club (2-1) en vervolgens op Anderlecht. Daar werden we genadeloos aangepakt; de klappen die Mason Greenwood gewoon was uit te delen vielen in het niet bij de mokerslagen van de Brusselaren. Liefst 5-1 werd het in het Lotto Park. Zelfs Mendy jammerde na afloop, nota bene als trainer. ‘Nu weet ik ook weer hoe het voelt om zonder consent zo hard gepakt te worden.’ Voor ons was het opkrabbelen en herstellen. Dat deden we gelukkig. Gent werd opzij gezet, in Europa wonnen we met 2-1 in Tel Aviv en bij Sint-Truiden zorgden we voor een ware voetbalshow – op Staaien werd het publiek getrakteerd op elf goals: 4-7. Echter, telkens wanneer we de aansluiting leken te hebben gevonden, liep het weer spaak. Ook in december lieten we weer onnodig punten liggen en maakten we het onszelf lastig in de strijd om de bovenste plekken in de Conference League. We mochten niet klagen met een puntje thuis tegen Zilina en Istanbul Basaksehir zal zich ongetwijfeld bestolen voelen na de 1-1 in Turkije. Door die twee gelijke spelen kukelden we net uit de top 8; Antwerp werd teruggevonden op de negende plek en was veroordeeld tot een extra speelronde. Alsof we het nog niet druk genoeg hadden. Het Europese geweld zou in februari verder gaan met een dubbele ontmoeting met Dinamo Batumi uit Georgië. Op weg naar een troostprijs? Deze game staat in het teken van prijzen winnen. In ieder geval tot in klaar ben in België, daarna zien we wel weer verder. De landstitel had ik al zachtjes uit mijn hoofd gezet, dus bleef er dit jaar nog één kans over op een prijs: de wereldberoemde Croky Cup. In de zevende en achtste ronde kregen we twee eenvoudige ploegen voorgeschoteld, waardoor ik het reserveteam aan het werk kon zetten. KSK Tongeren en RFC Liège werden eenvoudig opzij gezet, waarna in de kwartfinale een reis naar het pittoreske en gastvrije Molenbeek werd gepresenteerd. We waren beter, maar kwamen niet tot scoren. Gelukkig stond het vizier wel op scherp in de strafschoppenreeks. Die werd met 5-3 gewonnen. Club, Gent en Standard waren de andere teams met een plek in de halve finale. Wij mochten tegen Club. Volgers @Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke: zijn we weer! Ik besefte zojuist dat het einde van de Beneluxchallenge in zicht komt. Ik hoor graag jullie ideeën over volgende uitdagingen die ik aan kan gaan binnen deze game! Ik geef nu al een veto op verder gaan in België en uitdagingen waar ik met te veel beperkingen moet spelen .

Nu al een knap parcours in de CL, zelfs al heb je niet de zwaarste loting gekregen. Je moet het toch maar laten zien. Je houdt ons nog even in spanning of er toevallig nog een eerste plaats inzit voor Sparta.

De trost overheerst, en terecht. Die miljoenenformatie zo het vuur aan de schenen leggen, dat had niemand vooraf durven zeggen. Na die heftige wedstrijden is het weer lekker uitbollen in de competitie waar je met een meer dan comfortabele voorsprong aan de kampioensgroep begint. De focus zal vooral op de dubbele ontmoeting met Brondby liggen.

Die Brit heeft in amper drie levensjaren al veel van de wereld ontdekt en overal laten zien wat er mis is met zijn generatie. Ach, hij kan ook een inspiratiebron zijn voor zijn leeftijdsgenoten, als hij de club maar niet in no time omtovert tot een walhalla voor TikTokkies en andere influencers.

In het geval van jouw club heb je hier echt de levensader van de club gepresenteerd. In elke linie loopt minstens één speler rond die veel geld in het laatje kan gaan brengen!

XVIII Daar ben ik dan. Aanbeland in een van mijn favoriete steden van België, vooral omdat je er uren kunt ronddwalen. Daarmee zeg ik niet dat ik bij mijn favoriete club van België ben aanbeland. Ik ben hier puur terechtgekomen op basis van het credo van de gemiddelde achttienjarige bal van een Utrechts of Gronings studentencorps: pakken wat je pakken kan. In mijn geval kwam Antwerp als eerste serieuze optie voorbij. Zodoende. Logische transfers Als kersverse manager wil je altijd een goede beurt maken bij de fans en het bestuur. Hier is het vooral oppassen dat je niet een goede beurt krijgt vanuit het bestuur, maar dat terzijde. Ik mocht in ieder geval weer zonder geld de transfermarkt op, want net als Hoogstraten had ook Antwerp een negatief transferbudget. Ja, het gaat fantastisch met de financiële situaties van de clubs in dit land. Ik besloot een aantal transfers te doen waarvan ik zeker wist dat zij de leiding zouden welgevallen. Na wat jaartjes bij Getafe te hebben gespeeld, allemaal op huurbasis vanuit een grote Engelse club, streek deze vleugelaanvaller neer in Tilburg om bij Willem II meestal de bank te verwarmen. Met zijn staat van dienst, zowel binnen als voornamelijk buiten het veld, zag ik in Mason Greenwood een perfect match. De eerste vlaggetjes konden uit in Antwerpen! Daar bleef het niet bij wat betreft de transfers om de club te pleasen. In Leuven was net een ervaren speler uit zijn contract gelopen, of kan ik beter zeggen: uit zijn contract gereden. Toen ik hem een contract voorschotelde, sprong Sofian Kiyine in en met zijn auto naar de Bosuil, alwaar het volledige bestuur applaudisserend bij de ingang stond te wachten. Er kwamen trouwens nog wel meer spelers in de hoop de selectie in de breedte te kunnen versterken. In chronologische volgorde: Daniel Brodnjak (Sloveense newgen), Joe Willock, Levi Acheampong, Lewis Schouten, Elvis Cindric (Bosnische newgen) en Scott Hale (Jamaicaanse newgen). Verkocht werd er ook, want het was een eis van het bestuur om de financiën op orde te krijgen en om een positief transfersaldo te creëren. Voor 16,5 miljoen namen we afscheid van Albassan Yusuf, die na tien jaar trouwe dienst zijn zakken gaat vullen bij Al Wehda. Daarmee had ik net genoeg geld om Brodnjak te contracteren. Geef de jeugd het goede voorbeeld Als je een club aan de hand neemt, dan moet je zorgen dat de cultuur verankerd wordt in alle geledingen. Zoek je een bepaald type voetballer, of beter gezegd, zoek je een bepaald type mens, zorg dan dat je hier al vanaf de jeugd mee begint. Ajax schijnt die technische en tactische wondertjes te beogen vanaf de prille jeugd, Antwerp beoogt ook iets. Met veel trots kon ik daarom twee jeugdtrainers presenteren wiens rijke verleden een ontegenzeggelijke aantrekkingskracht moeten zijn. We hebben het over echte opleiders, voorbeeldfiguren. Rai Vloet en Benjamin Mendy, welkom in Antwerpen! Dit wordt ploeteren Ook na de transferperiode stond er een zeer matige selectie. Geen wonder dat het vorig jaar niet was gelukt om de kampioensgroep te bereiken. Als we ons best doen, zo is de tendens in analistenland, moeten we rond plek acht kunnen eindigen dit jaar. Graag zou ik hoger willen eindigen, maar dat gaat geen gemakkelijk verhaal worden. Misschien moet ik al blij zijn met één prijs aan het einde van de rit, al houd ik rekening met de mogelijkheid dat ik geen enkele prijs pak. In dat geval hoop ik het team klaar te kunnen stomen om een seizoen later wel voor de prijzen te kunnen spelen. Het begin van het seizoen is in ieder geval veelzeggend. We wisselen redelijke resultaten af met de nodige dompers. Vooral defensief moet er echt nog iets gebeuren, met name op het personele vlak: we zitten vanwege blessures en het moordende speelschema nogal krap achterin. Misschien was het vanuit dat oogpunt niet zo handig om ons te kwalificeren voor de Conference League. Bewuste uitschakeling heb ik even in overweging genomen. Toch besloot ik al snel om er vol voor te gaan, want het prijzengeld dat de deelname kan gaan opbrengen, heeft de club nog hard nodig richting volgend seizoen. Volgers @Badmuts, @Vreven, @Glenn08, @Arezo, @keano77, @Nom de Guerre, @Fantasy, @Willem, @Bogatyr, @Tim', @neva, @Djurovski, @MNie, @Richarð., @Whitewolf345, @De Raam, @ElMarcos, @Vlonkie, @KayDeManaager, @jeffrey koole, @Kyrill, @Keeza, @Marius, @Boyzone. @Jónstærke: de update liet even op zich wachten. In de weekenden speel ik eigenlijk amper FM. De liefde is een veel leukere hoofdzaak . Dank allemaal!

Wauw, dat is weer een verrassende uitdaging. Ik neem aan dat je doorheen Europa bij veel clubs aan de slag had kunnen gaan met de staat van dienst die je ondertussen hebt opgebouwd. Het siert vooral jou als FM'er dat je telkens weer een niet-gebaand pas durft te bewandelen.

Uit de krochten van het gebouw is onze tweede gelegenheidspresentator omhoog gekropen, aangetrokken door de verzuurde alcoholwalm die uit het kabinet van Adrie over de eerste verdieping wordt verspreid. Op het moment dat Adrie een stuk uit Marx wil gaan reciteren, klopt de onbekende op het raampje, dat afgesloten is met glimmende luxaflexplankjes. 'Nog vijf stemlijsten en we kunnen los', fluistert hij voorzichtig. @007mark, @aron24, @Badmuts, @bas huijsmans, @bas2204, @Bogatyr, @Chiemel, @Chimpa, @chrisje1993, @Djurovski, @Erwin., @Fabian., @Fantasy, @Grote Ree, @ivago, @Laki, @nasje92, @Roprop, @Rykjvk1, @Satyr, @Tim', @timpy00, @Titan, @Urbeto, @Vreven, @xanderoo