Titan

Ik heb er zelf ook schuld aan, maar wat een abominabele editie.

De droom moest een keer ophouden en daar zorgde Roma voor, helaas. Maar zoals je zegt, het ging met opgeheven hoofd. Op naar een mooie, nieuwe bestemming!

(2) Over appelbomen en rosbief De zilvergrijze Mercedes, kortweg de pooierbak van Bertus, bleef nooit lang op één plek staan. Bezopen of niet, dag of nacht, de beste man piekerde er niet over om ergens te voet naartoe te gaan, laat staan met de fiets. Het hele dorp kneep een oogje toe; hij was de enige die ermee wegkwam. Zelfs wijkagent Tybor, een vijftiger die al twee eeuwen hier de politieman leek te zijn en in de volksmond beter bekend stond onder zijn bijnaam de Sheriff, liet het gebeuren – hij pakte zijn wekelijkse quotum aan beschonken bestuurders en foutparkeerders wel op de zaterdagavonden en zondagochtenden, dagdelen die niet geheel toevallig in het teken stonden van het ooit door Bertus opgezette café- en discoleven. De legende was Bertus sowieso vooruit gesneld. Ging het op een verjaardag over Bertus, dan kwam vroeg of laat het verhaal van de toeristen naar voren die op een mooie zondagochtend hun fiets in het dorp hadden geparkeerd omdat hun oog op het bordje ‘koffie met appelgebak’ was gevallen. Opgetogen waren ze de kroeg met aangebouwd cafetaria binnen gewandeld, klaar voor hun welverdiende traktatie. Bertus, die de bestelling zelf op kwam nemen, had bij het horen van het woord appeltaart het tweetal mee naar de achtertuin genomen en gevraagd of daar een appelboom stond. Geen boom te bekennen. “Nou, dan hek ook geen appeltaart. Twee koffie dan maar?” Of het ging over zijn gewoonte om de snackbar te verlaten op het moment dat er een schnitzelmenu werd besteld. Niet omdat hij geen zin had om dat klaar te maken, maar omdat hij voor een vers gepaneerde schnitzel vlug naar de supermarkt moest rijden. Een ander zou ongetwijfeld het verhaal van de broodjes rosbief met zout inbrengen. Dat verliep meestal als volgt: “Een broodje rosbief graag.” Bertus opende een wit bolletje, smeerde er een dikke laag margarine overheen, startte de vleessnijmachine en pakte een homp rosbief uit de koeling. Het broodje werd flink belegd, daarover viel nooit iets te klagen. “Zalt?” Op dat moment wist een vaste klant in nuchtere toestand dat het raadzaam was hier nee op te antwoorden. Echter, in veel gevallen wat de klant ofwel geen bekend gezicht in het dorp ofwel in vergaande staat van beschonkenheid. “Ja, alstublieft.” Op zo’n moment draaide Bertus zich om. Bij de frituurbakken, van waaruit het vet altijd vrolijk spetterde, wachtte de grote zoutpot die normaliter wordt gebruikt voor het zouten van de versgebakken patat (nee, Bertus serveerde geen friet). Hij pakte de zoutpot en besneeuwde de rosbief rijkelijk met een laag zout waar zelfs Rijkswaterstaat van zou gaan blozen. “Hier, da’s vier euro.” In het aanliggende café werden alvast een paar pilsjes getapt tegen de dorst. Dat berust op puur toeval . Vermoedelijk heeft elk dorp zijn eigen Bertus, meestal volop betrokken bij het verenigingsleven, haha. We gaan het meemaken! Vond het weer eens tijd om wat aan mijn hobby te gaan doen hier. Oei, ik hoop niet dat ik een personage uit je verhaal aan het kopiëren ben? Ik moet nog zo'n 134 updates inhalen . Thanks! Verhalen zullen er nog genoeg volgen, niet alleen over Bertus! @FMNOOB; @keano77: ik tag jullie hier vanwege de like op de eerste post. Mocht je liever niet getagd worden, laat het gerust weten!

Een paar keer per jaar moet ik heel wat schade inhalen, vanwege mijn eigen afwezigheid in het subforum . Gelukkig is dat nooit een straf! Erg tof om te zien welke keuzes je hebt gemaakt in je FM-games en nog leuker is het om te ontdekken dat je actief bent in Kecskemet, een leuk stadje aan de snelweg op weg naar de Roemeense grens. Paar keer geweest, aardige mensen, lekker eten. Wel keer last gehad van een taalbarrière. Maar dat terzijde, je hebt een droomdebuutseizoen gekend, petje af!

Die is er! Topfaciliteiten ook. In de simulatie kwamen die spelers niet aan spelen toe trouwens.

(1) Bertus Bertus was niet het type dat snel zijn handen zou wassen. Toen hij na een klein uur afwezigheid zijn zilvergrijze Mercedes uit 1983 het sportterrein weer opdraaide, tevreden terugkijkend op zijn wekelijkse bliksembezoek aan de lichtekooien in de stad, keek niemand die hem kende op of om. Voor bezoekende teams daarentegen personifieerde Bertus de vergane, louche West-Duitse machocultuur van strakke lichtblauwe jeans, grote pilotenzonnebrillen en blinkend gouden tanden. Hij stapte uit, viste een baal shag uit zijn achterzak en draaide met de nodige nonchalance een sjekkie. Uit zijn andere achterzak viste hij een verchroomde Zippo om het uiteinde van de vloei in de hens te zetten. Zo had hij zijn favoriete verslaving het liefst: net iets te veel vloei aan de voorkant, zodat het geheel goed vlam kon vatten en hij in één keer een stevige haal kon nemen. Als in een luchtcirculatiesysteem rolden de kankerverwekkende stoffen over zijn longen, waarna Bertus de rook tergend langzaam uit zijn mond liet ontsnappen. Voor even hulde hij zichzelf in nevelen. Een stevige rochel, voorafgegaan aan het geblaf en gehoest als van een hellehond – dé aanloop naar het uitspugen van een stevige zwart-gele fluim. “Moi.” Veel meer woorden maakte hij nooit vuil aan gasten, zeker niet op de zaterdagen en zondagen waarop het bruiste op de club. Hij wist dat hij verwacht werd. Hij wist dat de houten zetel in de bestuurskamer al sinds iets over negen onbezet was gebleven, wachtend op de terugkeer van de wedstrijdsecretaris. Wachtend op Bertus. Bij de tijd dat hij van de parkeerplaats naar de ingang van het clubgebouw was gelopen, was zijn sjekkie verworden tot niets meer dan een stompje as aan zijn geharde, gele vingers. Achteloos mikte hij de overblijfselen in de struiken, terwijl vanuit de kantine hem de volksmuziek tegemoet trad. Het was half 11 in de ochtend, de eerste wedstrijden waren bijna gespeeld. Ouders hadden weer getracht hun kroost in de juiste richting te schreeuwen en de scheidsrechter – meestal een vader van een minder getalenteerd joch – had op zijn manier geprobeerd bij te dragen aan de sportieve leercurve van de pupillen op het veld. Dat hij daarbij vaker werd aangesproken met klerelijer dan met scheids, kon hem weinig deren. Thuis was het erger. ‘Nog anderhalf uur,’ dacht Bertus op het moment dat hij door de kantine richting de bestuurskamer liep. Precies op het middaguur werd hier de tap geopend, net op tijd om de smaak van vijf bakken lauwe, te sterke koffie weg te spoelen. Diep van binnen wist hij heus wel dat zijn functie niets om handen had; iemand anders zorgde ervoor dat de juiste papieren onder zijn neus werden gedrukt en dat de communicatie met de bond en andere verenigingen niet stokte. Bertus hoorde simpelweg bij het dorp zoals een carburateur bij een benzinemotor hoort. Ze hadden hem net zo goed de titel van mascotte kunnen geven, maar daarover was iedereen het eens dat het te oneerbiedig zou klinken. Zeker voor iemand die gerust de horecatycoon van het dorp kon worden genoemd. Horecatycoon in ruste, weliswaar. Nadat hij sinds zijn veertiende aan de betalende kant van de bar had gestaan, wist hij dat hij ooit aan de verdienende kant wilde belanden. De rest was geschiedenis. Maar daarover later meer. Bertus was hier een legende en legendes koester je, legendes houd je dicht bij je.

Done! Tof dat je plezier beleeft aan de korte uitdagingen .

'Hebben we er allemaal nog zin in om de laatste wedstrijd van het jaar het publiek warm te maken?' 'Mwah.'

De tandjes, zelden een scheidsrechter zo gedecideerd rood zien trekken in FM Schermopname 2024-09-15 170520.mp4

Vraag niet hoe . Dank, @Whitewolf345, waren vermakelijk slechte wedstrijden.

Een potje met weinig hoogtepunten

Ik snap dat je gelukkig bent!

Top! Zal vrouwlief zeggen dat we tegen 18 uur aan de aardappels kunnen zitten.

Vanmiddag. Ben redelijk flexibel op zich de komende weken nog.

Educated guess: een bye in de eerste ronde voor Fantasy en neva

Periode 4 start op 8 maart

Tien puntjes hier. In de laatste wedstrijd breekt mijn keeper in minuut 90+4 zijn pols bij een 3-2 voorsprong bij ADO, dat moest winnen om te promoveren. Veldspeler op doel en met tien man verder. Een hoekschop in 90+5 (volgend op de redding die een gebroken pols opleverde) en een vrije trap in 90+8 later staat het 4-3.

Zojuist mijn volwaardige Poképlayergame afgerond met Den Bosch. Tot en met juni 2031 in de KKD en alle nationaliteiten afgerond. Dat was fun. Het overzichtje als bijlage. POK.xlsx

Uitdaging van de maand: de laatste periode Uitdaging van de maand: de laatste periode - Managers United (manutd.nl) De Laatste Periode.fm

Ik doe ook mee, al verwacht ik een enorme afknapper.

Lekker man, gefeliciteerd!

Opdracht 7 Een mooie downloadsectie zou ik prachtig vinden. Verder hoop ik dat er 'iets' ontstaat waarin er op tactisch gebied meer met elkaar gedeeld wordt, van tactieken tot trainingsschema's.

Hitsige vrije trappen. Schermopname 2024-09-06 094143.mp4