-
Aantal bijdragen
29031 -
Geregistreerd
-
Laatst bezocht
-
Gewonnen dagen
104
Soort bijdrage
Profielen
Forums
Articles
Alles door Titan geplaatst
-
Het voordeel van gelijke spelen in zo’n korte competitie is dat de andere teams dus ook punten laten liggen. Waarschijnlijk heb je de mindere periode nu gehad en worst weldra de titel veilig gespeeld!
-
Altijd weer die vrouwen . Een errand boy voor dergelijke figuren is niet de classificatie die je graag wilt horen.
-
(8) – Oproep na een feestje Kleedkamers 1 en 2 werden gebruikelijk gereserveerd voor het eerste elftal. Iedereen verdiende voldoende ruimte om zich om te kleden en voor te bereiden op de wedstrijd. Toen ik echter na onze eclatante 10-1 overwinning op Vorden eindelijk bij de kleedkamers was aangekomen – allerlei mensen van vroeger wilden plotseling iets te me zeggen, terwijl ze vroeger niet eens wisten wie ik was – hadden alle spelers zich in de eerste kleedkamer gewurmd. Volksmuziek knalde uit de speakers, shirtjes vlogen door de lucht en op tafel stonden Derrik en Dick uit alle macht te helikopteren. De twee middenvelders hadden geen oog voor de kleine Calvin Schouten, die in het voorbijgaan plotseling een zweterig stuk vlees tegen zijn wang voelde klappen. Het leek me het beste dat ik me niet in het kleedkamerfeestgedruis zou storten noch pogingen tot een nabespreking zou ondernemen. In plaats daarvan begaf ik me naar de kantine, waar het feest ook al goed op gang was gekomen. In afwachting van het optreden van Rooie Ronny, ’s dorps beste vertolker van het levenslied, had DJ Antilope de muzikale omlijsting opgestart. De jongeman heette in werkelijkheid Tycho Harms en ging door het leven in een rolstoel. Alle ongemakken trotserend wist hij met een gulle grijns de draak te steken met zijn beperking. “Vandaag ben ik jullie DJ Antilope, want we kenne nie lope! Put your hands up in the air, put your…” Deze club was er voor iedereen. Zonder in verdere details te treden kan ik iedereen verzekeren dat het feest nog lang doorging en dat het alle ingrediënten bevatte die een simpele dorpsvereniging kenmerkt. Als coach accepteerde ik alle felicitaties, lachte ik waar gelachen moest worden en knikte ik wanneer ik beter niet mijn eigen mening kon laten weten. Ik had met name medelijden met alle managers die de volgende dag opvallend veel ziekmeldingen vanuit dit dorp te verwerken kregen, alsof er een nieuwe pandemie was ontstaan, eentje met een ziekte die voor vermoeidheid, hoofdpijn en een opstandige maag zorgt. Die volgende ochtend werd ik opperbest wakker. Die paar biertjes hadden me er nooit onder kunnen krijgen, dat wist ik diezelfde avond al. Op mijn telefoon verscheen een aantal meldingen, waaronder een gemiste oproep van een onbekend nummer. 3:17 gaf het tijdstip van de belpoging weer. Niet veel later ontdekte ik wiens nummer het was en hoe dat mijn leven zou kunnen beïnvloeden. Van veel verandering was een week later nog geen sprake. Het was een voetbalzondag zoals iedereen die het liefst heeft: veel wedstrijden en mooi weer. Warnsveldse Boys was gewaarschuwd na onze eerste twee overwinningen. Op Het Braamveld betrok onze tegenstander de verdedigende stellingen, wat het misschien beter niet had kunnen doen. Over negentig minuten wisten de Boys geen schot op doel te lossen en zochten wij, zeker na rust, met overgave de aanval. We wonnen met 5-0. Kloppie schoot er weer eens twee in, evenals Derrik Grotenhuis, die na zijn tweede treffer een opzichtig helikoptergebaar maakte richting de bank van de tegenstanders. Het slotakkoord kwam op naam van De Grieze, onze 43-jarige aanvoerder; zowat de enige die zich nergens druk om leek te maken – een man van goud met grijs haar. image.webp
-
Bij 26-26 in de strafschoppenserie hebben we de boel op pauze gezet en afgesproken vandaag verder te gaan.
-
-
Iemand gaat de lift vastberaden verlaten om tegelijk te ontsnappen uit de escheriaanse wereld. Het tempo zit er weer in, hopelijk houd ik alles nu wel bij
-
Waarmee nogmaals duidelijk werd gemaakt waarom Aarhus niet bij de eerste zes eindigde en jij wel .
-
De enige juiste reactie van heel Fener. Maar ja, zo logisch is een juiste reactie niet altijd. Nu niet te lang in die emotie en erkenning blijven hangen, de volgende pot moet er gewoon weer gestreden worden.
-
(7) – Derby De tweede wedstrijd op de kalender was nog roder omcirkeld dan de ogen van de halve selectie na een stapavondje in de kroeg van Bertus: thuis tegen Vorden, de enige tegenstander die dit jaar voor het predicaat derby zorgde bij de Weidebroeders. De penningmeester van de club rekende zich al rijk: honderden mensen zouden zich gaan verzamelen rondom het veld en al die mensen hadden natuurlijk een versnapering nodig. De kantine, een paar jaar geleden grondig verbouwd, was speciaal voor deze dag ingericht. Minder zitplekken, meer statafels: gezopen moest er worden, en hard ook, het liefst totdat mensen niet meer wisten wie hun eigen partner was en George van de manege – inmiddels de zestig gepasseerd maar nog lang niet versleten – de vrouw van de badmeester meesleurde naar de achterkant van het scorebord om nog een laatste treffer aan de eindstand toe te voegen. Zo’n avond moest het worden. Om daarvoor te zorgen, moesten wij als eerste elftal ons beste beentje voorzetten. De jongens deden dat met verve, onder toeziend oog van maar liefst 432 toeschouwers. Daarvan waren er trouwens ruim tweehonderd met de auto, fiets en scootmobiel vanuit Vorden gekomen, waardoor de spreekkoren keurig tegen elkaar in gezongen konden worden, ware het niet dat het de aanwezigen elke vorm van creativiteit ontbrak en gedurende de eerste helft alleen maar wat loze kreten werden geroepen als enkels! of zagen! In de tweede helft werd het gelukkig wat joliger. In eerste instantie kwam dat door het stijgende alcoholpromillage in de lijven van de aanhang van de Weidebroeders. Het had echter ook veel te maken met onze prestaties in het eerste bedrijf. Bij rust stonden we namelijk al met 7-1 voor. Vernederend, dat is het enige woord dat een directe samenvatting kan geven voor de wedstrijd die onze tegenstander beleefde. Slechts één keer schoot Vorden op doel en daarvoor had het een goedkoop gegeven strafschop nodig, die er bij een minder gunstige uitslag tot zou hebben geleid dat de scheidsrechter het beste in tenue naar zijn auto kon rennen. Nu maakte het allemaal niets uit; hij floot prima in de ogen van de fans: twee pingels mee en een handvol vrije trappen op gevaarlijke plekken. Een beste kearl. Met tien knikkers in het mandje en een overbelast scorebord hadden we onze rivaal van de mat geveegd. Hoewel er net twee wedstrijden waren gespeeld in de competitie hoorde ik menigeen het woord kampioen al in de mond nemen. Zover was het nog lang niet. Eerst het kantinefeest overleven… image.webp
-
Ai, ai, net geen heldenrol voor Abdullah of Kazim-Kazim. De eerstvolgende ontmoeting gaat Fener er keihard af.
-
Als de koploper gemiddeld nog net geen vier punten per stemronde krijgt, kan het echt alle kanten op. Waarschijnlijk voor mij uiteindelijk richting de onderkant.
-
Een achtste Duits. Wel jaar in Leuven gewoond en driekwart jaar in Sint-Niklaas gewerkt.
-
Die beslissing volgt morgen! Inzetten kan vanaf nu.
-
-
-
Dat wordt @himan, @chrisje1993! Die van mij hadden er niet veel zin in in de tweede wedstrijd. Scheelt ook dat hun coach een half uur lang tevreden was over het spel en niet ingreep, tot hij zag dat het helemaal zijn team niet was waar hij tevreden mee was
-
Bewonderenswaardig hoe kalm die jongens blijven in de vijandelijke omgeving, hopelijk hebben ze geen middel toegediend gekregen. Je werkt toe naar een knap staaltje heroïek.
-
Ietwat gewaagd, maar defensief net iets stabieler is waarschijnlijk met drie CV's gaan spelen, waarvan twee met de rol wijde centrale verdediger/v. Dan de mezzala een andere rol geven (balveroverend, cm/v), want zo gaat die Madueke irriteren.
-
I didn't bolivia in it.
-
De Graafschap zou alle kansen eens gaan afmaken, man man. Dit gaat ze aan het einde van het seizoen opbreken. Mooi trouwens dat Den Bosch wel die periode heeft gepakt, lijkt goed beleid te zitten.
-
(6) – Vlees in de kuip De reis naar Zevenaar had evengoed in een kroegentocht uit kunnen monden, ware het niet dat Gerry Wassink, een gepensioneerd trucker van 78 met staar, door Bertus aanbevolen als buschauffeur, zodanig last had van tunnelvisie dat hij amper in de gaten had welke cafés hij onderweg passeerde. Als het aan de spelers had gelegen, zouden op de heenweg al korte pitstops worden gemaakt bij café De Tol en het Wapen van Heeckeren. Gerry hield zijn ogen gelukkig goed genoeg op de weg en bracht iedereen in nuchtere toestand op sportveld Hengelder, thuisbasis van sv DCS. Alhoewel, iedereen… op de bijrijdersstoel had Bertus halverwege Hummelo zijn eerste beugel van de dag open geplopt. “Dorstig weer vandaag.” “Rudy! Ruuuudy!” Ik hoefde niet eens om te draaien om te weten wie mijn naam als een hitsige reiger over het veld kraste. Tonnie, mijn oud-buurvrouw Tonnie. Zo eentje die je vroeger tante moest noemen. Ironisch genoeg was Tonnie niet haar bijnaam, terwijl ze minstens honderdvijftig kilo moest wegen, gemeten vanaf haar knieschijven. Wat daaronder zat, was amper te definiëren: twee hompen rozig vlees waar ergens ooit enkels zichtbaar moeten zijn geweest. “Hoe lang is dit niet geleden, jongen! Och, wat fijn je te zien. Toen ik hoorde dat je weer terug in het dorp was, zei ik tegen Henk dat we zo snel mogelijk moesten gaan kijken. Niet waar, Henk?” Achter haar stond Henk, die ik dan opvallend genoeg weer geen oom hoefde te noemen, ietwat sullig om zich heen te kijken met in zijn gezicht de teleurgestelde blik gegraveerd van een man die weet dat hij op een geile zaterdagavond net te laat was met terugtrekken en voor het leven geketend zou zijn. Hij knikte afwezig. Tante Tonnie had gelijk. Het was inderdaad lang geleden dat ik haar had gezien. Op mijn twintigste had ik het dorp verlaten om er alleen nog terug te komen om mijn ouders of vrienden te bezoeken; waar de wereld daar hetzelfde bleef, veranderde die voor mij. Althans, zo zag ik het. Volgens de vleeskuip tegenover mij was ik nog precies de Rudy van vijftien jaar geleden. Hoe graag ik ook vriendelijk wilde zijn, ik kon niet hetzelfde zeggen over haar. Hoe irritant het ook was om gelijk gestoord te worden, het haalde de spanning die ik had opgebouwd voor de eerste wedstrijd wel weg. DCS – Door Combinatie Sterk – werd gezien als een van de kampioenskandidaten van onze competitie. Tijdens de voorbereidende training en vlak voor de wedstrijd had ik erop gehamerd dat we vanuit een solide organisatie de aanval moesten zoeken. Dat de spelers op elkaar waren ingespeeld, dat wist ik wel, daarvoor kenden ze elkaar lang genoeg. Hun teamspirit en de door mij toegevoegde tactische ingrediënten bleken genoeg te zijn voor een klinkende zege. Kloppie, die in de jeugd ooit zijn tegenstander een directe rechtste had verkocht en zo zijn bijnaam had verdiend, was als spits de grote man. Ik gebruik de database met de Nederlandse amateurpiramide (hier ergens op het forum) en daarin heb ik een club van naam, locatie en logo veranderd. Ook bestaande spelersnamen heb ik aangepast. Dat is precies de reden waarom er bij veel verenigingen graag een oogje wordt dichtgeknepen wanneer het illegale het legale overschaduwt... De clubkachel moet blijven branden! Dat is ook een onderdeel van het verhaal! Heerlijk, alsof je thuiskomt. Waarschijnlijk kon Bertus zo iets van de prijs aftroggelen . Zowel club als persoon ken ik niet, maar het zou me niet verbazen dat in elke amateurregio minstens één zo'n figuur rondloopt. Ik heb er genoeg gezien op de plekken waar ik heb gewoond, haha. Ik gebruik de database met de Nederlandse amateurpiramide die hier op het forum ook als download te vinden is. @KayDeManaager @Kevinreijnen @Keeza @keano77: liever geen tag elke keer? Laat maar weten .
-
Geen gekke Belgische taferelen in de play-offs, gewoon door met de puntenvoorsprong die je al had! Je heb gedurende het reguliere seizoen al laten zien punten te kunnen pakken tegen de clubs uit het linker rijtje; dat kampioenschap moet haalbaar zijn.
-
Niets is mooier dan zo'n stadion tot op de laatste stoel stil te krijgen, met uitzondering van het uitvak . Wil je me trouwens blijven taggen, anders mis ik snel een updateje.