Titan

Het klinkt als een wedstrijdschema dat je normaliter ziet in gedownloade databases. Competities in Afrika waar je vijf maanden lang volop bezig bent en dan telkens weken wacht op een potje. Gaat het in de J1 ook zo?

Oef, dat wordt de gehele selectie even met beide benen op de grond gezet, terwijl sommigen misschien zelfs wel door de grond konden zakken daar in Italië. Na zo'n oorwassing is het vaak zaak om snel vertrouwen te krijgen, wat niet direct lukte tegen Dordt en Utrecht. Gelukkig komen er nu - op papier - iets fijnere tegenstanders aan.

Elke misstap van de concurrentie wordt op dit moment keihard afgestraft, Het lijkt de periode te zijn waarin de knikkers worden verdeeld en het is duidelijk wie de meest waardevolle knikker krijgt!

Keurig pleisterwerk, dat stadion . Veel succes, ik ontvang graag een tag!

Irritant! Ik zal de afbeelding op een andere manier proberen te uploaden in volgende updates. Voor nu heb ik het aangepast door een screenshot te maken van de afbeelding die ik al had gemaakt . Hopelijk zie je het nu wel.

Uhm, welke zwarte regels? Zie hier namelijk alles scherp.

De eerste klap is gelijk uitgedeeld door de samenstelling uit Adana, terwijl er een nieuwe spits in het veld staat die in ieder geval in de scorende voetstappen van Balotelli weet te treden!

Wi-j goat d’r veur! Nieuw seizoen, nieuwe kansen. Er zijn een aantal doelstellingen door mezelf opgesteld dit jaar. Het wordt namelijk tijd voor een grotere prijs dan alleen de beker – het wordt tijd voor het kampioenschap. Tegelijkertijd wil ik ook weer een ronde verder te zien geraken in de Champions League. Ik heb het gevoel dat het team er klaar voor is. Veel spelers ‘van het eerste uur’ hebben zich goed ontwikkeld en zullen langzamerhand hun potentiële niveau gaan aantikken. Daar heb ik trouwens geen zicht op; in deze game gebruik geen in-game editor of een naverwante applicatie om dat soort zaken bij te houden. Alles verloopt puur natuur. Transfers Zoals we ondertussen gewend zijn, zorgde Bennie Jolink opnieuw voor weinig reuring op de transfermarkt. Er kwam één speler bij en er werd één speler verkocht. Daarnaast besloot Xandro Schenk te stoppen met voetballen. Hij wilde graag trainer worden, maar hij heeft de pech niet uit de Achterhoek te komen. Bedankt voor je diensten, pik! Eerst de uitgaande transfer: Mees Bakker. De doelman, niet afkomstig uit de Achterhoek of uit eigen opleiding, heeft zich ontpopt tot een prima sluitpost. Echter, ik heb Sten Kremers op de bank zitten en hem wil ik veel meer speeltijd geven, voordat hij ontevreden vertrekt. Bovendien is hij wel Achterhoeks (en komt hij oorspronkelijk uit de opleiding). Dus was het een eenvoudige beslissing om Bakker aan te bieden bij alle clubs toen er interesse begon te ontstaan. AA Gent en Al Shabab boden beide tien miljoen euro. Ik hoef niet uit te leggen voor welk contract Bakker koos. De spelers die werd verwelkomd op Sportpark de Bezelhorst, alwaar de trainingen worden afgewerkt, is Marcelino Gomes. Klinkt niet Achterhoeks, is het wel. Gomes is geboren in Vorden en beschikt tevens over de Angelose nationaliteit. Een fijne pokéspeler dus. Om onduidelijke redenen stroomde hij bij Almere City in de jeugdopleiding in. Daar kwam de rechtsbuiten tot één optreden voor Jong Almere. Weinig bijzonders en met zijn karakter is het afwachten of het überhaupt veel gaat worden. Voor €115.000,- en een maandsalaris van twee ruggen durfde ik de gok wel aan. Selectie Daar waar Gomes zich mag gaan melden bij het jeugdelftal, werden er een paar spelers richting het eerste gepromoveerd. Het vertrek van Bakker werd opgevangen met het doorschuiven van Guus Boldewijn, een beloftevolle keeper. Ook Emmanuel Mumumi uit Zelhem zal af en toe een wedstrijd mee mogen spelen, al is het maar om weer een Achterhoeker aan tien duels te laten komen. Tot slot mocht Haci Araz in zijn eerste jaar direct aansluiten bij het keurkorps van Jolink. De rechtsbuiten wordt beschouwd als een nog groter talent dan het vorige wonderkind, Ted Koenen. Met het doorselecteren kunnen we weer mooie statistieken overleggen. Van de 24 spelers waar we het jaar mee beginnen, komen er 22 uit de Achterhoek en hebben er zestien hun wortels in de jeugdopleiding van De Graafschap. Als we dan kijken naar welke spelers noch uit de regio noch uit de opleiding komen, dan komen we bij Rio Hillen uit. Mochten er geen gekke dingen gebeuren, dan blijft hij de komende zeven à acht jaar die vreemde eend in de bijt. Alhoewel, Rio spreekt na zes jaar Doetinchem al een aardig woordje Nedersaksisch. Champions Leaguekwalificatie Tja, je wordt tweede en dan mag je de Champions League in. Aangezien de Nederlandse clubs het zo voortreffelijk af hebben laten weten de laatste jaren, speel je als nummer twee ‘gewoon’ weer voorrondes. Die doelstelling van mezelf had dus al heel snel overboord kunnen worden gegooid. Sterker nog, met een jaartje Europa League had ik absoluut vrede gehad. Ons eerste tweeluik speelden we tegen Slavia Praag. Zoals vooraf al werd verwacht, leverde dit geen probleem. De basis voor de uitschakeling van de Tsjechen werd al in Arnhem gelegd, waar we overtuigend met 3-0 wonnen. Wacht even… Arnhem? Ja, dat klopt. Ons nieuwe stadion wordt na één seizoen al uitgebreid en daarom spelen we dit jaar in de Gelderse hoofdstad. Zien ze daar ook eens wat voetbal is. De laatste drempel die we over moesten om de Champions League te halen mocht gerust een stevige heuvel worden genoemd: Sporting Clube de Portugal. Tot mijn grote verrassing waren we in Zuid-Europa de bovenliggende partij en mochten we af en toe hopen op een minieme overwinning. Het bleef 0-0 en dan weet je dat er een zware return te wachten staat, ook al speel je in evenementenhal Gelredome. Wat ik vreesde, kwam lange tijd uit. Sporting kwam om ons te frustreren, wat de gemiddelde Portugese ploeg bijzonder goed ligt. Na een goed uur spelen vond Vinagre, hun linksback, de bal plots voor zijn voeten en besloot uit te halen: 0-1. We moesten iets gaan forceren. Beide broertjes Raterink kwamen het veld in. Het bleek een gouden zet te zijn. Othniël was twee keer de aangever (één keer op zijn oudere broer en één keer op Brittijn) en Elie verzorgde naast een doelpunt ook de assist op de 3-1 van Önal. In de Champions League spelen we de uitwedstrijden tegen Club Brugge, Atlético Madrid, Fiorentina en Cluj. In Nederland mogen we het opnemen tegen Manchester City, Borussia Dortmund, Galatasaray en AEK Athene. @neva: merci! Die aardige alliteraties geef ik na deze urgente uitdaging met de sensationele Superboeren waarschijnlijk meer visuele voortgang. @ElMarcos: daar is geen woord aan gelogen, thanks! @Urbeto: haha, geduld is daar zeker mee nodig. Maar, zoals ik in de eerste post van deze novelle al aangaf, niet alle doelstellingen hoeven bij De Graafschap gehaald te worden. Als ik hier klaar ben, ga ik verder kijken. @Kyrill: zeker weten! @Marius: het is om een gekke manier goed dat we nu door Atléti worden uitgeschakeld. Het geeft aan dat we er nog lang niet zijn en de spelers weten wat ze aan geweld tegen kunnen komen op de Europese velden. Laat die Haaland maar komen binnenkort! @19CH98: veertien punten is meer dan ik vooraf verwachtte (ik zette in op zo'n tien punten). Bedankt! @Djurovski: kijk, dat is precies de bedoeling. Die grote ploegen moeten het zo moeilijk mogelijk gemaakt worden. Daar slagen we aardig goed in. @askat73 @chrisje1993 @Reidar. @Gert @bas huijsmans @KayDeManaager @Fantasy @keano77 @rich ruzzian @FlyD @Satioz @Arezo @FMNOOB @Badmuts @MuseMouse @JC14 @Blom @De Raam @FMNOOB @Tim Windt @MNie

Heerlijk hoe op dit niveau één speler al gelijk het verschil kan maken. Fit houden, die jongen. Na de wedstrijd een ijsbadje, beetje pamperen, af en toe een geisha zijn hotelkamer insturen en alles komt in orde.

Wat een heerlijke uitslagen, opnieuw! Het zegt genoeg dat er teleurstelling heerst na de 2-2 tegen Ajax. Als promovenus had je dat duel bijna gewonnen en wie had dat vooraf durven hopen.

Dit is een prima start, hoor. FC Twente-uit is een lastige wedstrijd over het algemeen, die je overtuigend hebt gewonnen. Erg zonde van de blessure van Owusu-Oduro, dat wordt echt een klasbak de komende jaren.

We hebben al een prachtige maand achter de rug met heel veel interessante novelles! Ik ga ze niet allemaal opnoemen; sommige volg ik meer op de voorgrond en andere volg ik weer in stilzwijgen. Dus allemaal lekker doorgaan waar we mee bezig zijn! Mijn stem gaat naar @19CH98: ik waardeer de insteek om vanuit de YL-winners te werken en hun ontwikkeling te betrekken in de novelle. Daarnaast laat deze game zien hoe mooi en frustrerend dit spel tegelijkertijd kan zijn.

Wat een transfergeweld in het ooit zo rustige Adana! Denken ze net van de halve dorpsidioot cq. prachtspeler Balotelli af te zijn, komt Zé gezellig de gelederen versterken. Je team lijkt er zeker niet achteruit op te zijn gegaan!

Als het er financieel zo voor blijft staan, dan is die overname slechts een kwestie van tijd. Misschien dat het afleiding veroorzaakt, maar uiteindelijk levert het goede dingen op. Ah, Ventforet Kofu, een aantal jaar geleden nog een leuke tussenstop gehad in een journeyman.

Op de tribunes wordt meer gezopen dan dat er wordt gescoord op het veld. En dat zegt vooral iets over de fans! Wat een puike start met belangrijke resultaten in eigen huis. Bij Excelsior en Cambuur zat het nog even tegen, maar als je zo speelt, komen ook in uitwedstrijden de punten vanzelf.

Het geeft aan het einde van de rit voldoening als je een hoge positie haalt met een van de kleinere salarishuizen in de competitie. Je hebt ook gelijk met het niet zomaar verstrekken van een dikker contract, want als dat hek van de dam is... De voorbereiding op het nieuwe seizoen lijkt vooral nuttig te zijn geweest. Sterke tegenstanders en mooie resultaten. Van Feyenoord winnen in Rotterdam is ontzettend lastig.

Het gaat zeker niet slecht met het Turkse voetbal en daar is Adana misschien wel een van de aanstichters van; succes werkt aanstekelijk! Het zou voor het land goed zijn om het WK te halen. De groep maakt het mogelijk om minstens een stevige tweede positie te bemachtigen.

De wereld wet d’r weer van In de vorige update beloofde ik een bespreking van het Champions Leagueavontuur dat De Graafschap meemaakte in het seizoen 2027-2028. Ik wilde jullie gelijk niet te hard laten juichen, want de eindwinst is nog heel ver weg. Toch hebben we duidelijke stappen gemaakt ten opzichte van twee jaar geleden, toen we vrij kansloos werden uitgeschakeld in de competitiefase. Dat verdient iets meer aandacht dan een voetnoot in een jaarupdate. Filosofie Als nummer 2 van Nederland plaatste we ons voorlopig voor het laatst rechtstreeks voor het hoofdtoernooi. Vanaf komend seizoen speelt de runner-up al voorrondes, wat uiteraard alles te maken heeft met de matig prestaties van de Nederlandse clubs in Europees verband – waarvoor een welgemeend sorry vanuit Doetinchem. Ik maak me ook geen illusies: als competitie lopen we lichtjaren achter op Engeland en Spanje, om Italië, Duitsland en Frankrijk niet te vergeten. Mijn selectie zal de komende tien jaar nog zeker niet op dat niveau zitten, mocht het al ooit gebeuren. Elke Europese deelname voelt dus als een David-tegen-Goliathsituatie. Het is vast al opgevallen dat ik in de competitie en in de beker weinig sprankelende wedstrijden heb gespeeld in het verleden. Daar zit een reden achter. Ik ga namelijk uit van de kracht van het collectief. Dat collectief moet er alles aan doen om het de tegenstander zo moeilijk mogelijk te maken. We zijn niet bang om te verdedigen en nemen elke kritiek voor lief als we weer eens een wedstrijd speelden met amper doelpogingen. Niet dat daar kritiek op komt, want iedereen rondom de club lijkt de situatie te begrijpen. De komende jaren ga ik dus gebruiken om een team te smeden dat heel moeilijk te verslaan is. Onze kracht moet zitten in de wedstrijden waar iets op het spel staat; pieken op het juiste moment. De acht wedstrijden die je in de Champions League speelt, hoeven echt niet allemaal gewonnen te worden. Tegen de grote clubs proberen we het een en ander uit aan spelopvatting en tactiek, terwijl we tegen gelijkwaardige of mindere teams proberen de punten te pakken. Wij kunnen pas gevaarlijk worden als we de competitiefase hebben overleefd. Competitiefase En zo geschiedde. We kregen een pittige doch haalbare loting voor de kiezen. Shakhtar Donetsk-uit is een typische wedstrijd waar je minstens een punt moet pakken, want zij mogen je niet voorbij op de ranglijst. We deden wat we moesten doen: een matige wedstrijd met weinig kansen, maar wel een treffer. Dat Önal vlak voor het einde nog scoort, is pure winst. Niets meer en niets minder. Dan Liverpool-thuis. Geen probleem als we zoiets verliezen in de competitieronde. Zij eindigen toch wel boven ons. Kortom, een uitgelezen mogelijkheid om te kijken hoe we dit alsnog een vervelende wedstrijd voor een club van dit kaliber kunnen maken. Helaas kwamen we snel met 2-0 achter, mede door een knullige eigen goal van Rio Hillen. Natuurlijk was Liverpool veel beter. Over negentig minuten kwamen ze tot twintig doelpogingen – dat moet in de toekomst trouwens wel wat omlaag, maar daarvoor zijn deze wedstrijden. Onze stugge spel bleek een verrassing te zijn, want via Brittijn en Rots stond het weer gelijk met nog een kwartier op de klok. Niet gek, twee goals uit zeven pogingen. Winnen lukte niet. De rek was eruit, Liverpool was topfit. 2-3 verlies, prima. Waar we op dit moment op voorhand kansloos zijn, is uit bij Juventus. Als ik vooruitkijk naar wat dit betekent voor een play-offwedstrijd, dan concludeer ik dat we in zo’n wedstrijd de schade beperkt moeten houden. Scoren móet niet, mag wel. Opnieuw lukte het redelijk met ons spel. Juve scoorde voor rust (Rabiot) en beet zich verder stuk op ons spel. Wij kwamen trouwens tot slechts drie schoten over de gehele wedstrijd, dus illusies maakte ik me absoluut niet. In de slotfase kregen we er nog één om de oren, net als tegen Liverpool. Nieuwe conclusie: over een aantal jaar moeten we dit soort wedstrijden topfit starten wanneer het om knock-outs gaat. Van FC Porto weet je nooit goed wat je kunt verwachten. Portugese teams zijn voor mij altijd lastig te benaderen in FM. Ze zijn beter dan dat wij zijn, maar dat betekent niet dat ze per se voor drie punten op bezoek komen. Vooral in Europese k.o.-uitwedstrijden willen ze het weleens kalm aan doen. In de competitiefase kwamen ze echter voor drie punten, waardoor wij veelal aan het tegenhouden waren. Dat lukte; beide partijen kwamen niet tot scoren. Een bonuspuntje voor ons en geen nieuwe inzichten. Een andere wedstrijd waarvan je weet dat het moeilijk wordt, is een uitwedstrijd bij Arsenal. Die combineren erop lossen en kunnen ook nog eens lekker dribbelen. Dus: linies kort op elkaar, niet te snel happen met tackles en vooral niet rond gaan tikken achterin, en hopen op een klein wonder. Een punt hieraan overhouden is dat kleine wonder – dít is wat we over een paar jaar moeten gaan doen! Zoals altijd tref je ook teams waarvan je zou kunnen winnen. Dat was Shakhtar natuurlijk al (vooral thuis, maar wij moesten uit). Marseille hoort ook bij dat type tegenstander, zeker als die club bij je op bezoek komt. We speelden minder behoudend en kwamen dankzij Brittijn en Raterink nog voor rust op 2-0, waardoor we de tweede helft weer konden oefenen op het sluiten van de rijen. Daar was ik deze keer minder tevreden over gezien de vroege aansluitingstreffer van Orsic. Maar, het belangrijkste is gelukt: drie punten. En elk jaar krijg je te maken met een ronduit matige tegenstander. Zo’n ploeg die zich per ongeluk plaatste voor het eindtoernooi en al blij is met elk punt dat wordt gepakt. Karabagh bijvoorbeeld. Hiertegen valt geen enkel excuus te verzinnen, de drie punten horen in eigen huis te blijven. Het verliep zelfs zo soepel dat we enkele spelers rust konden geven met het oog op de competitie. Met deze overwinning kwam ons totaal op elf punten en waren we al zeker van de tussenronde. Missie geslaagd. Van Young Boys Bern moet je ook niet al te veel verwachten. Zowel uit als thuis hoor je te winnen, mocht je iets willen in Europa. Van deze wedstrijd heb ik niet veel geleerd, omdat ik vier spelers uit de reserves heb opgesteld. Bern was daardoor iets sterker, zonder echt gevaarlijk te worden. Dankzij een treffer van Hartgers mochten we wat extra miljoenen bijschrijven. Tussenronde ‘Hey, wijs eens één team aan dat je niet wilt treffen.’ Dat had ik snel voor Atlético Madrid gekozen. Het mag geen verrassing zijn dat de Spanjaarden onze volgende tegenstander werden. Het geeft niet, ik zie het als een mooie uitdaging om de filosofie in praktijk te brengen. Het werd een prachtig leermoment waar we veel voldoening uit kunnen halen voor de toekomst. In Madrid knalde Dumfries al na zeven minuten als een bronstige hengst over de rechterflank om op tijd bij een voorzet te zijn: 1-0. Kan gebeuren, gewoon rustig blijven. Dat deden we. Na rust was de Spaanse furie iets gaan liggen en counterden we er vrolijk op los: 1-2 door Fennebeumer en Haen. Helaas speelt er ook nog ene Romelu Lukaku in de spits bij Atléti en laat hij nou net in bloedvorm zijn. Een strafschop en een kopbal later was het 3-2. 3-2 is helemaal geen verkeerde uitgangspositie. Ik zal eerlijk zijn: ik had op iets moois, iets spectaculairs gehoopt. Dat kwam er niet en dat reken ik mezelf volledig aan. Ik wilde mijn spelers te veel laten voetballen. In de eerste helft ging dat goed en misten we een mooie kans. Daarna was het echter de beurt aan de bezoekers. Dumfries was nu helemaal geil en had in Lukaku zijn merrie gevonden. In een tijdsbestek van zes minuten had de Belgische spits er drie inliggen en bij alle goals had Dumfries een belangrijke rol. Van opwinding pakte de rechtsback even later een rode kaart en sprintte hij naar de douches. In overtalsituatie kwamen we terug tot 2-3 en werd er nog een mooie kans op 3-3 om zeep geholpen. Het was gedaan met ons Europese seizoen. Wat hebben we geleerd! Wat statistiekjes Het is al een tijdje geleden dat ik aandacht heb besteed aan de voortgang op de verschillende uitdagingen die ik mezelf heb gesteld. Een korte blik op hoe het ervoor staat. Minstens honderd Achterhoekers hebben tien wedstrijden of meer voor De Graafschap gespeeld gedurende deze game. Na vijf seizoenen staat de teller op 31. Langzaam, maar gestaag gaan we richting de honderd. Er wordt gedurende de game voor minstens honderd miljoen euro aan transferinkomsten gegenereerd door de verkoop van Achterhoekse spelers. Het is nog wachten op een mooie transferklapper. Die had er al wel kunnen zijn, want regelmatig is er vanuit het Midden-Oosten interesse in Önal, Haen en Brittijn. Ik kan hen echter niet missen, dus voorlopig staat deze doelstelling nog op een laag pitje, zoals onderstaand overzicht aantoont. Minstens drie geboren Achterhoekers schoppen het tot het Nederlands elftal. Nederland was kansloos op het WK en Koeman ging eruit. Aron Winter heeft al net zo veel oog voor onze spelers als zijn voorgangen. Nederland speelde een waardeloos EK (uitgeschakeld in de eerste ronde door Oostenrijk) en Winters positie kwam onder druk te staan. Helaas mocht hij toch blijven, anders had ik kunnen solliciteren, net als ik dat deed toen Koeman moest vertrekken. Tot zover geen Achterhoekers in Oranje. Poképlayerchallenge. Nog één speler erbij en ik tik de tien aan. Hard gaat het niet, maar ooit bij een andere club zal hier meer schot in komen. Alliteratiechallenge. Kyano Kwint, Mexx Meerdink en Sander Sybrandy hebben al drie letters voor me ingevuld. Komend seizoen zal Ruben Radstake de vierde op deze lijst worden. De verdediger moet nog een paar keer invallen om aan de twintig te komen. Daarnaast zijn we ondertussen voorzien van een beloftevolle B: Björn Barten. @Gert: één van de hoogtepunten in de jaren '90. Misschien nog wel mooier omdat de bal op de lat belandde in plaats van in het doel. @Kyrill: we blijven ons best doen! @ElMarcos: elk jaar een prijs pakken en ik ben een tevreden man. Hopelijk wordt die ene prijs wel ooit een keer de CL, haha. @Marius: de competitie kent op dit moment niet heel veel geheimen meer. Als de concurrentie het ook goed doet, dan weet ik dat ik ergens in de top 4 kan eindigen. Kampioen worden zal pas lukken wanneer de topteams iets meer punten laten liggen. De nieuwe opzet vind ik eerlijk gezegd prettiger voor de kleintjes, om redenen die ik in deze update heb geprobeerd te verwoorden! @19CH98: het zou mooi zijn om de CL te pakken met 100% van die doelstelling, al is het geen vereiste. In eigen land ben ik erg tevreden met in ieder geval weer een prijs en jaarlijkse plaatsing voor Europees voetbal. @Tim Windt: we zijn goed op weg, maar nog niet lang op de plaats van bestemming! Desondanks ben ik tevreden met de voortgang. @MNie: er valt niets te klagen als je de kwaliteit afsteekt tegen de topteams! @Urbeto: het is mooi dat we cupfighters zijn geworden, want daarmee is onze reputatie een flink stuk gestegen en hebben we de betere spelers uit eigen kweek in huis kunnen houden. Komend jaar hoop ik de titel weer eens te gaan pakken, dat wordt ondertussen tijd. Maar dan moeten die andere clubs wel punten gaan laten liggen. @Djurovski: naar mijn idee twee spelers die ik de komende jaren heel goed kan gebruiken in het eerste elftal. Misschien zelfs wel eentje in Oranje, of droom ik dan te veel? @askat73 @chrisje1993 @Reidar. @Gert @bas huijsmans @KayDeManaager @neva @Fantasy @keano77 @rich ruzzian @FlyD @Satioz @Arezo @FMNOOB @Badmuts @MuseMouse @JC14 @Blom @De Raam @FMNOOB

Die goal op het EK, dat was toch die bal die hij verrassend genoeg van ruime afstand snoeihard binnenstreepte? Wat een treffer was me dat . Ik moet even zoeken naar Balotelli in de afbeelding, maar uiteindelijk vond ik hem.

Op het juiste moment verkopen, lijkt me in dit geval. Mooi om te zien dat je ook weer jongere spelers (Reuter) aan durft te trekken met de miljoenen die je hebt ontvangen.

Als de manager zijn hoofd maar bij het voetbal kan houden als hij met zo'n snoepje op vakantie is geweest.

Een rekenwonder hoef je niet te zijn, en dat in het land dat bekend is van de fameuze zakjappaner . Michel is een goede bonusspeler, drie landjes aftikken in een seizoen!

Addai is een puik talent die terecht veel speeltijd krijgt! Misschien ziet hij het zelf als gunfactor (zit een kern van waarheid in), maar zijn manager kiest hem waarschijnlijk vooral vanwege zijn potentie en kwaliteit.

Tegen de gasten uit Ankara ging het net goed met een zenuwslopende strafschoppenreeks, maar daarna waren de manschappen weer helemaal los. Zo'n finale win je toch liever met zo'n affiche dan wanneer je tegen een nietszeggende club speelt. Knap werk, opnieuw!