Titan

Gedaan wat je kon doen. Helaas dachten ze daar bij Benfica net zo over. Op naar een nieuw en spannend jaar!

>> Eenentwintig << Missie nummer één van mijn lange reis naar de top mag met het winnen van drie prijzen op z’n zachtst gezegd geslaagd worden genoemd. Na afloop van de laatste wedstrijd mijmerde ik over de mogelijke komst van mijn ouders op de Maldiven. Was zoiets mogelijk, of zouden ze hier landen terwijl ik onderweg was naar een ander land? Het antwoord kwam vrij snel: ik kon hun een subtropische vakantie aanbieden; lekker de kerstdagen vieren onder een rieten dak met palmbomen wuivend in de wind. Dat dit kon, had alles te maken met het feit dat alle banen voor het komende seizoen al waren vergeven op mijn volgende bestemming, zo ontdekte ik na enkele mailwisselingen met de voetbalinstanties aldaar. Er zat dus niets anders op dan nog even bij TC Sports te blijven, wat gezien mijn salaris van duizend euro per maand niet bepaald vervelend was. Bovendien mocht ik op kosten van de club een cursus gaan volgen. “Ik moet toegeven dat ik dit niet had verwacht toen je boos tegen ons zei dat je je eigen plan ging trekken.” Lurkend aan een cocktail keek mijn vader uit over de oceaan. “Je hebt ons ongelijk nu wel bewezen, mama en ik zijn trots op je.” Om onduidelijke redenen raakten zijn woorden me harder dan ik had gedacht. Ik mocht dan wel een aantrekkelijke, succesvolle, jonge vrouw zijn met veel online volgers; een gemeend woord van je meest dierbaren is op sommige momenten meer waard dan dat alles. Ik gaf hem een knuffel. “Dankje, pa. Wacht maar tot je de eerste wedstrijd ziet, dan ben je vast minder trots,” zei ik met een lach – mijn manier om niet te lang in een emotie te blijven hangen. Die eerste wedstrijd was de Charity Shield, de traditionele seizoensopening tussen de kampioen en de bekerwinnaar. Bij gebrek aan variëteit in deze winnaars werd Mayiza SRC als nummer twee van de competitie uitgenodigd als onze tegenstander. In de wintermaanden waren we Malcolm kwijtgeraakt toen hij besloot zijn aflopende contract niet te verlengen, dus nu moest onze kracht ergens anders vandaan komen. Het was ons als club in ieder geval gelukt om de nodige ervaring in huis te halen. Vanuit Tsjechië had Jiri Stajner zin in een jaartje zon en voetbal. Gezien zijn leeftijd – 46 jaar – snap ik dat wel. Vanuit Bury Town kwam Carlos Edwards – 44 jaren op de teller – overgevlogen. Samen met wat binnenlandse nieuwelingen stond er een hevig getransformeerd TC Sports op het veld. Winnen deden ze, net als de daaropvolgende veertien wedstrijden in de competitie. Helaas konden mijn ouders maar één wedstrijd meekijken. Aan de andere kant… Misschien was het voor de gemoedstoestand van mijn vader maar goed dat hij me niet vaker aan het werk zag. Daarmee bedoel ik vooral al die mannen in het stadion die in één richting keken bij elk sprongetje dat ik langs de lijn maakte. De laatste keer dat ze daarvan konden genieten, was toen Jiri de winnende treffer maakte tegen New Radient. Niet lang daarna vond er namelijk een overleg plaats tussen het bestuur en mij. Ik kon een nieuwe baan krijgen, maar dan moest de club afzien van een vergoeding om mijn contract af te kopen… @Bogatyr @RubenS2 @KayDeManaager @roeliho @Satioz @FlyD @DemoN @Djurovski @MNie @keano77 @Fantasy @Tim' @delichris @ElMarcos @Copywriter @Mansveld @Marius @Tim Windt @Handzeep @Willem @Kyrill @Lupus. @Kevinreijnen @19CH98 @aron24 @CrisChivu @Whitewolf345 @Skyrr_Remco@Makalakalane @Willem: haha, dat zit aardig in de buurt. Nepal is het dak van deze reis, mocht Jess daar ooit belanden. @delichris: drie zelfs, als we de FA Cup meerekenen. @Tim': misschien een leuk verhaal om eens in een podcast te benoemen? @Makalakalane: Jess zegt 'bedankt!' @Marius: ik vrees dat Jess Suriname nog een tijdje laat voor wat het is, tot ze zeker weet dat haar reputatie van die tijd in een ver verleden ligt . @Djurovski: och, voor een paar centen extra is Jess de beroerdste niet en wil ze best positief praten over Groningen. @ElMarcos: het was inderdaad snel tijd voor de volgende bestemming. Jess was er al klaar voor, maar de clubs daar nog niet direct. Ach, nu kon ze nog even genieten van de eilanden die over tig jaar verdronken zijn. @Skyrr_Remco: dank! Wordt geregeld @19CH98: hehe, de hele reis is zeker op Google te vinden. Ik hoop de meeste landen ook wel aan te doen, zo lang ze maar in m'n db zitten die ik gebruik.

En weer vier punten in het bakkie! Volgens mij gaat je grootste troef in de laatste maanden zijn dat je geen Europees voetbal of bekervoetbal speelt; iets waar de concurrentie (hopelijk voor Nottingham) nog wel volop mee te maken blijft krijgen.

Dit is nu toch al een geslaagd seizoen? Je schurkt nu al tegen de top 3 aan, terwijl er een strijd tegen degradatie werd voorspeld. Onze trainert kan dankzij Þrastarson weer in zijn eigen taal babbelen op het eiland .

Of je neemt even twee rollen in: die van interviewer en die van geïnterviewde . Kenneth lijkt me een prima gozer om met dit aimabele clubje aan de gang te gaan.

Zoals al eerder genoemd, de seizoenen zijn lang en het is puur zaak om bij de bovenste ploegen te blijven hangen richting de play-offs. Vanuit dat perspectief gewoon weer een prima periode.

Wat blijft dit een ongekende strijd; erg tof om zo'n game te volgen!

>> Twintig << Ik heb me laten vertellen dat de Maldiven het vlakste land ter wereld is. Tachtig procent van het landoppervlakte ligt minder dan één meter boven de zeespiegel. Ben ik toch niet de enige hier die dagelijks in de weer is met een spiegel. Tegen de tijd dat veel van de meer dan 1.000 kleine eilandjes onder water staan, hoop ik mijn schaapjes al lang en breed op het droge te hebben. Wat ik ontdekte, was dat driekwart van dit land aan het einde van de eeuw waarschijnlijk niet meer bestaat, mocht het water volgens de voorspellingen blijven stijgen. Maar goed, net als veel voetballers die binnenkort naar Qatar gaan om een WK te spelen kijk ik lekker de andere kant op en doe ik waarvoor ik gekomen ben. Na mij de zondvloed. De competitie waren we goed gestart, vooral dankzij Malcolm, onze Vincentenaar met een missie. Die missie is trouwens hier zo snel mogelijk vertrekken, liet hij me in meerdere gesprekken ontvallen, maar tot op heden heeft geen enkel nieuw aards paradijs zich voor hem gemeld. Dan maar achter lange ballen, mislukte passes en halve voorzetten aanrennen. Daar hij zelf ook niet de meest verfijnde speler is, miste hij misschien nog wel meer kansen dan dat hij raak schoot. Het kon mij een zorg zijn; er gebeurde precies wat moest gebeuren: de wedstrijden werden gewonnen, waardoor we aan het einde van de rit fier bovenaan de ranglijst stonden. Mijn eerste prijs als voetbalmeisje was binnen – ik kon op zoek naar een nieuwe baan in een nieuw land, op weg naar de letterlijke top. Het seizoen was echter nog niet geëindigd met het afronden van de Dhivehi League, daarvoor vinden ze de sport hier toch te interessant. Het schijnt dat sommige clubs zelfs in het leven zijn geroepen om de jongeren een toekomst te bieden en hen van de straat te houden. Het verklaart in ieder geval waarom er na de reguliere competitie nog een President’s Cup wordt gehouden. Ibrahim Mohamed Solih wordt zodoende geëerd door een enkele competitie te spelen met dezelfde teams, waarvan de bovenste twee in een finale vechten om de prijs. We begonnen wisselvallig met slechts één punt uit twee wedstrijden, maar daarna ging het weer crescendo. Als koploper gingen we naar de finale, waarin we met 2-1 wonnen van Green Streets, een van de clubs die opgericht is met het oog op de jongeren van de Maldiven. Onderweg naar de finale van de FAM Cup hadden we Green Streets trouwens ook al verslagen. En nu? De afgelopen maanden heb ik een lekker kleurtje gekregen en heb ik me ontwikkeld tot een graag geziene gast op de eilanden. Het bevalt me eigenlijk uitstekend. Vanuit Nederland hoor ik af en toe nog iets van mijn vriendinnen, vooral via Snap. Ze kunnen me nog weinig boeien; waren het destijds echte vriendinnen of deden ze maar alsof om de suggestie te wekken dat we onaantastbaar waren? Het zijn mijn ouders die ik nog het meest mis. Ik zit er zelfs aan te denken om hun een ticket te kopen zodat ze in de wintermaanden hier een tijdje kunnen verblijven. Aan de andere kant: als ik snel een nieuwe baan ga vinden, met de nadruk op als, dan hebben ze daar niks aan. @Bogatyr @RubenS2 @KayDeManaager @roeliho @Satioz @FlyD @DemoN @Djurovski @MNie @keano77 @Fantasy @Tim' @delichris @ElMarcos @Copywriter @Mansveld @Marius @Tim Windt @Handzeep @Willem @Kyrill @Lupus. @Kevinreijnen @19CH98 @aron24 @CrisChivu @Whitewolf345 Ik gooi er nog een update tegenaan Komend weekend wat drukker, dus dan zal het even stilstaan hier. In de vorige update was ik de screens per ongeluk vergeten; die zijn ondertussen toegevoegd. Natuurlijk wil iedereen nu weten wat voor een wereldvoetballer die Malcolm Stewart is. Als je hem naar Nederland of België wil halen: hij is vooral leuk voor al uw feesten en partijen, hehe.

Scorend een mindere periode. Als je dan toch nog twee keer gelijkspeelt (of ja, eentje dan nog gewonnen uiteindelijk), mag je niet eens geheel ontevreden zijn.

Opmerkelijk hoe goed het blijft gaan! Je weet er vooral goed voor te zorgen dat ze hun koppies erbij houden, los van dat het tactisch gewoon goed in elkaar steekt. Keirrison lijkt na al die jaren zijn belofte ook eens in te gaan lossen.

Spreekt die net Frans, haalt die pardoes een IJslander naar de club . Het begint gelukkig steeds iets beter te lopen, wat zich sowieso uitdrukt in de xG-verhalen.

Ik was de screens vergeten.

>> Negentien << De eerste digitale ansichtkaarten met hoe fantastisch mijn leven is en hoe dankbaar ik ben voor de keuzes die ik maak zijn inmiddels de digitale deur uit – #goodvibes leverde me een lading likes en nieuwe volgers op. Wil ik echter niet alleen op basis van mijn uiterlijk en mooie plaatjes de wereld rond, dan moet ik me ook binnen het trainersvak gaan ontwikkelen. Hoewel ik in Suriname vooral het gevoel had voor de sier langs de lijn te staan, heb ik een aantal basisbeginselen rondom het tactische spel op kunnen pikken. Eentje daarvan was op de juiste momenten druk zetten. De andere was – het werd me ooit ingefluisterd door Giliano; och jij mooie, donkere… oh, ik dwaal af – het uitbuiten van zwaktes van de tegenstander. Als mijn eigen team het gemiddelde elftal van de Dhivesi League voor moest stellen, dan leek het me logisch dat de verdedigers in dit land over het algemeen geen flauw idee hebben wat ze moeten doen. Hoe ik hierover dacht, probeerde ik uit te leggen aan de spelersgroep, die me volgens mij redelijk wist te begrijpen. “Wat ik bedoel, is dat we ze gewoon de bal geven. Laat ze maar kijken wat ze met de bal moeten doen. Op het middenveld pakken we hem wel weer af en dan proberen we zo snel mogelijk een lange bal richting Malcolm te sturen.” Ik wees naar onze spits ter verduidelijking. “Kijk maar wat je ermee doet.” Na de eerste zeven competitiewedstrijden leek dat plan aardig te lukken. Nu moet ik erbij zeggen dat dit evengoed de Funda Premier League genoemd had kunnen worden, gezien het aantal keer dat de defensies open huis houden. Niet alleen onze tegenstanders hoor, bij ons is de verdediging evenzeer een drama. Malcolm profiteerde optimaal van deze situatie. Ik mocht hem wel. Hij kwam van Saint Vincent, maar had al gevoetbald op Trinidad en Tobago, Barbados, Antigua en Barbuda, en nu dus op de Maldiven. Duidelijk iemand die van het goede leven durft te genieten. En kan scoren, dat moet ook gezegd worden. Als we de eerste bekerronde erbij tellen, staat hij al op veertien goals. Zeven wedstrijden, 21 punten. We hebben precies één derde van de competitie erop zitten. Het idee dat het onevenredig uit en thuis spelen leidt tot competitievervalsing gaat hier op de Maldiven niet op. Met uitzondering van Super United spelen we allemaal in het Rasmee Dhandu Stadium dat hier midden in de dichtbevolkte hoofdstad ligt. In de tweede divisie zijn er nog eens elf teams die dit stadion als thuisbasis kennen, dus de grasmeester is hier een belangrijk man. Bijna 12.000 mensen kunnen hier naar binnen, maar zoveel heb ik er nog nooit gezien. Hooguit 1250 liefhebbers komen een kijken naar ons spel. Of naar mij, dat kan ook. @Bogatyr @RubenS2 @KayDeManaager @roeliho @Satioz @FlyD @DemoN @Djurovski @MNie @keano77 @Fantasy @Tim' @delichris @ElMarcos @Copywriter @Mansveld @Marius @Tim Windt @Handzeep @Willem @Kyrill @Lupus. @Kevinreijnen @19CH98 @aron24 @CrisChivu @Whitewolf345 Iedereen weer bedankt voor de likes, reacties en het volgen van deze novelle! De eerste wedstrijden zijn dan eindelijk gespeeld in FM23-land. Ik gebruik voor deze game een megapack aan Workshopbestanden die ik dankzij @Daniell heb kunnen downloaden (waarvoor nogmaals dank). Speciaal voor @19CH98: als je op de Steam Workshop bijvoorbeeld zoekt naar Andorra, dan vind je een item van Barthomoleus ofzoiets. Dat item volgen en van daaruit wordt doorgelinkt naar een bij elkaar verzamelde bak competities. Geen idee of dit ertoe gaat leiden dat m'n game er een keer uitklapt. Mocht dat gebeuren, start ik gewoon weer een nieuwe game op.

Neres

Niet zeer veel personele wijzigingen voor het eerste elftal, maar zo te zien precies genoeg. Je bent weer uit de startblokken gevlogen.

En daar worden de eerste contouren zichtbaar. Goudmijn dus. Gevalletje nomen est omen?

Ai, die bij Famalicão had je niet aan zien komen. Ach, zo blijft de spanning er weer in . City was een loodzware opgave.

Hoogste percentage balbezit. @Mordurette Ik trap 'm af op 90%.

Volgens mij was de spelers iets te veel beloofd aan Bollekes en andere snuisterijen, want Antwerp zal balen dat het geen drie punten pakte . Verder natuurlijk weer uitstekend., alleen wat pech bij Mechelen.

Hoe gaat het ondertussen met het Frans van onze coach? Een fijn gegeven dat er vanuit de jeugd nog mogelijkheden zijn om de selectie te versterken, zowel op de korte als lange termijn. Qua resultaten lijkt het langzaamaan iets beter gaan.

Haha, wat een bizar mooie uitslag. Getalsmatig dan, want je had hem natuurlijk liever zo gewonnen De personele keuze heeft wel zijn vruchten afgeworpen, want in de competitie schoot je er weer vandoor.

Levensgenieter?

>> Achttien << Precies zoals ik had voorspeld aan mijn ouders, had ik binnen een maand mijn ouderlijk huis verlaten. Tot ziens comfort, tot ziens heerlijk ligbad en tot ziens gratis eten. Ruim achthonderd euro had ik af moeten tikken voor een enkele vliegreis naar de Maldiven. Economy class was niets voor mij, ontdekte ik al vlug. Al die lawaaiige mensen en dan dat matige eten. Het eerste wat ik wilde doen toen het vliegtuig geland was in Malé, was mezelf opfrissen. “Oké,” zei ik hardop tegen mezelf, “ik ga niet zitten klagen nu, want anders krijg ik alsnog geen gelijk.” Ze willen me hier bijna allemaal hebben. En dan spreek ik niet alleen over de mannen – zowel natives als toeristen – die me met begerige ogen aankijken als ik door hoofdstad wandel. Zelfs voetbalclubs willen me hier hebben. Dat ontdekte ik toen ik mezelf naar binnen had geloodst bij de nationale voetbalbond. “Ik wil graag coach worden van een club,” had ik gezegd. “Ik hoop dat jullie hier iets voor me kunnen regelen.” Het enige wat ik de beste man aan de balie meegaf, was een ondeugende knipoog en een bewijs van mijn resultaten met SV Caravan in Suriname. Toen ik weer naar buiten liep, had ik nog kort en zwoel achterom gekeken. Kwijlen als een hondje, die vent. Een week later werd ik door zeven verschillende clubs benaderd, waarvan er twee me prompt een contract aanboden. Tja, dan kies ik voor de hoogste bieder. Wat ik had beloofd aan mijn ouders, was dat ik letterlijk laag zou beginnen met de rest van mijn leven. Als je alle landen van de wereld op een rijtje zet op basis van hun hoogste punt, dan bungelen de Maldiven onderaan. Het hoogste punt hier steekt amper 2,4 meter boven de zeespiegel uit. Dan is dit ook nog eens het kleinste land van Azië, helemaal top wat betreft mijn eigen herstart als voetbaltrainster. Dat hoogste punt, gelegen op het eiland Villingili, zal ik ongetwijfeld een keer gaan bezoeken tijdens de vele momenten dat ik op fotojacht ga voor de perfecte plaatjes. Eerst is het tijd om echt aan de slag te gaan. Mijn nieuwe clubje schijnt in 2018 voor de eerste en laatste keer kampioen te zijn geworden van de Dhivehi Premier League. Daarna was Maziya elk jaar de winnaar. Ik heb mezelf beloofd dat ik pas vertrek wanneer ik hier een prijs heb gewonnen. Mohamed Rasheed, de directeur van TC Sports, had me uitgelegd dat er ook nog twee bekercompetities zijn. Drie kansen voor mij dus. “Je moet het trouwens doen met de spelers die we nu onder contract hebben staan. Misschien dat er zo nu en dan een verdwaalde straatvoetballer vraagt of hij mee mag spelen – gewoon doen als je dat nodig acht. Over vier maanden kunnen we kijken of we er wat jongens voor langere tijd bij kunnen krijgen.” Tot zover de introductie die ik kreeg toen ik me voor het eerst op het trainingsveld meldde. Ik mocht het zelf gaan uitzoeken. Ach, gelukkig is het hier in januari heerlijk weer. @Bogatyr @RubenS2 @KayDeManaager @roeliho @Satioz @FlyD @DemoN @Djurovski @MNie @keano77 @Fantasy @Tim' @delichris @ElMarcos @Copywriter @Mansveld @Marius @Tim Windt @Handzeep @Willem @Kyrill @Lupus. @Kevinreijnen @19CH98 @aron24 @CrisChivu @Whitewolf345 @19CH98: ondertussen is duidelijk dat ons Jess wel van een avontuurtje houdt @ElMarcos: impulsiviteit is haar niet vreemd, maar het brengt haar wel in warme oorden! @Fantasy: Jess had vroeger al een Maldivenpyjama @Marius: en of daar voetbal wordt gespeeld, haha. Althans, het is een poging tot, merkte ik al @Kyrill: thanks! We gaa het meemaken nu. @delichris: als Jess iets zegt, dan gaat ze ervoor. Maldiven it is! @Djurovski: prioriteiten stellen, noemen ze dat @Tim': zoals zo vaak is een man best verstandig, maar is het de vraag in hoeverre er geluisterd wordt...

Sinds vorig jaar - misschien al een beetje het jaar daarvoor - doet Eindhoven het altijd uitstekend tussen al die grote clubs in de KKD. Zou ze best en promotie gunnen. Dit FM-seizoen dus maar?

Een gestolen punt is ook een punt. Inpakken, broodje eten, en terug naar Sittard.