Keeza

Wat een kneus die van den Bergh Prachtig dat van Gerwen juist nu 170 uitgooit hahahaa

Heerlijk!

Succes in de tweede seizoenshelft!

Tags: @Marius @Copywriter@Bogatyr@Titan@Djurovski@Berjan1986@Kyrill

Van Gerwen gaat all the way als hij zo blijft gooien, lekker man!

Dat is geen kattenpis, die CL loting.

Nice, waar gaat de reis naar toe?

Mooi stukje! Samenvattend kan in concluderen dat er eigenlijk maar twee kampen zijn dan in Polen?

2. Beste wensen "Rennen vriend!", riep Nicky. Ik was volledig in een waas door aan het slaan. Het oppervlak waar ik tegen aan sloeg, begon steeds zachter te worden. Dit was absoluut geen goed teken, echter had ik het zelf niet door. Alles leek geblurd en mijn armen bewogen automatisch. Ik werd niet moe, de adrenaline had mijn gehele lichaam overgenomen. "Hannes! Nu! Wegwezen, pik!", drong Nicky aan. Toen ik wederom niet op zijn oproep reageerde, besloot Nicky mij van deze persoon af te trekken. Dit hielp en ik was in een flits van een seconde weer op deze wereld. In dezelfde seconden schoot er een nare pijn in beide handen, vooral rondom de knokkels leek het alsof er duizenden kleine schroeven tegelijkertijd mijn knokkels in boorden. Echter verdween deze pijn ook snel, toen ik zag hoe de persoon eruit zag van wie ik zojuist afgehaald ben. Het besef kwam toen. Het besef dat ik veel te ver was gegaan. Dat hier heel veel problemen van gaan komen. Dat ik mij moest gaan verantwoorden. Ik wist niet eens zijn naam. Niet zijn leeftijd. Niet of hij broers of zussen heeft. Ook niet wat zijn intentie was. Wel wist ik dat hij over de schreef was gegaan bij Annie. Ongeveer een kilometer verder was het Nicky die adviseerde te stoppen om uit te rusten. "Pikkie, dit is echt niet best", zei hij. "Waarom werd je zo gek?", vervolgde hij terwijl hij met zijn duim een sigaret uit het pakje schoof mijn kant op. Nog voordat ik deze opstak, flitste het hele incident razendsnel door mijn hoofd. Waarschijnlijk kwam het door de peuk, want hiermee begon alles. We waren voor Oud en Nieuw de stad in gegaan. Naar onze vaste spot; Club Limbo in Emmen. Nicky, Annie en ik. Filiz was ook mee. Dit was Nicky zijn scharrel, maar omdat hij nog langer met een paar sokken doet dan met zijn vriendinnetjes, was deze niet noemenswaardig. Na een paar drankjes besloten we te gaan roken. Dit moest buiten, omdat Limbo geen rokershokken had. Het was koud, maar ik had het al redelijk warm gekregen door de Bacardi dat ik het wel zonder jas aandurfde. Annie ontsnapte kort aan mijn aandacht, omdat ik met Nicky aan het ouwehoeren was, toen ik haar stem hoorde. Deze was feller en luider dan ik van haar gewend ben, dus gingen bij mij de natuurlijke alarmbellen af. "Blijf van mij af, pleurisjong!", schreeuwde Annie. Het mooie aan Annie, voor mij persoonlijk, was dat ze net zo vurig was als ik. Een tel later had ze haar platte binnenkant van haar hand verbonden met de wang van de persoon die haar lastig viel. Als reactie deed de jongen hetzelfde. Annie viel om. Ik activeerde. De rest is geschiedenis. "Heb je zijn pleuriskop gezien?", vroeg Nicky. "Lekker voor hem, vieze boer!" Ik had Nicky zojuist het hele verhaal verteld. Hij had de aanleiding van het voorval namelijk niet gezien. Maar zoals ik Nicky kende, nam hij het direct voor me op. We waren inmiddels bezig met onze tweede peuk samen. Mijn telefoon ging. Annie belde. Die was me even, hoe gek het ook klinkt, totaal ontschoten. Vanaf het moment dat Annie de klap kreeg van die jongen, ik enkele seconden later bovenop hem lag en even later een kilometer verderop in een steeg aan het roken was was ik Annie even vergeten. Ik maakte mij echter geen zorgen. Annie was iemand die heel goed voor zichzelf kon zorgen. Zo waren wij immers opgevoed. Dit bleek maar weer. "Ik ben thuis schat. Jij ook, nu thuis komen.", zei ze. Nog voordat ik kon reageren, vervolgde ze: "Je zit onder het bloed. Ik heb het gezien. Snel naar huis." Al glimlachend stopte ik mijn telefoon terug mijn broekzak in, toen op dat moment het los ging in de lucht. "Beste wensen, pikkie!", riep Nicky al kijkend naar zijn Rolex. Niet wetende wat mij morgen, beter gezegd het komende jaar, te wachten zou staan, antwoordde ik: "Besten wensen." Tags: @Marius @Copywriter@Bogatyr@Titan@Djurovski@Berjan1986@Kyrill Allen, allereerst de beste wensen en op naar een mooi 2023. Er wordt hier en daar wat gespeculeerd over de eventuele club waar ik de FM save mee ga doen en dat doet mij deugd. Sterker nog: het geeft me steeds meer zin om die save al te beginnen. Echter wordt het een save, of novelle, a la Benji. Dat wil ik dan al wel verklappen. Het gaat dus niet om een specifieke club, maar juist om een persoon. Namelijk onze vechtersbaas Hannes. Als je nu nieuwsgierig bent geworden hoe dat met Benji ging, dan adviseer ik je gauw naar het archief te gaan en de novellenbundel van FM 2015 op te zoeken. Voor nu delen we het lief en leed dat Hannes heet. Voor nu nog zonder het voetbal aspect, maar ik beloof dat deze snel aan bod komt

Succes in Polen!

Gefeliciteerd met de titel!

Goed de bezem er door inderdaad! Succes in de tweede seizoenshelft!

Mooie novelle vanuit spelersperspectief! Ik denk dat Jade Anna pas echt interesse gaat krijgen bij een contractverlenging met loonsverhoging of als je naar een (sub)topclub verkast

Ik heb het net allemaal gelezen. Een mooie schrijfnovelle ‘opgeleukt’ met video’s en terugkerende elementen zoals het favoriete lied van onze Burak Wil je mij in de tags zetten?

Imo heb je het gevoel van de spelers, staf en vooral de fans perfect beschreven wat betreft Tottenham van de afgelopen jaren.

Strakke vormgeving van je novelle, klasse hoor. De resultaten zijn goed, ga zo door (al zeg ik dat liever niet tegen het witte gedeelte van Noord Londen :p)

Nu al de CL, klasse en gefeliciteerd!

Zonder tegendoelpunt de perfecte score in de poule, keurig! Strakke vormgeving ook van je updates, dat viel me direct op!

Als we het in voetbaltermen uitleggen, is dit dan een gevalletje Suarez vs Ghana geweest? On topic: snap de ophef niet, imo slim van van Gerwen.

1. Bink "Ha, binkie van me", riep mijn moeder vanaf de keuken terwijl ik al aan het multi tasken was om mijn schoenen uit te trekken en de vreselijk irritante hordeur opzij te schuiven om binnen te kunnen komen. Het was hartje zomer, dus ik was maar al te blij dat ik daarnaast ook verwelkomd werd door een frisse bries vanaf de airco die binnen op volle kracht aan het draaien was. "Er is nog wat bik, alleen het is wel 'kold' geworden lieverd", vervolgde mijn moeder. Ik hoorde dat het van mijn moeder kwam, maar de inhoud kon ik niet horen. Ik hoorde alleen haar stem. Ik was er even niet bij op het moment dat ik binnen stapte. Ik was nog in een waas van besef. "Ik ben weer terug in de keet", fluisterde ik bevestigend. Snel werd ik wakker geschud door de luide en dringende stem van mijn vader. "Vijf meijer krijgt 'ie van me, die gek. Het is geen Tino Martin!", riep mijn vader al telefonerend en tevens ruziënd met de hordeur terwijl hij zijn schoenen ook uit aan het doen was. "Zeg maar tegen die Jannes: vijf meijer en gratis drinken en eten. Publiek van dik 200 man. Als die dat niet wilt, dan mag 'ie de pestpleuris krijgen en zoeken we iemand anders", vervolgde mijn vader voordat hij op ging en mij een stevige schouderklop gaf. "Lekker thuis binkie! Kom, we gaan bikken", zei hij met een grijns van oor tot oor. "Er is ook geen moer veranderd, ouwe", zei ik terwijl ik rond keek in de wagen met een halfvolle mond. De halfvolle mond bestond uit een aantal patatjes met mayonaise en een hap van een Mexicano. In het Poortje hadden we ook wel eens patat, maar die Mexicano van de Snacktaria had ik pas echt gemist. Ondanks dat hij koud was, was hij lekker. De pittige nasmaak van deze bruine gefrituurde stoeptegel voelde pas echt als thuiskomen. Het Poortje, oftewel de jeugddetentie in Veenhuizen hier in Drenthe, was namelijk de afgelopen twee jaar mijn 'thuis'. Ondanks dat ik van alles lustte, daar beperkte ik mij voornamelijk tot broodjes kaas of witte rijst. We waren zogenaamd 'bevoorrecht', als ik de medewerkers daar mocht geloven, dat we binnen de detentie klusjes mochten doen om extra bij te verdienen zodat we lekkernijen als chocoladerepen en chips konden kopen in de kantine. Het was natuurlijk een lol van jewelste om ze vol ongeloof en afkeuring te zien kijken naar ons wanneer we met een tas vol snacks terug naar onze cel liepen. "Kijk die boeren eens loeren, joh", zei Nicky. Yassin vulde aan: "Ja wollah, vieze tatta's. Altijd zo nieuwsgierig. Vieze haters!" Aan geld binnen de detentie hadden we namelijk geen gebrek, dus hoefden wij geen klusjes te doen om snacks te kunnen kopen. Nicky's vader was de beste vriend van mijn pa, net zoals ik beste vrienden was met Nicky. Beiden kwamen ze wekelijks met een geeltje aan zetten. Soms zelfs meer. Yassin had geen ouders meer. In ieder geval niet in leven. Het was de vriend van een nicht van Nicky. Connectie was dus snel gelegd. Overigens had Yassin aan financiën binnen de detentie ook geen gebrek. Zijn oom was namelijk dé wietkoning van Emmen en omstreken. We zaten met zijn drieën op een cel. Het was lachen, gieren en brullen. Ik miste de kamp ontzettend, maar Yassin zei het perfect: "Broer, dit is vakantie man. We hebben tv, spelletjes en we mogen met zijn drieën op een cel. Sahbi, we hebben zelfs assie! Stel je voor we zaten vast in Zuid-Amerika of zo. Dat zou pas faya zijn." Ik was het zeker met Yassin eens, maar hij had in principe niemand om naar terug te komen. Ik had mijn ouders, mijn zusje en mijn vriendin. Want ondanks dat ik 14 was toen ik in de detentie kwam, en een echte 'bink', miste ik die liefde wel. We waren zelfs opgegroeid op het kamp samen. Eigenlijk hebben we een soort van verkering sinds dat we elkaar kennen. Of nou ja, sinds dat we het besef en begrip hebben wat verkering is. We konden het altijd goed met elkaar vinden en het werd dus met de jaren 'intiemer'. Over liefde gesproken: ik had er nog eentje. Deze was nog groter dan de liefde voor Annie. "Kom ballie", zei ik tegen Nicky en Yassin na de eerste stap buiten in onze luchtpauze. Ik kon geen genoeg krijgen van de bal aan mijn voeten. Van het passeren van mijn tegenstander. Scoren. Assisteren. Winnen. Helaas is dit prachtige spelletje ook indirect de reden geweest dat ik binnen heb gezeten en na twee jaar pas weer terug ben gekomen. Terug op mijn plekje. In onze wagen. Op het kamp. In Emmen, want hier kom ik weg.

Eens, verhaal was echt meh... Al moet ik zeggen dat de eerste deel 12/13 jaar geleden toch meer indruk op mij maakte. Zal met de leeftijd te maken kunnen hebben destijds of dat je de wereld net ontdekt/leert kennen. Maar in ieder geval was het, in combinatie met 3d, echt wel de moeite waard om het te kijken... al is het alleen om de belevenis inderdaad

Dat zijn dus die noobs was ook wel geluk zo nu en dan met een aantal tegenstanders die wat vaker AFK waren enzovoort... Normaal haal ik op shipment ook zo'n 50 gemiddeld

Mijn favo's zijn de chimera, m4 en fennec. Laatste ben ik nog aan het levelen, maar dat ging rete snel met zo'n lobby Moet zeggen dat ik shipment eigenlijk alleen maar speel met een SMG. De andere mappen wil ik wel eens een AR pakken. Record was trouwens met de combo fennec en een shotgun (ben de naam ff kwijt). Lekker sweaty; flashen en gaan met die banaan. Had trouwens echt een grappig moment. Kleefde een semtex op een net gespawnde speler. Een tel later spawnde er nog een paar daar. Eindresultaat: 5 kills in één

Christmas noobs zijn er weer hoor Persoonlijke records verbroken gisteren in Shipment: 78 kills en streak van 16

Heerlijke comeback weer van Arsenal. Niet dat West Ham erg goed was, maar je moet het toch 'effekes' doen in de tweede helft. Vooral goaltje van Nketiah mocht er zijn. één zwaluw maakt nog geen zomer, maar als ze dit soort wedstrijden over de streep (blijven) trekken.....