Keeza

Jammer voor de Hollanders, but it's coming home. Finally, toch? @John Terry 2.0

Je eerste successen kun je gaan boeken op de aankomende transfermarkt

Goed begin is het halve werk

Originele keuze, veel succes! Tag mij bij toekomstige updates

Dimi staat nog te wachten om zijn derde pijl te gooien Of zou hij nu aan het dansen zijn?

Heerlijke resultaten! Ik denk dat het nieuwe seizoen wel eens een mooie kan worden als je deze lijn door gaat trekken

4. Eis Een voordeel van jeugddetentie in vergelijking met de echte gevangenis, hier kwam ik pas later achter, is het feit dat je recht hebt op meer telefoontjes als je eenmaal vast bent gezet. Als 'kind' had je simpelweg meer rechten, wat ook wel logisch was. Het was dus niet geheel onlogisch dat ik vrijwel direct na binnenkomst en alle formaliteiten die daarbij kwamen kijken, met mijn vader aan de lijn hing. "Dit meen je niet kerel...", zei hij, "kloten, man!". Ik had zojuist het incident, in hoeverre ik mij die gehele waas kon herinneren, van A tot Z verteld aan mijn vader. Deze man was de eerlijkste persoon die ik kende. Hij was nergens bang voor, vertelde altijd wat er op zijn tong lag en hij kon simpelweg niet liegen. Een schat van een vent. "Jongen, het is niet anders. Dom, maar ik had waarschijnlijk hetzelfde gedaan. Maar je bent wel echt te ver gegaan. Hoezo kon je niet stoppen, toen het klaar was?", vroeg hij mij. Hier had ik geen antwoord op. Terugdenkend aan het moment wist ik eigenlijk ook geen logische verklaring te vinden waarom ik zo gek werd. Zou het gevoel voor Annie zo diep liggen? Of was dit een kortsluiting in de wirwar aan kabels wat mijn karakter moesten voorstellen? Het was hoe dan ook te laat om er iets aan te veranderen. Ik sprak daaropvolgend in hetzelfde telefoongesprek mijn moeder nog kort, maar ook Annie was bij mijn ouders. Ondanks dat de bewakers wat irritant begonnen te doen en mij erop wezen, door gebaren op hun pols te maken, dat het tijd was, kon ik toch nog een mooie tijd met Annie spreken. Toen ik vroeg of ze wist waar Nicky was, hem had ik immers als eerste gebeld maar zonder gehoor, viel er even een stilte. "Ze hebben hem ook, schat", zei Annie voorzichtig. Ik antwoordde: "Hoe bedoel je? Waarmee? Ik snap het niet... Hoezo?". Wat bleek is dat Nicky de medeplichtige was, zoals beschreven in het bericht van RTV Drenthe. Ik kon mij hier niets van herinneren. "Nicky heeft mij van die jongen gehaald, hoe kan dit?", fluisterde ik. Nog voordat zij reactie kon geven, hoorde ik drie korte pieptonen achter elkaar. Ik keek naar links en zag dat één van de bewakers zijn wijsvinger op het knopje van het toestel had. Verbinding verbroken. In principe kon ik, ondanks dat ik het een plek van niks vond, goed mengen in het gezelschap van het Poortje. Ik was geen crimineel. Ja, ik had iets gedaan wat niet door de beugel kon maar zo'n persoon was ik niet. Ik had daarentegen wel een boevenkop. Daar kon ik helemaal niets aan doen. Maar goed, om die reden viel ik niet op in de detentie. Zowel positief niet, als negatief. In de middag had ik al 'vrienden' gemaakt met andere jongens van het kamp. Zo moeilijk was dat niet, want ik kende ze in principe allemaal. Eentje kende ik zelfs aardig goed. Het was mijn achterneefje Harm. Die zat ook pas sinds kort voor een overval op een juwelier. Harm was een volle neef van Nicky. Zijn moeder en Nicky zijn moeder waren zussen. "Daar heb je hem al, haha!", zei Harm. Op het moment dat ik mij omdraaide, hoorde ik al een bekende stem. "Daar zijn ze hoor: de Daltons", zei Nicky al grappend terwijl hij de openbare ruimte in liep. Nicky was ook gearresteerd. Met een glimlach wist ik hem te begroeten. Na wat 'small talk' wenkte Nicky mij om even mee te lopen. "Ik heb je pa gesproken, pik.", fluisterde Nicky serieus, "Hij heeft al contact gehad met Ismael." Laatstgenoemde was dé advocaat van het kamp. Alle wietboeren, dieven en noem ze maar op kwamen bij Ismael terecht. Nicky vervolgde: "Eis is twee jaar, zegt hij. Is een onmogelijk verhaal, we moeten brommen." Tags: @Marius @Copywriter@Bogatyr@Titan@Djurovski@Berjan1986@Kyrill Bedankt voor de reacties allemaal. Maak kennis met onze Hannes

Gedomineerd! Al moet ik zeggen dat Feyenoord het ook niet al te onaardig doet.

Jan wie?

Nu prikken buiten het veld, pik

Nette overwinning. Spanje wordt ook weer een kluif, maar ik denk dat het wel te doen is. Ik ga er van uit dat je de Duitsers tegen gaat komen in de finale, gezien hun vorm

Leuk interview!

Succes in Parijs en in de BPL blijf je goed achtervolgen!

Zitten er ook nog wat neefjes van jou bij?

Prachtige banner, mag ook een keer gezegd worden!

Vanavond een grote stap zetten richting het kampioenschap! Wordt een lastig potje denk ik.

Haaland is een cheatcode, soms tot frustrerend aan toe... Ik zou voor het eerste seizoen mijn zinnen zetten op de 'best of de rest' prijs en dan volgend jaar, met de juiste versterkingen, meedoen om de titel.

De eerste twee winstpartijen in de CL hebben de basis gelegd voor je kwalificatie. Super gedaan in zo'n zware poule!

3. Poortje Sinds mijn groeispurt op mijn 10e levensjaar vol gas begon te geven, leek het alsof ik een centimeter per week groeide. Ik was, of beter gezegd ik werd, lang. Lang en sterk. Op mijn veertiende was ik bijna 1.90 meter. Daarnaast ben ik ook redelijk gezet. Tuurlijk, ook door de mexicano's maar het is vooral genetisch bepaald. Mijn vader Jozef, oftewel de Beer van WKE, was precies twee meter lang. Bijna net zo breed. Een gemene stopper die bijna altijd over de scheef ging. Een stopper die zijn gebrek aan snelheid compenseerde met slimme, veelal geniepige, overtredingen. Een stopper die menig spits de daaropvolgende maandag liet ziekmelden voor het werk. Een stopper die, als hij het iets 'rustiger' aan deed in het veld, het ver kon schoppen. In ieder geval op de Nederlandse velden. In veel opzichten leek ik op mijn vader. Qua uiterlijk, qua lichaamsbouw, qua karakter en qua talent. Echter, stond ik aan de andere kant van het veld. Ik was spits. Lang en sterk. Je zou zeggen dat het logisch is dat ik dan in zou leveren qua balans, techniek, wendbaarheid en noem maar op. Niks was minder waar. Ik had het volledige pakket, al zeg ik het zelf. Op mijn vierde begon ik te voetballen. Natuurlijk ook bij WKE. Ik begon te voetballen in het allermooiste jaar in de geschiedenis van WKE: Een kleine tien jaar later. Ik had mijn lengte en kracht gebruikt om een 19-jarige jongen te overmeesteren, op hem te gaan liggen en door te blijven slaan tot het moment dat Nicky mij van hem af trok. Als 14-jarige snotneus kon ik mij, ook op het veld, al meten met volwassenen mannen. In een volledige waas, die mij overmeesterde, wist ik niet te stoppen. Ik bleef maar slaan op het gezicht, zelfs toen deze jongen zich niet meer kon verdedigen en bewusteloos was. Dit allemaal doordat hij mijn Annie sloeg. Mijn emotie overmeesterde me. Eenmaal in de wagen wist Annie mij al te melden dat deze jongen was overleden. Ze had het via een vriendin gehoord, die weer vriendinnen is met het zusje van het slachtoffer. Ik raakte in paniek. "Ik heb iemand doodgeslagen.", riep ik luid met mijn handen in mijn halflange donkere lokken. Omdat het besef redelijk snel kwam dat ik zeker weten gezien of herkend ben, wist ik vrij snel rustig te worden. Ik had er vrede mee. Het was mijn fout. Ik zou er ook voor gaan boeten. Nog steeds in een soort van trans, viel ik in slaap. "Politie! Opstaan!", werd er keihard geschreeuwd na een harde bonk die de deur open deed gaan van de wagen. "Godverdomme, wat is dit? Gekken!", riep mijn vader terwijl hij het woongedeelte van de wagen in kwam lopen in zijn onderbroek. Ik was op de bank in slaap gevallen. "Rustig, pik!", riep Nicky toen de agenten mij iets te hardhandig naar de grond werkten om mij te arresteren. Mijn vader bleef door schreeuwen dat ze van mij af moesten blijven. Hij wist natuurlijk nog van niets. "Rustig, pape. Het is goed. Ik moet mee.", zei ik al struikelend doordat ik wat sneller meegetrokken werd dan ik kon lopen op dat moment. Een vrouwelijke agent stond bij de deuropening om Nicky, Annie en mijn ouders tegen te houden naar buiten te gaan. "Waar gaat hij heen?", krijste mijn moeder huilend. De agente hield zich stil en probeerde vooral de situatie niet te laten escaleren. Ik keek om en zag zowel mijn moeder als Annie huilen. Mijn hart brak. Met een voorzichtig knikje probeerde ik ze gerust te stellen. "Poortje,", zei Nicky, "daar ga je altijd naar toe als minderjarige." Terwijl ik achterin het politiebusje zat, begon ik mij voor de eerste keer te beseffen wat er allemaal aan de hand was en wat voor consequenties er zouden volgen. Tags: @Marius @Copywriter@Bogatyr@Titan@Djurovski@Berjan1986@Kyrill

Keurig resultaat. Je updates zijn ook van een hoog niveau. Eenvoudig, strak en dus imo erg mooi. Succes tegen Frankrijk. Als je die opzij weet te zetten, dan lijkt de weg vrij naar de finale?!

Ik snap je, echter zou het ook een leuke uitdaging zijn om dit kunstje te (blijven) herhalen. Daar zit de uitdaging imo nog wel in

Strak overzicht!

Een welkome versterking, vooral in de linie waar je versterkingen nodig hebt. Ik ken Fabrizio Romano wel, maar deze Ali Express versie Romano Fabrizio niet

Memorabel moment voor the “first belgian in the semi final”

Zeker, ook die dubbels gaan bijna automatisch. Echt netjes!