ivago

In mijn golden 80's had je The Fall, waarin Mark E. Smith een beetje hetzelfde deed, een soort halve spoken word performance op eigenzinnige en aparte arrangementen. In de jaren '00 had je dan Art Brut die een beetje uit datzelfde vaatje tapten. Ik hou ervan, en dus ok van deze +1

Klopt helemaal volgens mij. Eens de battles voorbij zijn het nog enkel de coaches en de overgebleven inzenders die nog meevolgen. Geen idee hoe dat op te lossen. Ik heb me in ieder geval enorm vermaakt.

Voor mij wel een eerder aangename luisterervaring, maar zoals @The Kerfts terecht opmerkte zijn we meer upbeat nummertjes van hen gewoon. Ik vond het lekker wegluisteren, beetje dromerig. BTW een alley cat heeft niks met poezen te zien, maar is een losbandige vrouw, een snolletje dus EDIT En ik was zodanig hard aan het beleren (beroepsmisvorming) dat ik mijn +1 vergat te geven

Dank, ik kan geen duimpjes genoeg hebben

Loopt helemaal niet goed momenteel! Congo gaat hard

Helemaal mee eens, het originele is een geweldig nummer en ik ben ook doorgaans erg te vinden voor waar Soulwax mee aan komt zetten. Maar deze combi slaat de bal helemaal mis -1

Debuutplaat van The Strokes behoort tot mijn favoriete albums allertijden. Deze song vind ik net iets te gelikt en te vlak om mij echt uit mijn stoel te krijgen om een danspasje te wagen. Het kopstemmetje van Casablancas vind ik maar niks. IIk geef het een nipte +1

De 6 punten halen me alvast wat weg uit die onderste regionen. Dank Schotland.

Aah echt, dat had ik niet gezien!

Een paar puntjes bij. Het zal wachten worden op die enkelingen die mijn inzending wel meer apprecieerden, zoals meestal.

Haha twee keer Arcade Fire, dat opent perspectieven...of juist niet

Zowaar laatste, dan kan het alleen maar beteren

Yola: krachtige, doch zeer typische vrouwelijke soul-vocal. Qua voice zeker overtuigend maar de zeemzoeterige pathos van de song bracht toch spontaan een onaangenaam rommelen van de spijsverteringsorganen teweeg bij mij. Zach Williams: doet lustig mee aan de pathetiek, zij het in een modern country-jasje. Het wordt me eens te meer duidelijk waarom mijn artiesten de finale niet haalden, en ergens waardeer ik ze hierom nog meer. Met zoiets kom je bij mij niet binnen. Smith & Burrows: Van de stem van Tom Smith ben ik dan wel weer erg fan. De cover van 80's one hit wonder Black wordt hier erg subtiel en warm naar een hoger niveau getild Ook Katie Melua coverde deze hit al eens. Zij heeft dan weer het voordeel dat ze veel aangenamer is om naar te kijken. Maar Tom, die brengt het veel en veel beter. De winnaar van deze Voice is voor mij dan ook een meer dan duidelijke zaak. Ik zal zelf echter niet stemmen.

One big trip through memory lane

1 punt uit twee stemrondes is geen goede voorbode. We zijn wel van de nul af

Alle begin is moeilijk

Proficiat @Tamara84 Geen evidente opdracht deze, maar wel origineel

6 weken maar? Wuss

Beetje bij gesprokkeld, maar dit was 'm niet

Helaas, duidelijk de bal misgeslagen met de rauwheid van Dookoom want die wordt niet erg gewaardeerd

Voila ook ingezonden. Het was echt een lastige dit keer, vele knopen moeten doorhakken

We zouden wel eens bij datzelfde nummer dat gevoel kunnen hebben. Ik vond het dan wel weer zo potsierlijk dat ik het best kon waarderen.

Hoopvol begonnen, en nu nog uitkijken dat ik niet laatste eindig. Het kan verkeren

Gaat al even niet goed.... @chrisje1993 @Fabian. er komt nog een volgende ronde hoop ik? Ik amuseer me hier prima mee

Geen plaats in de finale voor Team ivago. Dat vind ik vooral sneu voor @Bolderbast en @Rogier. en hun artiesten. En natuurlijk ook voor @Zeus die al weken hartverscheurend huilend alle clips van Rayman zit te bingen in een infinite loop. Voor mezelf was dit vooral een erg aangename ervaring, ik heb me hierbij ontzettend geamuseerd. Mijn dank gaat hiervoor uit naar alle inzenders, en in het bijzonder naar medecoaches @nasje92 en @bas2204 waarmee het toch fijn samen- en tegenwerken was. Grootste dank aan @chrisje1993 om mij als coach aan te stellen, en om deze The Voice onberispelijk te leiden.