David Bowie (solo) - Patti Smith (solo)
Patti Smith afgelopen zomer op Primavera gezien, echte vakvrouw. Punk is niet mijn ding, maar wist haar debuutalbum Horses van veertig jaar oud nog steeds overtuigend te brengen. Bowie heeft mij nog nooit echt weten te overtuigen, dus de stem is voor Smith.
Morrissey (solo) - Nick Cave (solo)
Weer in het rijtje kill your darlings. Zelden zo'n indrukwekkend concert mee gemaakt als Nick Cave met zijn Bad Seeds, waar als hij door de duivel bezeten over het podium vliegt. Denk dat ik uiteindelijk toch een lichte voorkeur heb voor Morrissey, zoveel goede nummers geschreven en met the Smiths ontzettend belangrijk geweest voor alternatieve band in de jaren 90.
PJ Harvey (solo) - Typhoon (solo)
Harvey's Let England Shake is een van de sterkste platen die ik ken, geweldige artieste. Nog niet echt bekend met haar verdere discografie, maar die ene plaat is al ruim voldoende voor de stem.