Football Manager. Ons lieftallige spel. Je speelt het vaak met maar één simpel doel. De club die jij traint wil je naar grotere hoogtes leiden. Of dat nou het winnen van de Champions League is of het winnen van de eigen (hoogste) nationale divisie. Iedereen wil succes boeken. Vaak zie je dan ook dat de club naar eigen hand wordt gezet. Een eigen speelwijze, eigen tactiek en een eigen aankoopbeleid. Oftewel een filosofie. De ‘Sir’ Alex Ferguson’s en Arsène Wenger’s zijn hier het perfecte schoolvoorbeeld van. Het is prachtig als deze wederzijdse liefde is ontstaan, de realiteit ligt echter heel anders. Het fenomeen ‘clubhoppen’ wordt hier vaak mee geassocieerd. Lazy noemt het in de Novelle van de Week, en zijn bloedeigen staaltje werk: de ‘Ultimate Journeyman’.
Het kan een zeer benarde situatie zijn. Afscheid nemen van de club die je lief hebt, de club waar je alles hebt opgebouwd en eigen doelstellingen keer op keer hebt weten te behalen. Wanneer je echter geen uitdaging meer weet te vinden, is het wellicht tijd om je biezen te pakken. In de novelle waar ik over schrijf gebeurt dit ook, ware het niet in een ietwat verkorte tijd. Dat maakt het in mijn ogen zeer interessant om te volgen. Met het coachen van het nationale elftal van Ivoorkust is trainer Len Wolters begonnen aan zijn vijfde ploeg in slechts drie jaar (!) tijd. Een carrière die hem al in meerdere hoeken van Europa heeft gebracht.
Het verhaal van de ‘journeyman’ begon in Scandinavië. Bij het Zweedse Räslatt SK wel te verstaan. Een onbekende Nederlander genaamd Len Wolters kwam hier aan het roer. Na werkelijk nog geen drie weken was Wolters alweer vertrokken. Kon hij de mooie Zweedse blondines niet weerstaan, de hoge prijs voor het alcohol niet verteren? We zullen het nooit weten, want de man blijft professioneel handelen. Feit was wel dat Wolters zijn heil ging zoeken in België. Derde klasse B divisionist Club Sportif Visé had vertrouwen in de trainer zijn kwaliteiten. Dat heeft hij hier goed uitbetaald met een kampioenschap in 2014-15 tot gevolg. Een sterk tweede jaar met een knappe vierde plek als resultaat deed Wolters niet besluiten om bij Visé te blijven. Nog geen drie dagen later stond de ‘journeyman’ alweer in Azerbeidzjan. Neftçi Baku bleek het volgende station. Meteen wist hij beslag te leggen op de Supercup, maar na zeven verliespartijen op rij was het in november 2016 alweer gedaan voor Wolters. Unione Venezia gaf een Sinterklaas-cadeautje, maar ook bij deze club in verval wist hij het tij niet te keren. In maart 2017 stond Len Wolters alweer op straat. Het was dan ook een totale verrassing toen plotseling het relatief grote Ivoorkust Wolters vroeg om het bondscoachschap op zich te nemen. Dit sloeg de Nederlander natuurlijk niet af. Een uiterst knappe vierde plaats op de Confederations Cup is wat hij al wist te behalen en nu hoopt hij (hoogstwaarschijnlijk) de Ivorianen naar het WK van 2018 in Rusland te loodsen. Ik zeg hoogstwaarschijnlijk, want het blijft immer een verrassing wat er in deze novelle gebeurt.
Lazy heeft mij al vanaf het begin te weten imponeren met zijn novelle. De klasse updates, zijn heerlijke schrijfwijze en zijn steeds terugkerende verrassingen. Het heeft mijn interesse meer dan opgewekt. Er gebeurt zoveel in zo’n korte tijd waardoor er ook zoveel is om over te schrijven. Dit hierboven is slechts een samenvatting. Benieuwd naar het gehele verhaal? Neem dan snel een kijkje in de Novelle van de Week van Lazy: ‘Ultimate Journeyman’!
