Naast schrijven over de actualiteit in binnen- en buitenland waagt de Britse krant The Guardian zich jaarlijks aan een lijst met de grootste voetbaltalenten ter wereld: Next Generation. Wat we daaraan kunnen waarderen, is dat we niet alleen maar de bekende namen tegenkomen die al op allerlei lijstjes zijn verschenen en met enige regelmaat worden gelinkt aan topclubs. Daarmee nemen de Engelsen een klein risico, want hoe serieus zijn hun voorspellingen te nemen? Er zullen altijd voltreffers tussen zitten, maar volgens de bekende uitdrukking geeft een kapotte klok ook tweemaal daags de goede tijd aan. Onlangs bespraken we al acht opvallende spelers uit de lijst van 2014. Dit doen we nog eens dunnetjes over met acht andere spelers. We beloven dat er veel bekende namen voorbij zullen komen!
Erik Palmer-Brown
Laten we het tweede deel uit deze reeks beginnen met een speler die zeker niet geflopt is, al had men in 2014 hogere verwachtingen van Erik Palmer-Brown. De Amerikaan speelde destijds nog in zijn geboorteland bij Sporting Kansas City, waar op de leeftijd van 17 jaar en 24 dagen de jongste verdediger ooit werd die in de MLS zijn opwachting maakte. Aangezien hij fysiek al goed mee kon komen, was de interesse uit Europa gewekt – wellicht speelde het marketingtechnische aspect hierin ook mee. Enfin, Palmer-Brown speelde op uitleenbasis anderhalf seizoen voor Porto B (17 competitieoptredens), waarna hij zich in Kansas nog een halfjaar verder bleef ontwikkelen. Vanaf dat moment werd hij een bekendere naam in Nederland en België.
Manchester City besloot namelijk gebruik te maken van Palmer-Browns transfervrije status. Het niveau van de Engelsen had hij nog lang niet bereikt, dus werd de verdediger gestald bij achtereenvolgens Kortrijk, NAC Breda, Austria Wien en Troyes. Tot een debuut voor de Citizens kwam het nooit; zijn contract verliep en hij tekende bij Troyes. In 2023 betaalde Panathinaikos 1,5 miljoen euro, wat ertoe leidt dat we Erik Palmer-Brown in FM terugvinden in Griekenland. Hier heeft hij een contract tot medio 2027 en wordt hij gezien als een regelmatige starter. De international valt op met zijn fysieke kracht en gaat graag mee naar voren. Een leider van je verdediging zal hij niet zijn, maar naast een ervaren speler zal hij een welkome toevoeging vormen aan menig elftal.
Erik Andersson
Van de ene Erik naar de andere. Waar de eerstbesprokene al menig land heeft gezien in zijn carrière als voetballer, heeft Erik Andersson de landsgrenzen nog altijd niet overgestoken. De in Landskrona geboren Zweed stond aan het begin van zijn carrière in de belangstelling van Juventus en Newcastle United, maar uiteindelijk werd dat niets concreets. Verwonderlijk was de interesse niet, want op 15-jarige leeftijd werd Andersson door Henrik Larsson het veld ingestuurd om zijn debuut voor Landskrona te maken. Hij scoorde ook nog eens. In de daaropvolgende twee seizoenen werd hij een vaste waarde in het elftal uit zijn geboortestad en was het wachten op de volgende stap.
Die volgende stap vond hij een niveau hoger bij Malmö FF. Het werd geen succes. Twee huurperiodes en een definitieve overstap naar Trelleborg volgden en slechts in één seizoen werd hij gebruikt als roulatiespeler in de Allvenskan, het hoogste niveau. Zijn transfer naar Sundsvall in 2021 bracht hem meer sportief succes: promotie, een jaar lang basis in de Allvenskan, maar uiteindelijk toch weer degradatie. In FM vinden we Andersson dus terug bij Sundsvall, waar zijn contract eind december 2023 afloopt. Met andere woorden: je hebt een grote kans om hem transfervrij aan te trekken. Wat krijg je ervoor terug? Een all-round middenvelder van het niveau KKD. Iets wat voor hem spreekt, is dat hij op alle flanken en over de gehele as van het middenveld uit de voeten kan.
Luka Jovic
Toen The Guardian in 2014 de grootste talenten presenteerde, speelde Jovic nog bij Rode Ster, waar hij bij zijn debuut al wist te scoren. Als jongeling kende hij twee aardige seizoenen bij de Servische club. Zo aardig zelfs dat Benfica 6,5 miljoen euro overmaakte aan Rode Ster. Het verblijf in Portugal werd voetballend gezien geen onverdeeld succes: Jovic speelde weinig en kwam amper tot scoren. Toch waren veel clubs zijn potentieel nog niet vergeten. Zo ook Eintracht Frankfurt, dat hem in 2018 voor een jaar huurde van Benfica. Het werd een topseizoen voor zowel de Duitse club als Jovic. In de Bundesliga én in Europa liet hij zien te kunnen scoren. Plotseling bleek de voorspelling van The Guardian helemaal uit te komen: een nieuwe wereldspits was geboren.
Niets is echter zo weerbarstig als de voetbalwereld. Eén heel goed en één behoorlijk goed seizoen leverden Jovic een transfer van 60 miljoen euro op richting Real Madrid. In de Spaanse hoofdstad wist hij niet door te breken en ondanks voldoende speeltijd in zijn eerste jaar liet hij de fans slechts sporadisch juichen. Madrid nam zijn verlies door hem uiteindelijk transfervrij te laten vertrekken naar Fiorentina, waar hij zes competitietreffers liet noteren in 31 wedstrijden. Momenteel zien we Jovic terug bij AC Milan, waar hij een jaarcontract heeft getekend. De kans is groot dat hij na dit jaar gratis op te pikken is in FM, want als we heel eerlijk zijn, beschikt Jovic niet over de eigenschappen die nodig zijn om de aanval van een Italiaanse topclub te leiden. De vraag is echter naar welke club hij zou willen verkassen; de salariseisen zouden veel clubs nog wel eens in de weg kunnen zitten.
Dawid Kownacki
Van Jovic – over wie we concluderen dat de voorspelling van The Guardian gedeeltelijk is uitgekomen – gaan we naar Dawid Kownacki, de Poolse spits in Duitse dienst. Het gerucht gaat dat hij, op het moment dat hij nog voor Lech speelde, heel dicht bij een overstap naar Bayern München was, maar dat Kownacki’s moeder de mensen bij die club niet kende en zij liever zag dat haar zoon zijn school in Polen afrondde. Of dat een goede keuze is geweest, zullen we nooit weten. Uiteindelijk heeft de international een aardige carrière gekregen die hem dit seizoen bij Werder Bremen bracht. Tussendoor speelde hij nog voor Sampdoria (Lech ontving vier miljoen euro voor de transfer) en Fortuna Düsseldorf. Bij de Duitsers kende hij zijn beste tijd, al duurde het een paar seizoenen vooraleer hij op stoom kwam.
Afgelopen jaar, Düsseldorf speelde in de 2. Bundesliga, wist Kownacki regelmatig het net te vinden en speelde hij zich in de kijker van veel clubs op een hoger niveau. Werder Bremen bleek het meest doortastend te zijn. De Bundesliga blijkt echter van een ander niveau te zijn. Op moment van schrijven heeft de Pool in zijn tien cluboptredens nog niet weten te scoren en dat zal ongetwijfeld vreten aan de 26-jarige spits. Dat kan nog veranderen, want als we kijken naar diens plaatje in FM, dan zien we dat hij nog tot juli 2027 onder contract staat en dat hij mentaal sterk genoeg is om voor zijn kansen (en goals) te vechten.
Daniel De Silva
Zijn coach bij Perth Glory was lyrisch: Daniel De Silva kan alles wat een aanvallende middenvelder moet kunnen. Die voorspelde klasse liet hij als jongeling in de A-League al af en toe zien. Mooi, moeten Roma en Roda JC hebben gedacht. De Romeinen voldeden echter niet aan hun financiële verplichtingen nadat de transfer rond leek te zijn, waarop er als donderslag bij heldere hemel een huurperiode in Limburg werd geïnitieerd. In Kerkrade zullen er weinig jongetjes ’s ochtend wakker worden in een De Silvapyjama. In zijn twee Nederlandse jaren kwam speelde hij slechts zestien keer, zonder veel toe te voegen.
Misschien dat die genoemde pyjama’s er wel zijn in Australië. Immers, nadat hij terugkeerde van zijn avontuur bij Roda, ontwikkelde De Silva zich tot een gewaarde kracht in de A-League bij achtereenvolgens Central Coast Mariners, Sydney FC (huur) en Macarthur FC. Voor spelers van FM kan hij een interessante speler zijn. In eerste instantie vanwege zijn drievoudige nationaliteit: naast de Australische beschikt hij ook over een Italiaans en Indiaas paspoort – hallo Poképlayer! Daarnaast is De Silva een speler die gedurende een wedstrijd lang onzichtbaar is, maar plotseling iets moois laat zien. Hij wordt gezien als een speler met veel flair die graag dribbelt. Op dit moment zit hij in zijn laatste Australische contractjaar.
Lazaros Lamprou
Na Palmer Brown en De Silva komen we uit bij een derde speler die actief is (geweest) op de Nederlandse velden, namelijk de huidige vleugelspeler annex aanvaller van Excelsior: Lazaros Lamprou. Deze Griek is geboren om het voetbalpubliek te vermaken met zijn dribbels en meervoudige passeeracties. Of moeten we zeggen: geboren om het publiek te irriteren? Immers, niet elke actie van hem is even geslaagd. In zijn jeugd bij Panathinaikos was hij echter nog een ware attractie. Helaas lukte het hem niet te hoofdmacht te bereiken. Desondanks zagen meerdere Griekse clubs hij in hem zitten, wat hem dienstverbanden opleverde bij Iraklis, PAOK Saloniki, Panionios en OFI Kreta.
Overigens stond Lamprou sinds 2016 onder contract bij PAOK Saloniki en nam Excelsior hem in 2022 over voor €450.000,-. In de tussentijd is hij dus veelvuldig uitgeleend geweest, waaronder twee keer aan een Nederlandse club. Bij Fortuna Sittard zullen ze hem zeker nog herinneren en misschien gaat er bij Twentefans ook nog wel een belletje rinkelen; Lamprou kwam zeven keer uit voor de Tukkers. In FM valt de jeugdinternational enigszins te vergelijken met de zojuist besproken De Silva: een speler met veel flair die een potje dribbelen niet schuwt. Hij kan lang onzichtbaar zijn, maar toch een wedstrijd beslissen. Aan het einde van het lopende seizoen dribbelt hij trouwens uit zijn contract.
Youri Tielemans
Niet elke voorspelling van The Guardian mondde uit in een (middel)matige carrière. Youri Tielemans is daar een goed voorbeeld van. Toen hij in 2014 nog voor Anderlecht speelde, was Jürgen Klopp al vol lof over deze verdedigende middenvelder. Die lof sprak Klopp uit als trainer van Borussia Dortmund en zoals we weten houdt de Duitser van speler die veel energie in de wedstrijd steken en dat kunnen combineren met technisch begaafd voetbal. De voorspellingen kwamen uit. Anderlecht verdiende 23 miljoen euro aan Tielemans transfer naar AS Monaco, waar hij uitstekend speelde. Via een uitleenbeurt en transfersom met een totale waarde van bijna veertig miljoen werd hij speler van Leicester City.
In de Premier League komt de Belg met Congolees bloed (en paspoort) uitstekend tot zijn recht. Het zou zonde zijn als we hem dit jaar in de Championship moesten aanschouwen, iets wat men bij Aston Villa ook moet hebben gedacht. Dat is namelijk de club waar we Tielemans in FM zien spelen en waar hij nog een contract tot 2027 heeft. Voor veel clubs is hij een ideale spelmaker vanuit een meer defensieve rol. Met zijn splijtende passes en zijn hoge waardering voor inzicht kan hij de vooruitgeschoven spelers aan het werk zetten. Om in de wereldtop mee te kunnen draaien, komt de meervoudig international echter net iets te kort op het fysieke aspect.
Enes Ünal
Laten we de reeks met Guardianvoorspellingen afsluiten met nog een speler van wie de krant gelijk heeft gekregen wat betreft zijn potentie. Te klein voor het tafellaken, te groot voor het servet – dat zou een adequate beschrijving kunnen zijn voor de carrière van Enes Ünal. En met zo’n beschrijving kun je een prachtige loopbaan krijgen. Het begon voor Ünal allemaal bij Bursaspor waar hij in de jeugd niet af te stoppen was. Ook in het eerste elftal liet hij opvallend sterke dingen zien als jonge spits, wat Manchester City ertoe verleidde toe te slaan en 2,7 miljoen euro af te tikken. Hierna werd Ünal ook een bekende naam voor de voetbalvolgers in Nederland en België die niet zo goed op de hoogte zijn van het Turkse voetbal.
We zagen de huidig international namelijk voetballen bij KRC Genk, NAC Breda en FC Twente. In België waren zijn optredens allesbehalve overtuigend, maar in Breda liet hij zien dat hij het niveau van de Keuken Kampioen Divisie met gemak kon ontstijgen. In Enschede leverde hij dat bewijs door clubtopscoorder te worden in het seizoen 2016/2017. Ook voor de Eredivisie was Ünal eigenlijk al te goed. Na zijn Nederlandse jaar trok hij naar Spanje, omdat Villareal bereidt was een stevige transfersom op te hoesten. LaLiga bleek van een heel ander niveau te zijn dan de Nederlandse competities. Het werd strijden voor de goalgetter, maar na zijn laatste paar seizoenen bij Getafe is hij op het punt beland dat hij een gewaardeerde spits is in een topcompetitie. Zoals we zien aan zijn eigenschappen is hij ook in FM een speler om rekening mee te houden.
