Eén van de criteria waarmee rekening wordt gehouden bij het kiezen van een Novelle van de Week is zijn levensduur. Grosso modo moet een novelle minstens een maand lopen om eventueel in aanmerking te komen voor deze onderscheiding. Hiermee wordt vermeden dat ééndagsvliegen de plaats inpikken van trouwere en meer volhardende schrijvers. Dat elke regel zijn uitzonderingen heeft, bewijst El Principito met zijn ‘Living Under The Stars’.
Het was eerder toevallig dat ik op dit pareltje botste: mijn kompaan in novellenland Arjan was er net bijgekomen, zodoende had ik besloten mijn toch al overladen abonnementenlijst eventjes niet meer aan te vullen met nieuwe titels. Bij het vluchtig overlopen van het verse voer las ik abusief ‘stairs’ in plaats van de sterrenhemel waar onze novellist op doelde. Associaties dringen zich bij me op aan een wijsneuzerig ventje met uilenbrilletje en schichtvormig litteken die tot de bezemkast onder de trappen was verwezen door zijn oom en tante, de voogden van het getormenteerd weesje met magische krachten.
Geen incantaties noch bezweringen te bespeuren in dit relaas van een Argentijns jongetje die na een pijnlijk verlies, en op het moment dat hij meende zijn diepste punt te hebben bereikt, door een samenloop van gebeurtenissen een kentering op zijn levensweg tegen kwam. De oom en voogd van déze held heeft het evenwel beter voor met zijn kwekeling. Het onmiskenbare voetbaltalent van de jonge snaak, zijn gedrevenheid en de wijze raad van zijn opvoeder openen de deuren naar roem en glorie wanneer hij toetreedt tot het Rijk van Koning Voetbal.
Deze novelle zal niet door iedereen even hard worden gesmaakt.wat meteen de subjectiviteit bij het kiezen van een NvdW aan de kaak stelt, maar dat is een héél andere discussie. De grafische soberheid van de updates eigen aan schrijfnovelles, en een verhaallijn die niet bol staat van actie of spektakel, maar zich geleidelijk en gezapig ontwikkelt; het kunnen factoren zijn die enige lezers afschrikt. De magie schult in de vertelstijl van de schrijver. Hij neemt rustig de tijd om met een treffende woordkeuze en zorgvuldig gekozen metaforen het personage en zijn omgeving tot leven te wekken. We krijgen inzicht in de gewoontes, emoties en denkwijzen van de protagonist. Hij wordt veeleer een mens van vlees en bloed in een wereld met kleur en beweging, dan een vlak, ééndimensionaal bedenksel, vluchtig geschetst op een stuk papier.
De geijkte uitdrukking ‘na regen komt zonneschijn’ lijkt de moraal van het verhaal op dit moment. Het gaat Fernando, want zo heet onze hoofdrolspeler, voor de wind. Hij is nu een jongvolwassene die op de vooravond van een fantastisch avontuur staat wanneer hij tekent bij FC Porto. Maar welke donkere wolken pakken zich al samen, ergens onderweg op het stormachtige levenspad dat hij bewandelt? Voordat een verdere opsomming van ieder klimatologisch verschijnsel je helemaal de draad laat verliezen, verwijs ik je liever door naar El Principito’s ‘Living Under the Stars’.
