Aantrekkelijk en aanvallend voetbal. Daar houden we allemaal van als Nederlander zijnde. Catenaccio? Nee bedankt! En die Engelsen poeieren die bal ook alleen maar naar voren! Nou moet ik natuurlijk niet gaan generaliseren, maar soms is mooi voetbal belangrijker dan winst. Al heb je verloren, je hebt laten zien attractief en aanvallend voetbal te spelen en je bent strijdend ten onder gegaan!
De aanval is de beste verdediging, maar je moet ook weer niet té aanvallend spelen. Tegenstanders die op de counter spelen en over een snelle spits beschikken, zijn dan levensgevaarlijk. Dit zou je op kunnen lossen met behulp van persoonlijke instructies voor de tegenstander.
De teaminstructies:
Niet al te veel veranderingen zoals je ziet. Een uiterst korte passingstijl zorgt voor veel balbezit. Door het veld breed te houden, heb je altijd wel afspeelmogelijkheden en genoeg ruimte om een actie te creëren.
Zie de spelinstructies voor verdere uitleg.
De formatie:
Al is het een aanvallende tactiek, de verdediging is goud waard! Je twee centrale verdedigers zullen sterk in de lucht moeten zijn. Zij blijven altijd achterin hangen, behalve bij corners en vrije trappen. Bij corners staan ze opgesteld als ‘eerste paal (aanval)’ en de corners die genomen worden, gaan dan ook naar de eerste paal natuurlijk. Mijn centrale verdedigers maken dan ook gemiddeld bijna tien goals per seizoen, die allemaal ontstaan vanuit een dode spelsituatie. Let hier op, want deze zijn heel erg belangrijk! Een wedstrijd waarin je de mindere bent of waarin je maar niet kan scoren, kun je met dodespelsituaties toch naar je hand zetten!
De backs zouden veelvuldig op kunnen komen om driehoekjes te vormen met het middenveld of de wingers te overlappen/ondersteunen. Bij een uitwedstrijd is het misschien handig om ‘aanvallende impulsen’ op ‘gevarieerd’ te zetten, zodat ze niet te vaak naar voren gaan.
De spelerinstructies van de backs:
Je hebt één centrale middenvelder die niet al te vaak mee naar voren gaat en eventuele tegenaanvallen probeert af te stoppen. (Mascherano op de screenshot). Deze speler is dus de enige speler op het middenveld die verdedigend is ingesteld. Meestal is hij degene die de bal vanuit de verdediging naar de aanvallers brengt. Dit is mogelijk, omdat de passing in het algemeen op zo kort mogelijk is ingesteld. Op deze positie zou je het beste een type ‘stofzuiger’, maar tegelijkertijd een speler die ook een goede pass en misschien wat creativiteit in de benen heeft kunnen neerzetten.
De spelerinstructies van de eerste centrale middenvelder:
De speler hiernaast is wat aanvallender gericht om onverwachts net buiten of zelfs binnen het strafschopgebied op te duiken. Deze speler dient als het ware als een tweede nummer tien op het veld. Het gebeurt vaak dat deze speler vrij staat omdat de middenvelders van de tegenstander ‘happen’ op de AMC of de andere MC. Deze speler beschikt dan ook over meer creatieve vrijheid om z’n medespelers te kunnen bedienen.
Een speler als Sneijder, met een superieur afstandsschot en goede passing, is geknipt voor deze positie. Wat wel aan te raden is, bij een uitwedstrijd bijvoorbeeld, is om hier een wat meer controlerende middenvelder (hogere stats voor tackelen bijv.) te gebruiken.
De spelerinstructies van de tweede centrale middenvelder:
Ik gebruik ook een nummer tien, die vlak achter de spits staat. Kaká in dit geval. Hij is de spelmaker.
De spelerinstructies van de spelmaker:
Een erg aanvallend ingestelde speler natuurlijk, die met zijn snelheid, dribbels en passen het leven van je tegenstanders zuur zal maken. Hij heeft een vrije rol, en creatieve vrijheid op z’n hoogst, want dit soort spelers (Matias Fernandez, Kaká, Sneijder) komen dan het best tot hun recht. Afstandsschoten staat op ‘zelden’, omdat ik helemaal gek werd van die onnodige afstandsschoten, die er negen van de tien keer niet in gingen. Een verloren aanval dus. Zelden betekent niet, nooit, dus wanneer de speler in een goede positie staat om van afstand te schieten, zal dit dan ook gebeuren.
De vleugelspelers zijn ook aanvallend ingesteld en hebben veel creatieve vrijheid, omdat ze een actie moeten maken en hun tegenstander proberen te passeren. Voorzetten zijn ingesteld vanaf de achterlijn, omdat ik deze gevaarlijker acht dan een diepe voorzet.
Het pijltje naar achteren zorgt ervoor dat ze niet té aanvallend ingesteld zijn en ze dus niet genoeg mee verdedigen. Als je vind dat ze alsnog niet genoeg mee verdedigen, of als je een uitwedstrijd speelt, kan je de vleugelspelers een positie naar achteren schuiven en dan een pijltje naar voren trekken.
De spelerinstructies voor de vleugelspelers:
De spits moet zorgen voor de goals. Het is belangrijk in deze tactiek om een spits te gebruiken die heel beweeglijk is, snel is en zijn eigen gevaar kan creëren door een actie. Een type als David Villa, Robinho of Torres.
Wanneer één van de twee centrale verdedigers ‘hapt’ op je AMC, zal je spits de ruimte in duiken die ontstaat door deze situatie. Deze zal in de loop of in de voeten aangespeeld worden en er ontstaat (eerst) een één op één situatie met een verdediger of meteen een één op één situatie met de keeper. En als je hier dan de beschikking hebt over een David Villa..
De spelersinstructies van de spits:
Ik heb deze tactiek gemaakt met versie 8.0.1, maar gebruik hem nu ook met Tottenham, versie 8.0.2 en hij werkt nog steeds fantastisch!
