Het leven van Karsten la Son

 

"Wat een fel licht", dacht ik bij mezelf. Ik deed mijn ogen met pijn open, mijn vrouw had de gordijnen al open gedaan zodat ik wakker zou worden van het licht. Ik keek rechts van me en inderdaad, ze lag er niet meer. Ik schoof de dekens van me af en stond op, en nog geen tel later viel ik weer op m'n bed in slaap.

"Karsten, word nou eens wakker! De kinderen moeten naar school"

"Breng jij ze even schat"

"Nee! Ik moet zo naar mijn werk, jij bent hier de werkloze! Sta met je luie gat op en breng de kinderen weg!"

Strompelend ging ik naar de kast en pakte mijn kleren, een blauwe spijkerbroek met een te kleine T-shirt die totaal uit de mode was, maar wat kan mij het schelen? Helemaal niks! Met mijn ogen nog voel soep liep ik naar beneden, gaf mijn jongste een aai over z'n bol en ging zitten.

"Waar is mijn brood?"

"Die staan nog in de magnetron anders had Bumper (de hond) ze opgegeten"

Ik pakte mijn boterhammen, wou er een hap uitnemen, maar voordat ik de kans kreeg pakte mijn oudste dochter (13 jaar) mijn brood uit mijn handen.

"Pap, wanneer ga je nu werk zoeken? Ik moet echt nieuwe kleren hebben"

"Dat weet ik nog niet, ik heb het erg zwaar nu, dus niet zo zeuren! Je kleren passen toch nog?"

"Dat jij zo uit de mode erbij loopt betekend niet dat ik ook uit de mode moet zijn! Ofwel soms?"

Ik zei maar niets, want dan weet ik dat ik het hele huis weer achter me aan heb zitten die me werk proberen aan te smeren.

"Papa is gewoon heel lui en dom", zei mijn jongste

Die woorden raakte me diep in mijn hart, ik lui en dom? Echt niet, nee dat niet. Ik zei niets en liep de keuken uit en ging de krant lezen in woonkamer waar mijn 2 andere kinderen zaten. Ik probeerde de krant te lezen maar telkens moest ik aan de woorden 'lui en dom' denken. Dat ben ik toch niet! Lui en dom! Komop, ik ben de meest energieke en fitte vader van de wereld, wat denkt die wel!

 

Nadat ik de kinderen naar school had gebracht ging ik snel terug naar huis, ik moest iets doen! Had mijn trainersdiploma gehaald en moet nu echt eens iets gaan ondernemen in plaats van telkens de amateur ploegjes te coachen! Ik heb veel meer in mijn mars. Eenmaal thuis aangekomen hing ik mijn jas aan de kapstok, ik rekte me nog een keer uit en gaapte flink, maar ik kon mijn gaap niet afmaken. Mijn vrouw keek me aan op de manier wanneer ze uit is op ruzie, ik wende me van haar af en liep de kamer in en pakte de krant weer. Misschien kon ik de meest nutteloze discussie wel vermijden. Een harde klap met de platte hand tegen mijn wang deed dat omkeren.

"Wie denk je wel niet wie je bent? Jij luiwammes, ik doe hier alles in huis en jij voert geen zak uit, je zet niet eens het vuilnis buiten!"

Ik kreeg niet de kans om ertussen te komen, mijn vrouw ratelde door en door.

"EN NOU HOU JE STIL", schreeuwde ik woedend

Ik liep weg, de tuin in. Ik was het zat, ik weet dat ik niets uitvoer maar telkens het er zo in wrijven heeft ook geen zin, het word tijd dat ik werk ga zoeken!

 

Ik zat achter de computer te wachten op mail, de zenuwen raasde door mijn lijf. Nog geen 3 uur geleden hoorde ik dat FC Zwolle zonder coach zat en natuurlijk ging ik meteen solliciteren.

"Dat duurt vast nog wel even"

Ik liep weg om wat te drinken te pakken, maar toen ik nog geen 5 meter van de computer af was hoorde ik het irritante geluidje, ingesteld door mijn vrouw, dat er mail was. Ik haaste me terug en zat op de stoel met grote ogen. Vals alarm, het was Rita, de zus van mijn vrouw.

Ik liep teleurgesteld weer naar de koelkast, ondertussen kwam mijn oudste dochter thuis. Ze zat in de puberteit en zei dus geen gedag maar stormde meteen naar boven. De muziek ging meteen aan, en hard ook, want ja wie gaat er nu huiswerk maken als je muziek kan luisteren?

Ik liep terug naar de computer en zag dat er nog een mailtje binnen was gekomen, met vreugde zag ik in de titel staan 'Betreft sollicitatie FC Zwolle'. Ik zette mijn drinken neer en opende de mail meteen.

 

Betreft sollicitatie FC Zwolle

Geachte Karsten la Son,

Vandaag ontving ik al snel uw mail betreft de sollicitatie voor coach van FC Zwolle. Na enig beraad hebben we besloten om u niet als nieuwe coach van FC Zwolle te zien.

 

Onze keuze is gevallen op F. Samuel, de Nigeriaanse coach die al eens eerder bij FC Zwolle is geweest. Onze keuze is niet op u gevallen omdat we geen informatie over u hebben, uw CV was niet goed genoeg. We zochten een coach met enige ervaring en in onze ogen heeft u niet genoeg ervaring, onze excuses hiervoor.

 

We hopen u in de toekomst nog eens te spreken,

 

Met Vriendelijke Groet,

Ronald de Vliet

 

Auw, die kwam hard aan! Al mijn hoop was gevestigd op deze sollicitatie. Ik besloot om eens verder te gaan zoeken, TOP Oss was een optie, maar de coach daarvan was nog niet ontslagen, hij stond alleen onder druk. Ik besloot mijn kans te wagen en schreef al gauw een brief naar de directie van TOP Oss. De volgende dag kreeg ik een mailtje binnen, alleen de titel was al duidelijk 'Geen nieuwe coach nodig'. Ik besloot het mailtje weg te gooien, want verdere informatie zou mij kunnen schaden. Het was al laat en besloot om naar bed te gaan, ik was ziek van al die afwijzingen en dacht dat mijn hoop was gaan varen. In bed dacht ik nog even na waarom ze mij nu afwezen, want ik heb geen slechte reputatie. Met deze gedachte viel ik in slaap.

 

"Opstaan", zei mijn vrouw

"Ik kom eraan, ik ga eerst nog even douchen"

Ik wreef de slaap uit mijn ogen, om een een of andere reden voelde ik me goed vandaag en had ik zin om nog een paar keer te gaan solliciteren, misschien was het ook wel slim om buiten Nederland een kijkje te nemen, en dan met name in Duitsland. Ik liep snel naar beneden en mijn kinderen keken raar op.

"Wat is er jongens?", vroeg ik verbaasd

"Niks pap, het is alleen dat je voor het eerst net gekleed bent en niet met je ogen vol slaap uit bed komt", zei mijn oudste dochter met haar mond wagewijd open.

"Ik voel me een nieuwe man, ik heb weer zin om te leven", zei ik met een grijns

Mijn vrouw glunderde naar mij en sprong me in de armen. Ik was echt van plan om mijn leven op zijn kop te zetten, het was tijd om mijn gezin te gaan onderhouden.

 

 

-Volgende keer meer over Karsten la Son en sollicitaties en misschien wel zijn nieuwe club!

Het leven van Karsten la Son

 

"Wat een fel licht", dacht ik bij mezelf. Ik deed mijn ogen met pijn open, mijn vrouw had de gordijnen al open gedaan zodat ik wakker zou worden van het licht. Ik keek rechts van me en inderdaad, ze lag er niet meer. Ik schoof de dekens van me af en stond op, en nog geen tel later viel ik weer op m'n bed in slaap.

"Karsten, word nou eens wakker! De kinderen moeten naar school"

"Breng jij ze even schat"

"Nee! Ik moet zo naar mijn werk, jij bent hier de werkloze! Sta met je luie gat op en breng de kinderen weg!"

Strompelend ging ik naar de kast en pakte mijn kleren, een blauwe spijkerbroek met een te kleine T-shirt die totaal uit de mode was, maar wat kan mij het schelen? Helemaal niks! Met mijn ogen nog voel soep liep ik naar beneden, gaf mijn jongste een aai over z'n bol en ging zitten.

"Waar is mijn brood?"

"Die staan nog in de magnetron anders had Bumper (de hond) ze opgegeten"

Ik pakte mijn boterhammen, wou er een hap uitnemen, maar voordat ik de kans kreeg pakte mijn oudste dochter (13 jaar) mijn brood uit mijn handen.

"Pap, wanneer ga je nu werk zoeken? Ik moet echt nieuwe kleren hebben"

"Dat weet ik nog niet, ik heb het erg zwaar nu, dus niet zo zeuren! Je kleren passen toch nog?"

"Dat jij zo uit de mode erbij loopt betekend niet dat ik ook uit de mode moet zijn! Ofwel soms?"

Ik zei maar niets, want dan weet ik dat ik het hele huis weer achter me aan heb zitten die me werk proberen aan te smeren.

"Papa is gewoon heel lui en dom", zei mijn jongste

Die woorden raakte me diep in mijn hart, ik lui en dom? Echt niet, nee dat niet. Ik zei niets en liep de keuken uit en ging de krant lezen in woonkamer waar mijn 2 andere kinderen zaten. Ik probeerde de krant te lezen maar telkens moest ik aan de woorden 'lui en dom' denken. Dat ben ik toch niet! Lui en dom! Komop, ik ben de meest energieke en fitte vader van de wereld, wat denkt die wel!

 

Nadat ik de kinderen naar school had gebracht ging ik snel terug naar huis, ik moest iets doen! Had mijn trainersdiploma gehaald en moet nu echt eens iets gaan ondernemen in plaats van telkens de amateur ploegjes te coachen! Ik heb veel meer in mijn mars. Eenmaal thuis aangekomen hing ik mijn jas aan de kapstok, ik rekte me nog een keer uit en gaapte flink, maar ik kon mijn gaap niet afmaken. Mijn vrouw keek me aan op de manier wanneer ze uit is op ruzie, ik wende me van haar af en liep de kamer in en pakte de krant weer. Misschien kon ik de meest nutteloze discussie wel vermijden. Een harde klap met de platte hand tegen mijn wang deed dat omkeren.

"Wie denk je wel niet wie je bent? Jij luiwammes, ik doe hier alles in huis en jij voert geen zak uit, je zet niet eens het vuilnis buiten!"

Ik kreeg niet de kans om ertussen te komen, mijn vrouw ratelde door en door.

"EN NOU HOU JE STIL", schreeuwde ik woedend

Ik liep weg, de tuin in. Ik was het zat, ik weet dat ik niets uitvoer maar telkens het er zo in wrijven heeft ook geen zin, het word tijd dat ik werk ga zoeken!

 

Ik zat achter de computer te wachten op mail, de zenuwen raasde door mijn lijf. Nog geen 3 uur geleden hoorde ik dat FC Zwolle zonder coach zat en natuurlijk ging ik meteen solliciteren.

"Dat duurt vast nog wel even"

Ik liep weg om wat te drinken te pakken, maar toen ik nog geen 5 meter van de computer af was hoorde ik het irritante geluidje, ingesteld door mijn vrouw, dat er mail was. Ik haaste me terug en zat op de stoel met grote ogen. Vals alarm, het was Rita, de zus van mijn vrouw.

Ik liep teleurgesteld weer naar de koelkast, ondertussen kwam mijn oudste dochter thuis. Ze zat in de puberteit en zei dus geen gedag maar stormde meteen naar boven. De muziek ging meteen aan, en hard ook, want ja wie gaat er nu huiswerk maken als je muziek kan luisteren?

Ik liep terug naar de computer en zag dat er nog een mailtje binnen was gekomen, met vreugde zag ik in de titel staan 'Betreft sollicitatie FC Zwolle'. Ik zette mijn drinken neer en opende de mail meteen.

 

Betreft sollicitatie FC Zwolle

Geachte Karsten la Son,

Vandaag ontving ik al snel uw mail betreft de sollicitatie voor coach van FC Zwolle. Na enig beraad hebben we besloten om u niet als nieuwe coach van FC Zwolle te zien.

 

Onze keuze is gevallen op F. Samuel, de Nigeriaanse coach die al eens eerder bij FC Zwolle is geweest. Onze keuze is niet op u gevallen omdat we geen informatie over u hebben, uw CV was niet goed genoeg. We zochten een coach met enige ervaring en in onze ogen heeft u niet genoeg ervaring, onze excuses hiervoor.

 

We hopen u in de toekomst nog eens te spreken,

 

Met Vriendelijke Groet,

Ronald de Vliet

 

Auw, die kwam hard aan! Al mijn hoop was gevestigd op deze sollicitatie. Ik besloot om eens verder te gaan zoeken, TOP Oss was een optie, maar de coach daarvan was nog niet ontslagen, hij stond alleen onder druk. Ik besloot mijn kans te wagen en schreef al gauw een brief naar de directie van TOP Oss. De volgende dag kreeg ik een mailtje binnen, alleen de titel was al duidelijk 'Geen nieuwe coach nodig'. Ik besloot het mailtje weg te gooien, want verdere informatie zou mij kunnen schaden. Het was al laat en besloot om naar bed te gaan, ik was ziek van al die afwijzingen en dacht dat mijn hoop was gaan varen. In bed dacht ik nog even na waarom ze mij nu afwezen, want ik heb geen slechte reputatie. Met deze gedachte viel ik in slaap.

 

"Opstaan", zei mijn vrouw

"Ik kom eraan, ik ga eerst nog even douchen"

Ik wreef de slaap uit mijn ogen, om een een of andere reden voelde ik me goed vandaag en had ik zin om nog een paar keer te gaan solliciteren, misschien was het ook wel slim om buiten Nederland een kijkje te nemen, en dan met name in Duitsland. Ik liep snel naar beneden en mijn kinderen keken raar op.

"Wat is er jongens?", vroeg ik verbaasd

"Niks pap, het is alleen dat je voor het eerst net gekleed bent en niet met je ogen vol slaap uit bed komt", zei mijn oudste dochter met haar mond wagewijd open.

"Ik voel me een nieuwe man, ik heb weer zin om te leven", zei ik met een grijns

Mijn vrouw glunderde naar mij en sprong me in de armen. Ik was echt van plan om mijn leven op zijn kop te zetten, het was tijd om mijn gezin te gaan onderhouden.

 

 

-Volgende keer meer over Karsten la Son en sollicitaties en misschien wel zijn nieuwe club!

Het leven van Karsten la Son

 

"Wat een fel licht", dacht ik bij mezelf. Ik deed mijn ogen met pijn open, mijn vrouw had de gordijnen al open gedaan zodat ik wakker zou worden van het licht. Ik keek rechts van me en inderdaad, ze lag er niet meer. Ik schoof de dekens van me af en stond op, en nog geen tel later viel ik weer op m'n bed in slaap.

"Karsten, word nou eens wakker! De kinderen moeten naar school"

"Breng jij ze even schat"

"Nee! Ik moet zo naar mijn werk, jij bent hier de werkloze! Sta met je luie gat op en breng de kinderen weg!"

Strompelend ging ik naar de kast en pakte mijn kleren, een blauwe spijkerbroek met een te kleine T-shirt die totaal uit de mode was, maar wat kan mij het schelen? Helemaal niks! Met mijn ogen nog voel soep liep ik naar beneden, gaf mijn jongste een aai over z'n bol en ging zitten.

"Waar is mijn brood?"

"Die staan nog in de magnetron anders had Bumper (de hond) ze opgegeten"

Ik pakte mijn boterhammen, wou er een hap uitnemen, maar voordat ik de kans kreeg pakte mijn oudste dochter (13 jaar) mijn brood uit mijn handen.

"Pap, wanneer ga je nu werk zoeken? Ik moet echt nieuwe kleren hebben"

"Dat weet ik nog niet, ik heb het erg zwaar nu, dus niet zo zeuren! Je kleren passen toch nog?"

"Dat jij zo uit de mode erbij loopt betekend niet dat ik ook uit de mode moet zijn! Ofwel soms?"

Ik zei maar niets, want dan weet ik dat ik het hele huis weer achter me aan heb zitten die me werk proberen aan te smeren.

"Papa is gewoon heel lui en dom", zei mijn jongste

Die woorden raakte me diep in mijn hart, ik lui en dom? Echt niet, nee dat niet. Ik zei niets en liep de keuken uit en ging de krant lezen in woonkamer waar mijn 2 andere kinderen zaten. Ik probeerde de krant te lezen maar telkens moest ik aan de woorden 'lui en dom' denken. Dat ben ik toch niet! Lui en dom! Komop, ik ben de meest energieke en fitte vader van de wereld, wat denkt die wel!

 

Nadat ik de kinderen naar school had gebracht ging ik snel terug naar huis, ik moest iets doen! Had mijn trainersdiploma gehaald en moet nu echt eens iets gaan ondernemen in plaats van telkens de amateur ploegjes te coachen! Ik heb veel meer in mijn mars. Eenmaal thuis aangekomen hing ik mijn jas aan de kapstok, ik rekte me nog een keer uit en gaapte flink, maar ik kon mijn gaap niet afmaken. Mijn vrouw keek me aan op de manier wanneer ze uit is op ruzie, ik wende me van haar af en liep de kamer in en pakte de krant weer. Misschien kon ik de meest nutteloze discussie wel vermijden. Een harde klap met de platte hand tegen mijn wang deed dat omkeren.

"Wie denk je wel niet wie je bent? Jij luiwammes, ik doe hier alles in huis en jij voert geen zak uit, je zet niet eens het vuilnis buiten!"

Ik kreeg niet de kans om ertussen te komen, mijn vrouw ratelde door en door.

"EN NOU HOU JE STIL", schreeuwde ik woedend

Ik liep weg, de tuin in. Ik was het zat, ik weet dat ik niets uitvoer maar telkens het er zo in wrijven heeft ook geen zin, het word tijd dat ik werk ga zoeken!

 

Ik zat achter de computer te wachten op mail, de zenuwen raasde door mijn lijf. Nog geen 3 uur geleden hoorde ik dat FC Zwolle zonder coach zat en natuurlijk ging ik meteen solliciteren.

"Dat duurt vast nog wel even"

Ik liep weg om wat te drinken te pakken, maar toen ik nog geen 5 meter van de computer af was hoorde ik het irritante geluidje, ingesteld door mijn vrouw, dat er mail was. Ik haaste me terug en zat op de stoel met grote ogen. Vals alarm, het was Rita, de zus van mijn vrouw.

Ik liep teleurgesteld weer naar de koelkast, ondertussen kwam mijn oudste dochter thuis. Ze zat in de puberteit en zei dus geen gedag maar stormde meteen naar boven. De muziek ging meteen aan, en hard ook, want ja wie gaat er nu huiswerk maken als je muziek kan luisteren?

Ik liep terug naar de computer en zag dat er nog een mailtje binnen was gekomen, met vreugde zag ik in de titel staan 'Betreft sollicitatie FC Zwolle'. Ik zette mijn drinken neer en opende de mail meteen.

 

Betreft sollicitatie FC Zwolle

Geachte Karsten la Son,

Vandaag ontving ik al snel uw mail betreft de sollicitatie voor coach van FC Zwolle. Na enig beraad hebben we besloten om u niet als nieuwe coach van FC Zwolle te zien.

 

Onze keuze is gevallen op F. Samuel, de Nigeriaanse coach die al eens eerder bij FC Zwolle is geweest. Onze keuze is niet op u gevallen omdat we geen informatie over u hebben, uw CV was niet goed genoeg. We zochten een coach met enige ervaring en in onze ogen heeft u niet genoeg ervaring, onze excuses hiervoor.

 

We hopen u in de toekomst nog eens te spreken,

 

Met Vriendelijke Groet,

Ronald de Vliet

 

Auw, die kwam hard aan! Al mijn hoop was gevestigd op deze sollicitatie. Ik besloot om eens verder te gaan zoeken, TOP Oss was een optie, maar de coach daarvan was nog niet ontslagen, hij stond alleen onder druk. Ik besloot mijn kans te wagen en schreef al gauw een brief naar de directie van TOP Oss. De volgende dag kreeg ik een mailtje binnen, alleen de titel was al duidelijk 'Geen nieuwe coach nodig'. Ik besloot het mailtje weg te gooien, want verdere informatie zou mij kunnen schaden. Het was al laat en besloot om naar bed te gaan, ik was ziek van al die afwijzingen en dacht dat mijn hoop was gaan varen. In bed dacht ik nog even na waarom ze mij nu afwezen, want ik heb geen slechte reputatie. Met deze gedachte viel ik in slaap.

 

"Opstaan", zei mijn vrouw

"Ik kom eraan, ik ga eerst nog even douchen"

Ik wreef de slaap uit mijn ogen, om een een of andere reden voelde ik me goed vandaag en had ik zin om nog een paar keer te gaan solliciteren, misschien was het ook wel slim om buiten Nederland een kijkje te nemen, en dan met name in Duitsland. Ik liep snel naar beneden en mijn kinderen keken raar op.

"Wat is er jongens?", vroeg ik verbaasd

"Niks pap, het is alleen dat je voor het eerst net gekleed bent en niet met je ogen vol slaap uit bed komt", zei mijn oudste dochter met haar mond wagewijd open.

"Ik voel me een nieuwe man, ik heb weer zin om te leven", zei ik met een grijns

Mijn vrouw glunderde naar mij en sprong me in de armen. Ik was echt van plan om mijn leven op zijn kop te zetten, het was tijd om mijn gezin te gaan onderhouden.

 

 

-Volgende keer meer over Karsten la Son en sollicitaties en misschien wel zijn nieuwe club!

Jij maakt wel werk van je intro zeg. Gaan we altijd van deze stukken krijgen ?

Nette intro(y)

Jij maakt wel werk van je intro zeg. Gaan we altijd van deze stukken krijgen ?

 

Ik ben van plan van wel ;) Maar ook gewone stukken ;)

 

 

Ik had net de kinderen weggebracht, zoals gewoonlijk was de oudste weer boos op me, maar dat ben ik nu wel gewend. Ik keek televisie, alleen voor de sport natuurlijk. Bij NOS kwam de sport, ik zat op het puntje van mijn stoel in de hoop dat er weer wat vrije clubs waren. Ik juichte toen ik hoorde dat de clubs FC Gomel, FC Koln en Maritsa vrij waren. Ik rende naar de computer en stuurde mijn sollicitatiebrief naar alle drie de clubs. Als eerste gaf Maritsa vrij dat de voorzitter een hekel aan Nederlanders had, mijn hoop was gevestigd op FC Gomel en FC Koln. FC Koln leek het moeilijkst dus besloot ik eerst een sollicitatiebrief naar het Wit-Russische FC Gomel te sturen.

Al snel kreeg ik bericht van FC Gomel, de Nederlandse tolk stuurde dit mailtje.

 

Betreft sollicitatie

 

Geachte Heer la Son,

 

Wij willen u mededelen dat u niet bent verkozen tot onze nieuwe coach. De redenen waren hiervoor heel simpel, u heeft niet genoeg ervaring. Ik hoop dat u snel een nieuwe club vind, maar FC Gomel is niet voor u weggelegd.

 

Met Vriendelijke Groet,

Semen Voronchyuk

 

Ik keek kwaad naar de computer en schopte tegen de kast aan. De computer stotterde even en ging gewoon weer verder waar het mee bezig was, mij irriteren. Mijn oudste dochter kwam thuis, gooide haar tas op de grond, en stormde weer naar boven. Deze keer pik ik dat niet, ik ben een nieuw mens en dit kan ik gewoon niet toestaan als vader. Ik spurte zelf naar boven en trok met alle macht de kamerdeur open, au, dit is weer teveel van het goede. Hier lag mijn pas 13-jarige dochter zoenend met een veel oudere jongen op haar bed, en wie weet wat ze van plan waren. Ik gooide de jongen het huis uit en besloot niets te zeggen tegen mijn dochter totdat mijn vrouw thuis was. Huilend smeekte mijn dochter of ik niets tegen mijn vrouw wou zeggen, omdat zij dan heel boos zou worden. Ik negeerde haar en stuurde een sollicitatiebrief naar FC Koln. Mijn vrouw zou pas laat thuiskomen, en ik hoopte eigenlijk goed nieuws te vertellen, maar dat bleek tevergeefs. Al was er nog enige hoop bij FC Koln.

 

Ik had mijn bord leeg en lachte even naar mijn kinderen, ergens in mijn achterhoofd had ik het gevoel dat er nog hoop was voor me. Ik keek het NOS sportjournaal en daar hoorde ik mijn naam vallen, en niet positief. De presentators lachten me uit en noemde me wanhopig. Ik zat vol van woede, hoe kunnen ze mij nu zo belachelijk maken? Ik wil gewoon weer een goede man worden! Ik had de hoop al verloren tot ik het irritante geluidje van de mail hoorden, waarschijnlijk was het van FC Koln. Ik stond op en liep naar de computer en ik las de titel 'Betreffende de sollicitatie bij FC Koln'. Ik ging ervoor zitten en opende de mail.

 

Betreffende de sollicitatie bij FC Koln

 

Geachte Karsten la Son,

 

Wij hebben opgemerkt dat u gesolliciteerd heeft voor de vacature voor coach bij FC Koln, en u bent niet onopgemerkt gebleven. Na een lange zoektocht en vele afwijzingen zijn we bij u aangekomen, en we moeten eerlijk zijn, u was niet de eerste, tweede of derde keuze. Vanaf nu kunt u uzelf dus de coach van FC Koln noemen, hartelijk gefeliciteerd.

 

Wij hopen dat u over 3 dagen uw trainingen kan beginnen, natuurlijk hebben wij alles geregeld van huis tot vervoer.

 

Met Vriendelijke Groet,

Wolfgang Overath

 

"Ik heb een baan", schreeuwde ik hard

Mijn kinderen gaven me een knuffel, ik ging snel naar de supermarkt om wat champagne te kopen. Wat fantastisch, ik, coach van FC Koln.

 

 

 

Volgende keer komt meer info over FC Koln

 

 

 

Dit las ik in de krant vol trots. Mijn vrouw was al aan het inpakken en mijn kinderen zaten al in de auto, klaar om naar Duitsland te gaan! Ik had het huis al te koop gezet en ging met volle moed naar mijn nieuwe club en mijn nieuwe huis. De kinderen zouden Duits leren van een prive leraar, betaald door FC Koln. Ik sloot de huisdeur, pinkte een traantje weg, en ging achter het stuur zitten. Met mijn stationwagen reed ik van de plaats af, zette de muziek aan en mijn kinderen begonnen meteen te schreeuwen.

"Wat is er nou?", vroeg ik

"Je vergeet mama!", zei de jongste boos

Ik schaterde het uit hoe ik mijn vrouw kwaad achter de auto aan zag rennen. Ze stapte in en keek me boos aan maar zei geen woord, ik bood mijn excuses aan en glimlachte nog even naar mijn vrouw die zich van mij afwende.

 

Ik reed de auto op onze nieuwe parkeerplaats en keek naar het behoorlijk grote huis. De kinderen stapte uit en vlogen meteen naar binnen, waarna mijn vrouw rustig aan deed en eerst even het huis van buiten bekeek. Ik was gelukkig en belde meteen FC Koln op met mijn beste Duits. Ze snapten er niets van en zeiden dat ze ook Engels spraken. Ze gaven me aan dat ik die dag nog kon komen om kennis te maken met de spelers en even het contract door te nemen met de voorzitter.

 

Ik kwam aan op de club en kreeg al een warm ontvangst, blijkbaar waren ze blij om mij te zien. Ik kwam in het kantoor van de directie waar een aantal mensen me aan zaten te staren, best eng eigenlijk.

"Welkom bij FC Koln Karsten la Son"

"Hoi allemaal, ik ben van pl...."

"Eventjes luisteren broekie, je bent gekozen omdat er geen ander kandidaten meer zijn, dus wij maken hier de dienst uit en jij krijgt alle eer"

"Ok meneer" (Tja, ik kan moeilijk tegen hem ingaan want ik heb die baan hard nodig)

Ze legde me nog wat uit over de ploeg en hoeveel ik ging verdienen, behoorlijk veel voor een beginner maar dit ook omdat ze de baas over mij gaan spelen. Ik zag de spelers al trainen en ik liep er met veel plezier in mijn trainingspak naartoe. De spelers stopten onmiddelijk met trainen en kwamen lachend naar mij toe.

"Hallo jongens, ik ben jullie nieuwe coach Karsten la Son"

"Welkom Karsten la Son, wij zijn het eerste", zei een speler lachend

"Oke, vandaag krijgen jullie nog training van de assistent manager, morgen zal ik hier zijn om jullie naar de top proberen te leiden"

De spelers grapten nog wat na over mij haar, maar ik negeerde ze en ging weer terug naar mijn gezin.

 

 

 

 

 

 

Volgende keer is de voorbereidingsfase achter de rug en misschien nog wel meer!

Zwaar teleurgesteld zit ik hier te wachten op reacties :(

Ik zit altijd op jouw updates te wachten ! Je vorige verhaal was ook top !

Ga zo door ! Reacties komen vanzelf !

Ik zit altijd op jouw updates te wachten ! Je vorige verhaal was ook top !

Ga zo door ! Reacties komen vanzelf !

 

Haha dankje :D Maar deze wordt nog beter dan de vorige ;)

heb hem net helemaal gelezen en je scrijft erg leuk, maar hoe kun je nou in godsnaam je eigen vrouw vergeten:P KUTVGW

heb hem net helemaal gelezen en je scrijft erg leuk, maar hoe kun je nou in godsnaam je eigen vrouw vergeten:P KUTVGW

 

Shit happens :p

Het leest geweldig!

Ik wacht watertandend op je volgende update!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Voorbereiding

Dit jaar bestaat onze voorbereiding maar uit 2 wedstrijden, dit komt omdat ik pas laat aan het roer kwam bij FC Koln en daarom kreeg ik niet de kans om wat meer wedstrijden te plannen, ook vervelend is dat de competitie al vroeg begint en dat betekend al minder tijd. Toch hoopten we goede resultaten neer te zetten.

 

 

 

 

 

Zelf ben ik heel tevreden over de behaalde resultaten, 2 keer gewonnen. Vooral de eerste overwinning stond ik zelf even van te kijken, de tweede was terecht wat zwakker maar Kenesei toonde hoe scherp hij was in zijn eerste wedstrijd. Je eerste wedstrijd spelen voor een ploeg, die geheel nieuw voor je is en dan gelijk 2 goals maken, dat noem ik wel een goede prestatie.

Ik kwam thuis, gooie mijn koffer op de bank en plofte neer, mijn vrouw had het eten al gemaakt en keek me liefdevol aan.

"Hier is je eten schat. En hoe was het op je werk?"

"Dankje. Heel vermoeiend, echt waar. We hadden vandaag een flinke looptraining en ik had besloten om ook even mee te lopen. Was leuk voor 5 minuten"

Mijn vrouw lachte en ging tegenover me zitten, ze zat helemaal vol trots omdat ik mezelf weer had gevonden.

"En vind je het een beetje leuk in Duitsland?", Vroeg ik

"Ja, het is hier reuze leuk. Ik dacht altijd dat die Duitsers zo gemeen waren, dat valt ook wel weer me"

"Dat bedoel ik, alleen mag ik van de buurman niets hebben, hij met zijn vervelende kefhondjes. Die rot beesten doen niets anders dan blaffen in de nacht"

"Daar moeten we dan maar aan wennen"

"Of ik schiet ze af"

Ik lachte even en mijn vrouw merkte dat het een grapje was, anders was er weer ruzie geweest aangezien ze me meestal serieus neemt. Na het eten ging ik nog even televisie kijken, ik hoorde dat de prestantoren alles over me terug namen en toegaven dat ik niet wanhopig was, of ik droomde het.

Ik werd wakker in mijn bed, hoe ik daar ben gekomen weet ik ook niet. Het was al 8 uur en ik moest me haasten om nog op tijd op mijn 'werk' te komen. Gauw pakte ik een boterham en ik zag hoe mijn kinderen mijn vrouw aan het helpen waren, het gaf me een prettig gevoel van binnen. Ik was weer helemaal gelukkig en had weer zin om naar mijn werk te gaan, totdat de hond tegen mijn been plaste.

"Foei, rot hond", schreeuwde ik uit

Ik liep woedend naar boven en trok gauw een schone broek aan, een moment dacht ik nog bij mezelf van wat ik gisteren zei over honden afschieten, daar had ik nu best wel zin in. Ik vloog in mijn auto en reed als een gek weg, zonder gedag te zeggen.

De reis was langdradig door alle files, ik zou waarschijnlijk een preek krijgen van mijn spelers. Ik deed de deur open en was al van plan om mijn excuses aan te bieden omdat ik zo laat was, maar mijn spelers ontvingen me met liefde en vroegen wanneer we begonnen. Gauw stuurde ik ze het veld op en gaf ze tips samen met de trainers. We moesten ons klaar stomen voor het begin van de 2. Bundesliga, mijn eerste echte test.

 

 

 

Volgende keer tactiek en begin Bundesliga

de 1e twee overwinningen zijn een feit. Op naar het kampioenschap enne gewoon die hond afknallen

Weer een schitterende update :thumb:

de 1e twee overwinningen zijn een feit. Op naar het kampioenschap enne gewoon die hond afknallen

 

Misschien is dat wel zo slim ;)

mooie novelle hoor, zpou ik een screentje mogen van serhat??

mooie novelle hoor, zpou ik een screentje mogen van serhat??

 

Tuurlijk ;)

 

Netjes weer hoor !

Ga zo door !

schitterende club, fc koln! ga zo door! ;)

 

 

 

“En als je niet naar me luistert kun je meteen weer je spullen pakken!â€

Dat waren de laatste woorden van de voorzitter, hij was woedend. Ondanks dat ik 2 toppers had aangekocht was hij nog steeds niet tevreden over het aantal topspelers, maar wat moet ik anders met maar €2M aan transferbudget? Eventjes Eto’o en Ronaldinho kopen? Nee, ik moest het verstandig besteden. Jammer dat ik dus voor dit jaar geen transferbudget meer heb, want hij trok het meteen in, wat een rare gozer is hij toch. Ik staarde voor me uit terwijl ik dit dacht, het leek wel een dagdroom. Mijn vrouw liep voorbij en ik was meteen uit de dagdroom en vertelde haar het hele verhaal. Ze keek kwaad met een pruillipje, woelde met haar handen door haar glanzende zwarte haren en zette haar wenkbrauwen naar beneden. Het leek alsof ze met een idee kwam, maar ondanks haar vermoeiende houding slaakte ze een zucht en viel op de bank.

“Nee, ik weet niet wat ik hier tegen moet doenâ€

Ik keek verrast op, normaal wist ze altijd een oplossing maar deze keer niet. Ze gaf me een kus op me wang en ging verder met de was. Ik hoorde haar zwarte muiltjes klikken op de vloer. Ik deed mijn hoofd naar achter, veegde het zweet van mijn voorhoofd en deed mijn ogen dicht. Ik zat te denken aan een prachtige tactiek, maar waarschijnlijk zou die niet werken, dus bleef gewoon bij mijn oude tactiek.

 

“Word eens wakker papâ€, zei mijn oudste

Blijkbaar was ik in slaap gevallen op de bank, maar hoe kwam ik nu weer in mijn eigen bed? Ik snap er niks van! Ik keek verward om me heen en lachte eventjes lief naar mijn dochter, die vervolgens een boze blik terug stuurde. Ze had net zo’n mooi haar als haar moeder, ook zo mooi glanzend zwart... Maar laten we daar niet over beginnen. Ik stond op en liep naar beneden, mijn vrouw had het eten al opstaan en ik ging alvast aan tavel zitten.

“Wat eten we?â€

“Aardappelen, schnitzel en erwtjes en worteltjesâ€

“Een Nederlands-Duitse maaltijd dus?â€

“Precies, vind je dat niet lekker ofzo?â€

“Jawel hoorâ€

Vol walging keek in naar mijn bord, wat een smerige troep. Na het te hebben opgegeten ging ik terug naar de trainingsvelden om nog wat nieuwe strategieen uit te leggen aan mijn spelers. Ze snapte er geen hol van, maar dat was ik wel gewend. Na het 3 keer te hebben uitgelegd snapten ze eindelijk wat de bedoeling was. Ik heb zo lang door gerateld dat er geen tijd meer was om het te oefenen en dat ze het waarschijnlijk morgen alweer vergeten zijn, jammer dan.

 

De volgende morgen was ik voor het eerst de eerste op de training en stond al met een bal in mijn hand, ik had er zin in, want er stond een bekerduel te wachten, weliswaar tegen een amateur ploeg maar er bleef altijd gevaar. We hadden goede wedstrijden gespeeld in de competitie en dit had het zelfvertrouwen een beetje opgekrikt van het team, gelukkig wel want na de degradatie was het dramatisch.

Ik riep de speler naar het bord want ik was klaar met de definitieve tactiek die we het hele jaar zouden gebruiken.

“Oke jongens, dankjewel dat jullie er allemaal zijn. Ik heb een belangrijke mededeling, ik heb de definitieve tactiek!â€

“Dit is em, we spelen 4-3-3, in de verdediging hebben we een VL, VC, VC en een VR. Op het middenveld hebben we een MC, MC en nog een MC. In de Aanval hebben we een AL, een AC en een AR. De AL en de AR zullen als AC spelen maar als de MC hun aanspeelt dan zijn ze AL/R zodat ze een voorzet kunnen geven, de AC is er dus voor de afwerkingâ€

“De mentaliteit staat op normaal, er zal ook geen bijzondere creative vrijheid zijn, de passingstijl zal direct, het tempo zal langzaam gaan, de verdedigende lijn staat waar het hoort te staan en er zullen ook geen vreemde tackels worden uitgehaald. We spelen met een spelmaker en spelen op de tegenaanvalâ€

De spelers snapte er weer geen snars van en na uren van uitleg snapten ze het eindelijk. Ik was trots op ze, ik zat vol met goede moed en hoopte er mooie resultaten mee te boeken, zoniet dan was al mijn harde werk eraan tevergeefs.

 

 

 

 

Ik was echt opgelucht met deze overwinning, ik sprak de spelers nog even in de kleedkamer na de fantastische 0-9 overwinning op Cloppenburg, die we dik hadden verdient. De spelers waren aan het feesten, niet zozeer om de overwinning, maar hoe we hadden gewonnen, het was gewoon fantastisch. Ik was zeer blij met het behaald resultaat en ging gauw naar huis toe om het aan mijn vrouw te vertellen, ze keek niet graag naar voetbal en ging liever de Duitse ‘Goede tijden, slechte tijden’ kijken, wat ik overigens een vreselijk programma vond.

Thuis zette ik al gauw mijn koffer op de grond en sprong mijn vrouw bij mij in de armen, ze had goede resultaat al gehoord van de buurvrouw. Zachtjes fluisterde ze in mijn oor dat ik een goede trainer was wat mij helemaal deed opfleuren. We pakte champagne en vierde het uitvoerig, er kwam zelfs nog meer goed nieuws! De blessure van Canabas was niet erg, maar 3 dagen tot een week zou het duren en dat was goed nieuws voor een van onze beste spelers.

 

De volgende dag was weer hard, ik had de spelers een vrije dag gegeven want ze waren behoorlijk uitgeput, en dat betekend dat ik de kinderen weer naar school moet brengen en dat betekend weer vroeg opstaan. Met volle tegenzin stapte ik uit mijn bed, de slaap stond weer goed in mijn ogen en als ik een dag kon overslaan, dan zou het vandaag zijn geweest. Vol moeite liep ik langzaam de trap af, mijn kinderen stonden al klaar, behalve de oudste, die pubers toch! Voordat ik de kans kreeg om een hap van mijn boterham te pakken werd er gebeld, ik moest vandaag om 10 uur op mijn werk zijn want ik moest samen met de voorzitter de transfers en het beleidsplan doornemen, alsof deze dag nog niet erger kon worden.

 

 

 

 

Gianfranco Espejo: Een fantastisch talent van Peru, pas 18 jaar en kan kan veel voor FC Koln betekenen, maar nu nog niet. Daarom gaat hij ervaring opdoeken in FC Koln -19. Zijn beste kwaliteit is springen.

Oscar Ibanez: Ook een Peruviaan, alleen is hij 38 jaar oud. Hij word de reserve keeper. Hij is gehaald voor de nodige ervaring die mijn team mist, hij vult dit goed op. Zijn beste kwaliteit is balbehandeling.

Krisztian Kenesei: Werd voor €900K bij het Chinese Guo’an weggehaald. Hij is een 29 jarige Spits uit Hongarije en is behoorlijk goed. Hij zal een goede basisspeler kunnen worden, maar momenteel is hij niet zo goed in vorm. Zijn beste kwaliteit is afwerken.

 

 

 

 

Ik beschik dit jaar over een sterke selectie, hiermee moet een ticket voor de 1. Bundesliga te halen zijn. Zolang ik geen grote blessuregolf krijg kunnen we het hier het hele jaar mee redden, nieuwe versterkingen zullen per 1 januari en aan het einde van het seizoen plaatsvinden, er staan al een paar namen vast.

 

 

 

 

“Een mooie reeks hebben we achter de rug jongens! Ik ben trots op jullieâ€, sprak ik vol blijdschap

Ik liep de kleedkamers weer uit waar de pers al op mij stond te wachten met de nodige vragen, we staan na 7 wedstrijden 1e maar de concurrentie is zeker nog niet uitgeschakeld. Ik wilde graag naar huis toe, want morgen moest ik vroeg op voor de contract onderhandelingen om de nu nog geleende Mariano Tripodi definitief over te nemen. Thuis wachtte mijn vrouw op me, ze keek televisie en zag het interview van mij. Ik besloot haar een kus te geven en gauw onder de dekens te duiken met de gedachte dat ik morgen weer vroeg uit de veren moest. Maar zo’n feest was het niet, na 3 uur woelen in mijn bed kon ik maar niet in slaap vallen, de reden wist ik niet. Ik liep naar beneden en dronk wat melk, zeer ordinair. Ik deed de computer aan om nog even wat informatie op te zoeken over Tripodi. Hij was een 19 jarige Argentijnse Spits die bij FC Koln op uitleenbasis speelde, maar officieel speelde hij voor Boca Juniors. Onder het zoeken kwam ik nog een site tegen waar de goal van de maand werd besproken, op nummer 3 stond Ashvetia van Jena, op nummer 2 stond Timm van Greuther Furth en op nummer 1 stond onze eigen Chihi. Ik voelde een gaap aankomen en deed snel de computer uit en rende naar mijn kamer, maar op de trap sloeg het noodlot toe. Het was de laatste trede van waar ik misstapte, en zo kukelde ik hard op de grond, helemaal van bovenaf. Ik slaakte een kreet van pijn en bleef even liggen, mijn been deed heel erg zeer en kon er niet goed mee bewegen. Met een hoofd dat nog leek te slapen kwam mijn vrouw vragen wat er was, toen ze hoorden wat er was gebeurd was ze meteen wakker en hielp me naar de stoel. Met een zwetend hoofd plofte ik neer in de stoel, in paniek schreeuwde mijn vrouw heel het huis bij elkaar en belde de avond EHBO. Mijn vrouw hielp me mee naar de auto, in mijn pyama, ik stond vreselijk voor schut.

Eenmaal bij de avond EHBO post aangekomen werd ik door 2 mannen naar binnen geholpen die hun lach niet konden inhouden toen ze mijn beertjes pyama zagen, de pijn schoot weg, het enige waar ik aan kon denken was mijn imago, want dit zal vast en zeker morgen in de krant staan.

In de morgen mocht ik weer naar huis, het leek alsof ik 2 kilo was aangekomen toen de EHBO post uitliep, oja dat was mijn gips. Thuis deed ik wat normale kleren aan en bracht mijn vrouw me naar het kantoor van FC Koln, ik moest namelijk nog een contract bespreken. Ik liep op krukken naar binnen en nam plaats in de zwarte lederen stoel, Tripodi zat al op me te wachten.

“Hoi Mariano, hoe gaat het ermee?â€

“Goed meneer, niet zo goed met u zo te zienâ€

“Nee, dat komt om....â€

“U hoeft het niet te vertellen, ik las het vanmorgen in de krant, voorpagina nieuws... Leuke pyama by the wayâ€

Ik schaamde me kapot, terwijl Mariano zat te lachen. Even later kwam de directie binnen lopen die het voorgeschotelde contract bij zich hadden. Mariano las het contract en ondertekende het, hij zou een 2 jarige verbintenis afsluiten met nog een optie voor een 2 jarige verlenging. Hij zou €270 per week gaan verdienen. Ik gaf Mariano een hand en liep op krukken naar buiten. Ik had mijn vrouw al opgebeld en ze stond al klaar, tijd om naar huis te gaan en daar even verder te schamen.

 

 

Volgende keer meer!

Weer een lange update zonder reacties :( Schande toch! Ik zal wat minder gaan posten i.v.m. vakantiewerk ;)

ik heb net ff alle stukjes gelezen en ik vind het echt geweldig! wanneer komt er weer een update? Ik vind vooral de stukjes van jou leven mooi! Ga zo door!