‘Offerfeest!’ hoor ik mijn broertje roepen. ‘Offerfeest bro, offerfeest! Wakker worden!’ Het is zondag en weer kan ik niet uitslapen, pfff. Maar dan denk ik aan hett eten dat ik vandaag zal gaan eten, aan het geld dat ik vandaag zal krijgen, aan de nieuwe kleren die vandaag zal gaan dragen en mijn gezicht straalt dan vrolijkheid uit. Ik knuffel mijn broertje en stap uit me bed. Het is al feest in huis, de muziek is aan en iedereen is vrolijk. Ik zie mijn zusje vrolijk dansen in haar kamer, mijn vader en moeder drinken nog even gauw een kopje koffie en mijn broertje zoekt aandacht bij mij. ‘Ik ga onder de douche’ roep ik dan naar de rest. ‘Wel opschieten hoor, we gaan zo naar opa en oma’ hoor ik mijn moeder roepen. Het is een nationale traditie; met feesten gaan we altijd naar het oudste van onze familie, waar iedereen dan naar toe komt, waar we dan gezellig samen feesten.

 

‘Opaaa!!’ roept mijn broertje keihard en knuffelt hem. Mijn broertje houdt heel erg veel van mijn Opa. Komt door de snoepjes die hij krijgt van onze Opa denk ik, maar hij is ook nog maar acht jaar. Ik knuffel mijn Opa en Oma ook en ga naar binnen. Mijn Opa en Oma wonen in Arnhem en omdat wij in Amersfoort wonen zijn wij dus de laatste gezin die arriveert. De rest van onze familie was dus al aanwezig en we hebben best een groot familie. Mag jij bedenken hoelang ik er over heb gedaan om iedereen even te knuffelen. De cadeautjes waren inmiddels al uitgedeeld en ik kreeg maar liefst 200 euro, een horloge en een voetbal. Mijn broertje kreeg stuk of tien speelgoedjes, omdat hij veruit de jongste is.

 

Nadat we hadden gebarbecued gingen de dames naar een kennis van ons. De mannen bleven thuis. Mijn Opa en mij Oom gingen klaverjassen, Mijn vader keek de wedstrijd van Galatasaray. Ik, mijn broertje en mijn enige neefje gingen in de tuin een balletje trappen. Mijn neefje was elf jaar en was eigenlijk niet zo geïnteresseerd in voetbal. Hij was uiteraard wel voor Galatasaray en mijn broertje natuurlijk ook. Ik? Wat denk jij dan, rood & geel zit in onze bloed! Onze hele familie is voor Galatasaray! Na een wat saaie voetbal partijtje gingen we weer naar binnen. Ik hoorde dat mijn vader, mijn oom en Opa over voetbal aan het praten waren en dus ging ik er ook bij zitten.

 

‘Wie was je grootste idool toen der tijd dan?’ vroeg mijn oom aan mijn Opa. ‘Toen ik mijn trainersdiploma haalde in 2001 vond ik Louis van Gaal een toptrainer. Maar in 2003 werd José Mourinho wereld beroemd door de Champions League te winnen. Hij was tactisch enorm goed en had een geweldige persoonlijkheid. Hij was sinds 2003 mijn idool. Maar in 2006 werden wij 'echte' collega’s’. Jaja Mijn Opa was een levende legende. Ow wacht, dat had ik jullie natuurlijk niet verteld? Mijn Opa was zowel als speler, als trianer wereld beroemd. Hij werd zelfs een tijdje gezien als de beste trainer ter wereld. Mijn Opa, Muhammed Turkoglu, was de eerste Turkse trainer die landskampioen werd in het buitenland. Ik, Muhammed Turkoglu, werd vernoemd naar mijn Opa, wat een eer! ‘Opa’ zei ik opeens. ‘Wil je nou eens uitgebreid vertellen over je carriere. Ja, ik heb het allemaal gelezen op internet, maar het is toch prachtig als ik het van iemand hoor die het zelf heeft meegemaakt. De dames zijn toch voor paar uurtjes weg en mijn vader en oom zijn er ook wel in geïnteresseerd, toch pa?’ Ik zag mijn pa en oom knikken. ‘Oke’ zei mijn opa.

 

‘Het begon allemaal op 14 juli 2006’...

‘Offerfeest!’ hoor ik mijn broertje roepen. ‘Offerfeest bro, offerfeest! Wakker worden!’ Het is zondag en weer kan ik niet uitslapen, pfff. Maar dan denk ik aan hett eten dat ik vandaag zal gaan eten, aan het geld dat ik vandaag zal krijgen, aan de nieuwe kleren die vandaag zal gaan dragen en mijn gezicht straalt dan vrolijkheid uit. Ik knuffel mijn broertje en stap uit me bed. Het is al feest in huis, de muziek is aan en iedereen is vrolijk. Ik zie mijn zusje vrolijk dansen in haar kamer, mijn vader en moeder drinken nog even gauw een kopje koffie en mijn broertje zoekt aandacht bij mij. ‘Ik ga onder de douche’ roep ik dan naar de rest. ‘Wel opschieten hoor, we gaan zo naar opa en oma’ hoor ik mijn moeder roepen. Het is een nationale traditie; met feesten gaan we altijd naar het oudste van onze familie, waar iedereen dan naar toe komt, waar we dan gezellig samen feesten.

 

‘Opaaa!!’ roept mijn broertje keihard en knuffelt hem. Mijn broertje houdt heel erg veel van mijn Opa. Komt door de snoepjes die hij krijgt van onze Opa denk ik, maar hij is ook nog maar acht jaar. Ik knuffel mijn Opa en Oma ook en ga naar binnen. Mijn Opa en Oma wonen in Arnhem en omdat wij in Amersfoort wonen zijn wij dus de laatste gezin die arriveert. De rest van onze familie was dus al aanwezig en we hebben best een groot familie. Mag jij bedenken hoelang ik er over heb gedaan om iedereen even te knuffelen. De cadeautjes waren inmiddels al uitgedeeld en ik kreeg maar liefst 200 euro, een horloge en een voetbal. Mijn broertje kreeg stuk of tien speelgoedjes, omdat hij veruit de jongste is.

 

Nadat we hadden gebarbecued gingen de dames naar een kennis van ons. De mannen bleven thuis. Mijn Opa en mij Oom gingen klaverjassen, Mijn vader keek de wedstrijd van Galatasaray. Ik, mijn broertje en mijn enige neefje gingen in de tuin een balletje trappen. Mijn neefje was elf jaar en was eigenlijk niet zo geïnteresseerd in voetbal. Hij was uiteraard wel voor Galatasaray en mijn broertje natuurlijk ook. Ik? Wat denk jij dan, rood & geel zit in onze bloed! Onze hele familie is voor Galatasaray! Na een wat saaie voetbal partijtje gingen we weer naar binnen. Ik hoorde dat mijn vader, mijn oom en Opa over voetbal aan het praten waren en dus ging ik er ook bij zitten.

 

‘Wie was je grootste idool toen der tijd dan?’ vroeg mijn oom aan mijn Opa. ‘Toen ik mijn trainersdiploma haalde in 2001 vond ik Louis van Gaal een toptrainer. Maar in 2003 werd José Mourinho wereld beroemd door de Champions League te winnen. Hij was tactisch enorm goed en had een geweldige persoonlijkheid. Hij was sinds 2003 mijn idool. Maar in 2006 werden wij 'echte' collega’s’. Jaja Mijn Opa was een levende legende. Ow wacht, dat had ik jullie natuurlijk niet verteld? Mijn Opa was zowel als speler, als trianer wereld beroemd. Hij werd zelfs een tijdje gezien als de beste trainer ter wereld. Mijn Opa, Muhammed Turkoglu, was de eerste Turkse trainer die landskampioen werd in het buitenland. Ik, Muhammed Turkoglu, werd vernoemd naar mijn Opa, wat een eer! ‘Opa’ zei ik opeens. ‘Wil je nou eens uitgebreid vertellen over je carriere. Ja, ik heb het allemaal gelezen op internet, maar het is toch prachtig als ik het van iemand hoor die het zelf heeft meegemaakt. De dames zijn toch voor paar uurtjes weg en mijn vader en oom zijn er ook wel in geïnteresseerd, toch pa?’ Ik zag mijn pa en oom knikken. ‘Oke’ zei mijn opa.

 

‘Het begon allemaal op 14 juli 2006’...

‘Offerfeest!’ hoor ik mijn broertje roepen. ‘Offerfeest bro, offerfeest! Wakker worden!’ Het is zondag en weer kan ik niet uitslapen, pfff. Maar dan denk ik aan hett eten dat ik vandaag zal gaan eten, aan het geld dat ik vandaag zal krijgen, aan de nieuwe kleren die vandaag zal gaan dragen en mijn gezicht straalt dan vrolijkheid uit. Ik knuffel mijn broertje en stap uit me bed. Het is al feest in huis, de muziek is aan en iedereen is vrolijk. Ik zie mijn zusje vrolijk dansen in haar kamer, mijn vader en moeder drinken nog even gauw een kopje koffie en mijn broertje zoekt aandacht bij mij. ‘Ik ga onder de douche’ roep ik dan naar de rest. ‘Wel opschieten hoor, we gaan zo naar opa en oma’ hoor ik mijn moeder roepen. Het is een nationale traditie; met feesten gaan we altijd naar het oudste van onze familie, waar iedereen dan naar toe komt, waar we dan gezellig samen feesten.

 

‘Opaaa!!’ roept mijn broertje keihard en knuffelt hem. Mijn broertje houdt heel erg veel van mijn Opa. Komt door de snoepjes die hij krijgt van onze Opa denk ik, maar hij is ook nog maar acht jaar. Ik knuffel mijn Opa en Oma ook en ga naar binnen. Mijn Opa en Oma wonen in Arnhem en omdat wij in Amersfoort wonen zijn wij dus de laatste gezin die arriveert. De rest van onze familie was dus al aanwezig en we hebben best een groot familie. Mag jij bedenken hoelang ik er over heb gedaan om iedereen even te knuffelen. De cadeautjes waren inmiddels al uitgedeeld en ik kreeg maar liefst 200 euro, een horloge en een voetbal. Mijn broertje kreeg stuk of tien speelgoedjes, omdat hij veruit de jongste is.

 

Nadat we hadden gebarbecued gingen de dames naar een kennis van ons. De mannen bleven thuis. Mijn Opa en mij Oom gingen klaverjassen, Mijn vader keek de wedstrijd van Galatasaray. Ik, mijn broertje en mijn enige neefje gingen in de tuin een balletje trappen. Mijn neefje was elf jaar en was eigenlijk niet zo geïnteresseerd in voetbal. Hij was uiteraard wel voor Galatasaray en mijn broertje natuurlijk ook. Ik? Wat denk jij dan, rood & geel zit in onze bloed! Onze hele familie is voor Galatasaray! Na een wat saaie voetbal partijtje gingen we weer naar binnen. Ik hoorde dat mijn vader, mijn oom en Opa over voetbal aan het praten waren en dus ging ik er ook bij zitten.

 

‘Wie was je grootste idool toen der tijd dan?’ vroeg mijn oom aan mijn Opa. ‘Toen ik mijn trainersdiploma haalde in 2001 vond ik Louis van Gaal een toptrainer. Maar in 2003 werd José Mourinho wereld beroemd door de Champions League te winnen. Hij was tactisch enorm goed en had een geweldige persoonlijkheid. Hij was sinds 2003 mijn idool. Maar in 2006 werden wij 'echte' collega’s’. Jaja Mijn Opa was een levende legende. Ow wacht, dat had ik jullie natuurlijk niet verteld? Mijn Opa was zowel als speler, als trianer wereld beroemd. Hij werd zelfs een tijdje gezien als de beste trainer ter wereld. Mijn Opa, Muhammed Turkoglu, was de eerste Turkse trainer die landskampioen werd in het buitenland. Ik, Muhammed Turkoglu, werd vernoemd naar mijn Opa, wat een eer! ‘Opa’ zei ik opeens. ‘Wil je nou eens uitgebreid vertellen over je carriere. Ja, ik heb het allemaal gelezen op internet, maar het is toch prachtig als ik het van iemand hoor die het zelf heeft meegemaakt. De dames zijn toch voor paar uurtjes weg en mijn vader en oom zijn er ook wel in geïnteresseerd, toch pa?’ Ik zag mijn pa en oom knikken. ‘Oke’ zei mijn opa.

 

‘Het begon allemaal op 14 juli 2006’...

Ziet er goed uit Mo:thumb:

Het ziet er inderdaad verzorgd uit, ben benieuwd naar het vervolg.

Leuk verhaal!!

KUTGW:thumb:

Nou, je mag wel weer es een update plaatsen hoor! :cab:

 

Het verhaal ziet er opzich wel goed uit en niet eens zoveel spelfouten. ;c

 

Naja, snel die nieuwe update en succes verder! :mrgy:

Goed begonnen Mo ;).

Ik begon met mijn voetbalcarrière in 1984. Wij speelden toen een provinciale kampioenswedstrijd. Waar dus veel scouts van Nederlandse clubs kwamen kijken. Dat motiveerde ons extra. We verloren die wedstrijd wel met 3-2. Ik speelde op een rechtsbuiten positie en gaf twee assists. Paar dagen na de wedstrijd kreeg ik een telefoontje. FC Utrecht wou mij testen. Ik moest eerst overleggen met mijn ouders. Want zij wouden niet dat ik achterliep met mijn school, want daar lag mijn toekomst zeiden ze. Na een goed overleg hebben we besloten om iniedergeval de testperiode te doen. FC utrecht had stuk of 100 spelers gescout, waarvan er vijf de jeugdopleiding mocht doen. De testperiode werd ingedeeld in vier rondes. In de eerste ronde mocht de helft al weg, de tweede ronde mocht weer de helft weg. In de derde ronde waren er dus nog maar 25 kandidaten. Waar van er tien naar de ‘finale’ mocht. Ik had de finales gehaald, drie waren al zeker van een jeugdopleiding. Ik moest nog strijden met zes anderen. En je raadt het al, ik hoorde ook bij de laatste vijf. Me ouders wouden niet dat ik de jeugdopleiding van FC Utrecht wou doen. Zoals ik al eerder zei, ze dachten dat ik achter zou lopen op school. Maar de scouts van FC Utrecht kwamen naar ons huis en verzekerden mijn ouders dat ze goed voor ons zouden zorgen en dat de toekomst van mij er rooskleurig uit ziet. Na een gesprek van zo een twee uur, waren mijn ouders overgehaald en had ik me ingeschreven voor de jeugdopleiding van FC Utrecht. Op een zestienjarige leeftijd gescout worden en dan ook nog jeugdopleiding volgen van FC Utrecht, prachtig!

 

Na drie seizoenen in de jeugdopleiding gespeeld te hebben. Mocht ik in de zomer van 1987 met FC Utrecht mee op zomerkamp in Zwitserland. Het was echt een fantastische tijd. De grote spelers van FC utrecht droegen warme hart naar mij toe. Daardoor kwam ik nog lekkerder in mijn fel te zitten. In de drie vriendschappelijk wedstrijden die ik had gespeeld, had ik drie doelpunten voorgeschoten en drie doelpunten gemaakt. Een indrukwekkende begin. Sindsdien werd ik gezien als dé talent van FC Utrecht en mocht ik die jaar vaak invallen en kon ik zelfs in de basis starten tegen PSV omdat er veel blessures waren.

 

De jaar daarna was ik echt uitgegroeid tot een vaste rechtsbuiten van FC Utrecht. Ik gaf maar liefst 21 assits en scoorde acht maal. Ik was de revelatie van het jaar. Ik stond onder belangstelling van PSV, Ajax, Newcastle, Galatasaray en Fenerbahce. Ik koos voor Ajax en vertrok naar Ajax voor een bedrag van zes miljoen euro. Bij Ajax had ik twee leuke seizoenen. We hadden twee keer de dubbel gepakt. Ik had in twee seizoenen 24 keer gescoord en 31 assisten gegeven. Je raadt het al, de topclubs stonden aan de deur voor mij. Eerst wou Ajax mij niet kwijt, maar nadat ik zelf met ze had gesproken en dat ik wel open stond voor een vertrek naar het buitenland, waren ze bereid te handelen met de topclubs. Welke topclubs? Valenca, Inter Milan, Juventus, Arsenal, Real Madrid, Lyon en nog wel een paar. Er vielen er al gauw af toen ze hoorden dat Ajax minstens 20 miljoen euro voor mij wou. Inter Milan, Juventus en Valencia waren nog in race. Na met alledrie de clubs te gesproken hebben koos ik uiteindelijk voor Juventus. Ik werd gehaald als vervanger voor Laudrup, er werd dus veel verwacht van mij. In 1990 vertrok ik dus naar Del Appi.

 

Juventus, een mooie club met een fantastische stadion. Eerste jaar was een dramatische seizoen; ik speelde maar twaalf wedstrijden en gaf uit twaalf wedstrijden drie assisten voor. Maar in 1991 kwamen Deschamps en Roberto Baggio naar Juventus. Deze twee heren hadden veel invloed op mij. Met Roberto Baggio vormde ik een uitstekende duo voorin. We waren samen wel goed voor ongeveer zeventig doelpunten in 1991. Ik scoorde er 38 en gaf er 11 voor. Baggio scoorde 32 en gaf er 14 voor. Mijn mooiste seizoen was in 1991. Ik bleef tot 2000 bij Juventus en sloot mijn carrière in Turijn af. Wat ik allemaal gewonnen heb? In 1995, 1997, 1998 werden we landskampioen. Uefa Cup in 1993, Italiaanse beker in 1995, Champions League in 1996 en Wereldbeker voor Clubteams ook in 1996. Ik werd drie keer de topscorer in Italië. Won tweemaal de gouden schoen en scoorde maar liefst 222 doelpunten voor Juventus. Werd vier maal ‘de beste speler van het seizoen’ gekozen door de supporters. Na tien jaar voetballen nam ik afscheid van de fantastische club en nam een tijdje afstand van de voetbalwereld…

leeftijd 6? Als dat zo is schrijf je op heel hoog niveau voor jouw leeftijd!

Je schrijft wel heel mooie stukken zeg en ik verwacht niet dat hij 6 is aangezien die gastjes nooit uitslapen, die zijn vroeg wakker en dan gaan ze andere dingen doen.

Ben zeventien jaar. :cab:

Hehe, Mo 6 jaar:cab:

 

Goed geschreven hoor Mo, kijk uit naar je volgende stukje!;)

Ben zeventien jaar. :cab:

Hehe, ze kijken in je profiel, daar staat 6 jaar :D :mrgy:

Verder gewoon een mooie novelle hoor8)

Goed Mo, zeer goed. Maar ik wil je toch even wat vragen, in je eerste update staat er dat je opa iets wilt vertellen over zijn carriere, is dat verwerkt in je tweede update of is dat gewoon je zelf?

Zijn Opa is ook een fervent FM'er. Ik ben even zijn nickname kwijt, maar hij zit vaak met een novelle op het forum...8)

Zijn Opa is ook een fervent FM'er. Ik ben even zijn nickname kwijt, maar hij zit vaak met een novelle op het forum...8)

Serieus? :<

Zijn Opa is ook een fervent FM'er. Ik ben even zijn nickname kwijt, maar hij zit vaak met een novelle op het forum...8)

Serieus? :<

 

Klonk ik echt overtuigend?:-D

Nee.. :*)

Goed Mo, zeer goed. Maar ik wil je toch even wat vragen, in je eerste update staat er dat je opa iets wilt vertellen over zijn carriere, is dat verwerkt in je tweede update of is dat gewoon je zelf?

 

Dat is idd verwerkt in mijn tweede update. Volgende update komt zo snel mogelijk.. ;)

Leuk idee om zo een stukje erin te verwerken Mo. Ik wacht met smart daardoor op de volgende update.

Ik leefde weer in Nederland. Had een prachtige villa gekocht en je oma was toen in verwachting. Ik wou minimaal twee jaar rust nemen en dan een poging doen om veldtrainer te worden. Ik had een hotel geopend in Turkije en ging om de paar maanden naar Turkije om de zaak in de gaten te houden. Zo gingen de jaren voorbij. Ik had al een zoon en een dochter. We hadden een rustige leven. Mijn hotel liep zo succesvol, dat ik er nog één kon openen. Ik had inmiddels ook twee huizen gekocht in Turkije. Zo gingen we steeds heen en weer. Om de paar maanden in Turkije en om de paar maanden naar Nederland.

 

Het was inmiddels Juli 2005. Ik was in Turkije op vakantie in istanbul. Zoals ik al eerder zei, ik ben een grote fan van Galatasaray. Dus ging ik ook vaak langs de sportcomplex van Galatasaray om de spelers te bekijken. Tuurlijk was ik daar ook bekend. Ik was natuurlijk wereldberoemd in Turkije en sprak af en toe wel de technisch directeur van Galatasaray, Bülent Tulun. Hij maakte in het verleden wel eens grappen dat hij mij ooit zal aanneem als trainer. In die tijd was Gheorghe Hagi was opgestapt omdat hij niet overweg kon met het bestuur. Ze waren op zoek naar een nieuwe trainer. Mijn naam werd al genoemd maar het was Eric Gerets die uiteindelijk de trainer werd. Hij had getekend voor één jaar. Weer een buitenlandse trainer voor Galatasaray dus.

 

Hoe Eric Gerets heeft gepresteerd in het jaar 2005/2006? Galatasaray werd kampioen op één punt verschil! Fenerbahce verspeelde de laatste wedstrijd punten en Gala won de laatste wedstrijd en dus werd Gala kampioen. Europees waren we niet zo succesvol, we werden de laatste in poule C en mocht Gala dus vroegtijdig naar huis. In de beker liep het iets beter, maar verder dan de halve finale kwamen ze niet; Ze lootten Fenerbahce in de halve finale. Uit verloren ze 2-1 en thuis wonnen ze 3-2. Maar helaas tellen uitdoelpunten zwaarder mee, dus waren ze uitgeschakeld. Toch nog een redelijke seizoen dus. Maar na één jaar besloot Gerets zijn contract niet te verlengen omdat hij een goed bod had gekregen in Duitsland. Na één jaar nam Gerets dus al afscheid van Galatasaray.

 

Maar wat deed ik dan? Ik werd in Juli 2005 benaderd door VVV-Venlo en besloot na lang onderhandelen een krabbeltje onder een contract van twee jaar te zetten. In 2005/2006 werden we kampioen in de tweede divisie met maar drie nederlagen in de competitie. De beker verliep voor een club als VVV venlo ook goed; we kwamen tot de kwartfinale, daarin was PSV te sterk voor ons.

 

Tijdens de voorbereidingen voor de tweede seizoen met VVV venlo, las ik uiteraard de turkse voetbal sites. Daar werd overal mij naam genoemd, volgens de media zou ik volgende week al naar Istanbul komen! Turkse media is echt ongelooflijk, ze lullen van alles om de blanco papier maar vol te krijgen. Ik was wel tevreden bij VVV venlo en vond het nog te vroeg voor zo een grote stap. Maar twee juni 2006 kreeg ik een email, een email vanuit Istanbul..

Weer tof geschreven Mo! Verlang naar het volgende stuk!

Leuk geschreven,je had een mooie carriere :-D Ga zo door!

 

 

Sporting Clube De Portugal