-1-

 

Het is 09.30 uur als mijn vriendin me wakker maakt, vandaag gaan wij met zijn tweeën naar Buenos Aires. Rond een uur of 10 besluit ik bij mijn vriendin in bad te gaan, in bad praten over vele dingen. Zij over met name kleren en ik over mijn passie voetbal. Rond half 11 gaan we uit bad. En ik begin mijn spullen in te pakken, het eerste wat ik erin doe zijn mijn 2 paar voetbalschoenen. Voor mij zijn die het belangrijkste, het tweede wat ik inpak is het boek: “Hoe wordt ik een voetbalmanager?â€. De rest is voor mij alleen maar bijzaak.

 

Om 11.30 zijn we beide klaar en vertrekken we richting Schiphol, daar komen we er achter dat onze vlucht anderhalf uur later vertrekt (13.15). Met zo’n vriendin als de mijne is dat veelte weinig om te gaan shoppen, dus besluiten we om ergens in een café te gaan zitten en wat te drinken. Mijn vriendin Liza neemt een bakje thee en ik een kopje koffie. Het is inmiddels kwart voor en we besluiten richting incheckbalie te gaan. Alles is achter de rug en we zitten op de vlucht naar Buenos Aires.

 

Je zal je wel afvragen hoe wij elkaar hebben leren kennen. We zaten op de middelbare school bij elkaar in de klas en hebben eigenlijk altijd contact gehouden. Ruim een jaar terug maakte ik het uit met mijn toenmalige vriendin Esmaralda, de beste vriendin van Liza. Dat was omdat haar ouders het niet goed vonden dat wij iets hadden. Maar toch houden we nog contact en zien we elkaar nog regelmatig. Toen Liza en ik met elkaar in gesprek raakte werd duidelijk dat we bij elkaar in de klas zaten en dat we toen ook al verkering hadden. Vanaf dat gesprek tot nu zijn we nog gelukkig bij elkaar en kan niemand ons uit elkaar drijven. Zo kennen we elkaar dus.

 

Tijdens onze vlucht besluit ik mijn boek te gaan lezen. Hier staan een paar interessante dingen in. Achter ons zit een man die mij vaag bekent voor komt, ook bij Liza komt hij bekent voor. Na een tijdje te twijfelen besluit ik te vragen wie deze man is het blijkt een voorzitter te zijn van een Argentijnse club. Zo ging het gesprek:

 

Ik: Hallo menneer, mag ik u iets vragen?

Man: Ja, maar natuurlijk jongeman.

Ik: Bij mij en mijn vriendin komt u vaag bekent voor.

Man: Zal ik u eens iets grappigs vertellen, dat is hetzelfde aan mijn kant.

Ik: Oh, dan weet ik nu zeker dat wij elkaar wel een hebben gesproken.

Man: Ja ik denk dat ik het weer weet, hoe heet jij van je achternaam?

Ik: Mijn achternaam is Oudshoorn menneer.

Man: Ah, Oudshoorn.. nu weet ik het weer, jou vader en ik hebben elkaar leren kennen tijdens een vakantie.

Ik: Oh dat zou best wel eens kunnen menneer.

Man: Ja ik weet het weer helemaal, jij was toen geloof ik 13 en jij was met je ouders en je vriendin op vakantie in Argentinië.

Ik: Ja nu weet k het weer, u bent dan waarschijnlijk Alvaro Balestrini.

Man: Ja en dan ben jij Mike Oudshoorn.

 

Zo raken we in gesprek over ons en het voetbal, lees in de volgende update het gesprek verder..

 

 

P.S. Het is mij eerste novelle ooit, ik heb lang getwijvelt of ik zou beginnen maar ik ga het proberen..8)

-1-

 

Het is 09.30 uur als mijn vriendin me wakker maakt, vandaag gaan wij met zijn tweeën naar Buenos Aires. Rond een uur of 10 besluit ik bij mijn vriendin in bad te gaan, in bad praten over vele dingen. Zij over met name kleren en ik over mijn passie voetbal. Rond half 11 gaan we uit bad. En ik begin mijn spullen in te pakken, het eerste wat ik erin doe zijn mijn 2 paar voetbalschoenen. Voor mij zijn die het belangrijkste, het tweede wat ik inpak is het boek: “Hoe wordt ik een voetbalmanager?â€. De rest is voor mij alleen maar bijzaak.

 

Om 11.30 zijn we beide klaar en vertrekken we richting Schiphol, daar komen we er achter dat onze vlucht anderhalf uur later vertrekt (13.15). Met zo’n vriendin als de mijne is dat veelte weinig om te gaan shoppen, dus besluiten we om ergens in een café te gaan zitten en wat te drinken. Mijn vriendin Liza neemt een bakje thee en ik een kopje koffie. Het is inmiddels kwart voor en we besluiten richting incheckbalie te gaan. Alles is achter de rug en we zitten op de vlucht naar Buenos Aires.

 

Je zal je wel afvragen hoe wij elkaar hebben leren kennen. We zaten op de middelbare school bij elkaar in de klas en hebben eigenlijk altijd contact gehouden. Ruim een jaar terug maakte ik het uit met mijn toenmalige vriendin Esmaralda, de beste vriendin van Liza. Dat was omdat haar ouders het niet goed vonden dat wij iets hadden. Maar toch houden we nog contact en zien we elkaar nog regelmatig. Toen Liza en ik met elkaar in gesprek raakte werd duidelijk dat we bij elkaar in de klas zaten en dat we toen ook al verkering hadden. Vanaf dat gesprek tot nu zijn we nog gelukkig bij elkaar en kan niemand ons uit elkaar drijven. Zo kennen we elkaar dus.

 

Tijdens onze vlucht besluit ik mijn boek te gaan lezen. Hier staan een paar interessante dingen in. Achter ons zit een man die mij vaag bekent voor komt, ook bij Liza komt hij bekent voor. Na een tijdje te twijfelen besluit ik te vragen wie deze man is het blijkt een voorzitter te zijn van een Argentijnse club. Zo ging het gesprek:

 

Ik: Hallo menneer, mag ik u iets vragen?

Man: Ja, maar natuurlijk jongeman.

Ik: Bij mij en mijn vriendin komt u vaag bekent voor.

Man: Zal ik u eens iets grappigs vertellen, dat is hetzelfde aan mijn kant.

Ik: Oh, dan weet ik nu zeker dat wij elkaar wel een hebben gesproken.

Man: Ja ik denk dat ik het weer weet, hoe heet jij van je achternaam?

Ik: Mijn achternaam is Oudshoorn menneer.

Man: Ah, Oudshoorn.. nu weet ik het weer, jou vader en ik hebben elkaar leren kennen tijdens een vakantie.

Ik: Oh dat zou best wel eens kunnen menneer.

Man: Ja ik weet het weer helemaal, jij was toen geloof ik 13 en jij was met je ouders en je vriendin op vakantie in Argentinië.

Ik: Ja nu weet k het weer, u bent dan waarschijnlijk Alvaro Balestrini.

Man: Ja en dan ben jij Mike Oudshoorn.

 

Zo raken we in gesprek over ons en het voetbal, lees in de volgende update het gesprek verder..

 

 

P.S. Het is mij eerste novelle ooit, ik heb lang getwijvelt of ik zou beginnen maar ik ga het proberen..8)

-1-

 

Het is 09.30 uur als mijn vriendin me wakker maakt, vandaag gaan wij met zijn tweeën naar Buenos Aires. Rond een uur of 10 besluit ik bij mijn vriendin in bad te gaan, in bad praten over vele dingen. Zij over met name kleren en ik over mijn passie voetbal. Rond half 11 gaan we uit bad. En ik begin mijn spullen in te pakken, het eerste wat ik erin doe zijn mijn 2 paar voetbalschoenen. Voor mij zijn die het belangrijkste, het tweede wat ik inpak is het boek: “Hoe wordt ik een voetbalmanager?â€. De rest is voor mij alleen maar bijzaak.

 

Om 11.30 zijn we beide klaar en vertrekken we richting Schiphol, daar komen we er achter dat onze vlucht anderhalf uur later vertrekt (13.15). Met zo’n vriendin als de mijne is dat veelte weinig om te gaan shoppen, dus besluiten we om ergens in een café te gaan zitten en wat te drinken. Mijn vriendin Liza neemt een bakje thee en ik een kopje koffie. Het is inmiddels kwart voor en we besluiten richting incheckbalie te gaan. Alles is achter de rug en we zitten op de vlucht naar Buenos Aires.

 

Je zal je wel afvragen hoe wij elkaar hebben leren kennen. We zaten op de middelbare school bij elkaar in de klas en hebben eigenlijk altijd contact gehouden. Ruim een jaar terug maakte ik het uit met mijn toenmalige vriendin Esmaralda, de beste vriendin van Liza. Dat was omdat haar ouders het niet goed vonden dat wij iets hadden. Maar toch houden we nog contact en zien we elkaar nog regelmatig. Toen Liza en ik met elkaar in gesprek raakte werd duidelijk dat we bij elkaar in de klas zaten en dat we toen ook al verkering hadden. Vanaf dat gesprek tot nu zijn we nog gelukkig bij elkaar en kan niemand ons uit elkaar drijven. Zo kennen we elkaar dus.

 

Tijdens onze vlucht besluit ik mijn boek te gaan lezen. Hier staan een paar interessante dingen in. Achter ons zit een man die mij vaag bekent voor komt, ook bij Liza komt hij bekent voor. Na een tijdje te twijfelen besluit ik te vragen wie deze man is het blijkt een voorzitter te zijn van een Argentijnse club. Zo ging het gesprek:

 

Ik: Hallo menneer, mag ik u iets vragen?

Man: Ja, maar natuurlijk jongeman.

Ik: Bij mij en mijn vriendin komt u vaag bekent voor.

Man: Zal ik u eens iets grappigs vertellen, dat is hetzelfde aan mijn kant.

Ik: Oh, dan weet ik nu zeker dat wij elkaar wel een hebben gesproken.

Man: Ja ik denk dat ik het weer weet, hoe heet jij van je achternaam?

Ik: Mijn achternaam is Oudshoorn menneer.

Man: Ah, Oudshoorn.. nu weet ik het weer, jou vader en ik hebben elkaar leren kennen tijdens een vakantie.

Ik: Oh dat zou best wel eens kunnen menneer.

Man: Ja ik weet het weer helemaal, jij was toen geloof ik 13 en jij was met je ouders en je vriendin op vakantie in Argentinië.

Ik: Ja nu weet k het weer, u bent dan waarschijnlijk Alvaro Balestrini.

Man: Ja en dan ben jij Mike Oudshoorn.

 

Zo raken we in gesprek over ons en het voetbal, lees in de volgende update het gesprek verder..

 

 

P.S. Het is mij eerste novelle ooit, ik heb lang getwijvelt of ik zou beginnen maar ik ga het proberen..8)

leuk begin ben nu wel benieuwd of je vader ofzo ook manager was in argentinie. Verder veel succes !

Ik: Ja menneer, daar heeft u gelijk in. Mag ik u voorstellen aan mijn vriendin: Liza.

Liza: Hallo menneer.

Man: Dag schoonheid, zeg Mike jij hebt het wel goed getroffen hé.

Ik: Bedankt menneer, waar gaat u eigenlijk heen?

Man: Ah, ik ga op vakantie naar het Hotel Buenos Aires.

Liza: Dat is toevallig zeg, daar gaan wij ook heen.

Man: Nouja zeg, dat is nog eens toevallig. Kan ik jullie vervoer aanbieden naar het hotel?

Ik: Als dat zou kunnen zeg ik zeker geen nee.

Man: Nee, sorry ik kan jullie geen lift aanbieden.

Liza: Oh, dat is jammer.

Man: Beter nog ik kan voor jullie een auto regelen.

Ik: Ja dat is nog beter, super bedankt.

 

Toen landde het vliegtuig, Alvaro had inmiddels een paar belletjes gepleegd en ja hoor. Hij begeleidde ons naar een splinter nieuwe bak. Ik zag het meteen dit is een Ferrari Enzo. Ik helemaal blij toen hij mij de sleutels overhandigde. Onderweg naar het hotel zijn we bij een restaurant eventjes gestopt om wat te gaan eten. Met een big smile stapte ik uit mijn Enzo. Na gegeten te hebben komen we aan in ons hotel, dat er nog mooier uitzag in het echt als op de foto’s. Na de auto geparkeerd te hebben gingen we naar binnen. Toen we binnenkwamen haalde we onze sleutels op en gingen we richting bed. We zeiden tegen elkaar morgen bekijken we de rest van het hotel wel.

 

En daar stond hij dan: Mijn Enzo

 

 

De volgende dag hadden we niets op ons programma staan en stonden we pas rond een uur of 2 op. Het bed slaapt echt heerlijk wist Liza mij te vertellen. We gingen een klein half uur relaxen in onze sauna. Ook dit was perfect verzorgt. Toen even aankleden en daarna het hotel verkennen. Het eerste wat opviel was dat het bed er echt mooi uitzag, net als de rest in onze hotel kamer trouwens. Na het hotel gezien te hebben gingen we eten.

 

Dit is hem, de eetkamer

 

Je raad nooit wie wij daar tegen kwamen.. Ja hoor daar was menneer Balestrini. Hij vroeg aan mij of ik het Argentijns voetbal een beetje volgde, mijn antwoord was daarop: “een beetje.†Na een tijdje over voetbal gesprokken te hebben begon hij over mijn vader. Hij vroeg of hij al een manager is geworden. Dat is niet het geval menneer antwoordde ik daarop. Toen zag ik dat hij iets wou vragen maar het leek wel of hij dat niet durfde. Toch kwam de vraag: “Heb jij net als je vader de benodigde opleidingen gedaan om voetbalmanager te worden?†Hierop kan ik eindelijk met een positief antwoord komen. Toen keek hij naar de man die naast hem zat, die gaf hem een knikkend antwoord. In mijn hoofd ging nu echt van alles rond, wat willen deze mensen van me.

 

Mijn vele bedenkingen bleven doorgaan omdat hij er niet meer op terug kwam. En ik als 29 jarig mannetje durfde niet aan hem te vragen wat hij nou precies van mij wou. Wel vroeg hij mij of ik bereid zou zijn om in Argentinië te gaan wonen. Ik zei toen: “Daar moeten we even over nadenken hoor.†Er ontstond een blij gezicht bij de man die naast hem zat. Het gesprek was ten einde en we namen afscheid van elkaar.

 

Weer terug in onze kamer gingen we door over dit gesprek, Liza zei tegen mij: “Als jij hier blijft blijf ik ook hier.†Toen gingen er weer vele dingen door mijn hoofd, wat willen ze nou precies van me en wat zouden me ouders ervan vinden als ik hier blijf? Om de gedachten uit me hoofd te halen besloten we om in het zwembad te gaan relaxen. Hier was het aardig druk. Naast het zwembad was een kleine drinkbar, daar hing een mooi plasma scherm met daarop mijn passie: Voetbal. Het was de topper: Vélez Sarsfield – Boca Juniors, ik besloot samen met Liza te gaan kijken en zagen Vélez een pijnlijke nederlaag leiden. Ze werden met maarliefst 1-6 afgedroogt. De volgende dag stond er in de krant…

Mooie start van je novelle in ieder geval.

Je schrijft het best leuk...

begint leuk in ieder geval ;)

erg leuk, Weet echt niet van wie je manager wordt, ben benieuwd!

...iets was ik helemaal niet had verwacht:

 

Manager Miguel Ángel Russo dient ontslag in.

 

Miguel Ángel Russo heeft vanochtend zijn ontslag genomen bij de Argentijnse top club Boca Juniors, zijn vertrek was erg opvallend te noemen. Dit omdat hij met zijn Boca kampioen is geworden en er nog maar 1 wedstrijd gespeelt moet worden. De voorzitter Mauricio Macri was niet bereid om te reageren op dit schokkende bericht. Ook de ex-Boca manager was niet bereid te reageren. Volgens diverse bronnen konden de manager en het bestuur niet uit de onderhandelingen komen voor een nieuwe contract. De eis van de manager was volgens de club belachelijk hoog. Ook wisten de journalisten te melden dat hij had gezegd: “Als mijn contract niet verlengd wordt neem ik ontslag.” De schok kwam dus niet zo hard aan bij het bestuur. Er wordt veel gespeculeerd over wie de opvolger wordt van Miguel Ángel Russo, met name de net afgestudeerde voetbalmanager Mike Oudshoorn wordt genoemd.

Dit vond ik echt heel raar, ik als broekie in de manager wereld word gezien als ideale opvolger van Miguel Ángel Russo. Wel zag ik het zitten bij Boca, waar mijn vader vroeger als jeugdtrainer/manager werkte. Nu begon me ook een beetje duidelijk te worden wat menneer Balestrini van me wilde, dacht ik bij mezelf. Niets was minder waar, rond een uur of 11 liep ik Alvaro tegen het lijf en zei hem dat ik had gelezen dat Miguel Ángel ontslag had genomen. Toen zei hij: “Ja jonge, daar wilden ik je nog even over spreken.” Yes dacht ik bij mezelf, ik Mike Oudshoorn manager van Boca Juniors. Maar toen kreeg het gesprek een hele andere wending..

 

Hij begon over de club Vélez Sarsfield, daar had ik nou niet echt zoveel verstand van. Hij vroeg of er al over had nagedacht wat hij mij vroeg gisteren. Sjit, dacht ik bij mezelf. Nee menneer daar heb ik niet aan gedacht. Oh, mag ik misschien het nummer van je vader Mike,? vroeg Alvaro. Ja maar natuurlijk menneer, uhm dat is 06-……. Oké dankjewel jonge. Toen vroeg Liza zich af, wat zal hij moeten met je vander?? Ik zei: “Misschien gaat hij zelf mijn vader bellen en het verhaal aan hem vertellen.”

 

Baddada Baddada Take a look at my girlfriend, she’s the only one I cat Baddada Baddada dat was mijn telefoon. Het was mijn vader en hij begon over het gesprek met zijn oude vriend Alvaro. Hij vond het goed, zei hij. Dat vond ik raar want hij vind niet vaak zulke dingen goed. Ik vindt het ook wel best en vertel het nieuws aan mijn Liza. Zij had inmiddels haar ouders ook gebeld, die vonden het ook goed. Dus wij bleven met zijn tweeën in Argentinië. Maar ik had nog steeds geen duidelijk over wat ze nou van me wilden. Ik besloot Alvaro op te zoeken, en om duidelijkheid te vragen..

Bedankt voor de reacties,,:D;)

leuk begin, je vertelt het boeiend

..na een tijdje zoeken kwam ik hem dan toch tegen. Het eerst wat ik aan hem vroeg was of alles goed met hem ging. Daarna of hij mij duidelijkheid wou geven of wat mij hier te wachten staat. Hij zegt dat het met hem ook goed gaat en overhandigt mij twee enveloppen. Ik vraag hem meteen was hier inzit. Hij zegt: “Als jij nou eens lekker naar je kamer gaat, en ze daar openmaakt spreek ik je vanmiddag weer.” Dat klinkt als een goed idee. Eenmaal in mij kamer komt Liza naar mij toe en vraagt of wij nog naar het zwembad gingen. O ja, dacht ik bij mezelf. Dat is waar ook, we zouden een middag rustig aan doen.

 

 

Toen besloot ik om toch maar te gaan zwemmen en daarna een beetje te gaan zwemmen. Ik had nog steeds geen idee wat er in die enveloppen zat. Liza vraagt op een gegeven moment of ik al weet wat Alvaro van me wilt. Ik zeg: “Nee schat, hij heeft me wel twee enveloppen gegeven. Maar daar heb ik nog niet ingekeken.” Nu we toch bij het zwembad lagen gingen we ook eventjes zwemmen. Daar loopt ze dan, de vrouw van mijn dromen, denk ik bij mezelf. Ik leg even me spullen bij de rest ervan. En zie dat er een groepje mannen naar ‘mijn’ Liza lopen. Ik versnel even en duik het water in en doe eventjes close met Liza. Ik zie de mannen langzaam aan terug lopen. Rond een uur of 12 gaan we naar de Fitnessroom.

 

 

Tot onze verbazing was het bijna helemaal vol. Ondanks dat gaan we toch een uurtje sporten. Het uurtje is snel voorbij en ik heb er wat nieuwe vrienden bij gekregen. Een van die vrienden blijkt Boca Juniors speler Ever Banega. Zo raken we aan de praat over voetbal en ik vraag aan hem of we niet een balletje kunnen trappen met ze allen. Want daar ben ik eigenlijk voor gekomen. Zijn antwoord is positief en we gaan met zijn negenen naar voetbalveld. Met zij negenen ja, dat komt niet goed uit met teams maken maar Liza wou ook eventjes weg uit het hotel. Na ongeveer een uurtje gevoetbald te hebben gaan we weer richting hotel. Daar lag iets op tafel wat ik helemaal vergeten was. De enveloppen..

tof, ben benieuwd naar het vervolg!

..Ik ben zo zenuwachtig dat ik ze bijna niet open durf te maken. Toch kan ik het niet laten: "Ik moet weten wat er in staat." Daar gaat mijn hand de eerst envelop in en ik pak een brief vast. Het eerste wat ik zie is het embleem van Boca Juniors. Ik haal de brief er helemaal uit en begin met lezen. Liza is erg nieuwsgierig en kijk mee over mijn schouder. Nadat ze de brief had gelezen geeft ze me een zoen. En ze vraagt of ik er iets mee ga doen. "Dat weet ik nog niet schat, er ligt ook nog een tweede brief." Het is weer rijd om eventjes rustig aan te gaan doen en ik ga op bed liggen. Even later hoor ik wat gerommel in onze kledingkast. Niet veel later komt er iets voor mijn bed staan. Ik hoor dat het Liza is en we raken aan de praat, ze vraagt of ik me wil ontspannen maar toch veel plezier wil beleven. Ik zeg: “Ja dat is goed schat, wat gaan we doen?” Ze vraagt of ik even naar haar kijk en ik zie daar een super sexy mooi meisje met super sexy lingerie aan. Ze springt het bed op en we gaan bezig.

 

 

Een half uurtje later zijn we klaar en gaan we samen even douchen. Na een tijdje gedoucht te hebben stappen we eronder uit en kleden we ons aan. Vandaag gaan we gezellig met zijn tweeën uiteten. We stappen in onze Ferrari Enzo en we scheuren door de straten. Iets te hard blijkt wel, want we worden stil gezet door de politie. Ik stap uit en ze kijken elkaar vreemd aan, even later vragen ze of ik het echt ben. "Of ik het echt ben," vraag ik. "Ja zeggen ze, ben jij niet die Nederlander Mike Oudshoorn die gezien wordt als opvolger van diverse managers." Ja zeg ik en ik laat mijn paspoort zien. "Rij maar door Mike," krijg ik te horen. Ik stap de auto weer in de zeg tegen Liza: “Ik ben beroemt!” Dan lacht ze, en ik vertel het verhaal. Na een paar minuten scheuren in onze Enzo komen we aan bij het restaurant. We stappen uit en gaan wat eten. Na ongeveer anderhalf uur zijn we klaar en gaan we weer richting hotel.

 

Daar ligt mij nog iets te wachten, de tweede brief. Net als op de heenweg scheuren we door de straten. In het hotel ren ik naar boven en maak ik de tweede brief open. Hij lijkt erg veel op die vorige alleen is het een andere club. Vélez Sarsfield, de club waar ik het al over had gehad met Alvaro. Hier onder zie je wat er in deze twee brieven stond.

 

Brief 1:

 

Brief 2:

Mooi weergegeven opnieuw en leuk verteld...

Ga maar voor Boca, vind ik wel een leuke club!!

 

Succes

Velez is een club die bijna niemand neemt, dus ik zou zeggen ga voor Velez!

goede update, heel leuk. Probeer wel wat meer de aanhalingstekens (") te gebruiken. Ik hoop ook dat het Boca wordt. Ik blijf het alleszins volgen.

Bedankt jongens..:D

Tsja, daar zit ik dan. Het enige dat in mijn hoofd speelt zijn die brieven. Mijn gevoel gaat uit naar Vélez, omdat Alvaro daar voorzitter is. “Maar ik als beginnende manager zal niet top presteren met een middenmoter zoals met een topper,†bedenk ik bij mezelf. Na een tijdje niets anders gedaan te hebben als denken, besluit ik om even op pad te gaan. En laat ik dan toevallig Alvaro tegen komen, die begint natuurlijk over die brieven.

 

Alvaro: Hallo jongen, alles goed?

Ik: Ja hoor menneer, met u ook?

Alvaro: Ja zeker, maar weet je al wat het gaat worden?

Ik: Nee menneer, ik kan niet kiezen. Me gedachte zegt Vélez maar me gevoel zegt Boca.

Alvaro: Nadat je die brieven had gelezen, waar dacht je toen als eerste aan?

Ik: Aan u menneer, ik wist niet dat u voorzitter was van Vélez!

Alvaro: Ik begrijp dat je twijfelt maar als je Boca kiest wordt er wel meteen een kampioenschap verwacht.

Ik: Ja dat begrijp ik, maar met een middenmoter lijkt het me moeilijker omdat je dan kwalitatief minder inbreng heb dan als met een topper.

Alvaro: Ik begrijp dat je twijfelt maar je moet zeker zijn als je kiest.

Ik: Maar, welk team zou u kiezen, ik bedoel dat als u net nieuw bent in de managerwereld?

Alvaro: Ik heb geen idee.

Ik: Ik denk dat ik mijn keuze heb gemaakt, ik zal de club informeren en dan hoort u het wel.

 

Na het gesprek keer ik terug naar mijn kamer, daar ligt Liza in bed. Ik doe kleed me om en we gaan slapen. De volgende dag rond een uur of elf staan we op, en ik besef dat het allemaal een droomt was. Ik was zo ineens manager van Ajax en we werden ongeslagen kampioen. Het leuke van dat seizoen was dat PSV was gedegradeerd, mooier kan niet! Even onder de douche, eten en weg. Ik ging op weg naar de club waarvoor ik had gekozen. Samen met Liza duurt het lang voor dat we het eindelijk gevonden hadden. Uiteindelijk komen we toch aan bij onze bestemming. Stadion Alberto J. Armando in Buenos Aires. We lopen samen het stadion binnen en we vragen aan de schoonmaakster waar het kantoor is van Maurico Marci.

 

 

We krijgen te horen dat hij momenteel niet beschikbaar is. “Wanneer is hij er weer,†vraag ik dan. “Tegen de avond,†antwoord de vrouw. Dan vraagt ze wat we eigenlijk komen doen en wie we zijn. Ik stel eerst me vriendin voor en daarna mezelf. “Ik ben Mike Oudshoorn mevrouw.†“Oh oké, Mike. Ben je hier waarom ik denk dat je hier bent.†“Dan moet ik eerst weten waarom u denkt dat ik hier bent.†Dan zegt de vrouw: “Je bent hier om positief te reageren op de brief die het bestuur je had gestuurd?†“Ja mevrouwâ€, antwoord ik. Opeens vraagt de vrouw of we met haar mee willen lopen, dat doe we en we lopen naar buiten. Dan stopt de vrouw en vertelt ons verder waar we heen moeten. “Bij die splitsing naar rechts dan bij de zevende mogelijkheid naar links, en dan ben je er.†Oké bedankt mevrouw.

 

 

We volgen de instructies en we komen uit bij het voetbalveld. “Daar loopt de selectie van Boca Juniors,†weet ik. Wanneer we een paar stappen verder doen komt er een hoop fotografen op ons af. “Hoe weten zij nou dat we hier zijn,†vraag ik me af. Liza weet mij te vertellen dat de schoonmaakster iemand belde toen wij weg liepen. “Oké dit wordt leuk,†denk ik bij mezelf. De fotografen volgen ons tot op het trainingsveld waar ik kennis maak met de selectie…………….

leuk stukje!

De wending van het verhaal..

 

Uiteindelijk komt Maurico Marci niet opdagen, wat een lekker begin denk ik bij mezelf. “Als het zo door gaat is er de kans dat ik mijn keuze verander†zeg ik tegen Liza. Zij geeft me groot gelijk. De volgende dag gaat mijn telefoon, het is Alvaro.

 

Alvaro: Hallo mijn jonge, alles goed?

Ik: Nee niet echt, ik heb 3 uur voor niets gewacht bij Boca Juniors.

Alvaro: Dus je hebt je keuze al gemaakt?

Ik: Ja, maar aangezien M. Marci me in de steek heeft gelaten denk ik erover na om een andere keuze te maken.

Alvaro: Oh, dan komt dit zeker goed uit?

Ik: Wat dan menneer?

Alvaro: Kijk maar op de site van Voetbal International.

Ik: Oké menneer dat zal ik doen.

Alvaro: Ik spreek je weer jongen. Dagh.

Ik: Oké doeg.

 

Tsja, wat nu denk ik bij mezelf. Ik besluit om nog maar even niet op de computer te gaan en ik ga met Liza richting zwembad. Eenmaal aangekomen duik ik het water in en kom weer een beetje tot rust. Vlak daarna duikt Liza ook het water in en gaat tegen me aan staan, we beginnen met praten over het gesprek van Alvaro. Dan besluiten we toch maar even te gaan kijken op het internet. Ik open internet en ga naar vi.nl. Daar staat opvallend nieuws:

 

Ja, daar schrokken we even van. Maar tegelijker tijd was ik ook blij, ik heb altijd als een bondscoach willen zijn. Ook een clubmanager maar toch heb ik echt gedroomt van bondscoach. Ik pak meteen mijn mobiel en bel Alvaro op. Ik zeg tegen hem: “Ik denk dat ik niet meer voor Boca kies maar ik ga voor het nationale elftal.†Toen zei Alvaro: “Ja dat had ik al gedacht, je kan morgen meteen beginnen en een beetje kennis maken met de spelers.†Ik sprong een gat ik de lucht, zo hoog heb ik volgens mij nog nooit gesprongen. Nadat ik had opgehangen belde ik me vader, en ik vertelde hem het goede nieuws. Ook mijn ouders waren blij te horen dat ik eindelijk mijn keuze had gemaakt.

Mooi geschreven, in het eerste stukje vond ik het een beeetje saai, maar je maakt alles weer goed met de andere stukjes ;) Leuk dat je Voetbal Internationaal ook gebruikt, lijkt het realistischer

heb je van VI met paint gedaan??

Ja, dat van VI heb ik met paint gedaan..

Hoe handig zijn sommige mensen met Paint zeg en dan kan het nog zo simpel zijn, ik geloof niet dat zoiets mij zou lukken ooit.

Leuk dat je met de grotere jongens gaat werken als Tevez, Crespo, Abbondanzeri en het hele rattenplan.