Hoofdstuk 1

 

Het is 16 maart, in het jaar 2006 wanneer Sven en ik lekker tv aan het kijken zijn. Sven is mijn vader, hij is een verschrikkelijke sportsfanaat en coacht het eerste elftal van mijn voetbalclub, SV Concordia. Hij coacht daar verschrikkelijk goed, hij staat voor het derde jaar op rij eerste, en heeft dus alweer kans op promotie.

 

Ikzelf ben net 23 jaar geworden, en heb al een paar teams gecoacht. Zo heb ik een team uit de vierde klasse onder mijn hoede genomen, en werd ik daar knap 2e mee. In de eerste jaren dat ik op het veld stond als coach was ik natuurlijk een beetje onzeker. Doe ik het wel goed, vinden mijn spelers dat ik het goed doe. De resultaten waren steeds beter en ik werd gevraagd om trainer te worden van een team uit de hoofdklasse. Of ik dat doe, is nog de vraag. Ik besluit om te antwoorden in de zomerstop, na een lekker weekje vakantie.

 

In de maanden die daarna volgen gaat het steeds beter met mijn vaders team, en hij weet dan ook zonder enige moeite te promoveren. Toen hij bij de club werd aangesteld speelde SV Concordia nog in de derde klasse, en inmiddels zijn ze gestegen tot de hoofdklasse. Dat is natuurlijk een superprestatie voor een net beginnende coach.

 

Het is zomerstop, zoals dat heet, en daarom heeft mijn vader eindelijk ook enige rust. We besluiten om lekker op vakantie te gaan naar een warm land. Volgens mijn moeder Yvonne is Griekenland een mooi land om op vakantie te gaan, maar mijn vader gaat liever naar Spanje. Het wordt uiteindelijk Spanje, en het is 2 juli wanneer we gaan vliegen.

 

We komen aan, en het is bloedje heet. Wat een verschil met Nederland denk ik bij mezelf. In de eerste dagen die we daar zitten verkennen we het land een beetje, en we besluiten om de eerste dagen het rustig aan te doen. Een beetje zonnen op het strand, en af en toe meedoen met al die entertainers, die er ook niet voor niks zitten. Af en toe een leuk spelletje doen is goed voor je, en het is nog gezellig ook.

Hoofdstuk 1

 

Het is 16 maart, in het jaar 2006 wanneer Sven en ik lekker tv aan het kijken zijn. Sven is mijn vader, hij is een verschrikkelijke sportsfanaat en coacht het eerste elftal van mijn voetbalclub, SV Concordia. Hij coacht daar verschrikkelijk goed, hij staat voor het derde jaar op rij eerste, en heeft dus alweer kans op promotie.

 

Ikzelf ben net 23 jaar geworden, en heb al een paar teams gecoacht. Zo heb ik een team uit de vierde klasse onder mijn hoede genomen, en werd ik daar knap 2e mee. In de eerste jaren dat ik op het veld stond als coach was ik natuurlijk een beetje onzeker. Doe ik het wel goed, vinden mijn spelers dat ik het goed doe. De resultaten waren steeds beter en ik werd gevraagd om trainer te worden van een team uit de hoofdklasse. Of ik dat doe, is nog de vraag. Ik besluit om te antwoorden in de zomerstop, na een lekker weekje vakantie.

 

In de maanden die daarna volgen gaat het steeds beter met mijn vaders team, en hij weet dan ook zonder enige moeite te promoveren. Toen hij bij de club werd aangesteld speelde SV Concordia nog in de derde klasse, en inmiddels zijn ze gestegen tot de hoofdklasse. Dat is natuurlijk een superprestatie voor een net beginnende coach.

 

Het is zomerstop, zoals dat heet, en daarom heeft mijn vader eindelijk ook enige rust. We besluiten om lekker op vakantie te gaan naar een warm land. Volgens mijn moeder Yvonne is Griekenland een mooi land om op vakantie te gaan, maar mijn vader gaat liever naar Spanje. Het wordt uiteindelijk Spanje, en het is 2 juli wanneer we gaan vliegen.

 

We komen aan, en het is bloedje heet. Wat een verschil met Nederland denk ik bij mezelf. In de eerste dagen die we daar zitten verkennen we het land een beetje, en we besluiten om de eerste dagen het rustig aan te doen. Een beetje zonnen op het strand, en af en toe meedoen met al die entertainers, die er ook niet voor niks zitten. Af en toe een leuk spelletje doen is goed voor je, en het is nog gezellig ook.

Hoofdstuk 1

 

Het is 16 maart, in het jaar 2006 wanneer Sven en ik lekker tv aan het kijken zijn. Sven is mijn vader, hij is een verschrikkelijke sportsfanaat en coacht het eerste elftal van mijn voetbalclub, SV Concordia. Hij coacht daar verschrikkelijk goed, hij staat voor het derde jaar op rij eerste, en heeft dus alweer kans op promotie.

 

Ikzelf ben net 23 jaar geworden, en heb al een paar teams gecoacht. Zo heb ik een team uit de vierde klasse onder mijn hoede genomen, en werd ik daar knap 2e mee. In de eerste jaren dat ik op het veld stond als coach was ik natuurlijk een beetje onzeker. Doe ik het wel goed, vinden mijn spelers dat ik het goed doe. De resultaten waren steeds beter en ik werd gevraagd om trainer te worden van een team uit de hoofdklasse. Of ik dat doe, is nog de vraag. Ik besluit om te antwoorden in de zomerstop, na een lekker weekje vakantie.

 

In de maanden die daarna volgen gaat het steeds beter met mijn vaders team, en hij weet dan ook zonder enige moeite te promoveren. Toen hij bij de club werd aangesteld speelde SV Concordia nog in de derde klasse, en inmiddels zijn ze gestegen tot de hoofdklasse. Dat is natuurlijk een superprestatie voor een net beginnende coach.

 

Het is zomerstop, zoals dat heet, en daarom heeft mijn vader eindelijk ook enige rust. We besluiten om lekker op vakantie te gaan naar een warm land. Volgens mijn moeder Yvonne is Griekenland een mooi land om op vakantie te gaan, maar mijn vader gaat liever naar Spanje. Het wordt uiteindelijk Spanje, en het is 2 juli wanneer we gaan vliegen.

 

We komen aan, en het is bloedje heet. Wat een verschil met Nederland denk ik bij mezelf. In de eerste dagen die we daar zitten verkennen we het land een beetje, en we besluiten om de eerste dagen het rustig aan te doen. Een beetje zonnen op het strand, en af en toe meedoen met al die entertainers, die er ook niet voor niks zitten. Af en toe een leuk spelletje doen is goed voor je, en het is nog gezellig ook.

Leuk stukje, ben benieuwd!

Nieuwe novelle van jouw :) Leuk hopelijk wordt ie even goed als je vorige.

Hoofdstuk 2

 

 

De dagen die erna volgen, veranderd er eigenlijk niet zo veel. We liggen eigenlijk elke dag lekker te zonnen, en we hebben maar een dag echt wat gedaan. We gingen naar een waterpretpark in het noorden van Spanje, waar eigenlijk niet zo heel veel aan was. Een paar hoge glijbanen, en wat 'waterpret'.

 

Op de 8e dag van onze vakantie kwam mijn vader een oude bekende tegen. Het was Antonio Banderas, een oude schoolvriend van me vader. Ze zaten in het Spaans te lullen, ik verstond er dan ook niks van. Nadat ze klaar waren met een gesprek van meer dan een uur vroeg ik me vader waar het gesprek over ging. Met een grote glimlach op zijn gezicht vertelde hij me dat het over mij ging.

 

Ik was natuurlijk meteen benieuwd en bleef maar door vragen. Hij bleef lachen, maar zei niks. Het enige wat hij zei was: ‘Kom mee zoon, we moeten iets doen.’ Ik werd steeds benieuwder en benieuwder en ik zat zowat te smeken om te vragen of me vader het me nou vertellen. Hij bleef maar niks zeggen, en we reden door.

 

Op een gegeven moment kwamen we bij een groot stadion aan. Waarschijnlijk van een voetbalclub dacht ik. Ik hield m’n mond en we liepen richting een groot gebouw, vlak naast het stadion. Shit, dacht ik, dit stadion heeft er dus niks mee te maken.

 

 

Bedankt voor de reacties!

Tof dat je een nieuwe novelle start!!

Leuk begin...

Weer een goed stuk. Ben benieuwed welke club je bij komt

Hoofdstuk 3

 

We liepen het gebouw binnen, waar we een grote man tegenkwamen. ‘Pap, waar zijn we nou in hemelsnaam?’ vroeg ik me vader. Mijn vader bleef stoïcijns voor zich uit kijken zonder iets zinnigs te zeggen. Het enigste wat hij zei was: ‘Wacht nou maar rustig af wat er allemaal op je af komt, het wordt echt super.’

 

We kwamen bij het kantoor van Antonio Banderas. ‘Huh, die vent kwam jij vanmiddag tegen, zei ik tegen m’n vader.’ Mijn vader klopte op de deur en we liepen het kantoor binnen. Mijn vader omhelsde Antonio, en ik deed het dan ook maar. Ik voelde me nog niet echt op m’n gemak, maar dat gevoel werd steeds beter hoe langer we binnen waren.

 

Ik wist nog steeds niet waarom ik hier nou zat, m’n vader zat te praten met een man die ik pas een keer had gezien, en ik zat hier in een rare ruimte van die man. Het gesprek tussen Antonio en me vader duurde meer dan drie kwartier en na het gesprek vertelde me vader dat Antonio een superbaan voor mij had, die ik echt niet kon weigeren. Ik was natuurlijk heel erg nieuwsgierig, en mijn vader vertelde het.

 

Ik had een baan aangeboden gekregen als trainer. Ik moest daar wel iets voor doen. Antonio had enkele dingen nodig, die wij voor hem moesten halen. Ik wou het eerst wel doen, maar toen ik hoorde wat hij allemaal nodig had, wist ik het niet zo zeker meer. Hij wou laptops, geweren en drugs, wat wij allemaal voor hem moesten gaan halen. Hoe? Dat maakte niet uit, als hij het maar kreeg.

 

Ik was nog een beetje in een conflict met me vader, maar hij wist me te overtuigen dat het een geweldige baan was. Dennis Langelaan, trainer van een club uit Spanje, mooier kon het toch niet? De volgende dag was het zo ver. Antonio had 15 laptops nodig van het beste merk dat in het tegenovergelegen computerwinkeltje te koop was.

 

Het was 1 uur ’s nachts toen we in onze zwarte pakken de straat op gingen. Het was donker en het was aardig rustig op de wegen. In geen velden of wegen was er iemand te bekennen, en Antonio had ons verteld dat je via achter het best naar binnen kon glippen. We hadden een grote koffer met ons meegebracht en we hadden dus geen klein raampje nodig om naar binnen te komen. Of een deur, of een groot raam slopen, dat waren de enige keuzes.

 

Het werd een deur, en met een harde knal viel het glas uit de deur op de grond. We liepen naar binnen en kwamen binnen in het magazijn. Het was er donker en ik kon geen hand voor ogen zien. Met de zaklampen die we van Antonio hadden gehad konden we nog iets zien.

 

We zochten naar de beste laptops die ze verkochten, en kwamen aan bij de laptops van €1599,99 euro. Volgens mij was dat wel een van de duurste, maar we zochten nog even verder. Plots hoorden we van achter ons een geluid, kwam er iemand aan, of ?

Welke club is het nou of moet dat nog bekend gemaakt worden?

Als je ff leest, dan weet je het :) :checkit:

Concordia, welke team speel jij C1 want ik zit in ESA c2 en moeten dan tegen jullie.

Concordia, welke team speel jij C1 want ik zit in ESA c2 en moeten dan tegen jullie.

 

nou overbos word in die klasse toch KAMPIOEN

ontopic.leuk begin:)

Leuk begin, maar welke club uit Spanje is het nou?

Hoofdstuk 5

 

Gelukkig, het was maar een harde windvlaag. We liepen verder op zoek naar de laptops. We kwamen aan bij een dure, €1798,99. ‘Kom Sven, dat is toch wel genoeg’, vroeg ik aan me vader. ‘Ja denk het wel zoon, kom we pakken er 15 van en dan zijn we hem gesmeerd,’ antwoorde mijn vader.

 

We stopten 15 laptops in de grote koffer, en verlieten het pand. Ik moest controleren of er niemand aan kwam, en dat was ook niet het geval. We liepen zo normaal mogelijk naar de bushalte, en we wachtte op de bus richting ons hotel. ‘Wat moeten we nou tegen mama zeggen,’ vroeg ik. ‘Ach, we zeggen gewoon dat we lekker in een disko hebben gedanst, en dat we de tijd zijn vergeten’, bedacht m’n vader slim.

 

De volgende morgen gingen we met onze koffer richting Antonio. Hij stond ons aan de kant van de weg op te wachten, en we parkeerden onze auto aan de kant van de weg. We liepen met onze koffer richting zijn kantoor, en haalden de gestolen laptops tevoorschijn. Hij was enigszins teleurgesteld. Waarom weet ik niet, maar ik denk dat we een iets minder dure hebben meegenomen.

 

We kregen een nieuwe opdracht. Mijn vader vertelde me dat we in de coffeeshop die in het dorp ligt. We moesten bij een goede kennis van Antonio een pak cocaïne van maar liefst 25 kg ophalen. Antonio vertelde ons er wel bij dat er veel politie in de buurt is en dat we daarom moeten oppassen, want 25 kilo is niet niks. We zouden diezelfde dag nog langs gaan bij die goede kennis en zonder enige moeite zouden we die cocaine mee moeten krijgen.

 

We reden richting de coffeeshop, die we in het begin niet wisten te vinden. Totdat we een man aan de wegkant zagen staan, die naar ons zat te zwaaien. We stopten en vroegen wat hij wou. Hij zei dat hij Josemi was, en dat hij die goede kennis van Antonio was. We parkeerden onze auto op de dichtsbijzijnde parkeerplaats, en we liepen achter Josemi aan. Hij vroeg aan ons het geld dat wij aan hem moesten betalen. We hadden echter helemaal geen geld bij ons, en hij werd kwaad. Ik had dat eerst niet door, maar toen ze wat harder begonnen te praten, zag ik dat m'n vader en die man ruzie kregen.

 

Ze raakten slaags met elkaar en er kwamen een paar vrienden van Josemi bij. Ze namen ons mee in een klein kamertje en zetten ons daar neer. Dit moet een misverstand zijn, denk en hoop ik. We wachtten gespannen af op wat er ging gebeuren, zouden we er zijn ingeluisd?

 

 

Teleurstellend, die reacties....

Weer een leuk stukje Denis, ik ben benieuwd waar het toe leidt.

En die reacties zijn inderdaad teleurstellend. :S

Ik vind het mooi en leuk geschreven

 

met veel spanning enzo...

 

ga zo door

Gewoon doorgaan Dennis reacties komen wel. Mooi verhaal!

Weer mooie stukjes goed geschreven ben ook niet anders gewent van je .

Hoofdstuk 6

 

Na ongeveer 2 uur in dat kleine kamertje te hebben gezeten, met maar een klein beetje licht, kwam er eindelijk een man binnengelopen. Het was Antonio. Hij praatte wat met me vader, en vervolgens zei m'n vader: 'Kom Den, we gaan weer, het was een misverstand.' We liepen dus weer naar buiten, en Josemi bood iets van zijn excuses aan. Ik liep maar snel door, want ik vond het een beetje eng worden. We reden achter Antonio aan naar zijn kantoortje, en toen we daar waren had hij opnieuw een gesprek met me vader.

 

'Het spijt Antonio dat dit gebeurt is. Hij zegt dat we geen klusjes meer voor hem hoeven te doen, als goedmakertje,' vertelde me vader me. 'Maar krijg ik dan wel die baan als trainer, ook al weet ik niet welke club het is.' 'Wacht, ik vraag het even,' was het antwoord van m'n vader. Na een kort gesprekje tussen Antonio en me vader vertelde m'n vader dat ik de baan als trainer zou houden. Antonio vroeg of we wouden meelopen, en we liepen richting het grote stadion.

 

Ik wist niet wat er gebeurde, zou ik trainer worden in dit grote stadion? Nee, dat kan toch niet, dat is gewoon onmogelijk. We liepen het stadion binnen. Er gingen allerlei gevoelens door me heen. Straks zou ik het worden, trainer, hier. Ik wist dan nog niet welke club het was, maar het stadion was zeker niet klein. Het zal zeker niet een klein amateurclubje zijn in Spanje, besefte ik me. Misschien zou het gewoon een vierde of vijfde elftal van die club zijn, maar ach, wat maakt het uit, ik word gewoon trainer van een club uit Spanje, geweldig!

 

We kwamen aan bij een kantoor, waar op de naam ''Miguel Fuentes Azpiroz''. Ik was eigenlijk wel benieuwd wie het was, en Antonio liep eerst even naar binnen. We moesten even wachten, en we kwamen binnen bij de voorzitter neem ik aan. Gelukkig kon deze man wel Engels, en kon ik eindelijk verstaan waar het gesprek over ging. Ik zou trainer gaan worden, tot zover wist ik het allemaal, maar van wie, wat, welke club, welk team??

De voorzitter praatte me bij, over welke club het was, en om welk team het ging. Ik kon mijn ogen niet geloven. Waarom ik? Waarom moest ik, een of andere mislukte Nederlandse trainer, trainer worden van een Spaanse club. Ik geloofde me ogen niet, totdat ik een contract voor me neus geduwt kreeg.

Hoofdstuk 7

 

'Je hebt tot morgenavond de tijd om een beslissing te nemen', zei de voorzitter. Ik wist het eigenlijk al, maar besloot om maar te wachten tot morgenavond, om het contract dan te tekenen. 'Morgenavond kom je hier dan terug, dan tekenen we waarschijnlijk het contract, en dan beleggen we diezelfde avond nog een persconferentie waar we ons aan de pers voorstellen. Die zal waarschijnlijk heel raar op staan te kijken, als ze zien dat jij trainer word van Real Sociedad,' vertelde de voorzitter.

 

Ik kon m'n ogen nog steeds niet geloven en ik stond dan ook maar wat te brabbelen. We liepen na nog een kort gesprek te hebben gehad met de voorzitter van Sociedad terug naar de auto, en we reden terug naar de hotelkamer. In de auto was mijn vader dan ook heel blij met het aangeboden contract. 'Moet je kijken Den, je gaat gewoon €10.000 euro per week verdienen, zoveel verdien ik zowat in een jaar, zei me vader.'

 

De dag was zo voorbij, en voor ik het weet was het vrijdagavond. We reden vanuit het hotel weer naar het stadion van Real Sociedad. Het was inmiddels 19.00 uur, en ik zag al enkele auto's van bekende tv-zenders staan. Hij had vast al verwacht dat ik het contract zou tekenen. We liepen richting het kantoor van de voorzitter, en liepen naar binnen. Ik kreeg gelijk het contract onder mijn neus geduwd, en ik tekende zonder twijfel een contract wat me een jaar aan de club verbind.

 

Een half uur later volgde dan ook al de persconferentie. De pers had hardstikke veel vragen voor de 23-jarige Dennis Langelaan en hij had moeite om ze allemaal te kunnen beantwoorden. 'Wat zijn uw doelstellingen?, Wat zijn uw plannen met de club?, Wie wilt u halen?, Wie wilt u verkopen?, Wat gaat u hier nog meer doen?,' waren allerlei vragen die de pers aan me stelde. Ik kon onmogelijk alle vragen van de pers beantwoorden, en na een uur voor de pers werd de persconferentie afgesloten.

 

Na nog een paar uur te hebben gedronken met de voorzitter, en nog wat andere mensen, ging ik naar huis. Het was inmiddels al 23.00 uur en ik was al aardig moe na deze zware avond. Morgen staan de eerste dingen alweer op het programma. Ik ben benieuwd wat het wordt, ik heb er zin en vertrouwen in. Hopelijk mijn spelers ook, en word het een succesvol, en mooi seizoen.

 

Nu jullie kunnen zien, en niet hoeven te lezen welke club het is hoop ik op wat meer reacties :m:

Veel succes met Sociedad, originele clubkeuze! Wat zijn je doelstellingen?

Kijk, ze staan op dit moment niet zo hoog he in de Primera Division. Ze staan laatste, en ik verwacht in het eerste seizoen dan ook niet zo veel.. Het zou leuk zijn als we een plek in de middenmoot kunnen pakken en daar gaan we ook voor! Maar handhaving is meer de doelstellingen van het bestuur.

Ik denk dat jij wel meer kan dan handhaving...

Véél succes, trouwens Nihat is goed in FM07!!