FMPatrick Posted April 7 Share Posted April 7 Hoofdstuk 1 Van treinverkeersleider tot deur-aan-deurverkoper, van planner tot stoppen-met-roken-coach, en van applicatiebeheerder tot chemisch laborant — mijn carrière leest als een rommelig cv dat per ongeluk op shuffle staat. Toch hebben al die banen één ding gemeen: voordat ik eraan begon, had ik geen flauw idee waar ik mee bezig was. Maar goed, met de Pippi Langkous-mentaliteit "Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan" kom je verrassend ver. Dus... heb ik nu een glanzende carrière opgebouwd met uitzicht op een gouden toekomst? Niet echt. Ik zit op de bank en betrap mezelf erop dat ik wéér overweeg om een natuurfilm te kijken die níét is ingesproken door David Attenborough. Leuk voor de korte termijn, maar om dit nou fulltime te gaan doen? In tegenstelling tot eerdere momenten van professionele paniek, is er nu één belangrijk verschil: ik héb niet per se een baan nodig. Maar ja — ik verveel me snel, dus iets met zingeving zou wel lekker zijn. Terwijl ik zo op de bank hang, begint mijn telefoon te rinkelen. Ik kijk op. Raymond. Een van m’n beste vrienden, recent verhuisd naar Lombok. En dan bedoel ik niet die wijk in Utrecht. Met een luie zucht reik ik naar mijn telefoon en neem op. Misschien heeft hij een baantje voor me. Of een weddenschap. Of een voetbalclub in nood. Met Raymond weet je het nooit. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Djurovski Gepost April 7 Share Gepost April 7 Leuk begin Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Marius Gepost April 8 Share Gepost April 8 Leuke intro. Benieuwd naar het vervolg! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ElMarcos Gepost April 8 Share Gepost April 8 Heel leuk begin! Benieuwd hoe dit verder gaat. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
FMPatrick Gepost April 8 Author Share Gepost April 8 Hoofdstuk 2 “Hey, fijne vent,” klinkt het aan de andere kant van de lijn. “Hoe gaat het?” “Heb je even?” vraag ik, met een sarcastische ondertoon die zelfs Siri zou herkennen. “Ik heb toch niks te doen,” zegt hij droog. En dat is voor mij het startsein. Een lawine van woorden volgt. Van werkloosheid tot nutteloosheid, van Netflix tot natuurdocumentaires zonder Attenborough. Over sollicitaties die nergens toe leiden, een yogales die eindigde in een liesblessure, en een sollicitatiegesprek bij een callcenter waar ik na drie minuten zélf ophing. Aan de andere kant blijft het even stil. “Jezus,” zegt Raymond uiteindelijk. “Wat een verhaal.” “Ja. Nou. Dat dus.” Er volgt een korte stilte. Geen ongemakkelijke, maar zo’n moment waarop je weet dat hij iets gaat zeggen wat ik niet wil horen. “Kom naar Lombok,” zegt hij. “Wat?” “Gewoon. Kom hierheen. Even vakantie. Andere omgeving. Je hoofd leegmaken. En je bilnaad volzweten.” “Gast…” zucht ik. “Je weet toch dat ik niet van warme landen hou? Alles plakt daar. M’n oksels ruiken naar stress nog vóór ik geland ben. En ik wil niet elke ochtend wakker worden in een bed dat voelt alsof ik er een natte hond in heb uitgewrongen.” “Je hoeft geen palmbomen te knuffelen. Gewoon komen. Biertje erbij, brommertje huren, beetje afzien. Jij bent daar goed in.” Ik grinnik. Hij heeft een punt. Afzien is eigenlijk het enige waar ik wél ervaring mee heb. “Je hoeft niks. Geen druk. Geen verwachtingen. En wie weet… misschien komt er iets op je pad.” “Zoals wat? Een zonnesteek?” “Of een nieuwe kans,” zegt hij. “Dat klinkt alsof je iets weet wat ik niet weet.” Hij lacht. “Ik zeg niks. Boek gewoon dat ticket. En neem geen linnen broek mee, daar krijg je spijt van.” En zo komt het dat ik, tegen beter weten in, mijn koffer pak. Voor het eerst in tijden zonder plan, zonder doel. Alleen met zonnebrand, een overdosis cynisme, en een onderbuikgevoel dat dit domme idee wel eens het begin kon zijn van iets belachelijks. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Djurovski Gepost April 8 Share Gepost April 8 Carrière starten in Azië kan minder haha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Copywriter Gepost April 8 Share Gepost April 8 Leest lekker weg, tag mij maar. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
FMPatrick Gepost April 9 Author Share Gepost April 9 Hoofdstuk 3 De aankomst op Lombok is alles wat je verwacht van een warm Aziatisch eiland: benauwd, chaotisch, en vol mensen die “Mister! Taxi?!” roepen nog vóór je je paspoort hebt opgeborgen. Raymond staat er tussen. In korte broek, zonnebril op z’n voorhoofd, en die zelfvoldane grijns van iemand die al maanden niet weet wat regen is. “Daar is-ie dan hoor,” roept hij, terwijl hij me in een veel te innige knuffel trekt. “Welkom in het zweetwalhalla.” “Ik had m’n okselpleisters al geplakt,” mompel ik. “Maar bedankt voor de hartelijkheid.” Hij neemt mijn tas over alsof hij een lokaal sherpa-contract heeft getekend, en we wurmen ons door het vliegveld richting zijn brommertje. Jawel. Zijn brommertje. Want auto’s zijn voor toeristen met kinderen, en Raymond leeft nu op slippers en rijst. De eerste paar uur bestaan uit een rondleiding door zijn nieuwe leven: kokoswater bij zonsondergang, yoga op een dakterras, een lokale warung met kip waar je het risico op voedselvergiftiging voor lief neemt omdat het zó lekker gekruid is. En natuurlijk: vrouwen. “Heb je al naar ze gekeken?” vraagt Raymond op een toon die ergens tussen bewondering en borderline crimineel zit. “Aziatische vrouwen, man. Zó elegant. En zo vriendelijk. Ze lachen om alles.” “Waarschijnlijk omdat jij alles wat ze zeggen niet verstaat en gewoon blijft grijnzen,” zeg ik. Hij knipoogt. “Dat ook.” Ik probeer het luchtig te houden, maar alles in mij zweet, plakt en schreeuwt om een Nederlandse regenbui. De tropenzon voelt niet als vakantie, maar als straf. Een warm pokkie wokkie land, dat is het. “Je moet wennen,” zegt Raymond. “Ik wil gewoon op een plek zijn waar het regent. Waar modder normaal is. Waar je bilnaad níét vastplakt als je opstaat van een plastic stoeltje.” Hij lacht. “Toevallig…” “Wat?” “Ik heb laatst een kerel ontmoet. Tijdens een boottocht ofzo. Eigenaar van een voetbalclub ergens in Wales.” “Wales?” “Ja man. Typ met een ondefinieerbaar accent, en meer ambitie dan gezond is. Maar hij is het wereldje beu. Hij wil hierheen verhuizen. Helemaal klaar met het gedoe daar.” “En jij dacht: daar zet ik mijn werkloze vriend zonder trainersdiploma op?” “Nee joh, rustig. Hij zoekt gewoon een uitweg. Maar... hij zei dat hij de boel misschien nog een keer wil aanpakken. Iemand zoeken met wie hij écht stappen kan zetten. Iemand zonder verleden, maar met ideeën. Of dom lef. Of beiden.” “Klinkt alsof hij z’n club alleen nog wil houden als er een halve idioot langskomt die denkt dat hij het beter weet.” “Precies! En jij bent mijn favoriete halve idioot.” Ik neem een slok van mijn lauwe biertje en kijk uit over het strand. “Laat me raden,” zeg ik. “Hij komt binnenkort naar Lombok.” Raymond grijnst. “Introduceer me dan maar aan die geheimzinnige voetbalclubeigenaar,” zeg ik. Want natgeregend in een of ander bergachtig, mistroostig dorp klinkt op dit moment als een verademing. En wie weet… misschien heb ik toch meer met voetbal dan ik dacht. Al is het maar omdat het minder zweet dan yoga op een bamboematje. Spoiler @Copywriter Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vlonkie Gepost April 9 Share Gepost April 9 Mooi begin Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Djurovski Gepost April 9 Share Gepost April 9 Verrassende wending Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
FMPatrick Gepost April 9 Author Share Gepost April 9 5 minuten geleden zei Djurovski: Verrassende wending Gefopt Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Copywriter Gepost April 9 Share Gepost April 9 Leuk vervolg weer. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Marius Gepost April 9 Share Gepost April 9 Van de hitte naar de regen. Je verzint het niet PS: vergeet je volgers niet te taggen (@+username) bij elke update. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ElMarcos Gepost April 9 Share Gepost April 9 Wales..... Dat klinkt inderdaad als een nat oord met meer modder dan gras. Ideaal. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
FMPatrick Gepost April 9 Author Share Gepost April 9 Hoofdstuk 4 We ontmoeten elkaar op een terras. Zo’n hippe strandtent waar alles van gerecycled hout lijkt, de bediening op blote voeten loopt en het biertje meer kost dan een complete maaltijd bij de warung om de hoek. Raymond had hem “kleurig” genoemd. In mijn hoofd had ik me voorbereid op een roodverbrande Brit met een bierbuik en een tattoo van zijn clublogo op een plek waar zonlicht nooit komt. Maar tegenover me zit een man in een linnen hemd, gladgeschoren, haar strak achterover, zonnebril met spiegelglazen. Hij lijkt meer op een financieel adviseur dan een voetbalbaas. “Jij bent de Nederlander,” zegt hij met een accent dat zich ergens tussen Wales, Bristol en alcoholschade bevindt. “Klopt,” zeg ik. “En jij bent…?” “Stephen.” Hij steekt zijn hand uit. “Raymond heeft aardig wat over je verteld.” Ik kijk even naar Raymond, die nonchalant aan een kokosnoot lurkt alsof dit gesprek hem niks aangaat. “En je dacht: laat ik mijn club in handen leggen van iemand zonder diploma, zonder ervaring, en zonder idee wat hij met zijn leven wil?” Stephen leunt achterover en glimlacht. “Mooie samenvatting, maar nee. Ik dacht: misschien heb ik eindelijk iemand gevonden die níét is verpest door het systeem. Iemand die nog niet vol zit met clichés en powerpoints over ‘hoge druk zetten’ en ‘de nul houden is heilig’.” “Dus je zoekt iemand zonder verstand van zaken?” vraag ik. “Nee,” zegt hij. “Ik zoek iemand met gezond verstand.” Hij neemt een slok van zijn biertje, tikt daarna op de tafel alsof hij zich ineens herinnert dat er een pitch moet volgen. “Trefelin BGC,” zegt hij. “JD Cymru South. Zuid-Wales. Niet de Premier League, nee, maar het niveau is prima. Een club met potentie. En ik wil omhoog. Europees voetbal. Ik heb het helemaal uitgetekend. Nieuwe staf, nieuwe energie. Wat frisse blikken.” “En de vorige trainer?” vraag ik. Stephen zucht. “Totaal ongeschikt. Wist niet eens wat buitenspel was. En toen betrapte ik hem op de massagetafel. Met mijn dochter.” “Je bedoelt…” “Juist.” “En hij was niet geblesseerd, neem ik aan?” “Alleen in z’n moreel kompas.” Raymond pruttelt zijn kokosnoot bijna uit. “Klinkt alsof de lat laag ligt,” zeg ik. “Of juist heel hoog,” zegt Stephen. “Afhankelijk van hoe je het bekijkt.” Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. In mijn hoofd draait een carrousel van twijfels en uitvluchten. Maar dan hoor ik mezelf vragen: “En wat verwacht je dan van mij?” “Fris denken. Lef. Iemand die niet jankt als de douches koud zijn en de tegenstander met modder gooit. De rest leer je onderweg.” “Ik ben geen trainer,” zeg ik. “Ik speel alleen een computerspelletje.” Stephen kijkt me strak aan. “Iedere goede manager is ooit begonnen met ideeën en bluf.” Ik glimlach wrang. “Of omdat m’n cv niet vanzelf van ‘onbenul’ naar ‘voetbalmessias’ springt.” Hij lacht. “That’s the spirit.” Het blijft even stil. Ik kijk naar het strand, de zee, en dan weer naar Stephen. Dan naar Raymond, die me aankijkt met die blik van toe nou, probeer het gewoon. En ineens voel ik het. Niet overtuiging. Geen roeping. Maar… nieuwsgierigheid. “Oké,” zeg ik langzaam. “Introduceer me maar aan je club.” Stephen knikt tevreden. “Goed,” zegt hij. “Trek iets warms aan. In Wales regent het zelfs als je denkt dat het droog is.” Spoiler @Djurovski @Marius @ElMarcos @Copywriter @Vlonkie Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Copywriter Gepost April 9 Share Gepost April 9 Mooie wending. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Marius Gepost April 9 Share Gepost April 9 Lekker stukje Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Djurovski Gepost April 9 Share Gepost April 9 Heerlijke update Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
FMPatrick Gepost April 10 Author Share Gepost April 10 Hoofdstuk 5 Als je ooit het gevoel hebt gehad dat je de verkeerde afslag hebt genomen in het leven, dan moet je op een druilerige dinsdagochtend aankomen in Port Talbot. Zelfs Google Street View lijkt het hier halverwege te hebben opgegeven. De lucht is grijs, de stoepen glanzen van de motregen en het uitzicht vanaf het station wordt gedomineerd door een staalfabriek die eruitziet alsof ze elk moment haar laatste adem kan uitblazen. De geur van verbrand rubber en oude vis verwelkomt me als een verloren zoon. En toch, het is zoveel beter dan swamp-ass-Lombok! Welkom in Wales. Raymond had me een "ruw randje met karakter" beloofd. Wat hij bedoelde, was dat je hier óf karakter hébt, óf heel snel onder een trein ligt. De eigenaar – Stephen, de man met de droom die net iets groter is dan zijn clubkas – had geregeld dat ik werd opgehaald. Niet door een chauffeur of clubvertegenwoordiger. Nee, door een stagiair van de lokale bakkerij die “toevallig toch die kant op ging”. Ik zat opgevouwen in een Fiat Panda die klonk alsof hij elk moment in rook op kon gaan. Symbolisch, dacht ik. Alsof de stad me alvast wilde voorbereiden op de staat van de club. En toen stond ik daar. Op het trainingscomplex van Trefelin BGC. Nou ja, “complex” is misschien een groot woord. Ik heb slechtere grasvelden gezien. Op televisie. In documentaires over de jaren ’40. De club had blijkbaar besloten dat ik meteen maar even moest kennismaken met de volledige staf. Dat duurde vijf minuten. Niet omdat ze me direct niet mochten, maar omdat er gewoon bijna niemand wás. Twee man sterk: Michael, een trainer van 39 met het charisma van een houten tuinhek, en Cameron, een iets te enthousiaste gast van 28 die nog denkt dat hij zelf ooit prof wordt. Dat was het. Geen fysiotherapeut, geen scout, geen data-analist, geen keeperstrainer. Helemaal niks. “Dit is het coaching team?” vroeg ik aan Stephen met opgetrokken wenkbrauw. “Jazeker,” zei hij trots. “Een geoliede machine.” Ik knikte langzaam. “Een geoliede machine... zonder olie. Of onderdelen. Of een handleiding.” Stephen lachte. “Je moet het als een uitdaging zien.” “Ik zie het meer als een waarschuwing.” Ik maakte hem meteen duidelijk dat als hij serieus was over zijn ambities – Europees voetbal spelen met een team dat bij de plaatselijke pub karaoke zingt om de kassa te vullen – dat hij dan nú de portemonnee moest trekken. Op z’n minst voor iemand die kan zien of een speler nog leeft. Hij knikte serieus. “Ik snap je punt. Ik zal kijken wat ik kan doen.” Ik keek hem strak aan. “Stephen, ik ben niet gekomen om een stervende club zachtjes in slaap te sussen. Je hebt me aangenomen omdat je iemand zocht met potentie. Nou, ik heb potentie zat. Maar dan moet jij wel zorgen dat ik mensen heb die kunnen zien of iemand een hamstring of een halve kip in z’n been heeft zitten.” Daarna kwam de selectie. Of wat daar voor door moest gaan. Het was alsof je FIFA 2003 opstartte en de database vergeten was in te laden. Een verzameling spelers die bij een gemeentetoernooi nog op de reservebank hadden gezeten. Geen enkele tactische discipline, fysiek kwetsbaar, technisch beperkt, mentaal... tja. Afwezig. Met twee uitzonderingen. Kyle Ashford. Een rechtsbuiten van 1,97 meter, gebouwd als een boomstam en springt als een kangoeroe op steroïden. Als die jongen ooit leert richten, schopt ‘ie nog eens een cornervlag kapot. Hij sprong tijdens de training zo hoog dat ik even dacht dat hij de luchtverkeersleiding moest bellen voor toestemming. En dan was er Ceri Williams. Een middenvelder van 38 met de fysieke gratie van een bankstel, maar de rust en intelligentie van een schaakmeester. Alles aan hem riep “ex-prof”, behalve zijn salaris. Hij zag alles twee seconden eerder dan de rest. Wat niet moeilijk was, want de rest zag meestal niks. En daar stond ik dan. Tussen de puinhopen van het vorige regime. Zonder ervaring, zonder trainersdiploma, zonder idee wat de hel ik aan het doen was. “Ik speel een spelletje waarin ik niet zelf voetbal, toch?” mompelde ik tegen mezelf. “Football Manager. Ja. Maar dat maakt me toch nog geen manager?” Ik had jarenlang Manchester United naar de Champions League-finale geklikt. Vanuit bed. In mijn onderbroek. Met snacks. En nu moest ik dit zootje ongeregeld op het veld krijgen. In de regen. Met echte mensen. ’s Avonds zat ik op mijn kamer, nat tot op het bot, met een kop lauwe thee in mijn hand. Ik begon te googelen. Niet op ‘hoe coach ik een voetbalteam’ maar op iets specifieker: LLM – Lower League Management. Structuur. Simpel houden. Leren omgaan met beperkte middelen en nóg beperktere spelers. Maar dat was voor normale spelers. Ik had een groep die tactische discipline verwart met een dieetplan. Dus ja, ik kon proberen iets op te bouwen. Maar ik kon ook gewoon doen wat ik kende: 4-3-3. Of 4-2-3-1. Vol gas. Gegenpress. Knallen tot ze erbij neervallen. De spelers zouden geen idee hebben wat ze moesten doen, maar de tegenstander ook niet. En dat, dacht ik, is misschien wel mijn beste troef. Misschien. Spoiler @Djurovski @Marius @ElMarcos @Copywriter @Vlonkie Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Marius Gepost April 10 Share Gepost April 10 Twee 'ster'spelers en een stelletje amateurs. Ga er maar aan staan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
FMPatrick Gepost April 10 Author Share Gepost April 10 4 uur geleden zei Marius: Twee 'ster'spelers en een stelletje amateurs. Ga er maar aan staan Nou, ik heb er zes met de status 'Star player', waarvan vier centrale middenvelders.. Fantastisch Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ElMarcos Gepost April 10 Share Gepost April 10 Klinkt als een selectie voor een hele slecht slapstick film. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Djurovski Gepost April 10 Share Gepost April 10 Vermoed dat je in de rust het hele elftal kunt wisselen. Plus wat ambulances langs het veld met extra zuurstof hebt klaar staan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
FMPatrick Gepost April 10 Author Share Gepost April 10 37 minuten geleden zei Djurovski: Vermoed dat je in de rust het hele elftal kunt wisselen. Plus wat ambulances langs het veld met extra zuurstof hebt klaar staan Wisselen? Met wat? Veel posities zijn maar enkel bezet, behalve het centrale middenveld, daar heb ik een reservebank vol mee. Dus als ik wissel dan is het een cm die ergens uit positie wordt neergezet Hopelijk kan ik in de winter wat gratis spelers halen die voor een broodje frikandel het veld in willen Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Djurovski Gepost April 10 Share Gepost April 10 39 minuten geleden zei FMPatrick: Wisselen? Met wat? Veel posities zijn maar enkel bezet, behalve het centrale middenveld, daar heb ik een reservebank vol mee. Dus als ik wissel dan is het een cm die ergens uit positie wordt neergezet Hopelijk kan ik in de winter wat gratis spelers halen die voor een broodje frikandel het veld in willen Speelt Kramer nog? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.