Jump to content

[IDS '25] [FM24] L'enfer de Sclessin


DemoN

Recommended Posts

BANNER-HEADER.png

 

#32 | Een Belgische bromance

 

Twee maanden lang hebben we de Belgische competitie herleid tot een schietkraam. Tegenstanders? Loopkegels. Keepers? Statisten. Van Genk tot Charleroi, van Lommel tot Westerlo, iedereen kreeg zijn deel. En toen kwam oktober, de maand waarin we dat tempo niet lieten zakken. Union probeerde het nog, maar Janssen en Da Cruz maakten daar snel een einde aan. Kortrijk? Een slachtpartij. Akpom en Balikwisha draaiden de verdediging in de soep, negen stuks. Blauw-zwart? Die maakten kennis met de Brugse (korte) Metten. Geen spaander lieten we heel van hun hoop om de punten thuis te houden. De West-Vlamingen zijn in verval, wij zitten in de lift. In de beker tegen Knokke gingen we nog een stap verder. Negen goals, en een 15-jarige jongen die de kroon op het werk zette.

 

Hector Clausse. Een tiener die in de voorbereiding niet kwam meekijken, maar gewoon meedeed. Hij is geen figurant, geen toekomstmuziek. Hij is hier, nu. Diallo weet dat als hij verslapt, er een jonge wolf klaarstaat. Zijn eerste officiële goal voor Standard? Een moment dat niemand in de groep zal vergeten. Zijn teamgenoten droegen hem op handen, Diallo fluisterde iets in zijn oor. Wat precies? Dat blijft tussen hen. Maar één ding is zeker: we hebben een diamant in handen.

 

En dan was er Bayern. De enige domper op een perfecte maand. Maar laten we eerlijk zijn: tegen dit soort ploegen krijg je nooit cadeaus. We speelden een goede match, ja. Diallo bracht ons zelfs op voorsprong, en even waanden we ons in een sprookje. Maar dan krijg je te maken met een club die voor honderden miljoenen kwaliteit heeft verzameld. Kane, Sané, Gakpo, Musiala... Eén flits en het staat 1-3.

 

Na de match stond Kompany me op te wachten. Een hand op de schouder, een knik van waardering. "Je hebt hier iets bijzonders opgebouwd, Stefano." Ik glimlachte. "Dat dacht ik bij jou ook, bij Anderlecht." Hij lachte terug, zonder frustratie, zonder spijt. Een Brusselaar met stijl, iemand die het Belgische voetbal groter heeft gemaakt. Respect. Hadden ze hem destijds maar meer tijd gegeven, Anderlecht had er nu véél beter voor gestaan. De les van München? Voeten op de grond. We zijn goed, maar we zijn er nog niet. En toch, toen we terug op de bus stapten, wist iedereen het. Dit was geen vernedering.

 

Dit was een moment om van te leren. En de volgende keer? Dan buigt Bayern misschien wel voor ons.

 

BANNER-WEDSTRIJDEN.png


S3-Wedstrijden-10.png

 

BANNER-TUSSENSTAND.png

 

S3-Stand-JPL-10.png
S3-Stand-CL-10.png

 

 

Link to comment
Share on other sites

BANNER-HEADER.png

 

#33 | Les excuses sont faites pour s'en servir

 

Er zijn van die verhalen die je niet kan verzinnen, omdat ze gewoon geschreven worden door het voetbal zelf. Hector Clausse, een 16-jarige jongen uit Aalter, groeide op met een bal aan de voet en een droom in zijn hoofd. Stond als kind in de tribunes, keek op naar de groten van Standard en dacht: "Op een dag ben ik daar." Die dag is sneller gekomen dan iemand had kunnen voorspellen. Een jeugdproduct dat niet alleen minuten krijgt, maar ook matchen beslist. Tegen Atlético was hij de koele afwerker die ons marge gaf, tegen AA Gent en Antwerp bracht hij ons op voorsprong nog voor de tegenstander goed en wel wakker was, en tegen Nice was hij het jonge talent dat de wedstrijd kantelde met een gelijkmaker die alles veranderde.

 

Maar hij was niet de enige die opstond toen het nodig was. Assan Ouédraogo, onze jonge Duitser, kreeg door de blessures van Price en Ponceau het volle vertrouwen op het middenveld en liet geen moment los. Technisch sterk, fysiek indrukwekkend en altijd in beweging. Hij hield ons draaiende in een maand waarin de benen soms zwaar voelden, waarin we matchen wonnen zonder altijd te domineren. Hetzelfde kan gezegd worden over Dalle Mura, de stille krijger achterin. Hij zette lijnen uit, verdedigde messcherp, heerste in het Luikse luchtruim en bracht rust wanneer die nodig was.

 

Blessures zijn part of the game, maar in november was er af en toe gemor te horen. Zes matchen op een maand? Vermoeidheid? Loden benen? Luister, dat is geen lijden. Dat is een privilege. Vraag het aan de supporters die dag in dag uit de fabriek in trekken, de vrachtwagen op klimmen of achter de kassa staan. Geen excuses. Het hart van Standard ligt niet op het veld, het ligt op de tribunes. En zolang die tribunes vol staan, zolang die stemmen klinken, weet iedere speler wat hem te doen staat.

 

En ja, het kan gebeuren dat een wedstrijd eens niet loopt zoals voorzien. Dat je tegen Anderlecht te weinig doorduwt of in Nice te laat op gang komt. Dat je niet enkel achter de bal aanloopt, maar ook achter de feiten. Dat hoort erbij. Grote ploegen worden niet beter door alleen maar te winnen, ze worden beter door lessen te trekken uit wat fout loopt.

 

Het gaat er niet om of je eens struikelt, het gaat erom hoe je rechtstaat.

 

BANNER-WEDSTRIJDEN.png


S3-Wedstrijden-11.png

 

BANNER-TUSSENSTAND.png

 

S3-Stand-JPL-11.png
S3-Stand-CL-11.png

 

Spoiler

We doen het erg goed Europees, maar veel van dat succes ligt volgens mij ook aan het feit dat we daar nog vaak onderschat worden. Ik verwacht niet dat we snel nog eens de finale halen om eerlijk te zijn, daarvoor is de kern niet diep genoeg. 

 

De resultaten van Genk zijn inderdaad verrassend, veel heeft er echter mee te maken dat ze daar ook blessures hebben gekend (Karetsas, Oyen en Dessers). Europees doen ze het wel oké en lijken ze te overwinteren in de Europa League. Net zoals Club Brugge overigens. Anderlecht en Gent zijn dan weer op de goede weg in de Conference League.

 

Mentions:

@Svenpunt / @keano77 / @Jónstærke / @Marius / @dimihuyghe / @Djurovski / @delichris / @ElMarcos / @Boyzone / @Glenn08 / @MNie / @Matthias. / @jefri / @007mark / @KayDeManaager / @Fantasy / @Bogatyr

 

Link to comment
Share on other sites

Mooi om zien dat de jonge talent opstaan wanneer ze hun kans krijgen, en al meteen beslissend zijn. Verder een prima maand natuurlijk. Je kan nu eenmaal niet elke match winnen.

Link to comment
Share on other sites

BANNER-HEADER.png

 

#34 | Dag Sinterklaasje

 

December begon zoals het moest beginnen: met strijd. Charleroi uit, de Waalse derby. Een clash waarbij het niet uitmaakt hoe vaak je al gewonnen hebt dat seizoen – je weet dat het pijn gaat doen. En pijnlijk was het, vooral in de openingsfase. We kwamen vermoeid uit de kleedkamer, het ritme van de voorbije maanden eiste zijn tol. Maar kraken? Nooit. Boubou Diallo bracht ons langszij, Michel-Ange Balikwisha zette ons op voorsprong. Niet de mooiste overwinning, wel een typische Standard-zege: hard bevochten en met het mes tussen de tanden.

 

Drie dagen later bracht Sinterklaas ons een vroege cadeau-avond tegen KV Mechelen. De naam van de avond? Hector Clausse. Vier keer mocht hij een geschenkpakje openmaken. Eerst een simpele intikker na een aflegger van Rabby Mateta Pepa. Daarna een beheerste afwerking na een feilloze doorsteekbal van Vincent Janssen. Maar ook in de lucht liet hij zich gelden: eerst op een voorzet van Lukas Da Cruz, dan op een dito inzenden van Jamal Lewis vanaf de andere kant. Eén wedstrijd, vier manieren om te scoren. Efficiëntie in zijn puurste vorm.

 

Met dat in het achterhoofd trokken we richting Lommel en RWDM. Geen ellenlange inspanningen, geen overbodige risico’s. Controle. Baltempo hoog als het moest, gas terugnemen als het kon. Dat was niet het geval tegen Genk, een ploeg die stilaan weer onder stoom komt na een blessureplaag die hen maanden parten speelde. We kwamen op voorsprong via Oluwaseun Ogbemudia, maar de zege kwam pas echt veilig toen Isaac Price er in de tweede helft 2-0 van maakte. Anderlecht een week later was minstens even taai. Sinds de komst van Javier Saviola straalt paars-wit weer voetbal uit. Ze hebben ideeën, flair. Maar voorlopig is het nog niet genoeg om ons te kloppen. Mateta Pepa beslechtte het bekerduel met een vroege treffer.

 

Mijn persoonlijke hoogtepunt? De 5-2 tegen Marseille. Standard en Marseille, twee clubs die een diepere link delen dan men zou denken. Robert-Louis Dreyfus zaliger, had een hart - en een portefeuille - voor beide clubs. Eric Gerets werd er in beide steden als een held onthaald. Een leeuw wiens hart net zozeer klopt voor Standard als voor Marseille. Het voelde goed om de Fransen met een mokerslag naar huis te sturen, zeker met het vertoonde spel. Een wervelende start met Diallo en Da Cruz, een dominante tweede helft waarin we de controle niet meer weggaven. Jamal Lewis, Rabby Mateta Pepa en een opnieuw beslissende Diallo maakten de vernedering compleet.

 

De eerste helft van het seizoen zit erop. Wie dacht dat we al voluit gingen, heeft het mis. Dit Standard is klaar om nog eens bij te schakelen.

 

BANNER-WEDSTRIJDEN.png


S3-Wedstrijden-12.png

 

BANNER-TUSSENSTAND.png

 

S3-Stand-JPL-12.png
 

BANNER-SPOTLIGHT.png

 

>> DE KERN TOT DE WINTERSTOP

S3-Kern-Winterstop1.png

S3-Kern-Winterstop2.png

 

>> DOMINANTIE? JAZEKER

S3-Varia-spelers-12.png

 

De cijfers spreken voor zich. Janssen en Diallo, ex aequo als topschutters. Da Cruz, koning van de assists en de hoogste gemiddelde beoordeling van de competitie. Akpom, Burlet, Balikwisha: allemaal leveren ze bij. Wat deze statistieken niet zeggen, is hoeveel we geroteerd hebben. Hoe we de balans hebben bewaard tussen frisheid en intensiteit. En dat, ondanks de vele wissels, onze dominantie nooit in gevaar kwam.

 

 

Link to comment
Share on other sites

De ene wedstrijd na de andere. En toch alleen maar groene bolletjes. En meer dan eens een indrukwekkend resultaat. Het beproefde succesrecept? Roteren. Ik ben er zelf ook een grote fan van. Op het einde van het seizoen, wanneer de prijzen worden uitgereikt, kan je er hopelijk helemaal de vruchten van plukken!

Link to comment
Share on other sites

Gepost (edited)

BANNER-HEADER.png

 

#35 | Makelaars, een ware ziekte

 

Januari. De maand van opportuniteiten en valkuilen. De maand waarin makelaars denken dat ze koning zijn en spelers plots vergeten waar ze staan in de hiërarchie. Niets nieuws onder de zon, maar telkens opnieuw vraag ik me af: waarom? Waarom die lepe trucjes, dat gemor achter de schermen, dat bewust verlagen van de inzet om een vertrek te forceren? Spelers die maanden geleden nog je trouwe luitenanten leken, worden plots marionetten van de transferindustrie.

 

Vier basisspelers vertrokken. Alexandropoulos naar Atalanta, Bernardoni naar het verre Al-Duhail. Mateta Pepa, onze sterke man voorin, naar Dortmund en Akpom voor 22,5 miljoen bij Leeds ondergebracht. Stuk voor stuk spelers die hun waarde hadden bewezen. En dus moest ook Standard de markt op. Wintertransfers, altijd een evenwichtsoefening tussen kwaliteit en torenhoge prijzen.

 

Toch konden we, dankzij onze scouting en groeiende naam, de puzzel snel leggen. Maarten Vandevoordt, een Belg die wegkwijnde op de bank in Leipzig, keerde voor 8 miljoen terug naar eigen land. Arthur Vermeeren, net zo goed een Belg die in Madrid niet aan de bak kwam, tekende voor 33,5 miljoen. Dominic Solanke werd voor 11,5 miljoen opgepikt bij Porto als vervanger voor Akpom, en gezien ook Henkinet vertrok, haalden we Thomas Kaminski als extra doelman voor een prikje: 2,3 miljoen.

 

Voor Mateta Pepa kozen we een andere aanpak: geen miljoenen smijten, maar een kans geven aan onze eigen jeugd. Aldrich Essende, na een half jaar doelpunten aan de lopende band bij SL16 FC, sloot opnieuw aan bij de A-kern. En SL16 zelf? Die kregen ook hun winterversterking: Sidney Lopes, een Kaapverdiër die voor 250.000 euro overkomt van Alijoense. Volgens de scouts wordt hij de volgende grote naam. Ik geloof hen op hun woord.

 

Ondertussen werd er ook nog gevoetbald. Mét een stevig programma. Na een oefenpot tegen Eintracht Frankfurt trokken we op gang tegen KV Mechelen, waar we een vlotte 5-1 boekten. Dalle Mura toonde nogmaals hoezeer hij heerst in de lucht, terwijl Isaac Price en Janssen de klasse van hun voeten tentoonstelden. Zulte Waregem werd daarna 2-0 opzijgezet, met onder andere een goal van Essende – welkom terug, jongen.

 

De grote test kwam tegen Manchester United. Old Trafford... 1-1 na een evenwichtige partij. Minuut 94, Hector Clausse. Vloeiende combinatie, een afvallende bal, en boem. 90+4. Het soort goal waar legendes mee worden geschreven. Daarna ging Westerlo voor de bijl met een typische winteroverwinning: eentje waarin het lastig ging, maar Solanke met een klasseflits het verschil maakte. Tot slot Porto. 3-0. Een afstraffing. Ogbemudia, Diallo, Janssen. En vooral: een ploeg die na alle heisa van januari gewoon haar ding blijft doen.

 

Vertrouwen is vergankelijk in de voetbalwereld, dominantie niet.

 

BANNER-WEDSTRIJDEN.png


S3-Wedstrijden-01.png

 

BANNER-TUSSENSTAND.png

 

S3-Stand-JPL-01.png

S3-Stand-CL-01.png

 

 

Spoiler

Het was even wat drukker op 't werk, maar we gaan er weer tegenaan! 

 

Mentions:

@Svenpunt / @keano77 / @Jónstærke / @Marius / @dimihuyghe / @Djurovski / @delichris / @ElMarcos / @Boyzone / @Glenn08 / @MNie / @Matthias. / @jefri / @007mark / @KayDeManaager / @Fantasy / @Bogatyr


 

Edited by DemoN
Link to comment
Share on other sites

Wat een resultaten doorheen al dat transfergeweld. Je lijkt ook geweldige zaken te doen, al is die 33 miljoen wel niet van de poes voor een club die een paar jaar geleden nog in zwaar weer vertoefde.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Recently Browsing   0 members

    • No registered users viewing this page.
×
×
  • Create New...