[IDS '25] [FM24] Op weg naar de top

[ElMarcos]

Heel benieuwd naar de zottigheid die er in de nacht na de wedstrijd plaats vond, maar Rio Ave klinkt als een haalbare kans in de volgende ronde als je Braga weet te elimineren. 

[delichris]

Kansen in de halve finale. Altijd beroerd wakker worden als er iemand aan de deur staat.

[Djurovski]

Dat was blijkbaar een heftig feestje geweest. Gevaarlijke loting door die uit en thuis

[Marius]

 

- 14. Halve finale, deel I -
 

Februari stond helemaal in het teken van de beker. Na onze onverwachte overwinning tegen Braga wisten we dat we op het einde van de maand voor onze volgende opdracht stonden. Althans, het eerste deel. Dan zouden we immers afreizen naar Rio Ave om de heenwedstrijd van de halve finale af te werken. Nu dat we al twee eersteklassers naar huis hadden gestuurd, dreven we op een wolk. Niet dat we er zomaar vanuit gingen dat we ook dit varkentje wel even zouden wassen. Maar afgezien van de traditionele top-drie had ik het gevoel dat we van niemand meer schrik hadden.

Rio Ave bevond zich bovendien in de degradatiezone. Ze stonden maar net boven de streep. Na hun bekerwinst tegen Porto konden ze geen enkele van hun drie volgende partijen meer winnen. Twee gingen er verloren. Aan één partij wisten ze een puntje over te houden. Ze liepen met andere woorden ook niet over van vertrouwen.

Dat was bij ons helemaal anders. Terwijl we nog in volle euforie waren na de winst op Braga kwam Lamelas over de vloer. Weet je nog? Die ploeg die we in de heenronde een 1-8 pandoering gaven. Het werd er voor hen ditmaal niet veel beter op. Ze kregen immers opnieuw een karrevracht aan doelpunten om de oren. Ditmaal stopte de teller op zeven. De goals kwamen bovendien van zeven verschillende namen.

Uit bij Vila Mea gingen we vervolgens ook aan de haal met drie punten. De laatste wedstrijd voor onze bekerpartij was er één tegen Canelas2010. Aangezien zij toch eerder een kelderploeg zijn, koos ik ervoor om ons ganse elftal te roteren. We werden geholpen door een vroege rode kaart, maar de wedstrijd eindigde uiteindelijk toch in een gelijkspel. We konden daar gezien de omstandigheden natuurlijk mee leven.
 

Spoiler

 

Spoiler

De bekerpartij dan. Bij Rio Ave leek dit een stuk minder te leven dan bij ons. Het stadionnetje was al piepklein, en bleek dan ook nog maar eens gevuld met een kleine 1.500 mensen. Het uitvak was gelukkig wel gevuld met zo'n 400 fans die met ons waren meegereisd. En zij lieten het niet aan hun hart komen gelukkig. 

De wedstrijd had al wekenlang geleefd bij alles en iedereen die Beira-Mar lief had, en dat zou vandaag tot een hoogtepunt komen. Die gedachte leefde ook bij de spelers want ik had geen enkele moeite moeten doen om hen op deze partij voor te bereiden. De meer ervaren jongens hadden al wekenlang het voortouw genomen en ook de minder ervaren jongens ingepeperd hoe belangrijk het zou zijn om gewoon ons eigen spel te spelen en kalm te blijven.

Dat eigen spel was wel relatief want ik was niet zo gek om risico's te gaan nemen en koos voor slechts 1 spits in plaats van de gebruikelijke twee. Ik wilde de return niet op het spel zetten en al lang en breed uitgeschakeld worden vandaag. Wat mijn concullega zich in het hoofd had gehaald, weet ik niet heel goed. Hij leek wel een angsthaas want hij kwam met een ontzettend behoudende formatie voor de dag.

Dat speelde in onze kaart want wij hadden wel nog steeds de intentie om vlot te blijven voetballen. Op het kwartier sneden we een eerste keer door hun verdediging als een scherp mes door warme boter. Ribeiro werd het laantje ingestuurd, kwam alleen voor de doelman en trapte de bal hard tegen het net. We stonden op voorsprong en hadden een uiterst belangrijk doelpunt te pakken.

Het was nu aan thuisploeg om te komen maar Rio Ave bleef echter in haar schelp kruipen en kwam er te weinig uit om ons echt te verontrusten. Bovendien moesten ze vlak na rust met zijn tienen verder nadat Jonathan Panzo uitpakte met een onbesuisde tackle. We gingen meer en meer geloven in een stunt. Al helemaal toen een dikke tien minuten voor affluiten Ivandro zijn rechterflank mocht afdweilen en met een hoge voorzet zijn maatje op de andere flank wist te bereiken. Sérginho was immers helemaal naar binnen gelopen en toornde boven alles en iedereen uit om vervolgens de bal hard in doel te koppen.

Bij Rio Ave stonden ze aan de grond genageld. Zelfs een slotoffensief kwam er niet meer. Na opnieuw een stunt van jewelste leken we klaar om één van de mooiste bekersprookjes in jaren te gaan schrijven. Dit zou zelfs wel eens de internationale pers kunnen gaan halen. Het enige wat nog tussen ons een bekerfinale als vierdeklasser in stond was de return. Afspraak binnen een dikke maand.

 

Spoiler

 

Reacties

Spoiler

@Copywriter Dat kunnen we ondertussen zeker stellen dat de loting kansen bood  

@ElMarcos Braga was natuurlijk al geëlimineerd. Wat er allemaal gebeurde die nacht blijft voorlopig een goed bewaard geheim  

 

@delichris De kansen hebben we gepakt ook in die halve finale. Althans in de heenwedstrijd.

 

@Djurovski Inderdaad. Ondertussen staan we er goed voor, maar met die return nog in het verschiet durf ik me nog nergens op vastpinnen.

 

Andere volgers @Nom de Guerre @MNie @roeliho @Michaelinho* @Krabby @KayDeManaager @Fantasy @jeffrey koole

 

[delichris]

Dit is wel een hele lekkere overwinning.

[Copywriter]

Nog even en de kampioensvlag kan in top 

[Djurovski]

Zowel in de competitie als in de beker gaat het heerlijk. De uitwedstrijd is al gewonnen nu thuis nog afmaken

[Nom de Guerre]

Dubieuze feestjes en een bekerstunt kunnen je zomaar een novelle van het jaar opleveren 😅

[Djurovski]

In Portugal gebruiken ze ook olijfolie toch?

[Marius]

 

- 15. Halve finale, deel II -
 

Na de onvergetelijke avond op het veld van Rio Ave bereikte de bekerkoorts een nieuw hoogtepunt. Het geloof om de bekerfinale te bereiken was meer dan ooit aanwezig. De spelers konden over bijna niets anders meer spreken, en wanneer ik zelf een voet op straat durfde te zetten, werd ik er voortdurend over aangesproken. 

We dreven op een wolk. De lente was in het land. De dagen werden langer. En de glimlach van Tatiana werd elke dag groter. Haar jurkjes korter. Kortom, het leven was mooi. Zelfs van Mister Miranda had ik geen last. Het verbaasde met dat hij me niet constant aanklampte over de bekerreturn. Hij had wel uitbundig gereageerd na onze overwinning, maar liet me nadien focussen op mijn taken als hoofdtrainer.

Daarbij hoorde natuurlijk ook het slot van de reguliere competitie afwerken. Aanvankelijk was er een vorm van decompressie na de wedstrijd tegen Rio Ave en bleven we steken op een gelijkspel bij Paredes. Dat was echter maar tijdelijk want onze volgende tegenstander werd alweer in de pan gehakt, en ook de wedstrijd nadien namen we de drie punten mee naar huis. Drie dagen voor de return tegen Rio Ave hielden we het op een 2-2 gelijkspel.

 

Spoiler

De wedstrijd van de waarheid van. De return van de halve finale van de Taça de Portugal. Er kon eigenlijk bijna niets meer misgaan, toch? Tenzij we ons zouden laten meeslepen door onze eigen euforie. Maar zelfs daar leken onze jongens te kalm voor. Ze waren gegroeid doorheen het seizoen, en ook gegroeid doorheen het bekertornooi. Bij de eerste ontmoeting met een eersteklasser leken ze nog een vogel voor de kat. De volgende keer was het vertrouwen al een pak meer aanwezig. En op het veld van Rio Ave namen we zelfs gewoon resoluut de wedstrijd in handen.

Dat wilden we ook nu graag, maar de bezoekers lieten dat niet zonder slag of stoot gebeuren. Toch konden ze niet verhinderen dat we vlak voor rust op voorsprong kwamen nadat de wedstrijd lang op slot zat. Rechtsback Tiago Melo slingerde de bal vanop rechts voor doel. Niang kopte eenvoudig binnen. We leken nu helemaal op rozen te zitten.

Een gelijkmaker minder dan 10 minuten na de rust veranderde daar nog weinig aan. Een tweede tegentreffer in minuut 82 had dat wel gekund. Maar we bewaarden de kalmte en het geloof in ons eigen kunnen. Enkele minuten later lag de gelijkmaker al tegen het net. Niang was opnieuw de doelpuntenmaker van dienst. En dat mocht ook gewoon verdiend genoemd worden. We staan in de finale! 

 

Spoiler

Ondanks een mogelijke vorm van decompressie wonnen we drie dagen later wel onze slotwedstrijd in de competitie. Euforie kan soms wonderen doen. We zaten op een wolk en daar hoopte ik ook tijdens de play-offs op kunnen blijven drijven. We eindigden uiteindelijk met een reusachtige voorsprong van 17 punten op onze eerste achtervolger. Ook dat geeft natuurlijk het nodige vertrouwen richting de eindronde.

 

Spoiler

 

Reacties

Spoiler

@delichris We stapelen de lekkere overwinningen op momenteel  

 

@Copywriter Eerste in de reguliere competitie zijn we ondertussen geworden. Maar daarmee zijn we er nog niet natuurlijk. Nu die promotie maar eens zien binnen te hengelen.

 

@Djurovski De winst in de heenwedstrijd was voldoende. Cup final, here we come! (en dat zonder olijfolie  )

 

@Nom de Guerre Eerst maar eens die beker proberen te winnen alvorens we nog eens een feestje organiseren  

 

Andere volgers @MNie @roeliho @Michaelinho* @Krabby @KayDeManaager @Fantasy @jeffrey koole

 

[timpy00]

Erg leuk om te lezen, nu ik probeer wat actiever te worden in novelledeel ga ik deze zeker volgen. Leest makkelijk weg en de prestaties lijken je ook erg makkelijk af te gaan. Heel knap seizoen. Ook erg benieuwd naar de eindronde.

[delichris]

Het bekersprookje duurt voort. En je doet nog meer voor de titel.

[De Raam]

Helemaal bijgelezen. Leest heerlijk weg en wat een prestaties lever je meteen weer. Dat systeem is trouwens wel beroerd, na zo'n seizoen kun je maar zo blijven steken in de playoffs..

[Copywriter]

Succes in de playoffs

6 november bewerkt door Copywriter

[ElMarcos]

De vorm blijft uitstekend, de play-offs zijn binnen en als toetje nog een bekerfinale. Lekker hoor! 

[Marius]

 

- 16. Another party -

 

Na de return in de beker was er geen feestje gevolgd. Niet dat we daarvoor niet in de stemming waren. Integendeel. Richting de kleedkamers werd er al luidkeels geroepen, getierd en gezongen, en eenmaal daar aangekomen was het de bedoeling om het feestje helemaal in gang te zetten. Eén van de jongens liet alvast wat beats knallen vanuit zo'n bluetooth speaker, waarop Niang - de held van de avond - alvast zijn beste dansmoves boven haalde, maar alvorens de andere jongens zijn voorbeeld konden volgen werden we verrast door een bezoekje van Mister Miranda.

 

'Présidente!' leken alle jongens wel in koor te roepen. Ze vlogen hem nog net niet om de hals, en dat was misschien maar beter ook zo. De voorzitter klapte in zijn handen om niet alleen de aandacht te vragen maar ook iedereen tot stilte aan te manen en zelfs even te gaan zitten: 'I am standing here as a very proud chairman. I've never been more proud before. Not a single day in my life. My entire life. And I am an old man as you guys know.' Mister Miranda liet de jongens meteen uit zijn hand eten en zijn woorden werden op gelach onthaald. 

Met uitgestrekte handen vroeg hij opnieuw om stilte en ging hij verder. 'What you did in those two cup games is beyond words. I cannot believe that we have reached the cup final. I know that this asks for a party. But this is not the right time. We still have one competition game to play.' Het gelach verdween stilletjes en je zag de sfeer zo bij enkele jongens omslaan. Meende hij dit nu? 'That game is already in three days. And I want you to win it. I want to end the competition without a single loss.' 

De jongens begonnen elkaar aan te kijken en onder mekaar te fluisteren. 'Shhh, gentlemen. Let's make a deal' ging de Présidente verder. 'If you win the next game, I'll double your cup bonus for reaching the final, and I promis you the best party you can imagine after the game on Sunday. I count on you.' De jongens leken niet goed te weten hoe hiermee om te gaan en dus besloot ik in te springen. 'You've heard Mister Miranda. We count on you. Get dressed, go home and rest. We'll party on Sunday.'

Het moet gezegd. De woorden van de Présidente hadden hun effect. De jongens hadden niet gemord en leefden professioneel toe naar de laatste competitiewedstrijd, die ook nog eens eenvoudig gewonnen werd. Mister Miranda kwam zijn belofte ook na. Eenmaal we terug arriveerden op de club, stond alles gereed voor een legendarisch feestje. Er was extra personeel opgetrommeld, er waren VIPs uitgenodigd, en er was ook een DJ aanwezig. Aan drank was er ook geen gebrek. En dat allemaal op kosten van de voorzitter. Onze eerstvolgende opdracht stond pas binnen twee weken gepland, en dus kon het feestje ook doorgaan tot in de vroege uurtjes.

Ik bekeek het allemaal een beetje vanop een afstand, want ik had het gevoel dat ik het niet kon maken om me helemaal onder te dompelen in het feestgedruis. De jongens namen me wel een keertje mee voor een obligaat nummertje op de dansvloer, maar verder vertoefde ik vooral in de buurt van de bar. Daar was ook Tatiana regelmatig terug te vinden. Ze had me weer gefeliciteerd met een innige knuffel, en kwam verscheidene keren een praatje slaan gedurende de rest van de avond en nacht.

Met haar grote donkerbruine ogen keek ze me regelmatig aan. Ze betrapten me er ook op dat mijn eigen kijkers net een tikkeltje te lang bleven staren naar haar wulpse lichaam. Een verdoken glimlach leek te verraden dat ze het niet erg vond. Maar Tatiana zou Tatiana niet zijn indien ze even later niet gewoon met een andere man stond te keuvelen. Dat leek me zelfs een steek in mijn maag te bezorgen. Of had ik gewoon stilaan genoeg alcohol gehad?

 

Reacties

Spoiler

@timpy00 Thanks! Nu afwachten hoe het seizoen gaat eindigen.

 

@delichris Maar wat is het belangrijkst? Promotie? Of de beker?   

 

@De Raam Bedankt! Het systeem is inderdaad niet om over naar huis te schrijven. Laat ons gewoon hopen dat we de lijn nog even kunnen doortrekken tot aan de eindmeet. Door ons bekeravontuur hebben we immers al wat wedstrijden meer moeten afwerken dan onze concurrenten.

 

@Copywriter Thanks! Aangezien we opnieuw starten vanaf 0, blijft het toch altijd even afwachten.

 

@ElMarcos Of is de bekerfinale het hoofdgerecht?  

 

Andere volgers: @roeliho @MNie @Djurovski @jeffrey koole @Nom de Guerre

 

[Djurovski]

Heerlijke prestatie in de beker hoor 

 

Is er love in the air of speelt ze een spelletje 

[Nom de Guerre]

Wordt dit een femme fatale of een serieuze relatie? 😅

[delichris]

Een bonus en een feestje wat een leven.

[timpy00]

Laten we hopen dat presidente een duwtje de juiste richting opgeeft. Hopelijk kom je niet in die friendzone.

[Marius]

 

- 17. De play-offs -
 

Voor de eindronde werden we uitgeloot in een poule met de eerste twee ploegen uit reeks C, Mortágua en U. Santarém, en de nummer twee uit onze eigen reeks, Paredes. De opdracht was eenvoudig. We dienden te eindigen bij de top-twee na zes wedstrijden om onszelf te verzekeren van promotie. Bij groepswinst zouden we ook nog mogen spelen om de titel van beste club op het vierde niveau.

Beginnen deden we met een thuiswedstrijd tegen Paredes. Hen kenden we natuurlijk het best. We waren ook in de wetenschap dat we 4/6 tegen hen hadden gepakt in de reguliere competitie en dat was natuurlijk een onmiskenbaar mentaal voordeel. Daar maakten we ook gebruik van en we wonnen eigenlijk vrij eenvoudig dankzij een dubbelslag van onze spits Niang.

Hierna volgden twee uitwedstrijden. Op speeldag twee deden we ons kunststukje van de eerste speeldag dunnetjes over en ging het eigenlijk allemaal vanzelf. Op speeldag 3 volgde dan een duel tussen beide ploegen die het maximum van de punten telden. Mortágua lag zowat de hele wedstrijd onder, maar wist wel twee keer te scoren. Daarmee leken ze een punt te gaan pakken, maar in minuut 89 grepen we alsnog de drie punten mee naar huis. En dat was verdiend.

Zo zag het er halfweg al geweldig goed uit. We bulkten van vertrouwen en dat kwam helemaal tot uiting in onze thuiswedstrijd tegen U. Santarém. We overrompelden de bezoekers en wonnen met overduidelijke cijfers. Dat bleek zelfs al voldoende om zekerheid te verkrijgen over de promotie.

Zeker van de eerste plaats in onze poule waren we echter nog niet. We waren echter niet van plan om daar nog lang op te wachten en boekten een vijfde opeenvolgende zege in de play-offs nadat Paredes ons niets meer in de weg kon leggen. Zo dienden we ons geen zorgen meer te maken over wat er op de laatste speeldag zou gebeuren. En dat was maar goed ook.

 

Voor die laatste speeldag plaats heeft, staat er immers eerst nog een bekerfinale op het programma. En die zal natuurlijk al meer dan genoeg aandacht gaan opeisen.
 

Spoiler

 

Spoiler

 

Reacties

Spoiler

@Djurovski Thanks! Spelen vrouwen niet altijd spelletjes?  

 

@Nom de Guerre Wat verkies je? Mijn gevoel zegt een femme fatale, maar ik kan ernaast zitten  

 

@delichris Santos living the good life daar in Portugal 

 

@timpy00 Die Présidente zie ik zeker in staat om een duwtje te geven, maar de vraag is of het in de juiste richting is  

 

Andere volgers @roeliho @Krabby @Copywriter @De Raam @ElMarcos @jeffrey koole @MNie

 

[delichris]

Op naar de titel in de vierde niveau.

[Nom de Guerre]

Ik ben een sucker voor dat type in verhalen, maar ware liefde heeft ook wel wat, als het niet te zoetsappig wordt. 

[ElMarcos]

De titel moet toch gaan lukken en het feestje was een goede. De vraag is nu. Brengt Tatiana onze hoofdpersoon straks in de problemen bij El Presidente? 

[Marius]

 

- 18. Bekerkoorts -
 

We waren er afgelopen seizoen al meerdere keren mee geconfronteerd geweest. Bekerkoorts. Als vierdeklasser zouden we normaal gezien geen rekening moeten houden met een lang bekeravontuur, maar dit jaar was duidelijk een uitzondering. Gaandeweg we verder doordrongen in het tornooi, gingen de wedstrijden steeds meer leven en steeg de spanning zienderogen. Verschillende keren dachten we dat die het hoogtepunt bereikt had, maar het sprookje bleef maar duren. Om nu een ultiem hoogtepunt te bereiken. De bekerfinale.

Sinds de halve finale anderhalve maand geleden draaide het eigenlijk nergens anders meer om. Natuurlijk hadden we ondertussen de play-offs afgehaspeld. Mede omdat die zo vlot verliepen, kwamen we zelfs niet in de verleiding om onze focus te verleggen. De enige datum die ons bleef bezig houden, was die van 26 mei. Vijfentwintig jaar nadat de club haar enige andere bekerfinale wist te spelen, gingen we dat nu dunnetjes overdoen. Destijds werd de finale gewonnen. Nog steeds de belangrijkste prijs die de club in haar geschiedenis wist te veroveren. 

Tegenstander toen was Campomaiorense, een kleine club die in de jaren '90 enkele jaren op het hoogste niveau speelde. Jimmy Floyd Hasselbaink was er ook nog een seizoen actief. In het seizoen '98-'99 struikelden de drie traditionele topclubs vroegtijdig in het bekertornooi waardoor we een finale kregen tussen twee kleinere clubs. De finale zelf stond bol van dramatiek met twee rode kaarten voor geelzwart. Toch slaagde Beira-Mar, toen het met een man minder stond, om op voorsprong te komen. Dat ene doelpunt bleek uiteindelijk voldoende voor de overwinning.

 

Vijfentwintig jaar na datum leefde de droom meer dan ooit om de bekertriomf nog eens over te doen. In het stadion hingen de supporters afgelopen weken talloze banners omhoog met referenties naar de aankomende finale. Maar ook buiten het stadion kon je er niet aan ontkomen. Ook in de stad keek iedereen reikhalzend uit naar de wedstrijd en was het aankomende duel het favoriete gespreksonderwerp.

In de media werd er ook al wekenlang bericht over het feit dat een vierdeklasser de finale had bereikt. Er waren zelfs ook al een paar cameraploegen uit het buitenland langs gekomen om een reportage te schieten over ons unieke verhaal. Onze spelers stonden in het middelpunt van de belangstelling en beseften dat ze levende legendes zouden kunnen worden op 26 mei. In eigen land stelde de media vooral de vraag of het wel verantwoord zou zijn dat Beira-Mar Europa zou ingaan bij een eventuele winst. En of er geen achterpoortje was om onze club een Europees ticket te ontzeggen. 

Die vraag kwam ook bij onze staf en de spelers terecht, maar dit was allerminst iets waar we ons zorgen over maakten. We waren enkel bezig met de wedstrijd zelf, en niet met "als" en "indien". Ik had ook het gevoel dat niets of niemand ons echt kon verstoren en we bleven profiteren van de roze wolk waar we nu al een hele tijd op dreven.

Wie niet op een wolk zat was onze tegenstander in de finale. Boavista had zich héél verrassend weten te kwalificeren nadat het in de halve finale had afgerekend met Sporting. In de heenwedstrijd had het zich een prima uitgangspositie weten te verschaffen na een nipte 3-2 nederlaag. In de return won het met kleinste verschil, ondanks dat het twee derde van de wedstrijd met een man minder diende af te werken. 

Het was voor Boavista een ferme opsteker op dat moment omdat het ook maar net boven de degradatiestreep parkeerde in de competitie. Van haar laatste 7 competitiewedstrijden gingen er echter 5 verloren. De overige twee werd er een punt gepakt maar dat was niet voldoende om zich te redden en zo degradeerde Boaviste op de laatste speeldag. Een week voor de bekerfinale belandde de ganse club dus in diepe rouw. 

Een gouden opportuniteit voor ons?

 

Spoiler

 

Spoiler

 

Reacties

Spoiler

@delichris De titel zou de kroon op het werk zetten. Maar eerst tijd voor de bekerfinale!

 

@Nom de Guerre Laat ons nog even afwachten waar het naartoe gaat. Tatiana heeft wellicht nog het één en ander in petto vermoed ik  

 

@ElMarcos Volgens mij kan Tatiana menig man in de problemen brengen  

 

Andere volgers @Copywriter @roeliho @Djurovski @timpy00 @MNie @Krabby @jeffrey koole @De Raam